ပထမ ဦးစြာ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေအာင္ရႈပါ။ျပီးေတာ့ မုန္းေအာင္ရႈပါ။
ဒီ ျဖစ္ပ်က္ေတြက ဒုကၡသစၥာေတြ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ကို မလိုခ်င္ဘူး။
မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ “ဖ်တ္” ခနဲ ဒီျဖစ္ပ်က္ေတြ ခ်ဳပ္ကုန္တယ္။
မလိုခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ဥာဏ္ကေလးက နိဗၺာန္ဘက္ကို လွည့္သြားတယ္။
ခႏၶာဘက္ကို မလွည့္ေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမ တို႕
ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ ျဖစ္ပ်က္နဲ႕ ရႈသာေန၊ ရႈရင္း ရႈရင္းနဲ႕
ျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ “ဖ်တ္” ခနဲ ခ်ဳပ္ကုန္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ခ်ဳပ္သြားကုန္ၾကေသာ္လည္း မ်က္လံုးဖြင့္မၾကည့္နဲ႕။
ျဖစ္ပ်က္ဆိုတာ ဒုကၡသစၥာေတြ မဟုတ္လား။ အဲ့ဒီ ဒုကၡသစၥာေတြကို
ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းနဲ႕ “ဖ်တ္” ဆို ေပ်ာက္ကုန္မယ္။ ေပ်ာက္သြား
တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘာနဲ႕ေနရစ္ သတံုးဆိုရင္ ခုနင္က ရႈတဲ့
ဥာဏ္ကေလးနဲ႕ ေနရစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ဥာဏ္ကေလးနဲ႕
ဒုကၡေပ်ာက္တဲ့ေနရာနဲ႕ တည့္ေနတယ္။ ဒုကၡေပ်ာက္တဲ့ေနရာက
နိဗၺာန္ ပဲ။ ဥာဏ္ကေလးက မဂ္ဥာဏ္။
ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ ေ၀းသလား။ နီးသလား။ နီးပါတယ္။
ေအး ..ဒုကၡသစၥာရဲ႕ အဆံုးမွာပဲ နိဗၺာန္ ရွိတယ္။ ဒုကၡသစၥာျဖစ္တဲ့
ျဖစ္ပ်က္ေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ နိဗၺာန္ရွိတယ္။ ဒုကၡႆႏ ၱံ ကရိႆတိ-
ဆိုတာေလ။ ဒုကၡႆႏ ၱံ- ဒုကၡသစၥာရဲ႕ အဆံုး(ျဖစ္ပ်က္ေတြရဲ႕ အဆံုး)
ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို၊ ကရိႆတိ (သစၦိ ကရိႆတိ) မ်က္ေမွာက္ျပဳ
ရလတၱံ႕-ဆိုတာ ဒါေပါ့။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါ မ်က္လံုးနဲ႕ ေနာက္လံ ဘက္ဂေရာင္း ပိတ္ကား
ေပၚမွာ ၾကည့္ရတာ မဟုတ္လား။ ရုပ္ရွင္သိမ္းသြားေတာ့လည္း
ေနာက္ခံ ဘက္ဂေရာင္း ပိတ္ကားေပၚမွာပဲ မဟုတ္လား။
ေအး…. ရုပ္ရွင္ျပေနတုန္းက ပိတ္ကားေပၚမွာ အရုပ္ေတြ
သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကတာ၊ ဒုကၡသစၥာေတြနဲ႕ တူတယ္။
ရုပ္ရွင္ျပီးသြားတဲ့အခါ ပိတ္ကားေပၚမွာ အျဖဴထည္ကိုပဲ
ေတြ႕ေနရတာက နိေရာဓ သစၥာကိ္ုျမင္ရတာနဲ႕တူတယ္။
ဒါျဖင့္ ဒုကၡေတြ႕ျပီးမွ နိေရာဓ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဒုကၡ မေတြ႕
ေသးရင္ နိေရာဓ မေတြ႕နိုင္ေသးပါ။
ဘိကၡဳနီမ ကေျပာတယ္၊ “ မာရ္နတ္ေရ… ခႏၶာထဲမွာ ဒုကၡျဖစ္၍
ဒုကၡပ်က္တာပဲ ရွိတယ္ ဟဲ့။ တျခား ဘာမွ် မရွိဘူး။ ဒီေတာ့…..
ဒုကၡျဖစ္၍ ဒုကၡ ပ်က္တာက ဒုကၡသစၥာ၊
ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း သိ၊ပ်က္တိုင္း ပ်က္တိုင္း သိတာက မဂၢသစၥာ။
ေသတာက သမုဒယ သစၥာ၊
ေနာင္ ခႏၶာ မလာတာ နိေရာဓ သစၥာ၊
ဒါဆို အလုပ္လုပ္တတ္ျပီးလား။
(မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ တစ္ဘ၀ သာသနာ မွ)
No comments:
Post a Comment