Monday, December 31

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သမုဒယသစၥာ၏ အာယူဟန႒အနက္

တဏွာ..သမုဒယသစၥာက အာယူဟန႒ အနက္သေဘာရွိတယ္လို႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္၊ အာယူဟန႒
ဆုိတာ ဒုကၡဝတၳဳ ဒုကၡမႈေတြကိုစုေဆာင္းဆည္းပူးတတ္တဲ့ သေဘာပဲ၊ ဒီ ၂-ခုကိုသူက ရြက္ေဆာင္တတ္
တယ္၊ ရြက္ေဆာင္တတ္တဲ့ကိစၥရွိိတယ္၊ သူက ဒုကၡဝတၳဳေတြကို အိမ္သို႔သယ္ပို႔ေပးမယ္ ဒုကၡမႈေတြကုိလဲ
ဘယ္ေတာ့မွ မျပတ္ရေအာင္လုပ္ေပးမယ္၊ မင္းတို႔အိမ္မွာ ထိုင္ေနလို႔လဲမရေအာင္ငါလုပ္ေပးမယ္၊ ဒုကၡမႈဟူ
သေရြ႕မင္းအလုပ္နဲ႔လက္နဲ႔ မျပတ္ရေအာင္၊ မင္းေသတာ မေသတာအပထား၊ ဒုကၡမႈနဲ႔ေတာ့ မင္းနဲ႔မခြဲရ
ေအာင္ ငါလုပ္ေပးမယ္တဲ့..သူက၊ အံမယ္ေလး ေစတနာေကာင္းလိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း၊ ဒုကၡယတၳဳေတာ့ အိမ္တိုင္
ယာေရာက္ ငါပို႔ေပးမယ္၊ အိမ္ကရွိတာေတြဟာ မင္းပစၥည္းခ်ည္းပဲ၊ မင္းေစာင့္ေရွာက္၊ ဒါေတြ မီးမေလာင္
ေအာင္ ျခမစားရေအာင္ မင္းပဲ ေန႔တုိင္းၾကည့္၊ ဒီလိုခ်ည္းခုိင္းေနမွာပဲ၊ အိမ္ထဲက ဒုကၡဝတၳဳ ဒုကၡမႈေတြ၊ အိမ္
ျပင္မွာရွိတဲ့ အမႈကိစၥႀကီးငယ္ေတြကို မင္းမအားလပ္ရေအာင္လုပ္၊ အိမ္လဲ မအားရေအာင္ ေစ်းလဲ မအားရ
ေအာင္လုပ္ေပးမယ္တဲ့။ ေစ်းထဲမွာထမင္းမစား ဟင္းမစားနဲ႔လုပ္ရၿပီး၊ အိမ္က်ေတာ့နားလိုက္မဟဆိုေပမယ့္
အိမ္မႈကိစၥေတြလဲ မအားေအာင္လုပ္ေနတာပဲ၊ အိမ္ထဲလဲ မေနႏိုင္ေအာင္၊ အိမ္ထဲေနေတာ့လဲ မအား မနားရ
ေအာင္ ဒုကၡဝတၳဳမႈေတြေပးမယ္တဲ့..သူက၊ ဒီေတာ့ တဏွာေလာဘဟာ ၿဂိဳလ္ပဲေဟ့၊ ၿဂိဳလ္ဆုိးပဲ၊ မင္း ဒုကၡ
ေရာက္ဖို႔ ဒုကၡဝတၳဳေတြကို သူသယ္ေပးမယ္၊ အိမ္ေရာက္လုိ႔ရွိရင္ ဒီပစၥည္းေတြကိုေရတြက္မႈနဲ႔မအားရေအာင္
လုပ္ေပးမယ္..တဲ့၊ ဒီပစၥည္းက အိမ္သယ္ရမွာ၊ ဒီပစၥည္းက ဒီမွာထားရမွာ၊ ျပင္ဘက္က ဒုကၡမႈေတြကိုလဲေပး
မယ္၊ ဟို မိတ္ေဆြ ဒီမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္၊ ေပါင္းသင္းတန္ ေပါင္းသင္း၊ ေပးတန္ေပး ေကၽြးတန္ေကၽြး၊
ဒီလိုဒုကၡမႈေတြကိုလဲ မအားရေအာင္ တဏွာကလုပ္ေပးတယ္၊ အိမ္မွာ မအားရေအာင္ဒီပစၥည္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္ရ
တြယ္ရ မွတ္ရ..စရင္းခ်ဳပ္ရတာေတြလဲ တဏွာ..သမုဒယရဲ႕သတၱိပဲ၊ အိမ္ထဲမအားရသလုိ၊ အိမ္ျပင္ထြက္
ေတာ့လဲ ျပင္ဘက္အမႈေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွမျပတ္ေအာင္ လဲြေပးတပဲ..တဏွာက။
တဏွာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းထိုးထြင္း၍ သိရင္၊ မင္းတို႔ နိဗၺာန္ေရာက္မယ္တဲ့၊ ဘုရားက သုတၱနိပါတ္
မွာေဟာထားတယ္၊ တဏွာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း မသိရင္ တဏွာအေဖာ္လုပ္ရင္ သံသရာလည္တယ္
နိဗၺာန္မေရာက္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ တဏွာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိဖို႔အေရးဟာ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔မေျပာလို႔ရွိရင္
မသိႏိုင္ဘူး၊ သူ႔ ကိစၥဆိုးပံုကို အကုန္ေဖာ္ထုတ္ရမယ္၊ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး သူ႔ကို ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ သတ္ပစ္ရမယ္
ခင္ဗ်ားတုိ႔တစ္ၿမိဳ႕လံုး အၿငိမ္မေနႏိုင္ေအာင္လုပ္ေနတာဟာ ဒီတဏွာတစ္ခုတည္းပဲ၊ ဘယ္သူမွမအားရဘူး
တဏွာ ခုိင္းသလုိလုပ္ေနရတာပဲ၊ တဏွာျဖစ္ခ်င္တိိုင္း ျဖစ္ေနရတာပဲ၊ မင္းတုိ႔ ၃၁-ဘံုမွာ ဘယ္ဘံုကမွမထြက္
နဲ႔...မင္းတုိ႔ကိုငါထင္သလုိ ႀကိဳးဆြဲေနမယ္ဆုိၿပီး ဘယ္သူမွ အလုပ္နဲ႔လက္နဲ႔မျပတ္ရေအာင္ ဒုကၡနဲ႔မျပတ္ရ
ေအာင္ တဏွာကလုပ္ထားတယ္၊ တဏွာက အကုသိုလ္မႈေတြမွာ ထင္သလိုခ်ယ္လွယ္တယ္၊ တဏွာရဲ႕
တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာခ်င္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အကုသိုလ္ဒုစ႐ိုက္မႈေတြကို တြင္တြင္ႀကီး
လုပ္ရဲၾကတယ္၊ မင္း သားမယား ေကာင္းေကာင္းဝတ္ႏိုင္ စားႏုိင္ ေနႏုိင္ဖို႔အေရးဟာ မင္းတာဝန္ပဲလို႔ တဏွာ
ကေျမႇာက္ေပးတယ္၊ အကုသိုလ္ေနရာမွာ မေျပာနဲ႔ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ ေနရာမွာေတာင္သူက ဝင္႐ႈပ္ေသးတယ္
သံသရာမွာ မဆင္းရဲရေအာင္ေပးၾကကမ္းၾကဆိုတာ တဏွာကခုိင္းတာ၊ ဒီေတာ့ သတၱဝါေတြ ၃၁-ဘံုအတြင္း
မွာ ထက္ေအာက္စုန္ဆန္..လွည့္ပတ္ျဖစ္ေနေအာင္ တဏွာကလုပ္တယ္၊ ၃၁-ဘံုမွ ထြက္သြားမွာေတာ့ သူက
အလြန္စိုးရိမ္တယ္၊ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ေနရာမွာ သံသရာေကာင္းစားေရးကို ဘမ္းျပၿပီးအလုပ္ခုိင္းတယ္၊ သံသရာ
မွာလြတ္ေျမာက္ေစမယ့္ ကုသိုလ္မ်ိဳးက်ေတာ့ သူူကကန္႔ကြက္တယ္၊ ဒီေတာ့ တဏွာဦးစီးတဲ့ ကုသိုလ္ဟူသ
ေရြ႕ဟာ ဒုကၡပဲအက်ိဳးေပးမွာပဲ၊ တဏွာပါတဲ့ ကုသိုလ္ေတြဟာ ဘာႀကီးပဲလုပ္ေနေန ဒုကၡပဲျပန္ရမွာပဲ၊ ဒုကၡမွ
လြတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ အလွဴေပးေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဏွာအာ႐ုံအျပဳဆံုး..အခင္ဆံုး..အနီးစပ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ကအ
ရင္ဆံုးေပၚလာတယ္၊ ဘယ္ဘုန္းႀကီးမပင့္ရင္..မေကာင္းဘူး၊ ဘယ္လူမဖိတ္ရင္ မေကာင္းဘူးနဲ႔ တဏွာက
ေရွ႕က ဝင္လာျပန္တယ္၊ ကုသိုလ္ျပဳၿပီးေတာ့လဲ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ရပါလို၏ ဆုိေတာ့ ဝဋ္ဒုကၡပဲ
တဏွာနဲ႔ ဆုေတာင္းတယ္၊ ဝဋ္ဒုကၡမွကၽြတ္ၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို႔၏လို႔ ဆုမေတာင္းၾကဘူး၊ ဒီေတာ့
ကုသိုလ္အလုပ္ထဲ တဏွာက ဝင္ဦးတာကုိ ခင္ဗ်ားတိုိ႔ မသိလိုက္ၾကဘူး။
တဏွာက ခင္ဗ်ားတုို႔အတြက္ ဒုကၡဝတၳဳ ဒုကၡမႈေတြကိုသာ စုေဆာင္းေပးတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡ
ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေတြကုိလဲ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္သူကသိမ္းဆည္းထားတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံေစတနာေတြဟာ ျဖစ္ၿပီးရင္ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္
ေနာင္အက်ိဳးေပးဖို႔အတြက္ ဒီေစတနာေတြရဲ႕သတၱိကို ေပ်ာက္မသြားေအာင္ တဏွာက သိမ္းထားတယ္၊
ေနာက္ေနာက္က ဘဝမ်ားစြာ သံသရာခင္ဗ်ားတို႔ျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကံေတြဟာ မေရတြက္ႏိုင္ဘူး
ဒီကံေတြ အက်ိဳးမေပးရေသးသေရြ႕ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားရေအာင္ တဏွာကစုသိမ္းထားတယ္၊ တဏွာကစု
သိမ္းထားလို႔ေပါ့၊ ဒီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေတြဟာ သံသရာမွေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြ ေပးေနႏိုင္တာ၊ ဒုကၡ
ေတြမျပတ္ေအာင္ေပးႏုိင္တာ၊ တဏွာမရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာက်ေတာ့ အဲဒီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတြဟာ ဝဋ္ဒုကၡ
အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘူး၊ အေဟာသိကံျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တဏွာခ်ဳပ္ရင္ဒုကၡၿငိမ္းတယ္လို႔ ေျပာတာ
 ကုသိုလ္လုပ္တဲ့အခါမွာ နိဗၺာန္ကုိ တကယ္လိုခ်င္ရင္ ဤကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ နိဗၺာန္ရ ရလုိ၏လို႔ တုိက္
႐ိုက္ေတာင္းလိုက္ပါလား၊ မဟုတ္ဘူး၊  နိဗၺာန္မေရာက္မီစပ္ၾကားကပါလိုက္ေသး၊ နိဗၺာန္မရမီစပ္ၾကားဆိုရင္
တဏွာပါၿပီသာမွတ္၊ နိဗၺာန္ရရပါလို၏ဆုိရင္ တဏွာမပါဘူး၊ ကုသိုလ္စိတ္သက္သက္နဲ႔ေတာင္းတာ၊ သဒၶါ
ဆႏၵနဲ႔ ေတာင္းတာ၊ နိဗၺာန္မရမီစပ္ၾကားဆိုကတည္းက တဏွာအသံသာမွတ္ေပေရာ့၊ စပ္ၾကားပါရင္ တဏွာ
ႀကိဳက္ၿပီ၊ နိဗၺာန္ဆိုရင္ သူကကန္႔ကြက္ၿပီ၊ ဝဋ္လည္မယ့္အလုပ္ေတြက်ေတာ့ သူကသေဘာက်တယ္၊ အား
ေပးတယ္၊ ေနရာတကာမွာ တဏွာနဲ႔ ေပါင္းေနလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မဂ္ဖိုလ္မရတာ နိဗၺာန္မေရာက္တာ၊ ဥပုသ္ရက္
ရွည္ သြားေစာင့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္္၊ သြားေတာ့သြားတာေပါ့တဲ့၊ ဒီမွာ လုပ္စရာေတြကုန္မွ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔
သြားတာေပါ့တဲ့၊ အေရးမႀကီးရင္ မျပန္ခဲ့နဲ႔တဲ့၊ ဒီလို ၂-ဘက္သြားလုပ္တာ..တဏွာက၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာအေရး
ႀကီးတာကလာဦးမွာ၊ ေရွ႕က အေရးႀကီးတာေတြနဲ႔၊ ေနာက္က အေရးႀကီးတာေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ဥပုသ္ရက္ရွည္
ေတာင္ မေစာင့္ျဖစ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကထြက္မယ္ႀကံရင္၊ မလြယ္ဘူးဗ်၊ ျပန္မယ္ႀကံရင္သာ လြယ္တာ၊
တဏွာက အတင္းျပန္ေခၚတာကုိး၊ အိမ္ကေနၿပီး ကၽြန္တြင္းက လြတ္ကင္းတဲ့ဆီသြားမယ္ ႀကံေတာ့..ဆုိင္းပါ
ဦးတဲ့၊ တဏွာက။ "တဏွာဆိုတာ ေဝဒနာက လာတာ"သူခေဝဒနာက လာတာ၊ ေလာကီအာ႐ုံေတြ သာယာ
လုိ႔ တဏွာျဖစ္လာတာ၊ ဒီတဏွာကိုလက္ခံရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡေရာက္ၿပီသာမွတ္၊ ယခု ဒုကၡဝတၳဳ ဒုကၡမႈေတြ
န႔ဲ မခြဲသာေအာင္လုပ္ထားတာလဲ တဏွာပဲ၊ ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္းကံေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ စုသိမ္း
ထားတာလဲ တဏွာပဲ၊ ဒီလုိ တဏွာရဲ႕ဆိုးယုတ္ပံု သူ႔ကိစၥေတြကို"ကိစၥဉာဏ္"နဲ႔ သိမွသာ"ကတဉာဏ္"ရမယ္
ကတဉာဏ္ရမွ နိဗၺာန္ေရာက္မယ္၊ ဒီေတာ့ တဏွာမလာေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ တားရမယ္၊ ဘယ္လိုတားရမလဲ
တဏွျဖစ္လာရင္ ဝင္လာရင္၊ သူ႔ကို ျဖစ္ပ်က္ ဝိပႆနာမဂ္နဲ႔႐ႈရမယ္၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလိုက္ရင္ တဏွာခ်ဳပ္သြား
တယ္၊ တဏွာနိေရာဓ ျဖစ္သြားတယ္၊ တဏွာနိေရာဓ ျဖစ္ေအာင္ တဏွာကို ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ အဖန္ဖန္႐ႈေပး၊
တဏွာကို ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ အဖန္ဖန္႐ႈမွ သူလူဆိုးမွန္းသိမွ၊ သူ႔ ကိုမုန္းမွာ၊ အဝင္မခံမွာ၊ ႏွင္ထုတ္မွာ၊ ေခ်မႈန္းပစ္
မွာ၊ ေခ်မႈန္းပစ္လို႔ တဏွာေသရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီမွတ္၊ သူ႔မေတာ္လွန္ရင္ "တဏွာကၽြန္ဘဝ"မွ မထြက္ရ
ေတာ့ဘူးမွတ္။                 ။

                                                           ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                                         ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                                         ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                                     အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                                           တည္ရွိပါေစသတည္း ။         ။

                                                                                                                      အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                                                                      မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                                                                                  ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                                                                         အမရပူရၿမိဳ႕။      ။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အာရုံတစ္ပါး စိတ္မသြားနဲ႔

"အေမွာင္ထဲမွာ အလင္းေရာင္ေပးတာ"
သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ အာ႐ုဏ္တက္တာႏွင့္တူသည္၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္ခဲ့
ပါလွ်င္...ေနထြက္သည္ႏွင့္တူသည္။ ဝိပႆနာတည္းဟူေသာ အဆံုးအမ အလုပ္ကိုမွ မလုပ္ဘဲေန
ခဲ့လွ်င္..အေမွာင္ထဲမွာ ေမြး..အေမွာင္ထဲမွာ ေန..အေမွာင္ထဲမွာ ေသတာႏွင့္တူသည္။ ဝိပႆနာမွ
မလုပ္ေသးလွ်င္ သာသနာတြင္းမွာသာေန၍ သာသနာႏွင့္ငါ မေတြ႔ေသးဘူးလို႔ မွတ္ရမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုကယ္ၾကပါ၊ ဘယ္သူကဘာေျပာေျပာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္႐ုန္းမွ ကိုယ္လြတ္မွ၊ ဘုရားက ဝိပႆနာ႐ႈဖို႔
(၁၇၉၂) ႀကိမ္ ကိုယ္တိုင္မွာခဲ့တယ္။ လွဴတာတန္းတာ ေပးတာ ကမ္းတာ အသားထားၿပီး၊ ဘုရားေျပာ
တဲ့အတိုင္း က်င့္ၿပီး တရားနဲ႔ ပူေဇာ္ေစခ်င္တယ္၊ အခုလူ႔ဘဝေရာက္လာတာ မတရားနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မယ္
ဆိုရင္..အရင္း႐ွံဴးပါလိမ့္မယ္။ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မေတာ္တဲ့အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါ။
ဒီေတာ့ တရားအလုပ္စလုပ္ၾကစို႔၊ ေရွးဦးစြာ ဝင္ေလထြက္ေလကို မွန္မွန္ရွဴ မွန္မွန္႐ႈိက္၊ ဝင္ေလ ထြက္ေလ
ရွဴ႐ႈိက္တဲ့အခါ..(၁) အထက္ႏွာသီးဖ်ား (၂) ႏႈတ္ခမ္း (၃) ရင္ညြန္႔ ႀကိဳက္ရာ တစ္ေနရာ စိတ္ကိုထား
ထိတာကို သိေနရမယ္။ ဝင္သက္ ထြက္ကို သိေနမႈမွတစ္ပါး၊ အျခားဘယ္ကိုမွ် အာ႐ုံေရာက္မသြားဖို႔
အေရးႀကီးတယ္..ထိုင္တဲ့ခါမွာလည္း တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ပါ။ ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ထားပါ။ ေရွ႕လည္း
မငိုက္ေစနဲ႔..ေဘးလည္းမေစာင္းေစနဲ႔။ ေခါင္းကလည္း ဘယ္ဘက္မွ မေစာင္းေစနဲ႔၊ ေယာဂီရဲ႕ ခါးအထက္
ပိုင္းကိုယ္ႀကီးဟာ၊ ေရွ႕ေနာက္ ေဘးဘယ္ညာ ယိမ္းယိုင္ေနရင္..အ႐ုိးအဆစ္ေတြ အဆက္ခ်င္း တည့္မ
ေနတဲ့အတြက္ မၾကာခင္နာလာမယ္။ ေလကိုဝေအာင္ရွဴ မွန္မွန္ပဲ ျဖည္းျဖည္းရွဴထုတ္ရမယ္ (၁၅) မိနစ္
ေလာက္ၾကာေတာ့ ခႏၶာထဲေပၚရာကို...ျဖစ္ပ်က္လိုက္႐ႈ။ ျဖစ္ပ်က္ဆီ ဉာဏ္တည့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကျဖင့္၊
သမထနဲ႔ ဝိပႆနာတြဲလို႔မပါဘူး။ ဝိပႆနာလုပ္ရင္ သမထပါတယ္..ပညာကေရွ႕ကသြားရင္..သမာဓိ
ကေနာက္က..ကပ္ၿပီးပါလာတာ။
သမထသက္သက္ မတည္ေထာင္ဘဲ..ဝိပႆနာထဲပါတဲ့ သမထနဲ႔ နိဗၺာန္သြားႏိုင္ပါတယ္၊အခုလို
သက္တမ္းတိုတဲ့အခ်ိန္မွာ..သမာဓိကို အထူးတည္ေထာင္မေနပါနဲ႔ေတာ့။ သမာဓိနဲ႔ ပညာကို..ျဖစ္ပ်က္
ဆီ တြဲလႊတ္ရင္ ျမန္တယ္၊ ျမန္ျမန္ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာသည္၊ ျမန္ျမန္ျဖစ္ပ်က္ဆံုးတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ေပၚဖို႔ပဲ၊
လုပ္ရင္ မၾကာဘူး။ ဆရာေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္၊ ခရီးေပါက္တာပဲ။ အားထုတ္ဆဲ ဝိပႆနာ
ဉာဏ္နဲ႔ အၿမဲေနၾကမယ္ဆိုရင္..မ်က္စိမိွတ္လိုက္တာနဲ႔ ဉာဏ္စိတ္က ျဖစ္ေပၚလာပါၿပီ။ ခင္ဗ်ားတို႔
မွတ္ထားၾကပါ၊ အရိယာေလး ေမြးလာတယ္လို႔ ဘယ္သူမ်ား ၾကားဖူးတံုး။ အရိယာအက်င့္ ေနာက္မွ
က်င့္ယူရတယ္၊ "သုတဝါ ပုထုဇၨေနာကေန သုတဝါ အရိယာ သာဝေကာ"ျဖစ္ၿပီးသကာလေနေတာ့၊
သူ႔ဘာမ်က္လံုးရသတံုး၊ အရိယာမ်က္လံုးရတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ဉာဏ္ျမင္လို႔ရွိရင္..ဒီဘဝ မဂ္ရမလို႔
သဒၶါနိယာမတရား (၅) ပါးမွာ..ဒီဘဝ မဂ္ရမယ့္အေၾကာင္း မေဟာဘူလား၊(ေဟာပါတယ္ဘုရား) ။
ေဟာဒီျဖစ္ပ်က္တာ ျမင္ေအာင္လုပ္စမ္းပါ၊ ျမင္ႏိုင္ေအာင္ သင္တဲ့ဆရာနဲ႔ ေပါင္းသင္းၿပီး၊ ျမင္တဲ့နည္း
ေလး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏာၱန္မွာ ေပၚစမ္းပါေစ၊ ေသခ်ာၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ အပါယ္ေလးပါး ပိတ္ၿပီဆို
ေတာ့...မလုပ္ထိုက္ဖူးလား။
သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌...ခႏၶာထဲမွာ..ေဝဒနာကို ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ေတြ၊ ေစတသိက္ေတြကိုျဖစ္ေစ..ျဖစ္ပ်က္
အနိစၥ လို႔႐ႈရင္ျဖင့္ "အဝိဇၨာ ပဟီယတိ"တဲ့၊ အဝိဇၨာကို ပယ္ခ်လိိုက္တယ္တဲ့...ဒီလို႔မွ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊
အနတၱ မ႐ႈဘူးဆိုရင္ အဝိဇၨာျဖစ္သတဲ့.."သံယုတ္ပါဠိေတာ္"မွာလာတယ္။ အလုပ္စဥ္ သိခ်င္ရင္ မွတ္
တမ္းေတြၾကည့္။ အလုပ္သိခ်င္ရင္ ခႏၶာၾကည့္၊ ခႏၶာဆိုတာ ဓမၼပဲ၊ ထိုခႏၶာက ျပတာကို ပုပၺဘာဂမဂ္
ဆိုတဲ့ မဂၢင္ငါးပါးနဲ႔လိုက္၊ ခႏၶာက အနိစၥလို႔ျပလို႔ အနိစၥဉာဏ္၊ ဒုကၡလို႔ျပလို႔ ဒုကၡဉာဏ္၊ အနတၱလို႔ျပလို႔
အနတၱဉာဏ္ျဖစ္သြားတယ္၊ တရားတိုင္ရတာ ထိုင္လို႔မေကာင္းဘူးဆိုရင္..ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ မဂ္ၾကားမွ...
တစ္ပါးေသာ ကိေလသာ ၾကားခုိေနတယ္လို႔မွတ္ပါ၊ ခႏၶာဆိုတာ ဓမၼပဲ၊ ဓမၼနဲ႔ တည့္သည့္ဉာဏ္သည္
သာလွ်င္..ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ျပတ္တဲ့ဉာဏ္၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ယူလို႔...ရတဲ့ဉာဏ္မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္ဟာ
ကိုယ္ လုပ္ယူလို႔ ရတဲ့ဉာဏ္ဆိုရင္လည္း...ပဋိစၥသမုပၸါဒ္က ျပတ္ကိုမျပတ္ဘူး။
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဆိုတာ တစ္နည္း၊ ျဖစ္ပ်က္ဆိုတာ ကိုယ္ပါးစပ္က ျဖစ္တာမဟုတ္၊ ဓမၼကျပတာ
ကိုယ္ကလုပ္ယူတဲ့ အနိစၥ မဟုတ္ ဓမၼကျပတဲ့ အနိစၥ၊ ဓမၼကျပတဲ့ ျဖစ္ပ်က္...ဒါမွသာ၊ ျဖစ္ပ်က္သိတဲ့ဉာဏ္
ေယာဂီမွာရမယ္။ အေရးႀကီးတာက ခႏၶာထဲ ဉာဏ္သြင္းဖို႔ဆိုတာ မွတ္ၾကစမ္းပါ၊ ခႏၶာထဲ ဉာဏ္သြင္းေန
တာ အလုပ္ခြင္ဝင္ေနတာပဲ၊ ဉာဏ္သြင္းတယ္ဆိုတာလည္း"ကမၼႆကတဉာဏ္"ေလာက္သြင္းလို႔
မရဘူး၊ ဒါေလာက္နဲ႔ဆို အ႐ုိးႀကီးပြားေရးပဲ၊ ဘာဉာဏ္သြင္းရမလဲဆိုရင္"သစၥာႏုေလာမိကဉာဏ္"ေလာက္
သြင္းရမယ္၊ သစၥာႏုေလာမိကဉာဏ္ဆိုတာသည္၊ သစၥာႏွင့္ေလ်ာ္တဲ့ဉာဏ္ပါပဲ၊ သစၥာတျခား၊ အနိစၥတ
ျခားလို႔ မမွတ္ပါနဲ႔၊ သစၥာတျခား ျဖစ္ပ်က္တျခားလို႔ မမွတ္ပါနဲ႔၊ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာ
သည္၊"ဒုကၡသစၥာ"ခ်ည္းသာမွတ္ပါ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေနတာသည္၊ ဒုကၡသစၥာ ကိုသိသိေနျခင္းျဖစ္တယ္လို႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ ထိုျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနေသာ သေဘာသည္ သုခလား ဒုကၡလား မိမိကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေဝဖန္၍ေနပါ၊ တရားနာတယ္ဆိုတာသည္..မတရားလုပ္တာ ကာကြယ္ေနတာပဲလို႔
မွတ္ၾကပါ။   ။

