ေစာင့္ၾကည္တဲ့အလုပ္။
၂။ ခႏၶာအရွိကလည္း ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာပဲ။
၃။ အရွိျဖစ္ပ်က္က ဓမၼ ၊ အသိက မဂၢပဲ။
၄။ ေရွ႕ကျဖစ္ၿပီးပ်က္တာ အနိစၥ၊ေနာက္ကပ်က္မွန္း
သိတာ မဂၢ။
၅။ ေရွစိတ္ကိုေနာင္စိတ္နဲ႔ ၾကည့္တာ ဝိပႆနာ။
၆။ အရွိကို အသိနဲ႔လိုက္တာ ဝိပႆနာ။
၇။ ေရွ႕အေသကိုေနာက္အေနနဲ႔ၾကည့္တာ ဝိပႆနာ။
၈။ ေရွ႕နာမ္ကို ေနာင္ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္တာ ဝိပသနာ။
၉။ေရွ႕ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ေနာက္မဂ္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ၾကည့္တာ
ဝိပႆနာ။
၁၀။ အေသကို အရွင္ကၾကည့္တာ ဝိပႆနာ ၊
ကိုယ့္မသာကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔ပို႔တာ ဝိပႆနာ။
၁၁။ အေသကျဖစ္ပ်က္ အရွင္ကမဂ္၊အပ်က္နဲ႔မဂ္ကိုက္ေအာင္ရႈတာ ဝိပႆနာ။
၁၂။ ကိုယ့္စိတ္ျဖစ္တာ ကိုယ္အကဲခတ္ႏိုင္မွ ဝိပႆနာ။
၁၃။ သူတစ္ပါးစိတ္ အကဲခတ္မွားေသာ္ရွိ၊မွန္ေသာ္ရွိ၊မိမိစိတ္မိမိအကဲခတ္မွ အမွန္ရမည္။
၁၄။ ေရွ႕စိတ္ကို(၁)လို႔မွတ္လိုက္၊ေနာက္စိတ္ကို(၂)လို႔မွတ္လိုက္၊ေရွ႕(၁)စိတ္ကိုေနာက္
(၂)စိတ္နဲ႔ ၾကည့္တာ ဝိပႆနာ။
၁၅။ အလုပ္တရားဆိုတာ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိနဲ႔ ကိုက္ေအာင္အားထုတ္တာ
ဝိပႆနာ။
၁၆။ မိမိခႏၶာ အရွိျဖစ္ကို မိမိဉာဏ္အသိမဂ္ျဖင့္ တကယ္သိေအာင္အားထုတ္တာ
ဝိပႆနာ။
၁၇။ ငါလုပ္ ငါရ ဆိုတာ ဒါန ၊ ဝိပႆနာ ငါပါလို႔မရ။
၁၈။ ဒီခႏၶာႀကီးရဲ႕ စြမ္းရည္ပင္ကိုယ္သေဘာက ျဖစ္မႈ နဲ႔ ပ်က္မႈပဲရွိတယ္။
၁၉။ တရားအားထုတ္ရာ ကိေလသာၾကားမခိုေစနဲ႔။
၂၀။ ဓမၼသေဘာ ငါမေရာေစနဲ႔၊ခႏၶာနဲ႔ ငါနဲ႔မေရာပါနဲ႔၊ျဖစ္ပ်က္ နဲ႔ ငါနဲ႔မေရာပါနဲ႔။
၂၁။ ဝိပႆနာဆိုတာ ခႏၶာမလိုခ်င္ေအာင္ အပ်က္ရွာေနတာ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
No comments:
Post a Comment