Sunday, March 31

မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ကံအမိကံအဖမွ ဉာဏ္အမိဉာဏ္အဖ သို႔ေျပာင္ရန္

 ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကံကိုပဲ အားကိုးၾကတယ္။ အားလံုးဒီမွာ ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လံုးရွိတဲ့၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကံအမိ၊ ကံအဖကိုသာ အားကိုးၿပီးေတာ့ေသၾကေတာ့တယ္ဆိုတာျဖင့္ ျငင္းဖုိ႔မလုိပါဘူး...(မွန္ပါ့)၊ ဘာအားကိုးၾကသတံုး (ကံအားကိုးၾကပါတယ္)။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဘုရား ကံအမိ၊ ကံအဖပဲ ဘုရာ့၊ ကံပဲ ကိုးကြယ္ရာရွိေတာ့တာပဲ အစရွိသည္ျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေျပာၾက ဆိုၾကပါတယ္ဆိုတာလည္း အားလံုးပဲသိတယ္။ တကယ္လည္း အားကိုး တယ္ဆိုတဲ့ဥစၥာျဖင့္ ျငင္းဖုိ႔မလုိပါဘူး … (မွန္ပါ့၊ မလုိပါဘူး)၊ သို႔ေသာ္ ဘုန္းႀကီးက အသိဥာဏ္ က်ယ္က်ယ္ နဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ သတိေပးခ်င္တာကေတာ့ …။
ေဟ့ … ဒကာ၊ ဒကာမ ကံအမိ၊ ကံအဖဆိုေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြသိတဲ့အတိုင္း ကုသိုလ္ကံျဖစ္ ေစ၊ အကုသုိလ္ကံျဖစ္ေစ၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇာတိ၊ ေတြ႕ၾကပလား … (ေတြ႕ပါၿပီ)၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ… (ဇာတိပါဘုရား)။
ေၾသာ္ … ဒါ - ကံအမိ, ကံအဖ အားကိုးရင္ ဇာတိရမယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒါ - ၾကပ္ၾကပ္ စဥ္းစားၾကပါ။ ကံအမိ-ကံအဖ အားကိုးရင္ … (ဇာတိရပါမယ္)၊ ဇာတိက ဒီၾကည့္လိုက္ … ဘာသစၥာတံုး … (ဒုကၡသစၥာပါ ဘုရား)။
ၾကည့္ေလ၊ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ သူက ဒုကၡအက်ိဳးသစၥာဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ … (မွန္ပါ့)၊ ဒါ ဘာအားကိုးလုိ႔...(ကံအားကိုးလုိ႔ပါဘုရား)။ကံအားကိုးတဲ့အတြက္ဘာသစၥာရသတံုး...(ဒုကၡသစၥာရပါတယ္ဘုရား)၊ ကံကၾကည့္လိုက္၊ ကမၼဘ၀က ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။
သမုဒယသစၥာ ကံအမိ၊ ကံအဖ အားကိုးတဲ့အတြက္တဲ့ ဒုကၡသစၥာဆိုတဲ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏရပါ တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မရဘူးလား … (ရပါတယ္)၊ ေၾသာ္ … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အားကိုးေတာ့ လြဲေနၿပီလုိ႔ ဘုန္းႀကီးက စြဲခ်က္တင္လိုက္ပါတယ္၊ သေဘာပါၾကပလား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)၊ အားကိုးကျဖင့္ … (လြဲေနပါတယ္ဘုရား)။
ႏုိ႔ … ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားက ေျပာေတာ့လည္း ခုေတာ့လည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပျပန္ေတာ့လည္း အရွင္းသားပဲ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ႐ိုးရာကလည္း ဒါပဲ အားကိုးေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိုထြန္း ေအာင္ႀကီး အေတာ္ခက္ေနၿပီဗ် … (မွန္ပါ့)။
ေနာက္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြ နားႀကီးႀကီးနဲ႔ေထာင္လုိ႔ရွိရင္ ဒီဟာေနာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္လာ ပါလိမ့္မယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ကမၼဘ၀ဆိုတာ ကံပဲ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဒီကံကို အားမကိုးၾကဘူးလားလုိ႔ ေမးေတာ့ ကုသိုလ္ကံဆိုရင္ အားကိုးၾကတယ္၊ မကိုးၾကေပဘူးလား … (အားကိုး ၾကပါတယ္ဘုရား)။
အကုသိုလ္ကံဆိုေတာ့ မကိုးဘူးထားပါေတာ့၊ ကုသိုလ္ကံ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ အားကိုးၾကပါလိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မကိုးၾကေပဘူးလား … (အားကိုးၾကပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ သူ႕ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ၾကည့္တာေပါ့တဲ့၊ ကမၼဘ၀က ကံက ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါ ဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ သူ႕အားကိုးၾကတာက ဘာေၾကာင့္ အားကိုးၾကသလဲလို႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေမးလုိ႔ရွိရင္ …
ဘုရား … ေကာင္းေသာအက်ိဳးေပးေအာင္လုိ႔ အားကိုးရတယ္ မဆုိႏိုင္ဘူးလား … (ဆိုႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား)၊ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္၊ ေကာင္းေသာအက်ိဳးေပးေအာင္လုိ႔ ေပးပါတယ္တဲ့ လူဇာတိ၊ နတ္ဇာတိ၊ ျဗဟၼာ ဇာတိေပးပါတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ လူဇာတိ၊ နတ္ဇာတိေတြ ေသေသခ်ာခ်ာေပးပါတယ္။
ေပးပင္ ေပးျငားေသာ္လည္း သစၥာဥာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာသစၥာလဲ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံအမိ၊ ကံအဖ အားကိုးရင္ ဒုကၡသစၥာရမယ္၊ လူဇာတိ၊ နတ္ဇာတိ၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ကံအမိ၊ ကံအဖ အားကိုးရင္ … (ဒုကၡသစၥာပါရမယ္)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ကိုယ္အားကိုးတဲ့ ကံသည္ ကိုယ့္ေခ်ာက္တြန္းတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ကိုယ္အားကိုးတဲ့ကံက … (ကိုယ္ေခ်ာက္တြန္းပါတယ္ဘုရား)၊ သုိ႔ေသာ္ တြန္းမွန္းမသိပါဘူး၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ နားမလည္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တြန္းမွန္းကို မသိဘူး … (မွန္ပါ့)၊ ဒါပဲ အားကိုးေနတာပဲ၊ သခင္၀တင္ သေဘာပါရဲ႕လား … (မွန္ပါ့)၊ ေနာက္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အျမင္နဲ႔ေကာ သေဘာက်ရဲ႕လား … (က်ပါတယ္)၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇာတိပါဘုရား)။
ေဟာ ကံအားႀကီးလုိ႔ ဇာတိရတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကံကဘာသစၥာ … (ဒုကၡနဲ႔ သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ အက်ိဳးေပး ဒုကၡ၊ အက်ိဳးေပးက ဘာသစၥာ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကံအားကိုးေနတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြေတာ့ ဒုကၡေရာက္ပါၿပီ၊ ရွင္းၾကပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ ကံအားကိုးတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ … (ဒုကၡေရာက္ေနပါတယ္) ဦးမာဒင္ခက္ၿပီ … (ခက္ပါၿပီ)၊ ခက္ၿပီ၊ ခက္ၿပီ … (မွန္ပါ့)၊ ေသေသခ်ာခ်ာခက္ပေဟ့၊ ဆရာထြန္းႀကီး … (ဘုရား)၊ ခက္ပလား၊ မခက္ေသးဘူးလား … (ခက္ပါတယ္ဘုရား)။
သို႔ေသာ္လည္းတဲ့၊ အားလံုး ဒကား၊ ဒကာမေတြဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း သူမ်ားပါးစပ္လမ္းဆံုးေန ေတာ့ ကံအမိ၊ ကံအဖပဲ ဘုရား၊ ေမြးလာကတည္းက ကံေခါင္းေဆာင္း ေမြးလာတာ ဘုရာ့၊ သူ႕ကိုပဲ ကိုးစားရာ၊ အားထားရာ ရွိေတာ့တယ္ ဘုရားလုိ႔ဆိုၿပီး တစ္ထစ္ခ် မွတ္ထားတာကိုဗ် … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မမွတ္ၾကဘူးလား … (မွတ္ၾကပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာအားကိုးၾကတယ္ … (ကံအားကိုးၾကပါတယ္)။
ကုသိုလ္ကံ အားကိုးၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ ကုသိုလ္ကံ အားကိုးၾကေတာ့ကို ကုသိုလ္ကံမွ အမိပဲ ဘုရာ့၊ ကုသိုလ္ကံမွ အဖပဲဘုရာ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မ်ားေတာ့ ဒါနဲ႔ပင္ ေနရမွာပဲဆိုတဲ့ဥစၥာ လူတိုင္းက ဒုန္းဒုန္းခ်ေနတဲ့စိတ္ပါပဲ၊ မေနၾကဘူးလား … (ေနၾကပါတယ္ဘုရား)။
ဒကာ၊ ဒကာမေတြ … (ေနပါတယ္ဘုရား)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒုန္းဒုန္းခ်တဲ့စိတ္ဟာ ဘာသစၥာတံုးၾကည့္ပါ … (သမုဒယသစၥာဘုရား)၊ ေၾသာ္ … ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမုဒယသစၥာအားကိုးေနတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဘာအားကိုးေနသလဲ … (သမုဒယသစၥာအားကိုးပါတယ္ဘုရား)။
ဒါ သာမညဆရာသမားဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္တဲ့၊ မင္းတုိ႔ကြာ ကံေတာ့ယံုၾကည္ၾကကြ၊ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးဆို တာ ဘုရားေဟာခဲ့တယ္ကြ၊ ေျပာေနတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာေနၾကတာပဲ၊ မေျပာၾကဘူးလား … (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။ မေဟာဘူးလားဆိုေတာ့ အုိ...ေသေသခ်ာခ်ာေဟာတာေပါ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊ အဘိဏွာသုတ္ မ်ားမွာ “ကမၼဗႏၵဴကမၼပဋိႆရဏာ” နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆရာထြန္းႀကီး ေဟာထားတာမရွိဘူးလား … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။
ဒါ ထြက္ရပ္လမ္းေဟာတာလား၊ ပစၥဳပၸန္ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ ေဟာတာလားဆိုတာလည္း ေ၀ဖန္ရမယ္။ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ထြက္ရပ္လမ္းေဟာတာလား၊ ပစၥဳပၸန္ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ သက္သာမႈ ေဟာတာလား … (ပစၥဳပၸန္ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ၊ သက္သာမႈ ေဟာတာပါဘုရား)။
ဒါ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားမွ ေၾသာ္ … ဒါက ပစၥဳပၸန္မွာ သူမပါလုိ႔ရွိရင္လည္း အေနအထိုင္ခ်ိဳ႕တဲ့ တတ္တယ္ဆိုၿပီး ေဟာတဲ့တရားပါလား … (မွန္ပါ့)၊ ေသေသခ်ာခ်ာ က်ေတာ့ကိုတဲ့ ကမၼဘ၀ ပစၥယာဇာတိပါ၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)။ ဒါ ဘုန္းႀကီးက လိမ္ေဟာေနတာလား ခင္ဗ်ားတုိ႔ ရထားတာကို သိေအာင္ေျပာတာလား … (ရ,ထားတာကို သိေအာင္ ေျပာတာပါ)၊ သို႔ေသာ္ ရ,ထားတာက အားကုိးလြဲေနလုိ႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ႕ ကမၼဘ၀ဆိုတာ ကံဆိုတာက … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။
ကမၼဘ၀ဆိုတာ … (ကံကိုဆိုတာပါဘုရား)၊ ကဲ … ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲ ရြက္ၾကည့္ပါ။ ေန႔တိုင္း ဘုရားရွိခိုး ေတာ့ ထည့္ေနၾကတာ ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇာတိပါဘုရား)၊ ဇာတိ ဘာသစၥာတံုး … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ကမၼဘ၀က ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ားကိုအားကိုးလုိ႔ အကိုက္ခံရတာပဲ … (မွန္လွပါ)၊ ေပၚပလား  (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ က်ားအားကိုးတာနဲ႔ … (အကိုက္ခံရတာပါ)၊ ေက်နပ္ပလား … (ေက်နပ္ပါၿပီဘုရား)။
ဒီလိုပဲ အကိုက္ခံသြားၾကေတာ့မလားလုိ႔ ေမးဖို႔ရာ မလိုဘူးလား … (လုိပါတယ္)၊ ဆရာထြန္းႀကီး ခက္ၿပီဗ်ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ အင္မတန္ခက္ေနၿပီတဲ့၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွာလည္း ဒီမွာ လမ္းဆံုးတာက သိပ္မ်ားတယ္၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွာ ကံမွာ လမ္းမဆံုးဘူးလား … ဆံုပါတယ္ဘုရား)၊ ဒီတြင္ ဆံုးလုိ႔ရွိရင္ သမုဒယသစၥာ လမ္းဆံုးၿပီး သကာလ ဒုကၡေရာက္ဖုိ႔မွတစ္ပါး ဘာမွ လမ္းမျမင္ဘူးဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ပါ … (မွန္ပါ့)။
အေတာ္နားႀကီးမွရတယ္ေနာ္၊ ေနာက္လည္လာလိမ့္မယ္၊ ဒီတရားကို ဒကာ၊ ဒကာမေတြ နားထဲမွာ ရွင္းၿပီးလာလိမ့္မယ္၊ ေၾသာ္ … တုိ႔ အားကိုးေနတာ တုိ႔ဘယ္အက်ိဳး၊ ဘယ္အျပစ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာေပၚ လာပါလိမ့္မယ္၊ အခု ရွင္းၾကပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇာတိပါ)၊ ၾကည့္ပါ၊ ၾကည့္ပါ၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔။
ဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တဏွာခ်ဳပ္တဲ့ကံ၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇာတိ)၊ သူက ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါ)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဒီအမိ ဒီအဖကို အားကိုးေနၾကတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒီအမိ၊ ဒီအဖ ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။
သမုဒယသစၥာ အားကိုးေတာ့ ငါက ဒုကၡမွ ေရာက္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးဖုိ႔မလုိဘူး … (မလုိပါဘူး ဘုရား)၊ လိုေသးလား … (မလုိပါဘုရား)၊ ဘာသစၥာရသလဲ … (ဒုကၡသစၥာရပါတယ္ဘုရား)၊ ၾကည့္ေလ ဇာတိပိ ဘာတဲ့တံုး … (ဒုကၡသစၥာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။ ဇရာပိ … (ဒုကၡသစၥာပါ)၊ မရဏမိၸ … (ဒုကၡသစၥာပါ)၊ ကဲ..ခက္ကုန္ၿပီ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ခက္ကုန္ၿပီ၊ မခက္ေသးဘူးလား … (ခက္ပါတယ္ဘုရား)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားကိုးထားတာက မွန္ပလား၊ တည့္သြားမလား … (တည့္သြားပါၿပီဘုရား)၊ မတည့္ဘူး …မတည့္ဘူး၊ ဒုကၡေရာက္တာ … (မွန္ပါ့)၊ ဒုကၡပဲျပန္ရတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒုကၡလြတ္ခ်င္လုိ႔ အားကိုးလိုက္တာ ဘာရသလဲ … (ဒုကၡပဲျပန္ရပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ အားကိုးတည့္တယ္ဆိုလုိ႔ ေတာ္ပါ့မလား … (မေတာ္ပါဘုရား)၊ ႏို႔မို႔ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒါနဲ႔ေသမွာပဲ … (မွန္ပါ့)၊ မေသဘူးလား … (ေသပါတယ္ဘုရား)။
ကံအမိ ကံအဖအားကိုးၿပီး ေသလိုက္ကေရာ၊ ေသေတာ့ဒီမွာ မဆက္ဘူးလား ဆက္သလား … (ဆက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဆက္ေတာ့ ဘာနဲ႔သြားဆက္သလဲ … (ကံနဲ႔သြားဆက္ပါတယ္)။ ကဲ သူ႕အားကိုးတာ ကုသိုလ္ကံပါပဲ၊ သူ႕အားကိုးလိုက္တာ အခု ဘာရသလဲ … (နံပါတ္ ၁ ရပါတယ္)၊ ကဲ … ျမန္ေအာင္ဦးတင္ ေက်နပ္ပလား … (မွန္ပါ့)။
ဒီဘက္က ဒကာ၊ ကာမေတြ အားလံုးေက်နပ္ပလား … (ေက်နပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကံေကာင္းေအာင္ ေတာ့ လုပ္ဦးမွပဲဘုရား၊ ကံမ်ားက ဘာျဖစ္ေနတယ္ မသိဘူး၊ မလာဘူးလား၊ လာသလား … (လာပါတယ္)၊ ကံေကာင္းရင္ ဇာတိရမယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကံေကာင္းရင္ဘာရမလဲ … (ဇာတိရပါမယ္)။
သုိ႔ေသာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သာမညနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဇာတိကို ႀကိဳက္ခ်င္လည္းႀကိဳက္မွာပဲ၊ လူဇာတိေဟ့ ဆုိရင္ျဖင့္ ႀကိဳက္ၿပီ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ နတ္ဇာတိ နတ္ပဋိပေႏၶဆုိရင္ေကာ  (ႀကိဳက္ပါတယ္)၊ ျဗဟၼာ ပဋိသေႏၶဆုိရင္ေကာ … (ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)။
ႀကိဳက္တာက ဘာသစၥာႀကိဳက္သတံုး … (ဒုကၡသစၥာႀကိဳက္တယ္ဘုရား)၊ သြားၿပီေပါ့ဗ်ာ၊ မသြားဘူးလား … (သြားပါတယ္ဘုရား)၊သြားၿပီဒကာ၊ဒကာမတုိ႔။အဲဒါသခင္၀တင္တုိ႔၊ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းသိပ္လုိတယ္ဆုိတာေအာက္တန္းတရားနဲ႔ အထက္တန္းတရားမခြဲလုိ႔ရွိရင္ ရကိုမရဘူး၊ ရပါ့မလား … (မရပါဘုရား)၊ “ကမၼံသေတၱ၀ိဘဇၨတိ” ဆိုတာက ေအာက္တန္းတရားကို ဘုရားကေဟာတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
သတၱ၀ါတိကို သိေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးမုိ႔ မသိမရွိ ရေအာင္လုိ႔ အကုသိုလ္ကံျဖင့္ အကုသိုလ္အက်ိဳး ေပးတယ္ကြ၊ ကုသိုလ္ကံျဖင့္လည္း လူ၊ နတ္ခ်မ္းသာ အက်ိဳးေပးတယ္ကြ၊ မေဟာရေပဘူးလား၊ ေဟာရမလား … (ေဟာရပါမယ္ဘုရား)၊ ေဟာရေပမယ့္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး အလိုေတာ္က်လားျဖစ္စဥ္ကို ေျပာတာလားဆုိေတာ ေ၀ဖန္လုိက္ပါ … (ျဖစ္စဥ္ပါ)၊ ဘာေျပာတာပါလိမ့္ … (ျဖစ္စဥ္ေျပာတာပါ)၊ျဖစ္စဥ္ေဝဖန္တာကို ခင္ဗ်ားတုိ႔က အဲဒါ ဟုတ္ၿပီလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ျဖစ္စဥ္ကိုေျပာတာ ဟုတ္ၿပီလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္၊ မလြဲေသးဘူးလား လြဲသလား … (လြဲပါတယ္ဘုရား)။
ဒါဟာလည္း ဘုရားမေဟာခင္ကလည္းရွိတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ပါ၊ ဘုရားက နာမည္တပ္ေပးတာပဲရွိပါ တယ္၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘုရားမေဟာလည္း ဒီကမၼဘဝပစၥယာ လုပ္ရင္ ဇာတိ ရွိ,မရွိ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)၊ေအးျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ေကာမေဟာဘူးလား...(ေဟာပါတယ္)။အဲဒီေတာ့ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေအာက္တန္းတရားေလာက္နဲ႔ဆုိရင္ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇာတိကို သေဘာက်ပါလိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သခင္၀တင္ မက်ေပဘူးလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။
ေနာက္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဒါ နားႀကီးႀကီးနဲ႔ နားေထာင္မွ၊ ကံကို ခင္ဗ်ားတို႔က အေမ၊ အေဖ လုပ္ၿပီးသကာလ ထားေတာ့ အေမ၊ အေဖက က်ားျဖစ္ေနတယ္၊ ကိုက္မည့္က်ားျဖစ္ေနတယ္၊ သေဘာပါရဲ႕ လား … (ပါ,ပါတယ္)၊ သူကဇာတိ ဒုကၡေပးမလို႔ မဆုိႏိုင္ဘူးလား … (ဆုိႏိုင္ပါတယ္)၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္)၊ ဘယ္သူကေဟာသတံုး၊ ဘုန္းႀကီးက မႏၲေလးက ယူလာတာလားဆိုေတာ့ ကမၼဘ၀ ပစၥယာ ဇာတိေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇာတိပါဘုရား)၊ သူက ဘာသစၥာတံုးလုိ႔ ေ၀ဖန္လိုက္ေတာ့မွ … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ ဇာတိက … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ တုိ႔သည္ သမုဒယဆိုတဲ့ သစၥာအားကိုးမိ တဲ့အတြက္ ဒုကၡသစၥာျဖင့္ လွလွႀကီးရၿပီဆိုေတာ့ အခုတရားနာေနတာ ဇာတိ ဇရာထဲမွာေနၾကတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မဆုိႏိုင္ဘူးလား … (ဆုိႏိုင္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာသစၥာနဲ႔ ေနၾကသလဲ … (ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ေနၾကပါတယ္ ဘုရား)။
ဟ … ဘာအားကိုးမိလုိ႔ပါလိမ့္ … (ကံအားကိုးမိလုိ႔ပါဘုရား)၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ မေပၚေသးဘူး လား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ ကိုင္း … ကံအားကိုးမိတဲ့အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးေကာင္းသလား၊ ကိုယ္က်ိဳးနည္း သလား၊ … (ကိုယ္က်ိဳးနည္းပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ အရွင္ဘုရားေဟာေနတာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အႀကိဳက္နဲ႔ေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သိထားတာနဲ႔ေတာ့ တကယ့္ကန္႔လန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီဘုရား၊ မဆိုႏိုင္ဘူးလား … ဆုိႏိုင္သလား … (ဆုိႏိုင္ပါတယ္)၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ကံေတာင္ဆက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဘုရာ့၊ သေဘာက်ပလား … (မွန္ပါ၊ က်ပါၿပီ)။
ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဘာလုပ္ေနၾကတဲ့၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြလုိ႔ဆိုမတံုး … (ကံဆက္ေနတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြပါဘုရား)။
ဆြမ္းေကၽြးတာ ကံဆက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။
အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း ပထမေဇာက အက်ိဳးေပးပါေစေတာ့ … (မွန္ပါ့)၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ တစ္အိမ္သားလံုး ပထမေဇာဆိုတာ ဒိ႒ဓမၼကိုးဗ် … (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ အက်ိဳးေပးခ်င္တာ၊ အတိတ္ကံ ကေလးမ်ား အားနည္းေနလုိ႔ရွိရင္ အာဟာရနဲ႔ ဆက္ပါလားဟ၊ ဘာလုပ္ျပန္သတံုးေမးေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ေျဖ ၾကမလဲ … (ကံဆက္တာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ကမၼဘ၀ပဲ ျပန္လုပ္ျပန္တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ဇရာ အသက္ရွည္ဖုိ႔ေပါ့ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဇာတိကေတာ့ ေနာက္မွရမွာကိုးဗ် … (မွန္ပါ့)။
ဒီ ပထမေဇာက အက်ိဳးေပးေတာ့ ဇရာရွည္ဖုိ႔ေပါ့ … (မွန္ပါ့)၊ ဘာဆိုၾကမလဲ … (ဇရာရွည္ဖုိ႔ပါ)၊ ဒါကေတာ့ ေဆာင္းၿပီးသိရတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ ပထမေဇာအဓိပၸါယ္မုိ႔ … ေနာ္  … (မွန္ပါ့)။
ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ နားထဲ ဘယ့္ႏွယ္ေနၾကသတံုး ေျပာပါဦး၊ ကန္႔လန္႔ႀကီးဘုရား … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါသလား … (ပါ,ပါၿပီ)၊ နားထဲ ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး … (ကန္႔လန္႔ႀကီးပါဘုရား)၊ ဘုန္းႀကီးက ကန္႔လန္႔လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကန္႔လန္႔လုပ္ထားတာလား … (တပည့္ေတာ္တုိ႔က ကန္႔လန္႔လုပ္ထားတာပါ ဘုရား)။
ဟာ … လူပံုအလယ္မုိ႔ ဘုန္းႀကီးကလည္း ဘုန္းႀကီးမို႔တုိ႔က ေအာက္လွ်ိဳ႕ခံလိုက္ရတယ္လုိ႔ ဒီလိုယူ မလား … (မယူ၀ံ့ပါဘုရား)၊ ဒီလုိလည္း မယူနဲ႔တဲ့၊ ျဖစ္စဥ္အတိုင္း ဘုန္းႀကီးဘက္လည္း မလိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း မငဲ့နဲ႔၊ အမွန္ေျပာပါ … (မွန္ပါ့)။
ဘုန္းႀကီးဘက္လည္း မလိုက္ပါနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ေကာက္က်စ္ေနလုိ႔ရွိရင္ ေကာက္က်စ္တာ သိေအာင္လုပ္ပါ၊ သို႔ေသာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာအားကိုးၾကသတံုး … (ကံအားကိုးပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာသစၥာလည္း … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။
သမုဒယသစၥာဆိုတာ ပယ္ရမွာ … (မွန္လွပါ)၊ ဘုရားက ဘာတဲ့တံုး … (ပယ္ရမွာပါဘုရား)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘာလုပ္ထားတံုး … (အားကိုးထားပါတယ္ဘုရား)၊ က်ဳပ္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီတရားပြဲ မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ကန္႔လန္႔က်ၿပီ၊ မက်ဘူးလား၊ က်သလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။
ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား၊ ဒီဥစၥာဘုန္းႀကီးက လိမ္ေျပာေနတာလား၊ ဒါ သမုဒယသစၥာ ဧကန္ပဲလား … (သမုဒယသစၥာဧကန္ပါဘုရား)၊ အေၾကာင္းကိုးဗ်၊ အေၾကာင္း သမုဒယလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေျပာၾကဘူးလား … (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါ)၊ အေၾကာင္း သမုဒယသစၥာ၊ မကိုက္ဘူးလား … (ကိုက္ပါတယ္)၊ သူ႕အားကိုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဘာရမတံုး … (ခႏၶာရပါတယ္ဘုရား)၊ ဘာသစၥာရမတံုး … (ဒုကၡသစၥာရပါတယ္)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဘုန္းႀကီးက မႏၲေလးက ယူလာတာလား … ဒကာ၊ ဒကာမေတြကို ျပင္ေပးခ်င္လုိ႔ စတာလား သာ ေမးေပေတာ့ … (ျပင္ေပးခ်င္လုိ႔ စတာပါဘုရား)၊ ျပင္ေပးခ်င္လုိ႔ စတာဆိုတာ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။
တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း မျပင္ႏိုင္ဘူးဘုရာ့ မျပင္ႏိုင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးတုိ႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္ရ ျဖစ္ရ မျပင္ႏိုင္ဘူး၊ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္တံုး၊ ဘယ္ဆရာေတာ္မဆို ဘယ္စာအုပ္ ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ကံသာလွ်င္ အေရးရွိလုိ႔ရွိရင္ ကံပဲ ဆက္ေနရတယ္၊ မဆုိၾကဘူးလား၊ ဆိုၾကသလား … (ဆုိပါတယ္ဘုရား)။
ငါးလႊတ္တဲ့အခါ ဘာလုပ္တာတံုးေမးရင္ ဘယ့္ႏွယ္ေျဖၾကမလဲ … (ကံဆက္တာပါဘုရား)၊ စာကေလးလႊတ္ေတာ့ေကာ … (ကံဆက္တာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ကံဆက္ေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဒုကၡရွည္မလား၊ မရွည္ဘူးလား … (ရွည္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေၾသာ္ … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကံဆက္တာ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔တံုး … (ဒုကၡျဖစ္ခ်င္လုိ႔ပါဘုရား)။
ဒုကၡရွည္ခ်င္လုိ႔၊ အမွန္ေျပာေတာ့ ဒါပဲ ေျပာရမယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒီျပင္ ေျပာစရာရွိေသးရဲ႕လား … (မရွိပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အခု ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့အဓိပၸါယ္ … (ဘုရားေဟာတဲ့အဓိပၸါယ္) ဟာ ရမ္းေျပာေနတာလား၊ ျဖစ္စဥ္ကိုက္ေျပာတာလား … (ျဖစ္စဥ္ကိုက္ေျပာတာပါဘုရား)၊ ေက်နပ္ပလား … (ေက်နပ္ပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ယေန႔ ကံအမိ၊ ကံအဖနဲ႔ေတာ့ အုိးစားကြဲမွ ကိုက္ေတာ့မယ္၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ကံအမိ ကံအဖနဲ႔ ဘာျဖစ္မွ ကိုက္မတံုး … (အိုးစားကြဲရပါမယ္ဘုရား)။
ေၾသာ္ … တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း၊ ဒါပဲ အမိ၊ ဒါပဲ အဖ လုပ္ေနတာ၊ အမိ အဖနဲ႔ ခြဲရေတာ့မယ္ဆို တာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်က္ရည္မ်ားက်ဦးမွာလား … (မက်ပါဘုရား)။
ဆရာထြန္းႀကီးက ရိပ္မိၿပီ၊ သူလည္း က်ေကာင္းက်မယ္၊ အဲဒါ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ဦးသံဒိုင္ တုိ႔နဲ႔တကြ အားလံုး ဒကား၊ ဒကာမေတြကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာတဲ့ တရားအမွန္ကို ေျပာတဲ့တရား ဒီလုိယူၿပီး နားေထာင္ၾကပါ၊ ရွင္းၾကပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဘယ္လိုေျပာတဲ့တရားပါလိမ့္ … (ရင္းရင္းႏွီးႏွီးနဲ႔ ေျပာတဲ့တရားပါဘုရား)၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးနဲ႔ အမွန္ကိုေျပာတဲ့တရား ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)။
စာဆိုကို ေျပာေနတဲ့တရား၊ သူမ်ားေရးထားတာ အဓိပၸါယ္မသိဘဲနဲ႔ စာက်က္ေျပာေနတဲ့ တရားလုိ႔ ယူကို မယူနဲ႔၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။
စာက်က္ၿပီးရလုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာျဖစ္စဥ္ကို ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္မွတ္ပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ဘာေျပာတာပါလိမ့္ … (ခႏၶာျဖစ္စဥ္ကို ေလွ်ာက္ေျပာတာပါဘုရား)၊ ခႏၶာျဖစ္စဥ္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ မသိလုိ႔ ေဖာ္ျပေနတာ … (မွန္ပါ့)။
အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကားက ဆင္းၿပီး၊ ကာယကံနဲ႔  လာခဲ့ၾကသလားလုိ႔ ေမးလုိ႔ရွိရင္ ဘယ့္ႏွယ္ေျဖမလဲ … (ကာယကံနဲ႔ လာပါတယ္ဘုရား)။
ကာယကံနဲ႔ လာခဲ့ၾကတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီကံသည္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တုိ႔တရားနာသြားရေအာင္ကြာ၊ ေျခတစ္လွမ္း တစ္သန္းတန္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းေဟာေနတာ၊ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးတုိ႔ကို တရားေဟာ ပါတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီကံသည္ ဘာတဲ့တံုးလုိ႔ ေမးလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အင္း … ဓမၼသ၀နကုသိုလ္ကံဆိုေတာ့ ပုညႀတိယာ ဆယ္ပါးထဲကပဲ ရွိေနေသးတယ္ ဆရာထြန္းရ၊ လူတုိ႔၏ တရား လြန္ေျမာက္သလား … (မလြန္ေျမာက္ေသးပါဘုရား)။
မလြန္ေျမာက္ေသးေတာ့ ဒီကံဟာလည္း ကာယကံနဲ႔ ေျခေထာက္လွမ္းလာၾကေတာ့ ၀စီကံနဲ႔လည္း တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္သြားၾကရေအာင္ေဟ့ လာပါကြ၊ မင္းနားမေထာင္ဘူးေသးေတာ့ ခက္တယ္ကြ၊ လိုက္နားေထာင္ဦးကြ၊ တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ေကာ မေခၚၾကဘူးလား … (ေခၚပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါဟာ ၀စီကံေတြဗ် … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အဲဒီ ၀စီကံေတြက ဒီဘ၀အက်ိဳးေပးလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အသက္ရွည္သြားမယ္၊ မရွည္ေသးဘူးလား … (ရွည္ပါတယ္ဘုရား)၊ ရွည္တာ ဇရာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ရွည္တာ ဘာေခၚၾကမလဲ … (ဇရာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇရာ၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇရာပါဘုရား)။
ဇရာပဲ ဟုတ္တာ၊ ပထမေဇာနဲ႔ေထာက္ေတာ့ ဇရာပဲ အက်ိဳးေပးရမယ္၊ သတၱေဇာနဲ႔ေထာက္မွ ဇာတိကိုးဗ် … (မွန္ပါ့)။
ဆရာထြန္းႀကီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေ၀ဖန္ေတာ့ … (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါက အင္မတန္ နည္းနည္းကေလးပဲ ဗဟုသုတရွိလုိ႔ ဒီအဓိပၸါယ္ ေျပာႏိုင္တယ္လုိ႔ မွတ္ၾကပါေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
ႏို႔မို႔လုိ႔ရွိရင္ ဇာတိတစ္ခုပဲ ေဟာႏိုင္တယ္၊ ဇရာေဟာႏိုင္ပါ့မလား … (မေဟာႏိုင္ပါဘုရား)၊ ပထမေဇာနဲ႔ ေထာက္တဲ့အခါ ပထမေဇာ ဒီဘ၀အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုေတာ့ ဇရာပဲ အက်ိဳးေပးရမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဆရာထြန္းႀကီး ဘယ္သူ႕အက်ိဳးေပးမလဲ … (ဇရာပဲ အက်ိဳးေပးပါမယ္ဘုရား)၊ ဇာတိလာႏိုင္ ပါ့မလား … (မလာႏိုင္ပါဘုရား၀၊ သူက ဒီဘ၀အက်ိဳးေပးရင္ေပး၊ မေပးရင္ အေဟာသိကံကိုးဗ်၊ ေနာက္လိုက္ေသးရဲ႕လား … (မလုိက္ပါဘုရား)။
အဲဒါေၾကာင့္ ဒါကေလးေတြကေတာ့ ပြိဳင့္ကေလးေတြလုိ႔ မွတ္ပါတဲ့၊ မၾကားဘူးတဲ့စကား ခင္ဗ်ားတုိ႔ မသိေသးတဲ့ အဓိပၸါယ္ထည့္ေပးတယ္ဆိုတာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ ယေန႔ ဒကား၊ ဒကာမေတြ ကာယကံ၊ ၀စီကံေတြ လုပ္လာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ တရားကေတာ့ ကယ္မွာပါပဲ၊ စီးပြားေရးေရာ က်န္းမာေရးေရာ … (မွန္ပါ့)၊ သူ ပထမေဇာေမွ်ာ္ၿပီ၊ မေမွ်ာ္ေသးဘူးလား … (ေမွ်ာ္ပါတယ္) ေမွ်ာ္ၿပီ။
ကမၼဘ၀ပစၥယာ … (ဇရာ)၊ အသက္ရွည္ေအာင္ မဟုတ္ဘူးလား … (မွန္ပါ့)၊ အသက္ရွည္ေတာ့ စီးပြားရွာႏိုင္ေတာ့ ခ်မ္းတာတာေပါ့၊ မဆိုႏိုင္ဘူးလား … (ဆိုႏိုင္ပါတယ္)၊ ဒါ အားကိုးၿပီးသကာလ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇရာ၊ ဘယ့္ႏွယ္ဆိုၾကမလဲ … (ဇရာပါ) ဇရာပဲရမယ္။
ဇာတိေတာ့ မရေသးပါဘူး၊ ေနာက္မွ ရမွာ၊ ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမေတြက နာရီကကုန္သြားမွာ လည္း စိုးတယ္၊ သိစရာေတြကလည္း နည္းတာမဟုတ္ဘူး၊ သိစရာ နည္းသလား ကိုင္း …။
အခုဟာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာေနတာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နားထဲမွာ ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္ေနသတံုး … (ထူးထူး ဆန္းဆန္း စကားေျပာေနပါတယ္)၊ ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ ထူးဆန္းသလားတဲ့ … (မထူးဆန္းပါဘူး)၊ ဒါျဖင့္ ျဖစ္စဥ္ မသိလုိ႔ ထူးဆန္းတယ္ထင္ေနတာ … (မွန္ပါ့)၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ျဖစ္စဥ္မသိတာနဲ႔ … (ထူးဆန္းတယ္ထင္ေနတာပါ)။
ဒါျဖင့္ အထူးအဆန္း ဘုန္းႀကီးက ဒီက်မွ ထုတ္ျပေနတာလားတဲ့ … ကိုယ္အနာေပါက္တာ မသိေတာ့၊ ဟ … နင္ အနာေပါက္ေနတယ္ ေျပာရတာလား … (အနာေပါက္ေနတာ သိေအာင္ ေျပာရတာပါ ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ လူအ၊ လူၿပိန္း ေျပာေနရတာပါပဲလုိ႔၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္)၊ ကဲ … ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားကိုးတဲ့ ကံအမိ၊ ကံအဖဆိုတာ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
သူ႕အားကိုးရင္ သူက သမုဒယသစၥာျဖစ္လုိ႔ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာရမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါၿပီ၊ ကံအမိ၊ ကံအဖဆိုတာ အားကိုးေတာ့ ဘာသစၥာရမတံုး … (ဒုကၡသစၥာရမယ္)၊ ဒုကၡသစၥာပဲရမယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကံဆက္ခ်င္ေသးသလား … (မဆက္ခ်င္ပါ)။
ဟာ … ဒါျဖင့္ ငါးေတြ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္၊ ဖမ္းထားတဲ့ လူေတြ အလကားျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ငါးလႊတ္ၾကပါ၊ ငါးလႊတ္ၾကပါ၊ ကံဆက္ၾကပါဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ ေမာင္ကို မင္းလႊတ္ဖူးရဲ႕လား … (လႊတ္ဖူးပါတယ္ဘုရား)၊ လႊတ္ဖူးတယ္၊ ေၾသာ္ … မင္းတုိ႔ ဇရာႀကိဳက္ပါပဲလား။
ကိုင္း … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဘုန္းႀကီး အားကိုးကေလးေျပာင္းေပးခဲ့ပါမယ္၊ ဇာတိက ဒုကၡသစၥာ ျဖစ္ေနေတာ့ ကံကလည္း သမုဒယသစၥာျဖစ္ေနေတာ့ သမုဒယသစၥာ ပယ္ရမည့္တရား၊ ဒုကၡသစၥာက ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ သိၿပီးေတာ့ ထားခဲ့ရမည့္တရား … သေဘာပါၾကလား … (ပါ,ပါတယ္)။
သမုဒယသစၥာက … (ပယ္ရမည့္တရားပါဘုရား)၊ ဒုကၡသစၥာက ပိုင္းျခားၿပီး သိၿပီးသကာလ သူ႕ကို သိၿပီး နိဗၺာန္သြားရမည့္တရား … (မွန္ပါ့)၊ သူသိ႐ံုတြင္သိရမယ္၊ အဆိုးမွန္း သိရမယ္ … (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဆုိးလည္းႀကိဳက္၊ ဟင္ … (မွန္ပါ့)၊ ပယ္ရမယ့္တရား သိမ္းပိုက္၊ ဘယ့္ႏွယ္တံုး၊ အဆိုးေတာ့ ဘာတဲ့ … (ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ပယ္ရမည့္တရားေတာ့ … (သိမ္းပိုက္ပါတယ္ ဘုရား)၊ ဒီတရားပြဲ ေဟာမျဖစ္ပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ကန္႔လန္႔ခ်ည္းလုပ္ေျပာတာကိုး၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အတြက္တာ ဘုန္းႀကီးရင္ေလးတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ရင္ေလးတံုး ဆိုေတာ့ မသိတာက တန္းကိုကုန္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဒကား၊ ဒကာမေတြ နာသလား … (မနာပါဘုရား) မနာနဲ႔ဗ် …၊ မသိတာက တန္းကိုကုန္ေနတာ၊ တကယ္ ဒီပယ္ရမည့္တရားက်ေတာ့ ဘာလုပ္သလဲ … (သိမ္းပိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ထားပစ္ခဲ့၊ ပိုင္းျခားသိရ မည့္ တရားက်ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အႀကိဳက္ျဖစ္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဒုကၡသစၥာက်ေတာ့ … (အႀကိဳက္ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား)။
သမုဒယသစၥာက်ေတာ့လည္း အေဖ အေမလုပ္ၿပီး ကိုးကြယ္တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါၾက ရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္)၊ သမုဒယသစၥာက်ေတာ့ ဘာတဲ့ … (ကိုးကြယ္ေနပါတယ္ဘုရား)၊ အေမ အေဖလုပ္ ကုိးကြယ္တာ ကံသာလွ်င္ အမိ၊ ကံသာလွ်င္ အဖကုိး၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ သမုဒယသစၥာက် ေတာ့ ကိုးကြယ္တယ္၊ ဒုကၡသစၥာက်ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အရယူတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ ဒီသစၥာႏွစ္ပါးကလည္း ဘုရားက ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ပိုင္းျခားသိရမည့္တရား၊ ပယ္စြန္႔ရမည့္ တရားဆိုတာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာတယ္၊ မေဟာဘူးလား … (ေဟာပါတယ္)။
ဒါျဖင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘုရားကို ကန္႔လန္႔လုပ္ေနတာ ဟုတ္ရဲ႕လား … (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဘုရားကန္႔လန္႔လုပ္ေနတာဗ်၊ ဘယ္အရြယ္မွ ကန္႔လန္႔လုပ္တာတံုးဆို တပည့္ေတာ္တုိ႔က ဘုရား၊ ကန္႔လန္႔ကို မိဘ႐ိုးရာ ပ်က္မွာစိုးလုိ႔ သားသမီးေတြေတာင္ ေဟာခဲ့ေသးတယ္ ဘုရာ့၊ ကန္႔လန္႔ဂုိဏ္းဖြဲ႕ၿပီး ေပါ့၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။
ကိုင္း … ဒါျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာပါေတာ့မယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားကိုးရာအစစ္ကို ျပပါေတာ့မယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ ဒီေနရာထည့္ေပးစမ္းပါ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)၊ ဒီေနရာမွာ ဘာထည့္ေပးရမယ္ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ)။
ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ ထည့္ေပးလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဥာဏ္သည္ သမုဒယသစၥာ မပယ္ဘူးလား … (ပယ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒီဘက္က ဒုကၡသစၥာလာေသးရဲ႕လား … (မလာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးမွ ကိုက္မယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ဘာအားကိုးရမလဲ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးရပါမယ္)၊ ဒီေနရာ ဥာဏ္သြင္းလုိက္ေတာ့ ဒီတရားေတြဟာ ဒုကၡသစၥာ … (မွန္ပါ့)၊ သိတဲ့ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ … (မွန္ပါ့၊ မဂၢသစၥာ)။
ကဲ … ဒီဥာဏ္ပဲ အားကိုးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဒီ သမုဒယသစၥာ ေသ,မေသ … (ေသပါတယ္ဘုရား)၊ ျပတ္ထြက္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မျပတ္ဘူးလား၊ ျပတ္သလား … (ျပတ္ပါတယ္ဘုရား)။
ဒီဒုကၡသစၥာ လာဦးမလား … (မလာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယေန႔၊ အေမ၊ အေဖ ေျပာင္းတဲ့ေန႔ … (မွန္လွပါဘုရား)၊ ဘယ္လို မွတ္ၾကမလဲ … (အေမ၊ အေဖ ေျပာင္းတဲ့ေန႔ပါဘုရား)၊ အေပါင္းႀကီး ေပါင္းလာတာ ၾကာခဲ့ၾကၿပီ … (ၾကာပါၿပီ)။
ယေန႔ ဒီဆရာနဲ႔က်မွ ရန္တိုက္ေပးတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မခြဲခ်င္ဘဲနဲ႔ ခြဲရတာလား၊ အက်ိဳးအျပစ္ သိတာနဲ႔ ခြဲရမွာလား … (အက်ိဳးအျဖစ္သိတာနဲ႔ ခြဲရမွာပါဘုရား)၊ ေတာ္ေတာ္၊ ေတာ္လာၿပီဗ်၊ ဒါနည္းတဲ့ အသံ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
နည္းတဲ့အသံ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတဲ့အသံ၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီေလာက္သိတယ္ဆုိရင္ အမ်ားႀကီး ေတာ္သြားၿပီ … (မွန္ပါ့)၊ ဒီေနရာမွာ ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖကို ဒီက ဒုကၡသစၥာျဖစ္ပ်က္ တရား၊ ဒီကေနဥာဏ္နဲ႔႐ႈလုိက္ေတာ့ကို ျဖစ္ပ်က္၊ မဂ္မျဖစ္ဘူးလား … (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ မဂ္ဥာဏ္အားကိုးလုိက္တဲ့အတြက္ သမုဒယသစၥာကို ပယ္တယ္၊ ဒုကၡသစၥာက မလာေတာ့ ဘူး၊ လာေသးရဲ႕လား … (မလာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဘာအားကိုးလုိက္လုိ႔ ဒီကစၥၿပီးပါလိမ့္မတံုး … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖပါ)၊ ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးလိုက္တဲ့အတြက္ တို႔ကိစၥၿပီးသြားတယ္၊ ကံအမိ၊ ကံအဖ တုန္းကေတာ့ တုိ႔အေတာ္ကို လည္ေနတယ္၊ ဆုိႏိုင္၊ မဆိုႏိုင္ … (ဆုိႏိုင္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ဘာ အားကိုးၾကမလဲ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖပါဘုရား)၊ ကံအမိ၊ ကံအဖ အားကိုးခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီ တံုး … (ၾကာပါၿပီဘုရား)။
ဟာ … ဘုရားအဆူဆူနဲ႔ လြဲခဲ့ၿပီဗ်၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ယခု ဘာအားကိုးၾကမယ္ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးရပါမယ္)၊ ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကိုျဖင့္ ေျပာင္းျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းရေတာ့မွာပဲ၊ မေျပာင္းသင့္ဘူးလား … (ေျပာင္းသင့္ပါတယ္ဘုရား) ေကာင္းၿပီ။
ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဒီတရားသည္ကားလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္ ကုကၠဳရ၀တီသုတ္မွာ ပုဏၰတုိ႔ ေသနိယတုိ႔ကို ေဟာတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မေဟာဘူးလား … (ေဟာပါတယ္ဘုရား)။
ပုဏၰတုိ႔ ေသနိယတုိ႔ကို ေဟာတယ္၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)၊ ဘယ္သူ႕ေဟာ ပါလိမ့္ … (ပုဏၰနဲ႔ ေသနိယကို ေဟာပါတယ္ဘုရား)၊ ပုဏၰတုိ႔ ေသနိယတုိ႔ဆိုတဲ့ တိတၳိႏွစ္ေယာက္ကို ေဟာတဲ့တရား … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ) ေကာင္းၿပီ။
ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကံအမိ ကံအဖကို ျဖဳတ္ၿပီး သကာလ ဘာလုပ္ရမယ္ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖကို ေျပားရပါမယ္ဘုရား)။
ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးလိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒီေနရာမွာ ဒီတရားေတြက ဒုကၡသစၥာ၊ ဒုကၡသစၥာ သိတဲ့ ဥာဏ္ကို အားကိုးလိုက္ … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊ အားကိုးလုိက္ေတာ့ သမုယဒသစၥာ မေသဘူးလား … (ေသပါတယ္ဘုရား)၊ ဒုကၡသစၥာလာေသးရဲ႕လား … (မလာပါဘုရား)။
ဒါ … ဘာအားကိုးလိုက္လုိ႔ပါလိမ့္ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးလိုက္လုိ႔ပါဘုရား)၊ ကဲ … သခင္၀တင္ေက်နပ္ပလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဘာအားကိုးမလဲ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးပါမယ္ ဘုရား)။
နဂိုက ဘာအားကိုးတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အမ်ိဳးက ဘာပါလိမ့္ … (ကံအမိ၊ ကံအဖပါဘုရား)၊ ကံအမိ၊ ကံအဖအမ်ိဳးကိုး၊ ယေန႔ေတာ့ ဘယ္လုိမ်ား ေျပာင္းၾကပါလိမ့္ … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖ အားကိုးရပါမယ္)၊ ဒါကေလးဟာ ကံနဲ႔ဥာဏ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္၊ ကံက ကိေလသာျဖတ္သလား၊ ဥာဏ္ကကိလသာျဖတ္ သလား … (ဥာဏ္က ကိလသာျဖစ္ပါတယ္)၊ ဒါျဖင့္ ကိေလသာေၾကာင့္ သံသရာလည္တာကို သူျဖတ္ေပး ေဖာ္ရေတာ့ သူ႔ကိုအားကိုးရမယ္၊ မကိုးထိုက္ဘူးလား ကိုးထိုက္သလား … (ကိုးထိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ သေဘာပါၾကပလား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဒါနကံ၊ သီလကံေတြ မလုပ္ရေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ေမးလိမ့္မယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ လုပ္ပါလုိ႔လည္း တိုက္တြန္းလိုက္တယ္၊ ဒါနေတြ သီလေတြျပည့္လုိ႔ မလုပ္ရ ေတာ့ဘူး၊ ဥာဏ္စခန္းခ်ည္း လုပ္ရေတာ့မလားလုိ႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ေမးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဥာဏ္လုပ္တဲ့အထဲမွာ ဒီအထဲမွာ ေစတနာဟာ မပါဘဲ မရွိဘူး၊ ဆရာထြန္းႀကီးရွိပါ့မလား … (မပါ,မရွိပါဘုရား)။
အဲဒီ ေစတနာပါေနတယ္ ႐ႈခ်င္တဲ့ေစတနာမပါဘူးလား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။ သူ႕ထဲလည္း ကံပါ,ပါတယ္ သေဘာက်ရဲ႕လား … (က်ပါတယ္)၊ ၀ဋ္ျပတ္တဲ့ကံေတာ့ လုပ္သာလုပ္၊ လွဴသာလွဴ ေပးသာေပး၊ ကမ္းသာကမ္း … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ သမုဒယမဆက္တဲ့ ကံမ်ိဳးကို လုပ္ပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ သေဘာပါၾကရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။
ကံပယ္တာလား … မပယ္ဘူးလား … (မပယ္ပါဘုရား)၊ မပယ္ပါဘူး … တဲ့၊ ဥာဏ္နဲ႔တြဲတဲ့ကံကိုလုပ္ ပါ … (မွန္ပါ့)၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္၊ မဂ္ဥာဏ္နဲ႔တြဲတဲ့ကံကိုလုပ္ပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားကိုးတဲ့ ကံက ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိလုိ႔ေခၚတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံအမိ၊ ကံအဖ ဆိုတာ ဘာတဲ့ … (ကမၼႆကတာ ကမၼာဒိ႒ိပါဘုရား)။
အဲဒါက ဒိ႒ိဘယ္ေတာ့မွ မျပဳတ္ဘူး … (မွန္ပါ့)၊ ဆရာထြန္းႀကီး ျပဳတ္ရဲ႕လား … (မျပဳတ္ပါဘုရား)၊ သေဘာပါၾကပလား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားကိုးေနတာက ကံကို အားကိုးျငားေသာ္လည္းတဲ့၊ ဒိ႒ိကမျပဳတ္ေတာ့ကို အဲဒီကံကို အက်ိဳးလည္းေပးပါတယ္၊ ဒိ႒ိက အပယ္ဆြဲ ဆြဲခ်ေပးတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ, ပါၿပီဘုရား)၊ ဒီထဲမွာပါတဲ့ ကံကေတာ့ ဥာဏ္နဲ႔ တြဲေနတဲ့ ကံကေတာ့ သမုဒယသစၥာျဖတ္တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒီက ျဖစ္ပ်က္ဆိုေတာ့ ဒီကမဂ္ေပါ့ဗ်ာ၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။
ဒီက ဒုကၡသစၥာဆိုေတာ့ ဒီက ဘာတံုး … (မဂၢသစၥာပါဘုရား)၊ မဂၢသစၥာထဲ ကံမပါဘူးလား … မဂ္ခ်ည္းျဖစ္သလား၊ ကံပါေသးသလား … (ကံပါ,ပါတယ္ဘုရား)၊ သဟဇာတအျဖစ္နဲ႔ ပါတာေပါ့၊ ေစတနာ ဟာ စိတ္တစ္ခု ႐ုပ္ကိုးဆယ္မွာ ယွဥ္တာပဲ … (မွန္ပါ့)၊ မပါဘူးလား … (ပါ,ပါတယ္ဘုရား)၊ သုိ႔ေသာ္ သူျပ႒ာန္းသလား … မျပ႒ာန္းေတာ့ဘူးလား … (မျပ႒ာန္းပါဘုရား)။
သူမျပ႒ာန္းေတာ့ဘူး၊ ပါေတာ့ပါရဲ႕ သူကမျပ႒ာန္းတဲ့အတြက္ ဇာတိ ဇရာ မရဏ အက်ိဳးေပးေသး ရဲ႕လား … (မေပးပါဘုရား)၊ တဏွာျဖတ္တာေပါ့ဗ်ာ … (မွန္ပါ့)၊ တဏွာဥပါဒါန္ ကံေတြမျဖတ္ဘူးလား … (ျဖတ္ပါတယ္)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဒီအထဲမွာပါတဲ့ ေစတနာ ဒီထဲမွာပါတဲ့ ပညာသည္ ကံျပတ္ … (မွန္ပါ့)၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ကံဆက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဒုကၡေရာက္မယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကံျပတ္လုိ႔ရွိရင္ ျဖင့္ ဒုကၡသိမ္းမယ္ … (မွန္ပါ့၊ ဒုကၡသိမ္းမယ္)၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
ကံဆက္ရင္ … (ဒုကၡေရာက္ပါတယ္)၊ ဒီကံကို ျဖတ္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ … (ဒုကၡသိမ္းပါတယ္)၊ ဒုကၡသိမ္း တယ္ဆိုတာ ဘုန္းႀကီးက ႀကံဖန္ေဟာတာလား ခင္ဗ်ားတုိ႔ခႏၶာျဖစ္စဥ္က ဒီအတိုင္းလား … (ခႏၶာျဖစ္စဥ္က ဒီအတိုင္းပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ဘုန္းႀကီးမယံုၾကနဲပ၊ ခႏၶာက ေျပာတာယံု … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါတယ္)၊ ဘယ္သူ႕ကို သက္ေသထားပါလိမ့္ … (ခႏၶာကို သက္ေသထားပါတယ္ဘုရား)၊ အဲ ခႏၶာထက္ အေျပာေကာင္းျဖစ္စဥ္ မွန္တာရွိေသးရဲ႕လား … (မရွိပါဘုရား)။
ဒါ … ဥာဏ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ နားႀကီးႀကီးနဲ႔ ေထာင္ပါလို႔ နဂိုက ေျပာတဲ့စကားဟာ အားလံုး တရားနာလာ ၾကတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ မမွန္ဘူးလား မွန္သလား … (မွန္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ယေန႔ကစ၍ အမိ အဖ ဘာလုပ္ရမယ္ … (ေျပာင္းရပါမယ္)။
ဘုရားေတာင္ေဟာေသးတာ “မာတရံ ပိတရ ဟႏၲာ” လုိ႔ ဓမၼပဒမွာ အမိအဖ သတ္ရမယ္တဲ့ကြ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မေဟာဘူးလား၊ ေဟာသလား … (ေဟာပါတယ္ဘုရား)၊ မထင္ရွားဘူးလား … (ထင္ရွားပါတယ္ဘုရား)။
အမိနဲ႔တူတဲ့ တဏွာ၊ အဖနဲ႔တူတဲ့မာန … (အ၀ိဇၨာ) ကို ဘာလုပ္ရမလဲ … (ေသေအာင္သတ္ရ ပါမယ္)။ သတ္ရမယ္ဆိုေတာ့ သမုဒယသစၥာအသတ္ခိုင္းတာ … (မွန္ပါ့)၊ ေပၚမလာဘူးလား … (ေပၚပါတယ္)၊ ရွင္းၿပီေနာ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ယေန႔ ဒကား၊ ဒကာမတုိ႔ ဘာတရားေဟာတံုးလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပန္ေတာ့ တုိးတိုး တုိးတိုးေျပာသြားၾက … (မွန္ပါ့)၊ အမိ၊ အဖ ေျပာင္းရသေဟ့၊ တုိ႔ ငယ္မိ၊ ငယ္ဖေတြက ဒုကၡေပးေနတာနဲ႔  ဟုတ္လား၊ ႀကီးမွသိရတဲ့ အမိအဖကို ကိုးကြယ္ေနရတယ္ဆိုတာ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ မဂ္ဥာဏ္ကို ကိုးကြယ္ထိုက္တာ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံအမိ၊ ကံအဖက ကိုးကြယ္ထိုက္ရဲ႕လား … (မကိုးကြယ္ထုိက္ပါဘုရား)၊ ကဲ … မကြာဘူးလား … (ကြာပါ တယ္ဘုရား)၊ ဟုိကံက ကိုးကြယ္ထိုက္ရဲ႕လား … (မကိုးကြယ္ထိုက္ပါ)၊ ဒီဥာဏ္နဲ႔တြဲေနတဲ့ ကံက်ေတာ့ကို မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားကို ရွိခိုးပါ၏ဆိုတာ လာရမယ္၊ မလာရဘူးလား … (လာရပါတယ္ ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ အင္မတန္ထူးျခားသြားၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဥာဏ္၀မွာေရာက္ပလား … (မွန္ပါ့၊ ေရာက္ပါၿပီ)၊ ကဲ … ဒါျဖင့္ ဘယ္အမိအဖနဲ႔ ေနၾကသတံုး … (ဥာဏ္အမိ၊ ဥာဏ္အဖနဲ႔ ေနပါမယ္ ဘုရား)၊ သေဘာပါၾကသလား … (ပါ,ပါၿပီ) သေဘာပါၿပီတဲ့။
ကိုင္း … ဒါနဲ႔ ၀တၳဳတိုကေလး ထုတ္ၾကပါစုိ႔ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔၊ ဒါအေရးႀကီးလုိ႔ ေျပာရပါတယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကံဟာ ၀တၳဳမဟုတ္ခင္ ကံေလးမ်ိဳး မွတ္လိုက္စမ္း … (မွန္ပါ့) ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံဆုိရင္ ကိုးကြယ္ရမည္ ခ်ည္းမွတ္ေနတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား၀၊ ကံဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကံအမိ ကံအဖခ်ည္းလုပ္ေနရင္ ခက္လိမ့္မယ္၊ မခက္ေပဘူးလား … (ခက္ပါတယ္ဘုရား)။
ကံေလးမ်ိဳး ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ကိုယ့္စာကေလးနဲ႔ ကိုယ္ေရးလိုက္စမ္းပါ … ေနာ္။
(၁)     အမည္းကံ၊ အမည္းအက်ိဳးေပးတာ တစ္မ်ိဳး၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေရးၿပီးၾကပလား …  (ေရးၿပီးပါၿပီဘုရား)၊ အမည္းကံက အမည္းအက်ိဳးေပးတာတစ္မ်ိဳး၊ မည္းတဲ့ ကံမည္းတဲ့ အက်ိဳး ေပးတာက တစ္နံပါတ္။
(၂)     ျဖဴတဲ့ကံ ျဖဴတဲ့ အက်ိဳးေပးတာက ႏွစ္နံပါတ္၊ အျဖဴ ကံ အျဖဴအက်ိဳးေပးတာက … (ႏွစ္နံ ပါတ္ပါဘုရား)။
ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ပါ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါ … (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကံဆုိလုိ႔ရွိရင္ အေကာင္းခ်ည္းပဲ ယူေနမွာ သိပ္စုိးရိမ္လုိ႔ ဘုရားက ကံေလးမ်ိဳးခြဲေဟာလုိ႔ ေဟာရပါတယ္ ဆိုတာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ပါ၊ အျဖဴကံ အျဖဴအက်ိဳးေပးတာက တစ္မ်ိဳး၊ ႏွစ္နံပါတ္ ေနာ္၊ ဒါက ႏွစ္တြင္ ရွိေသးတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ အျဖဴကံ အျဖဴအက်ိဳးေပးတာက တစ္မ်ိဳး၊ နံပါတ္ ဘယ္ေလာက္မွာပါလိမ့္ … (ႏွစ္မွာပါဘုရား)၊ ျပန္ၿပီးဆက္လိုက္စမ္းပါဦး၊ တစ္ကစၿပီးေတာ့ … (အမည္းကံ အမည္းအက်ိဳးေပးတာက တစ္မ်ိဳး၊ အျဖဴကံ အျဖဴအက်ိဳး ေပးတာက တစ္မ်ိဳး)။
ႏွစ္ခုရသြားၿပီ ေလးမ်ိဳးပဲေျပာမွာပါေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဘုရားေဟာတာက ေလးမ်ိဳးပဲေဟာပါ တယ္။
(၃)     အမည္း အျဖဴေရာတဲ့ကံသည္ အမည္းအျဖဴကို အက်ိဳးေပးတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သံုးနံပါတ္ အမည္း အျဖဴေရာတဲ့ကံသည္ အမည္းအျဖဴကို အက်ိဳးေပးတယ္၊ အမည္းအျဖဴေရာတဲ့ ကံသည္ အမည္းအျဖဴကို အက်ိဳးေပးတယ္၊ သံုးနံပါတ္ၿပီးၾကပလား … (ၿပီးပါၿပီဘုရား)။
(၄)     ေလးနံပါတ္ေျပာေတာ့မယ္၊ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ကံသည္ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ ကံသည္ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ အက်ိဳးကိုေပးပါတယ္၊ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ ကံသည္ အမည္းအျဖဴမေရာတဲ့ အက်ိဳးေပးကို … (ေပးပါတယ္)၊ ေလးနံပါတ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ အမည္းအျဖဴမေရာတဲ့ကံသည္ … (အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့အက်ိဳးကို ေပးပါတယ္ဘုရား)။
ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အစကစစ္ၾကဦး၊ ဘာတဲ့တံုး။
(အမည္းကံသည္ အမည္းအက်ိဳးကိုေပးပါတယ္ဘုရား၊ အျဖဴကံသည္ အျဖဴအက်ိဳးကို ေပးပါတယ္၊ အမည္း အျဖဴေရာတဲ့ကံသည္ အမည္း အျဖဴေရာတဲ့ အက်ိဳးကိုေပးပါတယ္၊ အမည္း အျဖဴမေရာတဲ့ကံသည္ အမည္း အျဖဴမေရာတဲ့အက်ိဳးကို ေပးပါတယ္ဘုရား)။
အမည္း အျဖဴ မေရာတဲ့ကံသည္ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ အက်ိဳးကို ေပးတာက လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးကံကို ျဖတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ လြန္ၿပီးသား သံုးကံကို ျဖတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အမည္းကိုလည္းျဖတ္တယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ အျဖဴကိုေကာ … (ျဖတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အမည္း အျဖဴေရာတာကိုေရာ … (ျဖတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲ … ေလးခုေျမာက္ကံ အမည္းအျဖဴမေရာတဲ့ ကံကေတာ့ ျဖင့္ … တဲ့၊ ကံျဖတ္တရားလုိ႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ … (မွန္ပါ့)၊ အမည္း အျဖဴမေရာတဲ့ကံက ဘာတဲ့ … (ကံျဖတ္တရားပါဘုရား)။
ကံျဖတ္တရားဆိုတာ ေသခ်ာပလား … (ေသခ်ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါေၾကာင့္ အမည္းအျဖဴမေရာတဲ့ အက်ိဳးေပးပါတယ္၊ သူ႕ကို မွတ္ခ်င္လုိ႔ရွိရင္ … (မွန္ပါ့)၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾက စမ္းေနာ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္စမ္းပါ၊ ဒီဥစၥာက ႀကံဳလည္း ႀကံဳခဲပါတယ္၊ ကိုယ္လြဲေနလုိ႔ရွိရင္လည္း ျပင္ၾကစို႔။
ဟာ … မွန္ေနၿပီဆုိရင္လည္း ဒီဟာ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ … (မွန္ပါ့)၊ ဒါကိုပဲ တိုက္တြန္းပါတယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကဲ … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကံေလးမ်ိဳးမွတ္မိၾကၿပီ … (မွတ္မိပါၿပီဘုရား)။
ဒါက စာနဲ႔ မွတ္ထားတာပဲရွိေသးတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဥာဏ္ထဲမေရာက္ေသးဘူး … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းေပးရ ဦးမယ္၊ ဥာဏ္ထဲေရာက္ေအာင္ ရွင္းေပးရဦးမယ္၊ ဒီစာအုပ္ကေလးၾကည့္ၿပီး အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ကံေလးမ်ိဳးေဟာလိုက္တယ္ေဟ့၊ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ကံက်ေတာ့ ဘာကံမွန္းမသိျပန္ဘူး၊ စာထဲေတာ့ မွတ္ထားတာပဲ၊ ကိုယ္ျပန္လုပ္ေတာ့ မသိဘူးဆိုေတာ့ အလကားစာျဖစ္သြားမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မဟုတ္ေပဘူးလား … (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)။
ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔၊ ဒီပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ၾကည့္ပါတဲ့၊ ေဟာဒီ ဘံုဘ၀ကို လိုခ်င္ၿပီးသကာလ ဒါနကံ၊ သီလကံေတြ လုပ္ေတာ့ကို သခၤါရဟာ ကံပါပဲ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ သေဘာက်ပလား … (မွန္ပါ၊ က်ပါၿပီ)။
သခၤါရကံ မဟုတ္ဘူး၊ ဟုတ္တယ္၊ ဒီအေၾကာင္းကေလး ဆက္ၾကည့္ ကမၼဘ၀ပဲ၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)၊ သခၤါရႏွင့္ ကမၼဘ၀သည္ အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ပဲကြာတယ္၊ အတူတူပဲ၊ ကံခ်ည္းပဲ … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းၾကပလား … (မွန္ပါ့၊ ရွင္းပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ဘ၀က ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ႏွစ္နံပါတ္ အျဖဴကံလုိ႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ကုသိုလ္ကံက ဘာတဲ့ … (ႏွစ္နံပါတ္ အျဖဴကံပါဘုရား)၊ အျဖဴကံ၊ အျဖဴကံဆုိတဲ့ဥစၥာ ေသခ်ာသြားေတာ့ကို ဒကာ၊ ဒကာမေတြသည္ ဒီဘ၀မွာ ေဟာ … လူ႕ခႏၶာႀကီးရတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မရဘူးလား … (ရပါတယ္ဘုရား)၊ အျဖဴကံလုပ္ခဲ့ၾကတာကိုး၊ အျဖဴအက်ိဳးမေပးဘူးလား … (ေပးပါတယ္ဘုရား)၊ တိရိစၧာန္ထက္သာတယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က … (မွန္ပါ့)၊ ငရဲထက္ေကာ … (သာပါတယ္ ဘုရား)၊ ၿပိတၱာထက္ေကာ … (သာပါတယ္ဘုရား)၊ အသူရကာယ္ထက္ေကာ … (သာပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အျဖဴကံလုပ္ခဲ့လုိ႔ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ ကုသိုလ္ကံ ျဖဴျဖဴစင္စင္လုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒီဘ၀ လူ႕ခႏၶာႀကီးဆိုတာ မရဘူးလား … (ရပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုအက်ိဳးေပးေနတာ ဘယ္ကံက အက်ိဳးေပးေနတာပါလိမ့္ … (အျဖဴကံက အက်ိဳးေပးတာပါဘုရား)၊ ဘာသစၥာပါလိမ့္ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္၊ ရမ္းေျဖမေနနဲ႔ … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။
ကိုင္း … ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဒါေတာ့မသိဘူး၊ ျဖဴတာသာသိတယ္၊ သစၥာနဲ႔ေ၀ဖန္လိုက္ေတာ့ မသိဘဲျဖစ္ ေနတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ဘာလုပ္ရမည့္သစၥာျဖစ္ေနတံုး … (ပယ္ရမည့္သစၥာျဖစ္ေနပါတယ္)။
သို႔ေသာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္လုပ္ေဟ့ေနာ္၊ မလာဘူးလား … လာမလား … (လာပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါ ျဖဴျဖဴစင္စင္လုပ္ပါဆိုေတာ့ အျဖဴခံေတာ့ မဟုတ္ဘူးလား … (ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား)၊ ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ေဟာဒါစပ္သြားၿပီတဲ့၊ ခႏၶာငါးပါးရပါၿပီ၊ လူ႕ခႏၶာငါးပါး၊ နတ္ခႏၶာငါးပါး ရပါၿပီတဲ့၊ သေဘာက်ၾကပလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)၊ လူ႕ဘ၀၊ နတ္ဘ၀ ေရာက္မယ္ဆို ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေက်နပ္ဘူးလား … (ေက်နပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေက်နပ္ခ်င္ ေက်နပ္၊ ဘာသစၥာတံုး … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ကိုင္း … ဒုကၡေက်နပ္ေနတာကိုး၊ သူ႕ဟာ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ဘာေက်နပ္ေနသတံုး … (ဒုကၡေက်နပ္ ေနပါတယ္)။
ဒုကၡေက်နပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေၾသာ္ … တုိ႔ေက်နပ္မႈဟာ တစ္ေန႔ကေျပာသလိုပဲ ေခြးသားရတာနဲ႔ လင္းတက ေက်နပ္သလိုပဲ … (မွန္ပါ့)၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ဘာသားရလုိ႔ လင္းတေက်နပ္သလဲ … (ေခြးသားရလုိ႔ ေက်နပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ေဘးကေနၾကည့္ ေတာ့ ေက်နပ္ၾကရဲ႕လား … (မေက်နပ္ပါဘုရား)၊ အျဖစ္ဆိုး … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ သူ႕ဟာသူေတာ့ ဘာတံုး … (ေက်နပ္ပါတယ္ဘုရား)။
ဦးသန္းေမာင္ ကန္ေဘးကေနေတာ့ လင္းတက ေခြးသားစားေနတာၾကည့္ေတာ့ ေက်နပ္ရဲ႕လား … (မေက်နပ္ပါဘုရား)၊ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေၾကာက္လွခ်ည္ရဲ႕ေနာ္၊ မေၾကာက္ဘူးလား၊ ေၾကာက္မယ္လား … (ေၾကာက္ပါတယ္ဘုရား)။
သုိ႔ေသာ္ လင္းတသြားေမးေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီဥစၥာ ဘယ့္ႏွယ္တံုး၊ ဒါ က်ဳပ္ကံေကာင္းတာ၊ ေခြးေသ ေကာင္ တစ္ေကာင္လံုးရတာ မဆိုဘူးလား၊ ဆိုမလား … (ဆုိပါမယ္ဘုရား)၊ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ဒီဥပမာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ရတယ္ … (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ အျဖဴကံလုပ္ခဲ့လုိ႔ အျဖဴအက်ိဳးေပးတာ၊ အျဖဴကံက … ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယ သစၥာပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ရတာက … (ဒုကၡသစၥာပါ)၊ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဒုကၡသစၥာေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ မႏုႆတၱဘာ၀ ဒုလႅဘဆိုတာနဲ႔ ေဟာလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ လူ႕ဘ၀ရခဲ တယ္ေဟာရမ်ာပဲ … (မွန္ပါ့)၊ သစၥာနဲ႔ ေဟာရမယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနာက္ဘ၀က သမုဒယသစၥာ ကုသိုလ္လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒုကၡသစၥာျဖင့္ရေပါ့ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)၊ က်န္တဲ့တရားေတြ က ပရိယာယ္ေ၀သုစ္ပါ,ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သစၥာမတိမ္းေစာင္းဘူး … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းၾကပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ မတိမ္းမေစာင္းတဲ့တရားက ဘယ္တရားပါလိမ့္ … (သစၥာတရားပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္ဟာ အမွန္ ယူမယ္ … (သစၥာတရားကို အမွန္ယူရပါမယ္)။
သစၥာတရားအမွန္ယူပါဆိုတာ ဆရာဘုန္းႀကီးက ေသေသခ်ာခ်ာ တုိက္တြန္းတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ အားလံုး ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ယခု ၁ ထဲမွာေရာက္ေနၾကသလား၊ ၂ ထဲမွာ ေရာက္ေနၾကသလား … (၂) ထဲမွာေရာက္ေနၾကပါတယ္ဘုရား)။
(စက္၀ိုင္းကိုေထာင္၍ ေဟာသည္။)
ေၾသာ္ … ဘယ္ကံအားထုတ္ခဲ့ပါလိမ့္ … (၂ ကံအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္)၊ ျဖဴတဲ့ ကုသိုလ္ကံ အားထုတ္ ခဲ့တယ္၊ သေဘာက်ပလား … (မွန္ပါ့)၊ ဘာသစၥာပါလိမ့္ … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ယခု ကိုယ့္ဘ၀ ကေလးကိုေတာ့ မေက်နပ္ၾကဘူးလား … (ေက်နပ္ပါတယ္ဘုရား)။
ဘာသစၥာေက်နပ္သလဲ … (ဒုကၡသစၥာကို ေက်နပ္ပါတယ္)၊ ဒုကၡေရာက္တာေက်နပ္တာ ႐ူးလုိ႔၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒုကၡေရာက္တာ ေက်နပ္တာျဖင့္ … (႐ူးလုိ႔ပါဘုရား)၊ ဒါက ေတာ္ေတာ္ စကားႀကီးသြားၿပီ၊ သစၥာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာသစၥာတံုး … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာက မရစဘူး အရထူးၿပီးသကာလ ေတာ္,ေတာ္ေသးရဲ႕ဘုရာ့၊ ေဟာ လင္းတ ေခြသားရၿပီ၊ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဘာရပါလိမ့္ … (လင္းတေခြးသားရပါတယ္ဘုရား)၊ လင္းတ ေခြးသားရတယ္ ဆိုတာ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ သစၥာမသိေသးလုိ႔ ျဖစ္ရတဲ့အျဖစ္ဗ် … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
သစၥာသိရင္ ဒီအျဖစ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား … (မျဖစ္ႏိုင္ပါဘုရား)၊ ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဒါဘုန္းႀကီး အေျပာေကာင္းလုိ႔ ဥပမာေပးေကာင္းလုိ႔လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္စဥ္က ကိုက္ပလားဆိုတာ ေ၀ဖန္ပါ … (ျဖစ္စဥ္ ကိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ သေဘာပါရဲ႕လား … (ပါ,ပါတယ္)၊ ဒါက ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဒီစာလုိရြတ္သြားလုိ႔ ရကို မရဘူး … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ျမန္ေအာင္ဦးတင္ ရပါ့မလား … (မရပါဘုရား)။
တစ္လံုး တစ္လံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ ေျပာမွရတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ စာေတြ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ နိေရာဓသစၥာ ဤကား အဘိဓမၼာဆို႐ံုနဲ႔လည္း မျဖစ္ဘူး … (မျဖစ္ပါဘုရား)၊ ျဖစ္ပါ့မလား … (မျဖစ္ပါဘုရား)၊ ဘာမွေတာင္ နားလည္မွာမဟုတ္ဘူး။
လိုရင္းေတြကလည္း ဒီထဲမွာေနတယ္၊ လုိရင္းမွ နားမလည္လိုက္ဘဲနဲ႔ သူမ်ားျဖစ္စဥ္ေတြ သေဘာက်ေနရင္ မိုးႀကိဳးပစ္တာထက္နာေသးတယ္၊ ဘာမွ အသံုးမက်ဘူး … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။
ကိုင္း … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ အျဖဴကံသည္ ဘာအက်ိဳးေပးသတံုး … (အျဖဴအက်ိဳးကိုေပးပါတယ္)၊ အျဖဴအက်ိဳးကိုေပးတယ္ … (မွန္ပါ့)။
အျဖဴကံက ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ ရွင္းၿပီေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ အက်ိဳးေပးေတာ့ … (ဒုကၡသစၥာအက်ိဳးေပးပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ အျဖဴကံလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႀကိဳက္သင့္ မႀကိဳက္သင့္ … (မႀကိဳက္သင့္ပါဘုရား)၊ သစၥာသိေတာ့ မႀကိဳက္ဘူးတဲ့ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ သစၥာမသိခင္တုန္းကေတာ့ … (ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒီလို ေ၀ဖန္မွ ရတယ္၊ ဒီလုိေ၀ဖန္မွရတယ္တဲ့။
ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အႀကိဳက္ဟာ ႏွစ္မ်ိဳးပါလားဘုရား၊ ကေလးတုန္းကေတာ့ ကိုယ္စြန္႔တဲ့က်င္ ႀကီးနဲ႔ ကိုယ္က စားခ်င္ ကစားေနတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
လူႀကီးေတာ့ ကစားေသးရဲ႕လား … (မကစားေတာ့ပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုဒီအခ်ိန္မွာ ကစားတဲ့အခ်ိန္လား၊ မကစားတဲ့အခ်ိန္လား … (မကစားတဲ့အခ်ိန္ပါဘုရား)၊ ေတာ္လာၿပီ၊ ဒါျဖင့္ေတာ္ေတာ္ ေတာ္လာၿပီ။
အဲဒီေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ အျဖဴကံ အျဖဴအက်ိဳးေပးတယ္ဆုိျငားေသာ္လည္း သစၥာနဲ႔ ေ၀ဖန္လိုက္ေတာ့ အျဖဴကလည္း သမုဒယသစၥာေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ အက်ိဳးေပးတာကေကာ … (ဒုကၡသစၥာပါ ဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ဒီကံကို ႀကိဳက္ထိုက္၊ မႀကိဳက္ထိုက္ … (မႀကိဳက္ထိုက္ပါဘုရား)။
မႀကိဳက္ထိုက္ဘူး … (မွန္ပါ့)၊ အျဖဴကံေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုပ္တဲ့ ဘံုဘ၀ ေတာင့္တတဲ့ ကုသိုလ္ကိုဆိုပါတယ္၊ နိဗၺာန္ေတာင့္တတဲ့ ကုသိုလ္ကံကို မဆိုပါဘူး … (မွန္ပါ့)၊ ဒါ ရွင္းရွင္းမွတ္ပါ၊ ေပၚၾက ပလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အျဖဴကံေပမယ့္ နိဗၺာန္ကို ေတာင့္တတဲ့ကံမ်ိဳးကို ဘုန္းႀကီး ေဟာေနတယ္လုိ႔ မဆိုနဲ႔၊ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ ေတာင့္တ လုပ္တဲ့အျဖဴကံကုိဆိုပါတယ္၊ ေပၚၾကပလား … (မွန္ပါ့)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ရေတာ့ဆင္းရဲ … (မွန္ပါ့)၊ အတိတ္ဘ၀က ထင္တုန္းက ဘယ့္ႏွယ္ တံုး … (ခ်မ္းသာခ်င္ပါတယ္)၊ ရေတာ့ … (ဆင္းရဲပါ)၊ ခ်မ္းသာထင္တာကလည္း ဥာဏ္နဲ႔လား၊ သမုဒယနဲဲ႔ လား … (သမုဒယနဲ႔ပါဘုရား)။
ဟာ … ဒါျဖင့္ မ်က္လံုးမွားႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးသကာလ ဆုေတာင္းလုပ္လုိ႔ မဟုတ္တာႀကီးရတာပါလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မေပၚေသးဘူးလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
မ်က္လံုးကလည္း သမုဒယမ်က္လံုး၊ ဥာဏ္မ်က္လံုးဟုတ္ရဲ႕လား … (မဟုတ္ပါဘုရား)၊ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္ကစလြဲတာတံုးေမးလုိ႔ရွိရင္ မ်က္လံုးကစလြဲတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ဘယ္မ်က္လံုး နဲ႔ လုပ္ခဲ့ပါလိမ့္ … (သမုဒယမ်က္လံုးနဲ႔ လုပ္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား)။
သမုဒယမ်က္လံုးနဲ႔ လုပ္ခဲ့ေတာ့ကို သမုဒယဆိုတာ တဏွာ … (မွန္ပါ့)၊ သူနဲ႔ သဟဇာတ အ၀ိဇၨာ … (မွန္ပါ့) မျဖစ္ဘူးလား … (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာနဲ႔ လုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ဒုကၡသစၥာမွတစ္ပါး ဘာရေသးသလဲ … (ဘာမွမရပါဘုရား)။
အခုေတာ့ျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ပစၥည္းကလည္း အေၾကာင္းမညီညြတ္၊ ခႏၶာကလည္း လုိရာမပါ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ရိပ္မိလာတယ္။
လူ႔ဘ၀အေကာင္းလား ေအာက္ေမ့တယ္ဘုရား၊ အိုျခင္းဆိုး၊ နာျခင္းဆိုးတုိ႔ကို အေဖာ္လုပ္ေနရတာ ပါလား၊ မေပၚၾကေသးဘူးလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ ေနာက္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေန႔တိုင္း အေဖာ္လုပ္ေနရတာ ဘာပါလိမ့္ … (အုိျခင္းဆိုး၊ နာျခင္းဆိုးပါဘုရား)။
အဲဒါ အေဖာ္လုပ္ေနရတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ အိုျခင္းဆုိး၊ နာျခင္းဆိုး အေဖာ္လုပ္ၿပီးသကာလ ေဆးျပားေတြ ေသာက္ေနရတယ္၊ မယံုရင္ ဦးမာဒင္ ေမးၾကည့္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပန္းနာသမားကို က်ားေထာက္ေနရတယ္၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဘယ္သူနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနရသတံုး … (အုိျခင္းဆိုး၊ နာျခင္းဆိုနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနရပါတယ္)၊ အုိျခင္းဆိုး၊ နာျခင္းဆိုးဆိုေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ျခားေကာ မအိုဘူးလား … (အိုပါတယ္ဘုရား)၊ အိုေလေလ၊ ေရာဂါမ်ားေလေလေကာ မလာဘူးလား … (လာပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ေန႔တိုင္း ဘာနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနရသလဲ … (အိုျခင္းဆိုး၊ နာျခင္းဆိုးနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ရပါတယ္)၊ မယံုရင္ လူလာတဲ့အခါ ဧည့္ခံတာၾကည့္၊ ဦးညႊန္႔ႀကီးတုိ႔ ဧည့္ခံတဲ့အခါ ဦးညႊေန္႔ ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ ေကာင္းတစ္လွည့္၊ မေကာင္းတစ္လွည့္ပါ၊ ဒါနဲ႔ ဧည့္ခံေနတာ ရိပ္မိပလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဘာနဲ႔ ဧည့္ခံ သတံုး … (ေကာင္းတစ္လွည့္ မေကာင္းတစ္လွည့္ပါဘုရား)၊ ေကာင္းတစ္လွည့္ မေကာင္းတစ္လွည့္၊ ဒါေတာင္ သစၥာမသိေသးလုိ႔ မေကာင္းခ်ည္းနဲ႔ ဧည့္ခံရမွာ … (မွန္ပါ့)၊ ေကာင္းဆိုတာမပါဘူး … (မပါ,ပါဘုရား)။
သစၥာမသိေသးေတာ့ ၿမိဳ႕သံုးကေလး သံုးလိုက္ရေသးတယ္၊ ဒါကေလးထည့္လိုက္ရေသးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ကိုင္း … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရွ႕ကို ဘာနဲ႔ဧည့္ခံၾကမယ္ထင္သတံုး၊ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ဧည့္ခံေတာ့မယ္ … (မွန္ပါ့)၊ တစ္ေန႔ေရႊ၊ တစ္ေန႔ေငြပါပဲ … (မွန္ပါ့)၊ မသံုးၾကေပဘူးလား … (သံုးပါတယ္ဘုရား)၊ အသံကေတာ့ ေရႊေငြေနာ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ျဖစ္စဥ္သြားၾကည့္တဲ့အခါ မဲ့ေနတယ္၊ ေရႊလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ေငြလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာ၊ ဒကာမရထားတဲ့ ခႏၶာဟာ ဘာသစၥာတံုး … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
ဘယ္ကံလုပ္ခဲ့ပါလိမ့္ဗ်ာ … (သမုဒယသစၥာလုပ္ခဲပါတယ္)၊ သမုဒယသစၥာလုပ္ခဲ့တယ္၊ အျဖဴ အမည္းနဲ႔ေရြးေတာ့ … (အျဖဴကံ လုပ္ခဲ့ပါတယ္)၊ အျဖဴကံ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။
အျဖဴကံ၊ အျဖဴအက်ိဳးေပးတယ္ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ လုပ္ၾကတာပဲတဲ့၊ သစၥာမသိေတာ့ အက်ိဳးေပးက လည္း ဒုကၡသစၥာ၊ အျဖဴကံလည္း သမုဒယသစၥာ၊ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
ဒီတစ္လံုးနဲ႔ပဲ မနည္းသြားေနၿပီ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ … (မွန္ပါ့)၊ ဒီေလာက္မွ မရွင္းရင္လည္း ေမာင္ဘေအး ရပါ့မလား … (မရပါဘုရား) မရဘူးကြ၊ ဒီေလာက္မွ မရွင္းရင္လည္း ရကိုမရဘူး။
ကဲ … ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ အမည္းကံကေလး စၾကဦးစုိ႔ေနာ္ … (မွန္ပါ့)၊ အမည္းကံဆိုတာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ သားေရး၊ သားကလည္း ႀကီးလာ၊ ေက်ာင္းကလည္းထားခ်င္၊ စရိတ္ကလည္းကုန္၊ အသံုးအျဖဳန္း ကလည္းမ်ားဆိုေတာ့ အေမမိဘက ရတဲ့နည္းနဲ႔ကုန္းရွာရေတာ့ အမည္းကံေတြ မျဖစ္ဘူးလား ျဖစ္မလား … (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။
အမည္းကံေတြျဖစ္ၿပီး အကုသိုလ္ကံေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ဘာအက်ိဳးေပးမလဲ … (အမည္းအက်ိဳးေပးပါမယ္)၊ အမည္းအက်ိဳးေပးမယ္ဆိုေတာ့ ေဟာဒါက အပါယ္ေလးပါး ခႏၶာလို႔ မွတ္လိုက္ေတာ့ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။
ဒါက ဘာခႏၶာပါလိမ့္ … (အပါယ္ေလးပါးခႏၶာပါဘုရား)၊ ဒီက အမည္းကံ … (မွန္ပါ့)၊ အမည္းကံက ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါ)၊ အပါယ္ေလးပါးခႏၶာက … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ကဲ … အျဖဴကံနဲ႔ အမည္းကံသည္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ဘာထူးေသးသလဲ … (မထူးပါဘူး)၊ သစၥာနဲ႔ ေ၀ဖန္လုိက္ေတာ့ ထူးေသး ရဲ႕လား … (မထူးပါဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက အျဖဴကံလည္း ငါစြန္႔လိုက္တယ္၊ အမည္းကံလည္း ငါစြန္႔လိုက္တယ္၊ “ကုသလာ ကုသလံ ဇဟံ” ဆိုၿပီး ေဟာခ်လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ မစြန္႔ဘူးလား … (စြန္႔ပါတယ္ဘုရား)၊ ဘယ္ကုသိုလ္စြန္႔ဆိုတာလည္းဆိုေတာ့ အျဖဴကံလည္းစြန္႔တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ အမည္း အကုသိုလ္ကံေကာ … (စြန္႔ပါတယ္)၊ စြန္႔မွာေပါ့ဗ်၊ သမုဒယသစၥာခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္ပစ္တာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မဟုတ္ဘူးလား … (ဟုတ္ပါတယ္)၊ သမုဒယသစၥာ ခ်ဳပ္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာကလာေသးရဲ႕လား … (မလာပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ သမုဒယ ဒုကၡသိမ္းေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ႀကီး နိဗၺာန္ေရာက္တယ္လုိ႔ ေဟာထိုက္၊ မေဟာထိုက္ … (ေဟာထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဒီ ကံႏွစ္ခုပယ္လုိ႔ပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊ ကံေလးမ်ိဳး ဘယ္ႏွမ်ိဳး ၿပီးသြားပါလိမ့္ … (ႏွစ္မ်ိဳးၿပီးသြားပါၿပီဘုရား)၊ ဘယ္ႏွမ်ိဳး က်န္ေသးသလဲ … (ႏွစ္မ်ိဳးက်န္ပါေသးတယ္ ဘုရား)၊ ႏွစ္မ်ိဳး၊ အဲဒါကသာ ခက္ေသးတယ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔။
ကဲ … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ အျဖဴကံကိုလည္း ဘံုဘ၀ေတာင့္တၾကတဲ့ ကံစြန္႔ၾကပါ၊ ယေန႔ကစၿပီး … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဘံုဘ၀ေတာင့္တၿပီး မလွဴပါနဲ႔၊ မတန္းပါနဲ႔၊ မေပးပါနဲ႔၊ မကမ္းပါနဲ႔ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။
လာလတၱံ ဒုကၡသစၥာႀကီးကို မလိုခ်င္လုိ႔၊ ယခု ဒုကၡသစၥာႀကီးကိုလည္း မႀကိဳက္လုိ႔ ဒုကၡလြတ္ရာ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းပါတယ္၊ လုပ္ပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ ယခုလက္ရွိလည္း ဘာသစၥာလဲ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။ ေနာင္ လူ႕ဘ၀၊ နတ္ဘ၀ကေကာ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ အဲဒီ ဒုကၡႏွစ္ခုသိၿပီး၊ လက္ရွိ ဒုကၡေတြ ရြံလြန္းလုိ႔ လက္မဲ့ ဒုကၡလည္း မလိုခ်င္လုိ႔ လွဴပါတယ္၊ တန္းပါတယ္၊ ေပးပါတယ္၊ ကမ္းပါတယ္လုိ႔ လုပ္ပါ၊ သေဘာက်ပလား … (မွန္ပါ့)။
ခႏၶာေရာင္းလွဴပါ၊ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ တိုက္တြန္းေပး၊ အလွဴဘက္က မတိုက္တြန္းသင့္ဘူးလား … (တိုက္တြန္းသင့္ပါတယ္)၊ ႏို႔မို႔လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းစားေရးလုပ္လုိ႔ရွိရင္ သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္တယ္ … (မွန္ပါ့)၊ မျဖစ္ေပဘူးလား … (ျဖစ္ပါတယ္)။
ဒါျဖင့္ အျဖဴကံဟာ အျဖဴ အက်ိဳးေပးေပမယ့္လည္း ကံက သမုဒယ အက်ိဳးေပးက ဒုကၡ … (မွန္ပါ့)၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)၊ အမည္းကံကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နားလည္ၿပီးသားပါတဲ့၊ မသိတဲ့ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ျပဳခ်င္သလိုျပဳတဲ့ သားေရး၊ သမီးေရး မလုပ္ၾကေပဘူးလား … (လုပ္ပါတယ္)၊ ေစတနာ ကံေတြေလ … (မွန္ပါ့)။
ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ အပါယ္ေလးပါးဆိုတဲ့ ခႏၶာငါးပါးလာ မလာ … (လာပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါဟာ အမည္းကံက ဘာတံုး … (အမည္းကို အက်ိဳးေပးပါတယ္)၊ အမည္းကံဆိုတာ ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ အမည္း အက်ိဳးေပးတာကေတာ့ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သားေရး၊ သမီးေရး၊ စီးပြားေရးကို တပည့္ေတာ္ဟာ ဘုရား၊ မုသားလည္း မေျပာပါဘူး၊ ေကာင္းေသာ ေရာင္း၀ယ္ျခင္းနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္ပါတယ္လုိ႔ေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က လိမ္ခ်င္ လည္း လိမ္ၾကဦးမွာပဲ။
ႏို႔ … ဒီဥစၥာမမွန္ဘူးလားဆိုေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲ အင္မတန္မွ မွန္ပါတယ္၊ မလိမ္ပါဘူး၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ေရာင္းပါတယ္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္ ၀ယ္ပါတယ္၊ သုိ႔ေသာ္ သမုဒယနဲ႔ လုပ္တာ ဟုတ္,မဟုတ္ (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ သစၥာက ဘာသစၥာတံုး … (သမုဒယသစၥာပါဘုရား)၊ ရေတာ့ ဘာသစၥာရသတံုး … (ဒုကၡသစၥာရပါတယ္)။
အဲဒါ သူ သီလသာေျပာတာ၊ ၀ိပႆနာ ဗြက္ေပါက္ေနတာ မသိလုိ႔ … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
သီလသာသူသိတာကိုး … (မွန္ပါ့)၊ ၀ိပႆနာ ၀မ္းထဲက ဗြက္ေပါက္ေနတာ ကန္႔ကြက္ႏိုင္ရဲ႕လား … (မကန္႔ကြက္ႏိုင္ပါ)၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ သီလက သူ႕ဟာသူ ကာယကံ၊ ၀စီကံ လံု႐ံုကိုးဗ် … (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ မေနာကံကို သီလက တတ္ႏိုင္ရဲ႕လား … (မတတ္ႏိုင္ပါဘုရား)၊ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ မေနာကံက သမုဒယသစၥာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားေနတာ … (မွန္ပါ့)၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)၊ အက်ိဳးေပးေတာ့ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)၊ ရွင္းၿပီေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အေရာင္းအ၀ယ္လည္း မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ဒီအတိုင္းေနေတာ့လို႔ အရွင္ဘုရား ေဟာသလားလုိ႔ အဓိပၸါယ္က ဒီေရာက္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္လုိ႔ရွိရင္ သမုဒယသစၥာ လာမယ္ … (မွန္ပါ့)၊ လာရင္လည္း ေနာင္ဘ၀ ဘာသစၥာလာမလဲ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
တပည့္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မလုပ္ရမေနႏိုင္ဘူးဘုရား … ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမုဒယသစၥာ မျဖစ္ရရင္ ဒုကၡရမွာ မဟုတ္လုိ႔ ႀကိဳးစားရဦးမယ္ဘုရား၊ အဓိပၸါယ္က ဒီမေရာက္ဘူးလား … (ေရာက္ပါတယ္)၊ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးကလည္း အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ခ်မ္းသာတဲ့ဆီကို ပို႔မယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆင္ေျခလဲတယ္။
ဘယ္သူက မွန္သတံုး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ရ၊ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မတံုးတဲ့ … (မွန္ပါ့)၊ ဘုန္းႀကီးကလည္း အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္နဲ႔၊ ခ်မ္းသာရေစ့မယ္၊ ဘယ္ဟာႀကိဳက္သတံုး၊ တရားတစ္ပြဲလံုးနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက်န္ရစ္ေတာ့တယ္၊ ကန္႔လြန္႔ျဖစ္ေနၿပီ၊ အေတာ္ဆိုးေနၿပီဆိုတာ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ ဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ါသနာအထံုျဖစ္ေနပါတယ္တဲ့၊ တိရိစာၧန္႐ံုထဲက ေမ်ာက္ေတြဟာ အၿငိမ္ေနလုိ႔ရရဲ႕လား … (မရပါဘုရား)။
အဲဒါ မွတ္ထားေပါ့ဗ်၊ အၿငိမ္ေနလုိ႔ မရလုိ႔ ဘုရား၊ နိဗၺာန္က ၿငိမ္သက္တဲ့ ဓမၼကိုးဗ် … (မွန္ပါ့)၊ ေမ်ာက္က မၿငိမ္သက္တဲ့ ဓမၼ၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘာစိတ္ေပါက္ေနသတံုး … (ေမ်ာက္စိတ္ေပါက္ေနပါတယ္)၊ ေတာ္ … ေတာ္ေသးတယ္၊ ဒါျဖင့္ ဒီဟာႀကီးဟာ တိရိစာၦန္႐ံုျဖစ္သြားၿပီ အေတာ္က်ပ္ေနၿပီ။
ကိုင္း … ဒါျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ ကံႏွစ္ကံၿပီးသြားတာေတာ့ ေသခ်ာၿပီမဟုတ္လား … (မွန္ပါ့)၊ အဓိပၸါယ္ေကာ ရွင္းရဲ႕လား … (ရွင္းပါတယ္)၊ အမည္းကံကလည္း သမုဒုယသစၥာက ဒုကၡသစၥာအား ေက်းဇူး ျပဳတယ္၊ အျဖဴကံေတြကေကာ … (သမုဒယသစၥာက ဒုကၡသစၥာအား ေက်းဇူးျပဳပါတယ္)၊ အမည္းအျဖဴေရာ တဲ့ ကံတစ္ကံက်န္ေသးတယ္၊ အမည္းအျဖဴ မေရာတဲ့ ကံေကာ က်န္ေသးတယ္ … (က်န္ပါေသးတယ္)။ အဲဒါ မနက္ျဖန္မွ နာ … (မွန္ပါ့)၊
ကဲ … ယေန႔ ဒီတြင္ ေတာ္ၾကဦးစုိ႕
သာဓု … သာဓု … သာဓု။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ျမင္၊ၾကား၊နံ၊စား၊ထိ၊သိ၊တိုင္း၊ျဖစ္ပ်က္႐ႈနည္း

