ဒကာ ဒကာမေတြအတြက္ အားရွိစရာအခ်က္ကို ေျပာျပပါမယ္၊ ဘုန္ႀကီးမ်ားနဲ႔ေတြ႔တယ္ဆိုရင္ျဖင့္၊ ကလ်ာ
ဏမိတၱသူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ေတြ႔လုိ႔၊ တုိ႔သည္ကားဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အာ႐ုံတက္ၿပီဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ၊ အာ႐ုံ
တက္တယ္ဆိုတာ နီလာၿပီ၊ ေန၏အေရာင္ေတြျဖာလာတာ၊ ဪ..ေနထြက္မလုိ႔ဆိုတာ ျငင္းဖုိ႔လိုေသးလား၊
ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း၊ နည္းေကာင္းနည္းမွန္းေပးတဲ့ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ရင္ အာ႐ုံတက္ၿပီ၊ ဪ..အာ႐ုံ
တက္တယ္ဆိုရင္ ေနႀကီးက ေနာက္ကလုိက္လာတာပဲ၊ ဒီမွာလဲ ဘုန္းႀကီးက ေရွ႕ကေန ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ
ေပးၿပီး ေဝဒနာေတြ႐ႈၾကပါ ႐ႈၾကပါလုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖုံေသာ တရားေတြေဟာၿပီး၊ ေပးသြားတဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ား
တို႔သႏာၱန္၌ ကိေလသာအေမွာင္ဓာတ္ေတြ ၿငိမ္းၿပီသကာလ မဂ္တည္းဟူေသာ အေရာင္ဓာတ္ေတြ ယွက္
သန္းၿပီးလာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ ကံေကာင္းလုိက္တာဆိုေတာ့ ဘုန္ႀကီးတို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္တဲ့၊ ဘယ္
ေလာက္ထိ ကံေကာင္းလဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ဘိုးဘြားေတြ ေသၾကပ်က္စီးကုန္ၾကျငားေသာ္လည္း ဒီလုိ
လက္ေတြ႔တရား မရသြားရွာၾကဘူး။ ဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြမွာျဖင့္ ကံထူး၊ ဉာဏ္ထူး၊ ဘုန္းထူး၊ သမာၻ
ထူးေတြ ဗံုးအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်တဲ့အထဲ ခင္ဗ်ားတို႔ လြတ္လာၾကတာမဟုတ္လား၊ ေလာကီမွာေနဖို႔ ထိုင္ဖို႔၊ စားဖို႔၊
ေသာက္ဖုိ႔ဆိုတာ တရားသာအားထုတ္ပါ၊ တရားကေဆာင္ပါလိမ့္မယ္၊ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေဟာ
ထားတဲ့ တရားေတြ ဘုန္းႀကီးတို႔က တစ္သေဝမတိမ္းေဟာျပန္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔သႏာၱန္လဲ ဘုရားပြင့္ေန
တာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ခ်မ္းသာကိုယ္ရွာတာ၊ အားေပ်ာ့ေပ်ာ့၊ ခါးႏြဲ႔ႏြဲ႔ရွာလုိ႔ မရဘူး အားႀကိဳးမာန္တက္ ရွာ
ပစ္လုိက္၊ ေဝဒနာသည္ ဒကာ ဒကာမတို႔ အခုေနရတာလဲ ေနေကာင္းတယ္ဆိုတာလဲ သုခေဝဒနာနဲ႔ေနရ
တာ၊ ေနမေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ ဘာေဝဒနာနဲ႔ေနရတာလဲ (ဒုကၡေဝဒနာနဲ႔ေနရတယ္) အေကာင္းႀကီးလည္း
