ကိုယ္ႀကီးရထားတာဟာ မီးေလာင္စာႀကီးရထားတာပဲ၊ ဒီမီးကသာမညမီးမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီခႏၶာႀကီးထဲမွာတစ္
ေထာင့္ငါးရာကိေလသာမီးေတြ ေအာင္းေနတယ္၊ တစ္ေထာင့္ငါးရာကိေလသာမီးေတြဟာ မဂ္နဲ႔မပယ္ရ
ေသးသေရြ႕ ေအာင္းေနမွာပဲ၊ ေအာင္းေနေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာေတြဟာ မီးစာေတြပဲ၊ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလ
သာကမီး၊ ခႏၶာႀကီးက ေလာင္စာ၊ မီးနဲ႔ေလာင္စာနဲ႔တြဲေနတာပဲ၊ မီးက သူေတာ္ေကာင္းဆုိရင္ မေလာင္ဘူး၊
ခင္ဗ်ားတို႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရေအာင္ဆိုၿပီး အိမ္ေဆာက္ၾက တိုက္ေဆာက္ၾကတယ္၊ အၿခံအရံေတြနဲ႔ေန
ၾက ထိုင္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိေလသာမီးေလာင္လို႔ အိမ္မွာေနႏုိင္ၾကရဲ႕လား၊ မေနရဘူး၊ ကိုယ္အိမ္က
ထြက္ေျပးေနရတာ၊ ဟိုသြားဒီသြား ေငြရွာရတယ္၊ ဟုိေစ်းစံုစမ္းေရးထြက္ရ၊ ဟိုမွာရစရာကိစၥနဲ႔သြားရ၊ ဒါ
ေလာဘမီး ေလာင္လို႔ေျပးေနရတာ၊ ဒီ ခႏၶာႀကီးဟာ လမ္းမွာလဲေလာင္ရင္း သြားတာပဲ၊ လမ္းမွာကားနဲ႔တိုက္
မိမလား၊ စက္ဘီးနဲ႔ တိုက္မိမလား၊ ေခြးကိုက္ခံရမလား၊ ဒါေတြေၾကာင့္ၾကတဲ့"ေဒါသမီး"ေလာင္လ်က္နဲ႔သြား
ေနရတာ၊ အိမ္ကထြက္တုန္းက ေလာဘမီးနဲ႔၊ လမ္းက်ေတာ့ အႏၱရာယ္ေတြေတာ့ ေဒါသမီးနဲ႔၊ ဒီလိုေလာင္
ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ခြင္ ကိုယ္ရစရာရွိတဲ့ဆီ သြားေနရသျဖင့္၊ ဒီအိမ္ေဆာက္ၿပီး အိမ္မေနရတာထြက္ေျပးေန
တာဟာ မီးေလာင္လို႔၊ အိမ္ေဆာက္ၿပီးအိမ္မွာေနရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ အေတာ္ပဲရွားတယ္၊ ေျခလ်င္သြားေနရင္ ေႏွး
မွာစိုးလို႔ စက္ဘီးနဲ႔သြားရင္၊ စက္ဘီးနဲ႔ ေႏွးမွာစိုးလို႔ ကားနဲ႔သြားရ၊ တစ္ခါ ကားနဲ႔ ေႏွးတယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္
ပ်ံ ျမန္လွၿပီေအာက္ေမ့ေနတာ၊ ကိေလသာမီးကတအားေလာင္ေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ ေႏွးသြားတယ္၊
အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းမွာ ေန႔တုိင္းထြက္ထြက္ေနၾကတာဟာ ေန႔တိုင္းမီးေလာင္ေနလို႔မွတ္၊ ဘယ္အိမ္သြား
ၾကည့္ၾကည့္ ေန႔တိုင္းမီးေလာင္ေနတာပဲ ေတြ႔ရမယ္။
အခု ဘုရားေဟာတဲ့ သစၥာတရားေတြနာေနရတာဟာ ထိုက္တန္တဲ့ပါရမီရွိလို႔ပဲ၊ ဒါေပမယ့္လို႔ ပါရမီျပည့္မယ့္
ႀကံရင္းေလာင္ရင္းျဖစ္ေနေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္မွာမဟုတ္ဘူး၊ မီးက ခႏၶာကုိယ္တြင္ေလာင္တာမဟုတ္
ဘူး၊ သူေတာ္ေကာင္းရတနာပါေတာင္ ေလာင္ပစ္တာ၊ သစၥာမသိတုန္းကဆိုရင္ေလာင္မွန္းလဲ မသိဘူး၊
ေလာင္တာလဲ အမွန္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပါလာတဲ့ အရင္းေတြ (ပါရမီကုသိုလ္ေတြ) အကုန္႐ႈံးေပါ့၊ ခႏၶာလဲ
႐ႈံး သူေတာ္ေကာင္းရတနာေတြလဲ ႐ႈံးေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးရပါလိမ့္၊ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္မလာလို႔၊
သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္သာ ခႏၶာမွာ ကိန္းေနတယ္ဆိုရင္ ကိေလသာဝင္ခြင့္မရဘူး၊ ဝင္ခြင္မရရင္ မေလာင္ႏုိင္ဘူး
ကိေလသာကသာထြက္ေျပးရေတာ့တယ္၊ မဂ္က အႏိုင္ရသြားေတာ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္သည္ တစ္
ေထာင္းငါးရာကိေလသာမီးေတြကို အကုန္ေလာင္ၿပီး အႏိုင္ယူႏုိင္တယ္၊ ဒါ ဒုကၡသစၥာပဲကြလို႔ ဉာဏ္ကဆံုး
ျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊ ဒီဒုကၡ ၂-ခုစလံုးဘယ္ဒုကၡမွမႀကိဳက္