                                             ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                 မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                            ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                      အမရပူရၿမိဳ႕ ။            ။

Wednesday, December 26

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စိတၱာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္

"တစ္သံသရာမွာ တစ္ခါသာနာရတဲ့တရားမ်ိဳး"
ဒီအလုပ္ဟာျဖင့္ မလုပ္မျဖစ္တဲ့အထဲမွာ..အႀကီးက်ယ္ဆံုး အလုပ္ႀကီးပဲ။ ခင္ဗ်ာတို႔ကို..အင္မတန္ ကိုယ္
က်ဳိးႀကီးနည္းမွာစုိးလို႔ အလုပ္ခိုင္းေနတာ မွတ္ပါ၊ တစ္သက္မွ တစ္ခါ..တစ္သံသရာမွ တစ္ခါဆိုသလို၊
ဒီလို နက္နက္နဲနဲ တရားေတြကို.. ၾကားရတာပါေနာ္၊ အင္မတန္ဂ႐ုစိုက္လိုက္ၾကစမ္းပါ။ အသုဘပို႔တိုင္း
သူေတာ့ေသၿပီ ငါေတာ့ မေသရာရွာမယ္ဆိုတဲ့စိတ္..လာကိုမလာဘူး၊ ခင္ဗ်ာတို႔က ဒုကၡမျပတ္မွ ေန
တတ္တယ္၊ ေသခ်င္းထပ္မွ ေနတတ္တယ္၊ မပူရတဲ့ဘဝ မေသရတဲ့ဘဝ..တစ္ခါမွ မေတြ႔ခဲ့ၾကရပါဘူး။
လူဆိုတာ ဒီလိုပဲ ရွာေဖြစားေနရတာပဲလို႔..ေျပာေနတာဟာ ရွာစားတဲ့ဘက္ပဲ နားလည္တာကို၊ မရွာဘဲ
ခ်မ္းသာေနတဲ့ဘက္ကို..နားမလည္ေတာ့..ကိုယ္နားလည္တာပဲ အသားယူေျပာေနတာ၊ ရွားစားရတဲ့
ကိစၥရွိရင္..မရွာပဲၿပီးတဲ့ ကိစၥလည္းရွိရမယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ ခ်မ္းသာစစ္ မသိေသးဘူး..ဒုကၡသစၥာ ခ်မ္းသာကိုသာ သိၾကတယ္၊ မသိေတာ့ ေျပာသံၾကား
နဲ႔..ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တင္းထိမ္ေနတာလည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္၊ ကိုယ့္ႏွိပ္စက္ေနတာ ႐ုိးရာႏွိပ္စက္
ေနတာ၊​ ႐ုိးရာႏွိပ္စက္တာကို မေတာ္လွန္ႏိုင္ပဲျဖစ္ေနလို႔..ပင္ပန္းတာေတြကို ထံုးတမ္းနဲ႔ ဖံုးပစ္လိုက္ေတာ့
သစၥာေပ်ာက္သြားတယ္၊ ထံုးတမ္းကလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ထားတဲ့ ထံုးတမ္းဆင္းရဲသက္ရွည္ေန
ၾကတာ ထံုးတမ္းေတြဖံုးေနလို႔...ကုသိုလ္ရ႐ုံ သုဂတိေလာက္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တဲ့၊ ကာယကံ သံုးပါး၊ဝစီကံ
ေလးပါး၊ မေနာကံသံုးပါး တစ္မ်ိဳး။ အပါယ္ေလးပါး ပိတ္တဲ့၊ ကာယကံ သံုးပါး၊ ဝစီကံေလးပါး၊ မေနာကံ
သံုးပါး တစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့၊ ဒို႔အေမ ဒို႔အေဖေတြ၊ ဒို႔အဖိုး ဒိုအဖြားေတြ ေသးသြားၾကရွာၿပီ၊ တရားႏွစ္မ်ိဳးရွိ
ေၾကာင္း သိမသြားၾကရရွာဘူး။ ဒီထက္ အထက္တန္းရွိတဲ့ တရားေတြ၊ ေမွ်ာ္လို႔လည္းမၾကည့္ဘူး၊ မွန္း
လို႔လည္း မရဘူး၊ နာသြားတယ္၊ ႐ိုးရာေက်ာ္ၿပီး သကာလ၊ ထိုးထုိးထြင္းထြင္း သိရမယ့္ တရားပါကလား
လို႔႔၊မွတ္ရမယ္။
 ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္ေနတဲ့ ခ်မ္းသာက ပုပ္ရိေနတဲ့ ေခြးသားကို..ဠင္းတႀကိဳက္တဲ့ ခ်မ္းသာမ်ိဳး..ဘုရားက
ၿငိမ္းေအးတဲ့ သႏၱိသုခ ႀကိဳက္ေစခ်င္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က သုခေဝဒနာ ႀကိဳက္ေနၾကတယ္..ခင္ဗ်ားတို႔
အလြဲႀကီးလြဲေနတာကို..ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာပါ။(၁) အပါယ္လမ္းက ဆင္းရဲလမ္း။(၂) သုဂတိလမ္း
က..ေခတၱ အပန္းေျဖတဲ့လမ္း။(၃) မဂၢင္လမ္းဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ေပၚေနတုန္း..ေအးခ်မ္းတဲ့ နိေရာဓ
သစၥာဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ဆီ သြားၾကပါ၊ လမ္းတကာ့ လမ္းထဲမွာ..မဂၢင္လမ္းသာ ခ်မ္းသာကို အဆံုးပို႔တယ္။
ေရာက္ဖူးတဲ့သူကလည္း သာယာလို႔ ျပန္ေခၚတာ။ ဘုရားက..သူတစ္ပါးစိတ္အကဲခတ္ရတာ မွားေသာ္
ရွိ မွန္ေသာ္ရွိတဲ့ ကိုယ့္စိတ္သႏာၱန္ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကို..ကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔ အကဲခတ္ရတာကမွ..အမွန္ရမယ္
တဲ့၊ စိတ္ကို႐ႈဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ ေပၚလာတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္႐ႈလို႔ စိတ္ေတြ႔ေနရင္..ပ႒မဆင့္
ေတာ့၊ အေတာ္ေနရာက်ၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ပါ၊ ဝမ္းေျမာက္စရာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး..ေအာက္ဉာဏ္ပဲ
ရွိေသးတယ္။ စိတ္ကို႐ႈလို႔ စိတ္ရဲ႕ မရွိမႈကိုေတြ႔မွ အထက္ဉာဏ္ ျဖစ္ပါတယ္၊
႐ုပ္႐ႈပ္လို႔..႐ုပ္ေတြ႔ေနေသးရင္..စိတ္႐ႈလို႔ စိတ္ေတြ႔ေနေသးရင္..ဒုဗၺလ ဝိပႆနာ အားေသးတယ္၊
႐ုပ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတဲ့ လကၡဏာေတြ႔တယ္၊ စိတ္၏ မရွိမႈသေဘာ ေတြ႔ျမင္ၿပီဆိုမွ ဒါ ဗလဝ
ဝိပႆနာ အားႀကီးတယ္၊ ေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာ ေပ်ာက္သြားတာ၊ ဒါကိုသာ ဉာဏ္နဲ႔မိေအာင္
အကဲခတ္ပါ၊"ဟုတြာ အဘာဝေတၱန အနိစၥ"ဆိုတာ ရွိရာက ေနၿပီးေတာ့..ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကို၊
ျမင္ေအာင္ ႐ႈမွတ္ရမွာ၊ အ႐ႈခံ စိတ္သည္ ဒြါရ (၆) ေပါက္တြင္ ေပၚသည္၊ ႐ႈဉာဏ္သည္ မေနာဒြါရတြင္
ေပၚသည္။ ႐ႈခံလည္း ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈဉာဏ္လည္းျဖစ္ပ်က္၊ ဧည့္သည္ ဧည့္သည္ခ်င္း ႐ႈရမွာ၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုး
တာျမင္မွ ႐ႈဉာဏ္ဟာ..မဂၢင္ ရွစ္ပါးစလံုး ျပည့္ၿပီး "မဂ္ဉာဏ္"ကိုယ္ပိုင္ရမွာ၊ ဝိပႆနာ႐ႈရေသာ
ခႏၶာသည္..ေန႔တိုင္းရွိေနတဲ့ အတံုးအခဲခႏၶာႀကီးကို ဆိုလိုရင္းမဟုတ္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အတံုးအ
ခဲႀကီး ျမင္ေနရင္..ပညတ္အျမင္ သမထ ျဖစ္သြားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အခုေပၚတဲ့ ခႏၶာသိမွသာ
ဒါ နိဗၺာန္ ေရာက္တဲ့အသိေပၚမွာ။ အေမေမြးတဲ့ ခႏၶာငါးပါးက ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့တာ..တစ္တိုတစ္စမွ ပါမလာ
ေတာ့ဘူး၊ အရင္ကပါလာတဲ့ ခႏၶာလည္း မဟုတ္၊ အေၾကာင္းကင္းသလားဆိုေတာ့လည္း မကင္းဘူး။
ဝိပႆနာ႐ႈရတယ္ဆိုတာ ဘာကို႐ႈရမွာလဲ ေအာက္ေမ့တယ္၊ လက္စသတ္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ဧည္
သည့္ခႏၶာ ျမင္ေအာင္လို႔ ႐ႈရတာကို၊ ဧည္သည့္ခႏၶာကို မမိလိုက္ဖူးဆိုရင္..အပ်က္ကိုေတာ့ မိေအာင္
ၾကည့္၊ အျဖစ္ကို မမိလိုက္ရင္ ရွိေစေတာ့ အပ်က္ကိုေတာ့ မိေအာင္ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္၊ အျဖစ္ႏွင့္အပ်က္
ႏွစ္ခုတြင္၊ တစ္ခုခုကိုေတာ့ မိေအာင္ဉာဏ္နဲ႔ဖမ္းရမယ္၊ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ေသးငယ္တဲ့ သားၿမီးဖ်ား ျမားနဲ႔မွန္
ေအာင္ ပစ္ႏိုင္သလို ခ်က္တိုင္းမလြဲ တပ္ခနဲ႔..တပ္ခနဲ႔ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြကို
ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ၊ ခႏၶာသည္ ပရမတ္ ႐ုပ္ပရမတ္ နာမ္ပရမတ္၊ ပရမတ္တို႔သည္..မည္သည့္အခါ
မွ် လိမ္ညာေကာက္က်စ္ၿပီး မေျပာဘူး၊ ဒီေတာ့ ခႏၶာသေဘာ ခႏၶာအေျပာကို..ကိုယ္က သတိထား
ဝီရိယစိုက္၊ ပညာနဲ႔ ႐ႈလိုက္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာပဲ။      ။

                                             ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                          ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                   အမရပူရၿမိဳ႕ ။       ။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဝဒနာႏွင့္တဏွာတရားေတာ္

"ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ"(ေဝဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္၏) လို႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္၊ ခင္ဗ်ားတိုိ႔ သႏာၱန္
မွာ ေဝဒနာသာေပၚလို႔ရွိရင္ တဏွာလာမွာပဲတဲ့၊ ဘုရားပြင့္ပြင့္ မပြင့္ပြင့္ ေဝဒနာပစၥယာတဏွာ..ေတာ့ရွိေန
တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘုရားမပြင့္ရင္ ေဝဒနာပစၥယာတဏွာ..ခ်ည္းျဖစ္မယ္၊ ဘုရားပြင့္ေတာ့ ေဝဒနာနိေရာဓာ
တဏွာနိေရာေဓာ (ေဝဒနာခ်ဳပ္ရင္ တဏွာခ်ဳပ္တယ္) ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဒါထူးျခားတာပဲ၊ "ေဝဒနာနိေရာဓာ
တဏွာနိေရာေဓာ"ဆိုတာကလဲ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွျဖစ္တာ၊ အလုပ္မလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ျဖစ္ကိုမျဖစ္ဘူး
(ေဝဒနာပစၥယာတဏွာ..ပဲျဖစ္မယ္)၊ ေဝဒနာျဖစ္လာရင္ တဏွာလာမယ္၊ တဏွာလာလို႔ရွိရင္ ဒီဘက္က
ဥပါဒါန္၊ ကမၼဘဝ၊ ဇာတိ၊ ဇရာမရဏ ေတြဟာပဋိစၥသမုပၸါဒ္အစဥ္အတိုင္း သြားေတာ့မွာပဲ၊ ဒါ နိယာမပဲ၊
ဘုရားပြင့္လို႔ ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ကို နာရလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔က်ဳပ္တုိ႔အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ "ေဝဒနာ
နိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ"ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒါဘုရားပြင့္ျခင္း၏ ေက်းဇူးပဲ၊ ဘုရားဆီကနည္းရၿပီး က်င့္ရင္
ေတာ့"ေဝဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ"ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ့္အိမ္မွာ ဘုရား တရား သံဃာၾကည္ညိဳတယ္ဆို
တာက သဒၶါျပ႒ာန္းတယ္၊ ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ပညာျပ႒ာန္းတယ္၊ ဒီအလုပ္မလုပ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ သဒၶါပဲျပ႒ာန္းႏိုင္တယ္၊ "ပညာယံ ေသေ႒ာေလာကသၼိ`ံ"(ေလာက ၃-ပါး၌ ပညာသည္သာ
တရားတကာတို႔ထက္အျမတ္ဆံုး) လုိ႔ ဘုရားကေဟာတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ပညာအျမတ္ဆံုးျဖစ္ရတာလဲ။
တျခားတရားေတြ မေဖာက္ထြင္းႏုိင္တဲ့ အဝိဇၨာတဏွာထုႀကီးကို ပညာကေဖာက္ထြင္းႏိုင္တယ္၊ က်န္တဲ့တ
ရားေတြက မေဖာက္ထြင္းႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ရွိသမွ်တရားတကာေတြထဲမွာ ပညာဟာအျမတ္ဆံုးလို႔မွတ္
ဒါျဖင့္"ေဝဒနာနိေရာဓာ"ေဝဒနာမရွိတာကို ျမင္ပါမွ"တဏွာနိေရာေဓာ"ဆုိတဲ့ မဂ္ဉာဏ္လာမယ္..ပဋိစၥသမု
ပၸါဒ္ ျပတ္မယ္လို႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္၊ ေဝဒနာခ်ဳပ္တာကိုျမင္တဲ့ ဝိပႆနာမဂ္ေပၚလာေတာ့မွ တဏွာ
နိေရာေဓာ ျဖစ္တယ္၊ ႏို႔မဟုတ္ရင္ မျဖစ္ဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ႐ႈလို႔ေဝဒနာျဖစ္ရာက ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေတာ့မွ
ေဝဒနာခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားရကို ျမင္လိုက္မွ "တဏွာနိေရာဓ"ျဖစ္မယ္၊ "ေဝဒနာနိေရာဓ"မျမင္ႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ
"တဏွာနိေရာဓ"မျဖစ္၊ ဒါျဖင့္ ေဝဒနာနိေရာဓ ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္မွရမယ္လို႔မွတ္။
"ေဝဒနာ႐ႈနည္း"ေဝဒနာက ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သုခေပၚေပၚ ဒုကၡေပၚေပၚ ဥေပကၡာေပၚေပၚ ႐ႈလိုက္လုိ႔ေပ်ာက္
ေပ်ာက္တဲ့ နိေရာဓကို ေနာက္က႐ႈတဲ့ဉာဏ္က ျမင္ပါမွ၊ တဏွာနိေရာဓ ျဖစ္တယ္၊ (ဒါအလုပ္သေဘာပဲ) ႏို႔မ
ဟုတ္ရင္ ေဝဒနာျဖစ္တိုင္း တဏွာကလာမွာပဲ၊ ဒါျဖင့္ ေဝဒနာေပၚတုန္း ေပၚဆဲကို နိေရာဓျမင္ေအာင္ ၾကည့္
ရလိမ့္မယ္၊ ေဝဒနာနိေရာဓ..ျမင္တဲ့မဂ္လာရင္ တဏွာနီေရာဓျဖစ္ၿပီး၊ ဒီေနရာမွာ (ေဝဒနာနဲ႔ တဏွာၾကားမွာ)
မဂ္မလာဘူးဆိုရင္၊ "တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံ"ေတြျဖစ္မွာပဲ၊ ဒါျဖင္႔ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ ေဝဒနာ
ကုိ ႐ႈ႐ႈေပး၊ ၾကပ္ၾကပ္႐ႈေပး၊ ႐ႈၿပီး ေဝဒနာခ်ဳပ္တာ ျမင္ေအာင္႐ႈႏုိင္တဲ့ အလုပ္လုပ္၊ ခ်ဳပ္ၿပီ ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔ေနာက္က
ျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ တဏွာခ်ဳပ္ေနတာပဲ၊ ေဝဒနာ ခ်ဳပ္တာျမင္ျမင္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ တဏွာခ်ဳပ္ေနတာပဲ၊ တဏွာဟာ ေပၚခြင့္မရဘဲနဲ႔ခ်ဳပ္သြားေတာ့တဏွာနိေရာေဓာ..နိဗၺာန္ျဖစ္တာပဲ၊ သံယုတ္မွာ ဒီအတိုင္းလာ
တယ္။
"ေဝဒနာခ်ဳပ္ေတာ့ တဏွာခ်ဳပ္"တဏွာခ်ဳပ္ေတာ့ နိဗၺာန္လာတာပဲ၊ တဏွာသာစြန္႔ နိဗၺာန္ရၿပီလို႔ ဘုရားက
ေဟာတယ္၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာကို ၾကည့္ၾကည့္ေပး (႐ႈ႐ႈေပး) ၾကည့္တဲ့အခါ မဂၢင္ ၅-ပါးက ေဝဒနာကိုျမင္တယ္၊
ေနာက္ ေဝဒနာနဲ႔မေတြ႔ေစနဲ႔၊ ခ်ဳပ္တာခ်ည္းေတြ႔ေနပေစ၊ ေဝဒနာေတြ႔ေနရင္ တဏွာလာဦးမယ္၊ ခ်ဳပ္တာနဲ႔
ေတြ႔ေတာ့ တဏွာမလာေတာ့ဘူး၊ တဏွာခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္ပဲ၊ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺာန္ကိုျမင္တာပဲ၊ ဒီတဏွာခ်ဳပ္တာ
ကို မ်က္စိီ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ေတြနဲ႔ မျမင္ႏိုင္ မသိႏုိင္ဘူး၊ ဉာဏ္နဲ႔မွျမင္တယ္၊ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လိုက္
တဲ့အခါ သုချဖစ္ျဖစ္၊ ဒုကၡျဖစ္ျဖစ္၊ ဥေပကၡာျဖစ္ျဖစ္..ဘယ္ေဝဒနာမွ မေတြ႔ေတာ့ဘူး၊ ေဝဒနာမရွိတာခ်ဳပ္တာ
(နိေရာဓ) ကို သိေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ မရွိတာက"အနိစၥ"(နိေရာဓ)၊ သိတာက"မဂၢ"မဂ္လာကတည္းက၊
တဏွာမလာေတာ့ဘူး၊ တဏွာမလာေတာ့ ဥပါဒါန္မလာ၊ ဥပါဒါန္မလာေတာ့ ကမၼဘဝမလာ၊ ကမၼဘဝ မလာ
ရင္လို႔ရွိရင္ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏေတြလဲ မလာေတာ့ဘူး၊ ဒီဘက္လာ မယ့္ဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ဒါ
မဂ္ဝင္လာေသာေၾကာင့္ တဏွာသမုဒယ ခ်ဳပ္သြားလုိ႔ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ဳပ္သြားရတာ။ ေဝဒနာ႐ႈတဲ့အခါမွာ
ေဝဒနာျမင္႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး၊ ခ်ဳပ္သြားတာျမင္မွ ၿပီးတယ္၊ ေရွ႕က(ေဝဒနာက) ခ်ဳပ္သြားလုိက္ ေနာက္က(မဂ္)
ျမင္လိုက္၊ ဒီလိုခ်ည္း လိုက္ေပးတဲ့အခါက်ေတာ့၊ တဏွာဟာ ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ဒါျဖင့္ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ လုပ္
တဲ့အလုပ္ဟာ သံသရာစခန္းသတ္တဲ့အလုပ္၊ တဏွာမခ်ဳပ္ေစတဲ့ အလုပ္ကေတာ့ သံသရာလည္တဲ့ အလုပ္
လို႔မွတ္၊ သံသရာလည္တာက ေဝဒနာ၊ တဏွာ ခ်ဳပ္ေအာင္မလုပ္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္၏ လမ္းစဥ္၊ သံသရာ စခန္းသတ္
တာဟာ ေဝဒနာ၊ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္၏လမ္းစဥ္၊ ဒီလိုလမ္းစဥ္ ၂-မ်ိဳးကြဲသြားတယ္၊ ေဝဒနာခ်ဳပ္
တာ ျမင္မႈသည္ နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ အလုပ္ပဲ၊ ေဝဒနာကို ေနာက္ကသိတာက တဏွာနဲ႔သိတာ၊ခံစားလို႔ေကာင္း
လိုက္တာဆုိတာဟာ တဏွာပဲကိုး။ ဒါဟာ သံသရာရွည္တဲ့အလုပ္ပဲလို႔မွတ္၊ တဏွာ ဥပါဒါန္ ဘဝ ဇာတိ ဇရာ
မရဏလို႔ ဒုကၡလည္တဲ့အလုပ္ပဲ။
"တဏွာ၏ဆုိးရြားယုတ္မာပံု"အခု သမုဒယသစၥာ ဆုိတဲ့တဏွာ..ေလာဘ၏ ဆိုးရြားယုတ္မာပံုကို ေဟာေတာ့
မယ္၊ ဘာေၾကာင့္ေဟာရသတံုး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က တဏွာကို မိတ္ေဆြဖြဲ႔ထားလုိ႔၊ ဒီအရြယ္ေရာက္ရင္ လုပ္တတ္
ကုိင္တတ္ၿပီ၊ ေငြရွာတတ္ၿပီ၊ ေလာဘျဖစ္တတ္ၿပီ၊ လူႀကီးေတြကေတာ့ ကေလးေတြကိုနင္တို႔ကတဏွာေလာ
ဘနည္းေသးတယ္၊ ပိုက္ဆံမဝင္ေသးေတာ့ နင္တို႔ မ်ားမ်ားရေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္..စသည္ျဖင့္ သင္ေပးၾက
တယ္၊ ဒါတဏွာသင္ေပးေနတာပဲ၊ ဒီတဏွာေလးရွိလာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ပစၥည္းကိုရွာေဖြလာတယ္၊ ပစၥည္း
ကေလးရမွန္းသိေတာ့ စြဲလမ္းလာတယ္၊ ဒီေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကမၼဘဝလာေတာ့တာပဲ၊ကမၼဘဝျဖစ္ေတာ့
ဇာတိ ဇရာမရဏဘက္ သြားေတာ့တာပဲ၊ ေလာကီမ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့၊ အေမအေဖေတြ အသင္
အျပေကာင္းတယ္လုိ႔ဆိုရမယ္၊ ေလာကုတၱရာမ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ဒါေဂ်ာက္တြန္းတာပဲ၊တဏွာရဲ႕ဆိုးသြမ္း
ပံုကိုေဟာေနတာ၊ ဒီလိုတဏွာဆိုးသြမ္းပံုကို သိမွသာ ခင္ဗ်ားတို႔ သူန႔ဲမေပါင္းခ်င္ မသင္းခ်င္ဆိုတာလာမွာ
ဘုရားက"တဏွာဒုတိိယာပုရိေသာ"လို႔ေဟာထားတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ တဏွာအျပစ္ကို မသိေသးသေရြ႕၊
တဏွာနဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္ေနမွာပဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းစိတ္ကူးကေလးနဲ႔ေပါ့၊ နက္ျဖန္ ဟုိကဘယ္ေလာက္ရ
မယ္၊ ဘယ္သြားရင္ ဘယ္လိုအျမတ္ထြက္မယ္ဆိုၿပီး၊ ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ကူးကေလးနဲ႔ေပ်ာ္ေနၾကတာ၊တစ္ခါတေလ
အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔ တဏွာသေဘာအတုိင္း ျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္၊ ေဒါသနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းမ်ား ရန္ျဖစ္
ေနၾကေသး၊ ေဒါသနဲ႔ခႏၶာ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အခါေကာင္းျပန္ေတာ့"ေလာဘ"နဲ႔အေဖာ္လုပ္၊
အခါမေကာင္းျပန္ေတာ့လဲ"ေဒါသ"နဲ႔ အေဖာ္လုပ္၊ ဒီ ၂-ခုနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနရာမွာလဲ"ေမာဟ"ကတြဲလ်က္ပါ
ေနတာပဲ၊ ဘုရားကတဏွာျဖတ္ခန္းေဟာေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က တဏွာနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ေနတယ္၊ ဒါ ဘုရားကုိ
ဂြတုိက္တာပဲ။
"ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ"ဟာေနရာမေရြးဘူး၊ သြားရင္းလာရင္းလဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္၊ကိုယ္
စိတ္ကူးကေလးနဲ႔ကုိယ္ျဖစ္ျဖစ္၊ တဏွာဟာျဖစ္ေနတာပဲ၊ အိပ္ရာထဲမွာေနရင္း တဏွာနဲ႔အေဖာ္လုပ္ေနတာ
လဲရွိတာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက တဏွာနဲ႔သာ အေဖာ္လုပ္ေနလို႔ရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွသံသရာက မထြက္ပါဘူး
တဲ့၊တဏွာအေဖာ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သံသရာရွည္ေတာ့မွာပဲ၊ ဟုိဘဝ..ဒီဘဝနဲ႔ ကူးေနမွာပဲတဲ့၊ အို..နာ..ေသ
ကြဲ..မြဲဆိုတဲ့ သံသရာႀကီးကုိေက်ာ္မသြားႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဘုရားက သုတၱနိပါတ္ သံေယာဇနသုတ္မွာေဟာထား
တယ္၊ ဒါတဏွာအေဖာ္လုပ္မိလို႔၊ ဒုကၡေတြ႔ၿပီး သံသရာရွည္ေနတာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ ရရာရေၾကာင္းက
ေလးမွ စိတ္မကူးရလို႔ရွိရင္ ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္၊ ပ်င္းလာတယ္ စိတ္ပ်က္လာတယ္၊
ေငြကေလး မွန္မွန္ဝင္ဝင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ ၿပံဳးေနတာပဲ၊ ဒါ တဏွာနဲ႔အေဖာ္လုပ္တာ၊
အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔ ေငြမဝင္ဘူးဆုိရင္ ပ်င္းတယ္တဲ့၊ လူေပါင္းေတာ့ မွားေပါ့၊ လူေပါင္းမွားလို႔ ဒုကၡ
ေရာက္ သံသရာရွည္ရေပါ့၊ အိုနာေသေဘးေတြ အပါယ္ေဘးေတြနဲ႔ သံသရာထဲက ထြက္ေတာ့မွာ မဟုတ္
ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူေၾကာင့္ အဲဒီတဏွာနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ျဖစ္တာတံုး၊ ေဟာဒီ ေကာင္းေကာင္းကေလးဆိုတဲ့
"သုခေဝဒနာ"ေလးကိုႀကိဳက္တာနဲ႔ တဏွာျဖစ္ေနတာ၊ "သုခေဝဒနာဟာ တဏွာရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ပဲ"
ခ်မ္းသာခ်င္လို႔ လိုခ်င္..ရခ်င္တာရွိေနတာပဲ၊ မခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ လိုခ်င္..ရခ်င္ မရွိပါဘူး၊ ဒါျဖင့္ တဏွာ
ကိုမေၾကာက္နဲ႔၊ သုခေဝဒနာကို ေၾကာက္ပါ၊ ဒီေတာ့ သုခေဝဒနာ..ခ်မ္းသာတာဝမ္းထဲမွာ (ဟဒယဝတၳဳေပၚ
မွာ) ေပၚတုိင္းေပၚတိုင္း ျဖစ္ပ်က္တာ ႐ႈစမ္းပါ၊ ႐ႈရင္ တဏွာအေဖာ္မလာေတာ့ဘူး၊ တဏွာမလာရင္ သံသရာ
ျပတ္ၿပီ၊ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီ၊ ဒီ တဏွာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိရင္၊ သူ႔ကိုေပါင္းသင္းေတာ့မွာ မဟုတ္
ေတာ့ဘူး၊ တဏွာနဲ႔ မေပါင္းခ်င္ေအာင္ေဟာရမွာပဲ၊ တဏွာဟာဘာလုပ္တတ္တံုး၊ သူ႔လုပ္ငန္းကိစၥဘာတုန္း
တဏွာဟာ သမုဒယသစၥာပဲ၊ သမုဒယသစၥာဟာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းပဲ၊ ဒါျဖင့္ တဏွာဟာအလြန္ ဒုကၡေပးတတ္
ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့တရားအစစ္ပဲ၊ တဏွာဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ငယ္ေပါင္းျဖစ္တယ္၊ ပဋိသေႏၶ တည္လာကတည္း
က သူနဲ႔လာခဲ့တာကိုး၊ ႀကီးေတာ့ လဲမခြဲၾကဘူး၊ သူနဲ႔သာ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ေနခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့ ငယ္ေပါင္း
၏ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ သတၱိကုိအကုန္ေဟာရမွာပဲ၊ ငယ္ေပါင္းကိုထိေတာ့၊ ငယ္ေပါင္းနဲ႔ခြဲရေတာ့မယ္၊ ဆုိ
ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်က္ရည္မ်ားက်မလားမေျပာတတ္ဘူး၊ တဏွာနာမည္က သမုဒယသစၥာတဲ့၊ သမုဒယဆို
တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း၊ သစၥာကမွန္တာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ မေကာင္းေအာင္ဆိုသြမ္း
ယုတ္မာေအာင္ သူ႔ထက္မွန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့တရားမရွိဘူး၊ တဏွာကမေကာင္းမႈသာ လုပ္ရမယ္ဆိုရင္
က်ဳပ္ အလုပ္ႏိုင္ဆံုးပဲတဲ့၊ မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို မွန္မွန္လုပ္ဖို႔အလုပ္ဟာ သူ႔ ဝတၱရားပဲတဲ့၊ ဘယ္သူမွ
ခ်မ္းသာမေပးဘူး၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေပးရာမွာ ဘယ္အခါမဆို မွန္မွန္လုပ္ႏိုင္တဲ့ တရားပဲ၊ နည္းနည္း
မွ မတိမ္းဘူး၊ ၿပီးေတာ့သူကလဲ့လူမုိက္၊ မိုက္တဲ့ေနရာမွာ ၂-ေယာက္မရွိဘူး၊ သူဝင္လာၿပီဆုိရင္ မေကာင္း
တာဟူသေရြ႕ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းလုပ္ေတာ့တာပဲ၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဟူသေရြ႕ သူ႔လက္ရာခ်ည္းပဲ၊ မ
ေကာင္းတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြ ဒုကၡေတြဟူသေရြ႕ သူ႔လက္ရာခ်ည္းပဲ၊ ဒီေတာ့ ဝမ္းထဲသူဝင္လာတယ္ဆိုရင္ဒါၿဂိဳလ္
ဝင္တာပဲ၊ သူ႔လက္ခံထားရင္ ၿဂိဳလ္ေမႊေတာ့မယ္သာမွတ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလဲ ဒီၿဂိဳလ္ကေလးနဲ႔မွအတူေနခ်င္
တာ၊ သူ႔ အေဖာ္မလုပ္ရရင္ပ်င္းတယ္တဲ့၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကရန္သူကိုမိတ္ေဆြမွတ္ၿပီး ေပါင္းေနေတာ့မ
ေကာင္းတာ..ဆိုးတာဟူသေရြ႕ ဒုကၡေရာက္တာ သနားစမဟုတ္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔၊ ဖ်င္းလြန္း အ လြန္း...လုိ႔။
သမုဒယ (တဏွာ) ဆုိရင္ ဘယ္သမုဒယမွ ေကာင္းတယ္လုိ႔မေျပာႏိုင္ဘူး၊ နတ္ျပည္ေတာင့္တတဲ့ တဏွာလဲ
ေကာင္းတယ္႔ မေျပာႏိုင္ဘူး၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ တဏွာလဲ ေကာင္းတယ္လို႔ မေဟာႏိုင္ဘူး၊ နတ္
ျပည္ေတာင့္တတဲ့ တဏွာေၾကာင့္ နတ္ဒုကၡရမွာ၊ ျဗဟၼာျပည္ေတာ့တတဲ့ တဏွာေၾကာင့္ ျဗဟၼာဒုကၡရမွာ၊ လူု႔
ျပည္ေတာင့္တတဲ့ တဏွာေၾကာင့္ လူ႔ဒုကၡရမွာ၊ သားေတြငါးေတြစားခ်င္တဲ့ တဏွာေၾကာင့္ သားေတြငါးေတြ
သတ္စားလုိ႔ရွိရင္ အပါယ္ဒုကၡရမွာ၊ ဒီတဏွာကိုေတာ့ သတ္မွေတာ္မယ္၊ ခ်မ္းသာေပးလို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ စိတ္
ေမြးထားမွျဖစ္မယ္၊ တဏွာဆုိတာ ေလာဘပဲ၊ ဒီေတာ့ ေလာဘေလးေပၚတုိင္း သမုဒယေလး အဆုိးတရား
ေလးေပၚလာတယ္လုိ႔ သိေပးပါ၊ ဒီလိုသိရင္ သမုဒယသစၥာကိုသိတယ္ မည္တယ္၊ သမုဒယဆုိတာ ဒုကၡျဖစ္
ေၾကာင္း၊ သစၥာဆုိတာ အမွန္၊ ဘုရားက သဗၺညဳတဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမုဒယဟာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း
အမွန္ သမုဒယသစၥာတစ္ခုတည္းပဲ ေတြ႔တယ္၊ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္ဟာ သမုဒယသစၥာတစ္ခုပဲေတြ႔တယ္
တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာဆုိတာ ဘုရားကဉာဏ္က်ယ္လို႔ေဟာတာ၊ ဒါေတြဟာ တဏွာ၏ အၿခံအရံေတြ
အကူအညီေတြပဲ၊ ဒီေတာ့"အဝိဇၨာထက္ တဏွာကထက္တယ္"လို႔မွတ္ပါ၊ သစၥာနဲ႔ေဝဖန္ၾကည့္ေတာ့မွ
တဏွာက ပိုထက္တာကိုသိရတယ္၊ အဝိဇၺာက ဒီေလာက္မထက္ဘူး၊ သစၥာ ၄-ပါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွ ပယ္ရ
မယ့္တဏွာလဲသူပဲ၊ သူ႔ပယ္ရင္တစ္ဖြဲ႔ႀကီး ပါတယ္ဆိုေသာေၾကာင့္၊ သူေခါင္းေဆာင္ပဲ၊ တဏွာကေခါင္း
ေဆာင္ပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ တဏွာကိုၾကည္ညိဳလြန္းလို႔ေခါင္းေပၚရြက္ထားတယ္၊ သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္တင္ထား
တယ္၊ သူ႔ ကိုအေဖာ္လုပ္ေနရတာ သိပ္ေပ်ာ္တယ္ဟုတ္လား၊ ဘုန္းႀကီးက သမုဒယသစၥာ၏ဆိုရြားပံု..ညစ္
ပတ္ပံုကိုသိေအာင္လို႔ ကိစၥဉာဏ္ကိုေဟာေပးေနရတာ၊ သူ႔ ကုိပယ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေအာင္ ေဟာေပးရတာ၊
သူ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိစၥကိုသာ ေကာင္းေကာင္းသိရင္ သူ႔ကုိသတ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာျဖစ္လာမွာ၊ သူ႔အေၾကာင္း
သူ႔ ကိစၥမသိရင္ေတာ့၊ သူ႔ကိုသတ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အေဖာ္လုပ္ခ်င္ေနမွာပဲ။

                                                      ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                                    ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                                    ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                              အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းပျဖစ္ျဖင့္
                                                   တည္ရွိပါေစသတည္း။          ။

                                                                                           အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                                         မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                                                     ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                                                အမရပူရၿမိဳ႕။      ။

