မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ႐ုပ္နာမ္တို႔၏ ေနာက္ယွက္ျခင္းသေဘာ

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းဟာ နိဗၺာန္သိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္၊ နိဗၺာန္မသိဘဲနဲ႔ ရမ္းၿပီးရခ်င္သူနဲ႔၊ နိဗၺာန္ကို
သိၿပီးမွတကယ္ ရခ်င္သူဟာ မတူဘူး၊ ကြာျခားတယ္၊ ေျပာသံၾကားနဲ႔ နိဗၺာန္လိုခ်င္တာက အဟုတ္လိုခ်င္
တယ္လို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ ထံုးစံအတုိင္း ရခ်င္တာျဖစ္ေနတယ္၊ နိဗၺာန္ကို ေသေသခ်ာခ်ာမသိေတာ့ ရခ်င္မွန္းမသိ
ဘူး၊ လွဴတုန္းမွာ နိဗၺာန္ ေရာက္ရပါလို၏လို႔ အသံထြက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့မပါဘူး၊ ဒါဟာ နိဗၺာန္ရဲ႕ အ
ရသာကို မသိလို႔ဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကို သိဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ေျပာတာ၊ "ဝိေဝကေ႒ာ"ေႏွာက္ယွက္ျခင္း
မွ ကင္းဆိတ္ျခင္းသေဘာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္းျခင္းသေဘာ၊ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းမွ ကင္းဆိတ္ရာသည္ နိဗၺာန္ မည္၏၊
အေႏွာက္မယွက္ ဘာမွမရွိဘဲ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္ ၾကည္လင္ေအးျမၿပီး၊ ဘယ္သူ (ဘယ္တရား) ကမွ
မေႏွာက္ယွက္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို နိဗၺာန္လိုေခၚတယ္၊ နိဗၺာန္ အေၾကာင္း ေျပာမယ္ႀကံရင္ ေႏွာက္ယွက္မႈကို သိ
မွ သေဘာက်မယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ ေနထိုင္ၾကရတာက အေႏွာက္အယွက္နဲ႔အၿမဲဒြန္တဲြၿပီးေနတယ္၊ ဘာ
တြ ေႏွာက္ယွက္သလဲ၊ တရားနာေနစဥ္မွာ ခႏၶာႀကီးဟာ ဟုိဘက္ေျပာင္းလိုက္၊ ဒီဘက္ေျပာင္းလုိက္၊ ၾကာ
ၾကာဖိထိုင္ထားလို႔ ထံုက်င္ ကိုက္ခဲလာၾကတာေတြဟာ အေႏွာက္အယွက္ မကင္းလုိ႔ေပါ့၊ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ
ဘယ္လုိ ထားလုိ႔မွ ၾကာရွည္မရဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္ေတြ မ်ားလို႔၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ အပူက
ေႏွာက္ယွက္လိုက္၊ အေအးကေႏွာက္ယွက္လုိက္၊ က်င့္ႀကီး က်င္ငယ္ေတြကေႏွာက္ယွက္လိုက္၊ ဆာ
ေလာင္မြတ္သိတ္မႈေတြက ေႏွာက္ယွက္လိုက္၊ ဝမ္းထဲရွိ ေလေတြက ေႏွာက္ယွက္လိုက္၊ အျပင္ဘက္ကလဲ
မွက္ ျခင္ ယင္ အစရွိတဲ့ ရန္သူေတြကေႏွာက္ယွက္လုိက္၊ ေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳးက ေႏွာက္ယွက္လုိက္နဲ႔ အၿငိမ္ကို
မေနရဘူး၊ ဒီလုိ အေႏွာက္အယွက္ ကင္းတဲ့ေနရာဆီ သြားဖုိ႔ရာအတြက္ ဝိပႆနာအားထုတ္ျပန္ရင္လဲ လို
ရင္းပန္းတိုင္ကိုသိမွ စိတ္လားျပင္းျပမယ္၊ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းကင္းတာ သိထားမွ နိဗၺာန္ကိုသေဘာက်မယ္
နိဗၺာန္ဟာ ဝိေဝက႒သေဘာရွိတယ္၊ ဝိေဝက႒ ဆိုတာေႏွာက္ယွက္ျခင္း ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ျခင္းမွ ကင္းဆိတ္ၿပီး
