မေန႔က
ေ၀ဒနာေတြက ၀ိသာခသူေဌးက ေမးလုိ႔ ဓမၼဒိႏၷာေထရီမက ေျဖလိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
ဘယ္လို ေမးလိုက္သတံုးဆိုေတာ့ သုခေ၀ဒနာ မ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ အဘယ္တရား
ကိန္းပါသတံုး …။ (မွန္ပါ)၊ ဒုကၡေ၀ဒနာ မ႐ႈလုိ႔ရွိလုိ႔ရွိရင္ အဘယ္တရား
ကိန္းပါသတံုး …။ (မွန္ပါ)၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ မ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ အဘယ္တရား
ကိန္းပါသတံုး … လုိ႔ ေမးလိုက္တယ္၊ ဓမၼဒိႏၷာေထရီမက သုခေ၀ဒနာဟာ
မ႐ႈဘဲထားလို႔ရွိရင္ တဏွာႏုသယ လိုက္ပါတယ္တဲ့၊ ရွင္းပါၿပီေနာ္ …။ (မွန္ပါ)။
သုခေ၀ဒနာ
မ႐ႈၾကရင္ … (တဏွာလိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ တဏွာလိုက္တယ္ဆုိတာ သူကေတာ့
တုိးတုိးေျဖထားတာ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒီက ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္ဖုိ႔ရာကေတာ့ တဏွာ
ဥပါဒါန္ ကံ က်ေအာင္ လိုက္တယ္လုိ႔ ယူလိုက္ …။ (မွန္ပါ)၊ တဏွာ ဥပါဒါန္
ကံက်ေအာင္ လိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဘ၀လဲ ဆက္ေတာ့မွာပဲဆုိၿပီး
ဇာတိက်ေအာင္လုိက္လိုက္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဇာတိက်ေအာင္ လိုက္-လိုက္ေတာ့
သုခေ၀ဒနာ မ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တဏွာလိုက္တယ္။ တဏွာလိုက္ေတာ့ ဥပါဒါန္က
နိယာမသေဘာနဲ႕ လိုက္တယ္။ တဏွာလိုက္ေတာ့ ဥပါဒါန္က နိယာမသေဘာနဲ႔ လိုက္တယ္။
ကံကလည္း နိယာမသေဘာနဲ႔ လိုက္တယ္။ ဇာတိကလည္း လိုက္တယ္။ အဲဒီ ဇာတိဟာ
ဘယ္ဇာတိလည္းဆိုတဲ့ အခါက်လုိ႔ရွိရင္ သာယာၿပီး ေသေသာေၾကာင့္ မ်ားေသာအားျဖင့္
ၿပိတၱာဇာတိ …။ (မွန္ပါ)။
သုခေ၀ဒနာ မ႐ႈၾကရင္ ဘာျဖစ္ၾကမယ္ထင္သတံုး …။ (ၿပိတၱာဇာတိပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္
သုခေ၀ဒနာကို ၿပံဳးရႊင္ၿပီးသကာလ သေဘာက်ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တုိတုိေျပာေတာ့
အာသ၀လုိေျပာေတာ့ ကာမာသ၀လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
ကာမာသ၀
ဆုိတဲ့ဥစၥာဟာ ေလာဘကို ဆိုပါတယ္၊ ကာမာသ၀လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔
မွတ္စရာက ဘ၀ါသ၀လဲ လိုက္တာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊ ဘံုဘ၀မွာလဲ ဒီလုိပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခ်င္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့
ဘ၀ါသ၀ေကာ … (လိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲ … ကာမာသ၀ ဘ၀ါသ၀ဟာ လိုက္ေတာ့တာပဲ …။
(မွန္ပါ)။
အဲဒါေၾကာင့္
မ႐ႈမွတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ၿပိတၱာလမ္းကို သြားပါတယ္လုိ႔ဆိုေတာ့ ႐ႈမွတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ေမာင္သစ္တုိ႔၊ ဦးသံဒိုင္တုိ႔ ရွားမွရွား … (မွန္ပါ၊
ရွားပါတယ္ဘုရား)၊ မရွားဘူးလား …။ (ရွားပါတယ္ဘုရား)၊ သုခကေလးေပၚတယ္ဆိုၿပီး
ၿပံဳးေနတာပဲ၊ ၿပံဳးၿပီးသကာလ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ပဲ စားေနတာပဲ၊
ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ပဲ ဒီဟာမ်ိဳး ေနာက္ထပ္၀ယ္ဦးမယ္ ဆုိတာ ပါလာတာပဲ …။
(မွန္ပါ)၊ ေနာက္ ၀ယ္ဦးမယ္ဆိုတာ ဥပါဒါန္ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ယ္မယ္ဆို
အခုသြားမွ ဆုိၿပီး ကာယကံနဲ႔သြား၊ ၀စီကံနဲ႔ ေစ်းဆစ္ မလာၾကဘူးလား …။
(လာပါတယ္)၊ ဒါေတြက ဘာေတြတံုး …၊ ကမၼဘ၀ …။ (မွန္ပါ)၊၊ ကာယကံနဲ႔သြားတာလဲ
ကမၼဘ၀၊ ၀စီကံနဲ႔ ဆစ္တာေကာ … (ကမၼဘ၀ပါဘုရား)၊ ကမၼဘ၀ေတြပဲ၊ ေစတနာဟံ ကမၼံ
၀ဒါမိ - ဆိုတာ ဒါေတြ ေစတနာကံ ေပၚလာတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊။
အဲဒီ
ကမၼဘ၀က ေနာင္ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ သူက ဇာတိကို ေက်းဇူးျပဳတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
ဇာတိဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလာဘတဏွာက လာေတာ့ ၿပိတၱာဇာတိပဲ ေက်းဇူးျပဳမယ္
…။ (မွန္ပါ)၊၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆိုပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
ဒုကၡေ၀ဒနာမ႐ႈတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြက်ေတာ့ကို ေဒါသလိုက္တယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္ေနာ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ေဒါသလိုက္လုိ႔ရွိရင္ ေဒါသ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊
ဥပါယာသ၊ အ၀ိဇၨာ၊ သခၤါရ။ သခၤါရၿပီးေတာ့ ၀ိညာဏ္ဆိုတာလဲ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္လုိ႔
မွတ္ထားလိုက္ၾကစမ္းပါ၊ ဇာတိပဲ မွတ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီ)။
အဲဒီ
ဇာတိကလဲ ဘာဇာတိတံုး ေမးျပန္ေတာ့ အ၀ိဇၨာက လာေသာေၾကာင့္ မ်ားေသာအားျဖင့္
တိရစၧာန္ဇာတိ …။ (မွန္ပါ)၊ သူကလဲ မေသးလွဘူး …။ (မေသးပါဘုရား)၊
သေဘာပါၾကပလား …။ (ပါ - ပါၿပီဘုရား)။
ဒါက ဘာအာသ၀လိုက္လာသတံုးဆိုရင္ အ၀ိဇၨာသ၀လိုက္တာတယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါေၾကာင့္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အာသ၀ဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ ဘုံအားျဖင့္ ဘ၀ဂ္တိုင္ေအာင္ လုိက္ပါတယ္၊
ဓမၼအားျဖင့္ ေသာတာပတၱိမဂ္ရဲ႕ ေရွးေဂါၾတဘူတိုင္ေအာင္ လိုက္တယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ဒီေတာ့ အေတာ္ကန္႔ကြက္ႏိုင္တဲ့ တရားပဲဆိုတာ
ထူးထူးျခားျခားမွတ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ မပယ္ရင္ေတာ့ျဖင့္ လိုက္မွာပဲ၊
ပယ္ရင္ေတာ့ျဖင့္ မလိုက္ၾကဘူးလုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ …။
(မွန္ပါ)။
အဲဒါေၾကာင့္
ဒုကၡေပၚလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ကို ႐ႈမိေအာင္ ႐ႈပါ။ သေဘာပါပလား …။
(ပါ-ပါၿပီ)၊ သုခေပၚလဲ … (႐ႈမိေအာင္ ႐ႈရပါမယ္)၊ ႐ႈမိေအာင္ ႐ႈရမွာပဲ၊
မ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ တိရစာၦန္လမ္း၊ ၿပိတၱာလမ္း၊ အပါယ္လမ္းပဲဆိုတာ ျငင္းစရာ
မလိုဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါၾကပလား …။ (ပါ-ပါၿပီ)။
ဥေပကၡာေ၀ဒနာကို
မ႐ႈမိျပန္ဘူး။ အ၀ိဇၨာဘ၀ပဲ ျပန္လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဥေပကၡာဆိုတာ
အင္မတန္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္၊ ဥာဏ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွ သိႏိုင္တာ။
ဥာဏ္မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မသိဘူး …။ (မွန္ပါ)။
ဥေပကၡာေ၀ဒနာေပၚတာကို
ဥာဏ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွ သိတယ္။ ဥာဏ္မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မသိပါဘူး၊
ဥာဏ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့လဲ အခု ဆရာသမားက ေဟာထားတယ္။ မ်က္စိ၊ ႏွာေခါင္း၊
လွ်ာ၊ ၀မ္းထဲမွာေပၚ တဲ့ ဥေပကၡာေ၀ဒနာေတြ၊ ဒါေတြဟာ
ဥေပကၡာေ၀ဒနာေတြခ်ည္းပဲလုိ႔ မွတ္ၾကပါ …။ (မွန္ပါ)။
ေကာင္းၿပီ၊
ဒါျဖင့္ ဥေပကၡေ၀ဒနာ မ႐ႈမိလုိ႔ရွိရင္လဲ အ၀ိဇၨာသ၀လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
အ၀ိဇၨာသ၀လိုက္တဲ့အခါ က်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရာပစၥယာ
၀ိညာဏံဆိုတာက တရိစာၦန္ဘံုမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူးလား …။ (ေကာင္းပါတယ္ ဘုရား)။
လွဴတဲ့တန္းတဲ့ေနရာေတာင္မွ
ေၾသာ္ … ဒါဟာ ကိုယ္ခႏၶာျဖစ္ေစ၊ လွဴဖြယ္၀တၴဳျဖစ္ေစ၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊
အနတၱမၿခံရံလုိ႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြတဲ့၊ အ၀ိဇၨာသ၀ လိုက္ေသးတာပဲ
…။ (မွန္ပါ)၊ လွဴတာ တန္းတာေတာင္မွ ဘံုဘ၀ကို လိုခ်င္တာမ်ားၾကေတာ့
အ၀ိဇၨာသ၀ပါတယ္ …။ (ပါ-ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္
မေန႔ကေျပာခဲ့တယ္၊ အ၀ိဇၨာသ၀က ဆုေတာင္းခိုင္းတာ၊ လူ႕ျပည္၊ နတ္ျပည္၊
ျဗဟၼာ့ျပည္ ေရာက္ရပါလုိ၏ ဆိုေတာ့ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ဟာ
ဒုကၡသစၥာ၊ ဒုကၡသစၥာမွန္း မသိတာက အ၀ိဇၨာ၊ အ၀ိဇၨာက ဆုေတာင္းခိုင္းတာ …။