Thursday, December 20

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပါရမီဘက္ မငဲ့လိုက္ၾကပါနဲ႔

ဒကာ၊ဒကာမတို႔ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ တိဟိတ္ပါ၊ဝါးႏွစ္လံုးကို မီးထြက္
ေလာက္တဲ့၊အေျခအေန ေရာက္ေအာင္ပြတ္မွ မီးထြက္သလို...
နိဗၺာန္ေပၚလာေအာင္ ျဖစ္ပ်က္အားထုတ္။ျဖစ္ပ်က္ ခ်ဳပ္ၿပီး နိဗၺာန္
ေပၚမွာပဲ။ပါရမီေတြ ဘာေတြလိုမေနနဲ႔၊ပါရမီက ျပည့္ၿပီးသားကို၊
မျပည့္ေသးဘူးထင္ၿပီး မႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္၊ပါရမီအညြန္႔တံုး၍၊
အပါယ္ေလးပါးမွာ စုန္႔စုန္႔ျမဳပ္ရပါလိမ့္မယ္၊ဘာမွ ေနာက္ျပန္
ၾကည္မေနနဲ႔၊အၿပီးလုပ္ေတာ့မယ္လို႔သာ၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။
"ဗုဒၶဳပၸာဒ နဝမဆိုတဲ့ မႏုႆတၱဘာဝ ဒုလႅဘျဖစ္တဲ့ လူ႔ဘဝ"
ကိုလည္း ရမယ္...  ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးလြတ္ၿပီး ကံႀကီးငါးပါး မထိုင္
ဘူး၊သစၥာအႏုေလာမိက ဉာဏ္ရွိ၍ နားကတရာနာ၊ဉာဏ္က
ခႏၶာႏွလံုးသြင္းအားထုတ္မယ္ဆိုရင္၊ဆုႀကီးပန္ မဟုတ္ဘဲ....
အခု နိဗၺာန္ရ...အခု နိဗၺာန္ယူမယ္ဆိုသူမ်ားသည္။ပါရမီေစာင့္
ရန္မလိုဘဲ၊ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကပါလွ်င္၊ယခုဘဝ၌ပဲ
မဂၢင္ရႏိုင္ပါတယ္။ဘုရားတည္ဟူေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း
တစ္ေယာက္မေပၚလာသရြ႕ ကာလပတ္လံုး၊လူေတြဟာ မိဘရိုး
ရာနဲ႔ ကိုးကြယ္ရခ်င္ရာ ကိုးကြယ္ၿပီး အပါယ္ခ်ည္းသြားၾကတာပဲ။
ဘုရားက"ယထာဘူတံ ဉာဏာယသတၱံပရိေယသိ တေဗၺာ"ဆိုၿပီးဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ ေဟာတတ္တဲ့ဆရာ
ရွာဖို႔(၃၂)ႀကိမ္မွာခဲ့တယ္၊ဆရာသမားေကာင္းရဲ႕နည္းရရင္ မဂ္ဟာ လက္ေဖ်ာက္တီးတာကမွ ခက္ပါ
လိမ့္ဦးမယ္။မရမရွိပါဘူး၊ကိုယ္ဉာစြမ္းအလိုက္ (၇) ရက္နဲ႔ ရတာလည္းရွိတယ္၊ကိေလသာၾကားမခိုရင္
မနက္အားထုတ္ ညေနရတာလည္းရွိတယ္။
(၃၁) ဘံုမွာ ပုပုရြရြ ျမင္သမွ်ေတြသည္ တဏွာစီမံသလို ခံေနၾကရတာ၊ဒုကၡျဖစ္ေလသမွ် တဏွာေၾကာင့့္
တစ္ခ်ိန္လံုး မအားႏိုင္ပဲ တစ္ေျပးတည္းေျပးေနရတာ၊တဏွာခိုင္းေစမႈေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရတာ၊
ေလာကီကိစၥဟူသေရြ႕ တဏွာခိုင္းတာကို ေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကရတာ၊သားသမီး ပစၥည္းစြဲၿပီး၊ၿပိတၱာျဖစ္
ရတာလည္း၊တဏွာကို မျဖတ္ႏိုင္လို႔ သူစီမံသလိုခံရတာ၊နိဗၺာန္ရမယ့္ အမႈဟူသေရြ႕ ကန္႔ကြက္ေနတာ
တဏွာ။
အမႈကိစၥမွန္သမွ် ဉာဏ္ညြန္တံုးဖို႔ ေပၚလာတဲ့၊အဝိဇၨာရဲ႕ စြမ္းရည္ သတၱိ၊သစၥာမသိလို႔ လုပ္မိလုုပ္ရလုပ္
ေတာ့၊ျဖစ္မိျဖစ္ရာ ဒုကၡသစၥာခ်ည္း ျဖစ္လာတာ၊အပါယ္သြားဖို႔ လူလားေျမာက္လာတာ၊အေလာင္းက
သုႆန္၊အက်ိဳးေပးက အပါယ္။အဝိဇၨာဟာ (၃၁) ဘုံရဲ လူသတ္ဘုရင္ႀကီး၊ (၃၁) ဘံုဟာ အဝိဇၨာစီ
စဥ္ထားတဲ့ အေလာင္းျမႇဳပ္ရာ သုႆန္ေတြ၊အဝိဇၨာက ဝိဇၨာ၊တဏွာက အေလာဘ ျဖစ္မွသာ၊အရုိးက
ဓာတ္ေတာ္ျဖစ္တာ၊တဏွာေသမွ နိဗၺာန္ရမွ၊တဏွာမေသရင္ အၿမဲငတ္ေနရုံပဲ။
ဒါေၾကာင့္သူက၊"ဒုေကၡ အညာဏံ"တဲ့။ဒုေကၡ=ဒုကၡသစၥာ၌ ၊ အညာဏံ=မသိျခင္းသည္ ၊ အဝိဇၨာ=
အဝိဇၨာပဲ။အဝိဇၨာဆိုတာ လံုးဝမသိတာကိုဆိုတာလား၊သိေကာင္းတာ မသိ၊မသိေကာင္းတာ သိတယ္
ဆိုတာ ယေန႔ရွင္းၿပီလား။ဒီတစ္ခါ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႔လို႔မွ၊မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရေအာင္ မယူဘူးဆို
လို႔ရွိရင္...ခင္ဗ်ားတို႔ေသလို႔ရွိရင္ ၊ အကန္းမသာ အ႐ႈၾကြေတာ္မႈၾကပါ လို႔သာ ဖိတ္ပါေတာ့၊ အဲဒီ
အဝိဇၨာကို ဘုန္းႀကီးက၊ ဝိဇၨာျဖစ္ေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္လို႔ရွိရင္ျဖင့္..ဘုန္းႀကီးကိုလည္း မကိုးကြယ္ၾကနဲ႔
ေတာ့။ေက်းဇူးရွင္လို႔ ဆိုလို႔ရပါမလား။
(၃၁) ဘံုးက မီးပံုႀကီး ၊ နိဗၺာန္က (၃၁) ဘံု အျပင္ဘက္မွာ ရွိတယ္၊ နိဗၺာန္ကို ဘယ္အခါမဆို အနီးက
ေလးလို႔ ဘုရားကေဟာတယ္။ (၁) သစၥာတရားနာၿပီး။ (၂) မိမိခႏၶာမွာ ႏွလံုးသြင္းမွန္ရင္။ ဘယ္အခါ
မဆို နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္တယ္၊ နိဗၺာန္ကို ပုထုဇဥ္စိတ္နဲ႔ မႀကိဳက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ..မစားဘူးဘဲနဲ႔..ရမ္းၿပီး
မႀကိဳက္တာ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္၊သူတို႔စကားကို အတည္မယူပါနဲ႔၊ ကံစီမံတာက (၃၁) ဘံု။ ဉာဏ္စီ
မံတာက (၃၁) ဘုံ အျပင္ဘက္ပါ ။ ကံစခန္းက ၾကာတာ၊ ဉာဏ္စခန္းဆိုတာ ၾကာတာမဟုတ္ဘူး။
မ်ားမ်ားလုပ္ ျမန္ျမန္ခရီးေပါက္တယ္၊ ဒီဥစၥာ၊ (၁) နာရီအတြင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ (၅) မိနစ္အတြင္း
လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ မေလွ်ာ့နဲ႔ ။
                                 "မဂၢင္ေဖာင္ျဖင့္ ကယ္တင္မည္"
သံသရာရွည္တယ္ဆိုတာ ဒုကၡရွည္တာ၊ ကိုယ့္ခႏၶာထဲ ကိုယ့္တဏွာနဲ႔ ကိုယ့္ ဒိ႒ိပဲေရာက္တယ္၊ ကိုယ့္
ဉာဏ္မေရာက္ခဲ့လို႔။ သံသရာရွည္တယ္ဆိုတာသည္ ကိုယ့္ခႏၶာထဲကို..ကိုယ့္ဉာဏ္မေရာက္ခဲ့လို႔သာ
မွတ္ေပေတာ့၊ ခႏၶာရွိရင္ ဒုကၡရွိတယ္၊ ခႏၶာမရွိရင္ (နိဗၺာန္) သုခရွိတယ္၊ နိဗၺာန္ မရေသးသေရြ႕ ဒုကၡရ
မွာပဲ။ ဒုကၡကို အဝိဇၨာက ဖံုးထားတာ၊ ဒုကၡထဲ မေပ်ာ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့၊ ဒကာ ဒကာမတို႔သည္.."ေသကၡ"
ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေအာင္ မႀကိဳးစားခဲ့လို႔ရွိရင္၊ စုတိၿပီး ပဋိသေႏၶ လာလိမ့္မယ္။ ဒါ-ဒကာ ဒကာမေတြ၌
"ဒုကၡသစၥာ"နဲ႔ ခဲြၿပီး၊ တစ္ဖန္"ဒုကၡသစၥာ"နဲ႔ ပဲျပန္ေပါင္းရတယ္ဆိုရင္၊ လြဲပါ့မလား၊ အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား
တို႔ကို ကယ္မယ့္ယူမယ့္ဟာကျဖင့္ "မဂ္"ပဲ ။
ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ က်င့္ဆဲ"ေသကၡ"ပုဂၢိဳလ္လည္း မဟုတ္၊က်င့္တဲ့ အဆံုးလည္း မေရာက္ေသးဘူးဆိုရင္၊
ဘဝခ်ည္းကူးေနရမွာပဲ။ ကိုင္း ဒါျဖင့္..က်င့္ၾကံထားတာက ဘာမွ မရွိေတာ့၊"ေသကၡ"ပုဂၢိဳလ္ကလည္း
မဟုတ္ေတာ့..ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ၊ စုတိ ဒုကၡၿပီးေတာ့၊"ဖ်တ္"ဆို ပဋိသေႏၶက..အမိဝမ္း
ေခါင္း ေျပာင္းရတယ္။ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ဆိုတဲ့ စကားသည္၊အေတာ္အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့စကား၊
ဘဝကူးၾကလို႔ရွိရင္ျဖင့္..ဒုကၡ သစၥာႀကီးနဲ႔အတူ ေနၾကရမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက"စတၱာေရာ အပါယာ သကေဂဟ သဒိသာ"တဲ့ သတၱဝါေတြရဲ႕ အၿမဲေန
အိမ္ဟာ အပါယ္ေလးပါး...လူ႔ျပည္လာတာ....အရိပ္လာျပတာတဲ့ ။          ။


                                               ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။   ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                  မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ

                                                         ပင္မသံေဝဇနိယဌာန

                                                              အမရပူရၿမိဳ႕ ။           ။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒုကၡသစၥာ၏ သႏာၱပ႒ အနက္(၃)

သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ဟာ"သိရမယ့္ကိစၥ၊ ပြားမ်ားရမယ့္ကိစၥ"ရယ္လို႔ ကိစၥ ၂-ခုရွိပါတယ္၊ သႏာၱပ႒-ခႏၶာ
ကိုယ္ႀကီးရထားတာဟာ မီးေလာင္စာႀကီးရထားတာပဲ၊ ဒီမီးကသာမညမီးမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီခႏၶာႀကီးထဲမွာတစ္
ေထာင့္ငါးရာကိေလသာမီးေတြ ေအာင္းေနတယ္၊ တစ္ေထာင့္ငါးရာကိေလသာမီးေတြဟာ မဂ္နဲ႔မပယ္ရ
ေသးသေရြ႕ ေအာင္းေနမွာပဲ၊ ေအာင္းေနေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာေတြဟာ မီးစာေတြပဲ၊ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလ
သာကမီး၊ ခႏၶာႀကီးက ေလာင္စာ၊ မီးနဲ႔ေလာင္စာနဲ႔တြဲေနတာပဲ၊ မီးက သူေတာ္ေကာင္းဆုိရင္ မေလာင္ဘူး၊
ခင္ဗ်ားတို႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရေအာင္ဆိုၿပီး အိမ္ေဆာက္ၾက တိုက္ေဆာက္ၾကတယ္၊ အၿခံအရံေတြနဲ႔ေန
ၾက ထိုင္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိေလသာမီးေလာင္လို႔ အိမ္မွာေနႏုိင္ၾကရဲ႕လား၊ မေနရဘူး၊ ကိုယ္အိမ္က
ထြက္ေျပးေနရတာ၊ ဟိုသြားဒီသြား ေငြရွာရတယ္၊ ဟုိေစ်းစံုစမ္းေရးထြက္ရ၊ ဟိုမွာရစရာကိစၥနဲ႔သြားရ၊ ဒါ
ေလာဘမီး ေလာင္လို႔ေျပးေနရတာ၊ ဒီ ခႏၶာႀကီးဟာ လမ္းမွာလဲေလာင္ရင္း သြားတာပဲ၊ လမ္းမွာကားနဲ႔တိုက္
မိမလား၊ စက္ဘီးနဲ႔ တိုက္မိမလား၊ ေခြးကိုက္ခံရမလား၊ ဒါေတြေၾကာင့္ၾကတဲ့"ေဒါသမီး"ေလာင္လ်က္နဲ႔သြား
ေနရတာ၊ အိမ္ကထြက္တုန္းက ေလာဘမီးနဲ႔၊ လမ္းက်ေတာ့ အႏၱရာယ္ေတြေတာ့ ေဒါသမီးနဲ႔၊ ဒီလိုေလာင္
ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ခြင္ ကိုယ္ရစရာရွိတဲ့ဆီ သြားေနရသျဖင့္၊ ဒီအိမ္ေဆာက္ၿပီး အိမ္မေနရတာထြက္ေျပးေန
တာဟာ မီးေလာင္လို႔၊ အိမ္ေဆာက္ၿပီးအိမ္မွာေနရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ အေတာ္ပဲရွားတယ္၊ ေျခလ်င္သြားေနရင္ ေႏွး
မွာစိုးလို႔ စက္ဘီးနဲ႔သြားရင္၊ စက္ဘီးနဲ႔ ေႏွးမွာစိုးလို႔ ကားနဲ႔သြားရ၊ တစ္ခါ ကားနဲ႔ ေႏွးတယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္
ပ်ံ ျမန္လွၿပီေအာက္ေမ့ေနတာ၊ ကိေလသာမီးကတအားေလာင္ေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ ေႏွးသြားတယ္၊
အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းမွာ ေန႔တုိင္းထြက္ထြက္ေနၾကတာဟာ ေန႔တိုင္းမီးေလာင္ေနလို႔မွတ္၊ ဘယ္အိမ္သြား
ၾကည့္ၾကည့္ ေန႔တိုင္းမီးေလာင္ေနတာပဲ ေတြ႔ရမယ္။
အခု ဘုရားေဟာတဲ့ သစၥာတရားေတြနာေနရတာဟာ ထိုက္တန္တဲ့ပါရမီရွိလို႔ပဲ၊ ဒါေပမယ့္လို႔ ပါရမီျပည့္မယ့္
ႀကံရင္းေလာင္ရင္းျဖစ္ေနေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္မွာမဟုတ္ဘူး၊ မီးက ခႏၶာကုိယ္တြင္ေလာင္တာမဟုတ္
ဘူး၊ သူေတာ္ေကာင္းရတနာပါေတာင္ ေလာင္ပစ္တာ၊ သစၥာမသိတုန္းကဆိုရင္ေလာင္မွန္းလဲ မသိဘူး၊
ေလာင္တာလဲ အမွန္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပါလာတဲ့ အရင္းေတြ (ပါရမီကုသိုလ္ေတြ) အကုန္႐ႈံးေပါ့၊ ခႏၶာလဲ
႐ႈံး သူေတာ္ေကာင္းရတနာေတြလဲ ႐ႈံးေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးရပါလိမ့္၊ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္မလာလို႔၊
သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္သာ ခႏၶာမွာ ကိန္းေနတယ္ဆိုရင္ ကိေလသာဝင္ခြင့္မရဘူး၊ ဝင္ခြင္မရရင္ မေလာင္ႏုိင္ဘူး
ကိေလသာကသာထြက္ေျပးရေတာ့တယ္၊ မဂ္က အႏိုင္ရသြားေတာ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္သည္ တစ္
ေထာင္းငါးရာကိေလသာမီးေတြကို အကုန္ေလာင္ၿပီး အႏိုင္ယူႏုိင္တယ္၊ ဒါ ဒုကၡသစၥာပဲကြလို႔ ဉာဏ္ကဆံုး
ျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊ ဒီဒုကၡ ၂-ခုစလံုးဘယ္ဒုကၡမွမႀကိဳက္
ႏိုင္ဘူး၊ ဒုကၡမွန္းသိၿပီလို႔ ဒုကၡကုိပုိင္းျခားလိုက္ပါ၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ဒုကၡပိုင္းျခားပံု ဒီလိုလာတယ္၊ ဒုကၡ
ျဖစ္လုိ႔ ဒုကၡပ်က္တာမွတစ္ပါး မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ ဘာမွ်မရွိဘူးတဲ့။ ဒုကၡကို ႀကိဳက္ေနတာကေတာ့"ဝိပၸလႅာသ'
(အသိ အျမင္ေဖာက္ျပန္မႈ) ေၾကာင့္ပဲ၊ ဝိပၸလႅာသသတၱိရွိလို႔'တဏွာ'ကႀကိဳက္တာ၊ ေရွးကတဏွာႀကိဳက္လို႔
အခုမႀကိဳက္ေအာင္သစၥာတရား အနာခိုင္းေနတာ၊ ဒါဒုကၡသစၥာလို႔ ပိုင္းျခားသိၾကပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏာၱန္မွာ
႐ုပ္နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ကလဲျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာပဲ၊ နာမ္ကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ ၂-ခုစလံုးျဖစ္တာလဲ
ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡ၊ နာမ္ကလဲဒုကၡ၊ ႐ုပ္ကလဲဒုကၡ၊"ဘာေဝတဗၺ"(မဂ္) နဲ႔ပြားၾကည္လိုက္ေတာ့၊ ခႏၶာ
ကိုယ္ထဲမွာျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာမွတစ္ပါး ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါးဘာမွမရွိဘူးလို႔ ေတြ႔ရမယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ပဲ
ေတြ႔မယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ပ်က္ေတြ(ျမင္)လာရင္ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ခုတြင္ တစ္ခုခုကိုပဲလိုက္ၿပီး ႐ႈလိိုက္၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ခုက
အခ်င္းခ်င္း မွီေနတာျဖစ္ေတာ့ တစ္ခုပ်က္တာ ျမင္ရင္၊ က်န္တစ္ခု ပါသြားတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္
ေအာင္ၾကည့္၊ ဆက္ၾကည့္၊ ဆက္႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာေအာင္ၾကည့္ ႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာလို႔ ဒီဒုကၡသစၥာႀကီး
ေတာ့ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုရင္ ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ၿပီ၊ သမုဒယသစၥာလဲ ခ်ဳပ္ၿပီ၊ ဒီ ၂-ခု ခ်ဳပ္သြားရင္ နိဗၺာန္
ေရာက္ၿပီ၊ ခႏၶာအဆံုးမွ နိဗၺာန္ရွိတယ္။
                                (ဒုကၡသစၥာ၏ ဝိပရိဏာမ႒ ၄-)
"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"ေသာတာပန္တည္ျခင္း၏ အေၾကာင္း ၄-ပါးရွိတယ္၊ ဒီ ၄-ပါးက (၁) "ကလ်ာဏမိတၱ"သူ
ေတာ္ေကာင္းနဲ႔ေပါင္းမႈ၊ (၂) သူူေတာ္ေကာင္းတရား နာမႈ၊ (၃) သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ႏွလံုးသြင္းမႈ၊
(၄) ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ-သူေတာ္ေကာင္းတရား အားေလ်ာ္စြာတရားကုိက်င့္မႈ၊ ဒီ ၄-ခ်က္ကို လုပ္ေဆာင္ရင္
ေသာတာပန္တည္ႏိုင္တယ္လို႔ အဂၤုတၱိဳရ္မွာ ဘုရားကေဟာထားတယ္၊ ဒီေတာ့ ေသာတာပန္တည္ခ်င္လို႔ရွိ
ရင္"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"အလုပ္ဟာအေရးႀကီးတယ္၊ ဓမၼာႏု-ဓမၼအားေလ်ာ္စာ၊ ဓမၼပဋိပတၱိ-ဓမၼကုိက်င့္ႀကံအား
ထုတ္မႈ၊ 'ပဋိပတၱိ'ဆိုတာ အက်င့္ေျပာတာ၊ ဒီေတာ့"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"ဆိုတာ ဓမၼသေဘာကို ဓမၼသေဘာနဲ႔
ၾကည့္ပါလို႔ေျပာတာ၊ ဓမၼဆိုတာက နာမ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ႐ုပ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြဟာ အၿမဲေဖာက္ျပန္
ပ်က္စီးေနတာပဲ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကို အၿမဲျပတယ္၊ ဒီလို ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြက အၿမဲေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး
ေနတာကို ျပလို႔ရွိရင္၊ ဒီကဉာဏ္က (မဂၢင္ ၅-ပါးက) အဲဒီေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတဲ့ ေရွ႕ဓမၼ၏ (ေရွ႕႐ုပ္နာမ္
ဓမၼ၏) သေဘာကို ေနာက္ဓမၼက (ေနာက္ကဉာဏ္က) ေနၿပီးၾကည့္ေပးပါတဲ့၊ ဒီလို ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ က်င့္
မယ္ဆိုရင္ ဒီဘဝမွာေသတာပန္တည္ရမယ္လို႔ အဂၤုတၱိဳလ္က ၄-ခ်က္ျပတဲ့အထဲမွာ ဒါအေရႀကီးဆံုးအခ်က္ပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔ ခႏၶာႀကီးဟာ ဓမၼသေဘာမေျပာတဲ့အခ်ိန္ရယ္လို႔ မရွိဘူး၊ အၿမဲေျပာေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား
တို႔ကမၾကည့္ဘူး၊ ေျပာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း လိုက္ၾကည့္ပါ၊ ေျပာတာကျဖင့္မေရတြက္ႏိုင္ဘူး၊ မေရတြက္ေအာင္
ေျပာေနေပမယ့္ ၾကည့္မႈကမေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မၾကည့္ဘဲေနေသာေၾကာင့္၊ ကိေလသာခပ္သိမ္း ႐ုပ္သိမ္း
တဲ့၊ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္္းတဲ့ နိဗၺာန္မေရာက္တာ၊ ဒါျဖင့္ ဓမၼကေျပာတိုင္း မၾကည့္တာသည္ နိဗၺာန္မရျခင္း၏
အေၾကာင္းပဲလို႔မွတ္၊ ဓမၼကိုက်င့္ရင္ ေသာတာပန္ျဖစ္မယ္၊ မက်င့္မိတဲ့အတြက္ ေသာတာပန္မျဖစ္တာ၊ ဒီ
ဓမၼဟာ နာမ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္၊ ႐ုပ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္၊ ၾကည့္လိုက္တိုင္းဟာ အဲဒီ ဓမၼထဲမွာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီေန
တာေတြ႔ရမွာပဲ၊ ဒါဟာ ဓမၼရဲ႕ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတာကိုသိတာပဲလို႔မွတ္၊ ဒီလိုသိရင္ ဒီဓမၼကုိ ခင္တြယ္တဲ့
တဏွာဟာ အခြင့္မရေတာ့ဘူး။
အခုေတာ့ ဓမၼရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတာကို (ဝါ) ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ဓမၼကို မၾကည့္မိလို႔၊ ဝိပႆနာ
ဉာဏ္နဲ႔ မၾကည့္မိလို႔၊ ငါနာတယ္ ငါကိုက္တယ္ဆိုၿပီး သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ၾကည့္ေနတာ..သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ မၾကည့္မိဘူး
ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္နဲ႔ေဝးေနတာ၊ တရားနာၿပီး က်င့္ရမယ့္အလုပ္ကျဖင့္ ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိအလုပ္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ႐ုပ္
နာမ္ဓမၼနဲ႔ ၾကည့္ေပး၊ ဒီလို ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိနဲ႔ ၾကည့္ေပးလို႔ရွိရင္"သစၥဉာဏ္"ျဖစ္တယ္၊ သစၥဉာဏ္ျဖစ္လို႔ရွိ
ရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ ေနာက္ကလိုက္ရလိမ့္မယ္၊ ကိစၥဉာဏ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ကတဉာဏ္ဟာ အလိုလိုေရာက္သြား
မွာပဲ။"ဝိပရိဏာမ႒ႏွင့္ကိစၥဉာဏ္"ကဲ..ကိစၥဉာဏ္ကိုေရွးဦးစြာျပမယ္၊ ဝိပရိဏာမေ႒ာ-ပင္ကုိယ္သေဘာအ
ျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ၊ ႐ုပ္နာမ္အစုျဖစ္တဲ့ လက္ရွိခႏၶာႀကီးဟာ အၿမဲပဲေဖာက္ျပန္ေနတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ရွိခႏၶာႀကီးထဲ၌ တရားနာရင္းမတၱနဲ႔ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားတယ္၊ ႐ုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း
သြားတယ္၊ ဒီလုိ နာမ္မ်ိဳးမ်ိဳး ႐ုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္ေနပံုကိုသတိထားပါ၊ သတိထားၿပီး ေျပာင္းေနတဲ့ဆီကို
ဉာဏ္ေရာက္သြားၿပီးဆိုရင္၊ ဪ..႐ုပ္နာမ္ေတြဟာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားပါလားဆိုတာ ေတြ႔မယ္ သိမယ္၊ ဒီလို
ဉာဏ္ကခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ထည့္ထည့္ၿပီးေပးလုိက္ရင္၊ တရားအၿပီး နာၿပီးတဲ့အဆံုးမွာ ကိစၥၿပီးႏိုင္တယ္လို႔
မွတ္။ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးဟာ အမိဝမ္းေခါင္းထဲက ထြက္လာကတည္းက ဇရာ၊ မရဏ (အို-ေသ) ကိုရြက္ၿပီး
ထြက္လာခဲ့တာ၊ ဇရာမရဏကို ယူေဆာင္လာခဲ့လို႔ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ဝိပရိဏာမ႒ျဖစ္ရရွာတယ္၊ ေဖာက္ျပန္
ပ်က္စီးရရွာတယ္၊ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးကုိ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါး
လံုးဟာ ဇရာမရဏ ဒဏ္ခ်က္နဲ႔အခ်ိန္မေရြး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ဇရာမရဏသည္
ခႏၶာထဲမွာေမြးကတည္းက တစ္ခါတည္းပါလာေသာေၾကာင့္၊ ခႏၶာ ၅-ပါးသည္ ဝိပရိဏာမ သေဘာလည္း
တစ္ခါတည္းပါလာေတာ့တာပဲ၊ "ဝိပရိဏာမလကၡဏံစဒုကၡသစၥံ"(ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့လကၡဏာသည္
ဒုကၡသစၥ) ဆုိေသာေၾကာင့္၊ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာ-ဆင္းရဲတာအမွန္ပဲ၊ ဒီလို ခႏၶာႀကီးကုိဒုကၡသစၥာသိရင္
သစၥဉာဏ္ရၿပီ၊ ခႏၶာႀကီးကုိဉာဏ္နဲ႔စိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး (ဝါ) ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ခဏခဏ
ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာပါလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ ကိစၥသာရွိပါးလားလို႔သိရင္၊ ဒီသိတဲ့ဉာဏ္ဟာ
ကိစၥဉာဏ္ပါပဲ၊ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ေရာက္တာပဲ၊ ကတဉာဏ္ဆိုတာ မဂ္ဉာဏ္ကိုေျပာတာ။
ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ (မဂ္ဉာဏ္) ရခ်င္လို႔ရွိရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဉာဏ္နဲ႔စိုက္
ၿပီးၾကည့္ၾကည့္ေပးပါ၊ ၾကည့္ၾကည့္ေပးသြားေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိ ႐ုပ္ဓမၼနာမ္ဓမၼေတြဟာ သူတို႔ယူလာခဲတဲ့
ဇရာမရဏ (အိုမႈ၊ ေသမႈ) ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖတ္..ျဖတ္၊ ျဖတ္..ျဖတ္နဲ႔ပ်က္စီးသြားတာကိုေတြ႔ရမယ္၊ ႐ႈတဲ့
အခါ ေဝဒနာတစ္လံုးတည္း ႐ႈလဲဒီကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈ၊ သညာတစ္လံုးတည္း႐ႈလဲ ဒါနဲ႔႐ႈ၊ ကာယာႏုပႆနာေခၚ
တဲ့ ႐ုပ္႐ႈရင္လဲ ဒါနဲ႔ပဲ႐ႈ၊ စိတ္႐ႈလဲ ဒါနဲ႔၊ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈေပး ဒီလို ႐ႈေပးလို႔ရွိရင္ မိမိခႏၶာႀကီးဟာ ဝိပရိဏာမကိစၥ
ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတဲ့ ကိစၥမွတစ္ပါးဘာကိစၥမွမရွိဘူး၊ ဒီေတာ့ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ဝိပရိဏာမ-ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး
ျခင္းကိစၥရွိတယ္၊ ဇရာမရဏဒဏ္ခ်က္နဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ေတြေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကို ဒီကအသိနဲ႔၊ ဝိပႆနာမဂ္
ဉာဏ္နဲ႔လိုက္ေပး၊ ဒီလိုခႏၶာ ၅-ပါး၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ရၿပီမွတ္
"ကတဉာဏ္"ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ေရာက္တာပဲ၊ ကတဉာဏ္ေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကုိယ္တုိင္ပဲ
ခႏၶာမရိွတဲ့ေနရာ (နိဗၺာန္) ကုိျမင္ရမယ္၊ ျမင္ေတာ့ ဪဒီေနရာက အေသလြတ္..ဇရာမရဏတို႔ မေရာက္
ႏိုင္တဲ့ေနရာပါလား ဆိုတာကုိကိုယ္တုိင္အားထုတ္ၿပီ ကတဉာဏ္ရရင္ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္၊ ဝိပႆနာ အလုပ္
လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ကိစၥဉာဏ္ဆံုးသြားရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္သြားမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာခ်ဳပ္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္၊ ခႏၶာခ်ဳပ္
သြားေတာ့ အဲဒီခႏၶာခ်ဳပ္..ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ သုခနိဗၺာန္လာမယ္၊ ကတဉာဏ္ရရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္..ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့
နိေရာဓ..နိဗၺာန္ကိုျမင္ရၿပီ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရၿပီ၊ နိေရာဓဆိုတာ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသႏၱိသုခ..ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာ
မႈရွိတာကိုေျပာတာ၊ ဥပမာ..လက္ေမာင္းမွာ အနာေပါက္တယ္၊ ေဆးကုလို႔ေပ်ာက္သြားေတာ့ အနာမရွိတာ့
ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ထို႔အတူပဲ၊ နဂိုက ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္ေနတာ၊ ဝိပႆနာမဂ္ဉာဏ္ ေဆးနဲ႔ကုလိုက္လို႔ရွိရင္ အ
ကုန္ေပ်ာက္တာပဲ၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္မွာ အတၱိဘိကၡေဝ နိဗၺာနံ (ရဟန္းတို႔ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဧကန္ရွိတယ္) လို႔
ေဟာထားေတာ့၊ နိဗၺာန္ဟာ ဧကန္ရွိ၊ တကယ္ရွိ၊ ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္တာသာ မရွိတာ၊ ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္တာ
ကေတာ့ ဒီဇရာမရဏနဲ႔ဆက္သြယ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ပဲ၊ နိဗၺာန္ဟာ ဇရာမရဏနဲ႔ မဆက္သြယ္ေတာ့ဘူး၊ ကတ
ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ျမင္ရတယ္၊ ဘုရားကနိဗၺာန္ရွိတယ္လို႔ေဟာထားၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကမယံုဘူး၊ ဒီကိစၥဉာဏ္ကို
ရေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ကတဉာဏ္ ရသြားရင္ နိဗၺာန္ရွိတာကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္မယ္လို႔မွတ္။
အဲဒီေတာ့ အိုတာရွိရင္ မအိုရာ၊ နာရာရွိရင္ မနာရာ၊ ေသရာရွိရင္ မေသရာရွိတာေပါ့၊ အပူရွိရင္ အေလးရွိ
တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကတ​ဉာဏ္ရေအာင္ လုပ္ၾကည့္၊ ကတဉာဏ္ရခ်င္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ကို အရင္လုပ္၊ ကိစၥ
ဉာဏ္ဆိုတာ ခႏၶာ ၅-ပါး၏ ခဏခဏႏွိပ္စက္ေနတာကို သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊ ခႏၶာ ၅-ပါးကို ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္
ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့၊ ဒီခႏၶာႀကီးကိုျဖင့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ မရခ်င္..မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဆိုတာလာမယ္။
လာရင္ သမုဒယခ်ဳပ္တယ္၊ သမုဒယဆိုတာ ခႏၶာ ၅-ပါး..ဒုကၡ၏ျဖစ္ေၾကာင္းတဏွာပဲ၊ သမုဒယ..တဏွာခ်ဳပ္
သြားရင္ ဒုကၡလဲခ်ဳပ္သြားတာပဲ၊ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး၊ မီးၿငိမ္းသြားရင္ အပူေပ်ာက္ရသလိုပဲ၊ မီးက သမုဒယ
သစၥာနဲ႔တူတယ္၊ အပူကေတာ့ ဒုကၡသစၥာနဲ႔တူတယ္၊ သူတို႔ ၂-ခု မီးနဲ႔အပူေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ေအးတဲ့သတၱိ
ပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆိုတာ မီးနဲ႔အပူၿငိမ္းၿပီေအးၿပီေပါ့၊ ဒီဒုကၡနဲ႔ ဝဋ္ကၽြတ္ေပေပါ့လို႕
သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊ "သစၥဉာဏ္"ကေတာ့ ဘုန္ႀကီးေဟာတာနဲ႔ရပါတယ္၊ "ကိစၥဉာဏ္"ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ပြားယူ
မွရမယ္၊ ပြားလိုက္ရင္ရတယ္၊ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ပြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးဟာ ပ်က္ေနတာပဲ၊ ဘယ္
ခႏၶာျဖစ္ျဖစ္ ပ်က္မွာပဲ၊ အတိတ္ကလဲဒီလိုခ်ည္းပဲ၊ အခုလဲဒီလိုပဲ၊ ေနာင္ အနာဂတ္လဲ ဒီလုိေနမွာပဲ၊ "ဒီ ခႏၶာ
ခင္တဲ့ တဏွာကုန္ရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္တာပဲ"ခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာရွိရင္ ခႏၶာရမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဒီခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာမရွိ
ေတာ့ရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္း ဒုကၡသိမ္း၍ေအးၿငိမ္းတဲ့နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့တာပဲ၊ ဒီေတာ့နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္၊
နိဗၺာန္ျမင္တဲ့"ကတဉာဏ္"ရခ်င္ရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ဖိၿပီး အလုပ္လုပ္၊ ကိစၥဉာဏ္ဆိုတာ တျခားမဟုတ္
ပါဘူး၊ ဘုန္းႀကီးက ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈခုိင္းတဲ့ အလုပ္ပါပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလို႔ သင္ထားတယ္၊ ခုိင္းထားတယ္
ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖို႔ ေဝဒနာေတြသင္ထား၊ စိတ္ေတြသင္ထား၊ ႐ုပ္ေတြသင္ထား ႀကိဳက္ရာ႐ႈလို႔ သင္ထားၿပီးၿပီ ၊
ဒါေတြဟာ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ သင္ထားတာပဲ၊ ကိစၥဉာဏ္ ရင့္သြားလို႔ ဒီခႏၶာႀကီးမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုရင္
ကတဉာဏ္ျဖစ္ၿပီ ရၿပီ၊ ကိစၥဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္..ဒုကၡကုိအာ႐ုံျပဳတယ္ (ျမင္တယ္) ကတဉာဏ္က ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ
နိဗၺာန္ကိုအာ႐ုံျပဳတယ္ (ျမင္တယ္)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈ၊ ဒီေတာ့ ပထမ ဘုန္းႀကီးတာဝန္
က"သစၥာဉာဏ္"ရေအာင္ေဟာေျပာရတဲ့အလုပ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔တာဝန္က"ကိစၥဉာဏ္"ရေအာင္ ဝိပႆနာပြား
မ်ားရတဲ့ အလုပ္၊ ပြားမ်ားဖန္မ်ားလို႔ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ကိစၥဉာဏ္သာ ဆံုးေအာင္လုပ္ခဲ့လို႔ရွိရင္
"ကတဉာဏ္"ဟာ အလိုလိုေပၚမယ္၊ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆုိတာ အားထုတ္ရမယ့္ဉာဏ္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိစၥၿပီး
ၿပီလို႔ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။            ။

                                          ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                           ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                           ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                   အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                         တည္ရွိပါေစသတည္း။    ။

                                                                                    အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                                     မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                                                ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                                     အမရပူရၿမိဳ႕။      ။
 

Sunday, December 9

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒုကၡသစၥာပိုင္ပိုင္သာသိၾကပါ

"သဒၶါ ပညာ သမာဓိ ဝီရိယ ေစာင္းႏွယ္ညႇိေလာ့ သတိအရာမပိုသာ"
ျမင္စိတ္ကေလး ျမင္တယ္ ဉာဏ္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ..မရွိေတာ့ဘူး၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားမွန္သိရ
မယ္၊ ျမင္ရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အပ်က္ကေလးက ေရွ႕က..အျမင္က ေနာက္က်ၿပီးေနေတာ့ မရွိတာဘဲ
ေတြ႔မွာပဲ၊ ရွိတာေတြ႔ ေနရင္လည္း ႏွစ္စိတ္ၿပိဳင္ေနေတာ့မယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ကတစ္စိတ္ ႐ႈတာက တစ္စိတ္ဆို
ေတာ့..ႏွစ္စိတ္သည္ မၿပိဳင္ေကာင္းေတာ့..တစ္ခုေသာ စိတ္ ခ်ဳပ္ၿပီးတာသာ..တစ္ခုေသာ ဉာဏ္ကျမင္ရ
မွာ၊ ၾကားတာက ခႏၶာငါးပါး ေခါင္းေဆာင္ေနတာက ၾကားစိတ္၊ ၾကားစိတ္ကေလးက ၾကားၿပီး ပ်က္သြား
တာပဲလို႔ သိတဲ့သေဘာကေလးက ေနာက္ကလိုက္ေပးပါ၊ ၾကားစိတ္ကေလးဟာ တစ္စိတ္ခ်ဳပ္သြား၊ တစ္
စိတ္ေပၚလာ၊ တစ္စိတ္ျဖစ္ တစ္စိတ္ပ်က္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ဉာဏ္နဲ႔ေတြ႔ရင္ ေနရာက်ၿပီ ဆက္သာ
ၾကည့္ေပး မလစ္ေစနဲ႔။ ထမင္းစားတာ ဝိပႆနာမပါသေရြ႕ အပင္းစားသာမွတ္ေပေတာ့၊ ထမင္းလည္း
စားပါ စားလိုတဲ့ တဏွာကိုလည္း ျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ၊ စားခ်င္တဲ့ ေစတနာေပၚလည္း ရွိမရွိေတြး၊ စားလိုစိတ္က
ေလးကိုလည္း မရွိဘူး၊ မရွိဘူးနဲ႔ သိေပးရမယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာ ယားရင္ ယားတဲ့စိတ္ကို ကပ်ာကယာ ျဖစ္
ပ်က္႐ႈလိုက္၊ ယားတာေလးကို အယားေလးလား အယားလတ္လား အယားႀကီးလားလို႔ ခြဲေန၊ တစ္ခု နဲ႔
တစ္ခု မတူတာ ၾကည့္ေနရမယ္၊ တစ္ခုပ်က္ၿပီးမွ တစ္ခုျဖစ္တာ။
ခဏခဏ ေျပာင္းရတာနဲ႔ ေရႊ႕တာနဲ႔ ေတာၾကာယားတာေလးကို ေတာ္ၾကား အယားေလးေပ်ာက္ရတာနဲ႔
ဆာတဲ့ ေဝဒနာေပၚလိုက္၊ ဝတဲ့ ေဝဒနာေပၚလိုက္၊ ေညာင္းတဲ့ ေဝဒနာေပၚလိုက္၊ ေညာင္းတဲ့ ေဝဒနာ
ေပ်ာက္လိုက္၊ ခႏၶာငါးပါး ၿမဲတာပါေသးရဲ႕လား၊ ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္ကေလးကလည္း စိတ္ကူလိုက္ ေပ်ာက္
သြားလိုက္၊ ေဝဒနာကလည္း ဟိုကေပၚလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ဒီကေပၚလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ အဲဒါ
သခၤါရေတြ မၿမဲတာျပတာ၊ ဒီခႏၶာႀကီးပူတာ ေအးတာသည္ ဒုကၡသစၥာသေဘာေျပာေနတာ၊ ေနခ်င္ထုိင္ခ်င္
တာလည္း ဒုကၡသစၥာ၊ လုပ္ကိုင္စားခ်င္တာလည္း ဒုကၡသစၥာ၊ ေနခ်င္ထုိင္ခ်င္ လုပ္ကိုင္စားခ်င္တာသည္
ဒုကၡသစၥာနဲ႔ မခြဲခ်င္လိုု႔။ နဂိုက ဒုကၡသစၥာဆိုေတာ့ကာ ဉာဏ္နဲ႔ တည့္တိုင္း၊ တည့္တိုင္း ဒုကၡသစၥာခ်ည္း
ပဲေတြ႔မယ္၊ ဝမ္းထဲမွာ ကုသိုလ္စိတ္ကေလးေပၚလာလည္း ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ မဂ္ကိုသာ ပြားရမွာ၊ ကိုယ့္ကုသိုလ္
 ကိုယ္သာယာေနရင္ တဏွာျဖစ္သြားမယ္၊ ႀကံစည္တဲ့ ဓမၼကေလးေပၚလာရင္လည္း..ႏွလံုးေသြးထဲမွာေပၚ
ႏွလံုးေသြးထဲမွာ ပ်က္သြားတာပဲရယ္လို႔..ဉာဏ္နဲ႔ လိုက္ေပးလိုက္တာေပါ့။ ယခုေပၚတာကို ယခု ဉာဏ္
လုိက္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊ လာသမွ်စိတ္ကို ဖမ္း႐ႈ မ႐ႈေကာင္းတာ မရွိဘူး၊ ခႏၶာကေတာ့ ပင္ကိုယ္
ဒုကၡသစၥာမို႔ သူသေဘာသူအၿမဲေျပာေနတာပါပဲ၊ ပင္ကိုယ္မူမွ သီးျခားမူေျပာင္းတာေတြ၊ နဂိုမူေပ်ာက္
တာေတြ ေတြ႔ရင္ ဒါေတြဟာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြ႔ၿပီပဲ။
ကိေလသာ နီဝရဏေတြက အနိစၥေပမယ့္၊ သူက အာေသဝနမ်ားတယ္၊ သူခ်ည္းထပ္ျပန္တလဲလဲ ဒီေပၚ
ထပ္ျဖစ္ေနတာ၊ ဒီေတာ့ မဂ္ကလည္း ပြားမွ ရမယ္၊ ဉာဏ္နဲ႔ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ျမင္ရမယ္၊ ဣေျႏၵရင့္တယ္
ဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကို ဝီရိယတိုးသြားရတာ၊ အရင္ျမင္တာ တစ္စကၠန္႔ကို ျဖစ္ပ်က္တစ္ႀကိမ္ဆို၊ ေနာက္ႏွစ္
ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေလာက္ ဝီရိယနဲ႔ သမာဓိကို..သူမလြန္ ကိုယ္မလြန္ ျဖစ္ပ်က္ဆီတြဲလႊတ္၊ ဝီရိယလြန္ရင္၊ ပ်ံ႕
လြင့္တတ္တယ္၊ သမာဓိလြန္ရင္ ငိုက္ျမည္းတတ္တယ္၊ လာသမွ် ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဝီရိယ ျပင္းထန္းေပးပါ၊
သဒၶါနဲ႔ ပညာကို ညီေအာင္လႊတ္၊ သဒၶါလြန္ရင္ အၾကည္ညိဳလြန္ၿပီး တဏွာဘက္ ေျပးတတ္တယ္၊ ပညာ
လြန္ေတာ့ အေတြးအဆမ်ားၿပီး ေကာက္က်စ္တဲ့ဘက္ ေျပးတတ္တယ္၊ သတိကေတာ့ လိုတာသာရွိတယ္၊
သတိမလစ္ေစနဲ႔၊ ျဖစ္ပ်က္အေပၚ အၿမဲဘဲ သတိရွိရမယ္၊ သတိေခါင္းေဆာင္လို႔မို႔ သတိပ႒ာန္လို႔၊ ေခၚ
တာ..သတိထားၿပီး ေပၚသမွ်ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ဒီငါးပါး ညီညြတ္ရင္ ဣေျႏၵညီတဲ့အတြက္ (နိဗၺာန္) မရမရွိပါဘူး။
တရားထိုင္တဲ့အခါ ေညာင္းလာလို႔ ျပင္ခ်င္ရင္..ေျပာင္းခ်င္ျပင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ေရႊ႕ခ်င္ရင္ ေရႊ႕ခ်င္
တဲ့စိတ္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ မဂ္ၾကားတစ္ပါးေသာ ကိေလသာ မေရာရင္၊ (၁၅) မိနစ္နဲ႔ နာရီဝက္အတြင္း
မဂ္က်ႏိုင္တယ္။
                                  "သံသယ ဝိစိကိစာၦ သတ္နည္း"
အဝိဇၨာႏွင့္ တဏွာ အရင္းခံ ဥပါဒါန္ ကံေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ေပၚ အပင္မွမ်ိဳး မ်ိဳးမွအပင္ အမွ်မျပတ္ ဆက္စပ္
သည့္ဟန္ ကံေၾကာင့္ နာမ္႐ုပ္ နာမ္႐ုပ္ေၾကာင့္ကံ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ျပန္နည္းအေလ်ာ္ ျဗဟၼာသိၾကား စသည္
မ်ားက ထင္ရွားျပဳျပင္ စီရင္ဖန္ဆင္း အေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ လူနတ္မ်ားစြာ သတၱဝါတို႔ ျဖစ္လာရမႈ မဟုတ္
ဟု ဉာဏ္ျဖင့္႐ႈ၍ ေမွ်ာ္။ မျပဳရေသးတဲ့ သုစ႐ုိတ္တရားေတြကိုလည္း၊ မျပဳရေလျခင္းဆိုတဲ့ ေသာကမလာ
ေစနဲ႔၊ ေတြးလံုးမဝင္ႏိုင္ေအာင္ ဟဒယဝတၱဳအေပၚ ဉာဏ္လွည့္ၿပီး ေပၚလာတာ မွန္သမွ်ကို ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡ
သစၥာေတြပဲလို႔သာ..အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ႏွလံုးသြင္းေန၊ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ ဝိစိကိစၥာဟာ..
ကိုယ္ကၽြတ္မယ့္ လြတ္မယ့္လမ္းကို တားလိုက္တာပဲ၊ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ သူတစ္လံုးတည္း
က အပါယ္တြန္းခ်ႏိုင္တယ္၊ (နိဗၺာန္) ရရမယ္လို႔ ဘုရားေဟာထားတာ..က်ဳပ္တို႔က သံသယျဖစ္ဖို႔ လိုေသး
လို႔လား။
                                          "ကုကၠဳစၥ သတ္နည္း"
ဒါေတြဟာ ေနရာက်မွ က်ပါ့မလားဆိုတာ ကုကၠဳစၥ၊ အရင္ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို တရားအားထုတ္
ခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ..အားမထုတ္ဘဲ ေနခ်ိန္မွာျဖစ္ေစ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ ျပန္မေတြးပါနဲ႔ ေဖ်ာက္ပစ္ပါ၊ အကုသိုလ္
ျပန္ေတြးတာ အေဟာင္းက အသစ္ျပန္ျဖစ္ၿပီး..ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေလာင္တဲ့မီး၊ ေသေတာ့ အပါယ္သြားတယ္
ဆိုတာ အကုသိုလ္က ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ ကိုယ္ေတြးလံုးေၾကာင့္သြားရတာ၊ မေတြးေကာင္းတဲ့အေတြး ေတြးလိုက္
တဲ့အ တြက္..အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ သြားႀကံဳရတာ။ (ဥဒၶစၥ သတ္နည္း) ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႔ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္တာ ဥဒၶစၥ။
စိတ္က ဘယ္မွ မေျပးႏိုင္ပါဘူး၊ မွန္ခ်ိန္တာ ေဝးေဝးခ်ိန္တာပဲရွိတယ္၊ ဒိေနေတာ့ စိတ္မၿငိမ္ဘူး ဝိပႆနာ
မ႐ႈဘူးဆိုရင္..ဥဒၶၥစၥတည္းဟူေသာ သခင္၏ အလိုသို႔ ႐ုပ္နာမ္က လိုက္ေနရတဲ့အတြက္ ကၽြန္ျဖစ္တဲ့ေန႔
လို႔ မွတ္လိုက္၊ သူျဖစ္ေပၚတဲ့ ဟဒယဝတၱဳေပၚ ဉာဏ္လွည့္လိုက္၊ မႏုိင္ႏိုင္ေအာင္႐ႈပါ။ မႈလ႐ႈေနတဲ့ စိတ္
ၾကားထဲမွာ ၾကားထိုးတဲ့ စိတ္ဝင္တိုင္း၊ ေနာက္က ကိေလသာက အေဖာ္လိုက္လာမလို႔လာတာ၊ ေရွးဦးစြာ
ဗိုလ္လုပ္တဲ့စိတ္ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈလိုက္ေတာ့..သူ႔နိယာမႀကီး ျပတ္ၿပီးသကာလ အရင္ဝိပႆနာ ႐ႈစရာစိတ္
ေနာက္က..ေနာက္ဝိပႆနာ ႐ႈစရာစိတ္ေပၚတာပဲ။ ၾကားထိုးတဲ့ ကိေလသာလာတိုင္း လာတိုင္း ျဖစ္ပ်က္
႐ႈႏိုင္ရင္..ကိေလသာ ၾကားခိုရာ မေရာက္ဘူး၊ ဒီလိုသာ ႐ႈသြားရင္ ယခုဘဝမွာပဲ အာသေဝါကုန္တဲ့၊
ရဟႏာၱ ျဖစ္တာပဲ၊ မညႇိတတ္ရင္ ၾကာတယ္၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခ်ိန္တႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။     ။

