တာကိုဆိုတာ၊ မဂၢင္ ၈-ပါး အစံုအလင္ေရာက္ေတာ့ "ပညာမဂၢင္"က သမၼာဒိ႒ိ သမာသကၤပၸ ၂-ပါး၊"သမာဓိ
မဂၢင္" သမၼာဝါယာမ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ ၂-ပါး၊ "သီလမဂၢင္"က သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼ ႏၱ သမၼာအာဇိဝ
၃-ပါး၊ ေပါင္း ၈-ပါးျဖစ္တယ္၊ ဒီမဂၢင္ ၈-ပါး မိမိသႏာၱန္မွာ ေရာက္ရွိမွသာလွ်င္ မိမိ၏ သီလ..သမာဓိ..ပညာေတြ
ဟာ အဓိ..အႀကီးအကဲ အဆင့္သို႔ေရာက္ၿပီး ေနာက္ဘဝအဆက္ဆက္မွာ မပ်က္မစီး ခိုင္ၿမဲသြားတယ္၊ မဂၢင္
၈-ပါး မစံုေသးရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔မွာရွိတဲ့ သီလ..သမာဓိ..ပညာေတြဟာ မခုိင္ၿမဲေသးဘူး၊ ဒီဘဝမွာပဲ ပ်က္စီး
သြားႏိုင္တယ္၊ ေနာင္ဘဝေရာက္ရင္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ ၅-ပါး၊ ၈-
ပါး၊ ၁ဝ-ပါးစတဲ့ သီလေတြဟာ အခိုက္အတန္႔ပဲ တည္ႏုိင္တယ္၊ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ရွိရင္ ပ်က္ၾကတာပဲ၊
အသက္နဲ႔လဲၿပီး ဒီသီလ မဖ်က္ပါဘူးလုိ႔ မလာေသးေတာ့ ဒီသီလဟာ သာမညသီလပဲ ရွိေသးတယ္၊ သမာဓိ
ပညာတို႔လဲ ထို႔အတူပဲ၊ ပ်က္စီးသြားႏုိင္ေတာ့ သာမညပဲ၊ အဲ..မဂၢသစၥာဆုိက္တဲ့ သီလ..သမာဓိ..ပညာတုိ႔က်
ေတာ့ အဓိ ပါလာလုိ႔၊ ဘယ္သူဖ်က္လုိ႔မွမရဘူး၊ တတ္ႏိုင္လုိ႔ ကုပ္ေပၚ ဓားဝဲၿပီး မင္းသီလဖ်က္ရမယ္၊ သမာဓိ
ဖ်က္ရမယ္၊ ပညာဖ်က္ရမယ္လုိ႔ တစ္ဦးဦးက အဖ်က္ခိုင္းေပမယ္ံ အသက္သာအေသခ့မယ္၊ မဖ်က္ေတာ့ဘူး
အဲဒီက်မွၿမဲတယ္၊ မဂ္မဆိုက္ေသးတဲ့ သာမည သီလ သမာဓိ ပညာေတြကေတာ့ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာျပည္တိုင္
ေအာင္ အက်ိဳးေပးပါတယ္၊ နိဗၺာန္အထိေတာ့ အက်ိဳးမေပးဘူး၊ မဂ္ဆိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဓိပါလာတဲ့အ
တြက္ နိဗၺာန္အထိအက်ိဳးေပးတယ္၊ ဒီက်ေတာ့ၿမဲသြားၿပီ၊ ဒီေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ ၿမဲမလဲဆိုေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္
တာကိုျမင္မွ၊ နိဗၺာန္ကိုျမင္မွ (မဂ္ဆိုက္မွ) ပဲ ၿမဲမယ္၊ ဒီလုိၿမဲမွလဲ စိတ္ခ်ရတယ္၊ လားရာဂတိ ၿမဲတယ္၊ အပါယ္
မက်ေတာ့ဘူး၊ ခ်မ္းသာဟူေသေရြ႕ အထက္သာတက္သြားတယ္၊ သေမၺာဓိပရာယေနာတဲ့ အထက္မဂ္ကို
သာတက္ေတာ့မွာပဲ၊ ေအာက္ျပန္မဆင္းေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္ကိုျမင္မွ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အာ႐ုံကို အ
