ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါ၊ သူငါ မဟုတ္၊ နာမ္ႏွင့္ရုပ္မွ်သာ

   သြားခ်င္စတ္ ျဖစ္တာက နာမ္၊ ေရွ႕သုိ႔ တေရြ႕- တေရြ႕ ေရြ႕လ်ားေနတာက ရုပ္၊ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ သြားခ်င္တာက နာမ္၊ သြားတာက ရုပ္၊ ( ရုပ္က သြားတတ္သလားလို႔ေတာ့ လုိက္ၿပီးကပ္မေနနဲ႔၊ ဒီလုိေျပာမွပဲ သေဘာေပါက္လြယ္မွာမို႔ ဒီလိုပဲ ေျပာရတာပဲ )။ ရပ္ခ်င္တာက နာမ္၊ ရပ္တာက ရုပ္၊ ထိုင္ခ်င္တာက နာမ္၊ ထိုင္တာက ရုပ္၊ လဲေလ်ာင္းခ်င္ ( အိပ္ခ်င္ )တာက နာမ္၊ ဤသို႔စသည္ခြဲျခားပါ။

၁။     သြားလုိ ရပ္လို၊ ထိုင္ေနလုိ၊ အိပ္လုိစိတ္ဟုသိ။
၂။     စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ၊ ဓာတ္ဝါေယာ၊ ႏွံ႔ေနာကုိယ္ဝယ္ျပည့္။
၃။     ဝါေယာျပည့္ေသာ္၊ ဝိညတ္ေပၚ၊ ရုပ္ေသာ္သြားေပ၏ ။
၄။     ပုဂၢိဳလ္မသြား၊ ငါမသြား၊ ရုပ္သြားဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၅။     ပုဂၢိဳလ္မရပ္၊ ငါမရပ္၊ ရုပ္ရပ္ဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၆။     ပုဂၢိဳလ္မထိုင္၊ ငါမထုိင္၊ ရုပ္ထုိင္ဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၇။     ပုဂၢိဳလ္မအိပ္၊ ငါမအိပ္၊ ရုပ္အိပ္ဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၈။     ပုဂၢိဳလ္မေကြး၊ ငါကေကြး၊ ရုပ္ေကြးဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၉။     ပုဂၢိဳလ္မဆန္႔၊ ငါမဆန္႔၊ ရုပ္ဆန္႔ဉာဏ္ျဖင့္သိ။
၁ဝ။   ပုဂၢိဳလ္မျဖန္႔၊ ငါမျဖန္႔၊ ရုပ္ျဖန္႔ဉာဏ္ျဖင့္သိ။

     ဤသို႔လွ်င္ နာမ္ႏွင့္္ ရုပ္သာ ရုိတယ္လုိ႔ သေဘာေပါက္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ အေျပာအားျဖင့္ေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါ ေယာက္်ား မိန္းမ သြားတယ္ဟု ဆိုေကာင္း ဆိုၾကမည္၊ သို႔ေသာ္လည္း သေဘာအမွန္ အသိကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါ ေယာက္်ား မိန္းမ သြားတယ္ဆိုတာ မရွိ နာမ္က ေစခိုင္းလို႔ ရုပ္ႀကီးက ေရြ႕လ်ားေပးရျခင္းမွ်သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံႏိုင္လာ၏ ။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ - အဂၢမဟာပ႑ိတ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္တယ္

မေန႔က ၀ကၠလိကို တစ္၀က္ကျဖတ္ၿပီး နိဗၺာန္ကူးပံုကိုေဟာတယ္။ ဒီကေန႔ ၀ကၠလိအစက စၿပီး ဆက္ေပးလိုက္မယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ သံသယရွိေနၾကလိမ့္မယ္ေနာ္။

၀ကၠလိကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ေဟာၾကတာက အဆံုးပိုင္ကိုမေဟာၾကဘူး၊ အစပိုင္းကိုပဲ ေဟာၾကတာမ်ားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ထြက္ရပ္လမ္းေပါက္တဲ့ ေနရာၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့အဆံုးပိုင္းကမွ ထြက္ရပ္လမ္းထင္ရွားမယ္။

အဲေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ၀ကၠလိက ဘယ္မွာ ေနတံုးဆိုတာမွတ္ပါ။ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္မွာ ျမတ္စြာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး သီတင္းသံုးတယ္။

၀ိကၠလိကလည္း ထို႔အတူပဲ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္မွာပဲေနတယ္၊ တစ္ေန႔သ၌ က်ေတာ့၊ ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါက်ေတာ့၊ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ၿမိဳ ႔ထဲသို႔ ၀င္ၿပီးသကာလ လာေတာ့ဘုရား ကန္ေတာ့ရေအာင္လို႔၊ ထိုကဲ့သို႔၀င္လာတုန္းပဲ၊ လမ္းမွာပဲ ေျခမသယ္ႏိုင္၊ လက္မသယ္ႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္။

အဲဒီကဲ့သို႔ ေျခမသယ္ႏိုင္၊ လက္မသယ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး သကာလသြားတဲ့အတြက္၊ အိုးထိန္းသည္ အိမ္ဇရပ္မွာ ၀င္ၿပီးတည္းတယ္၊ တည္းခိုတဲ့အခါ တည္းရင္းမတၱနဲ႔ပဲ ေ၀ဒနာေတြ တိုးတက္ၿပီးသကာလ လာခဲ့တယ္။