ရခဲလွတဲ့"ဒုလႅဘ တရား ၅-ပါး"မွာ ဘဝတုိင္း ဘဝတိုင္းမွာ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စံုမႈရွိခ်င္မွရွိမယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ယခုအခါ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စံုတုန္းျမန္ျမန္ မဂ္ဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ပါ၊ ေသမွာကို ေၾကာက္ရင္ မဂ္ဉာဏ္
ကိုရေအာင္ယူ၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရင္ ေသမင္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေသမင္းရွာမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္
ဝိပႆနာအလုပ္ကို မလုပ္ဘဲေနေနရင္ နင္ေသခ်င္လို႔လားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးပါ၊ မေသခ်င္ရင္ ခႏၶာ
၅-ပါးအေပၚမွာ ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡကိုသာ ႐ႈေပေတာ့၊ ဘုန္းႀကီးတရားကိုေတာ့ ကုသိုလ္
ရခ်င္႐ုံနဲ႔ မနာၾကနဲ႔ ရေအာင္လုပ္ၾကပါ။ ဝိပႆနာရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပံုကို ေျပာျပရဦးမယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဘိကၡဴနီမ ၅၀၀-က သြန္သင္းဆံုးမပါဥိီးဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ထားထာနဲ႔၊ အရွင္နႏၵက
ေဟာၾကားဆံုမတယ္၊ သူေဟာၾကားဆံုးမတဲ့တရားကေတာ့၊ ကိုယ္ရယ္၊ ေလရယ္၊ ေနရယ္၊ ဒီ ၃-ခုရွိေနမွ
"ဖႆ"ဆိုတဲ့ ေတြ႔ထိမႈျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ အခံဓာတ္၊ အဖိဓာတ္၊ အထိဓာတ္လို႔ေခၚတယ္၊ ဒီ ၃-မ်ိဳးေၾကာင့္
အေပၚဓာတ္ ေပၚလာတယ္။ ဒီေပၚလာတဲ့ အေပၚဓာတ္ဟာ အေၾကာင္း ၃-မ်ိဳးေၾကာင့္ေပၚလာတာ၊ ေဝဒနာ
ေပၚလာတာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚတာ၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ၊ ေနတို႔နဲ႔ လြတ္ေအာင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ၎တို႔
နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ေဝဒနာ ေပၚရမယ္၊ ေမႊးတယ္၊ နံတယ္၊ ေအးတယ္၊ ပူတယ္၊ ဆိုတာေဝဒနာေတြပဲ၊ ခႏၶာကိုယ္
ထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့"ကာယ ေဖာ႒ဗၺ ဖႆ ေဝဒနာ"(ကိုယ္၊ ေတြ႔ထိဖြယ္၊ ေတြ႔ထိမႈ၊ ခံစားရမႈ၊ )ေပၚတိုင္း
ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလို႔၊ အရွင္နႏၵက ေဟာလိုက္တယ္၊ ဥပမာျပရရင္ မီးထြန္းတဲ့အခါ ဆီ၊ မီးစာ၊ မီးေတာက္၊ ဒီ
၃-ခုေပါင္းမွ အလင္းေရာင္ထြက္လာတာလိုပဲ၊ ေဝဒနာဟာ မၿမဲတဲ့ အနိစၥ၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡ၊ အစိုးမရတဲ့
အနတၱ တရားေတြပဲလိို႔ ေဝဒနာေပၚတိုင္း ျဖစ္ပ်က္ကိုသာ ႐ႈၾကေပေတာ့။
စိတ္တစ္မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးေပၚတိုင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ႐ုပ္ကေလးတစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလဲတိုင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ၊
ခင္ဗ်ားတို႔ အဖို႔ အဘြားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္သလဲလို႔ ေမးရင္ အနိစၥ ေရာက္ကုန္ၿပီလို႔ေျပာၾကပါမယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔လဲ အနိစၥေတြက ေမြးခဲ့လို႔ အနိစၥေတြပဲ၊ ခင္ဗ်ာတို႔က ေမြးမယ့္ ကေလးေတြလဲ အနိစၥပဲ၊ သူတို႔
ကတစ္ဆင့္ေမြးမွာလဲ အနိစၥခ်ည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင္၊ ၾကား၊ နံ၊ စား၊ ထိ၊ သိ တိုင္းျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ၊ ျဖစ္တာလဲ
ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡလို႔ ျမင္ေအာင္႐ႈပါလို႔ ရွင္နႏၵက ေဟာျပေတာ့ ဘိကၡဴနီမ (ရဟန္းမ) ၅၀၀-ဟာ
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏာၱေတြ အသီးသီးျဖစ္ကုန္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေဝဒနာ႐ႈရင္ တဏွာကုန္တယ္၊ တဏွာကုန္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။
႐ႈပံု႐ႈနည္းခ်ည့္ ေဟာေနပါတယ္၊ ႐ႈပံု႐ႈနည္း နားလည္တဲ့ လူေတြမ်ားၿပီ၊ ဒီ"ဖႆေဝဒနာ"တို႔ဟာေရာေန
ေတာ့၊ တစ္ခု႐ႈရင္ အကုန္ပါေတာ့တာပဲ၊ ဝိပႆနာအရာမွာ စိတ္ေပၚေပၚ ေဝဒနာေပၚေပၚ ျဖစ္တာနဲ႔ ပ်က္
တာလို႔သာ ႐ႈေပးဖို႔လိုပါတယ္၊ ကိုယ္ေပၚမွာ သုခ ေပၚေပၚ၊ ဒုကၡ ေပၚေပၚ၊ ျဖစ္တာနဲ႔ပ်က္တာပဲ ေပၚတာပါ၊
ဝိညာဏ္၊ နာမ္႐ုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေဝဒနာ၊ စိတ္ေစတသိက္၊ ႐ုပ္ေတြကိုလဲ ေပၚလာတိုင္းေပၚလာ
တိုုင္းသာေစာင့္႐ႈပါ၊ ႐ႈရင္ရြံ႕စရာ မုန္းစရာေတြပါကလားလုိ႔ ၿငီးေငြ႔တဲ့စိတ္ေတြေပၚလာေတာ့တာပါပဲ၊ ျဖစ္
ပ်က္ကိုသာ ႐ႈဖန္မ်ားလာရင္ ဉာဏ္ေတြအဆင့္ဆင့္ ရင့္သန္လာၿပီး ဒီ ခႏၶာႀကီးကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊
ရြံ႕မုန္းလာၿပီး ခႏၶာရဲ႕လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို သူႀကံစည္ေတာ့တာပဲ။ ဒါဟာ ဒုကၡပိုင္းျခားသိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊
ျဖစ္ျဖစ္သမွ်ဟာ ဒုကၡေတြခ်ည့္ျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္ပ်က္ကိုသာ႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မွ တစ္ပါး ဘာမွ်မရွိဘူး၊ ျဖစ္ေပၚၿပီး
ပ်က္တာခ်ည္းပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡသာ႐ႈၾက၊ သတိိ ပညာႏွင့္ ႐ုပ္ပ်က္ နာမ္ပ်က္တို႔ကို ၾကည့္
႐ႈေနလို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီးေနတာပါကလားလို႔ သိလားၿပီး ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခားသိလာရင္ မဂ္ဉာဏ္
ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ 
ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ေဟာတယ္၊ ဝိပႆနာ မ႐ႈေသာသူဟာ အပါယ္ငရဲေဘးေတြနဲ႔ေတြ႔ရမယ္၊ ေသခါ
နီး သား သမီး လင္မယား ပစၥည္းခင္တြယ္တာေတြေၾကာင့္ အပါယ္ေဘးနဲ႔ နီးလြန္းလွတယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ဝိပႆနာဉာဏ္က မဂ္ဉာဏ္ကိုရေအာင္ေရာက္ေအာင္လုပ္ၾကရမယ္၊ ဝိပႆနာ ဉာဏ္က မဂ္ဉာဏ္ကူး
မွာ အပါယ္ငရဲေဘးမွလြတ္ၾကမယ္၊ ေသာတာပန္မ်ားဟာ ေသရမွာမေၾကာက္ၾကေတာ့ဘူး၊ အပါယ္ငရဲ
ဆိုတဲ့ေအာက္သံသရာေဘး မက်ေရာက္ေတာ့လို႔ မေၾကာက္ၾကတာ၊ မဂ္ဉာဏ္ေရာက္မွ ဒီေဘးကလြန္
ၿပီး(လြတ္ၿပီး) လားရာဂတိၿမဲမယ္။ ဘုရားေတာင္မွ တရားက်င့္မွ ဘုရားျဖစ္ရတယ္၊ ဘုရားေေတာင္ တရား
ကို ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ေသးတယ္၊ ေရွးတုန္းက တကၠသိုလ္ျပည့္ရွင္ ပကၠဳသာတိ မင္းႀကီးဟာ ဤတရား ရတ
နာကို ရတနာအမွန္ဧကန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ထီးနန္းကိုစြန္႔ၿပီး တကၠသိုလ္ကခြာ၍ ဘုရားရွင္ထံ
အေရာက္သြားရန္ ရည္းမွန္းၿပီး ၁၉၂-ယူဇနာေဝးတဲ့ ခရီးခဲႀကီးကို ထီးမေဆာင္းဖိနပ္မစီးဘဲ ဇြဲႀကီးစြာျဖင့္
ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးခံလ်က္ သြားေလရာ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္၌ ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ေရာက္ၿပီး တရားနာယူက်င့္သံုး
တာနဲ႔ ကၽြတ္တမ္းဝင္းသြားတယ္၊ ဒီေတာ့အဲဒီ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီး ကိုႏွလံုုးမူၿပီး မင္းတို႔ႀကိဳးစားၾကပါလို႔
သတိေပးပါတယ္။
အဲဒီ ပကၠဳသာတိ မင္းကို ေဟာတဲ့တရားကေတာ့၊ ပထဝီဓာတ္၊ အားေပါဓာတ္၊ ေတေဇာဓာတ္၊ ဝါေယာ
ဓာတ္၊ အာကာသဓာတ္၊ ဝိညာဏဓာတ္ လို႔ဓာတ္ေျခာင္ပါးရွိတယ္၊ ဓာတ္ဆိုတာ သူ႔သေဘာသူလုပ္၊ သူ႔
သေဘာ သူေဆာင္တာပဲ၊ လူတို႔ရဲ႕သေဘာကို မလိုက္ဘူး၊ သတၱဝါဆိုတာ ဒီဓာတ္ ၆-ပါးအစုအေဝးႀကီးပဲ။
 ဒီဓာတ္ ၆-ပါးဟာသူ႔သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာပဲ၊ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္တာပဲ၊ ဒီလုိ
ဓာတ္ ၆-ပါးရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ သေဘာကိုျမင္ေအာင္႐ႈ၊ သတၱဝါဆိုတာ ဓာတ္ေကာင္၊ ဓာတ္စု၊ ဓာတ္ခဲပါလား၊
သူ႔သေဘာ သူ ေဆာင္ေနတာပါလား၊ မိမိအလို မလိုက္ပါကလား၊ အစိုးမရပါကလား၊ အနတတၱတရား
ပါကလား လို႔ဓာတ္ေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးယိုယြင္း ပ်က္စီးေနပံုကို အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ မျပတ္မလပ္
ထင္ျမင္လွ်င္ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီးလို မဂ္ဖိုလ္ကို ရက္တိုတိုနဲ႔ရမွာမို႔၊ ဓာတ္ ၆-ပါးကိုသာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၾကေပ
ေတာ့ ဒကာ ဒကာမတို႔။      ။