ႏိုင္ဘူး၊ ဒုကၡမွန္းသိၿပီလို႔ ဒုကၡကုိပုိင္းျခားလိုက္ပါ၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ဒုကၡပိုင္းျခားပံု ဒီလိုလာတယ္၊ ဒုကၡ
ျဖစ္လုိ႔ ဒုကၡပ်က္တာမွတစ္ပါး မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ ဘာမွ်မရွိဘူးတဲ့။ ဒုကၡကို ႀကိဳက္ေနတာကေတာ့"ဝိပၸလႅာသ'
(အသိ အျမင္ေဖာက္ျပန္မႈ) ေၾကာင့္ပဲ၊ ဝိပၸလႅာသသတၱိရွိလို႔'တဏွာ'ကႀကိဳက္တာ၊ ေရွးကတဏွာႀကိဳက္လို႔
အခုမႀကိဳက္ေအာင္သစၥာတရား အနာခိုင္းေနတာ၊ ဒါဒုကၡသစၥာလို႔ ပိုင္းျခားသိၾကပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏာၱန္မွာ
႐ုပ္နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ကလဲျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာပဲ၊ နာမ္ကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ ၂-ခုစလံုးျဖစ္တာလဲ
ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡ၊ နာမ္ကလဲဒုကၡ၊ ႐ုပ္ကလဲဒုကၡ၊"ဘာေဝတဗၺ"(မဂ္) နဲ႔ပြားၾကည္လိုက္ေတာ့၊ ခႏၶာ
ကိုယ္ထဲမွာျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာမွတစ္ပါး ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါးဘာမွမရွိဘူးလို႔ ေတြ႔ရမယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ပဲ
ေတြ႔မယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ပ်က္ေတြ(ျမင္)လာရင္ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ခုတြင္ တစ္ခုခုကိုပဲလိုက္ၿပီး ႐ႈလိိုက္၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ခုက
အခ်င္းခ်င္း မွီေနတာျဖစ္ေတာ့ တစ္ခုပ်က္တာ ျမင္ရင္၊ က်န္တစ္ခု ပါသြားတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္
ေအာင္ၾကည့္၊ ဆက္ၾကည့္၊ ဆက္႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာေအာင္ၾကည့္ ႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာလို႔ ဒီဒုကၡသစၥာႀကီး
ေတာ့ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုရင္ ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ၿပီ၊ သမုဒယသစၥာလဲ ခ်ဳပ္ၿပီ၊ ဒီ ၂-ခု ခ်ဳပ္သြားရင္ နိဗၺာန္
ေရာက္ၿပီ၊ ခႏၶာအဆံုးမွ နိဗၺာန္ရွိတယ္။
(ဒုကၡသစၥာ၏ ဝိပရိဏာမ႒ ၄-)
"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"ေသာတာပန္တည္ျခင္း၏ အေၾကာင္း ၄-ပါးရွိတယ္၊ ဒီ ၄-ပါးက (၁) "ကလ်ာဏမိတၱ"သူ
ေတာ္ေကာင္းနဲ႔ေပါင္းမႈ၊ (၂) သူူေတာ္ေကာင္းတရား နာမႈ၊ (၃) သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ႏွလံုးသြင္းမႈ၊
(၄) ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ-သူေတာ္ေကာင္းတရား အားေလ်ာ္စြာတရားကုိက်င့္မႈ၊ ဒီ ၄-ခ်က္ကို လုပ္ေဆာင္ရင္
ေသာတာပန္တည္ႏိုင္တယ္လို႔ အဂၤုတၱိဳရ္မွာ ဘုရားကေဟာထားတယ္၊ ဒီေတာ့ ေသာတာပန္တည္ခ်င္လို႔ရွိ
ရင္"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"အလုပ္ဟာအေရးႀကီးတယ္၊ ဓမၼာႏု-ဓမၼအားေလ်ာ္စာ၊ ဓမၼပဋိပတၱိ-ဓမၼကုိက်င့္ႀကံအား
ထုတ္မႈ၊ 'ပဋိပတၱိ'ဆိုတာ အက်င့္ေျပာတာ၊ ဒီေတာ့"ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ"ဆိုတာ ဓမၼသေဘာကို ဓမၼသေဘာနဲ႔
ၾကည့္ပါလို႔ေျပာတာ၊ ဓမၼဆိုတာက နာမ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ႐ုပ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြဟာ အၿမဲေဖာက္ျပန္