ဆိတ္ၿငိမ္းျခင္း ေအးခ်မ္းျခင္းသေဘာပဲ၊ ေႏွာက္ယွက္တဲ့ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္တဲ့သေဘာေတြဟာ ႐ုပ္နာမ္ေတြပဲ
႐ုပ္နာမ္ဆိုတာဟာ ခဏခဏ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အနိစၥတရား၊ ဒုကၡတရား၊ အနတၱတရားေတြပဲ၊ ဉာဏ္မ်က္လံုးပါ
တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္..ၾကည့္လိုက္ ဉာဏ္မ်က္လံုးထဲမွာ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ၊ ဉာဏ္မ်က္
လံုးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ နိဗၺာန္မွာ ဒီလို႐ႈပ္ယွက္ခတ္တဲ့သေဘာမရွိဘူး၊ ရွင္းလင္းၾကည္လင္ေနတယ္၊
ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာပဲလို႔ ဉာဏ္မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ျမင္တယ္၊ ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ကိစၥ ၿပီးဆံုးသြား
ေတာ့ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာမွ ကင္းလြတ္ၿပီး ဒီေနရာမွာပင္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း႐ုပ္သိမ္းၿပီး၊ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့
သေဘာပါလားဆုိတာ ကိုယ့္ဉာဏ္ထဲမွာ ျမင္လာလိမ့္မယ္။
နိဗၺာန္ကို ဉာဏ္မ်က္စိနဲ႔ အာ႐ုံျပဳေသာအားျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ကိေလသာအေႏွာက္အယွက္ေတြမွကင္းေဝး
ကံအေႏွာက္အယွက္ေတြမွ ကင္းေဝး၊ "႐ုပ္ နာမ္ ခႏၶာ"အေႏွာက္အယွက္ေတြမွ ကင္းေဝတာကို သိျမင္ရမယ္
နိဗၺာန္ မေရာက္ေသးခင္မွာ"ကိေလသာေဘး"ေတြေၾကာက္ေနရေသးတယ္၊ အဝိဇၨာ၊ တဏွာတုိ႔၏ ေႏွာက္
ယွက္မႈေတြေၾကာက္ေနရေသးတယ္၊ "ကံေဘး"ကိုလဲေၾကာက္ေနရေသးတယ္၊ မေကာင္းတဲ့ကံက ဝင္
ေႏွာက္ယွက္လိုက္ရင္ ျဖဳန္းကနဲ႔ေခ်ာက္က်အံုးမွာလားလုိ႔ ပူေဆြးရအံုးမယ္၊ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး ဆင္းရဲဒုကၡ
ေဘးအႏၱရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကင္းေဝးဖုိ႔လဲ ေၾကာင့္ၾကေနရတယ္၊ နိဗၺာန္မွာ ဒီသေဘာဆိုးေတြမရွိေတာ့ဘူးလို႔
ဉာဏ္မ်က္စိထဲမွာျမင္ရတယ္၊ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ (၁) ကိေလသာတည္းဟူေသာ အေႏွာက္အယွက္၊ (၂) ကံ
တည္းဟူေသာ အေႏွာက္အယွက္၊ (၃) ကိေလသာကံတို၏ အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ တည္းဟူေသာ
အေႏွာက္အယွက္၊ ဒီ အေႏွာက္ယွက္ ၃-မ်ိဳး (ဝဋ္ ၃-မ်ိဳး) မွ အကုန္ကင္းဆိတ္ၿပီး ေနတဲ့သေဘာရွိတယ္၊
"ေဝဒနာႏုပႆနာ" ဒီေနရာမွာ ဝိပႆနာအလုပ္ကေလးနဲ႔ ရွင္းျပမွ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းမွ ကင္းဆိတ္တဲ့သ
ေဘာဟာ နိဗၺာန္ပါလားဆိုတာ ရွင္းသြားမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင့္ တရားက်င့္စဥ္ကေလးကိုး
ေရွးဦးစြာျပမယ္၊ ဘုန္းႀကီးက ေဝဒနာႏုပႆနာ၊ စိတၱာႏုပႆနာ၊ ဓမၼာႏုပႆနာဆိုတဲ့ အႏုပႆနာ ၃-ပါးနဲ႔