ဘုရားထံ အေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္

            အဲဒီကဲ့သို႔ ေ၀ဒနာေတြတုိးတက္ၿပီးသကာလ လာတာနဲ႔ပဲ၊ သူ႔နားမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတြကိုေျပာ တယ္။ ဘယ္လိုေျပတံုးဆိုလို႔ရွိရင္၊ မင္းတို႔ ဘုရားဆီသြားၾကကြာ၊ ၀ကၠလိမွာျဖင့္ ျပင္းျပတဲ့ေ၀ဒနာျဖစ္ေနတယ္။

            ၀ကၠလိလည္း ဒီကေနၿပီးသကာလ ရွိခိုးဦးတင္ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ သနားသျဖင့္ ၀ကၠလိရွိရာသို႔ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ၾကြေပးပါဆိုတာ မင္းတို႔က ေလွ်ာက္ၾကလို႔ သူကမွာလိုက္တယ္။

            အဲဒိကဲ့သို႔ မွာလိုက္ေတာ့ ရဟန္းေတြက သြားၾကတယ္၊ သြားၾကၿပီးသကာလ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးကလည္း သနားသျဖင့္လည္း ၀ကၠလိရွိရာသို႔ ၾကြလာတယ္၊ ၀ကၠလိရွိရာသို႔ ၾကြလာေတာ့၊ အိုးထိမ္းသည္ဇရပ္မွာပဲ၊ ၀ကၠလိမမာတဲ့အနားမွာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေရာက္လာေတာ့ ၀ကၠလိက ေနရာေလးဘာေလး ခင္ေပးမလို႔ျပင္မည့္အခါက်လို႔ရွိရင္ ဘုရားက မျပင္နဲ႔။

            ငါ့ေနစရာရွိတယ္၊ ထိုင္စရာရွိတယ္၊ မင္းသည္ကားလို႔ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာပဲေနပါ၊ မဆင္းပါနဲ႔၊ ဘုရား သခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။

မင္းေ၀ဒနာ ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး

            ခြင့္ျပဳလုိက္ၿပီးသကာလ ဒကာ ဒကာမေတြေမးပံုကို သတိထားရမယ္၊ ေမးပံု သတိထားရမယ္၊ ၀ကၠလိက မင္းေ၀ဒနာဘယ့္ႏွယ္ေနတံုးကြ၊ တပည့္ေတာ္ေ၀ဒနာဘုရား၊ ေနာက္မဆုတ္ပါဘူး၊ ေရွ ႔ပဲတိုးပါတယ္။

            ေအး မင္းေ၀ဒနာသည္ ေနာက္မဆုတ္ဘူး၊ ေရွ ႔တိုးတယ္ဆိုတာ ငါသေဘာက်ၿပီ၊ မင္းသည္ကားလို႔ ဆိုရင္ သံသယ၊ ကုကၠဳစၥမ်ား ဘာရွိေသးသတံုး။

မင္းရဲ ႔သီလကို သံသယရွိသလား

            မင္းသီလမ်ား သံသယရွိသလား၊ မင္းကိုယ္နဲ႔မင္း သီလကို သံသယရွိသလား၊ ဒကာ ဒကာမေတြ ဒီေမးခြန္းေလးကို သတိထားပါ၊ မင္းကိုယ္နဲ႔မင္းသီလကို သံသယရွိလားလို႔ေမးလိုက္တယ္။

            ဒါ ဘုရားကေမးလိုက္တယ္၊ သီလဆိုတာ ဒကာ ဒကာမတို႔ သီလပ်က္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ သီလ မွားယြင္းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ ေသေတာ့မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယရွိတယ္။

            သီလ ၀ိပႆိဆိုၿပီးသကာလ ကိုယ့္သီလကို ပ်က္စီးတဲ့အတြက္ အင္း - ငါေတာ့ မွားခဲ့ၿပီ၊ ေနရာမက်ဘူး၊ လိမ္ခဲ့ၿပီ၊ ေကာက္ခဲ့ၿပီ၊ မုသားေတြေျပာခဲ့ၿပီ။

            ပါဏာတိပါတာ၊ အဒိႏၷာဒါနာ၊ ကာေမသုမိစၦာစာရာ အစရွိသည္တို႔ျဖင့္ ငါ့ျဖင့္ လြန္ခဲ့၊ ကၽြံခဲ့ၿပီ၊ အဲေတာ့ ဒါေတြစဥ္းစားပါ့လား၊ ဒါ ဘယ္သူ႔စြပ္စြဲတာတံုးဆိုရင္ျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို သီလနဲ႔စြပ္စြဲတာ သေဘာက် ၾကလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။

            ဘာနဲ႔စြပ္စြဲပါလိမ့္ … (သီလနဲ႔စြပ္စြဲပါတယ္ဘုရား) မိမိကိုယ္ကို သီလနဲ႔စြပ္စြဲတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားရမယ္။

            အဲ့ေတာ့ ဘုရားကေမးလိုက္တယ္၊ ၀ကၠလိမင္းခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို သီလပ်က္စီးတယ္လို႔ မင္းစြပ္စြဲမိ သလား၊ ဒီလိုိမ်ား စြပ္စြဲၿပီးသကာလ၊ မင္းႏွလံုးမသာမယာမ်ားရွိသလား၊ ယခုလိုမမာတဲ့အခ်ိန္ အရွင္ဘုရားတဲ့ တပည့္ေတာ္ ကိုယ့္သီလအတြက္ေတာ့ျဖင့္ သံသယမရွိပါဘူး။

            ဘာမွစြဲခ်က္လည္းမတင္ပါဘူး၊ သီလေတြလည္း လံုျခံဳပါတယ္၊ ဒါျဖင့္ ၀ကၠလိက သူ႔ဟာသူ သီလလံုျခံဳေၾကာင္းကိုျဖင့္ ထင္ရွားတယ္ေပါ့ေလ … (မွန္ပါ့)။