ပ်က္စီးေနတာပဲ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကို အၿမဲျပတယ္၊ ဒီလို ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြက အၿမဲေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး
ေနတာကို ျပလို႔ရွိရင္၊ ဒီကဉာဏ္က (မဂၢင္ ၅-ပါးက) အဲဒီေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတဲ့ ေရွ႕ဓမၼ၏ (ေရွ႕႐ုပ္နာမ္
ဓမၼ၏) သေဘာကို ေနာက္ဓမၼက (ေနာက္ကဉာဏ္က) ေနၿပီးၾကည့္ေပးပါတဲ့၊ ဒီလို ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ က်င့္
မယ္ဆိုရင္ ဒီဘဝမွာေသတာပန္တည္ရမယ္လို႔ အဂၤုတၱိဳလ္က ၄-ခ်က္ျပတဲ့အထဲမွာ ဒါအေရႀကီးဆံုးအခ်က္ပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔ ခႏၶာႀကီးဟာ ဓမၼသေဘာမေျပာတဲ့အခ်ိန္ရယ္လို႔ မရွိဘူး၊ အၿမဲေျပာေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား
တို႔ကမၾကည့္ဘူး၊ ေျပာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း လိုက္ၾကည့္ပါ၊ ေျပာတာကျဖင့္မေရတြက္ႏိုင္ဘူး၊ မေရတြက္ေအာင္
ေျပာေနေပမယ့္ ၾကည့္မႈကမေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မၾကည့္ဘဲေနေသာေၾကာင့္၊ ကိေလသာခပ္သိမ္း ႐ုပ္သိမ္း
တဲ့၊ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္္းတဲ့ နိဗၺာန္မေရာက္တာ၊ ဒါျဖင့္ ဓမၼကေျပာတိုင္း မၾကည့္တာသည္ နိဗၺာန္မရျခင္း၏
အေၾကာင္းပဲလို႔မွတ္၊ ဓမၼကိုက်င့္ရင္ ေသာတာပန္ျဖစ္မယ္၊ မက်င့္မိတဲ့အတြက္ ေသာတာပန္မျဖစ္တာ၊ ဒီ
ဓမၼဟာ နာမ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္၊ ႐ုပ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္၊ ၾကည့္လိုက္တိုင္းဟာ အဲဒီ ဓမၼထဲမွာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီေန
တာေတြ႔ရမွာပဲ၊ ဒါဟာ ဓမၼရဲ႕ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတာကိုသိတာပဲလို႔မွတ္၊ ဒီလိုသိရင္ ဒီဓမၼကုိ ခင္တြယ္တဲ့
တဏွာဟာ အခြင့္မရေတာ့ဘူး။
အခုေတာ့ ဓမၼရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတာကို (ဝါ) ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ဓမၼကို မၾကည့္မိလို႔၊ ဝိပႆနာ
ဉာဏ္နဲ႔ မၾကည့္မိလို႔၊ ငါနာတယ္ ငါကိုက္တယ္ဆိုၿပီး သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ၾကည့္ေနတာ..သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ မၾကည့္မိဘူး
ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္နဲ႔ေဝးေနတာ၊ တရားနာၿပီး က်င့္ရမယ့္အလုပ္ကျဖင့္ ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိအလုပ္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ႐ုပ္
နာမ္ဓမၼနဲ႔ ၾကည့္ေပး၊ ဒီလို ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိနဲ႔ ၾကည့္ေပးလို႔ရွိရင္"သစၥဉာဏ္"ျဖစ္တယ္၊ သစၥဉာဏ္ျဖစ္လို႔ရွိ
ရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ ေနာက္ကလိုက္ရလိမ့္မယ္၊ ကိစၥဉာဏ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ကတဉာဏ္ဟာ အလိုလိုေရာက္သြား
မွာပဲ။"ဝိပရိဏာမ႒ႏွင့္ကိစၥဉာဏ္"ကဲ..ကိစၥဉာဏ္ကိုေရွးဦးစြာျပမယ္၊ ဝိပရိဏာမေ႒ာ-ပင္ကုိယ္သေဘာအ
ျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ၊ ႐ုပ္နာမ္အစုျဖစ္တဲ့ လက္ရွိခႏၶာႀကီးဟာ အၿမဲပဲေဖာက္ျပန္ေနတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ရွိခႏၶာႀကီးထဲ၌ တရားနာရင္းမတၱနဲ႔ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားတယ္၊ ႐ုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း