(မွန္ပါ)၊ ဒါေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာသည္ တဏွာကိုလဲ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီ)၊ မသိေတာ့ ဆုေတာင္းတယ္။ မသိတာက ဘာတံုး …။ (အ၀ိဇၨာပါ)၊
ဆုေတာင္းတာ က … (တဏွာပါ)၊ တဏွာဆိုေတာ့ ကာမာသ၀ေရာ၊ သ၀ါသ၀ေရာလိုက္တယ္။
အ၀ိဇၨာသ၀လဲ လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းၾကပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ကို
အလွဴတစ္လွဴမွာ လြတ္ကၽြတ္ေအာင္ လွဴတဲ့အလွဴဟာ ဒကာ ဒကာမေတြ ရွားမွရွားတယ္
…။ (မွန္ပါ)၊ ၀ဋ္လည္တဲ့အလွဴမ်ားတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ဋ္လည္တာက ဒါနကလည္တာလား၊
ဒါနေနာက္က အသိမရွိလို႔ လည္တာလား ဆိုတာကိုလဲ ဦးသံဒိုင္တုိ႔က အကဲခတ္ရမယ္
…။ (ဒါနေနာက္ အသိမရွိလို႔ လည္တာပါဘုရား)၊ အသိမရွိလုိ႔လည္တာ၊ ဒါနကေတာ့
မလည္ေအာင္လွဴရင္ မလည္ပါဘူး၊ ဒါနကေတာ့ ဒါနံ ဥပနိႆာယ စ်ာနံ ဥပၸါေဒတိ
မဂၢံဥပၸါေဒတိ အဘိညံ ဥပၸါေဒတိ မဂ္အဘိဥာဏ္ေတာင္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တယ္လုိ႔
ဘုရားက ေဟာေတာ္မူတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ ေဟာပင္ေဟာျငားေသာ္လဲ ဒကာ ဒကာမေတြ
အဲဒီက်ေအာင္ မလုပ္ၾကဘူးတဲ့။ စ်ာန္ကို ျဖစ္ေစတယ္လုိ႔ ဆိုလို႔ရွိရင္
စ်ာန္ရေစတဲ့တရားကို ႐ႈေပးရမယ္၊ မဂၢံဥပၸါေဒတိ ဆိုလုိ႔ရွိရင္
မဂ္လိုက္ေပးရမယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က စ်ာန္လဲ မလိုက္
မဂ္လဲမလိုက္ေတာ့ကို ေနာက္ဆံုးပိတ္မွာ ၀ိပႆနံဥပၸါေဒတိ … ၀ိပႆနာေလးလဲ
လုပ္ပါဦး …။ မပါဘူးလား …။ (ပါ - ပါတယ္)၊ မဂၢံဥပၸါေဒတိ … စသည္နဲ႔
ေဟာေတာ္မူေတာ့ သူက လည္ေစႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး သူက ဒီလိုထိေအာင္
အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆက္ႏိုင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာတာကို ဒကာ ဒကာမေတြက သူ ဆက္တဲ့ဆီကို
မသြားဘဲနဲ႔ ကိုယ္ဆက္ခ်င္တဲ့ဆီကို ဆက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ) ကိုယ္ဆက္ခ်င္တာ ဆက္ပစ္လိုက္ေတာ့ အ၀ိဇၨာတုိ႔၊
တဏွာတုိ႔ ေရာက္လာတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါပလား …။ (ပါ-ပါၿပီ)၊
ဘာလိုက္လာသတံုး …။ (အ၀ိဇၨာတဏွာလိုက္ပါတယ္)။
အ၀ိဇၨာတုိ႔၊
တဏွာတုိ႔ လိုက္တာေတာ့ အ၀ိဇၨာက အ၀ိဇၨာ ဘ၀၊ တဏွာက ကာမာဘ၀၊ ဘ၀ါသ၀။
အဲဒါေတြလိုက္ လာတဲ့အခါ ဟို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အ၀ိုင္းႀကီးကေနၿပီး
မ်က္ေစာင္းထုိးၾကည့္တဲ့အခါ ကာမာသ၀ဟာ သုညာဘိ သခၤါရ သြားျဖစ္တာပဲ …။
(မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ကာမာသ၀ဟာ
ဘာျဖစ္သတံုး …။ (ပုညာဘိသခၤါရသြားၿပီးျဖစ္ပါတယ္)၊ ပုညာဘိသခၤါရဆိုေတာ့
သြားေရာေပါ့ …၊ (သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ။ ၀ိညာဏံ ဆိုေတာ့ ပဋိသေႏၶ သက္သြားၿပီ။
ပဋိသေႏၶက ဇာတိ ဒုကၡသစၥာ …။ (မွန္ပါ)။
အဲဒီ
ဒုကၡသစၥာ သြားလိုက္ေတာ့ကို ဒါနက ဇာတိလုပ္တာလား …၊ ဒကာ ဒကာမေတြ
သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ ပုညာဘိသခၤါရက လုပ္တာလား ေမးလိုက္ … (ပုညာဘိသခၤါရက
လုပ္တာပါ)။
အဲဒီမွာ
မယူတတ္၊ မစပ္တတ္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား အလိုေတာ္မက်ဘဲနဲ႔ တဇြတ္ထိုး
ေဟာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒါကို ဒါနဟာ သံသရာရွည္တယ္ကြ … ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ဒါက က်မ္းဂန္ကို မၫႇိတတ္လုိ႔ ျဖစ္ရတာလုိ႔ ဦးသံဒိုင္တုိ႔
မွတ္ၾကပါ …။ (မွန္ပါ)။
က်မ္းဂန္ကေတာ့
ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဘယ္သူ႕မွ မငဲ့ဘဲနဲ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့
နိတတၳေဒသနာေတာ္မွာ ဒါနံ ဥပနိႆယ စ်ာနံဥပၸါေဒတိ မဂၢံ ဥပၸါေဒတိ အဘိညံ ဥပၸါေဒတိ
သမာပတၱိ ဥပၸါေဒတိ စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကားထားတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒါဟာ မျမင္ဘဲနဲ႔
ေဟာပါမလား …။ (မေဟာပါဘုရား)၊ အဲဒါေတြကို သတိထားၾကလုိ႔ရွိရင္ ဒါန
လုပ္ၾကတဲ့အခါ စ်ာန္ကေလးလဲ ႐ႈေပးပါ၊ မဂ္ကေလးလဲ ႐ႈေပးပါ၊ ၀ိပႆနာကေလးလဲ
လုပ္ေပးပါ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါသားပဲ မဟုတ္လား …။ (မွန္ပါ)၊ မပါဘူးလား …။
(ပါ-ပါတယ္ဘုရား)၊ ပါပင္ပါျငားေသာ္လဲ ဒကာ ဒကာမေတြက ဒါနနဲ႔ပဲ
ေက်နပ္ေနၾကတယ္၊ စာဂါႏုႆတိနဲ႔ပဲ ၀မ္းေျမာက္မႈနဲ႔ ခရီးဆံုးေနၾကတယ္၊
၀ိပႆနာထိေအာင္ … (မပါ - ပါ ဘုရား၊ ၀ိပႆနာထိေအာင္ မပါေတာ့ ဒါနကေနၿပီးေတာ့
ျဗဟၼာျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳလိုက္တယ္၊ သမထက သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့ ဒါနက လုပ္တာလား၊ တရားေဟာလုိလုိ႔ ျဖစ္ရတာလား …။ (တရားေဟာလုိလုိ႔ ျဖစ္ရတာပါ)။
အဲဒါေၾကာင့္
တရားနာ၊ တရားေဟာေပမယ့္လဲ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး အလိုရွိတဲ့ဆီကို
ေရာက္ေအာင္ ေဟာႏိုင္တဲ့ ဆရာသမားကလဲ ရွားတယ္၊ နာႏိုင္တဲ့ ပရိသတ္ကလဲ
ရွားတယ္၊ သေဘာက် ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး
အလိုရွိတဲ့ဆီေရာက္ေအာင္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ရွားေန ေတာ့ လမ္းခုလပ္ေလာက္တြင္
ခရီးဆံုးေသာင္တင္ေနတတ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ကိုယ္သန္ရာကို
ဆြဲငင္ေရးသားထားၾကတဲ့ စာအုပ္ကေလးေတြ ေလာက္သာၾကည့္ၿပီး ဘုရားေဟာအစစ္
လိုရင္းထိေအာင္ မသြားႏိုင္ၾကလုိ႔ရွိရင္လဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ တိမ္းတတ္၊
ေစာင္းတတ္မယ္ဆိုတာ မွတ္ၾကရလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ မမွတ္ထိုက္ဘူးလား …။
(မွတ္ထိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါလဲ အခုေခတ္မွာ အေရးႀကီးေနပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ကိုင္း
… ဒါနဲ႔ ၀ိသာခသူေဌးက ေမးလုိ႔ ဓမၼဒိႏၷာ ေထရီမက ေျဖတဲ့အခါမွာ အႏုသယသံုးပါး
လိုက္တယ္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊ သုခေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေနာက္က ေဒါသ၊
ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေနာက္က အ၀ိဇၨာ၊ ေနရာတိုင္းပဲ လိုက္သလားလုိ႔ ေမးေတာ့
ေနရာတိုင္းေတာ့ မလိုက္ပါဘူးတဲ့၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
ေနရာတိုင္း
မလိုက္ဘူးဆိုတဲ့ဥစၥာက ခုနင္က ၀ိပႆနာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့
ဘယ့္ႏွယ္တံုး …။ (မလိုက္ပါဘုရား)၊ သုခေ၀ဒနာလာလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈမယ္၊
က်ဳပ္တုိ႔က …။ (မွန္ပါ)၊ ဒုကၡေ၀ဒနာလာလဲ … (ျဖစ္ပ်က္႐ႈပါမယ္)၊ ဥေပကၡာလာလဲ …
(ျဖစ္ပ်က္႐ႈရပါမယ္)၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေနရာတိုင္း
လိုက္တယ္လုိ႔ ဆိုလုိ႔ရေသးရဲ႕လား …။ (မရပါဘုရား)။
အဲဒါကိုလဲ
ခြဲျခားၿပီးသကာလ သိေစခ်င္လုိ႔ ဓမၼဒိႏၷာနဲ႔ ၀ိသာခတုိ႔ အေမးအေျဖကို
ဆရာသမားက ထုတ္ေဆာင္ျပၿပီး ေဟာၾကားေနပါတယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္
၀ိပႆနာ မပါလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ လည္ရတယ္ဆုိရမွာပဲ၊ ဒါနက
လည္ရတယ္လုိ႔ … (မဆိုရပါဘုရား)၊ ဒါက တစ္နည္းဆံုးမ ေဟာၾကားတာ …။ (မွန္ပါ)။
ဒုတိယနည္းကို
ေဟာၾကားပါဦးမယ္၊ ဒီအထဲသြင္းၿပီးေတာ့ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒုတိယနည္းကို သဒၶံ
ဥပနိႆာယ ဒါနံ ေဒတိ စ်ာနံ ဥပၸါေဒတိ - မဂၢံ - အဘိညံ - ဥပၸါေဒတိ။ မဂၢံ၊
အဘိဘံေတြေတာင္ ပါၿပီးသကာလ ေနတာကို သူက အဲဒါကို မလိုခ်င္ဘဲနဲ႔ ခုနကေျပာတဲ့
လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ ျဗဟၼာခ်မ္း သာ လုိခ်င္ျပန္ေတာ့ သူလိုခ်င္တာကို
ဒါနက ေက်းဇူးျပဳလိုက္ရတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္
ဘုရားကေတာ့ နိဗၺာန္က်ေအာင္ အက်ိဳးေပးတယ္၊ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္က်ေအာင္
အက်ိဳးေပးႏိုင္ပါ တယ္လုိ႔ ေဟာၾကားပါလ်က္သားနဲ႔ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ကို သူ
မလိုခ်င္ဘဲနဲ႔ သူ အေရြးလြဲတာနဲ႔ သံသရာလည္ ေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ …။
(မွန္ပါဘုရား)၊ ဒီေတာ့ ဒါနအတြက္ေၾကာင့္လား၊ အလွဴရွင္မိုက္တာလား …။