မဟုတ္၊ မေကာင္းဘူးလည္းမဟုတ္ဆိုေတာ့ ဘာတဲ့လ (ဥေပကၡာေဝဒနာနဲ႔ေနရတယ္) ေဝဒနာမရွိဘူးဆို
တာျဖင့္ မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔ဆိုတာ အထူးပဲ သတိေပးလုိက္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးတရားက..ဘုရား..အရွာခက္လုိ္က္တာလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွားတယ္၊
ေနေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ဝမ္းထဲမွာရွဴတာ႐ႈိက္တာကအစ သက္သက္သာသာနဲ႔ မရွဴရဘူးလား (ရွဴရ ႐ႈိက္ရ
မယ္) အဲဒါ သုခေဝဒနာေလးေတြျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတာ၊ သူကေျပာေနတာ၊ အဲဒီေတာ့ ေဝဒနာရွာလုိ႔ မေတြ႔
ဘူးလို႔ မရီ တို႔က ဆိုခ်င္ေသးလား (မဆိုခ်င္ပါဘူးဘုရား) ရွဴေကာင္း ႐ႈိက္ေကာင္းရင္ ဘာေဝဒနာလဲ (သုခ
ေဝဒနာပါဘုရား) အင္း....ဟဒယဝတၳဳအေပၚမွာတည့္ၿပီး သုခေဝဒနာေလးကလဲ ရွဴတာေလးကလဲ ႐ိႈက္တဲ့
အခ်ိန္မွာ မလုိက္ေသာေၾကာင့္ ဒီေနရာတြင္ ပ်က္ၿပီး ဒီေနရာမွာ အနိစၥေရာက္ပလား၊ ႐ိႈက္တာေလးကလဲ
ဒီေနရာမွာေပၚၿပီး ဒီေနရာမွာပဲ ပ်က္စီးသြားပါလားဆိုေတာ့ ကမၼ႒ာန္းထိုင္လုိက္လုိ႔ ဘာမွမေတြ႔ရင္ သူ႔ျပန္
ၾကည့္လုိက္တာေပါ့၊ သူ႔ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဝဒနာၾကည့္ၿပီးသားမက်ဘူးလား၊ ကိုယ္ကဖိၿပီးထုိင္ထားရ
တာ၊ အင္း...ေအာက္ကနာတယ္၊ ေျခမ်က္ေစ့ကနာတယ္၊ ေျခဖ်ားကနာတယ္၊ ေျခမကနာတယ္ဆိုျပန္ေတာ့
လဲ ဟုိသုချဖဳတ္ၿပီး ဒီဘက္ကိုဉာဏ္ကလွည့္ပစ္လုိက္ပါ၊ ဒီဘက္က ျဖစ္ပ်က္ေလးက ခ်ဳပ္သြားတယ္လုိ႔ ဆို
ျပန္ေတာ့လဲ ရွာမေတြ႔ပါဘူးဘုရားလုိ႔ေတာ့ မေလွ်ာက္ပါနဲ႔၊ ဟဒယဝတၳဳေပၚ ရွဴေလ႐ႈိက္ေလအားထုတ္တဲ့
စိတ္ကေလး သုခကို ျပန္႐ႈလုိက္၊ အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ အားေသးရဲ႕လား၊ မအားတာဘာပါလိမ့္မ
တံုးလုိ႔ေမးေတာ့ ဝီရိယစိုက္ေနတာ၊ ဝီရိယမဂၢင္ေပၚေနတယ္၊ ေဒၚအုန္းခင္ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲ၊
ဝီရိယမဂၢင္ဆိုတဲ့မဂ္ရေနတာ၊ ဝီရိယစိုက္တယ္ဆိုေတာ့၊ ဝီရိယတင္မဟုတ္ဘူး၊ သတိလည္းထားတယ္၊
သမာဓိလဲရွိတယ္၊ ပညာလဲရွိေတာ့ ဟိုေနရာျဖစ္တာေလးလုိက္ရ၊ ဒီေနရာျဖစ္တာေလးလုိက္ရဆိုေတာ့
ဝီရိယေခါင္းေဆာင္သာျဖစ္သြားတာ၊ ေဒၚအုန္းခင္ေရ မဂၢင္ရွစ္ပါးေပၚေနတာ ရိပ္မိၾကလား၊ ကိေလသာရန္
သူေအာင္ပြဲယူရတာ ႏိုင္ပြဲရေနတာ (မွန္လွပါဘုရား)၊ မဂၢင္ဆိုက္တယ္၊ မဆုိက္တယ္ ဘုန္းႀကီးရွင္းျပမယ္၊
ဒီ အခ်ိန္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟလာေသးလား (မလာဘူး) သူသတ္ထားတာေပါ့၊ ဒါျဖင့္ အားစိုက္ထား
တာက သူသတ္ထားတာေပါ့၊ ဒါျဖင့္ အားစိုက္ထားတာက သူသတ္ထားတဲ့ သေဘာေကာ ထင္ရွားပါရဲ႕လား၊