            ဒါျဖင့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ဘယ္လို ျဖစ္တတ္သလဲဆိုတာ ေသခါနီးမွာ သတိထားပါ … (တင္ပါ့)၊ ေသခါနီးဘယ္လိုျဖစ္တတ္တံုး ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္၊ ဘာမွ နိမိတ္မထင္ခင္ကိုပင္လွ်င္ ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ေၾသာ္ ငါသည္ အေနမွားခဲ့ၿပီ၊ အသံုးမွားခဲ့ၿပီ၊ အေျပာမွားခဲ့ၿပီ၊ အဆိုမွားခဲ့ၿပီဆိုၿပီး ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုပင္လွ်င္၊ သီလပ်က္စီးမႈ သီလ၀ိပႆိဆိုတဲ့ သီလပ်က္စီးမႈ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြပ္စြဲတာေတြ လာတတ္သတဲ့၊ သေဘာက်ၾကလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။

ေသခါနီးမွာ ဘာလာတတ္သတံုး

            ဘာလာတတ္တံုး … (ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြပ္စြဲတာေတြ လာတတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြပ္စြဲ တာေတြ လာတတ္တယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစား၊ သူမ်ားစြပ္စြဲတာသည္ အေရးမႀကီးဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြပ္စြဲတာသည္ ကိုယ္ႏွလံုးမသာယာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္တတ္တံုး … (ကိုယ့္ႏွလံုးမသာယာျခင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္)၊ ဒါျဖင့္ ကိုယ္ႏွလံုးမသာယာျခင္း ဆိုေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက စိတ္ထဲမွာ မခ်မ္းသာပဲနဲ႔ စုတိစိတ္မေရာက္ရဘူးလား … (ေရာက္ရပါတယ္)။

ေရာက္ေတာ့ ႏွလံုးမသာယာတာက ေဒါမနႆဆိုရင္ေကာ လြဲသလား … (မလြဲပါဘူးဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ေဒါသေဇာနဲ႔ေသတဲ့အဓိပၸါယ္ အေသအခ်ာမေရာက္ဖူးလား … (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား) ။

ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ ဘုန္းႀကီးက သတိေပးရတယ္၊ ဒကာ ဒကာမတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သီလအားျဖင့္ စြပ္စြဲတဲ့သေဘာမရွိရေအာင္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွလံုးသြင္းပါလို႔ သတိေပးလိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။

ႏွွလံုးမသာယာမႈက လာတတ္တယ္

            ႏို႔မဟုတ္ ေသခါနီးက်ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွလံုးမသာယာမႈကလာတတ္တယ္၊ ဦးစံရီတို႔မလာတတ္ ဖူးလား … (လာတတ္ပါတယ္ဘုရား)။

            ဒါေတြ သတိထားစမ္း ဒကာ ဒကာမေတြ၊ ဘာလာတတ္တံုးေသခါနီး … (ႏွလံုးမသာမယာ လာတတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုစြပ္စြဲၿပီး ငါမွားခဲ့တယ္၊ ငါေနထိုင္မွားခဲ့တယ္၊ ငါ ၀ိပႆနာအလုပ္ မလုပ္ခဲ့ဘူး၊ ငါ့သီလေတြက လည္း ခၽြတ္ယြင္းၿပီးသကာလ ေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သီလအားျဖင့္ စြပ္စြဲပါတယ္။

            ထိုကဲ့သို႔စြပ္စြဲေတာ့၊ ဘယ္အခ်ိန္စြပ္စြဲတာတံုးလို႔ေမးခြန္းထုတ္လို႔ရွိရင္လည္း၊ ေသခါနီးစြပ္စြဲတာပဲ၊ ထိုကဲ့သို႔ ေသခါနီးစြပ္စြဲလို႔ရွိရင္ျဖင့္ ေသခါကလည္း နီးျပန္တယ္၊ စြပ္စြဲခ်က္ကလည္း ကိုယ့္ဟာကို၊ ႏွလံုး မသာယာမႈကလည္း ၀မ္းထဲေရာက္ေနျပန္တယ္ဆိုေတာ့၊ ဦးခင္ေမာင္တို႔က စဥ္းစားရမွာ ေၾသာ္သူဟာ ႏွလံုး မသာယာမႈနဲ႔ေသရမွာပဲ … (မွန္ပါ့)။

            ဆိုႏိုင္ၾကလား … (ဆိုႏိုင္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဦးဘအုန္း ဘယ္လိုဆိုမတံုး … (ႏွလံုးမသာယာမႈနဲ႔ ေသရမွာပါဘုရား)၊ အင္း … ငါဘယ္သူ႔စြပ္စြဲတာပါလိမ့္မတံုး … (ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြပ္စြဲတာပါဘုရား)။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ - အဂၢမဟာပ႑ိတ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မဂ္ဥာဏ္ကူးၾကပါစို႔ (သမၼာဒိ႒ိ (၅) မ်ဳိး)

သမၼာဒိ႒ိ ငါးမ်ဳိးမကုန္ေသးလို႔ မွတ္ထားရမယ္ …. ဒီသမၼာဒိ႒ိဟာ တစ္ေန႔လာလည္း သမၼာဒိ႒ိ၊ တစ္ေန႔လာလည္း သမၼာဒိ႒ိလို႔ ေအာက္ေမ့ၿပီး မေနနဲ႔၊ သမၼာဒိ႒ိက နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ေနရာ သူမပါမၿပီးဘူးလို႔မွတ္၊ ေခါင္းေဆာင္တရားလို႔ မွတ္ပါ၊ သမၼာဒိ႒ိမပါဘဲ နိဗၺာန္ေရာက္တာ မရွိဘူး။