                                              ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                               ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                               ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                        အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။

                                                                  အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                 မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢရိပ္သာ
                                                          ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                            အမရပူရၿမိဳ႕ ။                  ။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သာဓုတန္းက မေနပါနဲ႔

သမာဓိဆိုတာ ဒကာ ဒကာမေတြကို ႏွစ္ရက္ရွိၿပီေျပာထားေတာ့၊ ေၾသာ္ - တစ္ခုေသာ အာ႐ံုဆီသုိ႔ တည္ၾကည္မႈကို ဆိုတာကိုး မွတ္ပါ (မွန္ပါ့)၊ တည္ၾကည္မႈကို ဆိုသည္။ အဲဒီ တည္ၾကည္မႈေလး ရွိၿပီဆုိမွျဖင့္ သတိေလးဟာလည္း အားရွိလာတယ္၊ ပညာဟာလဲ ထက္လာတယ္လုိ႔မွတ္ပါ။
သမာဓိ တည္ၾကည္ရင္ သတိေလးလဲ အားရွိ၊ ပညာဟာလဲ ထက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ နိဗၺာန္သြားၾကတယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခ်မ္းသာျခင္းကို အလုိရွိလုိ႔ မအိုမေသ အၿမဲေနတဲ့ နိဗၺာန္ႀကီးကို ေရာက္ေအာင္ ဒကာ ဒကာမေတြ ေရာက္လုိတယ္၊ သြားလိုတယ္၊ ဆင္းရဲျခင္းမွ ကၽြတ္လြတ္လိုတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာေပၚလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိ တည္ၾကည္မႈရယ္၊ ဒီသတိ အားရွိမႈရယ္၊ ဒီပညာ ထက္ျမက္မႈရယ္ အေရး အႀကီးဆံုးပဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ၾကပါ။ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။
အဲဒါေတြ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဒကာ - ဒကာမေတြကို တစ္သက္လံုး ေကာင္းေအာင္သာ အသံုးကျဖင့္ ဒါေတြပဲ သံုးခ်ၾကရမွာပဲဆိုတာ မွတ္ၾကစမ္းပါ။

သမာဓိတည္ၾကည္ရင္
ေကာင္းၿပီ၊ ဒါျဖင့္ သမာဓိဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ သမာဓိတည္ၾကည္လာတယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ ျခင္ကိုက္တာလည္း မသိဘူး၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္တာလဲ မသိဘူး၊ အလုပ္တစ္ခုကို စူးစူးစိုက္စိုက္ သာ လုပ္ၾကည့္ပါ။ ျခင္ကိုက္တာ မသိဘူး၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္တာလဲမသိဘူး၊ အိုက္တာကိုလဲ မသိဘူး၊ ဘာျဖစ္ေနလဲ ဆုိရင္ အလုပ္တစ္ခုအေပၚ စူးစိုက္ေနလုိ႔ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အလုပ္တစ္ခုကိုသာ စူးစိုက္ေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ျခင္ကိုက္၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္၊ ေနပူ၊ ေလပူ ဒါ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ သိရဲ႕လား … (မသိပါဘူး)၊ အဲဒါ ဘယ္သူ႕သတၱိဆိုမလဲ (သမာဓိ သတၱိပါဘုရား)။
ဒါေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ မသိတာလဲ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ တစ္ခုေသာ အလုပ္အေပၚ စူးစိုက္ေနလုိ႔ပဲဘုရား မဆို ထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။
တစ္ခုေသာ အလုပ္ေပၚစိုက္ေနလုိ႔ဘုရားလုိ႔ ဆိုႏိုင္သလုိ၊ ဒီမွာလည္း ဒကာဒကာမတုိ႔ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့ ၀ိပႆနာ ေ၀ဒနာေပၚ၌ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိုက္သာေနမယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သႏၲာန္၌ ေညာင္းမႈလည္း မလာဘူး၊ ညာမႈလည္း မလာဘူး၊ ကိုက္မႈလည္း မလာဘူး၊ ခဲမႈလည္း မလာဘူး (မွန္ပါ့)။
ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ေပၚမွာသာ သမာဓိ တည္ၾကည္ေအာင္သာထား ကိုက္လိမ့္မယ္၊ ခဲလိမ့္မယ္၊ ေညာင္းလိမ့္မယ္၊ ညာလိမ့္မယ္ဆုိတာ မလာဘူး။

သမာဓိအား ညံ့သြားရင္
သမာဓိ ညံ့လုိ႔သြားတယ္ဆုိရင္ ဟုိက ကိုက္သလုိလုိ၊ ဒီက ကိုက္သလိုလို ျပင္လိုက္ဦးမွ ထင္ပါရဲ႕လုိ လုိ၊ ေဒၚအုန္းခင္ ဒီလုိ လာတတ္တယ္ မဂ္တုတုိ႔ လာတတ္တယ္၊ ေဒၚေရႊတုိ႔၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ အလုပ္တရားကို ေဟာေနတဲ့အတြက္ အလုပ္တရားသာ နားေထာင္ၾကပါ။
တုိ႔သည္ ဟိုျပင္ခ်က္ ဒီျပင္ခ်က္ ဟိုဟာကေလးက လာေႏွာင့္ယွက္၊ ဒီဟာကေလးက လာေႏွာင့္ ယွက္ေနတယ္။ အေႏွာင့္အယွက္ေတြက မ်ားလြန္းလုိ႔ လုပ္လုိ႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး (မွန္ပါ့)၊ ဘုန္းႀကီးကလဲ ေ၀ဒနာေပၚ သမာဓိ တည္ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ဥာဏ္ကေလးနဲ႔ အပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈၿပီး သတိကေလးထားလုိ႔၊ ဆရာ ဘုန္းႀကီးက ေျပာေတာ့ေျပာတယ္ တုိ႔ျဖင့္ အေႏွာက္အယွက္ေတြက မ်ားလုိက္တာလုိ႔ မဆိုပါနဲ႔ (မွန္ပါ့)။
အဲဒါ ဒကာ ဒကာမေတြ ေဘးကို ရမယ္ဖြဲ႕ေနတယ္၊ စင္စစ္ သမာဓိ အား ညံ့လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဘာညံ့ေနလုိ႔လဲ (သမာဓိ ညံ့ေနလုိ႔ပါဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ ေဘးကို ရမယ္မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႔ဆိုတာျဖင့္ အထူးပဲ ေမတၱာရပ္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ေဘးရမယ္ မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႔လုိ႔ အထူးပဲ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေတာ္ေတာ္က်င္ေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ဒကာသိုက္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ က်င္တာ က်င္းစကေနၿပီးသကာလ ေတာ္ေတာ္က်င္လာေတာ့ ထ,မွပဲ က်င္မွန္းသိေတာ့တယ္၊ မထ,ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေျခက်င္ေနလုိ႔ဆိုေတာ့ က်င္စကေလးက သူမသိခဲ့ပါဘူး၊ ေတာ္ေတာ္က်င္လုိ႔ အားရွိရွိ လာေတာ့ေကာ (မသိပါဘူး)။ ေတာ္ေတာ္က်င္လုိ႔ ႀကီးလာေတာ့ေကာ (မသိပါဘုရား)၊ မသိဘူး ဘာျဖစ္လုိ႔ တံုး ဆိုေတာ့ သူတစ္ခုခု အလုပ္လုပ္ေနလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ကိုင္း … မဆိုထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီၾကားထဲ မင္းတုိ႔က ေလာကီအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ မထ,ႏိုင္မွ သိေတာ့တယ္။ အဲဒါ သမာဓိ အားႀကီးတဲ့ အလုပ္လုပ္တာ (မွန္လွပါဘုရား)။
ဒီမွာလည္း ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေလာကီမွာ သမာဓိ အားႀကီးသေလာက္၊ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ဒိျပင္အေပၚ၌ ေ၀ဒနာအေပၚ၌ သမာဓိအားႀကီး လိုက္မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ကြာ၊ တျခားေသာ အာ႐ံုေတြ အေႏွာင့္အယွက္ ေတြ လာတယ္ဘုရားလုိ႔ ဆုိစရာအေၾကာင္း မရွိဘူး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီေတာ့ အျခားေသာ အာ႐ံုေတြလာ စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ရ (မွန္လွပါဘုရား)။

သူမ်ားရမယ္မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႕
တပည့္ေတာ္တုိ႔က လုပ္ေတာ့ လုပ္တယ္ဘုရား သုိ႔ေပမယ့္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြက ျခင္ကကိုက္၊ ၾကမ္းပိုးကကိုက္နဲ႔ အိုက္တာနဲ႔ ဒိန္းဒိန္း၊ ဒိန္းဒိန္းနဲ႔ၾကားရ ျပဳရတာေတြက မေသးဘူးဘုရား (မွန္ပါ့)၊ ေၾသာ္ … သူ႕ဟာသူ ရမယ္ဖြဲ႕တာပါလား စင္စစ္အားျဖင့္ သူ႕သမာဓိ ည့ံလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။
သူမ်ား ရမယ္ဖြဲ႕ရင္ ဘာဆိုၾကမယ္  (သမာဓိညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ ေအး … သူမ်ား ရမယ္ဖြဲ႕လုိ႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္လိုက္ေပေတာ့။ သမာဓိ ညံ့လုိ႔သာ မွတ္ပါ (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ ေနာက္ကို ဒီေန႔ညဘုရား အေႏွာင့္အယွက္ေတြက မ်ားလြန္းလုိ႔ တယ္ မ႐ႈရဘူးဘုရား၊ ျပန္စစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္စစ္ေဆးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒီေန႔ အေႏွာင့္အယွက္ ေတြ သိပ္မ်ားတယ္ဘုရား၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တယ္မရဘူး ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒါဘုန္းႀကီးတုိ႔က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီ၊ ဒီဒကာ ဒကာမေတြကို သမာဓိမတည္ဘူး၊ သမာဓိ ညံ့တယ္။ မေန႔ကေျပာတဲ့ သမာဓိေႃႏၵ မျဖစ္ဘူး မဆိုထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ အေႏွာင္အယွက္ေၾကာင့္လား? မိမိ သမာဓိ ညံ့လုိ႔လား? (မိမိသမာဓိ ညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ မိမိ သမာဓိ ညံ့တာကို ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔က ရမယ္မ်ား ဖြဲ႕လိုက္ေသးတယ္၊ ေတာင္က လိုလို၊ ေျမာက္ကလိုလို ဟိုဘက္က လာလုိ႔လုိလို၊ ဒီဘက္က လာလုိ႔လိုလို ေဒၚေရႊတုိ႔က ပရိယာယ္က မ်ားပါဘိနဲ႔ (မွန္ပါ့)။

မိမိသမာဓိ ညံ့တာကိုသိပါ
စင္စစ္ေတာ့ ဘယ္သူညံ့လုိ႔လဲ (သမာဓိ ညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ မိမိ သမာဓိ ညံ့တာ၊ မိမိညံ့တာကို တျခားရမယ္ဖြဲ႕ၿပီး စြဲခ်က္မတင္လိုက္ပါနဲ႔လုိ႔ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မိမိညံ့တာကို တျခား ရမယ္ဖြဲ႕ၿပီး စြဲခ်က္ မတင္လိုက္ပါနဲ႔ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ မိမိညံ့တာ သိပလား … (သိပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ မိမိညံ့တာကို မိမိ ပဓာနထားၿပီး သိပါ (မွန္ပါ့)။
ကိုင္း … အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ သမာဓိကို သတိထားၿပီး သမာဓိညံ့တာကို ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ၀ီရိယႏွင့္ယွဥၿပီး အားစိုက္လိုက္ေတာ့မယ္ကြ၊ ဒီသမာဓိကို တည္သထက္ တည္ေအာင္ဆိုၿပီး တစ္ဆင့္ တုိးၿပီးသကာလ ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ မေျပးရေစဘူးကြာ၊ ျဖစ္ပ်က္ေပၚမွတစ္ပါး ဘယ္မွ မေျပးေစရဘူးကြလုိ႔ အားစိုက္လိုက္ ၾကစမ္းပါ (မွန္ပါ့)။