(အလွဴရွင္မိုက္တာပါဘုရား)၊ ဒါကိုလဲ အကဲခတ္ရလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါနက ဆိုး၀ါးတာလား …၊ အလွဴရွင္က အေရြးမတတ္လုိ႔ ျဖစ္ရတာလား …။ (အလွဴရွင္က အေရြးမ တတ္လို႔ ျဖစ္ရတာပါဘုရား)။
ဒါကို
ကိုယ့္အေပၚေတာ့ အျပစ္မခ်ဘဲနဲ႔၊ တဇြတ္ထိုးေျပာၿပီးေတာ့ ဒါနဟာ
သံသရာရွည္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကေတာ့ ေၾသာ္ … ခက္ပါေသးေတာ့တယ္လုိ႔
မဆိုထိုက္ဘူးလား၊ ဆိုထိုက္မလား …။ (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။
ဒါျဖင့္
အလွဴ႕ရွင္က အေရြးလြဲတတ္လုိ႔လဲ ဒါနသည္ ေလာကႀကီးထဲေလာက္ကိုသာ အက်ိဳးေပး
ေနတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါၾကပလား …။ (ပါ - ပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့
ဒကာ ဒကာမေတြ အေရြးလြဲမႈမွာလဲ အျပစ္ရွိတယ္၊ ၀ိပႆနာ႐ႈဆိုတဲ့ ေနရာမွာလဲ
မ႐ႈမိတဲ့ အျပစ္လဲသင့္တယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ
ဘုရား)။
ဒီလို ယူမွသာလွ်င္ သူ႕ဟာက ဘုရားသခင္ကိုေတာ္ျမတ္ႀကီး အလိုက်ျဖစ္မယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္
ေျပာေဟာေနၾကျငားေသာ္လဲ ေမာင္သစ္တုိ႔၊ ဦးသံဒိုင္တုိ႔ ေၾသာ္ … သူက ဒီတြင္
လမ္းဆံုးေနတာကိုးလုိ႔ သူ႕ကိုပဲ ခ်ိန္ရမယ္၊ ကိုယ္က …။ (မွန္ပါ)။
ဒါေၾကာင့္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ တရားနာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလဲ ကိုယ္က ဘာမွ အသိဥာဏ္ အခံကေလး
မပါဘဲနဲ႔ နာလုိ႔ရွိရင္လဲ တရားက သူမ်ားပါးစပ္ လမ္းဆံုးတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
သူမ်ားပါးစပ္
လမ္းဆံုးဆိုတာက ပညာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဘုရားေဟာ ဓမၼကၡန္က်ေအာင္၊
လမ္းမွန္က်ေအာင္ ေနရာဌာနအလိုက္ ဆုိဆံုးမရင္လဲ ကိစၥမရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ …။
(မွန္ပါ)၊ သုိ႔ေသာ္ ဒါကလဲ ရွားမွရွားပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ မရွားဘူးလား …။
(ရွားပါတယ္)။
အဲဒီေတာ့
သူမ်ားပါးစပ္ လမ္းဆံုးေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ကားလုိ႔ဆုိရင္ ဒါနက
သံသရာရွည္တယ္ လုိ႔ ေဟာလိုက္တဲ့ ဆရာနဲ႔ ေတြ႕ျပန္ေတာ့လဲ သူ
သံသရာရွည္တဲ့ဘက္ကို လမ္းဆံုးေနတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒါနသည္ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ကို
ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သမထ၀ိပႆနာနဲ႔ ၿခံရံျပန္လုိ႔ရွိရင္လဲ
အျမတ္ဆံုး ဒါနပဲ၊ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳ အက်ိဳးေပးတယ္လုိ႔
က်မ္းဂန္ေတြ မေတြ႕ဖူး ျပန္ေတာ့လဲ သူမ်ားပါးစပ္ လမ္းဆံုးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က
သူမ်ား ဒါနကို ပယ္ပစ္လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ပယ္ပစ္လိုက္တဲ့
အခါက်လုိ႔ရွိရင္ လမ္းဆံုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္၏ စကားကို သူ ပယ္လိုက္တာလား၊
သူမ်ားပါးစပ္ လမ္းဆံုးလုိ႔ ပယ္လိုက္တာလား …။ အကုန္သိတဲ့
သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဥာဏ္ကို လမ္းဆံုးတာလားလုိ႔ ေမးဖုိ႔ လိုလာတယ္ …။
(မွန္ပါ)။
ဒါနဟာ
စာဂလဲ …၊ ဒါကေလးလဲ မွတ္ပါဦး …။ (မွန္ပါ)၊ စာဂဆိုတာ စြန္႔လိုက္တာ။
စြန္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ တဏွာသတ္တာပဲ။ ကိုယ့္ဥာဏ္သြင္း …။ (မွန္ပါ)၊ ကိုယ္က
ဥာဏ္သြင္းပါ၊ ဘယ့္ႏွယ္တံုး …။ (တဏွာ သတ္တာပါဘုရား)။
ကဲ
… ငါဟာ အျဖစ္မွ စြန္႔လိုက္တဲ့ စာဂျဖစ္သြားေတာ့ ငါ့ဟာ အျဖစ္မွ
ျဖဳတ္လိုက္တဲ့ ဒိ႒ိဆက္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား …။ (ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)၊
လုပ္တတ္လုိ႔ရွိရင္ တဏွာသတ္၊ ဒိ႒ိသတ္ႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
ကိုယ္မလုပ္တတ္ျပန္ေတာ့လဲ ငါရွိလုိ႔ ငါလွဴတာပဲဆိုေတာ့လဲ ဒိ႒ိက လာျပန္လာပဲ
…။ (မွန္ပါ)၊ ငါလွဴလုိ႔ ငါခံစားရမွာပဲ ဆိုရင္လဲ သာယာတဲ့ တဏွာေရာ လာမွာပဲ။
မလာေပဘူးလား …။ (လာပါတယ္)။
အဲဒီေတာ့ ဘာအေပၚမွာ မွီေနသတံုးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပညာရွိ လမ္းညႊန္ေကာင္းေပၚမွာ မွီေနတယ္လုိ႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ …။ (မွန္ပါ)။
ဘယ္လိုမွတ္ၾကမယ္
…။ (ပညာရွိ လမ္းညႊန္ေကာင္းေပၚမွာ မွီေနပါတယ္ဘုရား)၊ ပညာရွိ
လမ္းညႊန္ေကာင္းေပၚမွာ မွီေနတယ္ဆိုေတာ့ တရားနာတာလဲ ေရြးရမယ္ …။
(မွန္ပါဘုရား)၊ ဒါ ေသေသခ်ာခ်ာမွာၿပီေနာ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဘာျဖစ္လုိ႔
ေရြးရမွာတံုးလုိ႔ ေမးတဲ့အခါ သူ ဘယ္အေျခအေနတြင္ လမ္းဆံုးေနသတံုး၊ သူ
သစၥာဆိုက္သလား၊ မဆိုက္ဘူးလား အစရွိသည္နဲ႔ ဒါကိုလဲ အၿမဲတမ္း စဥ္းစားရမယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ဒါကို စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အဖိုးတန္တယ္လုိ႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ သစၥာမသိေသးရင္ေတာ့ …
(အဖိုးမတန္လွေသးပါဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္
ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက သစၥာမသိေတာ့ ငါလဲ သံသရာရွည္ခဲ့ရတယ္၊
မင္းတုိ႔လဲ သံသရာ ရွည္ခဲ့ရတယ္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူတာ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒါေၾကာင့္
သစၥာသိၿပီးမွ လုပ္ရင္ အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္၊ သီလ ေဆာက္တည္တယ္၊
သီလရွိၿပီးမွ ၀ိပႆာ ႀကိဳးစားလုိ႔ရတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သီလ မရွိလုိ႔ရွိရင္ …
(ႀကိဳးစားလုိ႔မရပါဘုရား)။
သီလရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ဘာကို ႏွလံုးသြင္းရမွာတံုး …၊ ဒီေန႔ပဲ ေဟာခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘာ
ႏွလံုးသြင္းရမွာတံုး …၊ အနိစၥေတာ၊ ဒုကၡေတာ၊ အနတၱေတာ၊ ေရာဂေတာ၊ သလႅေတာ၊
အဃေတာ၊ ပရေတာ၊ ပရေလာကေတာ၊ သုညေတာ။ အဲဒါေတြ ႏွလံုးသြင္းေပါ့ … တဲ့။
အရွင္မဟာေကာ႒ိက - က ေမးလုိ႔ ရွင္သာရိပုတၱရာ ေျဖလိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒီလို
ေဒသနာေတြရွိေတာ့ သီလရွိၿပီးေတာ့ ၀ိပႆနာလုပ္ပါ၊ ဒါ ေသာတာပတၱိမဂ္
ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပလား …။ (ေသခ်ာပါၿပီ)၊ ဒါကိုလဲ ျဖည့္စြက္ၿပီးသကာလ
ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္ၾကေပါ့ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သုခကို ႐ႈတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ ႐ႈပံုကေလးကလဲ ဓမၼဒိႏၷာေထရီမက
ေျဖၾကားပါတယ္။ သုခေ၀ဒနာဟာ ျဖစ္ေပၚတုန္း သုခပါ၊ ပ်က္စီးသြားေတာ့ ဒုကၡပါ …။
(မွန္ပါ)။
ျဖစ္ေပၚတုန္းေတာ့ … (သုခပါ)၊ ပ်က္စီးသြားေတာ့ … (ဒုကၡပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္
သူ႕ကို ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ႐ႈလိုက္ရင္ ၿပီးသြားတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ သုခေ၀ဒနာက
ျဖစ္ေပၚတုန္း ေတာ့ျဖင့္ သုခ။ ပ်က္စီးသြားေတာ့ ဒုကၡပါဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္
ဘုရားက ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာေပါ့ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
သုခေ၀ဒနာကို က်ဳပ္တုိ႔က ဒုကၡသစၥာလုိ႔
ျဖစ္ပ်က္႐ႈလိုက္တဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကာမာသ၀ - ပဋိစၥသမုပၸါဒ္
ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး …။ (ျပတ္သြားပါတယ္)၊ ဦးသံဒိုင္ ကာမာသ၀ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္
မျပတ္ပါနဲ႔ဆိုလို႔ … (မရပါဘုရား)၊ မရပါဘူး။
အဲဒီလုိ႐ႈပါ၊ ဒီလုိ႐ႈပါတယ္လုိ႔ ဓမၼဒိႏၷာက သင္ေပးတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ဒုကၡေ၀ဒနာေတာ့
ဘယ္လိုတုန္းဆိုေတာ့၊ ဒုကၡေ၀ဒနာဟာ ေပၚေနတုန္းေတာ့ ဆင္းရဲတယ္၊
ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ခ်မ္းသာတယ္၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့
သူ႕ကိုလဲ ဒုကၡေ၀ဒနာလုိ႔ ႐ႈေပမယ့္လဲ ေခၚဆဲသာ႐ႈပါ၊ ပ်က္သြားတဲ့အခါ
ပ်က္သြားတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္၊ ျဖစ္ပ်က္ပဲဆုိရင္ ဒါဟာ တည့္သြားတာပဲ …။
(မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ႏုိ႔
… ဥေပကၡာေ၀ဒနာေတာ့ ဘယ္လို႐ႈရမွာတံုးဆိုေတာ့ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကိုေတာ့
ဥာဏ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ အနိစၥျဖစ္တာပါပဲတဲ့၊ ဥေပကၡာရယ္လုိ႔
ေတြ႕မွာမဟုတ္ပါဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ ဥာဏ္ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ အနိစၥ
ေတြ႕တာပါပဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာတယ္ …။ (မွန္ပါ)။
သုခေ၀ဒနံ
ဘိကၡေ၀ ဒုကၡေတာ ဒ႒ဗၺံ။ ဒုကၡေ၀ဒနံ သလႅေတာ ဒ႒ဗၺံ - လုိ႔ ေဟာတယ္။ သလႅေတာ
ဆိုကတည္းက ျမားေျငာင့္ဆူးလုိ႔႐ႈၿပီး ေၾသာ္ … ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာပါကလားလုိ႔
႐ႈရတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ဘိကၡေ၀ အနိစၥေတာ ဒ႒ဗၺံ - တဲ့။
ဥေပကၡေ၀ဒနာကိုေတာ့ အနိစၥလုိ႔ ႐ႈရမယ္တဲ့။ ဒါဟာ ႐ႈနည္းကို ဘုရားက ေ၀ဒနာ
သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီ)။
ေကာင္းၿပီ
ဒီလို နားလည္ထားေတာ့၊ ရွင္းသြားၿပီဆိုေတာ့ ၀ိသာခသူေဌးကလဲ
ဓမၼဒိႏၷာေထရီမမွာ ရဟႏၱာျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္တယ္လဲ သိခ်င္ေသးတာကိုး၊ ဒီေတာ့
ဆက္ေမးတယ္။ သုခေ၀ဒနာနဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႕က်င္ဘက္တံုး …။ ဒုကၡေ၀ဒနာနဲ႔
ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္တံုးလုိ႔ ေမးျမန္ေတာ့ ဒါယကာ သူေဌးႀကီးတဲ့၊ သုခနဲ႔
ဒုကၡဟာ တကယ့္ဆန္႔က်င္ဘက္ … တဲ့ …။ (မွန္ပါ)။
ဒကာ
ဒကာမေတြလဲ ဒါေလာက္ေတာ့ သိၾကပါၿပီ …။ သုခေ၀ဒနာနဲ႔ ဒုကၡေ၀ဒနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ
မတည့္ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ ၾကည့္ၾကရဲ႕လား …။ (မတည့္ပါဘုရား)၊ မတည့္ေပမယ့္လဲ
ဆန္႕က်င္ဘက္မွန္းသိၿပီး ထားေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔က ဥာဏ္သြင္းရမယ္၊ ဒီေနရာမွာ …။
(မွန္ပါ)၊ ေၾသာ္ … ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သုချဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡမျဖစ္ပါကလား
…။ ဒုကၡျဖစ္ေနရင္လဲ … (သုခမျဖစ္ပါဘုရား)၊ ဘာေၾကာင့္တံုး …။ ဆန္႔က်င္ဘက္၊
တြဲလုိ႔ကို မျဖစ္ေကာင္းဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔
တစ္ခုပဲ႐ႈဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါသြား ၿပီ …။ (ပါသြားပါၿပီဘုရား)။
ဘာ
ပါသြားသတံုး …။ (တစ္ခုပဲ႐ႈဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါသြားပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါက
တစ္ခုပဲ႐ႈဆိုတာ ေပၚေနတယ္၊ ဟိုကလဲ ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္သူ ဆန္႔က်င္ဘက္တံုးဆိုတာ
ေမးတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ေမးတဲ့အတြက္ သုခနဲ႔ ဒုကၡ ဆန္႔က်င္ဘက္၊
အႏုေလာမ-ပဋိေလာမ ဆန္႔က်င္ဘက္ပဲ …။ (မွန္ပါ)။
အဲဒီေတာ့
ဒကာ ဒကာမေတြ ဒုကၡရွိရင္ သုခမရွိဘူး၊ သုခရွိရင္ (ဒုကၡမရွိပါဘုရား)၊
အဲဒီလို ဥာဏ္ကေလးလုပ္ၿပီး သကာလ သုခ ေ၀ဒနာ ရွိေနခိုက္ သုခကို မိေအာင္ဖမ္း
…။ (မွန္ပါ)၊ ဒုကၡေ၀ဒနာရွိရင္ … (ဒုကၡေ၀ဒနာကို မိေအာင္ဖမ္းရပါမယ္)၊
ဒုကၡကို မိေအာင္ဖမ္းၿပီးသကာလ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သုခရွိေနလုိ႔ရွိရင္လဲ
ဒုကၡသစၥာပဲ ႐ႈ၊ ဒုကၡရွိေနရင္လဲ … (ဒုကၡသစၥာပဲ ႐ႈရပါမယ္)။
ဒါျဖင့္
သုခ ဒုကၡနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ပါသတံုးလုိ႔ ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့
ထုိ႔အတူပဲ ဥေပကၡာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ပါတယ္၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊
ဥေပကၡာနဲ႔လဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ပါ ေသးတယ္ ဆိုေတာ့ ဥေပကၡာေပၚေနရင္ သုခနဲ႔ ဒုကၡ
မေပၚဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းၾကပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္
မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာနဲ႔ ၀မ္းထဲမွာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာတစ္ခုခု
ေပၚေနရင္လဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာလုပ္ၾကမယ္ …။ (ျဖစ္ပ်က္႐ႈရပါမယ္ဘုရား)၊
႐ႈရမွာပဲ၊ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ႐ႈစရာမရွိဘူး ျဖစ္ေနဦးမယ္၊ မဟုတ္ဘူး၊
ဆန္႔က်င္ဘက္ တစ္ခုခုကေတာ့ ေပၚလ်က္ခ်ည္းပဲ …။ (မွန္ပါ)။
ခႏၶာထဲမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေ၀ဒနာတစ္ခုခုကေတာ့ … (ေပၚလ်က္ခ်ည္းပါဘုရား)၊ ေပၚလ်က္ခ်ည္းပဲ ဆိုတာ ေသခ်ာပလား …။ (ေသခ်ာပါၿပီ)။
ေအး
… ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ႐ႈစရာကို ရွာမေတြ႕ဘူးလုိ႔မ်ား ခင္ဗ်ားတုိ႔
မေျပာၾကနဲ႔ …။ (မွန္ပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊ မရွိဘူးဘုရား
တပည့္ေတာ္တုိ႕ ႐ႈစရာေ၀ဒနာကို ဘာမွမရွိဘူး၊ ဒီလုိေတာ့ မလုပ္နဲ႔၊
ဒီလိုလုပ္လုိ႔ရွိရင္ အနိစၥမရွိဘူး ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲ …။ (မွန္ပါ)။
ဘယ့္ႏွယ္ဆိုၾကမယ္
…။ (အနိစၥမရွိဘူးဆိုတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ)၊ ဒီလိုဆုိလုိ႔ရွိရင္လဲ ေ၀ဒနာ
အကုန္ခ်ဳပ္လုိ႔ ေ၀ဒနာနံ ခယာ ဘိကၡဳ နိစာၦေတာ ပရိနိဗၺဳေတာ - ဆိုတဲ့အတိုင္း
နိဗၺာန္ေရာက္သြားတာ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူးတဲ့၊
ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာက နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အသြား မဟုတ္ဘူး၊ နိဗၺာန္မေရာက္ခင္က
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႐ႈစရာ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးဟာ မဟုတ္ပါဘူး၊
ေ၀ဒနာသံုးပါးအနက္ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီ)။
ေ၀ဒနာ
မရွိတာက ဒီလိုပါတဲ့၊ အိုးသည္ အိုးဖုတ္တယ္၊ အုိးသည္ အိုးဖုတ္တဲ့အခါက်ေတာ့
အိုးေတြဟာ ပူေနတာပဲ၊ မပူေစခ်င္တဲ့အခါ အိုးဖိုထဲကေနၿပီးသကာလ သံညႇပ္နဲ႔
ညႇပ္တဲ့ၿပီး လည္ပင္းကေလးေတြ ညႇပ္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဘက္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါ
အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ ဘာမွ မရွိဘူး၊ အိုးဖုတ္တဲ့အခါမွာရွိတဲ့ အပူလဲ
မရွိေတာ့ဘူး၊ နဂိုက အေအးဓာတ္ေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး၊ နဂိုက အေအးဖုတ္တာကိုး …။
(မွန္ပါ)၊ အဲဒီေတာ့ အျပင္ဘက္ ထုတ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ အကုန္ ေအးၿပီး
သကာလေနတယ္၊ အဲဒီ ေအးလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာ ဘာမွ မရွိဘူးဆိုတာ၊ အဲဒီလို
အျပင္ဘက္ထုတ္လုိ႔ အကုန္ေအးသြားျပန္ေတာ့ အဲဒါ နိဗၺာန္လုိ႔ ေခၚတယ္တဲ့ …။
(မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
အတြင္းမွာ
ေနတုန္းကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပင္ကိုေအးရွိတယ္၊ မီးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အပူရယ္ …
(ရွိပါတယ္)၊ ျပင္ဘက္ကို ထုတ္ၿပီးသကာလ ခ်လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့
အလံုးစံုအကုန္ေအးသြားတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ အဲဒီ အေအးကေတာ့ သႏၲိ - လကၡဏာရွိတဲ့
နိဗၺာန္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာ အကုန္ခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္ပဲ၊
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာကို ဆံုးေအာင္ လိုက္ၾကေနာ္
…။ (မွန္ပါ)။
ေ၀ဒနာဆံုးေအာင္လိုက္ရင္
ဘာေတြ႕မလဲ …။ (နိဗၺာန္ေတြ႕ပါမယ္)၊ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာနံ - ေ၀ဒနာနံတုိ႔၏၊
ခယာ-ကုန္ေအာင္ ႐ႈႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္၊ ဘိကၡဳ - ရဟန္းသည္၊ နိစာၦေတာ = နိတၱေဏွာ
- တဏွာ မရွိသည္ျဖစ္၍၊ ပရိနိဗၺဳေတာ - ကိေလသ ပရိနိဗၺာန္စံ၏ …။ (မွန္ပါ)၊
တဏွာနိေရာေဓာ နိဗၺာနံဘက္ကို ဘုရား ေဟာခ်လိုက္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါပလား
…။ (ပါ - ပါၿပီ)။
အဲဒီလို