သြားတယ္၊ ဒီလုိ နာမ္မ်ိဳးမ်ိဳး ႐ုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္ေနပံုကိုသတိထားပါ၊ သတိထားၿပီး ေျပာင္းေနတဲ့ဆီကို
ဉာဏ္ေရာက္သြားၿပီးဆိုရင္၊ ဪ..႐ုပ္နာမ္ေတြဟာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားပါလားဆိုတာ ေတြ႔မယ္ သိမယ္၊ ဒီလို
ဉာဏ္ကခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ထည့္ထည့္ၿပီးေပးလုိက္ရင္၊ တရားအၿပီး နာၿပီးတဲ့အဆံုးမွာ ကိစၥၿပီးႏိုင္တယ္လို႔
မွတ္။ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးဟာ အမိဝမ္းေခါင္းထဲက ထြက္လာကတည္းက ဇရာ၊ မရဏ (အို-ေသ) ကိုရြက္ၿပီး
ထြက္လာခဲ့တာ၊ ဇရာမရဏကို ယူေဆာင္လာခဲ့လို႔ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ဝိပရိဏာမ႒ျဖစ္ရရွာတယ္၊ ေဖာက္ျပန္
ပ်က္စီးရရွာတယ္၊ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးကုိ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါး
လံုးဟာ ဇရာမရဏ ဒဏ္ခ်က္နဲ႔အခ်ိန္မေရြး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ဇရာမရဏသည္
ခႏၶာထဲမွာေမြးကတည္းက တစ္ခါတည္းပါလာေသာေၾကာင့္၊ ခႏၶာ ၅-ပါးသည္ ဝိပရိဏာမ သေဘာလည္း
တစ္ခါတည္းပါလာေတာ့တာပဲ၊ "ဝိပရိဏာမလကၡဏံစဒုကၡသစၥံ"(ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့လကၡဏာသည္
ဒုကၡသစၥ) ဆုိေသာေၾကာင့္၊ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာ-ဆင္းရဲတာအမွန္ပဲ၊ ဒီလို ခႏၶာႀကီးကုိဒုကၡသစၥာသိရင္
သစၥဉာဏ္ရၿပီ၊ ခႏၶာႀကီးကုိဉာဏ္နဲ႔စိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး (ဝါ) ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ခဏခဏ
ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာပါလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ ကိစၥသာရွိပါးလားလို႔သိရင္၊ ဒီသိတဲ့ဉာဏ္ဟာ
ကိစၥဉာဏ္ပါပဲ၊ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ေရာက္တာပဲ၊ ကတဉာဏ္ဆိုတာ မဂ္ဉာဏ္ကိုေျပာတာ။
ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ (မဂ္ဉာဏ္) ရခ်င္လို႔ရွိရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဉာဏ္နဲ႔စိုက္
ၿပီးၾကည့္ၾကည့္ေပးပါ၊ ၾကည့္ၾကည့္ေပးသြားေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိ ႐ုပ္ဓမၼနာမ္ဓမၼေတြဟာ သူတို႔ယူလာခဲတဲ့
ဇရာမရဏ (အိုမႈ၊ ေသမႈ) ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖတ္..ျဖတ္၊ ျဖတ္..ျဖတ္နဲ႔ပ်က္စီးသြားတာကိုေတြ႔ရမယ္၊ ႐ႈတဲ့
အခါ ေဝဒနာတစ္လံုးတည္း ႐ႈလဲဒီကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈ၊ သညာတစ္လံုးတည္း႐ႈလဲ ဒါနဲ႔႐ႈ၊ ကာယာႏုပႆနာေခၚ
တဲ့ ႐ုပ္႐ႈရင္လဲ ဒါနဲ႔ပဲ႐ႈ၊ စိတ္႐ႈလဲ ဒါနဲ႔၊ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈေပး ဒီလို ႐ႈေပးလို႔ရွိရင္ မိမိခႏၶာႀကီးဟာ ဝိပရိဏာမကိစၥ
ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတဲ့ ကိစၥမွတစ္ပါးဘာကိစၥမွမရွိဘူး၊ ဒီေတာ့ ခႏၶာ ၅-ပါးဟာ ဝိပရိဏာမ-ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး
ျခင္းကိစၥရွိတယ္၊ ဇရာမရဏဒဏ္ခ်က္နဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ေတြေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကို ဒီကအသိနဲ႔၊ ဝိပႆနာမဂ္