            ဘုရားလည္း သမၼာဒိ႒ိမပါဘဲနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး …. ၊ ဒါေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိက အေရးအႀကီးဆံုးပဲ။

သမၼာဒိ႒ိ (၅) မ်ဳိးရွိတယ္

            ဒါေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိသည္ ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါလိမ့္ …. (ငါးမ်ဳိးပါဘုရား)၊ ငါးမ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားပါ။

            (၁) ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိ

            (၂) စ်ာနသမၼာဒိ႒ိ

            (၃) ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ

            (၄) မဂ္သမၼာဒိ႒ိ၊ ဒကာ ဒကာမတို႔

            (၅) ဖိုလ္သမၼာဒိ႒ိ

ဘယ္ႏွစ္ခုရွိပါလိမ့္ …. (ငါးခုရွိပါတယ္ဘုရား)။

သူ႔အတန္းနဲ႔သူ ျမင္ရရွာတာ

            ငါးမ်ဳိး ရွိၿပီသကာလေနေတာ့၊ ဒါ - သမၼာဒိ႒ိခ်ည္းပဲ သမၼာက - မွန္တာ၊ ဒိ႒ိက - ျမင္တာ၊ အမွန္အကန္ျမင္တဲ့တရား၊ ငါးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ မွတ္ထားရမယ္ … အမွန္အကန္ျမင္တဲ့တရား … (ငါးမ်ဳိးရွိပါတယ္ဘုရား)။

            အဲဒီေတာ့ အမွန္အကန္ျမင္တာပဲ၊ ငါးမ်ဳိးေတာင္ ျပားရသလားဆိုေတာ့ အိုု - သူ႔အတန္းသူ ျမင္ရရွာတာေနာ္။

            ကေလးအတန္းက ကေလးတို႔၏ သဘာ၀အတိုင္း ကေလးတို႔၏ အျမင္ပဲရွိမွာပဲ၊ အလတ္စားဟာ အလတ္စားအျမင္၊ လူရြယ္ေတြ လူရြယ္အျမင္၊ လူႀကီးေတြ လူႀကီးေတြအျမင္၊ ဒီထက္ပိုၿပီသကာလ ေရွ ႔မီေနာက္မီအျမင္က ေရွ႔မီေနာက္မီအျမင္လို႔ ဦးဘအုန္း၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတာ့ျပားမွာပဲ။

၁။ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ

            မျပားထိုက္ဘူးလား …. (ျပားထိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီ ကမၼႆကတ ဥာဏ္အျမင္ဆိုတာေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းက်ဳိးေပး မေကာင္းတာရယ္ မေကာင္းက်ဳိးေပးႏိုင္တယ္၊ ဒီအျမင္ ဥာဏ္ပါလို႔ ဆိုရတယ္ … သို႔ေသာ္ ဒီဥာဏ္အဆံုးဥာဏ္လို႔ ဆိုမလား ၊ အစ ဥာဏ္ေလးမွ်လို႔ ဆိုမလား … (အစဥာဏ္ေလးပါဘုရား)။

            အစ ဥာဏ္ေလးမွ်ပဲရွိေသးေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြေကာ ဒီဥာဏ္နဲ႔ မတင္းတိမ္ ေလာက္ေသးဘူးလို႔ မွတ္လိုက္တာေပါ့။

၂။ စ်ာနသမၼာဒိ႒ိ

            ဒုတိယဥာဏ္ကလည္း သာသနာပမွာ အာနာပါေတြလုပ္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပထ၀ီကသိုဏ္း အစရွိသည္တို႔ စ်ာန္လမ္းေတြလုပ္၊ လုပ္ၿပီးသကာလ ဒီဥစၥာေတြသည္ ဒီစ်ာန္ အပၸနာ သမာဓိရခဲ့လို႔ရွိရင္ အပၸနာေဇာေတြ ေစာႏိုင္လို႔ရွိရင္ ၎နဲ႔ေသ၊ ႐ူပ အ႐ႈပ ျဗဟၼျပည္ေရာက္မယ္၊ ႐ူပ အ႐ူပ ျဗဟၼာ ျပည္ေရာက္မယ္လို႔ သူ ဒီေလာက္ေတာ့လည္း သိသားပဲ၊ ဒါလည္း သမၼာဒိ႒ိပဲ။

            သို႔ေသာ္ သူသည္ ၀ဋ္ထဲကိုသာသိတယ္၊ ၀ဋ္အျပင္ဘက္ မေရာက္ေသာေၾကာင့္ သူလညး္ ခုနကဟာႏွင့္ စာရင္းအထက္တန္းက်သလိုနဲ႔ လမ္းမဆံုးေသးဘူး မွတ္ရမယ္ အထက္တန္း ေကာမက်ဘူးလား….. (က်ပါတယ္ဘုရား) လမ္းဆံုးပါရဲ႔လား …. (မဆံုးေသးပါဘုရား)။

၃။ ၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ

            ဒါေၾကာင့္ ဒီသမၼာဒိ႒ိႏွစ္ခုဟာလည္း ညံ့ေသးဖ်င္းေသးတယ္ဆိုတာ ဦး၀တို႔မွတ္ဖို႔ေပါ …. ၊ ဒါျဖင့္ ဘာအေရးႀကီးလာတံုးဆုိေတာ့ ၃- နံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိသည္ ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ဒါအေရးႀကီးေတာ့တယ္၊ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိဆိုတာက သာသနာတြင္းမွ ေပၚႏိုင္တယ္လို႔ မွတ္ထား လိုက္တာေပါ့။