႐ႈၾကစမ္းပါဆိုတာလဲ သိရၿပီ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာလုိ႔ရွိရင္လဲ တစ္ခုတစ္ခုေတာ့
ျဖစ္ရမယ္၊ သံုးခုေတာ့ ၿပိဳင္ၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား
…။ (က်ပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့
ကိုယ္က သႏၲတိ - ကို ဥာဏ္က မထိုးေဖာက္ႏိုင္လို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သုခနဲ႔ဒုကၡ
ေရာခ်င္ေရာမယ္၊ ဥေပကၡာနဲ႔ေကာ … (ေရာခ်င္ေရာပါ့မယ္)၊ ဒါက ကိုယ့္ဥာဏ္က
ေနာက္က်ေနမယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဘယ္လိုမွတ္ၾကမယ္
…။ (ကိုယ့္ဥာဏ္ေနာက္က်ေနပါမယ္ ဘုရား)၊ ကိုယ့္ဥာဏ္က ေနာက္က်လုိ႔ ဒကာ
ဒကာမေတြမွာ သူတုိ႔က အျမန္၊ ကိုယ္က အေႏွးျဖစ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ခႏၶာက … (ျမန္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဥာဏ္က … (ေႏွးပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒါက်ေတာ့ ဒီလိုမွတ္လိုက္၊ ကိေလသာ ၾကားခိုလို႔ေဟ့ …။ (မွန္ပါ)။
ဘယ္လိုမွတ္ၾကမယ္ …။ (ကိေလသာ ၾကားခိုလုိ႔ပါဘုရား)၊ ကိေလသာ ၾကားခိုရင္ေတာ့ျဖင့္ မဂ္ဥာဏ္အရ ေႏွးလိမ့္မယ္။ …။ (မွန္ပါ)။
အဲဒါ
ၾကားမခိုခ်င္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ တစ္ခါတေလ ဥေပကၡာခ်ည္း
ထပ္ခ်င္ထပ္ေနပါလိမ့္မယ္၊ တစ္ခါတေလ သုခခ်ည္းေကာ … (ထပ္ခ်င္ထပ္ပါမယ္)၊
တစ္ခါတေလ ဒုကၡခ်ည္းေကာ … (ထပ္ခ်င္ထပ္ပါတယ္)၊ ထပ္ေနေပမယ့္လဲ ဒုကၡတစ္ခ်က္၊
ဥာဏ္တစ္ခ်က္၊ ဒုကၡတစ္ခ်က္၊ ဥေပကၡာတစ္ခ်က္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒီလို ေ၀ဒနာနဲ႔
ဥာဏ္တစ္ခ်က္စီ သြားႏိုင္လုိ႔ရွိရင္ ကိေလသာ ၾကားမခိုဘူး …။ (မွန္ပါ)၊
သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီဘုရား)။
ဒါ
တစ္ခ်က္မသြားႏုိင္ဘူး၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔က နာတာစဥ္တိုက္ နာေနတယ္ဆုိရင္
ေဒါသကိေလသာ ၾကားခိုလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဥာဏ္က မထုိးထြင္းႏိုင္တဲ့အတြက္
ေဒါသကိေလသာ ၾကားခိုလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)။
သုခေ၀ဒနာကို
တစ္ခ်က္စီ ကိုယ္က၊ သူက ျဖစ္ပ်က္ ကိုယ္က မဂ္၊ သူက ျဖစ္ပ်က္၊ ကိုယ္က
မဂ္လို႔ ႐ႈေနလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္ပါ၊ ကိေလသာ ၾကားမခိုဘူး
…။ (မွန္ပါ)၊ ဟာ … ခ်မ္းသာခ်က္ ခ်ည္း ရွည္ေနတယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ တဏွာ
ၾကားခိုၿပီလုိ႔ မွတ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီဘုရား)။
ခ်မ္းသာတာရွည္ေနရင္
… (တဏွာၾကားခိုလုိ႔ပါဘုရား)၊ ဒါျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔မဂ္နဲ႔ မကိုက္ေတာ့ဘူး
…။ (မကိုက္ပါဘုရား)၊ အဲဒါလဲ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္၊ အလုပ္သမားမွာေနာ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သင္တရားလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေျပာေနတယ္ …။
(မွန္ပါ)။
ကဲ
… တစ္ခါသြားပါဦး၊ ဥေပကၡာေတြဟာလဲ ဆက္ၿပီး သကာလ ဥေပကၡခ်ည္း
ဆက္တိုက္ျဖစ္ေနလုိ႔ရွိရင္လဲ ဥေပကၡာၾကားထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဥာဏ္က
မ၀င္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ကို မေတြ႕ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊
ေတြ႕ေသးရဲ႕လား …။ (မေတြ႕ပါဘုရား)၊ မေတြ႕လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္
ဥေပကၡာေနာက္ကေနၿပီး အ၀ိဇၨာ ၾကားခိုတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီ)၊ အဲ … ဒီကဲ့သုိ႔ အ၀ိဇၨာ ၾကားခုိေနလုိ႔ရွိရင္လဲ မဂ္ဥာဏ္ အရ
ေႏွးမယ္ …။ (မွန္ပါ)။ သေဘာပါပလား …။ (ပါ - ပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
သုခေနာက္က တဏွာၾကားခိုႏိုင္တယ္၊ ဒုကၡေနာက္က ေဒါသ ၾကားခိုႏိုင္တယ္၊
ဥေပကၡာေနာက္က အ၀ိဇၨာ ၾကားခိုႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ပါ …။
(မွန္ပါဘုရား)။
ဒါကေလးေတြဟာက ဦးသံဒိုင္ လြယ္လြယ္ မွတ္မေနနဲ႔၊ အလုပ္နဲ႔ ေတြ႕ၾကည့္ေတာ့မွ ၾကားခိုတယ္၊ မခိုတယ္ဟာ ေသခ်ာတယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)။
ဒီအတိုင္း
တရားေျပာတာကို မွတ္႐ံုကေလးမွတ္ထားၿပီးေတာ့၊ အလုပ္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးေတာ့ ငါဟာ
ဟိုတစ္ခ်က္၊ ဒီက တစ္ခ်က္ မိရဲ႕လားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အကဲခတ္ပါ …။
(မွန္ပါ)၊ ျဖစ္ပ်က္တစ္ခ်က္နဲ႔၊ မဂ္တစ္ခ်က္နဲ႔ မိရဲ႕လားဆိုတာ … သေဘာက်ပလား
…။ (က်ပါၿပီ)၊ အကဲခတ္လုိ႔ မမိဘူးဆိုလုိ႔ရွိရင္ ၀ီရိယေသာ္လည္းေကာင္း
တုိးေပးပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒီေနရာမွာ ၀ီရိယ လုိေနလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
မမိရင္ ၀ီရိယ လုိပါတယ္၊ ၀ီရိယကေလး တုိးေပးလိုက္ၾကပါတဲ့။
နိဗၺာန္မေရာက္ႏိုင္တဲ့ ၀ီရိယတရား ရယ္လုိ႔မရွိဘူး …၊ လမ္းမွန္ရင္ေပါ့ေလ …။
(မွန္ပါ)၊ ကိေလသာ ၾကားခိုေနလုိ႔ မေရာက္ၾကတာ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ိပႆနာ ဆိုတာဟာ
ပုဗၺဘာဂမဂ္ပဲ။ ပုဗၺ - က ေရွး၊ ဘာဂ - က အဖုိ႔၊ ေရွးဦးစြာ
လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ လုပ္တာပဲ …။ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ဒါေၾကာင့္ သမၼာသိ႒ိ ပုေရဇ၀ံ … လုိ႔၊ ၀ိပႆနာ သမၼာသိ႒ိသည္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ရမယ္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)။
၀ိပႆနာ
သမၼာသိ႒ိဟာ ဘာတံုး …။ (ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ရပါမယ္)၊ အဲဒီသူက
ေရွးဦးစြာျဖစ္မွ နိဗၺာန္ကို ကတယ္ျမင္တဲ့ မဂ္ သမၼာသိ႒ိလိုက္မွာ၊ သူ႕ကို
ေရွ႕သြားမထားလုိ႔ရွိရင္ မဂ္သမၼာသိ႒ိ မလိုက္ႏိုင္ဘူး …။
(မလိုက္ႏိုင္ပါဘုရား)၊ သေဘာပါၾကပါလား …။ (ပါ - ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္
၀ိပႆနာဥာဏ္ ေရွ႕သြားရွိမွ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့မဂ္ လိုက္ႏိုင္မယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
၀ိပႆနာ ေရွ႕မသြားရင္ … (မဂ္ဥာဏ္ မလိုက္ႏိုင္ပါဘုရား)၊ ဘယ္လုိ
ေဟာလိုက္သတံုးဆိုေတာ့ ဓမၼာဟံ သာရထိ ျဗဴမိ၊ သမၼာဒိ႒ိ ပုေရဇ၀ံ …။ သမၼာသိ႒ိ
ပုေရဇ၀ံ - ၀ိပႆနာမဂ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ေရွ႕သြားရွိရမယ္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊ အဲ …
သူ ေရွ႕သြားရွိလုိ႔ သူ ရင့္က်က္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဓမၼာဟံ သာရထိ ျဗဴမိ -
မဂ္ဥာဏ္ ဓမၼကို ရထားထိန္း ရထားေခါင္းေဆာင္ဟူ၍ ငါဘုရားေဟာ၏ … တဲ့ …။
(မွန္ပါ)၊ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိလာမွ မဂ္သမၼာဒိ႒ိဟာ နိဗၺာန္ျမင္ဖုိ႔
ေခါင္းေဆာင္တာပဲ၊ ႏို႔မဟုတ္ရင္ မလာႏိုင္ဘူးတဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊
သေဘာပါၾကပါလား …။ (ပါ - ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္ သမၼာသိ႒ိႏွစ္ခုမွာ ၀ိပႆနာ သမၼာသိ႒ိထက္ ေလေလ၊ မဂ္ သမၼာသိ႒ိ နီးကပ္ေလေလပဲ …။ (မွန္ပါ)။
၀ိပႆနာ
သမၼာဒိ႒ိထက္ေလေလ …။ (မဂ္ သမၼာသိ႒ိနီးကပ္ေလေလပါဘုရား)၊ မဂ္ သမၼာဒိ႒ိ
နီးကပ္ေလေလဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္အခါမွ မပ်င္းပါနဲ႔၊ လမ္းမွန္အားထုတ္ရင္
အမွန္ေက်းဇူးမ်ားႏိုင္ ပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိမရွိတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ျဖင့္ ေလာကုတၱရာ သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ ပုေရဇ၀ံ ဆိုတဲ့ ဥစၥာေတာ့
မရႏိုင္ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ ဓမၼသာရထိ ျဗဴမိ ဆိုတဲ့အတိုင္း မဂၢင္ရထား၏
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ေပၚမလာႏိုင္ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိမရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မဂ္
သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ မဂၢင္ရထား၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မေပၚႏိုင္ဘူးဆိုတာ သဂါထာ၀ဂၢ
သံယုတ္မွာ ေဟာတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါၾကပလား …။ (ပါ - ပါၿပီ)။ (သ၀ါထာ၀ဂၢသံယုတ္ အစၧရာသုတ္)။
