ေသာတာပန္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ သစၥာတရား ႏွလံုးသြင္းမႈဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး၌ ႏွလံုးသြင္းမွန္ကန္မႈ (ေယာနိ
ေသာမနသိကာရ) ကိုေခၚတယ္၊ သစၥာတရားနာမႈျပည့္စံုုၿပီး၊ သစၥာတရားကိုအမွန္အတိုင္း ႏွလံုးသြင္းလို႔ရွိ
ရင္ ဒီဘဝကၽြတ္တမ္းဝင္ႏိုင္တယ္၊ သစၥာတရားနာမႈမရွိရင္ သစၥာတရားႏွလံုးသြင္းမႈဆုိတာမေပၚႏိုင္ဘူး၊
သစၥာမသိ သစၥာႏွလံုးမသြင္းလို႔ရွိရင္ ဘာအားထုတ္ထုတ္အပိုပါပဲ၊ ေသာတာပန္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊နိဗၺာန္မေရာက္
ႏိုင္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သစၥာသိရင္ သံသရာဝဋ္တုိ႔တယ္၊ သစၥာမသိရင္ သံသရာဝဋ္ရွည္တယ္၊ သစၥာမသိတဲ့
သတၱဝါေတြဟာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ဘံုဘဝေတြ ေလွ်ာက္ၿပီးလာခဲ့ရာမွာ အေဖေသလုိ႔ငိုရတာနဲ႔၊ ကိုယ္
သားကိုယ္သမီးေသလို႔ငိုရတာနဲ႔..က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ေရေတြဟာ သမုဒၵရာေလးစင္းထဲကေရထက္ပင္ မ်ားေသး
တယ္လုိ႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္။ ဘာေၾကာင့္သစၥာသိၿပီး၊ သစၥာႏွလံုးသြင္းလို႔ရွိရင္ အရိယာျဖစ္ရသတုန္း
ဆုိတာကို "ေပဋေကာပေဒသက်မ္းက"ရွင္းျပထားပါတယ္၊ ထင္းတံုးအစိုႀကီးကို မီး႐ိႈ႕ရင္မေလာင္းဘူး၊ အ
ေျခာက္ကိုမီး႐ိႈ႕ရင္ေလာင္တယ္၊ ထို႔အတူပဲ သစၥာတရားနာလို႔ရွိရင္ ကိေလသာေျခာက္တယ္၊ သစၥာတရား
ႏွလံုးသြင္းၿပီး က်င့္ႀကံပြားမ်ားတဲ့ အခါနဂိုက ေျခာက္ေနတဲ့ ကိေလသာဟာ ဒီမဂ္မီးနဲ႔ ႐ိႈ႕လုိက္ရင္အကုန္
ေလာင္၊ အကုန္ေျပာင္သြားတာပဲ၊ ဒါနတရားလုပ္ၿပီးနတ္ျပည္ေရာက္ခ်င္ရင္၊ သီလေဆာက္တည္ၿပီးအသက္
ရွည္ခ်င္ရင္၊ သမထအားထုတ္ၿပီး ျဗဟၼာႀကီးျဖစ္ခ်င္ရင္၊ သကၠာယဒိ႒ိဝင္းၿပီး၊ တဏွာဝင္ၿပီးကိေလသာေတြ
မေျခာက္ေတာ့ဘူး။
ဒါေတြဟာ ဒုကၡထဲနစ္ျမဳပ္ေစၿပီး ဒုကၡေပးတဲ့တရားေတြပါလားလို႔ ႏွလံုးသြင္းလုိ႔ရွိရင္၊ ကိေလသာေတြ
ေျခာက္ပါတယ္၊ ဘုန္းႀကီးက ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြဟာ ခဏခဏျဖစ္ၿပီး ခဏခဏပ်က္ေနတာ၊ (ဝိပရိဏာမလကၡ
ဏံဒုကၡသစၥံ-ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းလကၡဏရွိတဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြ) လုိ႔ျဖစ္ပ်က္ေတြခ်ည္းေဟာေနေတာ့၊
တရားနာေနတုန္းမွာ ကိေလသာေတြေျခာက္ေနတာပဲ၊ ေနာက္ ဒါေတြကိုႏွလံုးသြင္းၿပီး က်င့္ႀကံပြားမ်ားတဲ့အ
ခါက်ေတာ့၊ ဒုကၡအစစ္ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ျမင္လာတယ္၊ လာရင္ကိေလသာေတြ မဂ္မီးနဲ႔ ႐ိႈ႕လုိက္လို႔ေလာင္
သြားေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ၊ ေသာတာပန္ တည္တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သစၥာတရားနာမႈရယ္၊ သစၥာတရားႏွလံုး
သြင္းမႈရယ္၊ ဒီ ၂-ခုရွိရင္ ေသာတာပန္တည္တယ္လုိ႔"ေပဋေကာပေဒသမွာ"ရွင္းျပထားပါတယ္။ သစၥာကို
ႏွလံုးသြင္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္ထဲၾကည္ပါ၊ သူကႏွိပ္စက္သလားး မႏွိပ္စက္ဘူးလားဆိုတာၾကည့္ပါ၊ ၾကည့္လုိ႔ႏွိပ္
