မိန္းမရယ္လို႔ ဆိုၾကတာက သမုတိနယ္မွာပညတ္အားျဖင့္မွန္တယ္၊ ပရမတၳသစၥာနယ္အားျဖင့္ ႐ုပ္နဲ႔ နာမ္
ပဲရွိတယ္၊ ဥပမာ ျမစ္ဟုိဘက္ကမ္းကိုေလွနဲ႔ကူးသြားမယ္ဆိုရင္ ေလွေၾကာင့္လဲဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္
ဆိုရမယ္၊ လူေၾကာင့္လဲ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္ဆိုရမယ္၊ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အမွီျပဳေနရတာပဲ၊ အေၾကာင္း
နဲ႔ အက်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ေၾကာင့္လဲ နာမ္ျဖစ္တယ္၊ နာမ္ေၾကာင့္လဲ ႐ုပ္ျဖစ္ေပၚလာရတယ္လို႔မွတ္ပါ၊ ဒီခႏၶာ
မွာရွိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပဳခဲ့တဲ့ ကံ၏အစြမ္းေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္၊ ကံရွိုသေရႊ႕ ဒီ႐ုပ္နာမ္အစဥ္ဟာ
ျပတ္မသြားဘူး၊ ေသရင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အယူဟာ ဥေစၦဒဒိ႒ိ အယူပဲ၊ ဒါမွားတဲ့အယူပဲ ကုသိုလ္ အကု
သိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္အစဥ္ေတြ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနရတယ္၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးေပးဆိုတာရွိတယ္၊
ကံတို႔၏ အက်ိဳးေပးတရားဟာ ဉာဏ္နဲ႔မွန္းဆၿပီးသိႏိုင္တယ္၊ အေၾကာင္းတရားတိုင္းမွာ အက်ိဳးတရားရွိတာ
ခ်ည္းပဲ၊ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ဆိုတဲ့ကာလ ၃-ပါး ရွိေနတာပဲ၊ ကာလ ၃-ပါးရွိေနတာ့ အတိတ္ဘဝလဲ
ရွိရမယ္၊ ယခုလက္ရွိဘဝလဲရွိရမယ္၊ ေနာင္အနာဂတ္ဘဝလဲရွိရမွာေပါ့။
လူေတြဟာ အတိတ္ဘဝကံအေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခုဘဝမွာအက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႐ုပ္ရည္အမ်ိး
မ်ိဳး၊ စိတ္ေနသေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပညာမွာလဲ ထူးခၽြန္မႈ မထူးခၽြန္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဆင္ရဲခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲ
ျပားျခားနားေနၾကတာေပါ့၊ ဒီလိုကြဲျပားမႈေတြဟာ ရာသီဥတုနဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္အေတြ႔အႀကံဳႀကိဳးစားမႈအေပၚမွာ
အနည္းအပါးေတာ့တည္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ျပဳခဲ့တဲ့ ေစတနာကံက ပဓာနပဲ၊ သူကစီမံတာပဲ၊ ဒီေတာ့
အခုဘဝ ၃-ပါးဆက္စပ္ပံုကို ႐ုင္းျပမယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ဘဝ၊ ယခုေရာက္ဆဲပစၥဳပၸန္ဘဝ၊ ေနာက္လာမယ့္
အနာဂတ္ဘဝလို႔ ဘဝ ၃-ပါးကိုတန္းၿပီးေတာ့မွတ္ထားပါ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ားဒီဘဝ ၃-ပါးဟာတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု
ဆက္မိေအာင္ဆက္စပ္ေနပါသလဲ၊ ဒီဘဝေတြကိုဆက္မိေအာင္လုပ္တဲ့ လက္သည္ကို ရွာၾကစို႔၊ အပ္ခ်ဳပ္သ
မားဟာ အထည္စက္႐ုံ၊ ရက္ကန္းစင္တို႔ကထြက္လာတဲ့အဝတ္အထည္ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္နဲ႔ အံက်ျဖစ္
ေအာင္ဆက္စပ္ခ်ဳပ္လုပ္ေပးလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕လံုခ်ည္၊ အကၤ်ီေတြျဖစ္လာရတာ၊ ဒီေတာ့ သမုဒယသစၥာဆိုတဲ့
တဏွာေလာဘဟာ ဒီအပ္ခ်ဳပ္သမားလိုပဲ ဒုကၡသစၥာ ဘဝေတြကို ဆက္စပ္ေပးေနတယ္၊ တစ္ဘဝၿပီး တစ္
ဘဝမျပတ္ရေအာင္ဆက္ေပးေနတယ္၊ အတိတ္ဘဝကစုေတၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ယခုေရာက္ဆဲ ပစၥဳ
ပၸန္ဘဝကိုဆက္ေပးတယ္၊ ဒီပစၥဳပၸန္ဘဝကေသၾကရဦးမယ္၊ ေသရင္ပစၥဳပၸန္ဘဝ စုတိစိတ္ကေလးနဲ႔ အနာ
ဂတ္ဘဝ ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလးကို ဆက္ေပးဦးမယ္၊ ဒီေတာ့ တဏွာေလာဘမေသသေရြ႕ေတာ့ ဘဝ ဒုကၡ
အဆက္မျပတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ တဏွာေလာဘဟာ အတိတ္ဘဝနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၊ ၿပီးေတာ့ ပစၥဳပၸန္ဘဝနဲ႔
အနာဂတ္ဘဝေတြဟာ အဆက္မျပတ္ေအာင္ဆက္ေပးေနတာပဲ၊ ဒီတဏွာေလာဘ မေသသေရြ႕ေတာ့
"စုတိၿပီး-ပဋိသေႏၶ၊ ပဋိသေႏၶ-စုတိ"ဆက္စပ္ေပးေနမွာပဲ။
တစ္သံသရာလံုးမင္းတို႔ငါတို႔ကို ဒုကၡအားလံုးနဲ႔ဆက္စပ္ေပးေနတာဟာ ဒီ"တဏွာေလာဘ"ပဲ၊ ဒီတဏွာ
ေလာဘကိုအေသမသတ္ႏိုင္သေရြ႕ကာလပတ္လံုးဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡဆက္ျပတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔မွတ္
ပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ဒီဘံုဘဝကို ကုသိုလ္ကံကဆက္သလိုလိုထင္ခ်င္ထင္ေနမယ္၊ ကုသိုလ္ကံေပမယ့္၊
ဒီတဏွာမရွိရင္ ဒီကုသိုလ္ကံဟာ နိဗၺာန္ပို႔တယ္၊ သူကဘဝဆက္ေတြေပးေနလို႔ နိဗၺာန္မေရာက္တာ
ကုသိုလ္ကံဟာ တဏွာရဲ႕လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့အတြက္၊ လူ႔စုတိနဲ႔ နတ္ပဋိသေႏၶဆက္ေပးလိုက္တာပဲ၊ စု
တိနဲ႔ ပဋိသေႏၶအဆက္မျပတ္ရေအာင္ဆက္ေပးတဲ့ လက္သည္ရင္းကေတာ့ ဒီတဏွာေလာဘပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔
က သာမညဉာဏ္ကေလးနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ဪ..ကံေကာင္းလို႔ လူ႔ျပည္ေရာက္လာတယ္၊ ကံေကာင္းလို႔နတ္
ျပည္ေရာက္လာတယ္လို႔ ထင္ၾကမယ္၊ ဒီ..ကံေတြဟာဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း၊ တဏွာေသရင္အေဟာသိ
ကံျဖစ္သြားရတယ္၊ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘုရားျဖစ္ခါနီး ေဝသႏာၱရာမင္းႀကီးဟာ ဒါနကုသိုလ္ကံေတြ
အမ်ားႀကီးျပဳလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေတာင္သူရဲ႕ ဒါနကုသိုလ္ကံေတြဟာကုန္ၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး