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းကိုျပမယ္၊ ဒီ ၃-ပါးမွာ ေဝဒနာႏုပႆနာက အေရးႀကီးဆံုးပဲ၊ ေဝဒနာဟာ ေစတသိက္
ပဲ၊ သူဟာ အျခားေစတသိတ္ေတြနဲ႔ တြဲၿပီးျဖစ္တယ္၊ အဲဒီ ေစတသိတ္ေတြဟာ ဓမၼာႏုပႆနာျဖစ္တယ္၊ ၿပီး
ေတာ့ ေဝဒနာဟာ ဘယ္္ေတာ့မွ စိတ္နဲ႔ကင္းၿပီးမျဖစ္ေတာ့ ေဝဒနာျဖစ္တုိင္း စိတ္လဲ အၿမဲပါတယ္၊ ဒီေတာ့
စိတ္ဟာ စိတၱာႏုပႆနာ ၃-ပါးျဖစ္တယ္၊ ဒါျဖင့္ ေဝဒနာ႐ႈရင္ ေဝဒနာႏုပႆနာ၊ ဓမၼႏုပႆနာ၊ စိတၱာႏုပ
ႆနာ ၃-ပါစလံုးပါတယ္လို႔မွတ္၊ သတိပ႒ာန္ ၄-ပါးမွာ ၃-ပါးစလံုး တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿပီးတဲ့တရားဟာ ေဝဒနာႏု
ပႆနာပဲလို႔မွတ္။ ေဝဒနာမွာ"သုခေဝဒနာ၊ ဒုကၡေဝဒနာ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာ"လုိ႔ ၃-မ်ိဳးရွိတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲ
မွာ ေဝဒနာကၡႏၶာ..ေဝဒနာအစုႀကီးရွိတယ္၊ ဒီေဝဒနာ ၃-မ်ိဳးဟာ ၃-မ်ိဳးစလံုးတစ္ၿပိဳင္နက္မျဖစ္ဘူး၊ တစ္ခုစီ
(တစ္လွည့္စီ) သာျဖစ္ႏုိင္ ရွိႏုိင္တယ္၊ ဥပမာ..ဒုကၡေဝဒနာ ေပၚတဲ့အခါ က်န္ေဝဒနာ ၂-ပါးမရွိဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔
သႏာၱန္မွာ ေဝဒနာကင္းတဲ့အခ်ိန္မရွိဘူး၊ ေဝဒနာ ၃-ခု တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနတာပဲ၊ အခု ေဝဒနာကို ႐ႈေတာ့မယ္
ေဝဒနာ၏ သက္တမ္းဟာ ၁-နဲ႔ ၂-ပဲ၊ အျဖစ္နဲ႔အပ်က္ပဲ ရွိတယ္လုိ႔မွတ္၊ ၁-မွာျဖစ္ၿပီး၊ ၂-မွာပ်က္တယ္၊ ေဝဒနာ
ေတြတစ္ခုခုေပၚလာတဲ့အခါ၊ ဥပမာ..ခႏၶာကိုယ္မွာ ယားတာေတြေပၚလာရင္ ယားတဲ့ေနရာကေလးကိုစိုက္
ၾကည့္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ယားတာကေလးက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာပဲ၊ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိတယ္၊ မရွိတာကို
အနိစၥ၊ သိတာကို မဂၢလုိ႔ေခၚတယ္၊ ဒီမွာ ႐ႈရမွာက အနိစၥ႐ႈရမွာ၊ ေဝဒနာ႐ႈလို႔ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘာ႐ႈရ
မယ္ဆိုတာကို နာမည္တပ္ေပး႐ုံသာရွိတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေဝဒနာ႐ႈရမွာမဟုတ္၊ ေဝဒနာပ်က္တာ..အနိစၥ
ျဖစ္တာကို ႐ႈရမွာ၊ ျဖစ္ပ်က္ကို ႐ႈရမွာ၊ ႐ႈခုိင္းတာ။
႐ႈပံုေလး ရွင္းျပမယ္၊ ဥပမာ"သုခေဝဒနာ"..ခ်မ္းသာတာေလး ကိုယ္ေပၚမွာ ေပၚတယ္၊ ကိုယ္ေပၚမွာ ေပၚတဲ့
ေဝဒနာပဲလုိ႔ မွတ္ထား၊ ေဝဒနာ ကုိယ္ေပၚမွာ ေပၚတုန္း ဝမ္းထဲမွာ ႐ႈတဲ့စိတ္က မေပၚႏိုင္ဘူး၊  သုခေဝဒနာက
ကာယဒြါရ..ကိုယ္ေပၚမွာေပၚတယ္၊ ႐ႈတဲ့စိတ္ကမေနာဒြါရ..ဝမ္းထဲမွာ..ဟဒယဝတၳဳေပၚမွာ ေပၚတယ္၊ ဝမ္းထဲ
ကေနၿပီး ဟဒယဝတၳဳေပၚကေန ႐ႈရေတာ့၊ ေဝဒနာရွိတုန္း ႐ႈတဲ့ဉာဏ္က ေပၚတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဝဒနာမရွိတဲ့
အခါမွေပၚတာ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေဝဒနာမရွိတာကို အ႐ႈခိုင္းတာ၊ ဒါျဖင့္ မရွိတာက အနိစၥ၊ မရွိမွန္းသိတာက မဂၢလို႔