                                           ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                   မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                            ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                 အမရပူရၿမိဳ႕  ။

မိုးကုတ္​ဝိပသာနာ မဂၤလာမဂၢင္​ရိပ္​သာ ပင္​မသံ​ေဝဇနိယဌာန ပဓာနနာယကဆရာ​ေတာ္​ ဦး​ေခမိႏၵ သင္​တန္​းတရား

http://soundcloud.com/user186715734/015-16-4-2012-kmdhttp://soundcloud.com/user186715734/015-16-4-2012-kmd


 http://soundcloud.com/zawwinmdy007/016-17-4-2012-kmdhttp://soundcloud.com/zawwinmdy007/016-17-4-2012-kmd

  http://kiwi6.com/file/arc1ecbnl3http://kiwi6.com/file/arc1ecbnl3

  http://kiwi6.com/file/247yvcq30ohttp://kiwi6.com/file/247yvcq30o

  http://kiwi6.com/file/fdv7sine4phttp://kiwi6.com/file/fdv7sine4p

 http://soundcloud.com/user502075842/66-02-june-2011-kmd

 http://soundcloud.com/user502075842/73-07-06-2011-kmd

 http://soundcloud.com/user502075842/77-08-06-2011-kmd-thindan

  http://kiwi6.com/file/1x05h6iq84http://kiwi6.com/file/1x05h6iq84

  http://kiwi6.com/file/37z1p1741phttp://kiwi6.com/file/37z1p1741p

http://kiwi6.com/file/5n9am2n0gzhttp://kiwi6.com/file/5n9am2n0gz

 : http://kiwi6.com/file/98ah0f21yy: http://kiwi6.com/file/98ah0f21yy

  http://kiwi6.com/file/tbd39h95xrhttp://kiwi6.com/file/tbd39h95xr

http://kiwi6.com/file/yq15ip9304http://kiwi6.com/file/yq15ip9304

 blogger.g?blogID=7005240321192561407#editor/target=post;postID=532377560694943879



ပဓာန နာယက ဘဒၵ ႏၱေခမိႏၵ နယ္လည့္ဓမၼကထိက မိုးကုတ္

1.8.2012 KMD ျခင္းရာႏွစ္ဆယ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သင္တန္း


သညာသိမွပညာသိတရားေတာ္


အ႐ႈခံ နဲ႔ ႐ႈဉာဏ္ တရားေတာ္

အေၾကာင္းအက်ိဳးသတ္နည္းတရားေတာ္

မသိလွ်င္တြယ္ သိလွ်င္ပ်ယ္တရားေတာ္ 


၁။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သင္တန္းတရားေတာ္

၂။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သင္တန္းတရားေတာ္ http://soundcloud.com/zawwinmdy007/016-17-4-2012-kmdhttp://soundcloud.com/zawwinmdy007/016-17-4-2012-kmd