            က်န္တဲ့ ၁- တို႔ ၂- တို႔က သာသနာပလည္းရွိတယ္လို႔ မွတ္ထားလိုက္တာေပါ့၊ ဒါျဖင့္ သာသနာတြင္း သမၼာဒိ႒ိက ၃၊ သာသနပ သမၼာဒိ႒ိက ၂-ေပါ့ဗ်ာ။

            အဲဒီေတာ့ အခု ဒကာ ဒကာမေတြ သာသနာတြင္းလည္း ၾကံဳေနတာတစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာသမားေကာင္းလည္း ၾကံဳေနတာ တစ္ေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ျပၿပီး သကာလ၊ ခႏၶာဇာတ္သိမ္းၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ကိုသြားၾကလို႔ ဆိုေတာ့ ၃- နံပါတ္စၿပီးသကာလ အေရးတႀကီး ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္စခန္း သင္ရမယ္။

အလုပ္လုပ္နည္းကို သင္ရမယ္

            အလုပ္လုပ္နည္းကို သင္ရမယ္၊ အလုပ္လုပ္နည္း သင္ျခင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားပံုကို သိရမယ္ …. ၊ဒီလိုမွသာလွ်င္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ သာသနာတြင္းအလုပ္ကိုလည္း လုပ္ျဖစ္ရာ ေရာက္၊ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာက ဆိုးရြားလာတာလည္း ဒီကေန အေခ်းဆပ္ရင္ ရတယ္ဆိုတာလည္း မွတ္ထားဖို႔ပါပဲ။

            ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာက ဘယ္လိုမိုက္မိုက္၊ ဘယ္လိုေတေတ၊ ယခုဘ၀ မသိမလိမၼာလို႔ ဘယ္လိုပဲမိုက္မိုက္၊ ဘယ္လိုပဲေတေတ၊ ကံႀကီးငါးပါး မထိုက္လို႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ဟာ … ဒကာ ဒကာမတို႔ ဒုကၡဇာတ္သိမ္းၿငိမ္းတဲ့ ဥာဏ္ရႏိုင္ေသးတယ္လို႔ ဆိုတာကိုပဲ အားေပးပါတယ္။

            အားေပးတဲံအတိုင္းပဲ ျငင္းေနစရာမလိုပါဘူး၊ ရႏိုင္ပါတယ္လို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။

            ေကာင္းၿပီ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတို႔ ၊ ၃- နံပါတ္ ဥာဏ္အေရးႀကီးတယ္လို႔ မွတ္ပါေနာ္ …. (အေရးႀကီးပါတယ္ဘုရား) ၃- နံပါတ္ဥာဏ္က ဘယ္ဟာ လွည့္ရမွာတံုးလို႔ ေမးလိုက္တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ၃- နံပါတ္ဥာဏ္သည္ ဘယ္ဟာလွည့္ရမွာတံုးေမးေတာ့ ခႏၶာေပၚမွာ လွည့္ရမယ္လို႔ မွတ္ရမယ္ ….။

            ၃- နံပါတ္ဥာဏ္သည္ ဘယ္အေပၚလွည့္ရမွာတံုး …. (ခႏၶေပၚလွည့္ရပါမယ္ ဘုရား)၊ ခႏၶာေပၚ လွည့္ရမယ္ဆိုေတာ့ ေရွ႔ပိုင္းမွာ ခႏၶာသည္ ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ငါးမ်ဳိးရွိတယ္။

            စကၡံဳစ ပဋိစၥ ႐ူေပ စ ဥပၸဇၨတိ စကၡဳ၀ိညာဏံ၊ ေၾသာ္ …. ၀ိညာဏကၡႏၶာလည္း ခႏၶာပဲကိုး …. ။

            အဲဒီ ေသာတဥၥ ပဋိစၥ သေဒၵစ ဥပၸဇၨတိ ေသာတ၀ိညာဏံဆိုေတာ့ ဒါလည္း ခႏၶာငါးပါးပဲ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ခႏၶာငါးပါးခ်ည္းပဲ။

            မနဥၥ ပဋိစၥ ဓေမၼစ ဥပၸဇၨတိ မေနာ၀ိညာဏံ၊ ဆိုတာလည္း ခႏၶာငါးပါးပဲ၊ ေပါင္းလိုက္လို႔ရွိရင္ … ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတို႔ ဒါ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အစ ခႏၶာထဲ ေပၚတဲ့ တရားအစ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အစလို႔ဆိုလိုက္တာေပါ့။

            အဲဒိ ၀ိညာဏဓါတ္ ၀ိညာဏ္ရွိတဲ့အနက္ မ်က္လံုး၀ိညာဏ္၊ ကိုယ္ေပၚမွာ ယားယံေကာင္းတဲ့ စိတ္ကေလး၊ မေနာထဲ ၾကံစည္ေတြးေတာတဲ့စိတ္ကေလး၊ အဲဒီ ေျခာက္မ်ဳိးဟာ ၀ိညာဏ္ခ်ည္းပဲလို႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ ….။

            ဒီေျခာက္မ်ိဳးသည္ကားဆိုလို႔ရွိရင္ ဒကာ ဒကာမတို႔ကို အၿမဲတမ္း သူတို႔ေျခာက္ခုဟာ ၃- နံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာဥာဏ္နဲ႔ ႐ႈလိုက္ေတာ့ အိမ္ကပါတဲ့ၾကားစိတ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ထိုင္စက ၾကားစိတ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ အခုအသံႏွင့္ ေပါင္းမိမွ သူသိရမယ္၊ ဥာဏ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကားစိတ္ကေလး ရွိ -မရွိကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ ဦးဘအုန္းတို႔ မွတ္စရာ။