စက္တာေတြ ခဏခဏေတြ႔မယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အခုေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား ေျပးလႊားလုပ္ကိုင္ေနရတာဟာ
ဒီခႏၶာႀကီးထဲမွာရွိေနတဲ့တရားေတြရဲ႕ ဆူပူမႈေၾကာင့္ လုပ္ရတာပဲ၊ ေဝဒနာကလဲခံစားခ်င္တယ္၊ သညာကလဲ
မွတ္သားခ်င္တယ္၊ သခၤါရကလဲ ေစ့ေဆာ္ခ်င္တယ္၊ ျပဳျပင္ခ်င္တယ္၊ ဝိညာဏ္ကလဲ ေနရာတိုင္းသိခ်င္
တယ္၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား သြားလာမႈဟာမရပ္စဲေတာ့ဘူး၊ မရပ္စဲေတာ့ သူတို႔ဒဏ္
ခ်က္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္၊ သူ႔ခင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဒုကၡေရာက္တာပဲ၊ နာမ္ခႏၶာ ၄-ပါး သည္ေျခ
႐ူးကအၿမဲႏွိပ္စက္ေတာ့ သူ႔ကိုခင္တဲ့အေမဟာ ဒုကၡေရာက္တာပဲ။ ဒါေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ေပးပါ သြားေတာ့
မယ္ဆိုရင္သူႏွိပ္စက္လုိ႔၊ လာေတာ့မယ္ဆုိရင္သူႏွိပ္စက္လို႔ ဆိုတာကိုဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ေပေတာ့၊ သူပင္ကိုယ္
သေဘာကို တစ္ခါထိုးထြင္းၿပီးၾကည္လုိက္ျပန္ေတာ့လဲ ဝိပရိဏာမဒုကၡသစၥာႀကီးလို႔သူက ခဏခဏျပေန
တာပဲ၊ ဒုကၡသစၥာဆုိတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွအညႇာတာပါလား၊ ခဏခဏေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့သေဘာပါလား
လို႔ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ခဏခဏၾကည့္ေပးပါ၊ ၾကည့္ေပးေတာ့ မဂ္၏ေရွ႕ေျပး သမၼာဒိ႒ိျဖစ္လာမယ္၊ ခႏၶာသ
ေဘာကိုအမွန္အတိုင္း သိလာမယ္၊(ယထာဘူတဉာဏ္ျဖစ္လာမယ္) ဒီလုိ ဒုကၡသစၥာႀကီးကို အမွန္အတိုင္း
တကယ္သိလာေတာ့ ႏွိပ္စက္တဲ့တရားႀကီးကိုျဖင့္ မလိုခ်င္မရခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာလာမယ္၊ ၿငီးေငြ႔တဲ့မုန္း
လာတဲ့ ဉာဏ္ရင့္လာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဒီဒုကၡသစၥာတရားႀကီး ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ဒုကၡခ်ဳပ္သြား
တယ္၊ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားရင္ မဂ္ဉာဏ္အစစ္လာတာပဲ၊ ဒုကၡသစၥာ႐ႈေနတုန္းက ဝိပႆနာဉာဏ္ပဲ ရွိေသးတယ္၊
ျဖစ္ပ်က္ပဲျမင္ေနတယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္မွာ မဂၢင္ ၅-ပါးပဲရွိေသးတယ္၊ မဂ္အစစ္ဝင္လာတဲ့အခါမွာ မဂၢင္ ၈-
ပါးျဖစ္လာတယ္၊ မဂၢင္ ၈-ပါး-မဂ္ဉာဏ္အစစ္ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာမရွိေတာ့ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္
ဒုကၡသစၥာ ခ်ဳပ္သြားမယ္၊ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားမွမဂ္ဉာဏ္က ဒုကၡခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္ကိုအာ႐ုံျပဳေတာ့တယ္၊ ဝိပႆနာ
ဉာဏ္နဲ႔႐ႈေနတုန္းကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာကိုသာ အာ႐ုံျပဳတယ္၊ မဂ္ဉာဏ္က်ေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိေရာ
ဓသစၥာ နိဗၺာန္ကိုအာ႐ုံျပဳတယ္။
"အနာႏွင့္ဒုကၡ"အနာေပါက္ေနတဲ့အခါ အနာေပါက္တာကုိၾကည့္ေနရတယ္၊ အနာေပါက္တုန္း ဆင္းရဲရ
တယ္၊ အနာေပ်ာက္တဲ့အခါ ေပ်ာက္တာ အစားထိုးတယ္၊ အနာေပ်ာက္သြားေတာ့ ခ်မ္းသာျခင္းရတာပဲ၊
ထို႔အတူပဲ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ဒုကၡသစၥာ၊ ဒါကို ဝိပႆနာဉာဏ္-အရိယာမ်က္လံုးနဲ႔တပ္ၾကည့္ေနေတာ့ ျဖစ္ပ်က္
ဒုကၡသစၥာပဲ ျမင္ေနရတယ္၊ မဂ္အစစ္ဝင္လာတဲ့အခါ ႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ျဖစ္ပ်က္(ဒုကၡသစၥာ) ကိုမလိုခ်င္ရင္ေတာ့၊
ဒီ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥႀကီးဟာ ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာႀကီး ခ်ဳပ္သြားေတာ့ခ်မ္းသာတာ အစားထိုး
လာတယ္၊ ဒုကၡေနရာသုခအစားထိုးေတာ့ နိဗၺာန္ျမင္တာပဲ၊ ဒီေတာ့ျဖစ္ပ်က္.. ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ေအာင္သာ႐ႈ
ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္သြားရင္နိဗၺာန္ျမင္လာလိမ့္မယ္၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့ဝိပႆနာဉာဏ္သည္ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာကိုပဲ
အာ႐ုံျပဳတယ္၊ မဂ္စစ္ဝင္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့နိဗၺာန္ကိ္ု အာ႐ုံျပဳလိမ့္မယ္။ ဒုကၡသစၥာသခၤါရတ
ရားဟာ ျဖစ္ပ်က္ခ်ည္းပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြ႐ႈေတာ့ သခၤါေရဝိပႆတိ ျဖစ္ၿပီ၊ (သခၤါေရဝိပႆတိ..သခၤါရတရား
ေတြကို႐ႈျမင္ျခင္း) ဒီေတာ့ ေရွ႕ပုိင္က ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္တယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္ ရင့္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့
ဒီျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡသစၥာႀကီးကို မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ နိဗၺိႏၵဉာဏ္ (ၿငီးေငြ႔တဲ့ဉာဏ္) ရၿပီ။ ဒီတြင္ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္
(သခၤါရေတြကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈတဲ့ဉာဏ္)က တစ္ခါတည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီးေနာက္၊ မလိုခ်င္တဲ့သေဘာေပၚလာတယ္
ေပၚလာေတာ့ ဒီျဖစ္ပ်က္ေတြခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ျဖစ္ပ်က္(ဒုကၡသစၥာ)မရွိ
တဲ့ နိေရာဓ (နိဗၺာန္) အစားထိုးလာတာပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာက ဝိပႆနာစိတ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ၿပီး၊ နိဗၺာန္ကမဂ္
စိတ္၏ အာ႐ုံျဖစ္လာတယ္၊ ဒီျခားနားခ်က္ကိုမွတ္ထားပါ၊ (သခၤါေရဝိပႆတိ၊ နိဗၺာနံမဂၢႆ၊ နိဗၺာနံဖလႆ
သခၤါ တရားေတြကို ဝိပႆနာ႐ႈ၍၊ သခၤါရခ်ဳပ္သြားေတာ့ သခၤါခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္ဟာ မဂ္ဖိုလ္၏အာ႐ုံျဖစ္လာ
