ငါေသရင္ ဘယ္မ်ားေရာက္မလဲဆိုတာ ေနာက္ဆံုးစဥ္စားခန္းက်ေတာ့ေပၚတာပဲ၊ သားနဲ႔သမီးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတံုး
မေပၚဘူး၊ ေဝဒနာတစ္ခုေရာက္တဲ့အခါ ဒါနဲ႔ ဝိဉာဏ္ခ်ဳပ္ရမလား၊ ငါေသရင္ ဘယ္မ်ားေရာက္မလဲ စိတ္က
ေလးေပၚလာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္မခ်၊ တကယ္စိတ္ခ်တဲ့ အလုပ္လုပ္မထားလုိ႔ ကံအေၾကာင္းတရားပဲ၊
ကိုယ္ျပဳဘူးတဲ့ ကုသိုလ္လည္းရွိသားဘဲ စိတ္မခ်လက္မခ်ေနတတ္ပါတယ္။
အခုေတြးလံုးဟာ လာလိမ့္မယ္၊ စိတ္ခ်တဲ့အလုပ္လုပ္မထားေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ လာၿမဲ၊ စိတ္ခ်ရေသာ
ပုဂၢိဳလ္မွာ ခႏၶာဝန္ေပါ့သြားၿပီ၊ ဒီအလုပ္ႏွစ္ခုလံုးကလာမွာပဲ အလုပ္မလုပ္ထားသူမွာ ကံပစ္ခ်သလုိ ခံရမွာ
ပဲလို႔ ကံပစ္ခ်သလုိ ခံရမည့္ပုဂၢိဳလ္ဟာ ကိုယ့္စြမ္းရည္တံုး၊ ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိလုိ႔၊ ဉာဏ္ပို႔ရာ ေသာတပန္၊ သက
ဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ရန္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။ ကံစြမ္းရည္ထက္ ဉာဏ္စြမ္းရည္အဘိုးတန္တယ္၊
ကံက အထက္ေျမာက္လည္းကံပဲ၊ ေအာက္ပစ္ခ်လည္းကံပဲ၊ ကံစြမ္းရည္ကမၿမဲဘူး၊ လူ႔ေဘာလံုးျဖစ္ပါေပါ့
လား၊ ဉာဏ္စြမ္းရည္ကို အဓိက အားကုိးၾကစမ္းပါ အေရႀကီးတယ္။
ငါေသရင္ အပါယ္ေလးပါးေရာက္ခ်ီအံုးမလား၊ အပါယ္ေလးပါး မေရာက္တဲ့ တရားလုပ္ထားလုိက္
မေသခင္ကသိတယ္၊ စီးပြားရွာတာ စိတ္ခ်ဖုိ႔ရွာသလုိ သံသရာမွ စိတ္ခ်ရတဲ့အလုပ္လုပ္ထားပါ၊ ဘုရားေျပာ
တဲ့အတိုင္း ဆရာသမားသင္ျပတဲ့အတိုင္း ဉာဏ္ထဲမွာ အထင္ျမင္ေပါက္ရင္ ဘာပူစရာရွိေသးလဲ၊ လူျဖစ္
က်ိဳးနပ္တယ္၊ "ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔လုိ႔" မွာႏုိင္ေအာင္ ဉာဏ္စြမ္းရည္ကိုလုပ္ထားပါ၊ မမာမွေတြးလံုး
ထုတ္လာရင္ ခက္ပါလိမ့္မယ္၊ ေခါင္းအံုးေပၚမွာ မ်က္ရည္ႀကီးငယ္မက်ေစနဲ႔။
ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက မိဘေတာ္ခဲ့တဲ့ ကုလမာတာနဲ႔ နကုလပိ အဘိုး
ႀကီး အဘြားႀကီးကို တိုတိုတုတ္တုတ္နဲ႔ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တယ္၊ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္ႀကီးတုိ႔ကို ခႏၶာႀကီးက
အၿမဲတမ္းအနာရွိတယ္လုိ႔ ဘုရားကေဟာလုိက္တယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ အနာမကင္းတဲ့ခႏၶာႀကီး၊ ခႏၶာႀကီးက
အၿမဲနာေနမွာဘဲ၊ စိတ္ကမနာရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါလိမ့္မယ္၊ "ကိုယ္သာနာ၍ စိတ္မနာေစႏွင့္" ခမည္းေတာ္
ႀကီးကို တိုတိုတုတ္တုတ္ ေဟာလိုက္တယ္။ အိမ္ကိုျပန္ရင္ ပါပါေစ၊ ကိုယ္သာနာ၍ စိတ္မနာရင္ နိဗၺာန္
ရာက္မယ္၊ ဘုရားက အက်ယ္မေဟာဘဲျပန္ၾကြ၊ ခမည္းေတာ္က ရွင္သာရိပုတၱရာဆီဝင္ သားေတာ္ႀကီးက
တပည့္ေတာ္ က်င့္ဖုိ႔တရားေတာ့ ကိုယ္သာနာ၍ စိတ္မနာေစႏွင့္ ဆိုတာကို ေဟာပါတယ္၊ ကိုယ္သာနာ၍