 ၃။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သင္တန္းတရားေတာ္

၄။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သင္တန္းတရားေတာ္


၅။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သင္တန္းတရားေတာ္

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒုကၡသစၥာ၏ ပီဠန႒အနက္

ဒုကၡသစၥာတစ္ခုတည္းမွ အႏုေဗာဓဉာဏ္နဲ႔ ပဋိေဝဓဉာဏ္ ၂-ပါးရွိတယ္။ ဒုကၡသစၥာကို ဒီဉာဏ္ ၂-ပါးႏွင့္
ၾကည့္ရမယ္၊'အႏုေဗာဓဉာဏ္'ဆိုတာ ဆရာသမားေဟာတာကိုအစဥ္ေလွ်ာက္ၿပီးမွတ္လို႔ၾကည့္လို႔ျဖစ္လာ
တာ၊ တရားနာလို႔ စာအုပ္ၾကည့္လို႔ ရလာတဲ့ဉာဏ္ေပါ့၊ "ပဋိေဝဓဉာဏ္"ဆိုတာကကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ထိုး
တြင္းေဝဖန္ၿပီး ခႏၶာထဲမွ မဂ္ဉာဏ္ႏွင့္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လို႔ ဒုကၡသစၥာအစစ္ကိုတကယ္ျမင္တဲ့ဉာဏ္မ်ိဳး
ျဖစ္တယ္၊ ဒါျဖင့္ တရားနာလို႔ စာၾကည့္လို႔ ကိစၥမၿပီးေသးဘူး၊ ဝိပႆနာပြား ဉာဏ္ပြားတတ္႐ုံႏွင့္ ကိစၥမၿပီး
ေသးဘူး၊ ဒုကၡသစၥာကို တကယ့္ကို ဒုကၡသစၥာလို႔ ပိုင္းျခားၿပီးသိတဲ့ ပဋိေဝဓဉာဏ္ေရာက္မွ ကိစၥၿပီးမယ္လို႔
မွတ္ပါ။ ခႏၶာ ၅-ပါး၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးရွိတယ္၊ ဒီခႏၶာ ၅-ပါး ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးဟာ ျဖစ္ပ်က္မို႔ ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဆရာ
သမားကေဟာျပတာကို မွတ္ထားတာက"အႏုေဗာဓဉာဏ္"ႏွင့္ သိထားတာ၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးလံုး ျဖစ္ပ်က္မို႔
ဒုကၡသစၥာ၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမို႔ ဒုကၡသစၥာလုိ႔သိရင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ျဖစ္ပ်က္သာသိၿပီး ဒုကၡ
သစၥာလို႔ တကယ္မသိေသးေတာ့ ဒါ အႏုေဗာဓဉာဏ္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ႐ႈဖန္မ်ားလို႔
ဒုကၡသစၥာကို ပီဠနေ႒ာႏွင့္ သိလာမွ ပဋိေဝဓဉာဏ္ျဖစ္တာ၊ ဒုကၡသစၥာကို ပီဠနေ႒ာ-သတၱဝါကိုညႇာတာမ
ဖက္ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္လို႔ တကယ္သိလာမွ ပဋိေဝဓဉာဏ္ျဖစ္တာ။
        "အခု ႐ုပ္နာမ္က ႏွိပ္စက္ပံုကို ပဋိေဝဓဉာဏ္ႏွင့္ သိပံုကိုရွင္းျပမယ္"
အေမတစ္ေယာက္က ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ဆိုတဲ့ အျမြာပူးကေလးေမြးတယ္၊႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ကပဋိသေႏၶေနတည္းက အမိ
ဝမ္းေခါင္းထဲမွာ အတူတူေနခဲ့တာကိုး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ခႏၶာကိုယ္ဟာ ခႏၶာ ၅-ပါးပဲရွိတယ္၊ ခႏၶာ ၅-ပါးကိုခ်ံဳလိုက္
ေတာ့ ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ဓမၼႏွင့္ နာမ္ဓမၼပဲရွိတယ္၊ နာမ္တရားကေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးႏွင့္ သည္းေျခပ်က္
ဝမ္းတြင္း႐ူးျဖစ္တယ္၊ ႐ုပ္တရားဟာ ေျခလက္ေတြ သန္မာေပမယ့္ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းမရတဲ့အျပင္ သူ
ငယ္နာဝမ္းပ်က္ပါလာေသးတယ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ သူတို႔ ၂-ဦးက သူတို႔ကိန္းရာ သတၱဝါကိုခ်စ္ခင္ၿပီးထိန္း
ေက်ာင္းေနတဲ့သတၱဝါကို အၿမဲႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္၊ သူတို႔ကို ငါ့ကို ငါ့ဟာ ငါ့ဥစၥာလို႔ ႏွစ္သက္ခင္မင္ၾကင္နာ
တဲ့ အေမလုပ္သူကို အၿမဲႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္။(နာမ္..အက်ိဳး..အ႐ူး၊) နာမ္တရားက ႐ုပ္မပါဘဲသြားလိုရာကို
မသြားႏိုင္ေတာ့ ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးေပါ့၊ က်ိဳးရတဲ့အထဲ သည္းေျခပ်က္ေရာဂါကပါလာေသးတယ္၊ သည္းေျခ
ပ်က္ဆိုတာ ႐ူးတာ၊ ဝမ္းတြင္း႐ူးကိုေခၚတယ္၊ သူက ႐ုပ္နာမ္ အနိစၥေတြကိုပဲေယာက်္ားမိန္းမထင္လိုထင္၊
သားရယ္သမီးရယ္ေျမးရယ္ထင္လိုထင္၊ ဒီလိုထင္ေနေတာ့ သူထင္တဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္ရတာ၊ သူ႔ထိန္း
ေက်ာင္းရတာ မလြယ္ဘူး၊ သူ႔အလိုလိုက္ရတာ အားကိုမအားႏိုင္ဘူး၊ သူက ေျခလက္ကလဲက်ိဳး၊ အ႐ူးထ
တာကလဲ ခဏခဏ၊ သူအ႐ူးထတာနဲ႔ သားပူသမီးပူ ေဆြပူ မ်ိဳးပူေတြနဲ႔ မအားႏိုင္ၾကဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူက
ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ မသြားႏိုင္ေတာ့၊ အေမကပိုခ်စ္သကိုဗ်၊ ပိုခ်စ္ေတာ့"သကၠာယဒိ႒ိက"သူ႔အ
ေပၚမွာပိုစြဲတယ္၊ သူကသည္းေျခ႐ူး ဝမ္းတြင္း႐ူး (ဝိပၸလႅာသ) ဆိုေတာ့ အခ်ိဳေပးလဲ ခါးတယ္ေျပာခ်င္ေျပာ
အခ်ဥ္ေကၽြးလဲ ဖန္တယ္ေျပာခ်င္ေျပာ၊ သူက ကိန္းရာအေမေပးတာနဲ႔ ေတာ္ၿပီတန္ၿပီလို႔မလာဘူး၊ ေျခက်ိဳး
လက္က်ိဳး ဘယ္မွမသြားႏိုင္ေတာ့ သူ႔ျပဳစုေနရတာနဲ႔ အားကိုမအားႏိုင္ဘူး။
သူကဝမ္းတြင္း႐ူးဆုိေတာ့ မ်က္လံုးေပါက္တစ္ခုတည္းကေတာ္ၿပီ တန္ၿပီလို႔ကိုမရွိဘူး နားေပါက္တစ္ခုတည္း
ကေတာ္ၿပီ တန္ၿပီလုိ႔ကိုမရွိဘူး၊ ေရဒီယို အၿမဲဖြင့္ေပးရတယ္၊ ဒါနားေပါက္ကို အခြန္ဆက္ေနရတာေတြ၊ အခ်ိဳ
ေကၽြးလဲ ဝမ္းတြင္း႐ူးက ခ်ိဳလြန္းတယ္ဆိုၿပီး မစားျပန္ေတာ့ အခ်ိဳေလွ်ာ့ခ်က္ရ ေကၽြးရတာနဲ႔ ဝမ္းတြင္း႐ူးကို
ခ်စ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အားေသးရဲ႕လား၊ ဝမ္းတြင္း႐ူး ႏွိပ္စက္တာအကုန္ခံရတယ္မဟုတ္လား၊ သူကေတာင္သြားခ်င္
ေျမာက္သြားခ်င္နဲ႔ သူသြားခ်င္ရာကို ပို႔ႏိုင္ရဲ႕လား၊ သူသြားခ်င္ရာလိုက္ပုိ႔ရေတာ့လဲေႏွးတယ္ေျပာလုိ႔ ကား
ဝယ္ေပးရတယ္၊ တစ္ခါတေလကိစၥႀကီးတယ္ဆိုလို႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ သြားရတယ္၊ သည္းေျခပ်က္ ဝမ္းတြင္း႐ူး
ႀကိဳက္တာလဲအကုန္ဝယ္ေပးရတယ္၊ အစားဘက္က အဝတ္ဘက္က ႀကိဳက္တာဝယ္ေပးရတယ္၊ ဝယ္ေပး
လုိ႔ႀကိဳက္ရင္းမတၱနဲ႔ သည္းေျခကထလာလို႔၊ ဒါႀကီးက ေခတ္ေနာက္က်သြားၿပီး မဝတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ဆို
တာ၊ ကားဝယ္ေပးျပန္လဲ ဒီကားမစီးခ်င္ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးေပၚကားမွ စီးခ်င္တယ္တဲ့၊ နာမ္တရား သည္းေျခ႐ူး
ကဘယ္ေလာက္ႏွိပ္စက္သတံုး၊ သူ႔ကိုခင္တဲ့မိဘကေတာ့ ေန႔လဲမအားရ ညလဲမအားရ၊ ရွာဟဲ့..ေဖြဟဲ့..လုပ္
ဟဲ့..ကိုင္ဟဲ့..ျပဳစုဟဲ့နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ လက္နဲ႔ကို မျပတ္ရဘူး၊ အေမာဆို႔ၿပီးမွအိပ္ခ်လိုက္ရတာပဲ။
သူ႔ခ်စ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီး လုပ္ေပေတာ့၊ သူကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ အလိုျပည့္တယ္မရွိ
ဘူး၊ သူကေတာ့ အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီးျဖစ္ေတာ့လဲ ခ်မ္းသာမေပးဘူး၊ အဖိုးႀကီးခိုင္းအဖြားႀကီးခုိင္း ခိုင္းမွာပဲ၊
ေတာင္းေဝွးေထာက္ၿပီး..နင့္ေျမးအိမ္သြားပါလား၊ နင္သြားႏိုင္တုန္းသြားရတာဆိုၿပီး ခုိင္းတယ္၊ သည္းေျခ
ပ်က္သားကို ေမြးမိတဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ခုအထိ မအားတာ ပီဠန႒တဲ့၊ သူကေတာ့ကိန္းရာသတၱဝါကို ညႇာ
တာမဖက္၊ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တယ္၊ ေသတဲ့အထိ သူကႏွိပ္စက္တတ္တယ္၊ ဗိုင္းဗိုင္းလဲေသလဲ သူကေတာ့
အႏွိပ္စက္မေလွ်ာ့ဘူး၊ ေသလမ္းလဲ သူကပို႔မွာပဲ၊ မိုးရြာထဲသြားကြ၊ မိုးရြာတာမ်ား အေရးလုပ္မေနနဲ႔၊ ေနပူလဲ
ခိုင္းတာပဲ၊ သူခိုးဓားျပေတြ ထူတဲ့ေနရာလဲ သြားခုိင္း၊ ျမစ္ထဲပင္လယ္ထဲ လိႈင္းေတြ..ဝဲေတြရွိလဲ ခုိင္းတာပဲ။
ခင္ဗ်ားတို႔ဟာဒီ႐ုပ္နာမ္ကုိေမြးထုတ္တဲ့ အေမအေဖေတြပဲ၊ နာမ္႐ုပ္ခင္တဲ့လူဆိုေတာ့ ဒီသည္းေျခ႐ူးအက်ိဳး
ႏွိပ္စက္သမွ်ကိုခံၾကေပေတာ့၊ နာမ္ဓမၼအ႐ူးကေတာ့ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ခိုင္းေနတာပဲ၊ သူကေရတိုက္ပါအံုး၊ ႏို႔
တိုက္ပါအံုး၊ ေရတိုက္ေတာ့လဲေရေနာက္ႀကီးမတိုက္ပါနဲ႔ ရၾကည္မွတိုက္ပါတဲ့၊ တစ္ခါတေလေရထဲအဖတ္ပါ
ထည့္ယူခဲ့၊ ဖာလူဒါတို႔ေပါ့၊ ေရခ်ည္းမေသာက္ခ်င္ဘူး၊ အဖတ္ပါမွတဲ့၊ သည္းေျခ႐ူးက ေတာင္းတာ၊ အဲဒီ
ေတာ့ အားေသးရဲ႕လား၊ ဥတုသံုးလီအလိုက္ သူ႔ကိုအခြန္ဆက္ေပးရတယ္၊ ေႏြအခြန္ဆက္ရ၊ မိုးအခြန္ဆက္ 
ရ၊ ေဆာင္းအခြန္ဆက္ရနဲ႔၊ လမ္းသြားရင္မ်ား ဇီဇာေၾကာင္လိုက္တာလဲမေျပာပါနဲ႔၊ ေရတိုက္ျပန္ေတာ့လဲ အုိ..
ဒီေျမခႊက္ႀကီးနဲ႔ မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ ဖန္ခြက္နဲ႔မွေသာက္ခ်င္တယ္ေျပာေသး၊ အိမ္မွာလဲသံုးေနက်ပန္းကန္ေတြ
ေတာင္ဟိုပန္းကန္နဲ႔မွ၊ သည္ပန္းကန္နဲ႔မွတဲ့၊ ႐ႈပ္ေနတာပဲ၊ သံုးေနက် ပန္းကန္ေတြ အဝတ္ေတြေတာင္
သည္းေျခ႐ူးထလာေတာ့ ဒါႀကီးက ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ေခတ္ဆန္ဆန္မွ ဝတ္ခ်င္တာဆိုေတာ့ အိမ္မွာ
အဝတ္ေတြတစ္ပံုႀကီးရွိေနတဲ့အထဲက အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ဝတ္ေပးတယ္၊ မိန္းမေတြပိုဆိုးေသး၊ သည္းေျခ႐ူးအ
လိုကိုအလိုက္ဆံုးပဲ၊ အဝတ္အထည္ အယ္ေလာက္မ်ားမ်ားသူ႔ေလာဘကမလံုးေလာက္၊ အရင္ဟာ မႀကိဳက္
ဘူး၊ ေနာက္ဟာဝယ္ေပးအံုးလို႔ သည္းေျခ႐ူးကေတင္းတိုင္းဝယ္ေပးရတာပဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဝယ္ေပးေပး
သည္းေျခ႐ူးကေတာၿပီ..တန္ၿပီလို႔ မလာဘူး။
ဒီလိုပီဠနေ႒ာ..အၿမဲႏွိပ္စက္တာကိုသိရင္၊ ပီဠန႒တစ္လံုးသေဘာက်ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကိစၥၿပီးပါတယ္၊ ပီဠန႒
ႏွိပ္စက္တာကို အလိုအတိုင္းလိုက္ၿပီးျပဳစုေနရင္ေတာ့ မၿပီးဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သည္းေျခ႐ူး အႀကိဳက္အတိုင္း
ခိုုင္းသေလာက္ အကုန္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ပီသလို႔ပဲ၊ ေမြးတဲ့သားကေလးက အက်ိဳးကေလး အ႐ူး
ကေလးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကပုိခ်စ္ေပါ့ဗ်ာ၊ သူ႔ကိုထိန္းေက်ာင္းရတာေန႔ေရာညပါအားတယ္လို႔မရွိဘူး၊ အ
လုပ္ေတြဟူသမွ်သည္ သည္းေျခ႐ူးေၾကာင့္ လုပ္ေနရတာခ်ည္းမွတ္၊ စာေရးႀကီးပဲ လုပ္လုပ္၊ တရားသူႀကီးပဲ
လုပ္လုပ္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ လုပ္ရတာဟူသေရြ႕သည္းေျခ႐ူးေၾကာင့္လုပ္ရတာခ်ည္းပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔သည္းေျခ
႐ူးသလို ျဖည့္ေနရတာဟာ သူႏွိပ္စက္တာကိုမသိလို႔ဘဲ၊ မသိလုိ႔သားဝတ္ သမီးဝတ္ လင္ဝတ္၊ မယားဝတ္
ေတြ ျပဳႏိုင္ၾကတာေပါ့၊ တခ်ိဳ႕မ်ားမျပဳစုရမွာ စုိးလုိ႔ေတာင္ သူမ်ားသားသမီးေတြကို လုိက္ရွာၿပီးေမြးစားခ်င္
ၾကေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အ႐ူးလုိ႔ေျပာတာ။ ေမြးတဲ့အေမးကလဲ သားက်ိဳး သား႐ူးဆိုေတာ့
မစြန္႔ႏုိင္ဘူး၊ မစြန္႔ရက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ မစြန္႔ရက္တဲ့အျပင္ ပိုေတာင္ခ်စ္လိုက္ေသး၊ အခ်စ္ဆံုးေလးေပါ့ဗ်ာဒီေတာ့
ဒုကၡသစၥာကိုပင္လွ်င္ သမုဒယသစၥာကအၿမဲခ်စ္ေနေတာ့ နိေရာဓသစၥာနဲ႔ မဂၢသစၥာဟာဘယ္မွာေပၚႏိုင္ပါ့မ
လဲ၊ သူကအၿမဲမျပတ္ ဒုကၡေပးေနေပမယ့္ သမုဒယရဲ႕ အျပစ္မျမင္တဲ့အျပင္ ပို၍ပင္ခ်စ္ခင္ေနေတာ့၊ ပီဠန႒
အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ဒုကၡသစၥာ ကြယ္ေနၿပီေပါ့၊ ဒုကၡသစၥာ၏ ပီဠန႒ သေဘာကိုသိမွ ဒုကၡသစၥာကို ပဋိေဝဓ
ဉာဏ္နဲ႔ တကယ့္ကိုသိမွ"ဝိပၸလႅသ"ဆိုတဲ့ အ႐ူးကေပ်ာက္မွာ၊ ဒီေတာ့သည္းေျခ႐ူးက မဂ္ေရစင္တိုက္မွ
ေပ်ာက္မယ္၊ မဂ္ေရစင္မတိုက္ႏိုင္ရင္ မေပ်ာက္ဘူး၊ မဂ္ေရစင္ဟာ သည္းေျခ႐ူး ေပ်ာက္တဲ့ေဆးပဲ၊ မဂ္မွတစ္
ပါး သည္းေျခ႐ူး ဝမ္းတြင္း႐ူးေပ်ာက္တဲ့ေဆးမရွိဘူး၊ မဂ္ကမွ ဝိပၸလႅသပယ္ႏိုင္တာ၊ ဒီသည္းေျခ႐ူးကို ဝိပႆ
နာဉာဏ္ေတြကေတာင္မပယ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက မဂ္မရေသးသမွ် မဂ္မရေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ဟူသမွ်
"ဥမၼတၱက"အ႐ူးခ်ည္းပဲလို႔ေဟာတာ။
"အ႐ူး..အကန္း..လူနာ"ရုပ္-နာမ္အျမြာပူးထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္က ႐ုပ္တရားေပါ့၊ သူကမ်က္စိႏွစ္ကြင္း
အလင္းမရတဲ့အကန္း၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ကပါေသး၊ ဒီေတာ့ ႐ုပ္တရားဟာ အကန္းလူမမာေပါ့၊
ဒီေတာ့ သူခိုင္းသမွ်အလိုက် ျပဳစု႐ုံပဲေပါ့၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးဟာ ဘယ္ေတာ့မွညီညြတ္တယ္မရွိဘူး၊ အၿမဲ
ပ်က္ေနတာပဲ၊ ပထဝီဓာတ္ ပ်က္ေတာ့ ဝမ္းေလွ်ာတာေပါ့၊ ပထဝီဓာတ္ခုိင္ေနရင္ ဝမ္းခ်ဳပ္တာေပါ့၊ ႐ုပ္အ
ကန္းကေလး ဆိုေတာ့သူ႔ခင္တဲ့ အေမကိုပဲခုိင္းမွာပဲ၊ အေမ့တာဝန္ခ်ည္းပဲ၊ဗိုက္ထဲကဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊
ဝမ္းေလွ်ာေတာ့ အေမကႀကံဳးရမွာပဲ၊ ေရေတာင္းလဲေပး၊ ထမင္းေတာင္းလဲေပး၊ အဝတ္ေတာင္းလဲေပး၊ ခ်မ္း
တယ္ဆို အဝတ္ထူထူထုပ္ေပး၊ အိုက္လွခ်ည္ရဲ႕ဆို အပါးထည္လဲေပးရ၊ ခင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က သူခိုင္းတာကိုျခြင္း
ခ်က္မရွိအကုန္လုိပ္ေပးရတယ္၊ သူ႔ဝမ္းပ်က္ေဝဒနာကလဲ ခဏခဏက်င္ႀကီးစြန္႔ရေသး၊ ခင္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ကႀကံဳး
သာႀကံဳး၊ မညည္းနဲ႔ ေမြးမိတာကုိး။ ႐ုပ္တရားႀကီးကို ေတာ္ေတာ္ၾကာနဖူးစမ္းရ၊ ေျခဖ်ားစမ္းရ၊ လက္ဖ်ားစမ္း
ေျခလက္ေကာင္းေပမယ့္ အကန္းျဖစ္ေနေတာ့ ဟုိဟာနဲ႔တိုက္မိ၊ သည္ဟာနဲ႔တိုက္မိ၊ ဒီေတာ့အေမက ပတ္
တီးစီးေပးရတယ္၊ ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပမယ္ သူကအကန္းဆိုေတာ့ တိုက္ခ်င္ရာတိုုက္
လဲခ်င္ရာလဲလိုက္တာပဲ၊ ႐ုပ္ဓမၼထံုးစံက ေဖာက္ျပန္ခ်င္သလိုေဖာက္ျပန္ေတာ့၊ သူခင္တဲ့လူ သူခိုင္းသမွ်လုပ္
ေပးေပေရာ့၊ ႏိွပ္စက္တဲ့သားသြားေရာ့ကြာလို႔ ႏွင္ထုတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ဘူး၊ ပီဠန႒
သေဘာမက်လုိ႔၊ ပီဠနေ႒ာ သေဘာမက်ရင္ျပဳစုၿမဲတုိင္း ႐ုိေသေပေတာ့၊ ဝတ္မပ်က္ၾကေစနဲ႔၊ သစၥာသိဆို
တာ သည္က်ေအာင္သိမွ အဖိုးတန္တာ။
႐ုပ္-နာမ္..သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ထဲက ပီဠနေ႒ာ..ညႇာတာမဖက္ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ တစ္နံပတ္ကို သ
ေဘာက်ရင္ က်န္တာအကုန္သေဘာက်တယ္၊ အခုခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာအေကာင္းတစ္ခုမွ မပါဘူး၊ ရွိတာက
႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ဓမၼက မ်က္စိကန္းတာရယ္၊ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္တာရယ္၊ နာမ္ဓမၼကေတာ့ ေျခက်ိဳး
လက္က်ိဳး ဝမ္းတြင္႐ူး၊ ခႏၶာႀကီးဟာ ဒီ ၂-ခုေပါင္းထားတာပဲ၊ ေပါင္းမိေတာ့ ခက္တာပဲ၊ အကုန္ျပဳစုေပးႏိုင္ဖို႔
မလြယ္ဘူး၊ မေပါင္းခင္တုန္းကတစ္ခုစီဆို ျပဳစုႏိုင္ဦးမယ္၊ အခုေတာ့ ဒီဘက္သည္းေျခ႐ူးအလိုလိုက္ရ၊ ဟို
ဘက္သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ သြားႀကံဳးလုိက္ရ၊ ႐ုပ္နာမ္အစု ခႏၶာႀကီးျဖစ္ရပါလို၏ဆိုေတာ့ ၂-ေယာက္ေမြးပါရ
ေစလို႔ ဆုေတာင္းတာပဲ၊ အခုေတာ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္းဆံုမိၿပီး တစ္ေယာက္မွ အေကာင္းမပါဘူး၊ ကိုယ္ရထား
တဲ့ခႏၶာႀကီးေနာ္၊ က်ိဳးရကန္းရတဲ့အထဲ"သည္းေျခ႐ူးနဲ႔ ဝမ္းပ်က္"ကပါလိုက္ေသး၊ ဆုေတာင္းျပည့္ထားတဲ့
သား ၂-ေယာက္ကျဖင့္ တစ္ေယာက္မွေကာင္းက်ိဳးမေပး အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ
ေတာ့အသက္ႀကီးေတာင္ေနာင္တမရေသးဘူး၊ သည္းေျခပ်က္..ဝမ္းပ်က္..ဝမ္းတြင္း႐ူးကလည္းေသသည္
အထိ႐ူးမွာ၊ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ကလည္းေသေအာင္ ပ်က္မွာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔က ႏွိပ္စက္မွာခ်ည္း ဆုေတာင္းယူ
တယ္၊ နိဗၺာန္မရမီစမ္ၾကား ဒီအက်ိဳးနဲ႔ဒီအကန္းနဲ႔ေတြ႔ရ..ႀကံဳရ..ဆံုရပါလို၏..ဆိုေတာ့၊ ဒါ သစၥာမသိလုိ႔
ေတာင္းၾကတာ၊ ပီဠန႒-၏ ေၾကာက္စရာေကာင္းပံုကိုသိရင္ ေတာ္ၿပီ တန္ၿပီကြလို႔လာမွာပဲ။
အခုေတာ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္းကိုပဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆုေတာင္းယူၾကတယ္၊ ႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္း ေပါင္းမိ
ေတာ့သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားမွာပဲ၊ တစ္ေယာက္ကအေပၚကလမ္းျပ တစ္ေယက္ကေအာက္ကသြား၊ ၃၁-ဘုံ
မွာ အကုန္ေလွ်ာက္သြားမွာပဲ၊ အရမ္းသြားမွာပဲ၊ အရမ္းသြားေတာ့ အေမျဖစ္သူက ႐ုပ္အလိုလိုက္ရ၊ နာမ္အ
လိုလိုက္ရနဲ႔ အပါယ္ေလးပါး ဒယ္အုိးထဲဆင္းလိုက္ရတာပဲ၊ ဒိသားဆိုး ၂-ေယာက္ ႏွိပ္စက္တာမသိေတာ့၊
၃၁-ဘုံအတြင္း အေကာင္းအဆိုး မရြးနဲ႔ေတာ့၊ တို႔ေနရာခ်ည္းပဲသာမွတ္ေပေတာ့၊ က်င္ႀကီးပံုလည္းတို႔ေနရာ
ေရပုပ္ထဲလည္းတုိ႔ေနရာပဲ၊ ပုိးေလာက္ျဖစ္ရဦးမွာကိုး၊ အိပ္ရာထဲေရာက္ရင္ ဟုိဟာစိတ္ကူး၊ ဒီဟာစိတ္ကူး၊
သားကူး..သမီးကူး..ေဆြကူး..မ်ိဳးကူးနဲ႔စံုလုိ႔ေပါ့၊ ဒီ စိတ္ကူးေတြဟာ ဘာတံုး၊ သည္းေျခ႐ူးထေနတာ၊ မနက္
မိုးလင္းေတာ့ ညအ႐ူးထထားတဲ့အတုိင္း ႏွစ္ယာက္ေပါင္းၿပီး ကားနဲ႔ဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္နဲ႔၊ ေျခလ်င္
ေျပးလိုက္နဲ႔၊ ခင္တဲ့အေမကေတာ့ေဘးကင္းမွကင္းပါ့မလားနဲ႔ စိုးရိမ္ေနရတာပဲ၊ သည္းေျခ႐ူးကလဲ မဟုတ္
တာမွႀကိဳက္တာ၊ စီးပြားရွာမယ္ဆိုဘယ္သြားရ သြားရ၊ ေသခ်င္ေသပေစ သူကႀကိဳက္တယ္၊ သစၥာတရား
ေတြေဟာရင္ သူကမႀကိဳက္ဘူး၊ ႐ုပ္ကလဲသားဆိုး၊ နာမ္ကလဲသားဆိုး၊ ဒီေတာ့သားဆိုးအေမ တေပေပေပါ့
သူတို႔က ေသသည္အထိ ႏွိပ္စက္မွာ၊ ဒီေတာ့ ေသသည္မထိသူ႔ဒဏ္ခံေပါ့၊ ဒုကၡခံေပါ့၊ ဆုေတာင္းခဲ့တာကိုး၊
ဒီေလာက္မညႇာမတာ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနေသာေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼကျဖင့္ ဒုကၡသစၥာအစစ္ပါပဲ၊ ဝိပႆနာကု
သိုလ္က ေက်းဇူးျပဳလိုက္တဲ့ မဂ္ကုသိုလ္က်မွ ႐ုပ္ေရာ နာမ္ေရာ ဒုကၡသစၥာေတြဆိုတာ သေဘာက်တာ၊
ဆရာသမားေကာင္းက ေဟာတဲ့တရားေတြ မနာရသေရြ႕ ဒီ႐ုပ္နာမ္က ႏွိပ္စက္ေန ဒုကၡေပးေနတယ္လို႔မ
ထင္ဘူး၊ မသိဘူး၊ ႏွိပ္စက္ေနမွန္းမသိလုိ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ခင္ေနတာ လိုခ်င္ေနတာ၊ သိရင္မခင္ေတာ့ဘူး၊ မလို
ခ်င္ေတာဘူး၊ ႏွိပ္စက္မွန္းသိတာက မဂ္ဉာဏ္၊ ႏွိပ္စက္မွန္းသိလုိ႔ မလိုခ်င္ရင္ ယခင္ကသူခင္ေနတဲ့အေမ
ျဖစ္တဲ့ တဏွာကေသသြားတယ္၊ ဒီ တဏွာအေမေသသြားတဲ့အခါ၊ သားဆို ၂-ေယာက္လဲျပဳစုေပးမယ့္သူ
မရွိေတာ့သူတို႔လဲ ေနာက္ဆံုးေသၾကရေတာ့မွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းထာဝရေအးၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ
ေရာက္သြားမွာပဲ။

                                                  ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                                        ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                                        ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                                အေထာက္အပံ့ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                                    တည္ရွိပါေစသတည္း

                                                                   အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                     မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                          ပင္မသံေဝဇနိယဌာန