တဏွာရွိတဲ့ ပုဂၢဳလ္သာဆိုရင္အက်ိဳးေပးလို႔မကုန္ႏိုင္ဘူး၊ သို႔ေသာ္ေဗာဓိပင္နဲ႔ေရႊပလႅင္မွာ ဝိပႆနာအလုပ္
ကိုလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ တဏွာေလာဘကေသသြားေတာ့ ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးရင္ ဘယ္ဘဝမွမဆက္
ေတာ့ဘူး၊ ဒါတဏွာကုန္လို႔မဆက္တာ"ကံ"ကေတာ့မကုန္းဘူး တဏွာကုန္လို႔သာမဆက္ႏိုင္တာ၊ ဒါျဖင့္ ဘဝ ဆက္ေလသမွ်ဟာ တဏွာေလာဘလို႔သာမွတ္ၾက။
ဒါျဖင့္"ကံ"ဟာေၾကာက္စရာေကာင္းသလား၊"တဏွာ"ဟာေၾကာက္စရာေကာင္းသလားဆိုေတာ့၊ တဏွာက
ေၾကာက္စရေကာင္းတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ အကုသိုလ္ကံႏွိပ္စက္မွာေၾကာက္လိုက္ၾကတာ၊ တဏွာ
ေၾကာက္တယ္လုိ႔မပါဘူး၊ အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးလို႔ ဒိုင္ခနဲ႔ေသမွာ၊ စီးပြားေရး ပ်က္သြားမွာပဲ ခင္ဗ်ားတို႔
ေၾကာက္ေနၾကတာ၊ တစ္သက္လံုး မုဆိုးလုပ္စားေနတဲ့ မုဆိုးႀကီးဟာအကုသိုလ္ကံေတြမနည္းဘူးလုပ္ထား
တာ၊ သို႔ေသာ္လဲ ဘုရားနဲ႔ေတြ႔လို႔ ဘုရားရဲ႕ တရားကိုနာၿပီး ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအကု
သိုလ္ကံေတြဟာ အက်ိဳးဆက္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘာျပဳလုိ႔ တဏွာခ်ဳပ္သြားလို႔၊ ဒီေတာ့ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ
"ကုသိုလ္ကံ"ေတြကိုလဲ ဒီေလာက္အားကိုစရာမလိုပါဘူး၊"အကုသိုလ္ကံ"ေတြကိုလဲ ဒီေလာက္ေၾကာက္စ
ရာမရွိပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘဝမ်ားစြာက ဝဋ္ထဲလည္မယ့္ ဝဋ္ကုသိုလ္ကံေတြ အကုသိုလ္ကံေတြ တစ္ပံုႀကီး
ရွိမွာပဲ၊ အဲဒီအကုသိုလ္ကံေတြကို မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ဘဝဆက္တတ္တဲ့"တဏွာ"ေသရင္ အဲဒီကုသိုလ္ကံ အ
ကုသိုလ္ကံေတြဟာ"အေဟာသိကံ"ျဖစ္ပါတယ္၊ အက်ိဳးမေပးေတာ့ပါဘူး၊ တဏွာေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကံက
သာ အက်ိဳးေပးႏိုင္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္တဏွာကိုသတ္လိုက္ရင္"ကံ"ကမဆက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္
"ကံ"ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔၊ သစၥာ ၄-ပါးမွာကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေတြဒီေလာက္မေဟာပါဘူး၊ သမုဒယ-တဏွာ
ေသရင္ၿပီးတာပဲလို႔ ဘုရားက ဒီတစ္လံုးတည္းေဟာထားတယ္၊ တဏွာ-သမုဒယကိုမဂ္နဲ႔ ပယ္သတ္လိုက္
ရင္၊ ဘာမွပူစရာမရွိပါဘူး၊
ခင္ဗ်ားတို႔က ကုသိုလ္ကံေလးေတြဝင္လာရင္ တၿပံဳၿပံဳနဲ႔၊ အကုသိုလ္ကံေလးေတြဝင္လာရင္ တမဲ့မဲ့တရြဲ႕ရြဲ႕
နဲ႔ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာကုသိုလ္ကံကို ဝမ္းေျမာက္တာလဲမွားတယ္၊ အကုသိုလ္ကံကို ေၾကာက္တာလဲမွား