မွိရမွ မိမိတိုသီလ သမာဓိ ပညာဟာ အဓိပါၿပီး ၿမဲမယ္လုိ႔မွတ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၿမဲတဲ့ စိတ္ခ်ရတဲ့ သီလ သမာဓိ
ပညာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ (၁) ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ၊ (၂) ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္ ၾကည့္ပါ၊ (၃) ျဖစ္ပ်က္ဆံုး
ေအာင္ ၾကည့္ပါ၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးရင္ နိဗၺာန္ျမင္ၿပီ၊ အဲဒီက်မွ ၿမဲမယ္၊ စိတ္ခ်ရမယ္၊ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ေဆာက္တည္
ထားတဲ့ သီလ သမာဓိ (သမထ) ပညာ (ဝိပႆနာ) ေတြဟာ အထိမခံ ေရႊပန္းကန္မို႔ မခိုင္ၿမဲေသးဘူး၊ ဘာ
ေၾကာင့္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အာ႐ုံဆြဲကိုင္ရာ မရေသးလုိ႔၊ သူတုိ႔ကုိ နိဗၺာန္က အာရမၼဏာ ဓိပတိပစၥည္းနဲ႔
ေက်းဇူးမျပဳေသးဘူး၊ မျပဳေသးလို႔ မၿမဲတာ၊ ဘုရားလက္ထက္က ေဒဝဒတ္ႀကီးဟာ (အဓိမပါေသးတဲ့) သမာ
ဓိရလို႔ စ်ာန္ရၿပီး ေျမလွ်ိဳးမုိးပ်ံႏိုင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္တန္ခိုးႀကီးခဲ့တယ္၊ အခု အဝီစိမွာေနရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ သူ
ရထားတဲ့ သမာဓိဟာ အဓိမပါလို႔၊ အဓိပတိ..ႀကီးစိုးႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိမပါေသးလို႔၊ ဘုရားလက္ထက္က
တိႆရဟန္းႀကီးဟာ ေသေတာ့ သန္းျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဘာျပဳလုိ႔ သူ႔ သီလ သမာဓိ ပညာေတြက အဓိ...အဓိပတိ
မျဖစ္ေသးလို႔၊ ဒီေတာ့ အဓိပတိမျဖစ္ေသးတဲ့..မခိုင္ၿမဲတဲ့..သီလ သမာဓိ ပညာေတြကိုသြားၿပီးအားမကိုးၾကနဲ႔
မခိုင္တာေတြ သြားအားကိုးလို႔ ျပဳတ္က်ရင္"ေမ်ာသြားမယ္၊ ျမဳပ္သြားမယ္၊"။
"ကမ္းနား သစ္ပင္"ခင္ဗ်ားတို႔ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ကမ္းနားသစ္ပင္လုိ႔မွတ္ထား၊ ကမ္းနားသစ္ပင္ဆိုတာ ေရ
တုိက္စားလို႔ အျမစ္ဟာ ခိုင္ခုိင္ၿမဲၿမဲမရွိဘူး၊ အျမစ္ေတြက ကုပ္အားမရွိလုိ႔ ယိုင္ေတာ့ ျမစ္ထဲယိုင္ေနတယ္၊
ယိုင္လုိ႔လဲေတာ့ ျမစ္ထဲ လဲၿပီး ေရယဥ္ေၾကာထဲ ေမ်ာပါၿပီ ျမဳပ္သြားမွာပဲ၊ မင္းတို႔ သံသရာခရီးဟာ ဒီလုိေရ
ေမ်ာလာတာနဲ႔ တူတယ္လုိ႔ ဘုရားက ဥပမာျပလိုက္တယ္၊ သံသရာခရီးသည္ဟာ တဏွာေမွ်ာတုိင္း ေမ်ာရ