ဒါျဖင့္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရွးဦးစြာ ဘာအေရးႀကီးပါလိမ့္ …။ (၀ိပႆနာ
သမၼာဒိ႒ိအေရးႀကီးပါတယ္)၊ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ ကိေလသာၾကား မျခားေအာင္
လုပ္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ မဂ္သမၼာဒိ႒ိ ေပၚလိမ့္မယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။
(ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္
ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကလဲ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာ … အႏုေလာမံ ေဂါၾတဘုႆ -
လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ အႏုေလာမံ - ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္တဲ့
ေဂါၾတဘူအား၊ အနႏၲရ ပစၥေယာ - အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပကာရေကာ -
ေက်းဇူးျပဳသည္၊ ေဟာတိ-ျဖစ္၏ … တဲ့။ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိရွိၿပီးေတာ့
နိဗၺာန္ကိုျမင္တဲ့ ေဂါၾတဘူလာပါတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါၾကပလား …။
(ပါ-ပါၿပီ)။
အႏုေလာမံ
ေဂါၾတဘုႆ၊ ေဂါၾတဘူ မဂၢႆ မလာဘူးလား …။ (လာပါတယ္)၊ အဲဒါေတြ လာတဲ့ ဥစၥာဟာ
ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္လုိ႔ မွတ္ၾကပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ကို ဘာျဖစ္လုိ႔
ဆရာဘုန္းႀကီး ဒေန႔ည ထည့္ေဟာရသတံုး … လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေမးလုိ႔ရွိရင္
ပုဂၢိဳလ္မငဲ့ဘဲနဲ႔ ဓမၼကိုငဲ့ၿပီး ေဟာတဲ့ ဓမၼဓိ႒ာန္ ေဒသနာေတာ္ႀကီးမုိ႔
ဒီအစဥ္အတိုင္းလုပ္ရင္ ဒီအစဥ္အတိုင္းျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။ ဓမၼအစဥ္က
ဒီအတိုင္း ေပၚရမယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)၊ ေပၚၾကပလား …။ (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္ ဓမၼဓိ႒ာန္အားျဖင့္ သိရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေနယ်တၳ ေဒသနာေတာင္ သိရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ နိတတၳ ေဒသနာ တိုက္ဆိုင္ေဟာျပန္တယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိၿပီးမွ မဂၢသမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ဥာဏ္ လာမယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ေဂါၾတဘူက နိဗၺာန္ျမင္ၿပီးေတာ့မွ မဂ္ဥာဏ္လာတယ္ဆိုတာလဲ ေသခ်ာပလား
…။ (ေသခ်ာပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
အလုပ္ - လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ မရွိဘဲနဲ႔
ေဂါၾတတူဆိုတဲ့၊ နိဗၺာန္ ပထမဦးဆံုးျမင္တဲ့ ဥာဏ္ေတာင္ မလာႏိုင္ေတာ့
မဂ္သမၼာဒိ႒ိက ေဂါၾတဘူေတာင္ ျခားေနေသးတာ၊ လာႏိုင္ပါ့မလား …။
(မလာႏိုင္ပါဘုရား)။
အဲဒီေတာ့
၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိကိုသာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ႏိုင္ပါေစ၊ ဒါဟာ ငါသည္
မဂ္ရထိုက္တယ္ - မရထိုက္ဘူးလို႔ ဘာမွ အကဲခတ္မေနနဲ႔၊ လုပ္ရင္ရႏိုင္တယ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
အဲဒီမွာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ကိုယ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆုတ္နစ္တဲ့ စိတ္ မလာနဲ႔ဆိုတာ
သတိေပးလိုက္ တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဆုတ္နစ္တဲ့စိတ္ဆိုတာက ငါက ဒိြဟိတ္မုိ႔
ထင္ခဲတာထင္ပါရဲ႕၊ ငါ့မွာ ဘယ္သူ႕မ်ား ျပစ္မွားဖူးလုိ႔ ဒါေလာက္ေတာင္
လုပ္ေနလ်က္နဲ႔ နိဗၺာန္မျမင္ေသးတာ ထင္ပါရဲ႕၊ ဟာ … ဒီဟာေတြ မလာေစ နဲ႔၊
ဒီဟာေတြဟာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေဟာတယ္၊ သစၥာတရားကိုေဟာလုိ႔၊
သစၥာတရား နာတတ္လုိ႔ရွိရင္ ဓမၼာႏု ဓမၼပၸဋိ ပတၱိအလုပ္ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ မဂ္နဲ႔
ကိုက္ေအာင္လုပ္ရင္ ရႏိုင္တယ္လို႔ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာ
ဒီလိုလာပါတယ္…။(မွန္ပါ)။
သစၥာတရားလဲ
နာရမယ္၊ ေထာင္တတ္တဲ့နားလဲ …(ပါရပါမယ္)၊ ပါရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္
ႏွလံုးသြင္းသာ-ဓမၼာႏု ဓမၼပဋိပတိၱနဲ႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္လို႔ရွိရင္
ရႏိုင္ပါတယ္ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ သစၥာေဟာတတ္တဲ့ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ၿပီ၊
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာသိေနၿပီ၊ မသိေသးဘူးလား…။ (သိပါၿပီ)၊
အဲ… ဓမၼာႏုဓမၼပၸဋိပတၱိ အလုပ္ဆိုေတာ့ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔မဂ္နဲ႔ ကိုက္တဲ့ဥစၥာ
ဓမၼာႏုဓမၼပၸဋိပတၱိအလုပ္ပဲ …။ (မွန္္ပါ)၊ အဲဒါ လိုက္သြားလုိ႔ ကိေလသာၾကား
မျခားလုိ႔ရွိရင္ ရမွာပါ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဘာေတြ ညာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးမေနၾကနဲ႔၊
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့
အခ်ိဳ႕ ကိုယ့္သံသယ ကိုယ့္ကုကၠဳစၥက ကိုယ့္ကိုယ္ အပါယ္ခ်တာရွိတယ္ …။
(မွန္္ပါ)၊ ကိုယ့္သံသယ ကိုယ့္ကုကၠဳစၥက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
မဂ္တားျမစ္တာလဲရွိတယ္ …။ (မွန္္ပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
အဲဒါေတြကေတာ့
မတတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဆရာသမားမ်ားက လမ္းစဥ္ အမွန္ရတာကိုေတာ့ျဖင့္ ေျပာတာပဲ၊
အႏုေလာမၿပီး ေဂါၾတဘူ လာမယ္၊ ေဂါၾတဘူလာၿပီး မဂ္လာမယ္၊ အႏုေလာမဆိုတာ ၀ိပႆနာ
ဥာဏ္၊ ေဂါၾတဘူဆိုတာ မဂ္ေပၚဖုိ႔ ေရွ႕က လမ္းခင္းတာ၊ ၿပီးေတာ့ သူ
ၿပီးတယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ မဂ္ေပၚတာပဲ၊ အဲဒါလဲ ၀ီထိနိယာမ၊ ၀ီထိနိယာမဆိုတာ
ဘယ္လိုမွ တားလုိ႔မရဘူး၊ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ၿပီးရင္ မဂ္ဥာဏ္လာတာပဲ၊
ေဂါၾတဘူဥာဏ္ၿပီးရင္ျဖင့္ မဂ္စစ္ဥာဏ္လာတာပဲ၊ ဒါ ၀ီထိနိယာမဆိုေတာ့၊ အဲဒီမွာ
ေသခ်ာေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ိပႆနာလုပ္ေနတဲ့ ဥစၥာ၊ ေၾသာ္ …
၀ီထိနိယာမအတိုင္း သြားမွာပဲ ဆိုတာ ကိုယ္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် …။ (မွန္္ပါ)။
၀ီထိနိယာမဆိုတာ
စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚတဲ့ အစဥ္ပဲ၊ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ ေဂါၾတဘူလိုက္မယ္၊
နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ မဂ္လိုက္မယ္၊ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ ဖုိလ္ လိုက္မယ္လုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဒီအတိုင္း၊ ဆရာသမားေျပာတဲ့အတိုင္း ၀ီထိနိယာမကို
ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ၀ီထိ - ဆိုတာ အစဥ္၊ နိယာမ - ဆိုတာ အၿမဲ၊ စိတ္အစဥ္ေတြ
တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ဆက္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတာ ၿမဲတာကို ဆိုတယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊
ဒီအစဥ္ကို ဘယ္သူမွ တားလုိ႔ မရဘူး၊ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ႀကီးရင္ ေဂါၾတဘူဥာဏ္၊
မဂ္ဥာဏ္ေပၚတာဆိုတာကို ဘယ္သူမွ တားလုိ႔မရပါဘူး …။ (မွန္္ပါ)၊ ေဂါၾတဘူ
ဥာဏ္ၿပီးေတာ့ မဂ္ဥာဏ္ေပၚတာ ဆိုတာေကာ … (တားလုိ႔မရပါဘုရား)၊ ၀ီထိနိယာမတဲ့
…။ (မွန္္ပါ)၊ ေဆာင္းဥတုၿပီးေတာ့ ေႏြဥတုလာတာကို ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊
ဘယ္သူတားလုိ႔မွေတာင္ မရဘူး …။ (မွန္္ပါ)၊ ေႏြၿပီး မိုးဥတုလာတာေကာ …
(တားလုိ႔မရပါဘုရား)၊ တားလုိ႔မရဘူး နိယာမေတြေနာ္ …။ (မွန္္ပါဘုရား)၊
သစ္ပင္ေတြ သူ႕ရာသီနဲ႔ သူ ပြင့္တာ၊ ဘယ္သူတားလုိ႔ ရသတံုး …။ (မရပါဘုရား)။
အဲဒီ
နိယာမေတြက ရွိၿပီးသားျဖစ္ေနေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ဘာမွ မေတြးၾကနဲ႔၊ ငါ့မွာ
ပါရမီမရွိ လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ဒိြဟိတ္လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ဘယ္သူ႕မ်ား၊ ရဟႏၲာမ်ား
ျပစ္မွားမိလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕ … စသည္နဲ႔ ေတြးတတ္တဲ့ အေတြးေတြ မလာေစနဲ႔ …။