Saturday, December 1

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဉာဏ္ေလွကားထစ္မ်ား

"ဉာဏ္ေလွကားထစ္မ်ား ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတက္ၾကပါ"
တရားနာတယ္ဆိုတာ ကုသိုလ္ရရုံမနာပါနဲ႔၊ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္
သိမ္းဖို႔၊ကိုယ့္သံသရာ ကိုယ္ျဖတ္ဖို႔ လုပ္ေနတာဆိုၿပီးနာပါ။
နားမလည္လည္းနာပါ ကိေလသာပါးတယ္၊ဒီဉာဏ္တရားကို၊
မနာရလို႔ရွိရင္ ဒီဘဝ လူျဖစ္က်ိဳး မနပ္ေသးဘူး၊ဒီေန႔ကစၿပီး
ငယ္မွတ္ေတြ အကုန္ျဖဳတ္၊ဘုရားေဟာတာနဲ႔၊ဆရာသမား
ေျပာတာကို ယံုေပေတာ့၊ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး
လူတစ္ေယာက္ ခၽြတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူ႔အစဥ္ရွိတယ္၊
နံပါတ္တစ္ ဒါနျပဳကြေဟာခ်လိုက္တယ္၊ဒါနဆိုတာ လူခ်မ္းသာ
နတ္ခ်မ္းသာ ပို႔ႏိုင္ေရာက္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔အက်ိဳးေပးေတြ
ေဟာလိုက္တယ္။ပန္းလွဴလို႔ လွပံု၊ေက်ာင္းလွဴလို႔ ဘံုေပါက္ပံု၊
ေရတြင္းေရကန္လွဴလို႔ ဥယ်ာဥ္ ဗိမာန္အက်ိဳးေပးပံု ဒါေတြေဟာ
ပါတယ္။ဒါေတြအက်ိဳးေပးေသာ္လည္း အသက္မရွည္ရင္
                                                   အလကားပဲ။ႏွစ္ခ်က္တိုးၿပီးေတာ့ အသက္ရွည္ခ်င္ရင္ သီလ
လုပ္ကြ။သီလေၾကာင့္ အသက္ရွည္တဲ့ နတ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး၊စီးပြားဥစၥာ ရတနာနဲ႔ အျပည့္အစံုကြ၊
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသတံုး။ဒါနကထာ၊သီလကထာ၊သကၠကထာ၊ေဟာပါတယ္။ၿပီးေတာ့မွ
"ကာမာနံ အာဒီနဝကထာ"မင္းေဟာဒီ အက်ိဳးေပးတဲ့ ဥစၥာေတြအားလံုးဟာ၊ ငါပါးအာရုံ
ကာမဂုဏ္ေတြက ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ေမ်ာက္ မီးရွဴးပန္းကိုင္ထားသလို ကိုယ့္ခ်ည္းေလာင္တာ
ပဲကြ။အမဲသားရတဲ့ က်ီးလိုပဲကြ၊သည့့္ျပင္ က်ီးေတြက အမဲသားတစ္လိုက္လုတာနဲ႔ သူ႕မွခ်မ္းသာ
ခြင့္မရဘူးကြ။ဒီလို အျပစ္ျပေဟာတဲ့"ကာမာနံ အာဒီနဝကထာ"ေဟာခ်လိုက္တယ္၊ဘုရားေဟာေနာ္။
ဘုန္ႀကီးလုပ္ႀကံေဟာတာ မဟုတ္ဘူး၊ခင္ဗ်ားတို႔"ဘာဝနာ"မွာအားငယ္မွာစိုးလို႔၊ဘာဝနာမပါဘဲ
ကိစၥၿပီးေနတယ္ ထင္မွာစိုးလို၊ၿပီးေတာ့မွ"နိကၡမကထာ"ကာမမွ...ထြက္ဆိိုေတာ့ အလုပ္လုပ္ေတာ့
လို႔ေျပာတာ၊ကာမမွထြက္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔၊ကာမအာရုံေတြကို အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ မရႈရင္ ကာမ
မွ ထြက္ႏိုင္ပါမလား၊မထြက္ႏိုင္၊ဝိပႆနာ စလုပ္ဆိုတာမလာဘူးလား ဒါ ဘုရားေဟာ္စဥ္။
               "ဉာဏ္နာားကို ေဆာင္၍ ေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ေထာင္လိုက္ၾကပါ"
ခင္ဗ်ားတို႔က ကံေကာင္းခ်ိန္ ဉာဏ္ေကာင္းခ်ိန္ေတြကုိေတာ့၊ကာမဂုဏ္ အာရုံေတြထဲ အသံုးခ်ခဲ့
ၾကၿပီး အခုလုိ အိုႀကီးခ်က္မ ထံုထိုင္းၿပီး အခ်ိန္ေတြလြန္ကာမွ ဒီဘုန္းႀကီးဆီ ေျပးလာၾက၊ေဟာ
ခ်င္စရာေတာင္ မရွိဘူး။ဒီဘုန္းႀကီးမို႔ ေပေဟာေနတာ၊ဘုန္ႀကီးတရား မႀကိဳက္လည္း ေပနာၾက၊
ဒို႔မႀကိဳက္တာ ကေလးစိတ္ရွိလို႔မွတ္၊ဆက္နာ၊ၾကာေတာ့ လူႀကီးစိတ္ေပါက္လာၿပီး ဒါမွ တရားစစ္
တရားမွန္ေတြ ပါကလားဆိုၿပီးႀကိဳက္လာတာပဲ။ဒီတရားက တဏွာနားနဲ႔ ေထာင္လို႔မရဘူး၊ဉာဏ္နား
နဲ႔ ေထာင္မွရတယ္။ဘုန္းႀကီးမ်ားကလည္း၊အဲဒီ ဓမၼခႏၶာေတြကို ၾကည့္ၿပီးသကာလ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳး
စား၊သူတစ္ပါးကိုလည္း ေဟာဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ေနတာပါ၊ဒီ ဓမၼခႏၶာေတြက
သူ႔ဟာသူစာအုပ္ ပုရပိုက္နဲ႔ေက်ာက္စာေတြေပၚမွာေနတဲ့အတြက္ လာေျပာေဖာ္ ဆိုေဖာ္မရပါဘူး။
ဘုန္းႀကီးတို႔က ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး သကာလ အသံထြက္သေဘာနဲ႔ ျပန္ေျပာရတယ္လို႔ ဆိုေတာ့
ဪ ဒို႔အတြက္ သာသနာမကြယ္ေသးဘူးမွတ္ပါ၊သစၥာထိုက္တဲ့ အဆံုးအမရရင္ ဒီအတိုင္း
ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း လိုက္နာရင္ သာသနာ မကြယ္ေသးဘူး ရွင္းရဲ႕လား။
ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေတာင္ကလူက ေျမာက္၊ေျမာက္ကလူက ေတာင္၊အေရွ႕ကလူက အေနာက္၊အေနာက္
ကလူက အေရွ႕၊အို ေျခခ်င္းကို လိမ္ေနတာဘဲ၊ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲဆိုေတာ့ "ပရိေယသန"
ေပါ့ဘုရားတဲ့။ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ ဒီလူေတြ အရူးအႏွမ္းျဖစ္ၿပီး၊ေတာင္ကေျမာက္ေျပး၊ေျမာက္က
ေတာင္ေျပးနဲ႔၊မအားေအာင္ ျဖစ္ေနၾကပါလိမ္မတံုးဆိုေတာ့၊"တဏွာ"အုပ္ခ်ဳပ္ေနလို႔ ဘယ္ႏွယ္
ေၾကာင့္ တဏွာကၽြန္ျဖစ္ရပါလိမ့္မတံုးလို႔ တစ္ခါလက္သည္ရွာဦး၊ ေဝဒနာကို ဝိပႆနာ မရႈမိ
လို႔ တဏွာကၽြန္ျဖစ္ရတယ္၊ကၽြန္ေစ်းေကာင္းလို႔ ခါးေတာင္ႀကိဳက္ မျပဳတ္ရတာကိုမ်ား သူ႔မွာ
 လာဘ္ႀကီးဝင္ေနတယ္ ထင္ေနတာ၊ ဒါ သံေဝဂ ရေအာင္လို႔ ေဟာေနတဲ့တရား မဟုတ္ဘူး၊
မိုက္ျပစ္ေဖာ္တဲ့ တရားပါ။
ဪ...နိဗၺာန္မ်ား၊ဘုန္းႀကီးကလည္း အနီးကေလး ေဟာတယ္၊ကိုရႈတဲ့ေနရာမွာလည္္း၊ျဗဳန္းခနဲ႔
မေပၚလာ၊ဘာေၾကာင့္မ်ား ပါလိမ့္မတံုးလို႔၊ဘာသက္ေသမွ ထူမေနနဲ႔၊မိမိမိုက္ျပစ္ပဲ၊ခႏၶာခင္တဲ့
တဏွာ မခ်ဳပ္ေသးလို႔(နိဗၺာန္)မေပၚလာတာ။ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတို႔...နိဗၺာန္မျမင္ေသး ရႈလွ်က္
ပြားလွ်က္ ျဖစ္ပ်က္ေတြျမင္ရက္နဲ႔...နိဗၺာန္ႀကီး ေပၚမလာေသးတာဟာျဖင့္ ကိုယ္ရဲ႕တဏွာ
အမွ်င္မျပတ္ေသးလို႔ပဲ။ႀကိဳးစားရင္ မေပၚမရွိပါဘူး၊သူမ်ား ေျပာသံၾကားကို နားမေယာင္ပါနဲ႔။
ဘုန္းႀကီးက ဘုရား၏ ကိုယ္စားလွယ္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ေဟာေနတာ၊ဆရာဘုန္းႀကီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်
တာကို ယံုရလိမ့္မယ္္။
တရားနာၾကပါလို႔...ဘုန္းႀကီးကေျပာေတာ့၊ခင္ဗ်ာတို႔က ဘုန္ႀကီးဆီမွာ၊တရားနာ မ်ားေအာင္လို႔
ထင္လိမ့္မယ္၊လြဲလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း၊ခင္ဗ်ားတို႔ကိုမေဟာရရင္၊ဘုန္းႀကီးဟာ ဘုန္းႀကီးက်င့္ေနဖို႔ပဲ။
အဆံုးစြန္ေသာဘဝ နိဗၺာန္ရရပါလို၏ ဆိုတဲ့...ေရွမႈေတြ ဖ်က္ၾကေပေတာ့၊လူ႔ျပည္က အပ္တစ္
စင္းနဲ႔၊ျဗဟၼာျပည္က အပ္တစ္စင္း၊အသြားခ်င္း ထိစရာက ထိေသးတယ္...လူဘဝရဖုိ႔ ဒါထက္
ခဲ့ယဥ္းတယ္။
ခဲတစ္လုံး ေကာင္းကင္ေျမႇာက္သလိုပဲ၊လူ႔ဘဝရတာသည္...ခဲေကာင္းကင္ရပ္သေလာက္ပဲၾကာ
တယ္၊အပါယ္မွာ ေနရတာက...ခဲေျမႀကီးမွာ ေနသေလာက္ၾကာတယ္။အပါယ္ဒုကၡအေၾကာင္း
ေျပာရရင္ ဘုရားစျဖစ္တဲ့ေန႔က ေျပာ...ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့အထိေတာင္ ေျပာလို႔ မဆံုႏိုင္ဘူးတဲ့့။
ကိုယ္ကိုယ္ကို ခံရမယ့္ ဒုကၡႀကီးကို၊ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဉာဏ္နဲ႔သိမ္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊ဒါေလာက္
ႀကီးက်ယ္တဲ့ ကိစၥႀကီးကို သာမည မွတ္မေနၾကပါနဲ႔။မနက္ျဖန္မ်ား ေသသြားရင္...သာသနာနဲ႔
ငါ၊အိုးစားကြဲတာပဲလို႔မွတ္၊အခုရွိတဲ့ ကိုယ့္သက္တမ္းဟာ....သာသနာပဲ။      ။


                                              ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တဏွာ ႏွင့္ ကံ တရားေတာ္

ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္မွာ ႐ုပ္နာမ္ ၂-မ်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ထိုင္ေနတာက႐ုပ္တရား၊ နာေနတာကနာမ္၊ ေယာက်္ားရယ္၊
မိန္းမရယ္လို႔ ဆိုၾကတာက သမုတိနယ္မွာပညတ္အားျဖင့္မွန္တယ္၊ ပရမတၳသစၥာနယ္အားျဖင့္ ႐ုပ္နဲ႔ နာမ္
ပဲရွိတယ္၊ ဥပမာ ျမစ္ဟုိဘက္ကမ္းကိုေလွနဲ႔ကူးသြားမယ္ဆိုရင္ ေလွေၾကာင့္လဲဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္
ဆိုရမယ္၊ လူေၾကာင့္လဲ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္ဆိုရမယ္၊ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အမွီျပဳေနရတာပဲ၊ အေၾကာင္း
နဲ႔ အက်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ေၾကာင့္လဲ နာမ္ျဖစ္တယ္၊ နာမ္ေၾကာင့္လဲ ႐ုပ္ျဖစ္ေပၚလာရတယ္လို႔မွတ္ပါ၊ ဒီခႏၶာ
မွာရွိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပဳခဲ့တဲ့ ကံ၏အစြမ္းေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္၊ ကံရွိုသေရႊ႕ ဒီ႐ုပ္နာမ္အစဥ္ဟာ
ျပတ္မသြားဘူး၊ ေသရင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အယူဟာ ဥေစၦဒဒိ႒ိ အယူပဲ၊ ဒါမွားတဲ့အယူပဲ ကုသိုလ္ အကု
သိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္အစဥ္ေတြ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနရတယ္၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးေပးဆိုတာရွိတယ္၊
ကံတို႔၏ အက်ိဳးေပးတရားဟာ ဉာဏ္နဲ႔မွန္းဆၿပီးသိႏိုင္တယ္၊ အေၾကာင္းတရားတိုင္းမွာ အက်ိဳးတရားရွိတာ
ခ်ည္းပဲ၊ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ဆိုတဲ့ကာလ ၃-ပါး ရွိေနတာပဲ၊ ကာလ ၃-ပါးရွိေနတာ့ အတိတ္ဘဝလဲ
ရွိရမယ္၊ ယခုလက္ရွိဘဝလဲရွိရမယ္၊ ေနာင္အနာဂတ္ဘဝလဲရွိရမွာေပါ့။
လူေတြဟာ အတိတ္ဘဝကံအေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခုဘဝမွာအက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႐ုပ္ရည္အမ်ိး
မ်ိဳး၊ စိတ္ေနသေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပညာမွာလဲ ထူးခၽြန္မႈ မထူးခၽြန္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဆင္ရဲခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲ
ျပားျခားနားေနၾကတာေပါ့၊ ဒီလိုကြဲျပားမႈေတြဟာ ရာသီဥတုနဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္အေတြ႔အႀကံဳႀကိဳးစားမႈအေပၚမွာ
အနည္းအပါးေတာ့တည္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ျပဳခဲ့တဲ့ ေစတနာကံက ပဓာနပဲ၊ သူကစီမံတာပဲ၊ ဒီေတာ့
အခုဘဝ ၃-ပါးဆက္စပ္ပံုကို ႐ုင္းျပမယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ဘဝ၊ ယခုေရာက္ဆဲပစၥဳပၸန္ဘဝ၊ ေနာက္လာမယ့္
အနာဂတ္ဘဝလို႔ ဘဝ ၃-ပါးကိုတန္းၿပီးေတာ့မွတ္ထားပါ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ားဒီဘဝ ၃-ပါးဟာတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု
ဆက္မိေအာင္ဆက္စပ္ေနပါသလဲ၊ ဒီဘဝေတြကိုဆက္မိေအာင္လုပ္တဲ့ လက္သည္ကို ရွာၾကစို႔၊ အပ္ခ်ဳပ္သ
မားဟာ အထည္စက္႐ုံ၊ ရက္ကန္းစင္တို႔ကထြက္လာတဲ့အဝတ္အထည္ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္နဲ႔ အံက်ျဖစ္
ေအာင္ဆက္စပ္ခ်ဳပ္လုပ္ေပးလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕လံုခ်ည္၊ အကၤ်ီေတြျဖစ္လာရတာ၊ ဒီေတာ့ သမုဒယသစၥာဆိုတဲ့
တဏွာေလာဘဟာ ဒီအပ္ခ်ဳပ္သမားလိုပဲ ဒုကၡသစၥာ ဘဝေတြကို ဆက္စပ္ေပးေနတယ္၊ တစ္ဘဝၿပီး တစ္
ဘဝမျပတ္ရေအာင္ဆက္ေပးေနတယ္၊ အတိတ္ဘဝကစုေတၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ယခုေရာက္ဆဲ ပစၥဳ
ပၸန္ဘဝကိုဆက္ေပးတယ္၊ ဒီပစၥဳပၸန္ဘဝကေသၾကရဦးမယ္၊ ေသရင္ပစၥဳပၸန္ဘဝ စုတိစိတ္ကေလးနဲ႔ အနာ
ဂတ္ဘဝ ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလးကို ဆက္ေပးဦးမယ္၊ ဒီေတာ့ တဏွာေလာဘမေသသေရြ႕ေတာ့ ဘဝ ဒုကၡ
အဆက္မျပတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ တဏွာေလာဘဟာ အတိတ္ဘဝနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၊ ၿပီးေတာ့ ပစၥဳပၸန္ဘဝနဲ႔
အနာဂတ္ဘဝေတြဟာ အဆက္မျပတ္ေအာင္ဆက္ေပးေနတာပဲ၊ ဒီတဏွာေလာဘ မေသသေရြ႕ေတာ့
"စုတိၿပီး-ပဋိသေႏၶ၊ ပဋိသေႏၶ-စုတိ"ဆက္စပ္ေပးေနမွာပဲ။
တစ္သံသရာလံုးမင္းတို႔ငါတို႔ကို ဒုကၡအားလံုးနဲ႔ဆက္စပ္ေပးေနတာဟာ ဒီ"တဏွာေလာဘ"ပဲ၊ ဒီတဏွာ
ေလာဘကိုအေသမသတ္ႏိုင္သေရြ႕ကာလပတ္လံုးဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡဆက္ျပတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔မွတ္
ပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ဒီဘံုဘဝကို ကုသိုလ္ကံကဆက္သလိုလိုထင္ခ်င္ထင္ေနမယ္၊ ကုသိုလ္ကံေပမယ့္၊
ဒီတဏွာမရွိရင္ ဒီကုသိုလ္ကံဟာ နိဗၺာန္ပို႔တယ္၊ သူကဘဝဆက္ေတြေပးေနလို႔ နိဗၺာန္မေရာက္တာ
ကုသိုလ္ကံဟာ တဏွာရဲ႕လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့အတြက္၊ လူ႔စုတိနဲ႔ နတ္ပဋိသေႏၶဆက္ေပးလိုက္တာပဲ၊ စု
တိနဲ႔ ပဋိသေႏၶအဆက္မျပတ္ရေအာင္ဆက္ေပးတဲ့ လက္သည္ရင္းကေတာ့ ဒီတဏွာေလာဘပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔
က သာမညဉာဏ္ကေလးနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ဪ..ကံေကာင္းလို႔ လူ႔ျပည္ေရာက္လာတယ္၊ ကံေကာင္းလို႔နတ္
ျပည္ေရာက္လာတယ္လို႔ ထင္ၾကမယ္၊ ဒီ..ကံေတြဟာဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း၊ တဏွာေသရင္အေဟာသိ
ကံျဖစ္သြားရတယ္၊ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘုရားျဖစ္ခါနီး ေဝသႏာၱရာမင္းႀကီးဟာ ဒါနကုသိုလ္ကံေတြ
အမ်ားႀကီးျပဳလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေတာင္သူရဲ႕ ဒါနကုသိုလ္ကံေတြဟာကုန္ၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး
တဏွာရွိတဲ့ ပုဂၢဳလ္သာဆိုရင္အက်ိဳးေပးလို႔မကုန္ႏိုင္ဘူး၊ သို႔ေသာ္ေဗာဓိပင္နဲ႔ေရႊပလႅင္မွာ ဝိပႆနာအလုပ္
ကိုလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ တဏွာေလာဘကေသသြားေတာ့ ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးရင္ ဘယ္ဘဝမွမဆက္
ေတာ့ဘူး၊ ဒါတဏွာကုန္လို႔မဆက္တာ"ကံ"ကေတာ့မကုန္းဘူး တဏွာကုန္လို႔သာမဆက္ႏိုင္တာ၊ ဒါျဖင့္ ဘဝ ဆက္ေလသမွ်ဟာ တဏွာေလာဘလို႔သာမွတ္ၾက။
ဒါျဖင့္"ကံ"ဟာေၾကာက္စရာေကာင္းသလား၊"တဏွာ"ဟာေၾကာက္စရာေကာင္းသလားဆိုေတာ့၊ တဏွာက
ေၾကာက္စရေကာင္းတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ အကုသိုလ္ကံႏွိပ္စက္မွာေၾကာက္လိုက္ၾကတာ၊ တဏွာ
ေၾကာက္တယ္လုိ႔မပါဘူး၊ အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးလို႔ ဒိုင္ခနဲ႔ေသမွာ၊ စီးပြားေရး ပ်က္သြားမွာပဲ ခင္ဗ်ားတို႔
ေၾကာက္ေနၾကတာ၊ တစ္သက္လံုး မုဆိုးလုပ္စားေနတဲ့ မုဆိုးႀကီးဟာအကုသိုလ္ကံေတြမနည္းဘူးလုပ္ထား
တာ၊ သို႔ေသာ္လဲ ဘုရားနဲ႔ေတြ႔လို႔ ဘုရားရဲ႕ တရားကိုနာၿပီး ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအကု
သိုလ္ကံေတြဟာ အက်ိဳးဆက္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘာျပဳလုိ႔ တဏွာခ်ဳပ္သြားလို႔၊ ဒီေတာ့ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ
"ကုသိုလ္ကံ"ေတြကိုလဲ ဒီေလာက္အားကိုစရာမလိုပါဘူး၊"အကုသိုလ္ကံ"ေတြကိုလဲ ဒီေလာက္ေၾကာက္စ
ရာမရွိပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘဝမ်ားစြာက ဝဋ္ထဲလည္မယ့္ ဝဋ္ကုသိုလ္ကံေတြ အကုသိုလ္ကံေတြ တစ္ပံုႀကီး
ရွိမွာပဲ၊ အဲဒီအကုသိုလ္ကံေတြကို မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ဘဝဆက္တတ္တဲ့"တဏွာ"ေသရင္ အဲဒီကုသိုလ္ကံ အ
ကုသိုလ္ကံေတြဟာ"အေဟာသိကံ"ျဖစ္ပါတယ္၊ အက်ိဳးမေပးေတာ့ပါဘူး၊ တဏွာေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကံက
သာ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္တဏွာကိုသတ္လိုက္ရင္"ကံ"ကမဆက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္
"ကံ"ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔၊ သစၥာ ၄-ပါးမွာကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေတြဒီေလာက္မေဟာပါဘူး၊ သမုဒယ-တဏွာ
ေသရင္ၿပီးတာပဲလို႔ ဘုရားက ဒီတစ္လံုးတည္းေဟာထားတယ္၊ တဏွာ-သမုဒယကိုမဂ္နဲ႔ ပယ္သတ္လိုက္
ရင္၊ ဘာမွပူစရာမရွိပါဘူး၊
ခင္ဗ်ားတို႔က ကုသိုလ္ကံေလးေတြဝင္လာရင္ တၿပံဳၿပံဳနဲ႔၊ အကုသိုလ္ကံေလးေတြဝင္လာရင္ တမဲ့မဲ့တရြဲ႕ရြဲ႕
နဲ႔ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာကုသိုလ္ကံကို ဝမ္းေျမာက္တာလဲမွားတယ္၊ အကုသိုလ္ကံကို ေၾကာက္တာလဲမွား
တယ္၊ သစၥာနဲ႔ ေဝဖန္လိုက္ေတာ့ သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘကိုေၾကာက္မွ အေၾကာက္မွန္ ဘုရားက
"တဏွာအပ္ခ်ဳပ္သမား"လို႔သာေဟာတယ္၊"ကံအပ္ခ်ဳပ္သမား"လို႔မေဟာခဲ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တကယ္ဒုကၡ
ေပးေနတာဟာ ဒီတဏွာပဲ၊ ဒုကၡအေပးဆံုးျဖစ္တဲ့ တဏွာကအေရွာင္ေကာင္း အပုန္းေကာင္းဆိုေတာ့ သူ႔
ကိုဖမ္းရတာ အလြယ္ဘူး၊ ဉာဏ္နဲ႔ဖမ္းမွမိတယ္၊ ဘုရားေတာင္မွ ေဗာဓိပင္နဲ႔ ေရႊပလ​ႅင္ေပၚေရာက္မွ တဏွာ
ကိုမင္းအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိၿပီ ေနာက္ကိုမင္းဘယ္ေတာ့မွ ငါ့ကိုဒုကၡေပးလို႔မရေတာ့ဘူးလို႔ ေၾကြး
ေၾကာ္ရဲတာ၊ မခက္ဘူးလား ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကိုသတ္ရမယ္၊ တဏွာကိုသတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္၊ ဒီတဏွာမွီ
ေနတဲ့ကပ္ေနတဲ့ေနရာကိုရွာရမယ္၊ ဒီတဏွာက ဘယ္ေနရာေတြမွာ ကပ္ေနသတုန္း၊ ဒီတဏွာက ခင္ဗ်ား
တို႔ သႏာၱန္မွာရွိတဲ့"မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္"ဆိုတဲ့ဒြါရ ၆-ပါး(အတြင္းအာယတန ၆-ပါး)
မွာ ကပ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့"႐ူပါ႐ုံ"စတဲ့ အာ႐ုံ ၆-ပါး(အျပင္အာယတန ၆-ပါး)မွာလဲကပ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့
ဒြါရ ၆-ပါးနဲ႔ အာ႐ုံ ၆-ပါး အသီးသီးေတြဆံုလို႔သိလာတဲ့"ျမင္စိိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ေတြ႔ထိစိတ္၊
ႀကံသိစိတ္"ဆိုတဲ့ စကၡဳဝိညာဏ္ စတဲ့ဝိညာဏ္ ၆-ပါးမွာလဲကပ္ေနတယ္၊ ဒီေတာ့တဏွာကပ္ေနတဲ့ေနရဟာ
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၁၈-ပါးေတာင္ရွိေနတာ၊ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဒီတဏွာကပ္ေနတာ၊ ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကိုသတ္ရ
မယ္၊ ဘယ္လုိသတ္မလဲ၊ ဝိပႆနာလုပ္ၿပီး သတ္ရမယ္၊ ဒီတဏွာေနတဲ့ ၁၈-ေနရာကို ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔
ျဖစ္ပ်က္"အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ"ေတြျမင္ေအာင္ ႐ႈရမယ္၊ ဒါေတြျမင္သိလာေတာ့ဒီ ၁၈-ပါးေသာအရာေတြကို
သာယာႏွစ္သက္မႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ ရြံမုန္းလာမယ္ မရခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေတြမရွိတာ ေကာင္းတယ္လို႔ သိလာ
ေတာ့ တဏွာဟာ တျဖည္းျဖည္းပါးပါးသြားၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးလံုးဝခ်ဳပ္သြားမယ္၊ အဲဒါ..တဏွာခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္
ေရာက္တာပဲ။ ဒါျဖင့္ ဝိပႆနာလုပ္ၾကေပေတာ့။          ။

                                             ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။   ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