အားစိုက္ထားတာက သူသတ္ထားတာ၊ ကိေလသာေသေနတယ္ ဆိုကတည္းက ဒါမဂ္မဟုတ္ဘာတံုး၊
မဂ္ရဖို႔ေဝးေသးလား မေဝးပါဘူး ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ဘာမွလံု႔လဝီရိယမေလွ်ာ့ပါနဲ႔၊ သံသယကိုမရွိဘဲနဲ႔ ဒါသာ
ဖိလုပ္၊ ဘာမွအားမေလွ်ာ့နဲ႔၊ မရီတို႔ေကာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီလား (မွန္ပါ့) ခ်ပါ၊ ေသခ်ာရရမယ္။
ကိုင္း..ဒကာ ဒကာမတို႔၊ ဒီသတိပ႒ာန္ကို ၇-ရက္ ၁၄-ရက္ အစရွိသည္ႏွင့္ အားထုတ္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္
ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ ရဟႏာၱက်ေအာင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ကြာလုိ႔ ဘုန္းႀကီးကလည္းေဟာတယ္၊
ဘုရားကလည္းေဟာတယ္၊ အဲဒါ အားငယ္စရာရွိရဲ႕လား၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္
တို႔လုိပဲ ေနဦးမွာလား၊ သူတို႔ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီးသကာလ၊ ဝိသာခါတုိ႔မ်ားဗ်ာ၊ ၇-ႏွစ္နဲ႔ ေသာတာပန္တည္
တယ္၊ ၁၆-ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်တယ္၊ သား (၁ဝ) ေယာက္၊ သမီး (၁ဝ) ေယာက္ေမြးတယ္၊ ေျမး (၄ဝဝ)
ျမစ္ (၈ဝဝ) ရွိတယ္၊ ရွိတာပဲတဲ့၊ ဒါကိစၥမရွိပါဘူး၊ အပါယ္မက်တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လားရာဂတိမမွားတာကိုပဲ
ေသာတာပတၱိမဂ္မလုပ္တာပါ၊ ဒီငါးပါးအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္ခံစားမႈမ်ားကိုဆိုတာ မဟုတ္ပါတဲ့။ ဖ်တ္ခနဲ႔ တစ္
ႀကိမ္တည္းမဂ္ေပၚလုိက္တယ္ဆိုရင္၊ အပါယ္မီးေတြ အကုန္ၿငိမ္းၿပီးသကာလ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သႏၱာန္မွာလဲ ေလာ
ဘ ေလးပံုတစ္ပံု သိမ္းသြားတယ္ ဆိုတာ ထူးျခားခ်က္ပဲ တစ္ျခားဘာမွမရွိဘူး။ ဒကာ ဒကာမတို႔ ေဝဒနာေတြ
ေပၚတိုင္း မ်က္လံုးမွာ (ဥေပကၡာေဝဒနာေပၚတယ္) ျမင္တယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ ဒကာ ဒကာမတို႔ျမင္တာပဲရွိတယ္၊
ျမင္လုိ႔လိုခ်င္တယ္ဆိုတာ ဝမ္းထဲကျမင္လုိ႔၊ မုန္းတယ္ဆိုတာ (ဝမ္းထဲကျမင္လုိ႔) ဒါေၾကာင့္ ျမင္႐ုံေလးမုိ႔
ဥေပကၡာေဝဒနာလုိ႔ဆိုထိုက္ပါတယ္၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကလည္း ျမင္တာေလးက ဥေပကၡာ
လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါဆိုတာေလးကို၊ လြဲမွာေတာ့ ဘုႀကီးစိုးရိမ္တယ္ေနာ္၊ ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲ ဉာဏ္နဲ႔ မွန္း႐ႈရမွာ
လား (ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲ ဉာဏ္နဲ႔မွန္း႐ႈရမွာပါဘုရား) အဲဒီအ႐ႈကေလးကိုသာ ဒီေနရာမွတည္ပါေစ၊ ဪ..
မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ၿပီး မ်က္လံုးထဲမွာပ်က္တာပဲ။
ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္တစ္လံုးကို ေဆးကအျဖဴ အနီ အဝါ အစိမ္း ေလးဘက္လွည့္သုတ္ပါ၊ လွည့္ၾကည့္ပါ
တဲ့၊ အျဖဴျမင္ၿပီးမွ အနီျမင္မွာပဲ၊ အနီျမင္ၿပီးမွ အဝါျမင္မွာပဲ၊ အဝါျမင္ၿပီးမွ အစိမ္းျမင္မွာပဲ၊ အဲ့ဒီေတာ့ မပ်က္
ဘူးလား၊ ပ်က္သလား၊ (ပ်က္ပါတယ္ဘုရား) ကဲ...ဒါျဖင့္ အျဖဴျမင္တာပ်က္ၿပီးမွ အနီျမင္တဲ့စိတ္တစ္ခု ေပၚ
မယ္၊ မ်က္လံုးစိတ္တစ္ခုေပၚမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဝါျမင္တဲ့ မ်က္လံုးစိတ္ တစ္ခုေပၚမယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ အစိမ္းျမင္
တဲ့ မ်က္လံုးစိတ္ တစ္ခုေပၚမယ္ဆိုေတာ့၊ ဪ...ဒါသည္သူ႔ဟာသူ အတြင္းမ်က္လံုးစိတ္က မခ်ဳပ္လုိ႔ရွိရင္
အျဖဴျမင္တာက အျဖဴပဲျဖစ္မယ္၊ အနီကို သြားလုိ႔မရဘူး၊ အခုေတာ့ သူခ်ဳပ္သြားလုိ႔ ဟိုဘက္အနီျမင္တာ
ေလး ေပၚတယ္ ဆိုေတာ့ ျမင္စိတ္ကေလး ခဏခဏ ပ်က္ေနပါေပါ့လားဆိုတာ ဉာဏ္မေရာက္ဘူးလား
(ေရာက္ပါတယ္ဘုရား) ေဝဒနာကို ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔ ျဖစ္စေလးသာ ဉာဏ္နဲ႔ေပၚလာတာကို ျဖစ္
ပ်က္႐ႈ၊ ရွင္မဟာကႆပႀကီးက မမာဘူး၊ ေခါင္းအင္မတန္ကိုက္တယ္၊ ဘုရားက ေဟ့..ကႆပ ဘယ္ႏွယ္
ေနတံုး၊ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုက္ပါတယ္ဘုရား၊ မင္း ေဗာဇၥ်င္ဆိုတဲ့ပညာနဲ႔ ႐ႈပါလားကြ၊ ဒါေလးနဲ႔ မင္းျဖစ္
ပ်က္႐ႈပါလားကြ၊ အို..တပည့္ေတာ္ ဘုရား သတိမထားမိဘဲရွိေနတယ္၊ အဝိဇၨာေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ အဝိဇၨာ
ေတာ့ ရဟႏာၱမုိ႔ ခ်ဳပ္ၿပီးသားေပါ့ဗ်ာ...တပည့္ေတာ္ သိမထားမိဘဲ ရွိေနတယ္ဘုရားတဲ့၊ တရားေတြ႔ တတ္က
တည္းက ဒီဥစၥာ၊ ဒီပညာဟာ တပည့္ေတာ္မွာ ကိုယ္ပုိင္ရွိၿပီးသား အရွင္ဘုရားလာၿပီး၊ အင္း..ေဝဒနာမ႐ႈဘူး
လားလုိ႔ ေမးလုိက္ ေတာ့မွ တပည့္ေတာ္သတိရတယ္၊ ေဟ့...ေဝဒနာ ႐ႈရစ္ေဟ့၊ ငါးသြားေတာ့မယ္၊ ဘုရား
လည္း ႏွစ္လွမ္းသံုးလွမ္းေရာက္ေသးတယ္၊ ကဲ..မရီေရ ဒီေဝဒနာ ပိန္းၾကာဖက္ေရ မတင္သလုိေလွ်ာက်
သြားတာပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ပ်င္းတာေလး ဝမ္းထဲေရာက္လာရင္ေတာ့ ေဝဒနာေလးေတြေပါတယ္၊ မ႐ႈမိ၊ မ႐ႈျဖစ္ေတာ့ ေဝဒနာပစၥ
ယာ၊ တဏွာ မလာေပဘူးလား၊ ေဝဒနာေပၚတုိင္း ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြျဖင့္ အပ်င္းလက္မခံတဲ့
အတြက္ သံသရာစခန္းသတ္ပါၿပီ၊ ငိုပြဲေတြ၊ မ်က္ရည္က်ပြဲေတြ၊ ရင္ထုပြဲေတြ၊ ေျမလူးပြဲေတြ အကုန္သိမ္းပါၿပီ
ဘယ္ေလာက္ပဲ က်န္းမာ၊ က်န္းမာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာ၊ ခ်မ္းသာ ခႏၶာရွိရင္ ဒါျဖစ္ရမယ္၊ ေဇာတိက
ဒကာေလာက္ ခ်မ္းသာတာဘယ္ရွိမတုန္း၊ သူတို႔မွာစိန္တိုက္ႀကီးေတြ၊ ျမတုိက္ႀကီးေတြ တည္ထားတာ၊ ထ
မင္းခ်က္တာေတာင္မွ နီလာဆိုတဲ့ မိုးကုတ္ကထြက္တဲ့ ေထြးခံေလာက္ရွိတဲ့ နီလာသံုးလံုးကိုတည္ၿပီး
အေအးေပၚမွာ ထမင္းအိုးတည္ၿပီးေတာ့၊ ဒီအေအးဓာတ္နဲ႔ ခ်က္ရတာ၊ မီးနဲ႔ခ်က္တာ မစားႏိုင္ဘူး၊ စားလုိက္
ရင္ ဝမ္းထဲမွ အူေတြအသဲေတြပါေလာင္သတဲ့၊ ဗိမၺိသာရ မင္းႀကီးလာတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ရွင္မ လာခဲ့ဦး၊ ဪ
ဘာလုပ္ရမွာတုန္း၊ တုိ႔အသက္ဦးဆံပုိင္တဲ့ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး တုိ႔အိမ္လာၿပီး ထမင္းလာစားတယ္၊ ဪ..