တယ္၊ သစၥာနဲ႔ ေဝဖန္လိုက္ေတာ့ သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘကိုေၾကာက္မွ အေၾကာက္မွန္ ဘုရားက
"တဏွာအပ္ခ်ဳပ္သမား"လို႔သာေဟာတယ္၊"ကံအပ္ခ်ဳပ္သမား"လို႔မေဟာခဲ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တကယ္ဒုကၡ
ေပးေနတာဟာ ဒီတဏွာပဲ၊ ဒုကၡအေပးဆံုးျဖစ္တဲ့ တဏွာကအေရွာင္ေကာင္း အပုန္းေကာင္းဆိုေတာ့ သူ႔
ကိုဖမ္းရတာ အလြယ္ဘူး၊ ဉာဏ္နဲ႔ဖမ္းမွမိတယ္၊ ဘုရားေတာင္မွ ေဗာဓိပင္နဲ႔ ေရႊပလႅင္ေပၚေရာက္မွ တဏွာ
ကိုမင္းအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိၿပီ ေနာက္ကိုမင္းဘယ္ေတာ့မွ ငါ့ကိုဒုကၡေပးလို႔မရေတာ့ဘူးလို႔ ေၾကြး
ေၾကာ္ရဲတာ၊ မခက္ဘူးလား ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကိုသတ္ရမယ္၊ တဏွာကိုသတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္၊ ဒီတဏွာမွီ
ေနတဲ့ကပ္ေနတဲ့ေနရာကိုရွာရမယ္၊ ဒီတဏွာက ဘယ္ေနရာေတြမွာ ကပ္ေနသတုန္း၊ ဒီတဏွာက ခင္ဗ်ား
တို႔ သႏာၱန္မွာရွိတဲ့"မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္"ဆိုတဲ့ဒြါရ ၆-ပါး(အတြင္းအာယတန ၆-ပါး)
မွာ ကပ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့"႐ူပါ႐ုံ"စတဲ့ အာ႐ုံ ၆-ပါး(အျပင္အာယတန ၆-ပါး)မွာလဲကပ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့
ဒြါရ ၆-ပါးနဲ႔ အာ႐ုံ ၆-ပါး အသီးသီးေတြဆံုလို႔သိလာတဲ့"ျမင္စိိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ေတြ႔ထိစိတ္၊
ႀကံသိစိတ္"ဆိုတဲ့ စကၡဳဝိညာဏ္ စတဲ့ဝိညာဏ္ ၆-ပါးမွာလဲကပ္ေနတယ္၊ ဒီေတာ့တဏွာကပ္ေနတဲ့ေနရဟာ
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၁၈-ပါးေတာင္ရွိေနတာ၊ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဒီတဏွာကပ္ေနတာ၊ ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကိုသတ္ရ
မယ္၊ ဘယ္လုိသတ္မလဲ၊ ဝိပႆနာလုပ္ၿပီး သတ္ရမယ္၊ ဒီတဏွာေနတဲ့ ၁၈-ေနရာကို ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔
ျဖစ္ပ်က္"အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ"ေတြျမင္ေအာင္ ႐ႈရမယ္၊ ဒါေတြျမင္သိလာေတာ့ဒီ ၁၈-ပါးေသာအရာေတြကို
သာယာႏွစ္သက္မႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ ရြံမုန္းလာမယ္ မရခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေတြမရွိတာ ေကာင္းတယ္လို႔ သိလာ
ေတာ့ တဏွာဟာ တျဖည္းျဖည္းပါးပါးသြားၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးလံုးဝခ်ဳပ္သြားမယ္၊ အဲဒါ..တဏွာခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္
ေရာက္တာပဲ။ ဒါျဖင့္ ဝိပႆနာလုပ္ၾကေပေတာ့။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
No comments:
Post a Comment