တယ္။ "ဉာဏ္ ၃-ဆင့္"ထို႔ေၾကာင့္(၁) ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ (၂) ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္ၾကည့္ပါ။ (၃)
ျဖစ္ပ်က္ဆံုးေအာင္ၾကည့္ပါ။ ဒီ ၃-ခ်က္မွတ္ပါ။ (၁) ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ၾကည့္တာက"ယထာဘူတဉာဏ္"
(၂) ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္ၾကည့္တာက"နိဗၺိႏၵဉာဏ္"။ (၃) ျဖစ္ပ်က္ဆံုးေအာင္လုပ္ၿပီး အဆံုးျမင္တာက "မဂ္
ဉာဏ္"၊ အလုပ္စဥ္မွာ ဉာဏ္ ၃-မ်ိဳးနဲ႔တက္လို႔ရွိရင္ ကိစၥၿပီးပါတယ္၊ မဂ္ၿပီးဖိုလ္ဆိုေတာ့ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ဖိုလ္
ဉာဏ္ဟာ ဆက္တိုက္ျဖစ္၍ တြဲလ်က္ပါပဲ၊ ဘုရားရွင္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ဉာဏ္စဥ္တက္သြားတယ္။
ဧဝ ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပညာယ ဒ႒ဗၺံ-ေရွးဦးစြာ ယထာဘူတဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈရမယ္၊"ဧဝ ပႆံ ဘိကၡေဝ
သုတဝါ အရိယသာဝေကာ"(ေဝဒနာ႐ႈရင္) ေဝဒနာယ နိဗၺိႏၵတိ- ေနာက္တစ္ခါတည္းနိဗၺိႏၵဉာဏ္သို႔တိုးတက္
သြားတယ္၊(အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ၾကည့္ပါ၊ ဒီအတိုင္းပါပဲ) ဒုတိယဉာဏ္ကနိဗၺိႏၵဉာဏ္၊ ဒီေတာ့ ယထာ
ဘူတဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺိႏၵဉာဏ္ ၂-ခုစလံုးဟာ ဝိပႆနာဉာဏ္ခ်ည္းပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္သခၤတ တရားကိုအာ႐ုံျပဳတာ
ခ်ည္းပဲ၊ နိဗၺိႏၵဉာဏ္ၿပီးေတာ့ နိဗၺိႏၵံဝိရဇၨတိ-ၿငီးေငြ႔ၿပီးသည္ရွိေသာ္တပ္ႏွစ္သက္ျခင္းကင္း၏(ဝါ)မဂ္ျဖစ္ေပၚ၏
တပ္ႏွစ္သက္ျခင္းကင္းတဲ့ မဂ္ေပၚရမယ္၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္အာ႐ုံဟာ မလိုခ်င္လို႔ ခ်ဳပ္သြားတယ္မွတ္၊ ဒီနိဗၺိႏၵ
ၿငီးေငြ႔လာကတည္းက ဒီျဖစ္ပ်က္မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဒီျဖစ္ပ်က္ဟာ ခ်ဳပ္သြားတာပဲ၊ ဒီျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္
တဲ့ေနရာမွာ နိဗၺာန္အစားထိုးလာတယ္၊။
သစၥာတရားနာတဲ့ဉာဏ္အတုိင္း ပြားမ်ားေနေတာ့ (ေဝဒနာႏွင့္တဏွာၾကား)ထဲမွာ ရွိတဲ့ကိေလသာေတြဟာ
ေျခာက္ေနတယ္၊ ေနာက္ ကိေလသာေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဒုကၡကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့လိုခ်င္တဲ့ တဏွာမ
ေနႏိုင္၊ မလိုခ်င္တဲ့ မဂ္ကသတ္ပစ္လိုက္တယ္၊ မဂ္ကဒုကၡ၏ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ တဏွာကိုသတ္ပစ္လိုက္
ေတာ့၊ ဒီက ျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡသစၥာအက်ိဳးဟာလည္း ခ်ဳပ္ရမယ္၊ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ဟာ နိဗၺာန္ကိုပဲ အာ
႐ုံျပဳေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ အလုပ္စဥ္မွာ ေရွးဦးစြာယထာဘူတဉာဏ္ရေအာင္သာလုပ္ပါ၊"ယထာဘူတဉာဏ္"
ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေဝဒနာ႐ႈတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ႐ုပ္ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္ရမယ္၊ စိတ္႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာစိတ္ျဖစ္ပ်က္