            အသံနဲ႔ ဘုန္းႀကီးအသံက ဗုဒၶံ ….. လို႔ ရြတ္လိုက္ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ဗုဒၶံ လို႔ၾကားတဲ့ ၀ိညာဏကၡႏၶတို႔၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာတို႔ ေပၚဘူးလား၊ ေပၚၾကလား …. (ေပၚၾကတယ္ဘုရား)။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အေပါင္းဆိုရင္ ပညတ္ျဖစ္ေနမယ္

အရႈခံတရားေတြဆိုတာက ရူပကၡႏၶာ၊ ေဝဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါကၡႏၶာ၊ ဝိညာဏကၡႏၶာလုိ႔ ငါးပါး ရွိတယ္ (မွန္ပါ) ဉာဏ္နဲ႔ခြဲေဝပံုရတာေပါ့ (မွန္ပါ) အဲဒီငါးပံုထဲက ႀကိဳက္ရာတစ္ပံုကုိ ရြးၿပီးဉာဏ္နဲ႔ ရႈရမယ္ (မွန္ပါ) ဉာဏ္နဲ႔ စိတ္မႊပစ္ရမယ္ (မွန္ပါဘုရား) ဉာဏ္နဲ႔ မစိတ္ႏိုင္ရင္ အေပါင္းျဖစ္ေနမယ္ (မွန္ပါ) အေပါင္းျဖစ္ေနေသးရင္ ပညတ္ျဖစ္ေနမယ္၊ ပညတ္ကို မရႈရဘူး (မွန္ပါဘုရား) အဲ...ဉာဏ္နဲ႔ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာေတြ႔ေအာင္ ရႈႏိုင္မွ ပရမတ္ကို ျမင္လာမယ္ ပရမတ္ကုိသာ ရႈရမွာ (မွန္ပါဘုရား)

ဆိုလုိတာက ဒီခႏၶာငါးပါးလံုး တစ္ခုမွ တည္ၿမဲေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ အားလုံး တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ပ်က္စီးေျပာင္းလြဲေနၾကတာပဲ (မွန္ပါ) အဲဒါေတြကို မျမင္ၾကေတာ့ အေပါင္းအစုျဖစ္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါေတြ ထင္ကုန္တယ္၊ လူ နတ္ျဗဟၼာေတြထင္ကုန္ ေယာက္်ား မိန္းမေတြ ထင္ကုနၾကေတာ့တာေပါ့ (မွန္္ပါဘုရား) အဲဒီေတာ့ ပညတ္ေတြ ဖံုးကုန္ေရာ (မွန္လွပါဘုရား)

ပညတ္ေတြဖံုေနၿပီး ပညတ္အေနနဲ႔ ျမင္ေနသမွ်လဲ တရားမရႏိုင္ (မွန္ပါ) ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့့ အမွန္အတိုင္းမွ မျမင္ၾကဘဲကုိး (မွန္ပါဘုရား) အဲဒါေၾကာင့္ အမွန္အတိုင္း ျမင္ရေအာင္ ခႏၶာေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔စိတ္မႊာပစ္ပါ၊ (မွန္ပါ)  ျဖစ္ ပ်က္ေတြျမင္ေအာင္ ရႈပါလုိ႔ဆိုလုိတယ္ (မွန္ပါဘုရား) အဲဒီ ခႏၶာငါးပါးလံုး ျဖစ္ ပ်က္ေတြမွ်သာလို႔ ျမင္လာမွ အျမင္မွန္ အမွန္ျမင္ပဲ (မွန္ပါ) ဒီက်မွပဲ ပညတ္ေတြ ကြာက်ကုန္မယ္ (မွန္ပါဘုရား) ပညတ္ေတြ ကြာက်ကုန္ၿပီး ပရမတ္သာ သက္သက္ကုိ ျမင္ရမွသာ တရားထူးရႏုိင္မယ္ (မွန္ပါဘုရား) အေပါင္းႀကီးကုိ ျမင္ေနရင္ ပညတ္ေတြ မစင္ေသးလုိ႔ တရားထူး မရႏုိင္ေသးဘူး (မွန္ပါဘုရား)။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အေပါင္းဆိုရင္ ပညတ္ျဖစ္ေနမယ္

Meditation is a physical body. Vipassana; It is a myth. The body of the mind; There are five things that are spiritual (right), which are divided by the mind (true). I don't know how to do it. 

This means that not all of these five bodies exist. They are all in a state of disrepair (yes, they do not see them). The Buddha was a man, a man, a woman, a man, and a woman.

The law is pervasive, and all that is seen in the law is lawless (true), because they cannot see the truth, but do not see the truth. It is true that when you see these five bodies, you see them as true (true), so that the rules will be lost (the true God), the law can be broken, and the only thing that can be seen is the law.

ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း

နိဗၺာန္ဆိုတာဝိပႆနာအဆံုးမွာေတြ႔ႏုိင္တယ္၊ဝိပႆနာဆံုးရင္နိဗၺာန္ေရာက္နုိင္တယ္ဆိုတာမွတ္ထားၾက၊ဝိပႆနာလုပ္ငန္းကမခဲယဥ္းဘူး၊လုပ္ခ်င္နဲ႔ဆႏၵနဲ႔ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ဖို႔ပဲအေရးႀကီးတယ္။ 

ထမင္းခ်က္ရင္လည္းလုပ္ႏုိင္တယ္၊သြားရင္းလာရင္းလုပ္ရင္းကိုင္ရင္းစားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔လည္းလုပ္ႏုိင္တယ္၊အိပ္ရင္းလည္းလုပ္ႏုိင္တယ္၊ဘယ္အခါမဆိုဘယ္ေနရာမဆိုလုပ္ရင္ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ဒါေၾကာင့္နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္မလြတ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ 

ခရီးသြားရင္းလည္းၾကည့္ေပး၊စားရင္းလည္းၾကည့္ေပး၊ဘယ္အခါမွမလစ္ေစနဲ႔၊( ဥပမာ)  ေမ်ာက္အၿငိမ္မေနသလိုပဲ၊ေမ်ာက္ဟာေဆာ့ဂြၽမ္းထိုး၊သစ္ပင္တက္ဆိုသလိုသူ႔ကိုေစာင့္ၾကည့္ရင္အမ်ိဳးမ်ိဳးျမင္ရသလိုပဲ၊ခႏၶာကိုေစာင့္ၾကည့္ရင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြေဖာက္ျပန္ေနတာေတြကိုျမင္ရမယ္။ 

ခႏၶာမွာက႐ုပ္ပ်က္ရင္႐ုပ္အစားထိုး၊ေဝဒနာပ်က္ရင္ေဝဒနာအစားထိုး၊သခၤါရပ်က္ရင္သခၤါရ၊စိတ္ပ်က္ရင္စိတ္တစ္ခုအစားထိုးျပန္တာပဲ၊အဲဒီမွာပ်က္သြားတာကအနိစၥ၊အစားထိုးတာကသခၤါရ၊ဒီသေဘာဟာခႏၶာကေျပာတာ၊သူေျပာလူေျပာမဟုတ္ပါဘူး၊ခႏၶာကိုေစာင့္ၾကည့္ရင္အနိစၥတခ်က္၊သခၤါရတခ်က္၊ဒီႏွစ္ခ်က္ကိုျမင္ရမယ္။ခႏၶာက" အနိစၥာဝတသခၤါရာ" ပါတဲ့၊" အနိစၥနဲ႔သခၤါရဒီႏွစ္ခုပဲလွည့္ေနပါတယ္" တဲ့ဒါကိုဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္၊ၾကည့္ရင္သူ႔သေဘာကိုျမင္ရမယ္၊အဲဒီလိုၾကည့္ေပးေနရင္" သကၠာယဒိ႒ိ" လည္းျပဳတ္တာပဲဆိုတာမွတ္ၾက။ 

ခႏၶာငါးပါးကိုေမ်ာက္႐ွင္တစ္ေကာင္လို ဥပမာထားၿပီးေစာင့္ၾကည့္ၾကရမယ္၊ဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ရံုပဲ၊ထူးထူးေထြေထြေၾကာက့္က်စိုက္စရာမလိုဘူး၊အဲဒီလိုေစာင့္ၾကည့္တာဟာဝိပႆနာပဲ၊ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္  အနိစၥနဲ႔သခၤါရပဲရိွတယ္ဆိုတာသိရမယ္။ 

ဤခႏၶာကိုယ္႐ုပ္နာမ္တရားကိုဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ၾက၊အဖန္ဖန္ေစာင့္ၾကည့္ေပးၾက၊ေစာင့္ၾကည့္ရင္ခႏၶာငါးပါးရဲ႕သေဘာကိုသိလာလိမ့္မယ္၊ပ်က္တာရယ္အစားထိုးတာရယ္ဒါပဲရိွတာကိုသိရမယ္၊ဒီလိုခႏၶာသေဘာအမွန္ကိုသိရတဲ့အတြက္ဒုကၡခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ၾကမည္တဲ့။"အစားထိုးတာသခၤါရ၊ပ်က္သြားတာကအနိစၥ"၊ဒီႏွစ္ခုပဲလွည့္ျပေနတယ္၊ဘာပဲေပၚေပၚဒီႏွစ္ခုျပမွာပဲ၊အဲဒီလိုျပတာကိုဉာဏ္နဲ႔မျပတ္မလပ္အထပ္ထပ္ၾကည့္ေပးရမယ္၊ၾကည့္ဖန္မ်ားလာေတာ့  ခႏၶာသေဘာအမွန္ကိုဧကန္သိလာၿပီး၊ဉာဏ္ကဒီခႏၶာကိုစြန္႔လြတ္ခ်င္လာတယ္၊မခင္မင္မႏွစ္သက္ေတာ့ဘူး။အဲဒီလိုမလိုခ်င္လို႔မုန္းအားႀကီးလာေတာ့ ခုနတုန္းကလာေနတဲ့အနိစၥမလာေတာ့ဘူး၊ဒီလိုသခၤါရနဲ႔အနိစၥကုန္သြားေတာ့" ေတသံဝူပသေမာသုေခါ" ပဲ၊ေတသံ_ ထိုပ်က္သြားတာနဲ႔အစားထိုးတာႏွစ္ခုတို႔၏ဝူပသေမာမရိွျခင္းသည္၊သုေခါ_ နိဗၺာန္ပဲတဲ့။ 

ဒကာဒကာမတို႔ခႏၶာမွာသခၤါရနဲ႔အနိစၥဒီႏွစ္ခုသာရိွတယ္၊ဒီအရိွကိုသိမွနိဗၺာန္ရၾကမယ္၊ဒီသခၤါရနဲ႔အနိစၥကိုေတြ႔ရင္ဒီလမ္းအတိုင္းလိုက္သြား၊လိုက္သြားလို႔ဆံုးရင္ဆံုးတဲ့ေနရာအသၤခတနိစၥနိဗၺာန္ကိုေတြ႔မယ္ဆိုတာမွတ္ထားၾက။ 

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး " ငါသည္ " ဗာလလား ၊ ပ႑ိတလား "