မွတ္၊ ေဝဒနာမရွိတဲ့အခ်ိန္ ဒီကဉာဏ္က ႐ႈရတာျဖစ္လုိ႔ ေဝဒနာကို ေတြ႔တာမဟုတ္၊ မရွိတာကိုေတြ႔တာ၊ ဒါ
ျဖင့္ ေဝဒနာႏုပႆနာဆုိတာ ဆိုင္းဘုတ္ဆြဲတာသက္သက္ပဲ၊ တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥကို ႐ႈခိုင္းတာ
ေဝဒနာစတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြျဖစ္ၿပီးပ်က္၊ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာေတြဟာ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ၊ ဝိပႆနာ ႐ႈ
တဲ့ေနရာမွာ အဲဒါေတြကိုၾကည့္ၾကည့္ေပးရတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဝိပႆနာ ႐ႈတာဟူသည္ ေႏွာက္ယွက္တာေတြ
႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာေတြကို အ႐ႈခိုင္းတာပဲလုိ႔မွတ္၊ ဟုိေနရာ ၾကည္လုိက္လဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာေတြ ေတြ႔
တာပဲ၊ ဒီေနရာ ၾကည့္လိုက္လဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာေတြပဲ၊ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ဆီၾကည့္၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြခ်ည္း ေတြ႔မွာ
ပဲ၊ ဝိပႆနာ ႐ႈလိုက္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္တည္းဟူေသာ အေႏွာက္အယွက္ေတြခ်ည္း ဉာဏ္ထဲမွာအၿမဲတမ္းျမင္
ေနရတာပဲ၊ ဝိပႆနာဉာဏ္ေအာက္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ ႐ႈပ္ေနတာပဲ၊ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္တာေတြဟာ ဒုကၡေတြ
ျဖစ္ေတာ့၊ ဝိပႆနာ ႐ႈတယ္ဆိုတာ ဒုကၡအၾကည့္ခိုင္းတာပဲ၊ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေန
တာေတြမွ ရွင္းလင္းေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ေတာ့၊ နိဗၺာန္ဆိုတာ အရွင္းဓာတ္ အလင္းဓာတ္ပဲ၊ ဒီေတာ့ အ႐ႈပ္ျမင္
မွ အရွင္းကိုသိႏိုင္မယ္၊ သေဘာက်ႏိုင္မယ္၊ အိမ္ဝင္းထဲက အမိႈက္ေတြ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာ မနက္က်ျမဴနီ
စီပယ္ကလာသိမ္းသြားလုိ႔ ရွင္းသြားတာကို ျမင္ရသလိုပဲ၊ ႐ႈပ္တာကိုျမင္ၿပီးမွ ရွင္းတာကိုသေဘာက်မယ္၊ ႐ႈပ္
တာျမင္မွ ရွင္းတာႀကိဳက္မယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဝဒနာေတြဟာအခုေမြး
အခုေသ (အခုျဖစ္၊ အခုပ်က္) တာခ်ည္းေတြရမယ္၊ ဝိပႆနာ ႐ႈဖန္မ်ားလို႔ ဝိပႆနာဉာဏ္ကစိပ္ေလေလ၊
ျဖစ္ပ်က္ အ႐ႈပ္ေတြကမ်ားေလေလပဲ၊ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ဝိပႆနာဉာဏ္ မွန္ေျပာင္းႀကီးနဲ႔ ၾကည္မွ ဒီ႐ုပ္နာမ္
ဓမၼေတြျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္၊ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္နဲ႔ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာကို ျမင္ရမွာ၊ ဒီလုိ မၾကည့္ရင္ မျမင္ရ
ဘူး၊ မျမင္ေတာ့ ႐ႈပ္တာ ရွင္းတာကိုလဲမသိဘူး၊ မသိေတာ့ ႐ႈပ္တာကုိ မႀကိဳက္ရမွန္း၊ ရွင္းတာကို ႀကိဳက္ရမွန္း
လဲမသိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဝိပႆနာမ႐ႈရင္ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြမေကာင္းမွန္း၊ နိဗၺာန္ေကာင္းမွန္းလဲ မသိေတာ့
ဘူး၊ မသိရင္ နိဗၺာန္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ အိမ္မက္မက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ လုိခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဝိပ
ႆနာဉာဏ္နဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼတို႔၏ ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈပ္ေတြ ႐ႈေနျခင္းသည္ ဒုကၡကို ရြံ႕မုန္းၿပီး နိဗၺာန္လုိခ်င္တဲ့စိတ္
ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼတုိ႔၏ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈ အ႐ႈပ္ေတြကိုစိုက္စိုက္မတ္မတ္ ႐ႈေနရမယ္၊ ႐ႈဖန္
မ်ားလာရင္ ဒီျဖစ္ပ်က္ေတြကို မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ရလာတယ္၊ သို႔ေသာ္လဲ ဒါေတြကိုမၾကည့္
ခ်င္ေပမယ့္ မွိတ္သာ႐ႈ မုန္းလ်က္နဲ႔ပဲ ေပ႐ႈရတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ခုနက ျဖစ္ပ်က္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္တာေတြ ျမင္တာ
က ယထာဘူတဉာဏ္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္တာေတြမၾကည့္ခ်င္ပဲနဲ႔ ၾကည့္ေနရတာက နိဗၺိႏၵဉာဏ္၊ ႐ႈဖန္မ်ားလုိ႔ မိမိ
ခႏၶာႀကီးဟာ မုန္းစရာႀကီးပါလားလုိ႔ ဉာဏ္အျမင္ေျပာင္းလာရင္ ဒါ နိဗၺိႏၵဉာဏ္ ေရာက္လာတာပဲ၊ ၿငီးေငြ႔တာ သန္ေလေလ၊ ေကာင္းေလေလပဲကြလုိ႔ ဘုရားက ေဟာထားတယ္၊ ၿငီးေငြ႔တာသန္ရင္ မလုိခ်င္တာ ျမင္တာ
ပဲကြတဲ့၊ ၿငီးေငြ႔ေပမယ့္လဲ ေပစိုက္ၿပီး႐ႈေန၊ ေနာက္႐ႈရာကေန ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡအစစ္ပါပဲလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဖ်တ္ဆိုျဖစ္ပ်က္ (ဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာဟာ) ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေတြမ
ေတြ႔ေတာ့ဘူး၊ မေတြ႔ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ျဖစ္ပ်က္ မရွိတာပဲက်န္ေတာ့တယ္၊ အဲဒီ ျဖစ္ပ်က္မရွိတာ (ခ်ဳပ္သြား
တာ ဆံုးသြားတာဟာ) ကိုျမင္တဲ့ ဉာဏ္ဟာ မဂ္ဉာဏ္ ပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြလဲ ခ်ဳပ္သြားပါေရာ ဒီ မဂ္ဉာဏ္ေပၚ
လာၿပီး ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈပ္ေတြ ရွင္းလင္းေနတဲ့ နိဗၺာန္ကိုျမင္ရေတာ့တာပဲ၊ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တဲ့ တရားေတြဆိုတာ ႐ုပ္
နာမ္ဓမၼေတြပဲ (ဝိပါကဝဋ္ပဲ) ဒီ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြဟာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံဆိုတဲ့ ကံေၾကာင့္ (ကမၼဝဋ္