သူမ်ားရယ္ရမယ္ဖြဲ႕ရင္ မိမိညံ့လုိ႔
အားစိုက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်လာေတာ့ ဒကာဒကာမတုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြကို သူကန္ထုတ္ပစ္ လိုက္တဲ့အတြက္ သမာဓိ အားရွိလာတဲ့အခ်ိန္၊ ဒကာစိန္ သူကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အတြက္ လာႏိုင္ေသးရဲ႕ လား (မလာႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ကေန႔ည ေဟာတဲ့တရားမွာ သူမ်ားရမယ္ဖြဲ႕တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဟူသေရြ႕ မိမိညံ့ မႈကို ေရွာင္ကြင္းတဲ့သေဘာသာျဖစ္တယ္။ ေဒၚအုန္းခင္ သူမ်ားရမယ္ဖြဲ႕ရင္ ဘာတံုး (မိမိညံ့မႈကို ေရွာင္ကြင္း တဲ့သေဘာပါဘုရား)။ မိမိညံ့မႈကို ဘာတံုး (ေရွာင္ကြင္းတဲ့သေဘာပါဘုရား)။ ေနာက္ကို ဒီလိုလဲ မေရွာင္ပါနဲ႔ ေတာ့။
ေၾသာ္ … ဒီအညံ့ကို ေနာက္ဆက္ၿပီးေတာ့ ၀ီရိယေရာ၊ ပညာေရာ ဂ႐ုစိုက္လိုက္မယ္၊ ဦးတုိက္လိုက္ မယ္ဆုိရင္ ဒကာဒကာမတုိ႔ မရေပဘူးလား (ရပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ကို ယေန႔ကစၿပီး သူတစ္ပါးကို ေရွာင္လႊဲၿပီးသကာလ စြဲခ်က္မတင္လိုက္ပါနဲ႔ဆိုတာ မတင္ရီ မေျပာထိုက္ဘူးလား (ေျပာထိုက္ပါတယ္ ဘုရား) ဒကာသိုက္ ေျပာထိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။
ဘုန္းႀကီးဆီတရား လုပ္ရတာ မလြယ္ဘူးလုိ႔ ေမာင္ထြန္းလိႈင္တုိ႔က ဆိုခ်င္ေသးလား (မဆုိခ်င္ပါဘူး ဘုရား)။

ညံ့မွန္းသိလုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ျပင္ေပးေနတာ
စင္စစ္ေတာ့ ကိုယ္ညံ့တာ ဆရာသမားတုိ႔က ညံ့မွန္းသိလုိ႔ျပင္ေပးတာ ဒကာစိန္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီေန႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ တယ္မ်ားပါဘုရား၊ ဒီေန႔ အေႏွာင္အယွက္ေတြ တယ္မ်ားပါဘုရား သမာဓိကို မရဘူးဆိုေတာ့ သူ႕ဟာ သမာဓိ႐ိုး႐ိုး ျဖစ္ေနတယ္၊ ဣေႃႏၵမထိုက္ဘူး (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဗိုလ္မထိုက္ဘူး၊ မဂၢင္ မထိုက္ဘူး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေျပာလံုးေထာက္တာ၊ ရိပ္မိၾကပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ကိုယ့္ဖုိ႔ကို ျပင္ေပးၾကပါဆိုတာ ဘုန္းႀကီးက ကူညီေပးလုိက္တယ္ ကိုင္း … ဒီတစ္ခါ ကားသံ ၾကားတယ္၊ သားေတြ သမီးေတြ ဆူသံၾကားတယ္၊ မင္းတုိ႔ ဆူသံ ပူသံေတြက သက္သက္ မာရ္နတ္ေတြပဲ၊ သက္သက္ မာရ္နတ္ေတြပဲ၊ မင္းတုိ႔ မာရ္နတ္ေတြ မလာခဲ့နဲ႔ကြ (မွန္ပါ့)။
ဒီတစ္ခါျဖင့္ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွ မလႈပ္ရေအာင္ တည္တည္တံ့တံ့ကိုပဲ ဣေႃႏၵထိုက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ သတိထားလုပ္လိုက္ဦးမယ္ကြ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ ေတာ့ဘူးကြာလုိ႔ ျပင္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ တစ္ဆင့္တက္သြားတယ္။ မတက္ေပဘူးလား (တက္ပါတယ္ဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္ျဖစ္ရင္အပါယ္ပိတ္ၿပီ
ေအး … ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သင္တယ္၊ အလုပ္သင္တယ္ ဆိုတာ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဟိုအလုပ္ၿပီး ဒီအလုပ္သင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ သမာဓိေလးက သမာဓိႀကီးျဖစ္ေအာင္၊ သမာဓိႀကီးကေနၿပီး သကာလ မဂၢင္ျဖစ္ေအာင္ သင္ေနရတာ။
ဒီသမာဓိတစ္ခုလံုးကိုပင္ ႐ုိး႐ိုးသမာဓိတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့) ဣေႃႏၵထိုက္တဲ့ သမာဓိတစ္မ်ိဳး၊ ဗိုလ္ထိုက္တဲ့ သမာဓိတစ္မ်ိဳး၊ မဂၢင္ထိုက္တဲ့ (တစ္မ်ိဳးပါဘုရား)၊ တစ္မ်ိဳးပဲတဲ့၊ သမာဓိကို ေလးမ်ိဳးေလာက္ ထားၿပီးသကာလ ေျပာေနရေတာ့ ေၾသာ္ … ကုိယ္ မဂ္ဖိုလ္ မရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္မတံုး ဆိုေတာ့ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုး ျဖစ္ေနလုိ႔ (မွန္လွပါဘုရား)။ သမာဓိေႃႏၵ ျဖစ္ေနလဲ နည္းနည္းနီးလာၿပီ၊ သမာဓိဗိုလ္ ျဖစ္လာလဲ ဒီထက္ပိုနီးလာၿပီ၊ သမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပါယ္တံခါး ပိတ္ၿပီ။
ဒါျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ တက္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီတစ္လံုးကိုပင္လွ်င္ အားစိုက္မႈ ပိုပိုေပးရမွာသကုိး ဆိုတာျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါ။ (မွန္ပါ့) အားစိုက္မႈ ပိုပိုေပးရတယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။
(တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ပါရေစဘုရား၊ အဖန္ဖန္ ပြားရတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပ်က္ကေနၿပီး ျပန္ရသလား ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ေရာက္ေအာင္ ၿပီးမွ ျပန္ရသလားဘုရား)။

အဖန္ဖန္ပြားတယ္ဆုိတာ
အဖန္ဖန္ပြားဆိုတာ ဒကာ ဒကာမေတြ ဥပမာ ဒကာစိန္ေအာက္က ဒုကၡေ၀ဒနာ ေပၚေနတယ္၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေပၚေနတာ့ ဒါေလးကို ဒကာစိန္က သမာဓိနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ကို စူးစိုက္ရမယ္၊ ပညာကလဲ အဲဒီဘက္ ကို ဦးတည္ရမယ္ (မွန္ပါ့)။
အဲဒီဥစၥာ ဦးတည္ၿပီး ေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေ၀ဒနာက ေပၚလိုက္၊ သူက ႐ႈလိုက္၊ သမာဓိ၊ ပညာက ႐ႈလိုက္ ေပါ့ဗ်ာ၊ ေ၀ဒနာက ေပၚလိုက္ ပ်က္လိုက္၊ ေ၀ဒနာက ေပၚပ်က္ လုပ္ပ်က္၊ သမာဓိ ပညာက ႐ႈလိုက္ (တင္ပါ့)၊ ဒီလိုခ်ည့္ေနတာကို အဖန္ဖန္ပြားတယ္လုိ႔ ဆုိတာ (မွန္လွပါဘုရား)။
အဲဒီလို အဖန္ဖန္ပြားေတာ့ ဒကာစိန္ ဘာတက္ရဦးမွာတံုးလုိ႔ မေမးပါနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္သည္ပင္လွ်င္ ဒကာစိန္ေရ သမာဓိ၊ ၀ီရိယ ရင့္လာလုိ႔ရွိရင္ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ၊ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ (တင္ပါ့)၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရာက ေျပာင္းသြားတာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ျဖစ္လာတာ (မွန္ပါ့)။
ဒါ မေျပာင္းနဲ႔ဦး။ ဒီအတိုင္းပဲ ဒီေနရာစိုက္႐ႈ စိုက္႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ ျမင္ေနတဲ့ ဥစၥာ ဒီထက္ဥာဏ္က သမာဓိ ပညာက မဂၢင္ ဆိုက္လာၿပီဆိုမွာျဖင့္ ဟာ သူတုိ႔ႏွစ္ခုပဲ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြပါလား လုိ႔ သူ႕ဟာသူ ေျပာင္းသြားတယ္။ သဘာက်ၿပီလား … (မွန္ပါ့)၊ ဒကာစိန္တုိ႔က မျပင္ရဘူးေနာ္ … (မွန္ပါ့)။

ျဖစ္ပ်က္ပဲ အဓိကထားပါ
ဒကာစိန္တုိ႔က အဓိကထားရမွာက ျဖစ္ပ်က္ပဲ အဓိကထားရမယ္ (တင္ပါ့) ျဖစ္ပ်က္အဓိကထားရင္ သမာဓိပညာက ဣေႃႏၵထိုက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ တက္လာလိမ့္မယ္၊ သူ႕ဟာသူေနာ္ (တင္ပါ့)။
ေနာက္ ဒကာစိန္ရ မဂၢင္ဆိုက္တာေတာ့ ဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္မလဲ (၀ိပရိဏာမဒုကၡ တက္လာမယ္ဘုရား)၊ အင္း-ဒီအတိုင္းျဖစ္ရမယ္ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျဖစ္လာလိမ့္မယ္ (မွန္ပါ့)။ အဲဒီလို အာ႐ံုက ေျပာင္းေျပာင္း ေျပာင္းေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ပထမ ဒီျဖစ္ပ်က္ ျပမယ္။ ေနာက္ျဖစ္ပ်က္ ရြံမုန္းၿပီး ၿငီးေငြ႕ ျဖစ္ပ်က္ကပဲျပမယ္၊ ေနာက္က်ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡလုိ႔ အာ႐ံုက ျပမယ္။ ဒကာစိန္က ျပင္မၾကည့္နဲ႔ ျပင္မၾကည့္နဲ႔ ဒီေနရာပဲ ၾကည့္ေန၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ျပလာလိမ့္မယ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ေနာက္က်ေတာ့ ျပင္မၾကည့္နဲ႔။ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡသည္ပင္လွ်င္ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ ျဖစ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သူက ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡ ဒကာစိန္တုိ႔ သမာဓိ ၀ီရိယတုိ႔က မဂၢ လာျဖစ္မယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ပညာႏွင့္ သညာ
ကိုင္း - ဒကာစိန္က အာ႐ံုေပၚ မေျပာင္းနဲ႔၊ ျဖစ္ပ်က္ဆီသာတည့္ေန၊ သူ႕ဟာသူ ျဖစ္ပ်က္က အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာသြားလိမ့္မယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ကိုယ္က ျပင္ရမယ္လုိ႔ သြားမယူၾကနဲ႔။ ကိုယ္က ျပင္ရမယ္လုိ႔ သြားယူလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီဥစၥာ ဥာဏ္တက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သညာတက္တာ ျဖစ္သြား လိမ့္မယ္။ ဥာဏ္တက္ မျဖစ္ဘူး၊ သညာတက္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ နားလည္ၾကလား (နားလည္ၾကပါၿပီ ဘုရား)၊ နားလည္ၿပီေနာ္ (တင္ပါ့)။

၀ီရိယက ဇာတ္လိုက္
အဲဒီေတာ့ကို သမာဓိဆိုတဲ့ ဥစၥာဟာ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ တည္တယ္ သမာဓိေႃႏၵ ဆိုက္ေအာင္၊ သမာဓိဗိုလ္ဆို္ေအာင္ ဆိုျငားေသာ္လဲ ယေန႔မွတ္လိုက္။ ၀ီရိယ အကူအညီ ရတဲ့သမာဓိေႃႏၵ တစ္မ်ိဳး၊ ၀ီရိယ အႀကီးဆံုး အကူအညီရတဲ့ သမာဓိမဂၢင္ တစ္မ်ိဳး၊ အဲဒီေတာ့ ၀ီရိယက ေနရာတိုင္းမွာ ပင့္ေပးေနတာ ဒကာ ဒကာမေတြ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
၀ီရိယက ကူေပးရမယ္။ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုးက ၀ီရိယ အကူနည္းတယ္၊ သမာဓိေႃႏၵဆိုေတာ့ ၀ီရိယ နည္းနည္းရင့္မလာဘူးလား (လာပါတယ္)၊ ရင့္လာတာ ၾကာေတာ့ ၀ီရိယ အကူမ်ားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယက ဒီထက္ပိုႀကီးတယ္။

၀ီရိယသံုးမ်ိဳးေၾကာင့္ သမာဓိသံုးမ်ိဳး
အဲဒီေတာ့ သမာဓိက သံုးမ်ိဳးျပားတာသည္ ဘာေၾကာင့္ သမာဓိ သံုးမ်ိဳး ျပားရသလဲဆိုေတာ့ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳး ျပားလုိ႔ျပားတာ။ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးျပားလုိ႔ သမာဓိသံုးမ်ိဳး ျပားသည္၊ ဒီေန႔ည ဒါ အထူးမွတ္ပါ။
၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးျပားတဲ့အတြက္ (သမာဓိသံုးမ်ိဳး ျပားပါတယ္ဘုရား)၊ သမာဓိသံုးမ်ိဳးျပားတယ္ဆုိေတာ့ ၀ီရိယက ဇာတ္လိုက္ပါလားဆိုတာ ေပၚမလာဘူးလား (ေပၚလာပါတယ္ဘုရား)။
၀ီရိယသည္ကား ဆုိရင္ျဖင့္ ဣေႃႏၵ ထိုက္လာမယ္၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မင္းတုိ႔ ဂ႐ုပ္စိုက္လိုက္ဦးကြဆုိၿပီး ဂ႐ုစိုက္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ၀ီရိယက ဘာျဖစ္လာမလဲ (မဂၢင္ ျဖစ္လာမယ္)၊ မဂၢင္ ျဖစ္လာမယ္။ ဒါ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ၾကပါ။
သာမည ၀ီရိယ၊ အလတ္စား ၀ီရိယ၊ အႀကီးဆံုး ၀ီရိယ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ၀ီရိယ ကူသေလာက္ သမာဓိ ႀကီးၿပီလုိ႔မွတ္လိုက္။ သမာဓိ ႀကီးၿပီလုိ႔ မွတ္လိုက္၊ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

၀ီရိယႀကီးသေလာက္ ပညာႀကီးတယ္
၀ီရိယ ႀကီးသေလာက္ (သမာဓိ ႀကီးပါတယ္ဘုရား)၊ ၀ီရိယ ႀကီးသေလာက္ ပညာႀကီးတယ္။ ၀ီရိယ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးသလဲ (မွန္ပါ့)၊ ကိုထြန္းရင္ ၀ီရိယ အေတာ္အကူအညီလိုတယ္ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ၀ီရိယဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးေၾကာင္းေကာ သိပလား (သိပါၿပီဘုရား)။
သမာဓိ ရင့္က်က္ေအာင္၊ ရင့္က်က္ေအာင္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယ အကူအညီေပၚမွာ အကုန္မွီေန တာပဲ (မွန္ပါ့)။
သမာဓိ ရင့္က်က္ေအာင္၊ ရင့္က်က္ေအာင္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယ အကူအညီေပၚမွာ အကုန္မွီေန တာပဲ (မွန္ပါ့)။
၀ီရိယ အလြန္႔အလြန္ အားစိုက္ရင္ သမာဓိသည္ပင္ မဂၢင္ ျဖစ္လာတယ္။ ၀ီရိယကလဲ မဂၢင္ျဖစ္လာ၊ သမာဓိကလဲ မဂၢင္ျဖစ္၊ ပညာကေကာဗ်ာ (မဂၢင္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အကုန္မဂၢင္ျဖစ္ကုန္ေရာ။
၀ီရိယေၾကာင့္ တစ္ခါတည္း ႀကီးပြားၿပီး သကာလ လုိရာခရီး ေရာက္တယ္ဆိုတာ ေမာင္ျမင့္တုိ႔ နားေထာင္ၾကည့္တာေပါ့ေနာ္။

မဟာမိတၱရဟန္း
ေရွးက ဘုရားလက္ထက္က ကႆကလိုဏ္ဂူဆိုတာရွိတယ္။ သာ၀တၳိျပည္မွာ ကႆကလိုဏ္ဂူ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီကႆက လိုဏ္ဂူထဲမွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ တရားဓမၼ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အရိယာ မျဖစ္ေသးဘူး (မွန္ပါ့)။
ဒီလိုပဲ ေ၀ဒနာေတြ႐ႈ၊ ခႏၶာ႐ႈေနတာပဲ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ႐ႈေနတာပဲ။ ႐ႈပင္႐ႈျငားေသာ္လည္း ဘာမွ မရီးမေပါက္ဘူး။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနတာကိုးကြ။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနေတာ့ မတူတုိ႔ ခရီးမေပါက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနေတာ့ ခရီးမေပါက္ဘူး ေဒၚအုန္းခင္ ရ၊ ေဒၚေရႊ (မေပါက္ပါဘူးဘုရား)။
သို႔ေသာ္လဲ သူရဲ႕အေၾကာင္းအက်ိဳးက ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့၊ ေန႔တိုင္းဆြမ္းခံသြားရာမွာ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က သားအမွတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္တယ္၊ (မွန္ပါ့) သားအမွတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္တယ္။

မယ္ေတာ္ႀကီး၏ သဒၶါတရား
ေဆးေလး၊ ဆြမ္းေလး (၁၁) ႏွစ္ေလာက္ ေလာင္းၿပီးေနေတာ့ သားအမွတ္နဲ႔လဲ ကုိးကြယ္ေတာ့၊ ဆြမ္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရၿပီးေနတာနဲ႔ မွန္မွန္ပဲ အားထုတ္ေနတယ္။ တစ္စ တစ္စ တက္လိမ့္မေဟ့ဆုိၿပီး မွန္မွန္ပဲ အားထုတ္တယ္။ ဆြမ္းခံျပန္လာလိုက္၊ အားထုတ္လိုက္ ဒီလိုခ်ည္းေနတာနဲ႔ ခရီးမေပါက္ဘူး (တင္ပါ့ဘုရား)။
တစ္ေန႔သ၌က်ေတာ့ တစ္ခါတည္း ဆြမ္းခံထြက္ျပန္တယ္။ ဆြမ္းခံထြက္ေတာ့ ခုနက သူ႕မယ္ေတာ္ ႀကီးကေတာ့ ဆြမ္းျပဳစုေနတဲ့ ဒကာမႀကီးမွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒါ မယ္ေတာ္ႀကီးက သူေတာထဲမွာ ေတာင္သူယာလုပ္ သြားမလို႔အထြက္၊ ရဟန္းကလဲ သပိတ္ပိုက္ၿပီး အိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀းအေရာက္၊ သူ႕သမီးနဲ႔ မေအနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ (မွန္လွပါ)။

ဘုန္းႀကီးလာရင္ဘာေလာင္းရမွာတံုး
အေမ ဒီေန႔ ဘာေလာင္းရမွာတံုး ေမာင္ဘုန္းႀကီးလာရင္ ဘာေလာင္းရမွာတံုး? ေအး … ဟိုေနရာမွာ ေထာပတ္ရွိတယ္၊ ဟိုေနရာမွာ ပ်ားရည္ရွိတယ္။ အဲဒီ ေထာပတ္ေတြ ပ်ားရည္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို၊ ဘယ္လိုလုပ္၊ ေထာပတ္ကို ဘယ္ဟာနဲ႔ ဘယ္ဟာေက်ာ္။ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ဆန္ဆိုတာ ဘယ္အနားမွာရွိတယ္၊ အဲဒါကို ငါ့သားလာလုိ႔ရွိရင္ ေလာင္းပါ။
ဒါေတြ သူက ၾကားတယ္၊ ရဟန္း အိမ္နားေရာက္လာၿပီ ေဟာဗ်ာ ၾကားတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ အေမ ဒါျဖင့္ အေမျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဒါေတြ သံဃာေတာ္ ေလာင္းလိုက္တဲ့ အခါ အေမ ျပန္လာေတာ့ ဘာေတြ စားမလဲ?။

အေမျပန္လာေတာ့ ဘာနဲ႔စားမွာလဲ
အို … မေန႔ကက်န္တဲ့ ဆန္ကြဲထမင္း၊ ပုန္းရည္ႀကီးရွိတယ္။ အင္း … အေမ့အတြက္ ညစာကို ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရမွာတံုး။ အိုးၾကြင္း အုိးကပ္နဲ႔ပဲ စားပါ့မယ္၊ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ငါ့အတြက္ကေတာ့ အထူးဂ႐ုမစိုက္နဲ႔။ က်န္တဲ့ဟင္းနဲ႔ က်န္တဲ့ဟာေလးနဲ႔ပဲ သံုးေဆာင္ စားေသာက္မယ္လုိ႔ဆိုေတာ့ ရဟန္းက ၾကားတယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

ဒီဆြမ္းသာမည စားလုိ႔မျဖစ္ဘူး
ရဟန္းက ဒီအနားေရာက္လာၿပီဆုိေတာ့ ၀ါးႏွစ္႐ိုက္သံုး႐ိုက္ကြာဆိုေတာ့ ၾကားတယ္၊ ၾကားေတာ့ ေၾသာ္ … သူ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဆန္ကြဲထမင္းဟင္းနဲ႔ စားမယ္၊ ဆန္ကြဲ ဆန္ညႇာေတြ ခ်က္စားမယ္၊ က်န္တဲ့ ဟင္းအုိးကပ္ ဒါနဲ႔ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္၊ ငါ့ေတာ့ သားအမွတ္နဲ႔ တစ္ခါတည္း ေထာပတ္ခ်က္လဲပါတယ္၊ ပ်ားသကာလဲပါတယ္၊ ဒါခ်က္ၿပီးေလာင္းလိုက္လုိ႔ မွာေနတာ ၾကားတယ္ (မွန္ပါ့)။
ဒီဆြမ္း သာမည စားလုိ႔မျဖစ္ဘူး၊ ဒီဆြမ္း ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ အဆိပ္စားမိသလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

ေလးမဂ္စလံုးမွမရရင္မထေတာ့ဘူး
ဟိုက သဒၶါက သိပ္ထက္သန္တယ္၊ သဒၶါထက္တယ္ဆိုေတာ့ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ စားလိုက္လုိ႔ ရွိရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟနဲ႔ စားမိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကုိယ့္မွာ သံေတြခဲ စားရသလို ငါဒုကၡႀကီး လွလွရေခ်ရဲ႕ ဆိုၿပီးသကာလ သူ႕ကိုယ္သူ စဥ္းစားတယ္၊ သပိတ္ပိုက္ၿပီး ဆြမ္းခံလာတဲ့ ဥစၥာ ေဒၚသန္းေရ ျပန္ၿပီး ေက်ာင္း ျပန္တယ္ (မွန္ပါ့)။
ေက်ာင္းျပန္ၿပီးသကာလ သူ႔လုိဏ္ဂူထဲ သူျပန္၀င္တယ္၊ ဒီေန႔ေလးမဂ္စလံုးမွ မရလုိ႔ရွိရင္ မစားေတာ့ ဘူး၊ မထေတာ့ဘူး၊ ဒီဆြမ္း သာမညနဲ႔ စားထိုက္တဲ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ အရိယာမွ စားထိုက္တဲ့ ဆြမ္းျဖစ္ေန ေတာ့ အရိယာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္ မထေတာ့ဘူး၊ အရိယာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒီလို မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ မထဘူးဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ခ်လိုက္တယ္။
ေဒၚအုန္းခင္ေရ မထဘူးတဲ့။ ရိပ္မိၾကပလား (ရိပ္မိပါၿပီ) ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ မထဘူးဆိုတာ တယ္လာခဲတယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

၀ီရိယျပင္းထန္ေတာ့ပညာထက္လာတယ္
ေၾသာ္ … ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ အားလံုးက မထဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဟာလဲ၊ မရမထဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဟာလဲ ၀ီရိယ ျပင္းထန္ေတာ့ သမာဓိလဲ ထက္လာတယ္၊ ပညာေရာ (ထက္လာပါတယ္)။
ေအး … ဒါေၾကာင့္ ၀ီရိယ အကူအညီရမွ သမာဓိေတြလည္း ပိုမို အားရွိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ခုနက ရဟန္းက တစ္ခါတည္း ပထမ ဒကာစိန္ ေျပာတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ကို႐ႈတယ္ (မွန္ပါ့)၊ သမာဓိေတြေကာ။ ၀ီရိယ တိုးတက္ၿပီး ႐ႈလိုက္ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ ဒီထက္ တုိးလိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။
ဒီထက္ တိုးၿပီးဥာဏ္နဲ႔ သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ တုိးလိုက္ျပန္ေရာ။ တိုးလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုက ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
၀ိပရိဏာမ ဒုကၡသစၥာ ဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာ လကၡဏာေပၚလာတယ္။ ေ၀ဒနာေလးက ဒုကၡသစၥာ လကၡဏာ ေပၚလာတယ္။ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတဲ့ လကၡဏာေလးေပါ့ (မွန္ပါ့)။
  
မဂ္ရတယ္ဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး
အဲဒီ လကၡဏာေလးနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔လဲ တည့္လာေရာ တစ္ခါတည္း မဂ္ရတယ္၊ မဂ္ရေတာ့ မဂ္ရတယ္ဆို တာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဥာဏ္နဲ႔ ဒီဥာဏ္တည့္တာ မဂ္ပဲဗ် (မွန္ပါ့)။
ဖ်တ္ဆိုေလးပဲ။ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြလဲ ခ်ဳပ္သြားေရာ တစ္ခါတည္း နိိဗၺာန္ျမင္ ဆိုေတာ့ ဒုကၡ၏ အဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ႀကီး ေပၚလာတယ္ (မွန္ပါ့)။
ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားေတာ့ ဆံုးတာ ျမင္ေအာင္ ျပန္စရတယ္။ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ကေန ျပန္စတယ္။ ႀကိဳးစားရင္းပဲ ဆိုၿပီး ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ တက္လာေရာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ က်ေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျမင္ၿပီး မဂ္၀င္လာၿပီး တစ္ခါတည္း နိဗၺာန္အာ႐ံုျပဳ လိုက္တာပဲ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ အဆံုးမွာ နိဗၺာန္ေတြ႕တယ္ (မွန္ပါ့)။

ႏွစ္မဂ္ရၿပီ ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားဦးမယ္
အဲဒီတြင္ သစၥာေလးပါး ထင္လိုက္ျပန္တယ္၊ ႏွစ္ခါရွိၿပီ မရေသးဘူး ႀကိဳးစားဦးမယ္၊ ေလးမဂ္ရမွ သူဆြမ္းစားမွာကိုးကြ (မွန္ပါ့)။
အမယ္ေလး တကယ့္ ကိုယ္ေတာ္ပါပဲလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ဒကာသိုက္ေရ သာဓုတန္းက မေနနဲ႔ေနာ္ (မွန္လွပါဘုရား)။

သာဓုတန္းက မေနၾကနဲ႔
သာဓုတန္းကေတာ့ မေနနဲ႔။ ကိုယ္လဲ ဒီအတိုင္း လုပ္ရမယ္။ (မွန္ပါ့) ႏို႔မုိ႔ရင္ သာဓုေခၚၿပီး ျပန္သြားမွာစိုးတယ္ (မွန္ပါ့) ဟုတ္လား။ ဒီအထဲ သာဓုေခၚၿပီး ျပန္မည့္သူ ပါေသးလား (မပါပါဘူးဘုရား၊ ႀကိဳးစားလုပ္ပါ့မယ္ဘုရား)။
ေအး … သာဓုေခၚၿပီး ျပန္သြားမွာစုိးတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဒကာ ဒကာမေတြက သူမ်ား ေတာ္တာေတြ ေတြ႕ေတာ့ဟာ ေတာ္လိုက္တာ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု ဆိုၿပီး ကိုယ္မလုပ္ဘူး ေျပာျပတာ (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ဒီေန႔ ဘယ္လို ျပန္ၾကမွာလဲ (သာဓု မေခၚပါဘုရား)၊ သာဓု မေခၚဘူး၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ကို သာမ်ားက သာဓုေခၚေအာင္ က်င့္မယ္၊ ကိုယ္က သူမ်ားကို မေခၚဘူး။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက ေခၚရေအာင္ က်င့္မယ္။ ဒီလိုေနမွ ဟန္ေတာ့ မေပၚ့ (မွန္ပါ့)။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သာဓုကိုလဲ က်ဳပ္က မုန္းပါတယ္ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)။
သူမ်ားေတြ မဂ္ဖုိရတယ္ဆုိရင္ အင္း … ေတာ္လိုက္တာ၊ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ပီသလိုက္တာ၊ သံသရာအေရး ေမွ်ာ္ေတြးၿပီးသကာလ အင္မတန္မွ အေျမာ္အျမင္ႀကီးပါေပတယ္၊ သာဓု ေခၚလိုက္တာ တခ်ိဳ႕ျဖင့္ မဆံုးႏိုင္ဘူး (မွန္ပါ့)။
ဒါျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာၿပီ သူမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ကေတာ့ (ေသခ်ာပါၿပီ) ေသခ်ာပလား (ေသခ်ာပါၿပီဘုရား)၊ ဒီလိုမ်ား ေခၚဖူးခဲ့သလား ေဒၚအုန္းခင္ (ေခၚဖူးပါတယ္ဘုရား)။

သူမ်ားက သာဓုေခၚခ်င္ေအာင္ က်င့္ပါ
ဒကာ ဒကာမေတြ သူမ်ားကို သာဓုေခၚမလား၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚထိုက္ေအာင္ လုပ္မလား (ကိုယ္တိုင္ သာဓုအေခၚခံထိုက္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီက်မွ အမွန္ေနာ္ (မွန္ပါ့)။
ဒကာသိုက္ေရ ဘယ္လို လုပ္ၾကမွာတံုး (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚခံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဘုရား)၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚထိုက္ေအာင္၊ သူမ်ားက ကိုယ့္ကို သာဓုေခၚခ်င္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ သူမ်ားကို ကိုယ္ကေခၚေနရင္ျဖင့္ ကိုယ္ေနာက္ဆုတ္တဲ့ သေဘာပဲ သက္ေရာက္တယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။
ဘုန္းႀကီးတရား ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူအမ်ား သာဓု မေခၚၾကဘူးလားဗ်ာ။ (အဲဒီကဲ့သုိ႔ ဘုန္းႀကီးအတု ယူၿပီး သကာလ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား)။
ႀကိဳးစား ဒီအတိုင္းေပါ့။ အခု ကိုယ္ေတာ္ အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ၊ အခု ကိုယ္ေတာ္အတိုင္း ႀကိဳးစားရမယ္။

ရဟႏၲာျဖစ္သြားၿပီ
ဒါနဲ႔ပဲ စတုတၳမဂ္ က်ေအာင္ဆိုေတာ့ မဂ္ကုန္ေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဒကာစိန္ မဂ္ေလးမဂ္ရတယ္။ ေလးမဂ္ရ တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ မနက္က ဆြမ္းခံၾကြတဲ့အခ်ိန္။ ခုနစ္နာရီက တစ္ခါတည္း သူဂူေပါက္ပိတ္ၿပီး အားထုတ္ ေနတာ လိုဏ္ဂူေပါက္ ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရွစ္နာရီေလာက္ရွိၿပီ၊ တစ္နာရီနဲ႔ ေလးမဂ္ရတယ္။ တစ္နာရီ နဲ႔ ေလးမဂ္ရေတာ့ သူ႕ဂူေဒါင့္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က သိတယ္၊ ဒီကိုယ္ေတာ္ အေတာ္ခရီး ေပါက္ၿပီ၊ အေတာ္ခရီးေပါက္ၿပီ၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားၿပီဆုိၿပီး သူက ဂါထာေလး စပ္တယ္။

သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က ရွိခုိးတယ္
ပုရိသာဇည - ေယာက်္ားပညာရွိ၊ ေတ - အရွင္ျမတ္အား နေမာ - ရွိခုိးပါ၏။ နတ္က ရွိခိုးလိုက္တယ္။ ပုရိသာဇည ေယာက်္ားျမတ္၊ ေတ - အရွင္ျမတ္အား နေမာ - ရွိခိုးျခင္းသည္။ အတၳဳ - ျဖစ္ပါေစသတည္း အရွင္ဘုရား။ သူက ႏွစ္ဦးနဲ႔ ရွိခုိးရမွာကိုး။
ယႆ - အၾကင္အရွင္ဘုရား၏ ေတအာသ၀ါ - ထို အာသေ၀ါတရားတုိ႔သည္၊ ခီဏာ - ကုန္ပါၿပီ ဘုရား။ အရွင္ဘုရား အာသေ၀ါ ကုန္သြားၿပီ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။

ျမတ္ေသာအလွဴကို ခံထိုက္ၿပီ
သူ႕နတ္ကို ေခၚလိုက္တယ္။ မာရိသ - အခ်င္း မိတ္ေဆြနတ္တုိ႔ ယခုၾကြလာတဲ့ ယခုအားထုတ္မႈ ၿပီးဆံုးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဒကၡိေဏေယ်ာ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္သည္ အသိျဖစ္၏၀ါ - ျဖစ္ၿပီ။ အခုမွ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အခုမွ အလွဴခံထိုက္တယ္ အို ဒကာမႀကီးက သူကေတာ့ျဖင့္ ေတာ္ေအာင္စားၿပီး။ အထက္ပုဂၢိဳလ္ကို ဒီလိုလွဴမယ္ဆိုတာ အခုမွ အလွဴခံထိုက္တယ္။ နတ္က နတ္ကေျပာတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဂူေဒါင့္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က တစ္ခါတည္း ထြက္လာတယ္။ အရွင္ဘုရား ဆြမ္းခံခ်ိန္ ရွိေသး တယ္ ၾကြပါဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

အရိယာ၏ထူးျခားခ်က္
ဒကာ ဒကာမေတြ ယေန႔ည ေျပာရမယ့္ တရားက ထူးလဲထူးပါေပတယ္။ ဘယ္လုိ ထူးသလဲဆို ေတာ့ အသားက ထန္းသီးမွည့္လို တက္လာတယ္။ အရိယ ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ (မွန္ပါ့) ထန္းသီးမွည့္ဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ ထန္းသီးမွည့္ေတာ့ ဒကာသိုက္တုိ႔ ျမင္ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ထိပ္နားက ၀ါေနတယ္။ ေအး … ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ အသားအေရေတြ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္လာတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
အသားအေရကထန္းသီးမွည့္ပလာ
အရိယာျဖစ္လာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ထန္းသီးမွည့္ကဲ့သုိ႔ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္လာတယ္။ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယတုိ႔ဟာ ၿငိမ္ေနတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယတုိ႔က ဘာျဖစ္သလဲ (ၿငိမ္ေနပါတယ္)၊ ၿငိမ္ၿပီး အသားအေရကေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ (ထန္းသီးမွည့္ကဲ့သုိ႔ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ ျဖစ္တယ္။
ဘယ္လုိပဲ ဟိုက ခၽြတ္ခၽြတ္၊ ဒီက ခၽြတ္ခၽြတ္သူက ေျခလွမ္းမပ်က္ဘူး။ ခပ္ေျဖးေျဖး ခပ္မွန္မွန္ သြားေလ့ရွိတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အသားအေရက ထန္းသီးမွည့္ပလာကဲ့သုိ႔ အခုျဖဴေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၀ါက်င့္က်င့္ လာရေတာ့မယ္။ မည္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္လာေတာ့ မည္းေပမယ့္လဲ မည္းၿပီးသကာလ သူက ေျပေျပျပစ္ျပစ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္ရမယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယ၊ မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ ဒါေတြကလည္း အေတာ္တည္ၿငိမ္ၿပီး သကာလ လာတယ္။
အဲဒီလို တည္ၿငိမ္ၿပီး ေနရာက ထြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေစာေသးတယ္လုိ႔ ေနက အေစာခ်ည္းရွိ ေသးတာပဲဆုိၿပီး သကာလ သပိတ္၊ ပရိကၡရာေတြကိုလဲျပင္ တန္းေပၚက သကၤန္းကို ကပ်ာကယာယူၿပီး  ႐ံုၿပီး ဂူေပါက္ထြက္လာတယ္။

ရဟန္းဣေႃႏၵတည္ၿငိမ္တယ္
သမီးကလည္း ေမာင္လာ ခဲတယ္။ ယေန႔ နာရီ ေနာက္က်တယ္ဆိုၿပီး ျပဴတင္းေပါက္က လာလမ္း ကို ထြက္ေမွ်ာ္ေတာ့ သူက အင္း ခါတိုင္းလာပံုနဲ႔လည္း မတူဘူး ကေလးမေလးက၊ ရဟန္းဣေႃႏၵေတြလည္း သိပ္ရတယ္၊ အသားအေရေတြလည္း ေျပာင္းလာတယ္။ အင္း - ငါ၏ ေမာင္ေတာ္ေတာ့ျဖင့္ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရၿပီး ရေနၿပီလား? မရဘူးလား? သူေတာ့ ဘယ္သိမလဲ (မွန္ပါ့)။
ခါတိုင္းနဲ႔ မတူတာေတာ့ သိတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူတာေတာ့ သူသိတယ္။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ လာတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ ကေလးမေလးက ဆြမ္းေလာင္းၿပီး အေမမွာခဲ့တဲ့အတိုင္း ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီး သကာလ ဆြမ္းေလာင္းတဲ့အခါ ဟိုကလဲ ဆုေပးတယ္ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)။

ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေစသတည္း
သုခိေတေဟာတု”။ ေတ - သင့္အား၊ သုခိ - ခ်မ္းသာျခင္းသည္၊ ေဟာတု - ျဖစ္ပါေစသတည္း။ ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေစတည္းဆိုၿပီး ၾကြသြားတာပဲ သူ႔ဂူသူ ျပန္ခဲ့တာပဲ။
သူ႔ဂူသူ ျပန္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ အေမႀကီးကလဲ ဆယ္နာရီ ေလာက္က်ေတာ့ သူေတာထဲက ယူသင့္တာယူ၊ ခုတ္သင့္တာခုတ္ၿပီး သကာလ ေတာသူေတာင္သားအတိုင္း ျပန္လာတာေပါ့ဗ်ာ (မွန္ပါ့)။

ငါ့သားက်န္းက်န္းမာမာရွိရဲ႕လား
ျပန္လာၿပီး သူက ဒိျပင္ဟာ မေမးဘူး၊ ေဟ့ ငါ့သားၾကြလာသလား? ၾကြပါတယ္၊ ၾကြလာေတာ့ ေလာင္းလိုက္ကဲ့လား? ေလာင္းပါတယ္၊ ဘာမ်ား ေျပာေသးသလဲ? ဘာမွ မေျပာပါဘူး။ သူ ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး က်န္းက်န္းမာမာ ရွိရဲ႕လား?။
အမေလး ခါတိုင္းလို မဟုတ္ဘူး၊ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူဘူး။
မ်က္လံုးေတြကလည္း အင္မတန္ တည္ၾကည္တယ္၊ နားေတြကလဲ အင္မတန္ တည္ၾကည္တယ္။ အသားအေရကလည္း ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ပဲ တစ္ခါတည္း အင္မတန္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိတယ္၊ လႈပ္ရွားျခင္း ဘာမွမရွိဘူး။
ငါ့သားရဟႏၲာျဖစ္ၿပီ
ဒကာမႀကီးက ရိပ္မိတယ္။ ဟာ ဒါျဖင့္ ငါ့သား ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီ သာသနာၿမဲၿပီ၊ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ဒကာမႀကီးဟာ အင္မတန္ ၀မ္းသာသြားတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့ အခုနက ပုဂၢိဳလ္မွာ ဒီဒကာမႀကီးေတြရဲ႕ ေျပာဆိုသံ ၾကားသျဖင့္ ခုနက လွဴတဲ့ ဆန္ကြဲထမင္း၊ ပုန္းရည္ဟင္းနဲ႔ အိုးကပ္ ဖင္ကပ္နဲ႔စားၿပီး ငါ့သား လာလုိ႔ရွိရင္ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ပ်ားသကာလေတြ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္။ ငါဆန္ကြဲစားမယ္။ သူ႕ကို ေကာင္းေပဆိုတဲ့ ဆန္႔ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ယူေလာင္းဆိုေတာ့ ငါ သာမညနဲ႔ မစားထိုက္ဘူး။ အရိယာျဖစ္မွ စားထိုက္တယ္ဆိုၿပီး တစ္နာရီပဲ ႀကိဳးစားလိုက္တာ ေမာင္ထြန္းလႈိင္၊ တစ္နာရီနဲ႔ၿပီးတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ၀ီရိယ ျပင္းထန္တာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့ ဒကာ - ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ီရိယ ျပင္းထန္ရင္ သမာဓိ အားရွိတယ္ ဆိုတာေကာ ယံုၾကည္ၿပီလား (ယံုၾကည္ပါၿပီဘုရား)။ ပညာထက္ျမက္မယ္ ဆုိတာေကာ (ယံုၾကည္ပါၿပီဘုရား)။

လယ္ေျမေကာင္း
ေအး … အခု ကိုယ္ေတာ္က ကႆကဂူမွာ ေနေတာ့ မဟာမိတၱရဟန္း (မွန္ပါ့)၊ မဟာမိတၱရဟန္း ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ဂူက ကႆကဂူ၊ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က မဟာမိတၱရဟန္း (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ၾကည့္စမ္း။ သူမ်ား ဆြမ္း၊ ကြမ္းေတြကို ေတာ္ေအာင္ေတာ့ မစားဘူး။ ဒကာ - ဒကာမေတြ လယ္ေကာင္း၊ ေျမေကာင္း မွတ္ၿပီး ဒီအေပၚမွာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တယ္။ လယ္မေကာင္းရင္ မစားေသးဘူးကြ၊ အရိယာလယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ လယ္ေကာင္း လုပ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ကိေလသာ အညစ္ အေၾကး မရွိတဲ့ လယ္ျဖစ္ေအာင္ (တင္ပါ့)။
ဒီလမ္းေကာင္းမွာ ဒကာ ဒကာမေတြ မ်ိဳးေစ့စိုက္လိုပ္ရလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ လူ၊ နတ္၊ နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာ ခ်မ္းသာတည္းဟူေသာ အပင္ေတြ ေပါက္ေရာ ဒီလိုမွ ငါစားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ (မွန္ပါ့)။

မင္းတုိ႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရင္ရတာပဲ
မင္းတုိ႔လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရတာပဲ၊ မင္းတုိ႔လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရင္ ရတာပဲ၊ ကိုယ့္အတန္းနဲ႔ကိုယ္ ရတာပဲ။
မင္းတုိ႔လည္း သားေတြ မယားေတြက ရွိၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်က္ၿပီး ေကၽြးတယ္။ ေၾသာ္ … သူတုိ႔ သဒၶါတရားဟာလဲ မေသးလွဘူး၊ သူတုိ႔က သဒၶါတရားနဲ႔ ေကၽြးေတာ့ ကိုယ္က ေလာဘနဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အပါယ္မီး ထေတာက္႐ံုပဲရွိတယ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ၿငိမ္းေအာင္ လုပ္ၿပီး စားလိုက္မယ္ဆို ျဖစ္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)။
ဒကာသိုက္ မျဖစ္ဘူးလား (ျဖစ္ပါတယ္)၊ ဒီလိုစားခ်င္တဲ့စိတ္ မေပၚဘူးလား၊ ေဒၚေရႊ ခ်က္ေကၽြးတာ ကို (မွန္ပါ့)၊ ေဒၚေရႊကလည္း ထုိ႔အတူပဲ ငါ့အိမ္မွာ ညီမေလးေတြ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေနတာ သူတုိ႔က သဒၶါတရားနဲ႔ ဟုတ္လား၊ ဒါေလး စားပါဦး၊ ေသာက္ပါဦး၊ ဒါေလးဟာ အေတာ္ကို ရွာႀကံၿပီး ခ်က္ထားတာ ဆိုတာ မပါဘူးလား (ပါပါတယ္ဘုရား)။
သုိ႔ေသာ္လဲ ေလာဘ ေဒါသနဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ ေကာင္းပါ့မလား (မေကာင္းပါဘူး)၊ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကိုယ္ခ်က္တာ ဘာေက်းဇူးတင္စရာ ရွိသလဲ၊ ဒီလို လာေသးတာဗ်၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က (မွန္ပါ့) ခုနကဘက္ကို မသြားဘူး။
ခုနက ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ျပင္လိုက္တာနဲ႔ပဲ အားလံုး ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သူကိုယ္တိုင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ မည္မွ်ေလာက္ အဖိုးတန္တယ္ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ လုိေသးသလား (မလိုပါဘုရား)။

သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယျပင္းျပတာ
သူ႕ကို သူမ်ား တိုက္တြန္းတာလား။ သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယ ျပင္းျပတာလား (သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယ ျပင္းျပတာပါဘုရား)။ အင္း သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယျပင္းျပၿပီး သကာလ လာတဲ့အတြက္ (မွန္ပါ့) ျပင္းျပတာကလဲ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒကာမႀကီးတုိ႔ ေျပာသံဆိုသံနဲ႔ တကယ့္ သကၠစၥနဲ႔ အင္မတန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းနဲ႔ေတြ႕တယ္။
သူေတာ္႐ံု စားၿပီးသကာလ သူ႔သား ခရီးေပါက္ဖုိ႔အေရးကိုသာ အားေပးေနတယ္ ဆိုတာက မေသခ်ာဘူးလား (ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား)။
အရိယာအျဖစ္နဲ႔ စားလိုက္မွသာလွ်င္ စားထိုက္တဲ့အျဖစ္ကို သူ႔ဥာဏ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဒီဂူထဲက မထေတာ့ဘူး။ မဂ္ေလးတန္မွ မရ၊ မထဘူးကြာ ေသပေစဆိုေတာ့ ရတာပဲ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ တရားကလဲ အမွန္ပဲ၊ ၀ီရိယကလဲ ျပင္းျပမယ္၊ အဓိ႒ာန္ခ်က္အတိုင္းပဲ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီဒကာ ဒကာမေတြလဲပဲ ရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ စမ္းလဲ ၾကည့္ၾကပါဦး (မွန္လွပါဘုရား)။
မစမ္းခင္က ေၾကာက္ေနလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ေသခ်ာစမ္းရင္ အေသအခ်ာျဖစ္မယ္။ ဟုတ္ဖူးလား  ျဖစ္ဖုိ႔ရာ အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ခဏခဏ ေျပာတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)၊ မေျပာဘူးလား … (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။
သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း၊ ဟုတ္ၿပီလား၊ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားရေအာင္ က်င့္ျခင္း (မွန္ပါဘုရား)။ ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုရင္ ေသာတာပန္ တည္ရပါတယ္။ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ကလာတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါ တယ္ဘုရား)။
တရားနာျခင္းရယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား၊ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္း၊ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း၊ တရားအထိုင္ မွန္ကန္စြာက်င့္ျခင္း။ ဤအဂၤါေလးပါးအတိုင္း ျပည့္စံုရင္ ဘာျဖစ္ရမတံုး … (ေသာတာပန္ တည္ပါတယ္ဘုရား)။
ေသာတာပန္တည္ရမယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ တရားနာျခင္းလည္း ရွိတယ္၊ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းေကာ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)၊ ဒီလို ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းကလည္း တစ္နံပါတ္ ျပည့္စံုတယ္၊ တရားနာျခင္း ႏွစ္နံပါတ္ ျပည့္စံုတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အနိစၥေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျမင္တဲ့ဥာဏ္ေကာ မမွန္ဘူးလား … (မွန္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲဒါ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း အဲ့ဒါေလးကို ထပ္ျပန္တလဲလဲ အနိစၥေတြနဲ႔ခ်ည့္ ဥာဏ္နဲ႔တြဲေန ေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ စတုတၳ အလုပ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။
အနိစၥနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔ မခြဲေအာင္ တြဲေနလုိ႔ရွိရင္ ဒါ စတုတၳအခ်က္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ အဲဒီအခ်က္ ညီညြတ္လုိ႔ရွိရင္ ေသာတာပန္ တည္ရမယ္လုိ႔ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာလိုေနတယ္ဆိုတာ စတုတၳအခ်က္ ကေလးလိုေနတာ … (မွန္ပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ေဒၚအုန္းခင္ ဘာလိုတယ္ ထင္သတံုး စတုတၳအခ်က္ လိုပါတယ္ဘုရား။
အဲ့ဒီ စတုတၳအခ်က္ကေလးကိုသာ အားတက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြက တကယ္တမ္း ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေသာတာပန္တည္တဲ့ အဂၤါမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာတာ ေလးခ်က္ေတာင္ ေဟာေသာေၾကာင့္ ေလးခ်က္နဲ႔ညီညြတ္ရင္ ရရမယ္ဆိုသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ေကာ စိုးရိမ္စရာ ရွိရဲ႕လား … (မရွိေတာ့ပါဘူးဘုရား)၊ မရွိဘူးေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ အားလံုး ဒကာဒကာမေတြ …

ဒုိ႔သည္ပါရမီထူး၊ ဘုန္းကံထူးေတြ
ဒုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ပါရမီထူး ဘုန္းထူးကံထူးေတြပလား၊ ဒီပါရမီထူး ဘုန္းထူး ကံထူးေတြကို သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရးေတြက အလြဲသံုးစားနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္တဲ့အတြက္ ေသာတာပန္ ျဖစ္မည့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မ်က္ရည္က်ဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္ (မွန္လွပါဘုရား)၊ ဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)။

ကိစၥၿပီးရမည့္ဘ၀ႀကီး
ကိစၥၿပီးရမည့္ ဘ၀ႀကီး အဂၤါစံုေနတာကိုး။ မစံုဘူးလား (စံုပါတယ္ဘုရား)၊ အဂၤါစံုၿပီးသကာလ ဘ၀က ေတာင္းခံခဲ့တဲ့ဆု၊ အားထုတ္ခဲ့တဲ့ သတၱိေတြက ဒီမွာ စံုၿပီးေတာ့ အက်ိဳးမေပးေသးဘူးလား (ေပးပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီအက်ိဳးေပးႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အေကာင္းအက်ိဳးေပးတဲ့ အထဲက အလြဲအသံုး ခ်ေနလို႔ခက္တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။
အက်ိဳးေပးကေတာ့ မစံုဘူးလားဗ်ာ (စံုပါတယ္) ဆရာေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းျခင္းေကာ၊ တရားနာျခင္း ေကာ၊ အနိစၥေလးေတြ ဆရာသမား ေျပာထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေ၀ဒနာအနိစၥေလးေတြ ျဖစ္ပ်က္ကေလး ေတြ မျမင္ၾကဘူးလားဗ်ာ (ျမင္ပါတယ္)။
ထပ္ျပန္တလဲလဲ ပြားမႈကေလးေတြ လုိတယ္။ အဲဒါေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ မပြားႏိုင္ပါလိမ့္မတံုးလုိ႔ ေမးတဲ့ အခါ သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရး ႐ႈပ္လုိ႔ (မွန္ပါ့)။

ေတာင္တက္ရတဲ့အက်ိဳး နပ္ေအာင္လုပ္ပါ
အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနာက္တုန္းက ဒီေတာင္ေရာက္ေအာင္ တက္မယ္ဆိုၿပီး ဒီေတာင္တက္ၿပီးခါမွ ဒီေတာင္ေပၚက်မွ ကိုယ္အလိုရွိတဲ့ သစ္သီးေတြကို ခူးၿပီး ဆြတ္ၿပီး မစားရလုိ႔ ရွိရင္လဲ ေတာင္တက္က်ိဳး နပ္ပါ့မလား (မနပ္ပါဘူးဘုရား)။
ဒီမွာလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပါယ္ေရာက္ေနရာက လူ႔ျပည္ေတာင္ႀကီး တက္လာၾကတယ္။ တိရိစာၦန္ျပည္ က လူ႔ျပည္ေတာင္ႀကီး တက္လာၾကၿပီးသကာလ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္တည္းဟူေသာ အသီးေတြကို ဆြတ္မဟဲ့၊ စားမဟဲ့၊ ခူးမဟဲ့ဆိုၿပီး တက္လာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္ (မွန္ပါ့)။

ျပင္ခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး
ဒီေတာင္ေပၚ ေရာက္မွ ခပ္ငိုင္ငုိင္နဲ႔ ခပ္မိႈင္မိႈင္ လုပ္ေနေတာ့ မတူေရ ေတာ္ပါ့မလား (မေတာ္ပါ ဘုရား) ဒီတစ္ခါ ဘယ့္ႏွယ္လဲ၊ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ျပင္ၾကရအံုးမယ္။ ဟုတ္ပလား။ ျပင္ခ်ိန္ကလဲ ဘုန္းႀကီးက ေျပာခ်င္တယ္။ ေဒၚအုန္းခင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က နည္းနည္းက်န္တယ္။ သိပ္ျပင္ခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲ။ ျပင္ရင္းမတၱနဲ႔ အဖ်က္အဆီးေတြကမ်ားတယ္။ ဒီက ျပင္ရင္ ဟိုက ပ်က္တတ္တယ္ ဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)။

ကပ်ာကယာျပင္ပါေတာ
ဒကာစိန္တုိ႔ အတြက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီကျပင္ရင္ ဟိုကပ်က္ေတာ့တာပဲဆိုတာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ) အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျပင္ခ်ိန္ သိပ္မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ကပ်ာကယာ ျပင္ၿပီးေတာ့ အခုန ကိုယ္ေတာ္လုိ တစ္နာရီနဲ႔ အၿပီးလုပ္မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနရာက်မယ္ ဟုတ္ပလား (မွန္လွပါဘုရား)။
ဒီထက္ ရက္ပိုသြားလုိ႔ ဒီ့ထက္ ရက္ရွည္သြားလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ မရဏမင္းကလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို မင္းတုိ႔က အရြယ္ေကာင္းတုန္းက လုပ္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခုမွ ျပာေလာင္ခတ္ရမလားဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းျဖတ္၊ အသက္ သတ္မယ္ (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ မရဏမင္းကလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔အေပၚမွာ သူကႏိုင္တုန္းရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္မရေတာ့ သူ႕ေတာ္လွန္ႏိုင္တဲ့အေရးက ေ၀းတယ္ … (ေ၀းပါတယ္ဘုရား)။
ခုေတာ့ျဖင့္ … ကိုင္း … မင္းမလာခင္ တုိ႔ကဦးေအာင္မင္းကို ပယ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိေအာင္ ဆိုၿပီး သကာလ တကယ္တမ္း သမာဓိကို သမာဓိညံ့မယ္ဆုိရင္ ၀ီရိယ ကူကူၿပီးသကာလ တစ္ခါတည္းေပးလုိ႔ … (မွန္လွပါဘုရား)၊ ဒီတစ္ခါ ဒီထက္ တည္ၾကည္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဒီထက္ တည္ၾကည္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ ၀ီရိယ နဲ႔ ပင့္ပင့္ေပးလိုက္ကြာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ဒီပန္းစီး မမႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ … အုိး …. ေနာက္က ပုဂၢိဳလ္က မင္းက ေလးေလးနဲ႔ ဒါမ မႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မင္း ပ်င္းဖ်င္းလြန္းတယ္ ဒကာစိန္ ဟိုဘက္က သိပ္ကုန္းမလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပါသြားတာေပါ့ … (မွန္လွပါဘုရား)။ နဂိုကေတာ့ သူမမႏိုင္ဘူး ညည္းေနတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟုတ္ၿပီ လား။
ေနာက္က်ေတာ့ မင္းဒါႀကီး ရွက္စရာေကာင္းတယ္ကြာ အားထုတ္ကြာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဆိုေတာ့ ဒကာစိန္ ပါမသြားေပဘူးလား … (ပါသြားပါတယ္ဘုရား)။
ေၾသာ္ … ဒါျဖင့္ ခုနတုန္းက မတုန္းက ဒီ သမာဓိေတြ ဘာေတြနဲ႔ ကိုင္ထားတာပါပဲ … (မွန္လွပါဘုရား)။

အားထုတ္မႈလုိေနတယ္
သို႔ေသာ္ ဘာလိုေနသတံုးဆိုေတာ့ အားထုတ္မႈလိုေနတယ္။ ၀ီရိယျပင္းျပမႈ လိုေနတယ္။ အခုလဲ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘာေလးလုိေနသလဲဆိုေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ရိပ္မိေလာက္ပါၿပီ။ ဘာလို ေနသလဲ (၀ီရိယ လိုေနပါတယ္)၊ ၀ီရိယလိုေနပါတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ ၀ီရိယ လိုေနတယ္ဆိုေတာ့ ၀ီရိယေလးကို အားကိုးလိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သတိမွာလဲ ပိုမွာပဲ၊ သမာဓိမွာလဲ ပိုမွာပဲ။ ပညာမွာေရာ (ပိုမွာပါဘုရား)။