(မွန္္ပါ)၊ ဒါေတြဟာ သံသယ ကုကၠဳစၥေတြ …။ (မွန္္ပါ)။
သံသယ
ကုကၠဳစၥဆိုတာသည္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အင္မတန္ ဆိုးရြားတဲ့တရားလုိ႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် …။ (မွန္္ပါ)၊ ဘယ္လို ဆုိးရြားပါလိမ့္မလဲလုိ႔
ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ မဂၢႏၲရာယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တယ္ …။ (မွန္္ပါ)။
ဘာတဲ့တံုး
…။ (မဂ္၏အႏၲရာယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါ ဘယ္သူက ထည့္တာတံုးလုိ႔
ေမးျပန္ေတာ့ ဒီေယာဂီကထည့္တာ …။ (မွန္္ပါ)၊ ေယာဂီက ထည့္တာဆိုေတာ့
သူအားထုတ္ေနတဲ့အထဲမွာ သူ႕ဟာသူ အားမရေအာင္ ထည့္လိုက္တဲ့တရား …။ (မွန္္ပါ)။
ဒါျဖင့္
သူ အားထုတ္ေနတဲ့ ဥစၥာကို သူ႕ဟာသူ ထည့္တာ …။ (မွန္္ပါ)၊ လက္နဲ႔ေရး၊
ေျခနဲ႔ဖ်က္ ဆုိသလို ျဖစ္ေနတာ …။ (မွန္္ပါ)၊ လက္နဲ႔ေရးတယ္ဆိုတာက
၀ိပႆနာဥာဏ္ အားထုတ္ေနတာ၊ ငါဟာ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ထင္ပါရဲ႕ဆိုေတာ့ ေျခနဲ႔
ဖ်က္ခ်လိုက္တာ …။ (မွန္္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
အဲဒီေတာ့
အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတာ ဘုန္းႀကီးက အားေပးတယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔က
မယူနဲ႔၊ ဘုရားက ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာခဲ့တာ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဒီဘ၀ ၀ိပႆနာ
အားထုတ္ရင္ ၀ိပႆနာသမားဟာ ေသခါနီးက်ေတာ့ ကဲ … ငါေတာ့ျဖင့္
တကယ္ေသရေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး သကာလ စိတၱာ ႏုပႆနာ ႐ႈေနက် ပုဂၢိဳလ္က စိတ္ၾကည့္၊
ေ၀ဒနာ ႏုပႆနာသမားက ေ၀ဒနာၾကည့္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆင္ျခင္ၿပီး
႐ႈလိုက္လုိ႔ရွိရင္၊ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊
အနာဂါမ္ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူေသးတယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဒီလိုမွ
မျဖစ္ပါဘူးဆိုရင္ ဒုတိယဘ၀၌ နတ္ျပည္ေရာက္ပါတယ္၊ ဒီေဇာနဲ႔ ေသသြားရင္ …။
(မွန္္ပါ)၊ နတ္သားသြားျဖစ္ရင္ နတ္ျပည္ျဖစ္တဲ့ဥစၥာ မသိေသးခင္ နတ္ျပည္မွာ
၀ိသုဒၶိအရွိန္အေစာ္ အာေသ၀န သတၱိက ပါသြားေတာ့ ဟိုမွာ သူ႕ခႏၶာကို သူ
ျဖစ္ပ်က္႐ႈလိုက္တာနဲ႔ နတ္ျပည္ေရာက္တာ မသိခင္ ေသာတာပန္တည္တာက ေစာေနတယ္ …။
(မွန္္ပါ)၊ ဒါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာပါတယ္၊ ၀ိပႆနာေဇာနဲ႔သာ ေသပါေစ …။ (မွန္္ပါ)။
ေသခါနီးမွာ
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ မျဖစ္ခဲ့ေသာ္ဆိုေတာ့၊
ေနာက္ဘ၀ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆို ေတာ့ အခ်ဥ္းႏွီးပါေသးသလား …။ (မပါ - ပါဘုရား)၊
ဒါျဖင့္ ဒါဟာ လုပ္ထိုက္တဲ့တရားပဲ …။ (မွန္္ပါ)။
ေသခါနီးမွာပဲ
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
ဆင္ျခင္႐ႈေနရင္ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဟာ … ဒီအခ်ိန္မွာ မျဖစ္ထိုက္ေသးဘူးဆိုရင္
ဟိုဘ၀ နတ္ျပည္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာေဟာတယ္ …။
(မွန္္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ အေဟာသိကံ ပါေသးရဲ႕လား …။
(မပါ-ပါဘုရား)။
အဲ
… အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တာက ဘုန္းႀကီးက ဒကာ ဒကာမေတြကို ဘာစိုးရိမ္သတံုး
ေမးတဲ့အခါက် ေတာ့ ကိုယ့္လွံက ကိုယ့္ကိုစူးသလို ကိုယ့္သံသယ ကုကၠဳစၥက
ကိုယ့္လမ္းကို ဖ်က္ပစ္မွာ စိုးရိမ္ရတယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊ ငါက ဒီဘ၀ ရထိုက္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ ဟုတ္မထင္ပါဘူး၊ သမာဓိေတာင္မွ ငါက မတည္ဘူး၊ တည္မွ မတည္ေသးခင္
ကိုယ္က မတည္ဘူး ထင္ေနတတ္တယ္။ ႐ႈမွ မ႐ႈခင္ကတည္းက မျမင္ေသးဘူးဆိုေတာ့
ဦးသံဒိုင္ ဒါဟာ မခက္ဘူးလား …။ (ခက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါမ်ိဳးက ပါရမီဖ်က္တာလား
…။ ကိုယ့္ကုကၠဳစၥ သံသယက ၀င္ၿပီး ေခ်ာက္တြန္းတာလား …။ (သံသယကုကၠဳစၥက
၀င္ၿပီး ေခ်ာက္တြန္းတာပါဘုရား)၊ အဲ … သူ ေခ်ာက္တြန္းမႈကို ခင္ဗ်ားတုိ႔
ခံႏိုင္ရည္ရွိရန္ ဘုန္းႀကီးက သတိေပးပါတယ္၊ ဦးသံဒိုင္တုိ႔ကို လြန္ခဲ့တဲ့
တရားေဟာစက …၊ ကုကၠဳစၥလာရင္ ကုကၠဳစၥကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈ …။ (မွန္္ပါ)၊
ကုကၠဳစၥျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔ သူ ခ်ဳပ္သြား ေတာ့မွ ကိုယ့္မူလ ႐ႈၿမဲေ၀ဒနာျဖင့္
ေ၀ဒနာ႐ႈ၊ စိတ္ျဖင့္ စိတ္ကုိ႐ႈပါ …။ (မွန္္ပါ)၊ ေဒါသ၊ ----ႆာ၊ မစၧရိယ၊
ကုကၠဳစၥဆိုတာ ေဒါမနႆ ေ၀ဒနာ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဒီေတာ့ အဲဒီ ကုကၠဳစၥလာရင္
ေ၀ဒနာသမားက ေ၀ဒနာထဲသြင္း႐ႈလိုက္ …။ (မွန္္ပါ)၊ စိတ္သမားက
စိတ္ထဲသြင္းလိုက္ …။ (မွန္္ပါ)၊ စိတ္သမားက ေဒါသစိတ္ထဲ သြင္းၿပီး ႐ႈလိုက္ …။
(မွန္္ပါ)၊ ကုကၠဳစၥဟာ ေဒါသစိတ္နဲ႔ ယွဥ္ေဖာ္ယွဥ္ဖက္ျဖစ္လုိ႔
ေဒါသစိတ္သြင္းလိုက္၊ ေ၀ဒနာသမားကေတာ့ ေဒါမနႆ ေ၀ဒနာထဲ သြင္းခ်လိုက္၊ ေဒါမနႆ
ေ၀ဒနာထဲ သြင္းခ်လိုက္၊ ေဒါမနႆ ေ၀ဒနာကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈခ်လိုက္ …။ (မွန္္ပါ)၊
ကုကၠဳစၥ ေနႏိုင္ေသးရဲ႕လား …။ (မေနႏိုင္ပါဘုရား)၊ အဲ … ကုကၠဳစၥ
ခ်ဳပ္သြားၿပီးေတာ့မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီ့ျပင္ ေ၀ဒနာေပၚရင္ ဒီ့ျပင္ေ၀ဒနာကို
လိုက္တာေပါ့ …။ (မွန္္ပါ)၊ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ရွာမေနနဲ႔၊ သူက အ႐ႈခံ လာတာကို၊
သူ႕ကို အရင္႐ႈပစ္ပါ …။ (မွန္္ပါ)၊ ေပၚၾကပလား …။ (ေပၚပါၿပီဘုရား)၊ ဒါ
အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ စကားဆိုတာေကာ သံုးတတ္ပလား …။ (သံုးတတ္ပါၿပီဘုရား)။
ဒကာ
ဒကာမတုိ႔ သႏၲာန္မွာ သံသယစိတ္ ၀ိစိကိစာၦကို ႐ႈပစ္ပါ …။ (မွန္္ပါ)၊
သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီဘုရား)၊ ဒါေၾကာင့္ အရင္တုန္းက ေဟာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
ဦးသံဒိုင္၊ ရန္သူကို မိတ္ေဆြလုပ္ပစ္ ပါလုိ႔ …။ (မွန္္ပါ၊
ေဟာခဲ့ပါတယ္ဘုရား)၊ နဂိုက သူဟာ အေႏွာင့္အယွက္လာတာ …။ (မွန္္ပါ)၊ အေႏွာင့္
အယွက္တရားကို ဘာလုပ္ပစ္ရမလဲ …။ (ျဖစ္ပ်က္႐ႈရပါမယ္)၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈပစ္ေတာ့
သူ႕ေၾကာင့္ မဂ္ရေသး တယ္ …။ (မွန္္ပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီဘုရား)။
ဘုရားက
ဘယ္လို ေဟာသတံုး ေမးေတာ့မွ သေဒါသ စိတၱံ သေဒါသစိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။
သေဒါသစိတ္ဆိုတာ ေမာင္သစ္ ေဒါသတစ္ခုတည္း ျဖစ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ----ႆာ
မစၧရိယ - ကုကၠဳစၥ ေရာၿပီး ၀င္တယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊ မ၀င္လာဘူးလား …။
(၀င္လာပါတယ္ဘုရား)၊ ၀င္လာေတာ့ ေဒါသကို ႐ႈလုိက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ
ဒကာမတုိ႔ တြဲဖက္ေတြပါ ဘာျဖစ္သြားသတံုး …။ (ပ်က္သြားပါတယ္ဘုရား)၊
တြဲဖက္ေတြပါ ျဖစ္ပ်က္ျဖစ္ရမယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊ အတူတူျဖစ္ၾကတာ၊ ဧကုပၸါဒ
ဧကနိေရာဓကိုး …။ (မွန္္ပါ)၊ ဧကုပၸါဒတကြ ျဖစ္တယ္၊ ဧကနိေရာဓ - ဆိုတာေကာ …
(တကြခ်ဳပ္ပါတယ္)၊ တကြခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူးလား …။ (ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီလို
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသံုးခ်ပစ္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ဆရာသမား အကူအညီနဲ႔ ေၾသာ္ …
ဒီလိုလဲ အသံုးခ်လုိ႔ျဖစ္သားပဲဆိုေတာ့ ကုကၠဳစၥရွိေနလုိ႔ က်ဳပ္ေတာ့
မလုပ္ေတာ့ဘူးမလုပ္နဲ႔။ ကုကၠဳစၥကို ႐ႈပစ္ပါ …။ (မွန္ပါဘုရား)၊ ေပၚၾကပလား
…။ (ေပၚပါၿပီဘုရား)။
ဘာလုပ္ၾကမယ္
…။ (ကုကၠဳစၥကို ႐ႈရပါမယ္ဘုရား)၊ ကုကၠဳစၥ႐ႈေတာ့ ေ၀ဒနာသမားက
ေဒါမနႆေ၀ဒနာကို ႐ႈတာ၊ စိတ္သမားက ေဒါသကို႐ႈတာဆိုေတာ့ ၿပီးေနတာပဲ …။
(မွန္္ပါ)၊ မၿပီးေသးဘူးလား …။ (ၿပီးပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီေတာ့
အသံုးမခ်တတ္လုိ႔ရွိရင္လဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေဘးျဖစ္မွာပဲ …။ (မွန္္ပါ)၊