စိတ္မနာေစႏွင့္ဆိုတဲ့ တရားကအင္မတန္ အဖိုးတန္တယ္။
အရိယာမ်က္လံုးမရွိရင္ ခႏၶာငါးပါးကို ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာထင္ၿပီးေနတယ္၊ ဒီခႏၶာငါးပါးက ငါ့ကိုယ္
မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာလိမ့္မယ္၊ ႐ုပ္တရားကို ငါထင္၊ မ်က္ေစ့လည္းနီေနရင္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကုိယယ္နာတာ
နဲ႔ စိတ္နာတယ္၊ ဘုရားက ကိုယ္သာနာ၍ စိတ္မနာႏွင့္လုိ႔ေျပာတယ္၊ ကိုယ္ထိမခ်ိေအာင္ နာတယ္၊ ခင္ဗ်ား
တုိ႔က ကန္႔လန္႔လုပ္တယ္၊ ေတာ္ေသးတယ္၊ ဒီထက္ႀကီးသူ မရွိလုိ႔။ ဒီတရားထူးတရားျမတ္ကို မႀကံဳရ၊ မနာ
ရ၊ ႏွလံုးမသြင္းရ၊ ေဝဒနာကၡႏၶာ ငါထင္ၿပီး ေသပစ္ခ်င္တယ္၊ ကိုုယ္နာရင္ စိတ္နာတာပဲ၊ သညာကၡႏၶာေနာက္
ကလည္း သည္ခႏၶာကို ငါထင္ ကိုယ္အမွတ္မွား၊ ကိုယ္စိတ္ဆိုး၊ ဘုရားၾကည္ညိဳပါတယ္၊ တရားၾကည္ညိဳပါ
တယ္၊ ကိုးစားပါတယ္၊ အားထားပါတယ္၊ ေခ်ာ့ခ်ီတလွည့္၊ ေျခာက္ခ်ီတလွည့္၊ ေညာင္ရည္အိုးေလး ေရွ႕မွာ
ထား၊ ကိုးစားပါတယ္ ဘုရားလုပ္ျပန္ၿပီ၊ ကိုယ္နာစိတ္နာတာက်ေတာ့ ဘုရားစကား နားမေထာင္ဘူး၊ သခၤ ါရ
ခႏၶာနဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္တာပဲ၊ ဝိဉာဏခႏၶာနဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္ေနတာ က်ဳပ္စိတ္က်ဳပ္မႏိုင္ဘူး၊ ကိုယ္စိတ္နဲ႔ကိုယ္
ႏွိပ္စက္ေနတာ၊ ကိုယ္နာစိတ္နာၿပီး ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတာ။
ခႏၶာငါးပါးေပါင္းလုိက္ရင္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ႐ုပ္တရားဟာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရေၾကာင့္ျဖစ္တာ ခင္ဗ်ာ
တို႔မပိုင္ဘူး၊ နာမ္ခႏၶာ ၄-ပါးက အာ႐ုံဒြါရေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္ပဲရွိတယ္၊ အကုန္အနိစၥခ်ည္းပဲ၊
အရိယာ မ်က္လံုးတပ္ၿပီးတဲ့အခါ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ အနိစၥျမင္တဲ့အခါ ကိုယ့္ဟာမဟုတ္ေၾကာင္း ေကာင္း
ေကာင္းသိမယ္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး စံုလံုးကန္းနဲ႔လာခဲ့တယ္၊ အပါယ္ေလးပါးေခ်ာက္၊ သခ်ႋးဟူသမွ်
စံုလံုးကန္း၊ အရိယာမ်က္လံုးရဖုိ႔ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ရင္ခဏနဲ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္နာစိတ္မ
နာတဲ့ မ်က္လံုးကို ဆရာဘုန္းႀကီး တပ္ေပးရလိမ့္မယ္၊ ဪ..ျဖစ္ေနတယ္ ပ်က္ေနတယ္ သိတဲ့မ်က္လံုးတပ္
ေပးရမယ္၊ ဝိပႆနာ မဂ္က်ေအာင္ မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္း အလင္းရၿပီးေသေသာေၾကာင့္ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီး၊
ေသာတာပန္မျဖစ္ ေတာင္မွ ေသာတာပန္အငယ္စားျဖစ္ၿပီး ေသရတဲ့အတြက္ ဒုိ႔ဘာမွ ေၾကာက္စရာမရွိ
ဘူးလို႔ မွတ္ပါ။
ဤေကာင္မႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕။ ။
No comments:
Post a Comment