တယ္၊ တဏွာက နတ္ျပည္ေတာင္းလုိက္ေတာ့ နတ္ျပည္ေမ်ာတာပဲ၊ အင္း...တဏွာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးအကုသို
လ္မႈေတြ လုပ္ျပန္ေတာ့လဲအပါယ္ေမ်ာတာပဲ၊ ျမဳပ္သြားတာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ သံသရာ ခရီးသည္ဟာ တဏွာေရ
ယဥ္ေၾကာထဲမွာ ေမ်ာမွာပဲ၊ ဟုိဘဝ ဒီဘဝဆုိတာက တဏွာပို႔မွေရာက္မွာပဲ၊ တဏွာေရယဥ္ေၾကာ ေမ်ာမွာပဲ
ေရာက္မွာပဲ၊ တဏွာ ေရယဥ္က ေမ်ာမေပးဘူးဆိုရင္၊ တစ္ဘဝနဲ႔တစ္ဘဝ မေရာက္ႏုိင္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ သံသ
ရာခရီးသည္ ဟူသေရြ႕ဟာ တဏွာေရယဥ္ထဲမွာ တဏွာေမ်ာသလုိ ေမ်ာရတာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပါယ္ေရာက္
လုိက္..လူျပည္ေရာက္လုိက္..နတ္ျပည္ေရာက္လုိက္..ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္လုိက္နဲ႔၊ ၃၁-ဘုံအတြင္း လွည့္ပတ္
ေမ်ာေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္...တဏွာေရယဥ္က ေမွ်ာလုိ႔ ေမ်ာေနတာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔လဲ တဏွာကေမွ်ာလုိက္
လုိ႔ အခု လူ႔ျပည္ေရာက္လာတာပဲ၊ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ကမ္းနားသစ္ပင္ပဲ၊ သံသရာခရီးသည္ကဒါကုိသြားဆြဲ
တယ္၊ ကိုယ့္႐ုပ္ ကိုယ့္ခႏၶာဆိုတဲ့"႐ူပကၡႏၶာ"ကိုဆြဲတယ္၊ ခ်မ္းသာေလးဆုိတဲ့"ေဝဒနာကၡႏၶာ"ကိုသြားဆြဲ
တယ္၊ သားမွတ္ သမီးမွတ္ မယားမွတ္ ပစၥည္းမွတ္ဆိုတဲ့"သညာကၡႏၶာ"ကိုသြားဆြဲတယ္၊ ကုိယ့္ေစတနာ
ကိုယ့္စိတ္ဆိုတဲ့"သခၤ ါရကၡႏၶာ""ဝိညာဏကၡႏၶာ"ကုိ ခင္တြယ္ၿပီးသြားဆြဲတယ္၊ ငါ့ကိုယ္ ငါ့ဟာ ငါ့ဥစၥာဆိုၿပီး
သြားဆြဲတယ္၊ သြားဆြဲေတာ့..ကမ္းနားသစ္ပင္လို မခုိင္တဲ့ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ျပဳတ္က်တာပဲ၊ ဆြဲတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလဲ
တအားဆြဲ၊ ကမ္းနားသစ္ပင္ (ခႏၶာ ၅-ပါး) ကလဲ ေရတုိက္စားလို႔ (ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏ..အိုနာေသေၾကာင့္) မခုိင္
ဆိုေတာ့၊ တစ္ခါတည္းျပဳတ္က်တာပဲ၊ ခႏၶာ ၅-ပါးက အနိစၥျဖစ္ေတာ့ျပဳတ္က်တယ္၊ ျပဳတ္က်ေတာ့ ဆြဲတဲ့လူ
(ခင္တဲ့လူ) အေပၚျပဳတ္က်တာပဲ၊ ပိက်တာပဲ၊ ပိက်ေတာ့ ဆြဲတ့ဲလူဟာ ျမဳပ္ဖုိ႔ပဲရွိေတာ့တယ္၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔
ဟာ နဂိုက"အေမ်ာသမား"ေနာ္၊ ဟုိဘဝက ေမ်ာလာတာ၊ အခုဒီဘဝက်ေတာ့ တဏွာ..ဥပါဒါန္နဲ႔ ကိုယ္စြဲတဲ့