ကို ျမင္ရမယ္၊ ဒါဟာ ယထာဘူတဉာဏ္ျဖစ္တာပဲ၊ သတိပ႒ာန္ ၄-ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကို အားထုတ္လို႔ တစ္
ပါးပါးကို မုန္းလာလို႔ရွိရင္"နိဗၺိႏၵဉာဏ္"ျဖစ္တာပဲ၊ တစ္ပါးပါးဆံုးလို႔ရွိရင္ "မဂ္ဉာဏ္"ျဖစ္ရမယ္၊ တစ္ပါးပါးဆံုး
ေတာ့၊ ႐ုပ္နာမ္ဆိုတာ အခ်င္းခ်င္းမွီၿပီးေနတာျဖစ္ေတာ့ ႐ုပ္ကိုမုန္းလိုက္လို႔ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အတူတ
ကြျဖစ္တဲ့ နာမ္ကုိမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ သတိပ႒ာန္ ၄-ပါးစလံုးပါတယ္ဆိုေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးမွာ နာမ္
ကိုမလိုခ်င္ရင္ ႐ုပ္ကိုပါမလိုခ်င္တာပါသြားတာပဲ၊ ဒီေတာ့ သတိပ႒ာန္ ၄-ပါးထဲက တစ္ပါးပါးအားထုတ္ရင္
က်န္ ၃-ပါးပါသြားတာပဲ။ "ေဝဒနာႏုပႆနာ"အားထုတ္နည္းကေတာ့၊ ဥပမာ ေဝဒနာ႐ူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရွးဦး
စြာ ေဝဒနာကုိျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရမယ္ (႐ႈရမယ္) ေနာက္ေဝဒနာ ျဖစ္ပ်က္အေပၚမွာ မုန္းရမယ္၊ တရားသေဘာနဲ႔ အလိုလို မုန္းလာရမယ္၊ ေနာက္ေတာ့ဒီေဝဒနာကၡႏၶာႀကီးဟာတို႔ကိုသတ္ေနတာပဲ ဆုိၿပီး ဒီ
ေဝဒနာႀကီးကို မလုိခ်င္တဲ့ဉာဏ္ေပၚေအာင္႐ႈ၊ ႐ႈရင္း႐ႈရင္းနဲ႔ ဒီေဝဒနာႀကီးဟာ ခ်ဳပ္သြားမယ္၊ "ေဝဒနာကုန္
ေအာင္ ႐ႈႏိိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာတဏွာမရွိသည္ျဖစ္၍ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြား၏လို႔ ဘုရားေဟာထားတယ္"
ေဝဒနာခ်ဳပ္ေအာင္႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေဝဒနာမရွိတဲ့အတြက္ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အတြက္ တဏွာခ်ဳပ္သြားရတယ္၊ ေဝ
ဒနာဟာ ႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ခ်ဳပ္သြားၿပီမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာခ်ဳပ္သြားရင္ တဏွာခ်ဳပ္တယ္၊ တဏွာခ်ဳပ္ရင္ ဥပါဒါန္ခ်ဳပ္၊ ဥပါဒါန္ခ်ဳပ္ေတာ့ ကမၼဘဝခ်ဳပ္၊ ကမၼဘဝခ်ဳပ္ေတာ့ ဇာတိခ်ဳပ္၊ ဒီေဝဒနာအစ
ဇာတိအဆံုးရွိတဲ့ ဒုကၡအစုေတြဟာ ခ်ဳပ္သြားေတာ့နိေရာဓခ်ည္းျဖစ္တယ္၊ နိေရာဓဆိုေတာ့ ဒါနိဗၺာန္ေပၚလာ
တာပဲ၊ ဒီေတာ ေပဋေကာပေဒသ က်မ္းလာအတုိင္း ေရွးဦးစြာကိေလသာေျခာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊လူ႔ျပည္
နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကို ေတာင့္တရင္ ေတာင့္တရင္း ကိေလသာေတြတိုးပြားေနမယ္၊ ေျခာက္မွာမ
ဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သစၥာတရားနာၿပီ ကိေလသာေျခာက္ေအာင္လုပ္၊ ေနာက္ပြားမ်ားေတာ့ မဂ္မီးနဲ႔ ကိေလ
သာေတြကိုေျပာင္ေအာင္႐ိႈ႕နိုင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတုိ႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန ။
အမရပူရၿမိဳ႕ ။ ။
No comments:
Post a Comment