ရ ထားတဲ့အခြင့္အေရး မယူပဲမေနပါနဲ႔
အဲဒီေတာ့ ဒီလို ထားလိုက္ၾကပါ။ ၀ီရိယအေပၚ ထိန္းႏိုင္တဲ့၊ ကိုင္ႏိုင္တဲ့လူ၊ ၀ီရိယရွိတုန္း ဘုန္းပိုင္ ကံပိုင္တဲ့လူ၊ ဒီရထားတဲ့ အခြင့္အေရးကို မယူဘဲ မေနပါနဲ႔။ ၀ီရိယ အားႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရွိရမလဲလုိ႔ ႀကိမ္းလိုက္ပါ။ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)၊ ႀကိမ္းၿပီး တကယ္တမ္း ႀကိဳးစား (မွန္လွပါဘုရား)။
ႀကိမ္းၿပီး ထိုင္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ ထုိင္ေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး တကယ္တမ္း ႀကိဳးစားမွ ခရီးေပါက္မယ္။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔ေတာ့ ေဆး၀ါးက တစ္မ်ိဳး၊ ေရာဂါထူတာက တစ္မ်ိဳး၊ ေျပာပဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး၊ ဒါ … သူေလွ်ာ့ၿပီ (မွန္ပါ့) အဲဒါ လူႀကီး ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြေနာ္။ လူႀကီး လူက်ယ္ေတြ (မွန္ပါ့)။
အသက္ ကေလးကလည္းႀကီးလာၿပီ။ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရတာ ေရာဂါထူတဲ့အခ်ိန္မွာ လာေတြ႕ရေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ နာလိုက္တာ။ အဲဒါ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ၿမိဳ႕သံုးေပါ့ဗ်ာ။ စင္စစ္မေတာ့ မလုပ္ဘူး ေျပာတာ။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ၿမိဳ႕သံုးကယဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္တယ
ကိုင္း … ဒီအသြားေတြလဲ မလာခဲ့နဲ႔၊ ဒီၿမိဳ႕သံုးေတြက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေနာက္ဆုတ္အသြား (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီၿမိဳ႕သံုးမ်ိဳးသံုးခ်င္သလား။ (မသံုးခ်င္ပါဘုရား)၊ အဲဒီၿမိဳ႕သံုး အသံုးေတြ ျဖဳတ္မွ ၿမိဳ႕သံုးက ယဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္တာ (မွန္လွပါဘုရား)။
ကဲ … ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အသက္အရြယ္ကလဲႀကီးတယ္။ ဒကာစိန္ ေလာကီမွာေတာ့ ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး ေပါ့ကြာ ေတြ႕လိုက္မယ္ေဟ့ မေျပာဘူးလား (ေျပာဖူးပါတယ္)၊ အဲဒီေတာ့ ႏြားအိုတြက ဘာလုပ္မလဲ? ေဒၚအုန္းခင္  ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒီအတိုင္း ေတြးရမယ္၊ ဒီလို မေတြးလုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလား (မျဖစ္ပါဘူးဘုရား) မျဖစ္ဘူး။
အဲ … မတူ တုိ႔ေတြ မရီတုိ႔ သူေတြက်ေတာ့ ေဟ့မင္းတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက လူအစဥ္ထားၿပီးသကာလ ဟိုလူ တစ္ခ်က္ပစ္၊ ဒီလူ ေသနတ္နဲ႔ တစ္ခ်က္ပစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဒုိ႔ေတာ့ ေခ်ာ္စရာကို မရွိဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးတယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။
မာရ္နတ္မင္းက ၉၆-ပါးေသာ လက္နက္ တစ္ခုခုနဲ႔ ကိုင္ပစ္လုိ႔ရွိရင္ တုိ႔ အရင္ ထိမယ္ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ လိုေသးလား။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ အို … ခႏၶာကိုယ္ အထည္ႀကီးတယ္။ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။
အင္း … ဒီအထဲတုိ႔ အလြယ္ဆံုးပါလား .. . (မွန္လွပါဘုရား)။ ျမန္ျမန္ လုပ္လိုက္မွ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ရွင္းၿပီမုိ႔လား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ခုနက ႏြားပ်ိဳထဲ ပါသြားၿပီ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ႏြားအိုေတြေကာ မပါေသးဘူးလား … (ပါပါတယ္ ဘုရား)။ ဆင္ေျခမ်ားလဲ ေနဦးမွာလား … (မလဲပါဘူးဘုရား)။ မလဲဘူး။
ဒီဆင္ေျခက ေဒၚခန္႔ လဲခ်င္လည္း လဲတတ္တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ျဖင့္ အားအင္ဗလကလည္း ခပ္ခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔ ဟုတ္လား၊ ထိုင္တယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္အ႐ိုးနဲ႔ ကိုယ္က အင္မတန္နာတယ္။ ထိုင္တာေတာင္ ေနရာ ေရြးရေသးသလုိလို၊ ဒီလိုဟာေတြက မမ်ားဘူးလား … (မ်ားပါတယ္ဘုရား)။
အၿပီးသတ္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္လုိ႔ပဲ … (မွန္လွပါဘုရား)။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ဒီလို အားေပးရမယ္တဲ့ ကိုင္း … ၀ီရိယစိုက္တယ္။  ၀ီရိယဆိုတာသည္ကားလုိ႔ဆိုရင္ တစ္ခါတည္း … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သတိကိုလည္း အားေပး၊ သမာဓိကိုလည္း အားေပး၊ ပညာကိုလည္း အားေပးေတာ့ သူက အားမေပးႏိုင္တဲ့ တရားကို ရွိေသးရဲ႕လား … (မရွိပါဘူးဘုရား)။
မရွိေတာ့ကို တဲ့ တုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သူမ်ားက လဲတယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အနည္းငယ္ ေလာက္သာ၊ သူတုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အသားအေရေလး ရွိေသးလုိ႔ သူက တစ္လစားလုိ႔ရွိရင္ အသားအရည္က ဆင္ပိန္ ကၽြဲ … (မွန္ပါ့)။
တုိ႔ကေတာ့ျဖင့္ တစ္ခါတည္း ထိတ္ခနဲ ေသဖုိ႔ရာကမ်ားတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အားကအရင္ ျပတ္မယ္။ ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားရမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
လူပိန္က်ေတာ့ အားအင္ျပတ္မွာစိုးတာနဲ႔ … (ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားရမွာပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ပိန္လည္း မလြတ္ဘူး၊ ၀လည္းမလြတ္ဘူး၊ ပ်ိဳလည္းမလြတ္ဘူး။
ေဒၚအုန္းခင္ ေရ … ေသျခင္း တရားက ဒီလိုပဲ ပါၾကတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္သူ႔ ေလ်ာ့ေစ်းေပးေနဖုိ႔ လိုေသးသတံုး … (မလုိပါဘူးဘုရား)။
အဲ့ဒီေတာ့ လုိရာမေရာက္ေသးသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး လူပိန္ကလည္း ဒီအတိုင္း အားထုတ္ရမယ္။ လူ၀ေတြကေကာ … (ဒီအတိုင္း အားထုတ္ရမွာပါဘုရား)။ အားထုတ္ရမွာခ်ည္းပဲ၊ ဒီ ၀ီရိယ ျပင္းျပဖုိ႔ အေရးကို တစ္ခါတည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခုေျပာတဲ့ သံုးနည္းနဲ႔သာ မွတ္ၿပီးသကာလ ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားလိုက္ပါ … (မွန္လွပါဘုရား)။
မႀကိဳးစားသင့္ဘူးလား … (ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္ဘုရား)။ ကိုင္း … ဒီထက္ ႀကိဳးစားေစခ်င္လုိ႔ တုိက္တြန္းနည္းတစ္မ်ိဳး ေျပာပါဦးမယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံေကာင္းလုိ႔ အသက္ရွည္ေနတာဆိုတာ လူတိုင္းပါးစပ္မွာ ႏႈတ္တတ္ေနယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ကံေကာင္းလုိ႔ အသက္ရွည္ေနၾကတာဘုရား ေနာ္ ဆိုတာ လူတိုင္းပါးစပ္မွာ ႏႈတ္တက္ ေနတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကံက ဘယ္တုန္းကတံုးလုိ႔ ေမးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဘ၀ကေပါ့ဘုရား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ေနာက္ဘ၀ ကံတခု အစိတ္သား က်န္ေတာ့လား၊ ငါးဆယ္သား က်န္ေတာ့လား၊ တစ္မတ္ သားေလာက္က်န္ေတာ့လား လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိသလား … (မသိပါဘူးဘုရား)။
မသိေတာ့ သူေျဖာင့္ေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သြားႏိုင္၊ လာႏိုင္ဦးမွာပဲ … (မွန္လွပါ့ဘုရား)။ သူကလည္း တစ္မတ္သားက ညက ကုန္ေတာ့ကို အိပ္တဲ့ေနရာက မထႏိုင္ဘူး၊ ည ကုန္သြားလုိ႔ရွိရင္၊ အိပ္တဲ့ ေနရာက ထႏိုင္ေသးရဲ႕လား … (မထႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။
သူကုန္သြားတာနဲ႔ ဒီလူမွာ ဘိုင္းဘုိင္းမလဲဘူးလား … (လဲပါတယ္ဘုရား)။ သူက ထမင္းစားရင္း ကုန္သြားေတာ့ ထမင္း ပထမတစ္လုပ္ ထည့္ရေသးတယ္။ ေနာက္တစ္လုပ္မွာ သူ႔ကံ ကုန္သြားေတာ့ ပန္းကန္ျပားထဲက ဟာေတြနဲ႔ ဒီအတိုင္း ဒီေနရာ ေသပြဲ၀င္လိုက္ရတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။
ထမင္းစားရင္းနဲ႔ က်န္တဲ့ ပန္းကန္ျပားထဲလည္း ထမင္းက တစ္ျခား၊ ေသတဲ့လူကတစ္ျခား၊ ဒီလို ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာက အတိတ္ကံေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေနတာ၊ အတိတ္က အစိတ္သား ရွိေတာ့လား၊ ငါးဆယ္သားရွိေတာ့လား၊ တစ္မတ္သား၊ တစ္ပဲသား ရွိေတာ့လား၊ ကုန္လုၿပီလား ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိရဲ႕လား … (မသိပါဘူးဘုရား)။
မသိေတာ့ ဒီလို တြက္ရတယ္၊ ဒီလိုတြက္ရတယ္ အင္း … ဖႆ လာတာ အေတာ္ၾကာၿပီ၊ ကုန္လု ၿပီ၊ မၾကာေသးဘူးလား … (ၾကာပါၿပီဘုရား)၊။ (၇၀) ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ (၇၀) လံုး ဖႆ လာရတဲ့အခါက်ေတာ့ ကုန္လုၿပီဆိုတာ တြက္ဖုိ႔ မလိုေတာ့ဘူး၊ ကုန္လုၿပီဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဟုတ္လား … (မွန္လွပါဘုရား)။
ဥပမာ (၄၀)၊ (၅၀) ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေကာ၊ (၄၀)၊ (၅၀) တန္ ဖႆ ေနရေတာ့ တုိ႔လို (၄၀)၊ (၅၀) ေတြ ကံကုန္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ တုိ႔လည္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ မသိဘူး၊ ကုန္လုၿပီ ထင္ပါရဲ႕၊ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္မွ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ေရွ႕တစ္လွမ္းသြားရင္း ကံကုန္သြားရင္ေသတယ္ ေဒၚအုန္းခင္ရ (မွန္ပါ့)။ ေနာက္တစ္လွမ္း ကံကုန္သြားရင္ ေရွ႕တစ္လွမ္းဆက္ လွမ္းႏိုင္ေသးရဲ႕လား … (မလွမ္းႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။ တစ္ခါတည္း ပို႔လိုက္တယ္။ မလဲေသးဘူးလား … (လဲပါတယ္ဘုရား)။
အဲ့ဒီေလာက္ ေသျခင္းတရားက ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ ေနာက္ကံ ကံ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အတင့္ရဲၿပီးသကာလ၊ ဟုတ္လား ေလာကုတၱရာအလုပ္ ေျဖးေျဖးမွ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အတင့္ရဲမေနလိုက္ပါနဲ႔  … (မွန္လွပါဘုရား)။
အတင့္ရဲရင္ ေသပြဲဦးမယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပိလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ အတင့္ရဲေန လိုက္ရင္ ဘယ္ႏွယ့္ဆိုၾကမတံုး … (အေသပြဲဦးမွာပါဘုရား)။
အေသပြဲဦးမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း ေသမလုိ႔လာတဲ့အထဲမွာ ပြဲေလးခံ႐ံု က်န္ေတာ့တယ္၊ ပစၥည္းက အလွဴေပးဖုိ႔ ျပည့္စံုကုန္ၿပီဘုရား၊ ရက္ကန္႔သတ္ဖုိ႔ လုိေတာ့တယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာလဲ ေသစရာေတြက ဘယ့္ႏွယ့္တံုး … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ ျပည့္စံုေနၿပီ၊ ရက္ကေလးလုိေတာ့ တယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အဲ့ဒီေတာ့ ရက္ကေလးလုိေတာ့တယ္လုိ႔ ဆိုတာလည္း ေဒၚအုန္းခင္ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီ ဘုရား)။ ရက္ကေလးလုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဒီရက္အတြင္း ေပ်ာ္ပါရေစဦးလုိ႔ ဆိုခ်င္ေသးသလား … (မဆိုခ်င္ပါဘူးဘုရား)။
မဆိုခ်င္ပါနဲ႔ အေသလြတ္ရာကို ဒီရက္အတြင္း ရွာပါေတာ့မယ္လုိ႔ ဒကာစိန္ ရွာလိုက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟုတ္ၿပီလား။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္က ႏႈတ္တက္ေနၿပီဆိုတာ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါ ၿပီဘုရား)။
ႏႈတ္တက္တာေပါ့ဗ်၊ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းကိုက္ျပ၊ ေတာ္ၾကာ လည္နာျပ၊ ရင္နာျပလိုက္၊ ေလထိုးျပလိုက္၊ မူးျပလိုက္၊ ေ၀ျပလိုက္၊ ထိုးထုိးၿပီးျပလိုက္၊ ဟိုကထုိးသလိုလို ဒီကထုိးသလိုလို ခ်ခ်င္တဲ့ ေနရာ ေျခခ်လိုက္တဲ့အခါ ဒီကထိုးသလိုလို ခ်ခ်င္တဲ့ေနရာ ေျခခ်လိုက္တဲ့အခါ ဟိုဘက္ေခ်ာ္က်သလိုလို ဟုတ္ဖူးလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက အတိမ္းအေစာင္းခံသလား … (မခံပါဘူးဘုရား)။
မခံေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲ့ဒါ မရဏမင္းက လက္နက္စမ္းတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟိုဟာကေလးနဲ႔ ပစ္စမ္းလိုက္၊ ဒီဟာေလးနဲ႔ ပစ္စမ္းလိုက္၊ မင္းတုိ႔ ခိုကိုးရာ ရွာရင္ရွာ၊ မရွာရင္ ဗိုင္းဗိုင္းလဲေအာင္ ပစ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ခုိကုိးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice ေပးေနၾကတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။
ေဒၚအုန္းခင္ ဘာတံုး … (ခိုကုိးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice  ေပးေနတာပါဘုရား)။ ခိုကိုးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice ေပးေနၿပီ ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊ ဒီထဲတရားနာတဲ့ ဒကာဒကာမေတြေကာ တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေကာ အတူတူပဲ  … (မွန္ပါဘုရား)။ ႏို႔တစ္ Notice ရၿပီးသားေတြ၊ မရေသးဘူးလား … (ရပါတယ္ဘုရား)။
ဆံျဖဴတဲ့ လူဟာလည္း မင္းေသေတာ့မယ္ ေျပာတာပဲ၊ သြားႀကိဳးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေကာ … (ေသေတာ့မွာပါ ဘုရား)။ အေရတြန္႔လိပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေကာ … (မင္းေသရမွာပါဘုရား)။ မင္းေသေတာ့မယ္ ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ခ်ည့္ ပဲ ဆိုတာ ေသေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။
ထမင္းကေလး အစားပ်က္လာရင္ေကာ … မင္းေသေတာ့မယ္ ပါဘုရား)။ ေခါင္းကေလး ကိုက္လာရင္ေကာ … (မင္းေသေတာ့မယ္ ပါဘုရား)။ ေအး … ဒါ မရဏမင္းက လက္နက္စမ္းၿပီး သကာလ မင္း သတိထား၊ မင္းသတိထား ဟုတ္လား … (မွန္ပါ့)။
သားေရး၊ သမီးေရး စီးပြားေရး မင္းအေရးႀကီးေနတာ သံုးစရာ ရွာရင္ရွာ၊ မရွာရင္ ေနာက္ ဆရာလဲ ပစ္မယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစားမဆိုနဲ႔။ ဘုရားေတာင္ မွန္ေအာင္ ပစ္ႏိုင္တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ ဘုရားေတာင္ ခႏၶာရွိတုန္းက်ေတာ့ သူ႕လက္တြင္းမွာ ေခါင္းစင္းေသရတယ္။ ဒကာစိန္ေရ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါတယ္)။

ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ႐ႈျဖစ္ေအာင္႐ႈပါ
ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္ကို မ႐ႈရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္ၿပီလား (ေရာက္ပါၿပီဘုရား)၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရာက္တယ္ (မွန္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အခုလူသစ္ေတြလည္းပါေတာ့ ေ၀ဒနာ ကေလးဟာ ထြက္ထြက္ၿပီးသကာလ ေနေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ ေဒၚအုန္းခင္ ေတြ႕ရတယ္။
ကဲ - ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ မ်က္လံုးမွာ ဘာေ၀ဒနာေပၚတယ္ (ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာပါဘုရား)၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာမွာ (ဥေပကၡ ေ၀ဒနာပါဘုရား)၊ ေပၚတဲ့စိတ္ကေလး ဥေပကၡာသာမွတ္လိုက္။ ကိုယ္ေပၚက်ေတာ့ သုခ၊ ဒုကၡ ေ၀ဒနာ။ ဟဒယ ၀တၳဳ ေပၚက်ေတာ့ (သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡ ေ၀ဒနာပါဘုရား)။ ေအး … နားမလည္တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ ၀မ္းထဲမွာေပၚတာ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ သုခ ဒုကၡခ်ည္းေပါ့ဗ်ာ။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ ဘုရား)။
ေသာေ၀ဒနာ ပရိညာယ တဲ့ ေသာ - ပုဂၢိဳလ္သည္။ ေ၀ဒနာ - ေ၀ဒနာကို။ ပရိညာယ ပိုင္းျခား၍ သိ၏။ သံယုတ္ ပါဠိေတာ္မွာ ဘုရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ေ၀ဒနာ ပိုင္းျခားလိုက္တာပဲ (မွန္ပါ့)။

ေ၀ဒနာကိုေရွးဦးစြာပိုင္းျခားရမယ္
သူ႕ေနရာ သူသိၿပီ မဟုတ္ဘူး။ ေ၀ဒနာေတြ ေရာေနေသးလား (မေရာပါဘုရား)၊ မေရာပါဘူး။ ကိုယ္ေပၚမွာ သုခ၊ ဒုကၡ ဆုိျငားေသာ္လဲ သုခေပၚရင္ ဒုကၡမေပၚဘူး။ ဒုကၡေပၚရင္ (သုခ မေပၚပါဘုရား)။
ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡာ ေပၚႏိုင္တယ္ ေျပာတာပဲ။ ေပၚတာကေတာ့ တစ္ခုပဲရွိ တယ္။ သံုးခုၿပိဳင္ ေပၚႏိုင္ရဲ႕လား (မေပၚႏိုင္ပါဘုရား) ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေသာ ေ၀ဒနာ ပရိညာယ ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္။ ေ၀ဒနာ ေ၀ဒနာကို ပရိညာယ ေရွးဦးစြာ ပိုင္းျခားရမယ္။

ဘာနဲ႔ပိုင္းျခားရမွာတံုး
ဒါ့ေၾကာင့္ အခုေျပာလိုက္တဲ့ တရားေလးဟာလဲ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေ၀ဒနာ ရွိတယ္လုိ႔ ေ၀ဒနာ ပိုင္းျခားလိုက္တယ္ (မွန္ပါ့) အဲဒီေတာ့ ေသာေ၀ဒနာပရိညာယ ဆိုတာ ေ၀ဒနာကို ပိုင္းျခားပါ။ ဘာနဲ႔ပိုင္းျခားရမတံုးဆိုေတာ့ သမာဟိေတာ သမၸဇာေနာ သမာဓိ ပညာနဲ႔ ပိုင္းျခားရမယ္ (မွန္ပါ့)။
ေ၀ဒနာေပၚဆိုတာ အဲဒီေ၀ဒနာကို သမာဓိက တင္ျပမွ၊ ပညာက ေၾသာ္ ဒီမွာ ဒုကၡ၊ ေၾသာ္ ဒီမွာ ဥေပကၡာ၊ ေၾသာ္ ဒီမွာ သုခ၊ သမာဓိ ပညာက ညႊန္ျပမွာ (မွန္ပါ့) ႏို႔မုိ႔ရင္ ေ၀ဒနာက ပိုင္းျခားတယ္ ဆိုျငား ေသာ္လည္း ကံမွတ္ျဖစ္မယ္။ ကံမွတ္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ သမာဓိပညာနဲ႔ အခုမ်က္လံုး ေပၚတယ္ဆို။ သမာဓိက အဲဒီမ်က္လံုးညႊန္ေတာ့ ပညာက အဲဒီ ၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္ - ေဟာဒါ ေ၀ဒနာပါလားလုိ႔ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔တြဲလႊတ္စမ္းပါ
အဲဒီေတာ့ သမာဟိေတာ သမၸဇာေနာ တဲ့။ သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ တြဲတြဲလႊတ္စမ္းပါ။ ဘုရား၏ တပည့္သားေတြ ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိနဲ႔ ပညာတြဲတြဲလႊတ္စမ္းပါ။ ေ၀ဒနာ ေပၚတဲ့ေနရာကို သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။
ေ၀ဒနာေပၚတဲ့ေနရာ ဘယ္သူ႕တြဲ လႊတ္ရမလဲ (သမာဓိနဲ႔ ပညာတဲြလႊတ္ရပါမယ္)၊ ေအး သမာဓိနဲ႔ ပညာ တြဲလႊတ္ရမယ္ မ်က္လံုးထဲ ဘာေ၀ဒနာေပၚတယ္ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပၚတယ္။ အဲဒါ ဘာပါလိမ့္မတံုးလုိ႔ သမာဓိ ပညာကေမးတာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။
သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ေမးလိုက္လုိ႔ရွိရင္ ေၾသာ္ ဒါေလးဟာ မ်က္လံုးထဲမွာ တစ္ျခား မဟုတ္ပါလား၊ ေ၀ဒနာပါလား ေအး … ငါ သူျပဳတ္သြားပါၿပီတဲ့ ဒီေနရာမွာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာပါလား၊ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာေလးပါလားဆိုေတာ့ ငါ မျပဳတ္လုိ႔ ခံႏိုင္ေသးရဲ႕လား (မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘုရား)။
“သေတာ ဗုဒၶႆ သာ၀ေကာ ေ၀ဒနာစ ပဇာနာတိ၊ ေ၀ဒနာ နဥၥ သမၻ၀ံ။” ေ၀ဒနာကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ၊ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ေပၚတိုင္း ေပၚတိုင္း ၾကည့္ေပးရမယ္။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

ေ၀ဒနာရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုသိပါ
ေ၀ဒနာနဥၥ သမၻ၀ံတဲ့။ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္းေလးလဲ ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ေ၀ဒနာသိတယ္ ဆိုကတည္းက ဒိ႒ိကြာၿပီ၊ ေ၀ဒနာျဖစ္ေၾကာင္းသိေတာ့ ဒကာ - ဒကာမတုိ႔ တစ္ခုခုန႔ဲ မထိဘဲနဲ႔ျဖင့္ နာတယ္။ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လာပါ့မလား (မလာပါဘူး)။
လွ်ာလယ္မွာ ဟင္းေလးနဲ႔ မဘိဘဲနဲ႔ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ မလာဘူး လွ်ာလယ္မွာ ေပၚႏိုင္ပါ့မလား (မေပၚႏိုင္ပါဘုရား)။ အစပ္ကေလးနဲ႔ မထိဘဲနဲ႔ စပ္တဲ့ေ၀ဒနာ ေပၚႏိုင္ပါ့မလား (မေပၚႏိုင္ပါဘူး ဘုရား)။

ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္
အဲဒီေတာ့ ထိလို႔ ေပၚတယ္ဆိုေတာ့ ေ၀ဒနာ နဥၥသမၻ၀ံ။ ေ၀ဒနာ နဥၥ - ေ၀ဒနာ၏ သမၻ၀ံ ျဖစ္ေၾကာင္း ကို ပရိဇာနာတိ - သိရမယ္ ဆိုထားတယ္။ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာလဲ သိတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ပထမ ေ၀ဒနာသိ၊ ေနာက္ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္းသိ (မွန္ပါ့)၊ ေ၀ဒနာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ (ဖႆေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္) ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္ဆိုတာလဲ ရွင္းမေနဘူးလား (ရွင္းပါတယ္)။
ေအး ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူခဲနဲ႔မထိဘဲနဲ႔ ေျခဖ၀ါးေပၚမွာ သူမနာပါဘူး၊ ခဲနဲ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးလိုက္တာက ဖႆ၊ ေပၚလာတဲ့ နာလံုးေလးက ေ၀ဒနာ။ ဆက္သြယ္ေပးတာက ဘယ္သူတံုး (ဖႆပါ)။ ေအး - နာလာတာက (ေ၀ဒနာပါ)၊ ဒါျဖင့္ ထိတာနဲ႔နာတာ တစ္ခ်က္တည္းပဲ (မွန္ပါ့)၊ ထိတာနဲ႔ နာတာ တစ္ခ်က္တည္းပဲဆိုတာ သိသျဖင့္ ထိလုိ႔ နာတာကျဖင့္ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ (မွန္ပါ့)။

ဖႆခ်ဳပ္ရင္ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တယ္
ဖႆနိေရာေဓာ ေ၀ဒနာနိေရာေဓာ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)၊ ဖႆ ခ်ဳပ္ရင္ေကာ (ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ အေစာႀကီးက ဒကာ ဒကာမေတြ ႏွလံုးသြင္းထားလိုက္ပါဦး။ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဧတာ - ဤတရားတုိ႔သည္ နိ႐ုဇၥ်ႏၲိ - ခ်ဳပ္ကုန္၏ ။ ဆံုးေအာင္ လုပ္လိုက္ရမယ္။ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေ၀ဒနာ ကေလးကို ျဖစ္ပ်က္ေတြ႕ၿပီ ဆုိၾကပါစို႔၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြက ေနာက္က်ေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ကေနၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေတြ႕ရတာလဲ ဒုကၡလုိ႔ ဥာဏ္သည္ မေျပာင္းဘူးလား (ေျပာင္းပါတယ္)။
ေနာက္က်ေတာ့ သူ႔ထက္ေျပာင္းၿပီး ေၾသာ္ - ျဖစ္ပ်က္ဆိုတာ ၀ိပရိဏာမဒုကၡႀကီးပါလားလုိ႔ မသိေပဘူးလား (သိပါတယ္ဘုရား)၊ သိလည္း သိၿပီးေရာ ဒီေ၀ဒနာကေလးဟာ ေဒၚသန္းေရ ခ်ဳပ္သြားတယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ေတာ့ သုခေပၚရတယ္
အဲဒီ ေ၀ဒနာေလး ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ေ၀ဒနာဟာ ဒုကၡသစၥာ မဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)၊ ေ၀ဒနာ ဟာ ဒုကၡသစၥာေလး… ဒုကၡသစၥာေလး ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ဒီေနရာမွာ သုခေပၚရတယ္၊ မေပၚေပဘူးလား (ေပၚပါတယ္)၊ ေအး - သုခေပၚရတယ္။
အဲေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ခ်င္လုိ႔ ခ်ဳပ္ရတာလား ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုက ဥာဏ္က ထက္ထက္၊ ထက္ထက္လာေတာ့ ၀ိပရိဏာမဒုကၡႀကီးသည္ မခ်ဳပ္ရေပဘူးလား (ခ်ဳပ္ရပါတယ္ဘုရား)။
၀ိပရိဏာမ ျဖစ္ၿပီးသကာလ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီက ခ်ဳပ္သြားတာက ဒုကၡသစၥာ၊ ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ေအး - ဒီခ်ဳပ္သြားတဲ့ အဆံုးေလးက (နိေရာဓသစၥပါဘုရား)၊ ျဖစ္ပ်က္ အဆံုးေလးက ဒုကၡႆ အႏၲံ ကရႆတိ (မွန္ပါ့)။
နိေရာဓသစၥာနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔သာက်န္မယ္
ဒုကၡ၏ အဆံုးေလးက ဘာတဲ့ (နိေရာဓသစၥာပါဘုရား)။ အဲဒီ နိေရာဓသစၥာနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔ တင္က်န္ေနရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ သမုဒယ သစၥာကေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒါေပၚကတည္းက သူေသ ေနတာ (မွန္ပါ့)၊ သူ႕အတြက္ ဘာကေလးမ်ား လိုေနေသးလဲ (မလိုပါဘူး)၊ ဆုေတာင္းဖုိ႔ေကာ လုိေသးလား (မလိုပါ ဘူး) မဂ္ေပၚဖုိ႔သာ လုိတယ္ (မွန္ပါ့)။
ေအး - ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡ၏အဆံုးျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဒုကၡျမင္ရင္ ဒုကၡ၏အဆံုးေတြ႕မွာပဲ (မွန္ပါ့)။

ပုရြက္ဆိတ္တန္း ဥပမာ
ေလာကီဥပမာ ဘုန္းႀကီး ေျပာလိုက္ပါ့မယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပုရြက္ဆိပ္တန္းႀကီးဟာ လမ္းေပၚမွာ တန္းေနတယ္ ဒကာစိန္ (မွန္ပါ့)၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႕တြင္းထဲ ၀င္တယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒကာစိန္ ေဘးကေန မေျပာင္းနဲ႔။
ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ၾကည့္ေန ၾကည့္ေနတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အခါက်ေတာ့၊ တြင္း ထဲ၀င္သြားေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ျမင္ရေသးရဲ႕လား (မျမင္ရေတာ့ပါ)။
ဘာျပဳလုိ႔တံုး (ဆံုးသြားလုိ႔ပါဘုရား)။ မဆံုးခင္ကေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ျမင္ရတယ္၊ ဆံုးသြားေတာ့ (မျမင္ရေတာ့ပါဘုရား)။
ဒီမွာလည္း ထုိနည္းတူပဲ ပထမတုန္းကေတာ့ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြ ျမင္ျမင္ ျမင္ျမင္ေနတာပဲ။ ေနာက္ ဒီဒုကၡေတြ ဆံုးသြားေတာ့ ေအး ဒီေနရာ ပုရြတ္ဆိတ္ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ မျမင္ဘူးလား (မွန္ပါ့)၊ ပုရြက္ဆိတ္အရွည္ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္မရွိတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီမွာလဲဒုကၡေတြ အကုန္ဆံုးသြား ေတာ့ ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕ရတယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

ဒုကၡမရွိတာနိဗၺာန္
ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားေတာ့ ဘာေတြ႕သလဲ (ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕တယ္တဲ့၊ ကိုင္း - ဒုကၡမရွိတာ နိဗၺာန္၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မရွိမွန္း သိတာက မဂၢသစၥာ၊ ေအး - အဲဒါ ဒုကၡအဆံုးမွာမွ ေတြ႕တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အဲဒီ ဒုကၡအဆံုး ေရာက္ေအာင္ ႐ႈၾကလုိ႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြသည္ ဒုကၡအဆံုး နိေရာဓသစၥာ၊ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ ဒုကၡအဆံုး ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးျမင္တာက (မဂၢသစၥာပါဘုရား)၊ မဂၢသစၥာပါ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။

သမုဒယ၏ အရွိန္ကုန္လုိ႔ဒုကၡဆံုးတာ
မဂၢသစၥာလာတာသည္ ဒုကၡအဆံုး (မွန္ပါ့)၊ ဆံုးခ်င္တိုင္း ဆံုးရတာလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ သမုဒယ၏ အရွိန္အေစာ္ အာႏုေဘာ္ ကုန္လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ သမုဒယခ်ဳပ္လုိ႔ သူခ်ဳပ္တာ (မွန္ပါ့)။
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သမုဒယႀကီး ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဟိုမွာလဲ တစ္ခါတည္း ဒုကၡအဆံုးကေလး ေပၚလာတယ္၊ ဒါေလးေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။ ဒကာသိုက္ (မွန္လွပါဘုရား)။

မဂ္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေပၚတယ္
ဒါေလး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ၊ ေဒၚအုန္းခင္ ဒါေလး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး၊ ဒီဒုကၡ ဆံုးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဒီက သမုဒယ ခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မဂ္ေပၚတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္းပဲ (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ ဒုကၡရယ္ ဒုကၡအဆံုးရယ္ ကိေလသာ ေသတာရယ္ မဂ္ေပၚတာရယ္ တစ္ၿပိဳင္တည္း (မွန္ပါ့)၊ တစ္ၿပိဳင္တည္းေနာ္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အဲဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားထုတ္ၾကည့္ပါ၊ အားထုတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡ ရေအာင္သာ အားထုတ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒုကၡအဆံုး ေတြ႕လိမ့္မယ္၊ ဒုကၡလည္း ေတြ႕မယ္၊ ဒုကၡအဆံုး လည္း ေတြ႕မယ္ (မွန္ပါ)။

အပူဓာတ္ၿငိမ္းသြားတယ္
ဒုကၡက ဒုကၡသစၥာ၊ အဆံုးက နိေရာဓသစၥာ ဟုတ္လား၊ ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ၿငိမ္းတာက သမုဒယ ေသတာ။ သမုဒယ ေသတဲ့အခါ အပူဓာတ္ ၿငိမ္းသြားတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္ ေရအိုးတစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာင္းဘိသကဲ့သို႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေအးရမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေအးေအာင္ ေရအိုးတစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာင္းဘိသကဲ့သုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ ေအးရမယ္လုိ႔ ပဏၰာသက႒ကထာ ဖြင့္လိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။
အဲဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာမဂၢင္ ျဖစ္တုန္းကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို အာ႐ံုျပင္တယ္။ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ မျမင္ဘဲနဲ႔ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡအဆံုး သြားျမင္တယ္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
၀ိပရိဏာမဒုကၡ အဆံုးသြားျမင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ဒုကၡ၏အဆံုးကို သြားျမင္တယ္။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ၏ အဆံုးဆိုတာ နိေရာဓသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးျမင္တာက မဂၢသစၥာ (မွန္ပါ့)။

မဂ္စစ္ လကၡဏာ
မဂၢသစၥာလည္း ၀င္ပါေရာ ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊ လူ ေသာတာပန္ျဖစ္ရင္ ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာေတြ ဟာ ေလးပိုင္းတစ္ပိုင္း ၿငိမ္းတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္ရင္ အကုန္ၿငိမ္းတယ္ ဆိုေတာ့ ေအးမလား မေအးဘူးလား (ေအးပါတယ္ဘုရား)။ အပူဓာတ္ ၿငိမ္းေတာ့ ဘာျဖစ္မလဲ ထင္သလဲ (ေအးပါတယ္)။