ခႏၶာ ၅-ပါးကလဲ ပိၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ျမဳပ္သြားတယ္၊ ျမဳပ္ေတာ့ အျမဳပ္သမား ျဖစ္တာေပါ့၊ အဲဒီလုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သံ
သရာခရီးတစ္ေလွ်ာက္၊ ဘဝတုိင္း ဘဝတုိင္းမွာ မခုိင္တဲ့ ခႏၶာႀကီးကုိသြားသြားဆြဲေနေတာ့၊ ခႏၶာကအနိစၥျဖစ္
လို႔ ျပဳတ္က်တာနဲ႔၊ ဒီခႏၶာႀကီးပိၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ ျမဳပ္ခဲ့ရ ေမ်ာခဲ့ရတယ္၊ သံသရာမွာ အေမ်ာသမား၊ အျမဳပ္သမား
အျဖစ္နဲ႔ပဲ ေနခဲ့ၾကရတယ္၊ ခုနက အဓိသီလ..အဓိသမာဓိ..အဓိပညာတို႔ကို မရခဲ့ေတာ့ တဏွာေမွ်ာတိုင္း
ေမ်ာရေတာ့ ေမ်ာလုိက္ျမဳပ္လုိက္ေနခဲ့ၾကရတယ္၊ ဒီလိုေန ဒီလုိေသလုိ႔..တဏွာေျပာတုိင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္၊
အဲဒီေတာ့ အခုဘဝမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဆြဲမမွာဖို႔အေရးႀကီးတယ္၊ ခႏၶာ ၅-ပါးကုိသြားမဆြဲနဲ႔၊ အနိစၥခ်ည္းျဖစ္လုိ႔
သြားမဆြဲနဲ႔၊ ဆြဲရင္ ဆြဲတဲ့ပုဂၢိဳလ္အေပၚမွာ သူျပဳတ္က်မွာပဲ၊ အဲ ခုိင္ၿမဲလွတဲ့ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ေက်ာက္
ေဆာင္ႀကီးကို ဆြဲမိရင္ေတာ့ ျပဳတ္မက်လုိ႔ ေမ်ာစရာမရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္ကို အဆြဲမွန္ဖို႔ အေရႀကီး
တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အဆြဲမွားခဲ့လုိ႔ အဆြဲမမွန္ခဲ့လုိ႔၊ သံသရာတေလွ်ာက္ ဒီအတိုင္း ေမ်ာလာခဲ့ၾကရတာေနာ္၊ အဲ
ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာေတြပဲေျပာေနေန၊ အေမ်ာသမား အျမဳပ္သမားဘဝနဲ႔ပဲ ဇာတ္ဆံုးတာပဲ၊ အေမ်ာသ
မားဆိုတာက ဟုိဘဝ ဒီဘဝေမ်ာတာ ကူးတာ၊ အျမဳပ္သမားဆိုတာက အပါယ္ ၄-ဘံုေရာက္သြားတာ၊ အ
ပါယ္ ၄-ဘံု ေရာက္ၿပီ အျမဳပ္သမားဘဝက တက္လာျပန္ေတာ့ အေမ်ာသမားအျဖစ္နဲ႔ လာျပန္တာပဲ၊ ေမ်ာၿပီး
ရင္ေနာက္ ျမဳပ္အံုးမွာပဲ၊ သံေဝဂရေအာင္ ေဟာေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာေနတာလို႔
မွတ္ပါ။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနာက္ေနာက္က ဒါနသီလေလး..သမထေလးလုပ္ခဲ့လုိ႔..လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ ေမ်ာ
ခဲ့ရၿပီ၊ လူ႔ခႏၶာလဲ အနိစၥပဲ၊ နတ္ခႏၶာလဲ အနိစၥပဲ၊ ျဗဟၼာခႏၶာလဲ အနိစၥပဲ၊ သြားဆြဲရင္ ျပဳတ္က်တာပဲ၊ ျပဳတ္က်
ေတာ့ဆြဲတ့ဲလူအေပၚပိမွာပဲ၊ နတ္အေပၚလဲ ပိမွာပဲ၊ ျဗဟၼာ့အေပၚလဲ ပိမွာပဲ၊ ပိေတာ့ေအာက္ျပန္က်မွာပဲ၊