ေၾကာင့္) ျဖစ္လာတာပဲ၊ ဒီကံဆိုတာ.. ကမၼဝဋ္ ဆိုတာလဲ အဝိဇၨာ တဏွာဆိုတဲ့ ကိေလသာအရင္ခံ ၂-ပါး
(ကိေလသဝဋ္) ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြ ႐ႈဖန္မ်ားလို႔ ေနာက္ မုန္းလာၿပီး၊ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ
ဒုကၡအစစ္ပါပဲလုိ႔ ျမင္လုိက္ပါေရာ၊ ျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡသစၥာလဲ ခ်ဳပ္သြားတာပဲ၊  ဒီျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡသစၥာႀကီး ခ်ဳပ္သြား
တာဟာ အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမကဆိုသလုိ အၾကာင္းျဖစ္တဲ့ (တဏွာ အဝိဇၨာ) ဆိုတဲ့ ကိေလသာခ်ဳပ္
သြားလုိ႔ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားတာ (တဏွာ နိေရာဓာ ဒုကၡ နိေရာေဓာ ေပါ့) မဂ္ကေနၿပီး ခြာ..ပယ္လုိက္
ေတာ့ တဏွာခ်ဳပ္သြားတယ္၊ အေၾကာင္း တဏွာလဲခ်ဳပ္ေရာ အက်ိဳး ဒုကၡလဲခ်ဳပ္သြားရတာပဲ၊ ကိေလသာ
ဆိုတဲ့ အျမစ္ႀကီးကို မဂ္ကျဖတ္လုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပင္မနဲ႔တူတဲ့ ႐ုပ္နာမ္တုိ႔၏ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္တာေတြ
ကို ျမင္တယ္၊ မဂ္ဉာဏ္ကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈပ္မွ ရွင္းသြားတာကို ျမင္တယ္၊ ဒီေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ဟာ ကိေလ
သာ ႐ုပ္နာမ္ အ႐ႈပ္ေတြလဲ ရွင္းပစ္တယ္ အဲဒါေတြ ရွင္သြားတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ခ်မ္းသာတဲ့ နိဗၺာန္ကိုလဲျမင္တယ္
မ်က္ေမွာက္ျပဳတယ္လုိ႔မွတ္ပါ။                       ။

                                                  ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
                             ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
                             ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
                                         အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
                                             တည္ရွိပါေစသတည္း ။           ။

                                                                                                             အရွင္ဉာဏဓဇ
                                                                                           မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
                                                                                                     ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
                                                                                                            အမရပူရၿမိဳ႕ ။              ။