ႏွလံုးကိုၿငိမ္းေအးျခင္းလကၡဏာ
ႏွလံုးကို ၿငိမ္းေအးျခင္းလကၡဏာ ရွိတယ္။ မဂ္က မဂၢသစၥာလာရင္ ႏွလံုးေအးရမယ္၊ ေဒၚအုန္းခင္ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ေနာ္။
မဂၢသစၥာ မဂ္စစ္လာရင္ ဘာျဖစ္ရမလဲ (ႏွလံုးေအးရပါမယ္ဘုရား)၊ ႏွလံုးေအးရမယ္တဲ့ ႏွလံုးေအးသြားမယ္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ေအးတာေလးသည္ကား ဆုိရင္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ကိေလသာ အပူမီးၿငိမ္း၍ ေအးသည္ (မွန္ပါ့)။

ဓာတ္ေတာ္ေတြက်လာမယ္
ကိေလသာ အပူမီးၿငိမ္းလုိ႔ ေအးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ မသာကိစၥ လွခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ပါ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလိုက္လို႔ ရဟႏၲာအျဖစ္ကို ေရာက္မယ္ဆုိရင္ မသာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သူမ်ား ကိုးကြယ္ရာျဖစ္မယ္၊ ဓာတ္ေတာ္ေတြ က်လာလိမ့္မယ္ (တင္ပါ့ဘုရား)။ သူမ်ားတံေတြး ေထြးတဲ့ အဆင့္ ေရာက္ေသးရဲ႕လား (မေရာက္ပါဘူး) ဓာတ္ေတာ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုအိမ္က ပူေဇာ္ခ်င္၊ ဒီအိမ္က ပူေဇာ္ခ်င္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဖိုး မတန္ဘူးလား (တန္ပါတယ္ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ဒီအတိုင္း ေသၾကမယ္ဆိုတာ ဓာတ္ေတာ္ မက်ႏိုင္လုိ႔ ေတာ္ၾကာ ေဖာင္းၾကြလာလုိ႔ ေခြးေတြ ဘာေတြ ေရာက္လာလုိ႔ရွိရင္ အင္မတန္ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ အဓိပၸါယ္ေရာက္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အေသလည္းမလွ၊ အေနလည္းမလွ ဒီလိုျဖစ္မွာ မစုိးရိမ္ရဘူးလား (စိုးရိမ္ရပါတယ္ ဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္ဖိလုပ္စမ္းပါ
အဲဒါျဖင့္ သမာဓိမဂၢင္ ဖိလုပ္စမ္းပါ။ ဒါ တိုက္တြန္းတာေနာ္ (မွန္ပါ့)၊ သမာဓိမဂၢင္ကို ဖိလုပ္စမ္းပါ။ ဖိလုပ္သြားလုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ ခုန မသာဖိတ္စာလဲလွ၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးလဲ ဓာတ္ေတာ္က်လုိ႔ အမ်ားပူေဖာ္ၾကမယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဒီအတိုင္းသာ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ မသာကိစၥကလဲ အနံ႔မသာ ၾကြေတာ္မူပါဟုတ္လား။ ဒါဆို ခႏၶာကိုယ္ႀကီး လဲ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ႏွာေခါင္းပိတ္မွာဗ်၊ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ဖြီဖြမ္နဲ႔ လာေသး တာဗ် (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ႏွာေခါင္းပိတ္တာလဲ က်က္သေရ မရွိလုိ႔၊ ဖြီဖြမ္လုပ္တာေကာ (က်က္သေရမရွိလုိ႔ပါဘုရား)၊ အဲဒီလို ေသခ်င္ၾကသလား (မေသခ်င္ပါဘူးဘုရား)၊ ဟုတ္ကဲ့လား ခင္ဗ်ားတုိ႔က (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)။
ဘယ္ေလာက္ပင္ လွေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျပင္ဆင္ျငားေသာ္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းကို ဘယ္ေလာက္ ျပင္ဆင္ထားျငားေသာ္လည္း အနံ႔က်ေတာ့ မထြက္ေအာင္ မျပင္ဆင္ဘူး ဆင္ႏိုင္ၾကရဲ႕လား (မဆင္ႏိုင္ပါဘုရား)။

မဂ္ဥာဏ္ဖုိလ္ဥာဏ္ရေအာင္လုပ္ပါ
အဲဒါျဖင့္ အနံ႔မထြက္ေအာင္ မဆင္ႏိုင္ၾကလုိ႔ရွိရင္ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရေအာင္လုပ္ပါ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ လူေသမွ အရွက္ကြဲရတာ နာတယ္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီလူ ရွင္တုန္းက အလုပ္မလုပ္ခ်င္လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အခု ဟန္လုပ္ေနသေရြ႕ အဲဒီက်ေတာ့ အကုန္းေပၚမလာဘူးလား (ေပၚလာပါတယ္ ဘုရား)။
အခုေတာ့ ဖီးကာ လိမ္းကာ ျပဳျပင္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရွိရင္ ရွိသလို ၀တ္ၾက၊ ဆင္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္လား ေတာ္ေတာ္ၾကာ က်ေတာ့ ေပၚလာၿပီ နံလိုက္တာ ဒီမသာႏွယ္ ဆုိးလိုက္တာကြာ မေျပာၾကဘူးလား (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။
ေအး … ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိေတာ့ အ႐ုပ္ဆိုးတာေတြ မျဖစ္ေစနဲ႔ ဦးတင္ေမာင္ သမာဓိ၊ သမၼာသမာဓိ နဲ႔ ပညာမဂၢင္နဲ႔ ေနရာတိုင္း တြဲထည့္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဖိုးတန္မယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။
ဒကာသိုက္ေရ ဒီဥစၥာ အေရးမႀကီးဘူးလား (ႀကီးပါတယ္ဘုရား)၊ ကိုင္း ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ႀကိဳးစားစမ္းပါ ႀကိဳးစားၾကစမ္းပါ။ ႀကိဳးစားလုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မုခ် ခရီးေရာက္မယ္။ ဟုတ္လား မုခ် ခရီးေရာက္မယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ
ကဲ … ဒါျဖင့္ ေရွးဦးစြာ သမာဓိယူ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ုိးလုပ္။ ေနာက္က်လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒုတိယ တစ္ဆင့္ တက္ေပး၊ ဒါဣေႃႏၵ တက္ေအာင္လုပ္ေပးတာ (မွန္ပါ့)၊ တတိယအဆင့္က်ေတာ့ မဂၢင္ရေအာင္ လုပ္မေဟ့ (မွန္ပါ့)။
ဒီလုိ ေျပာင္းလိုက္လုိ႔ရွိရင္ မဂၢင္လမ္းေပါက္ၿပီးသကာလ ေမာင္ထြန္းလိႈင္ တစ္ခါတည္း အေသလွ ေရာ (မွန္ပါ့)၊ အေသလွမယ္တဲ့ တစ္ခါတည္း ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ကဲ … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ေဟာသတံုး (သံုးမ်ိဳးပါဘုရား)။ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ိုးတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)၊ သမာဓိပညာ ဒီထက္ အလတ္စား ျမင့္တက္လာေအာင္ လုပ္မႈတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)၊ အခုထက္ အထက္တန္းက်က် မဂၢင္ဆိုက္ေအာင္ လုပ္မႈတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)။
အဲဒီလို လုပ္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဖိတ္စာလဲ လွဟုတ္လား၊ ဓါတ္ေတာ္လဲက်ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အဖုိးတန္သလဲ (တန္ပါတယ္ဘုရား)။

ဖိတ္စာလည္းလ် ဓာတ္ေတာ္လည္း က်
ဖိတ္စာလဲလွ ဓာတ္ေတာ္လဲက် ဆိုေတာ့ကြာ ေမာင္ထြန္းလိႈင္ ဘာေျပာစရာ ရွိမလဲ။ အခုေတာ့ ဖိတ္စာလွတာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရးဖုိ႔သာ လွရတာကိုးဗ်။
ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္။ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ေတြက်ေတာ့ နတ္ရြာစံတယ္။ အလကားေရးတာ ဒီဥစၥာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အလကား ေရးတာ ဒီဥစၥာ လွေအာင္ေရးတာပါ။
တကယ္လွခ်င္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ပညာနဲ႔ သမာဓိကို မဂၢင္ဆိုက္ေအာင္သာ လုပ္ပစ္လုိက္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါျဖင့္ သူမ်ားက မေျပာလည္း လွေနတာပဲမဟုတ္လား။ သူမ်ားက မေျပာလဲ ဓာတ္ေတာ္က က်ေနတာပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဒီလမ္းသည္ကားလုိ႔ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အေနလဲေကာင္းတဲ့လမ္း အေသလည္းေကာင္းတဲ့လမ္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့လမ္း ဟာျဖင့္ ရွိေသးရဲ႕လား (မရွိပါဘူးဘုရား)။
ဒီလမ္းဟာ ခုနပံုနဲ႔ ေသႏိုင္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ ဘယ္ၾကြပါလိမ့္လုိ႔ ေမးမေနနဲ႔ ဘယ္မွမၾကြဘူး။ ဘယ္ဘံု ဘယ္ဌာနမွ မၾကြဘူး၊ ဘံုဌာနေတြၾကြရင္ မသာျဖစ္ဦးမွာကိုး (တင္ပါ့)။
ဘယ္မွမၾကြဘူး။ ၾကြေသးရဲ႕လား (မၾကြပါဘုရား)၊ ဒုကၡေတြ ဟူသေရြ႕ အေသဇာတ္လမ္းသိမ္းလုိ႔ ၿငိမ္သြားတယ္သာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္
ကိုင္း - ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ သမာဓိမဂၢင္ ပညာမဂၢင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ အေရးကို လုပ္လိုက္ၾကစမ္းပါလုိ႔ ဒီေန႔အေတာ္ေျပာရတယ္။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပထမေတာ့ျဖင့္ မ်က္လံုးက ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာေပၚတယ္၊ နားမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ႏွာေခါင္းမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာေပၚတယ္)၊ လွ်ာမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ကိုယ္ေပၚမွာ (သုခ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေပၚပါတယ္)၊ သုခ၊ ဒုကၡ။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဟဒယ၀တၱဳေပၚမွာ (သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡာ ေပၚပါတယ္)။
အဲဒါေပၚတဲ့အခါ ေရွးဦးစြာ သမာဓိကလဲ ညံ့တယ္၊ ပညာကလဲ ညံ့တယ္ဆုိရင္ ေပၚတိုင္း ေမာင္ထြန္းလိႈင္ မေတြ႕ဘူး (မွန္ပါ့)၊ မေတြ႕ပဲနဲ႔ သမာဓိ၊ ပညာကညံ့ေနတယ္ ေနာက္က်ေတာ့ တက္လိုက္ပါ။ မေပၚေပမယ့္ ေပၚေအာင္ အမိဖမ္းမဟလုိ႔ ဣေႃႏၵထိုက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။ အားတက္ေပး လိုက္ဆိုတာပါပဲ (မွန္ပါ့)။

ျဖစ္ပ်က္သာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္
အဲဒီကဲ့သုိ႔ အားစိုက္ေပးလုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘယ္ဟာ ေပၚေပၚ မိလာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ မ်က္လံုးေပၚလဲ မိၿပီ။ ေ၀ဒနာလား? ျဖစ္ပ်က္လား ေမးလိုက္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ပဲ ေတြ႕ရမွာပဲ။
ဘာေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေပၚၿပီး ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ေနာက္မေနာဒြါရ၀တၳဳလဲ ျဖစ္ပ်က္သာ ျမင္ေတာ့တယ္၊ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာသာ ျမင္ေတာ့တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီလို ေနရာတိုင္း မိၿပီဆုိမွျဖင့္ အားလံုး ဒကာ ဒကာမေတြ မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ တစ္ဆင့္တက္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေနာ္။
တစ္ဆင့္တက္ဖုိ႔ က်န္ေတာ့တယ္၊ တစ္ဆင့္ တက္ဖုိ႔ က်န္ေတာ့ေနရာတိုင္းမွာ မိလာၿပီဘုရား၊ ေ၀ဒနာေတြ ပ်က္တိုင္း ပ်က္တိုင္း မိၿပီဘုရား၊ ဘယ္ေနရာေပၚေပၚ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဥာဏ္က အုပ္မိၿပီဘုရား (မွန္ပါ့)။

မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ
ဒီလုိဆုိရင္ျဖင့္ ေမာင္ျမင့္တုိ႔ မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ ရင့္လာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ ပါရမီ ခုနနဲ႔ တူေသးရဲ႕လား (မတူေတာ့ပါဘုရား) မတူေတာ့ဘူး ပါရမီရင့္လာၿပီ (မွန္ပါ့)။
ဘုရားက ဒါကို ပါရမီဆိုေတာ့ ေဟ့မင္းတုိ႔က တစ္ဘ၀က၊ တစ္ဘ၀ကို ပါရမီ လုပ္ေနလုိ႔ ခက္ေနတာ၊ ႐ုိး႐ုိးကေန ဣေႃႏၵထိုက္၊ ဣေႃႏၵကေန မဂၢင္ထိုက္၊ ဒါကို ပါရမီဆုိတာ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ပါရမီရဲ႕ အဓိပၸါယ္
ဒါေၾကာင့္ ပါရမီကိုလဲ ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)။ ႐ုိး႐ုိးသမာဓိပညာက ဣေႃႏၵထိုက္တဲ့ သမာဓိပညာ။
ဒီထက္တစ္ခါ ရင့္လာလုိ႔ရွိရင္ မဂၢင္ထိုက္တဲ့ သမာဓိပညာဆိုေတာ့ သူတုိ႔ဟာသူတုိ႔ အဆင့္ဆင့္ရင့္ မသြားဘူးလား (ရင့္သြားပါတယ္)၊ အဲဒါကို ပါရမီဆိုတာပဲ (မွန္လွပါဘုရား)။
ပါရံ မယတိ ဂစၧတီတိ ပါရမီရဲ႕ အဓိပၸါယ္က နိဗၺာန္ဟူေသာ ကမ္းတစ္ဘက္ကို သြားတတ္တယ္ (၀ါ) ေရာက္တတ္တယ္ (မွန္ပါ့)၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ သြားတာ ပါရမီပဲ (မွန္ပါ့)။
နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္သြားတာ ပါရမီပဲဆိုေတာ့ မင္းတုိ႔ တတိယမဂၢင္ဆိုက္လာတာဆိုတဲ့ အခါက် ေတာ့ သူမသြားဘူးလား သြားမလား (သြားပါတယ္)၊ နိဗၺာန္အာ႐ံု ျပဳသြားၿပီ မေရာက္ေသးဘူးလား (ေရာက္သြားပါတယ္ဘုရား)။

တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ရင့္လာတာပါရမီ
အဲဒါ ဘယ္က တက္လာသတံုးဆိုေတာ့ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ုိးက ဣေႃႏၵတက္လာခဲ့တာ။ ဣေႃႏၵက တစ္ဆင့္တက္ၿပီး မဂၢင္တက္ လာတာ၊ ေနာက္ထပ္ တက္လာတာ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါ ၾကည့္စမ္း တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္တုိးတက္လုိ႔ ရင့္လာတာ မဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္)။
အဲဒီလို ရင့္လာတာ ဘာေခၚၾကမယ္ (ပါရမီေခၚပါတယ္ဘုရား)။ အဲ … ပါရမီဆိုတာ ဒါကိုေခၚတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ပါရမီ ရင့္လာၿပီလုိ႔ သံုးတဲ့အခါလည္း သံုးရတယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပါရမီရင့္လာတယ္ ဆိုတဲ့ဥစၥာက တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀ ရင့္လာတယ္လုိ႔ ဘုရားတုိ႔၏ နမူနာထားၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေျပာတာ  (မွန္ပါ့)၊ စင္စစ္မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါလုပ္စထက္ အခုရင့္လာတာ အခုထက္ေနာက္ကို ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ပိုရင့္လာတာ အဲဒါ ဘာေခၚၾကမယ္ (ပါရမီပါဘုရား)။

ပါရမီဆိုတာ တစ္ဘ၀တည္းကိုဆုိတာ
ပါရမီဟာ တစ္ဘ၀တည္းကို ဆိုလိုက္တာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ အခုစၿပီးအားထုတ္တာထက္ အေတာ္ခရီးေကာ ေပါက္မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ ေနာက္တစ္ခါ ႀကိဳးစားလိုက္ရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီ့ထက္ႀကိဳးစားလို႔ ဒီထက္ေပါက္လို႔ရွိရင္ သမၼာမဂၢင္လမ္းဆိုေတာ့ နႏၵိယလမ္း ေသခ်ာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ နႏၵိယလမ္း မေရာက္ေသးဘူးလား၊ ေရာက္ပါၿပီ၊ ဘာျပဳလုိ႔ ေရာက္ႏိုင္တာတံုးဆိုတာ ဒကာသိုက္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ) ေအး … သမာဓိ ရင့္လုိ႔။

အားထုတ္မႈေပၚမူတည္တယ္
ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သမာဓိရင့္လာလုိ႔ဆိုတာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။ အားထုတ္မႈေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ပထမ အားထုတ္စက ႏုတယ္၊ ေနာက္ထပ္အားထုတ္မႈက (ရင့္လာပါတယ္)၊ ေနာက္ ဒီထက္အစြမ္း ကုန္ အားထုတ္လိုက္ေတာ့ ဒီထက္ ရင့္ရင့္လာရင္ ကိစၥၿပီးတာပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
အဲ … က်ဳပ္ေတာ့ ျဖစ္မထင္ပါဘူး၊ စမ္းစမ္းေတာ့ ၾကည့္တာပဲ ျဖစ္မထင္ပါဘူး ဆိုတာ ပထမ ပါရမီလဲ မရွိဘူး။ ဒုတိယ ဣေႃႏၵ ထိုက္တဲ့ပါရမီ ျဖစ္ႏိုင္ေသးရဲ႕လား (မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘုရား)၊ တတိယ မဂၢင္ ဆိုက္တာက်ေတာ့ ေ၀းၿပီ၊ ဒီလို မေနဘူးလား (ေနပါတယ္)။
အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔က လုပ္ေတာ့ လုပ္စမ္းၾကည့္တယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ဖမ္းဖမ္းၾကည့္တယ္၊ သူ႕ကိုေကာင္းေကာင္းမေတြ႕ဘူး၊ မေတြ႕ေတာ့ က်ဳပ္ပါရမီ ညံ့လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕တဲ့။ သူ႕မွာ မလုပ္ရေသးဘူး။ ပါရမီကို မစရေသးဘူး။ နင္းကန္ေျပာေနတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)၊ ပါရမီစရၿပီလား (မစရေသးပါ ဘုရား)။
ပါရမီ မစရေသးခင္က ညံ့ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္ ဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္ကို ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ေဟာမလဲ (မွန္ပါ့)၊ သူ႕အတြက္ ဒကာစိန္ ဘယ္လိုရမွာလဲ (မေဟာဘဲ ပစ္ထားတာ ေအးပါတယ္ဘုရား) (ရယ္ၾကသည္)။

သာ၀ကမွာ ပါရမီလုိ႔ မေဟာဘူး
ကိုင္း … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ပါရမီဆိုတာသည္ မိမိ စ,လုပ္တာသည္ ပါရမီစ,ေတြ႕တာပဲ (မွန္ပါ့)၊ ဒုတိယ ျမင္ထင္လာတာသည္ ပါရမီအလတ္စား ျဖစ္လာတာပဲ (မွန္ပါ့)၊ တတိယ အစြမ္းကုန္ ဒုကၡ ပိုင္းျခားႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ပါရမီရင့္ၿပီ (မွန္ပါ့)။ ကဲ … ေဒၚအုန္းခင္ႀကီး ပါရမီအေၾကာင္း ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဒကာသိုက္ေကာ (ရွင္းပါၿပီ)။
ပါရမီ႐ိုး႐ိုးသည္ကား ဆိုလုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာမွမလိုဘူး သာ၀ကမွာ၊ ပါရမီလုိ႔ကို မေဟာဘူး။ သာ၀ကမွာျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္သေခ်ၤ ဘယ္တစ္သေခ်ၤလုိ႔ကို မေဟာဘူး။ အခု အလုပ္ေပၚမွာ မူတည္တာပဲ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုဒီဘ၀နိဗၺာန္ သြားခ်င္တယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ အခု အလုပ္လုပ္ပါ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ တက္ေအာင္လုပ္၊ ဒါပါရမီပဲ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ အတိတ္ေတြ ဘာေတြ ေဆာင္ေနဖုိ႔ မလုိဘူး (မွန္ပါ့)၊ အတိတ္ေတြ ဘာေတြ ေဆာင္ေနဖုိ႔ မလုိဘူးဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ။ အခုလုပ္ အခု ရတယ္ဆိုတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အခုလုပ္ရင္အခုရတယ္
အဲဒီေတာ့ အခုလုပ္ အခုရတယ္ဆိုတာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေဟာရွာသားပဲ၊ “အကာလိေကာေဟ့” လုိ႔ မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ အကာလိေကာ အခုလုပ္ရင္ အခုအက်ိဳးေပး ၏တဲ့၊ အကာလိေကာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)၊ ဘာတဲ့တံုး (အခုလုပ္ရင္ အခုအက်ိဳးေပးပါတယ္ ဘုရား)။
ဒါျဖည္းျဖည္းမွ ယူရမယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္သလား (မဆိုခ်င္ပါဘူးဘုရား)၊ မဆိုခ်င္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အကာလိေကာလုိ႔ ဘုရားက ေဟာပါရက္သားနဲ႔၊ အခုလုပ္ရင္ အခုရတယ္ ေဟာပါရက္သားနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အကာလိက ျဖစ္တဲ့ တရားဂုဏ္ေတာ္ႀကီးက တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တရားအတိုင္း အက်ိဳး ေပးမယ္ (မွန္ပါ့)။
အကာလိေကာဆိုတာ တရားဂုဏ္ေတာ္ႀကီးထဲက မဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္)၊ အဲေတာ့ အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာ အခုလုပ္ အခုရတယ္လုိ႔ မေျပာဘူးလား (ေျပာပါတယ္)။

ေနရစ္ေနတဲ့အထဲ တံုးထိုးေပးေနတာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေရနစ္ေနရတဲ့အထဲ ဘုန္းႀကီးက တံုးထိုးေပးေနတယ္။ မျမဳပ္ႏိုင္တဲ့တံုးႀကီး (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရားတဲ့ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ေရက နစ္ေနတဲ့အထဲ တံုးထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔က ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရားလုိ႔ ေရထဲက ေျပာေနရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ထက္ ႐ူးတာ မိုက္တာေကာ (မရွိပါဘုရား)။
ဒီက နစ္လုေနလုိ႔ တံုးထုိးေပးတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘယ္လိုေျပာသတံုး (ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရား)၊ ျဖည္းျဖည္းေပးပါ ဘာျဖစ္လုိ႔တံုး (ေသခ်င္လုိ႔ပါဘုရား)၊ ေသခ်င္ေသးလုိ႔ (မွန္ပါ့)။
ဒီမွာလဲ ဒကာ ဒကာမေတြ မလုပ္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ့္ႏွယ္ဆိုၾကမယ္ (ျမဳပ္ခ်င္ေသးလုိ႔ပါဘုရား)၊ ေအး … ျမဳပ္ခ်င္ေသးလုိ႔ ေျမာခ်င္ေသးလုိ႔ မဆုိထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကဲ … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

မဂၢင္ေဖာင္ေပၚ အျမန္တက္ပါ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ သံသရာပင္လယ္ထဲမွာ ျမဳပ္လုျမဳပ္ခင္ေနတာ (မွန္ပါ့)၊ ဒီသံသရာႀကီးထဲမွာ ျမဳပ္လုျမဳပ္ခင္ ေနၾကတာ အဲဒီအထဲမွာ ဘုန္းႀကီးက မဂၢင္ေဖာင္ႀကီး၊ မဂၢင္တံုးႀကီး ထိုးေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မွန္လုိ႔ရွိရင္ ျမန္ျမန္တက္ဖုိ႔ မေကာင္းဘူးလား (ေကာင္းပါတယ္ဘုရား)။
ျမန္ျမန္ထက္ထက္ ေကာင္းတာကို ခင္ဗ်ားတုိ႔က ပါးစပ္က ေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ တစ္စ တစ္စ လုပ္ရမွာပဲ (တင္ပါ့)၊ တံုးထိုးေပးေနတဲ့ဥစၥာ ဘာတံုး (အရင္စလို လုပ္ရမွာပါ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကပ္ကပ္ သပ္သပ္ ဥပမာႀကီး ထုတ္ထားတယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့မေနနဲ႔ဦး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္စဥ္က ဒီထက္ဆိုးတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျဖစ္စဥ္က ဒီထက္ဆိုးတယ္ မဟုတ္လား ေဒၚေရႊက (ဆိုးပါတယ္ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ ႀကိဳးစားတာပဲ ျဖစ္ကို မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဟ … မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဘာလုပ္ေနတံုး ေမးရလိမ့္မယ္။ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)၊ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ေနၿပီလား ေမးပါ (မွန္ပါ့)။
လာေမးရင္ ဒီက ဘယ္လို ဘယ္လိုလုပ္ ဘယ္လိုကိုင္ဆိုရင္ ျဖစ္ရမွာပဲ။ ျဖစ္ရမွာေပါ့ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေန႔ ခရီးသည္ကားဆိုရင္ အလြန္လြယ္ကူတဲ့ ခရီးဆိုတာ သေဘာက် ပလား (က်ပါၿပီ)။

နိဗၺာန္မွတစ္ပါးဘယ္မွသြား
အဲဒါေၾကာင့္ “နိဗၺာနံ ဂစၧတီတိ မေဂၢါ” မေဂၢါ - မဂၢသစၥာသည္။ နိဗၺာနံ - နိဗၺာန္သုိ႔။ ဂစၧတီတိ - သြားတတ္၏။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္သာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ နိဗၺာန္မွတစ္ပါး ဘယ္မွမသြားဘူး၊ ဒကာသိုက္ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီေတာ့ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ျဖစ္ေအာင္ ဒကာဒကာမတုိ႔က သမာဓိ ႐ုိး႐ုိးက ဒီထက္ သမာဓိ ႀကီးေအာင္လုပ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီထက္ပိုၿပီး ဒီထက္ႀကီးေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ မရဘူးလား (ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ ဆင္ကေလး မ, သလုိသာ မ, ပါတဲ့ (မွန္ပါ့)၊ ငယ္ငယ္တုန္းက မ, လာတာ ဥပမာမယ္ ဆင္က ခြက္ (၃၀) ရွိတဲ့ ဆင္ကေလး ဟုတ္လား၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေန႔တိုင္း က်င့္သားရလာတဲ့အခါ ခြက္ (၅၀) ရွိလာလဲ မ, ႏိုင္မွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ့)၊ ခြက္ (၁၀၀) ရွိေတာ့လဲ မ, ႏိုင္မွာပဲ (မွန္ပါ့)။
ဘာတံုးဆိုေတာ့ က်င့္္သားက တျဖည္းျဖည္း ေရွ႕တုိးတုိးသြားတာ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ တုိးတုိး မ, ႏိုင္တာပဲ (မွန္ပါ့)။
မွတ္ခ်က္  (ခြက္ ၁၀ - ၁၀ ပိႆာ)။

သမာဓိ၊ ပညာရင့္ေအာင္သာလုပ္ပါ
ဒီမွာလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိပညာကို အစကသာ တည္ေထာင္ (မွန္ပါ့) တည္ေထာင္ၿပီး ရင့္ေအာင္ သာလုပ္။ ရင့္ေအာင္သာ လုပ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ခင္ဗ်ားတုိ႔၏ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ေအာက္လမ္း မသြားေတာ့ဘူး (မွန္ပါ့)၊ အေပၚလမ္းကိုသာ သြားမယ္၊ မ,ႏိုင္မယ္ ခ်ီႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေအာက္လမ္း မသြားခ်င္ပါဘူး။ အေပၚလမ္းပဲ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ႀကိဳက္ပါတယ္ ဆိုရင္ တစ္စ တစ္စ ခုနက အတိုင္းပါပဲ ႐ႈ႐ႈၿပီး တက္ပါ။ ႐ႈ႐ႈၿပီး ဒီေန႔ တစ္နာရီလုပ္လိုက္၊ နက္ျဖန္က် တစ္နာရီခြဲ၊ သန္ဘက္ခါက်ရင္ ႏွစ္နာရီေလာက္ အားထုတ္ပါ။
အဲဒီလို တက္တက္ တက္တက္ သြားမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမ်ား ကိေလသာ ရန္သူကင္းသြားတယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ သမာဓိနဲ႔ ပညာတက္လာေတာ့ ေကြးတဲ့လက္ ဆန္႔သေလာက္နဲ႔ ဗက ျဗဟၼာႀကီးဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ေကြးတဲ့လက္ဆန္႔သေလာက္ ၾကာတယ္ (မွန္ပါ့)။
ဘယ္ေလာက္မ်ား သတၱိထက္တဲ့ မဂၢင္လဲဆိုတာ ေျပာဖုိ႔လိုေသးလား (မလိုပါဘူးဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ သည္အထက္လမ္း သြားလုိလုိ႔ရွိရင္ ဒါလုပ္ၾကပါ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဟာ - တပည့္ေတာ္တုိ႔က နဂိုကိုက ေအာက္လမ္းသမားေတြထင္ပါရဲ႕ ဆိုလို႔ရွိရင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ “ေရ၀တီ” လမ္းႀကိဳက္သလား?။ “နႏၵိယ” လမ္း ႀကိဳက္သလား? (နႏၵိယလမ္း ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)။
“နႏၵိယ”လမ္းႀကိဳက္လုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ - ဒကာမတို႔ ရင့္ေအာင္ လုပ္မွ “နႏၵိယ” လမ္းျဖစ္မွာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အႀကီးစားေရာက္မွ ကိစၥၿပီးမယ္
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုး၊ ပညာ႐ိုး႐ိုး တစ္မ်ိဳး၊ အလတ္စားျဖစ္တဲ့ သမာဓိ ပညာတစ္မ်ိဳး၊ အႀကီးစား ျဖစ္တဲ့ သမာဓိ ပညာတစ္မ်ိဳး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ အႀကီးစားေရာက္မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကိစၥၿပီးမယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။


http://www.mogokinsightny.org/publications/ 
ဆိုဒ္မွ ထပ္ဆင့္ယူ၍မွ်ေဝပါသည္