ေအာက္ျပန္က်ေတာ့ျမဳပ္တာပဲ၊ အပါယ္ ၄-ပါးက်ေအာင္ျမဳပ္မွာပဲ၊ ျမဳပ္သြားရင္ ကမၻာအသေခၤ်တုိင္ေအာင္
ျမဳပ္သြားတာ၊ ေပၚလာဖို႔မလြယ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေနာက္တုန္းက ေမ်ာလုိက္ ျမဳပ္လုိက္ပဲ၊ ဘုရားေတြ အဆူဆူ
ပြင့္ေပမယ့္..ဘုရားပြင့္တုန္း ခင္ဗ်ားတို႔က အပါယ္ ၄-ပါးျမဳပ္တဲ့အထိ တာရွည္ေနေတာ့..ဘုရားကလဲ အဲဒီေန
ရာမၾကြဘူး၊ ျမင္ေတာ့ျမင္တာပဲ၊ ျမင္ေပမယ့္..ဒုဂၢတိဘံုသားျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ကၽြတ္တမ္းဝင္စရာမရွိဘူးဆို
ၿပီး..ဘုရားက မၾကြဘူး၊ ဘုရားက ကၽြတ္တမ္းဝင္မယ့္ ပုဂၢဳိလ္ေတြဆီသာ အၿမဲၾကြတာ၊ ကၽြတ္မယ့္လူေတြဆီ
ေနာက္က အၿမဲတမ္းလိုက္ၿပီးကယ္ေနရလုိ႔ ေန႔မအိပ္ရ ညမအိပ္ရတဲ့ ဘုရားဗ်၊ ဘုရာပြင့္တာနဲ႔ ကိုယ္က သုဂ
တိဘံုေရာက္တာနဲ႔ႀကံဳမွ၊ ဘုရားကလဲခၽြတ္မွ၊ ကိုယ္ကလဲ အဆြဲမမွားမွကၽြတ္တမ္းဝင္ႏိုင္တာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာ
ေၾကာင့္ ကၽြတ္တမ္းမဝင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆုိတာ..အကဲခတ္ ၾကည့္ရင္ သိေလာက္ၿပီ၊ ဒီတစ္ခါ အဆြဲမွားရင္ ေႏွာင္
ဘဝ ဘာျဖစ္မွာတံုးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျဖတတ္ၿပီလား၊ ကဲ..အခု ဘုန္ႀကီးေျပာၿပီလုိ႔ ခင္ဗ်ားတို႔က"ဒီခႏၶာ ၅-
ပါး"ကို အားမကုိးေတာ့ဘူး၊ မဆြဲေတာ့ဘူး၊ အနိစၥကို အနိစၥမွန္းသိမယ္၊ ဒုကၡကို ဒုကၡမွန္းသိမယ္၊ အနတၱမို႔
အားကိုးစရာ အားထားစရာ မရွိဘူးလုိ႔သိမယ္..ဆိုရင္၊ ဒီခႏၶာႀကီး ကမ္းနားသစ္ပင္ကုိ ဆြဲမွာမဟုတ္ဘူး၊ မဆြဲ
ေတာ့ မခင္ဘူး၊ မခင္လုိ႔ မဆြဲေတာ့ဘူး၊ (ခင္တာကတဏွာ) မခင္လုိ႔မဆြဲေတာ့ ဒီခႏၶာႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႔အ
ေပၚ ပိက်စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး၊ မခင္ေတာ့ တဏွာေရလဲခန္းသြားတယ္၊ ပိစရာလဲမရွိ၊ ေမ်ာစရာေရ
လဲမရွိေတာ့၊ ေမ်ာစရာ ျမဳပ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး၊ နိဗၺာန္ေသာင္ကမ္းသို႔ ေရာက္သြားၿပီ၊ အဲဒီအေျခ
အေနေရာက္ေအာင္ဆုိရင္ အလုပ္ လုပ္မွပဲရမယ္၊ တဏွာေရခန္းေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ခႏၶာ ၅-ပါး ကမ္းနားသစ္
ပင္ကိုလဲ မဆြဲရဘူး၊ ဆြဲရင္မခုိင္ဘူးဆိုတာ သိရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မဆြဲမိဖို႔ဆုိတာသည္ တဏွာ ဥပါဒါန္မရွိ