ဉာဏ္နဲ႔လိုက္ေပး၊ ဒီလိုခႏၶာ ၅-ပါး၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ရၿပီမွတ္
"ကတဉာဏ္"ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ေရာက္တာပဲ၊ ကတဉာဏ္ေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကုိယ္တုိင္ပဲ
ခႏၶာမရိွတဲ့ေနရာ (နိဗၺာန္) ကုိျမင္ရမယ္၊ ျမင္ေတာ့ ဪဒီေနရာက အေသလြတ္..ဇရာမရဏတို႔ မေရာက္
ႏိုင္တဲ့ေနရာပါလား ဆိုတာကုိကိုယ္တုိင္အားထုတ္ၿပီ ကတဉာဏ္ရရင္ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္၊ ဝိပႆနာ အလုပ္
လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ကိစၥဉာဏ္ဆံုးသြားရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္သြားမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာခ်ဳပ္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္၊ ခႏၶာခ်ဳပ္
သြားေတာ့ အဲဒီခႏၶာခ်ဳပ္..ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ သုခနိဗၺာန္လာမယ္၊ ကတဉာဏ္ရရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္..ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့
နိေရာဓ..နိဗၺာန္ကိုျမင္ရၿပီ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရၿပီ၊ နိေရာဓဆိုတာ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသႏၱိသုခ..ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာ
မႈရွိတာကိုေျပာတာ၊ ဥပမာ..လက္ေမာင္းမွာ အနာေပါက္တယ္၊ ေဆးကုလို႔ေပ်ာက္သြားေတာ့ အနာမရွိတာ့
ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ထို႔အတူပဲ၊ နဂိုက ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္ေနတာ၊ ဝိပႆနာမဂ္ဉာဏ္ ေဆးနဲ႔ကုလိုက္လို႔ရွိရင္ အ
ကုန္ေပ်ာက္တာပဲ၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္မွာ အတၱိဘိကၡေဝ နိဗၺာနံ (ရဟန္းတို႔ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဧကန္ရွိတယ္) လို႔
ေဟာထားေတာ့၊ နိဗၺာန္ဟာ ဧကန္ရွိ၊ တကယ္ရွိ၊ ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္တာသာ မရွိတာ၊ ဒုကၡနဲ႔ဆက္သြယ္တာ
ကေတာ့ ဒီဇရာမရဏနဲ႔ဆက္သြယ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ပဲ၊ နိဗၺာန္ဟာ ဇရာမရဏနဲ႔ မဆက္သြယ္ေတာ့ဘူး၊ ကတ
ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ျမင္ရတယ္၊ ဘုရားကနိဗၺာန္ရွိတယ္လို႔ေဟာထားၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကမယံုဘူး၊ ဒီကိစၥဉာဏ္ကို
ရေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ကတဉာဏ္ ရသြားရင္ နိဗၺာန္ရွိတာကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္မယ္လို႔မွတ္။
အဲဒီေတာ့ အိုတာရွိရင္ မအိုရာ၊ နာရာရွိရင္ မနာရာ၊ ေသရာရွိရင္ မေသရာရွိတာေပါ့၊ အပူရွိရင္ အေလးရွိ
တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကတဉာဏ္ရေအာင္ လုပ္ၾကည့္၊ ကတဉာဏ္ရခ်င္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ကို အရင္လုပ္၊ ကိစၥ
ဉာဏ္ဆိုတာ ခႏၶာ ၅-ပါး၏ ခဏခဏႏွိပ္စက္ေနတာကို သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊ ခႏၶာ ၅-ပါးကို ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္
ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့၊ ဒီခႏၶာႀကီးကိုျဖင့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ မရခ်င္..မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဆိုတာလာမယ္။