ကံမ်ားေခလုိက္တာ၊ ကိုယ့္အထက္က ဘယ္သူမွ မရွိဘူးထင္တဲ့ဥစၥာ၊ အခုေတာ့ အထက္က လူရွိေသးသတဲ့
ဆိုၿပီးလုိက္လာခဲ့တယ္၊ ရွင္ဘုရင္ကို ယပ္ခတ္ေပးရတယ္၊ အဲဒါ ယပ္ခတ္ေတာ့ ရွင္ဘုရင္ အခိုးအနံ႔ေတြက
သူ႔မ်က္လံုးထဲဝင္ေတာ့၊ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ကိုက်တာ၊ ဒီေလာက္ခ်မ္းသာတာေတာင္မွ မ်က္ရည္က်မ
လြတ္ဘူး၊ ေဒါမနႆလဲ ျဖစ္ေသးတယ္၊ ေျမာက္ကၽြန္းသူလဲ ျဖစ္ျပန္၊ အင္မတန္မွ ႐ုပ္ရည္႐ႈပကာကလဲ ႏူး
ညံ့ျပန္၊ ဘယ္အနံ႔မွ ခံႏိုင္တဲ့သေဘာသတၱိလည္း မရွိဘူး၊ ရွင္ဘုရင္ အံ့အားသင့္သြားတာ၊ ခႏၶာကိုယ္ရွိေတာ့
မ်က္ရည္က်လြတ္ရဲ႕လား (မလြတ္ပါဘုရား)။
ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အပ်င္းကေလး ဝမ္းကထုတ္ပစ္ေပါ့၊ ဒါေလးျဖစ္ပ်က္ ႐ႈေပးလုိက္ရင္၊ ျဖစ္ပ်က္က
ဒုကၡသစၥာ၊ ႐ႈတာကဘာတုန္း (မဂၢသစၥာပါဘုရား) အဲဒီေတာ့ မဂ္ရတယ္ဆုိမွ ဒကာ ဒကာမေတြသည္ ကိေလ
သာ ရန္သူေတြေသေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနလိုက္တာေပါ့၊ ခုခ်ိန္ ေပ်ာ္ခ်ိန္မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔
တုန္း၊ ကိေလသာ ရန္သူက သတ္မလုိ႔ျဖတ္မလုိ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဝမ္းထဲက မထြက္ေသးခင္ ေပ်ာ္ေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္
ဒါဟာ အ႐ူးေပ်ာ္မဆိုေသာ္လည္း ဆိုဘိသကဲ့သို႔ အ႐ူးေပ်ာ္ပဲျပန္က်မွာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီဘဝမွာ အဝတ္က
ေလးဝတ္ၿပီး ေနရျငားေသာ္လည္း ေနာက္ဘဝတိရစာၦန္ျဖစ္ေတာ့၊ အဝတ္မဝတ္ရေတာ့ဘူး၊ အရွက္တကြဲ
အက်ိဳးနည္းမျဖစ္ေပဘူးလား (ျဖစ္ရပါတယ္) အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္း ဇာတ္သိမ္းခ်င္ရင္ ေဝဒနာေပၚတိုင္း
ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ မ်က္ရည္ႀကီးငယ္မက်ခ်င္ရင္လဲ (ေဝဒနာေပၚတိုင္း ျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ)။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။ ။
No comments:
Post a Comment