မိမိကိုယ္ကိုမိမိမိုက္ေနတယ္ဆိုတာလဲမိမိသိဖို႔အေရးႀကီးတယ္၊မိမိကိုယ္ကိုမိမိလိမၼာေနတယ္လို႔လဲမိမိသိဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။ 

မိမိကိုယ္ကိုမိမိမိုက္တာသိမွသာလ်ွင္မိမိအဖိုးတန္မယ္၊မိမိကိုယ္မိမိလိမၼာတာသိမွအဖိုးတန္မယ္ဆိုတဲ့ဥစၥာသည္၊မိုက္တာကိုမိုက္မွန္းသိလဲအဖိုးတန္တာပဲ၊လိမၼာတာကိုလိမၼာမွန္းသိရင္လဲ•••( အဖိုးတန္ပါတယ္ဘုရား)  ။ 

ဘုရားကဘယ္လိုေဟာခဲ့ပါလိမ့္မတုန္းဆိုလို႔ရိွရင္လဲမွီဝဲသင့္တာကိုမွီဝဲလို႔ရိွရင္ျဖင့္လိမၼာတယ္ဆိုရမွာပဲ၊မမွီဝဲသင့္တာကိုမွီဝဲခဲ့ေသာ္မိုက္တယ္ဆိုရမွာပဲ•••( မွန္ပါ့ဘုရား)  ။ 

မဂၤလသုတ္ေတာ္မွာ" အေသဝနာစဗာလာနံ၊ပ႑ိတာနၪၥေသဝနာ၊ပူဇာစပူဇေနယ်ာနံ၊ဧတံမဂၤလမုတၱမံ" လို႔ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကေဟာထားေတာ့႐ွင္း႐ွင္းကေလး။ 

ပုဂၢိဳလ္ကမိုက္တယ္ဆိုတာမဟုတ္ဘူး၊ပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္ကိန္းတဲ့တရားကမိုက္ရင္မိုက္မွာပဲ၊အဝိဇၨာကိန္းရင္မိုက္မွာပဲ၊ဝိဇၨာကိန္းရင္လိမၼာတာပဲဆိုေတာ့••• လိမၼာတာနဲ႔မိုက္တယ္ဆိုတာပုဂၢိဳလ္နဲ႔တျခားစီပါလားဆိုတာမွတ္ရလိမ့္မယ္။ 

လိမၼာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကမွီဝဲသင့္တာမွီဝဲတယ္၊ပူေဇာ္သင့္တာကိုပူေဇာ္တယ္၊မိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကမမွီဝဲသင့္တာကိုမွီဝဲတယ္၊ပူဇာ္သင့္တာကိုမပူေဇာ္ဘူးဆိုေတာ့" ပူဇာစပူဇေနယ်နံ" တဲ့။ 

႐ွင္း႐ွင္းမွတ္ထားဖို႔ရာကပုဂၢိဳလ္ဆိုတာပင္ကိုကမရိွဘူး၊ပင္ကိုခႏၶာထဲမွာ႐ုပ္နာမ္တရားသာရိွတယ္ဆိုတာသိၿပီးသားပါ•••( မွန္ပါ)  ။ဲဒီတရားကမိုက္လို႔ရိွရင္ျဖင့္မိုက္တာပဲ၊ဒီတရားကလိမၼာလို႔ရိွရင္ျဖင့္•••( လိမၼာပါတယ္ဘုရား) ၊ 

ဒါျဖင့္လူလိမၼာနဲ႔လူမိုက္သည္  ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါလူရယ္လို႔ပရမတ္အားျဖင့္မရိွေတာ့••• တရားကမိုက္တာကိုမွီဝဲလို႔ရိွရင္ျဖင့္မိုက္ရမွာပဲ၊တရားကလိမၼာတာကိုမွီဝဲလို႔ရိွရင္ျဖင့္•••( လိမၼာရမွာပါဘုရား)  ။အဝိဇၨာမွီဝဲရင္•••( မိုက္ပါတယ္ဘုရား)  ၊ဝိဇၨာမွီဝဲရင္( လိမၼာပါတယ္ဘုရား)  ။ 

လူႀကီးေတြပဲအဝိဇၨာရယ္လို႔ဝမ္းထဲေရာက္လာလို႔ရိွရင္ျဖင့္••• မိုက္တဲ့အလုပ္လုပ္ေတာ့တာပဲ( မွန္ပါ့ဘုရား)  ၊ဝိဇၨာရယ္လို႔ဝမ္းထဲေရာက္လာတဲ့အခါ••• လိမၼာတဲ့အလုပ္ေတြခ်ည္းမလုပ္ဘူးလား••• ( လုပ္ပါတယ္ဘုရား)  ။ 

အဲဒီေတာ့ဒကာဒကာမတို႔ကိုယ့္မွာ" ငါသည္ဗာလလား၊ပ႑ိတလားဆိုတာေဝဖန္ၾကည့္ရမယ္( မွန္ပါ့)  ။ဝမ္းထဲမွာမိုက္တဲ့တရား" အဝိဇၨာ" ကိန္းေနလို႔ရိွရင္••• ( ဗာလပါဘုရား)  ၊ဝမ္းထဲမွာလိမၼာတဲ့တရား" ဝိဇၨာ" ကိန္းေနလို႔ရိွရင္••• ( ပ႑ိတပါဘုရား)  ။ပ႑ိတတို႔ဗာလတို႔ဆိုတာဝမ္းထဲမွာကိန္းတဲ့တရားကိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမွာကိုးလို႔ေအာက္ေမ့ရမယ္••• ( မွန္ပါ့)  ။