ေအာင္ ေနပါလို႔ေျပာတာပဲ၊ အဲဒီေတာ့သံသရာ စခန္းသတ္ခ်င္ရင္"တဏွာေရ"ခန္းေအာင္လုပ္ပါ၊ တဏွာေရ
ခန္းရင္ ေမ်ာစရာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ခႏၶာ ၅-ပါးကို အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ႐ႈေပါ့ဗ်ာ၊ ႐ႈေတာ့ မခုိင္မွန္း (မၿမဲ
မွန္း) သိမယ္၊ သိရင္ မခင္ေတာ့ဘူး၊ မခင္ဘူးဆိုရင္ တဏွာခန္းၿပီး ဒီေတာ့ (၁) မခုိင္မွန္းသိတာရယ္၊ (၂) မ
ခုိင္မွန္းသိလုိ႔ မခင္တာရယ္၊ ဒီ ၂-ခ်က္အေရးႀကီးတယ္၊ မခုိင္မွန္းသိရင္ အနိစၥျမင္မယ္၊ အနိစၥျမင္ရင္ မခင္ဘူး
မခင္လုိ႔ရွိရင္ တဏွာေသတယ္၊ တဏွာေရခန္းတယ္၊ မခိုင္မွန္းသိရင္"အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ"အကုန္ျမင္တယ္၊
ဒါေတြ ျမင္ရင္ နိဗၺာန္ျမင္တာပဲ၊ နိဗၺာန္ျမင္ရင္၊ နိဗၺာန္ေသာင္ကမ္းေရာက္ရင္ မေမ်ာေတာ့ဘူး၊ မျမဳပ္ေတာ့ဘူး
အဲဒီေတာ့ နိဗၺာန္ျမင္ေအာင္ဆုိရင္ ေရွးဦးစြာ ခႏၶာ ၅-ပါးကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈရမယ္၊ ႐ႈတုန္းေတာ့ မဂၢင္ ၅-ပါးပဲရွိေသး
တယ္၊ ၅-လံုးတြဲ ေဖာင္ကေလးရၿပီေပါ့၊ ဒီေဖာင္းကေလးက နည္းနည္းေလာက္ပဲအားကိုးလုိ႔ရတယ္၊ လႈိင္း
ေတြ ဝဲေတြဒဏ္ မခံႏုိင္ေသးဘူး၊ အဲဒါေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ျမဳပ္သြားႏိုင္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဆက္႐ႈ၊ ဆက္႐ႈလုိ႔ ျဖစ္ပ်က္
ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာ ၅-ပါးကိုမခင္ေတာ့ဘူး၊ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ လာမယ္၊ ဆက္႐ႈလုိ႔ ခႏၶာ ၅-ပါး ဒုကၡသစၥာ
ႀကီး ခ်ဳပ္သြားရင္ မဂၢင္ ၈-ပါး ျပည့္သြားၿပီ၊ ၈-လုံးတြဲ ေဖာင္ႀကီးရၿပီ၊ ဒီေဖာင္ႀကီးကမွ အားကိုးေလာက္တာ၊
လိႈင္းဒဏ္ ေလဒဏ္ ခံႏိုင္ၿပီ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျမဳပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီ မဂၢင္ ၈-ပါးဆိုတဲ့ ေဖာင္ႀကီးရမွ နိဗၺာန္
ေသာင္ကမ္းေရာက္မယ္၊ ေရာက္ရင္ နိဗၺာန္ကိုဆြဲကိုင္မိၿပီ၊ အဆြဲမွန္ၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္ဆြဲဆြဲ ျပဳတ္မက်ေတာ့
ဘူး၊ ဒီက်မွ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ သီလ..သမာဓိ..ပညာေတြဟာ"အဓိ"ပါလာၿပီး၊ "အဓိပေတယ်ေ႒ာ" (အဓိပတိ) ျဖစ္
တာ၊ ခိုင္ၿမဲတဲ့ အဆင့္ေရာက္တာ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။ ။