လာရင္ သမုဒယခ်ဳပ္တယ္၊ သမုဒယဆိုတာ ခႏၶာ ၅-ပါး..ဒုကၡ၏ျဖစ္ေၾကာင္းတဏွာပဲ၊ သမုဒယ..တဏွာခ်ဳပ္
သြားရင္ ဒုကၡလဲခ်ဳပ္သြားတာပဲ၊ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး၊ မီးၿငိမ္းသြားရင္ အပူေပ်ာက္ရသလိုပဲ၊ မီးက သမုဒယ
သစၥာနဲ႔တူတယ္၊ အပူကေတာ့ ဒုကၡသစၥာနဲ႔တူတယ္၊ သူတို႔ ၂-ခု မီးနဲ႔အပူေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ေအးတဲ့သတၱိ
ပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆိုတာ မီးနဲ႔အပူၿငိမ္းၿပီေအးၿပီေပါ့၊ ဒီဒုကၡနဲ႔ ဝဋ္ကၽြတ္ေပေပါ့လို႕
သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊ "သစၥဉာဏ္"ကေတာ့ ဘုန္ႀကီးေဟာတာနဲ႔ရပါတယ္၊ "ကိစၥဉာဏ္"ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ပြားယူ
မွရမယ္၊ ပြားလိုက္ရင္ရတယ္၊ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ပြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးဟာ ပ်က္ေနတာပဲ၊ ဘယ္
ခႏၶာျဖစ္ျဖစ္ ပ်က္မွာပဲ၊ အတိတ္ကလဲဒီလိုခ်ည္းပဲ၊ အခုလဲဒီလိုပဲ၊ ေနာင္ အနာဂတ္လဲ ဒီလုိေနမွာပဲ၊ "ဒီ ခႏၶာ
ခင္တဲ့ တဏွာကုန္ရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္တာပဲ"ခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာရွိရင္ ခႏၶာရမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဒီခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာမရွိ
ေတာ့ရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္း ဒုကၡသိမ္း၍ေအးၿငိမ္းတဲ့နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့တာပဲ၊ ဒီေတာ့နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္၊
နိဗၺာန္ျမင္တဲ့"ကတဉာဏ္"ရခ်င္ရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ဖိၿပီး အလုပ္လုပ္၊ ကိစၥဉာဏ္ဆိုတာ တျခားမဟုတ္
ပါဘူး၊ ဘုန္းႀကီးက ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈခုိင္းတဲ့ အလုပ္ပါပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလို႔ သင္ထားတယ္၊ ခုိင္းထားတယ္
ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖို႔ ေဝဒနာေတြသင္ထား၊ စိတ္ေတြသင္ထား၊ ႐ုပ္ေတြသင္ထား ႀကိဳက္ရာ႐ႈလို႔ သင္ထားၿပီးၿပီ ၊
ဒါေတြဟာ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ သင္ထားတာပဲ၊ ကိစၥဉာဏ္ ရင့္သြားလို႔ ဒီခႏၶာႀကီးမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုရင္
ကတဉာဏ္ျဖစ္ၿပီ ရၿပီ၊ ကိစၥဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္..ဒုကၡကုိအာ႐ုံျပဳတယ္ (ျမင္တယ္) ကတဉာဏ္က ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ
နိဗၺာန္ကိုအာ႐ုံျပဳတယ္ (ျမင္တယ္)၊ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈ၊ ဒီေတာ့ ပထမ ဘုန္းႀကီးတာဝန္
က"သစၥာဉာဏ္"ရေအာင္ေဟာေျပာရတဲ့အလုပ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔တာဝန္က"ကိစၥဉာဏ္"ရေအာင္ ဝိပႆနာပြား
မ်ားရတဲ့ အလုပ္၊ ပြားမ်ားဖန္မ်ားလို႔ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ကိစၥဉာဏ္သာ ဆံုးေအာင္လုပ္ခဲ့လို႔ရွိရင္
"ကတဉာဏ္"ဟာ အလိုလိုေပၚမယ္၊ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆုိတာ အားထုတ္ရမယ့္ဉာဏ္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိစၥၿပီး
ၿပီလို႔ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕။ ။
No comments:
Post a Comment