အသံုးခ်တတ္လုိ႔ရွိရင္ နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ေဆး ျဖစ္မွာပဲ။ ကဲ … ဒါႏွစ္ခု
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ေကာင္းၿပီ၊
ဒါျဖင့္ ေနရာက်ပါၿပီ၊ ခုနင္က ဓမၼဒိႏၷာေျဖတာကို ျပန္ဆက္လိုက္၊ သုခနဲ႔
ဒုကၡနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္၊ ဒုကၡနဲ႔ သုခနဲ႔လဲ ဆန္႔က်င္ဘက္လုိ႔ ေျဖခဲ့တယ္
မဟုတ္လား …။ (မွန္္ပါ)၊ ႏို႔ - ဥေပကၡာနဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔
ဆန္႔က်င္ဘက္တံုးလုိ႔ေမးျပန္ေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘုရား)၊
ဟုတ္သားပဲ …၊ ဥေပကၡာေပၚတိုင္း - ေပၚတိုင္း မသိတာဟာ သူ႕ေၾကာင့္ မသိတာ …။
(မွန္္ပါ)၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ လုိ႔ ေျပာလိုက္တာ …။ (မွန္္ပါ)။
သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ဥေပကၡာနဲ႔
… (အ၀ိဇၨာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘုရား)၊ သုခနဲ႔ ဒုကၡနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ သိၿပီ။
ဒုကၡနဲ႔ သုခနဲ႔လဲ ဆန္႔က်င္ဘက္သိၿပီးသား …။ (မွန္္ပါ)၊ ဥေပကၡာနဲ႔ေကာ
ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္တံုးလုိ႔ ေမးတဲ့ အခါ ဘယ့္ႏွယ္ေျဖသတံုး …။ (အ၀ိဇၨာနဲ႔
ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘုရား)၊ ဟုတ္သားပဲ …၊ ဥေပကၡာေပၚတိုင္း - ေပၚတိုင္း မသိတာဟာ
သူ႕ေၾကာင့္ မသိတာ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ဆန္႔က်င္ဘက္လုိ႔
ေျပာလိုက္တာ …။ (မွန္္ပါ)။
ဒါနဲ႔
အဲဒီအ၀ိဇၨာနဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ျပန္ေသးသတံုးတဲ့၊ ၀ိသာခသူေဌးက
ေမးလိုက္တယ္ …။ (မွန္္ပါ)၊ ဒါကေတာ့ ဒီလိုပါတဲ့၊ ၀ိဇၨာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္တဲ့
…။ (မွန္္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
ဆန္႔က်င္ဘက္ဆိုတာသည္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သႏၲာန္မွာ မတည့္တာဘဲ …။ (မွန္္ပါ)၊
အ၀ိဇၨာရွိရင္ ၀ိဇၨာမရွိႏိုင္ဘူး၊ …။ (အ၀ိဇၨာမရွိႏိုင္ပါဘုရား)၊
အ၀ိဇၨာမရွိႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႐ႈမွတ္ေနတာက ၀ိဇၨာလမ္း …။ (မွန္ပါ)၊
သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)၊ ႐ႈမွတ္ေနရင္ အ၀ိဇၨာအနား သီႏိုင္ရဲ႕လား …။
(မသီႏိုင္ပါဘုရား)၊ အ၀ိဇၨာအနားမသီႏိုင္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေၾသာ္ …
တုိ႔အလုပ္သည္ ၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ - အလုပ္ပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ စကၡံဳဥဒပါဒိအလုပ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ဥာဏံဥဒပါဒိအလုပ္ပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါၾကပလား …။ (ပါ - ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္
အ၀ိဇၨာနဲ႔ ဘယ္သူတံုး ဆန္႔က်င္ဘက္က … (၀ိဇၨာပါဘုရား)၊ တစ္ခါ၀ိဇၨာေတာ့
ရွင္းၿပီးတဲ့ ၀ိဇၨာနဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ပါေသးသတံုးတဲ့ …၊
ေမးျပန္တယ္ေနာ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ိဇၨာနဲ႔ဆိုေတာ့ ၀ိမုတၱိဆိုတဲ့ ဖုိလ္နဲ႔
ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ျဖစ္ေပမွာပဲ …၊ ျဖစ္ထိုက္တာပဲ၊
၀ိမုတၱိက ဖိုလ္စိတ္ကိုးဗ်။ ၀ိဇၨာက ဥာဏ္ကိုးဗ် …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ိဇၨာက
ဥာဏ္ဆိုေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ရမယ္တဲ့၊ ၀ိမုတၱိနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္
ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ပါသတံုးဆိုေတာ့ ဖိုလ္က ကိေလသာမွ လြတ္ၿပီးသား၊ ၀ိဇၨာက
မလြတ္ေသးဘူး၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)၊ ၀ိဇၨာကလြတ္မလုိ႔ လြတ္ဆဲ
ရွိေသးတယ္၊ ဟိုက လြတ္ၿပီးသားဆို ေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကသတံုး …။
(ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘုရား)။
ဒါျဖင့္
၀ိမုတၱိဆိုတဲ့ မဂ္ဖုိလ္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သတံုးတဲ့၊
ဒါယကာ ၀ိသာခသူေဌး … နိဗၺာန္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တယ္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊
ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
နိဗၺာန္နဲ႔
ဘယ့္ႏွယ္ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သတံုး …၊ ဖုိလ္ဆိုတာက သခၤတ တရား၊ ဖိုလ္ေပၚေအာင္
အေတာ္ အားထုတ္ရတယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ နိဗၺာန္က ဘယ္သူမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ေပၚတဲ့ သခၤတ
တရား၊ ဒါေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္တဲ့ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒီေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားၿပီ၊ ၀ိသာခသူေဌးႀကီး …။ (မွန္ပါ)။
ဒါေကာ
အခု ဒကာ ဒကာမေတြ ရွင္းရဲ႕လား …။ (ရွင္းပါတယ္ဘုရား)၊ ဒါေၾကာင့္
ဘုရားသခင္ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဖလံပစၥေ၀ကၡတိ - လုိ႔ ေဟာျပန္တယ္။ ဒါက
ဒီသုုတ္မွာ မပါဘူး၊ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္က ေဟာေတာ္မူတာ …။ (မွန္ပါ)၊ ဖလံ
ဖိုလ္ကို ေပစၥေ၀ကၡတိ - ဆင္ျခင္ဦး တဲ့ …။ (မွန္ပါ)။
ဖိုလ္ကလဲ
သခၤါရတရားပဲ သခၤါရတရားဆိုတာ အနိစၥလမ္းဆံုးတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖလံ
ေပစၥေ၀ကၡ တိ လုပ္ရမွာပဲ။ မဂၢံ ေပစၥေ၀ကၡတိလဲ - လုပ္၊ သခၤါရတရားေတြပဲ …။
(မွန္ပါ)၊ လုပ္ရမွာပဲ၊ ၀ိပႆနာ ႐ႈဦးေပါ့၊ နိဗၺာန္က်ေတာ့ ၀ိပႆနာမ႐ႈနဲ႔၊
သခၤါရတရား မဟုတ္ဘူး၊ နိဗၺာန္ကို အာ႐ံုျပဳၿပီးေတာ့ ေန႐ံုပဲ။
နိဗၺာန္က်ေတာ့
… (အာ႐ံုျပဳေန႐ံုပါဘုရား)၊ အာ႐ံုျပဳၿပီး သကာလ ေန႐ံုပဲဆိုေတာ့ ေၾသာ္ …
ပ်က္စီးတာေတြေတာ့ ပ်က္စီးတယ္လုိ႔ ႐ႈ။ မပ်က္စီးတာက်ေတာ့ အဲဒီလိုအာလံု
စိုက္ထား …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ပ်က္စီးတာေတာ့ျဖင့္
… (၀ိပႆနာ႐ႈရပါမယ္)၊ ပ်က္စီးတာေတာ့ျဖင့္ ၀ိပႆနာ႐ႈရမယ္ …။ (မွန္ပါ)၊
မပ်က္စီးတဲ့ တရားက်ေတာ့ … (အာ႐ုံစိုက္ထားရပါမယ္)၊ အာ႐ံုစိုက္ၿပီး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူတုိ႔ အာ႐ံုျပဳၿပီး ခ်မ္းသာတဲ့စိတ္နဲ႔ ေနလိုက္လုိ႔
ေျပာလုိရင္း …။ (မွန္ပါ)၊ ပစၥေ၀ကၡဏာ မဆင္ျခင္နဲ႔ေတာ့ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါေၾကာင့္
ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြကို ေျပာတယ္၊ ဒုကၡခ်ဳပ္လို႔ရွိရင္ျဖင့္
ဒီ့ျပင္ဟာကို လုပ္မေနနဲ႔၊ ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာကို ခ်ဳပ္ၿပီ - ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔သာ
အာ႐ံုျပဳေနပါ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါပလား …။ (ပါ - ပါၿပီ)။
ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာကို
… (ခ်ဳပ္ၿပီ - ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔သာ အာ႐ံုျပဳေနပါ)၊ ခ်ဳပ္ၿပီ - ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔သာ
အာ႐ံုျပဳေနဆိုတဲ့ ဥစၥာ၊ ဒါကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ နိဗၺာန္ကို ၀ိပႆနာ႐ႈနဲ႔ေျပာတာ
…။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
နိဗၺာန္ကို
၀ိပႆနာ မ႐ႈနဲ႔၊ ႐ႈေကာင္းတဲ့တရား တရားဘူး၊ ဆင္ျခင္ေကာင္းတဲ့ တရားသာ
ဟုတ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သံုးသပ္ေကာင္းတဲ့တရား …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီ) သူ႕မွာ ဘယ္လကၡဏာရွိပါတယ္၊ ဘယ္သတၱိရွိပါတယ္၊ ဒီလိုေတာ့
သံုးသပ္ေကာင္းပါတယ္၊ ခုနင္ကေျပာသလို ၀ိပႆနာေတာ့ မ႐ႈနဲ႔ …။ (မွန္ပါ)၊
၀ိပႆနာ႐ႈဆိုလုိ႔ရွိရင္ ဒီတရားက ဘယ္လိုသတၱိရွိတယ္၊ ဒီတရားဟာ ျဖစ္ပ်က္ပဲ၊
ဒီလိုရွိတဲ့ သခၤါရတရားကိုသာ ႐ႈရမွာ …။ (မွန္ပါ)၊ နိဗၺာန္တရားကေတာ့
ျဖစ္မႈပ်က္မႈ မရွိတဲ့ အသခၤတ တရားပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတ တရားက်ေတာ့ ေၾသာ္ …
ဒုကၡဆံုးတဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဒါပဲ - ဒါပဲလုိ႔ ဆိုတာ ဆင္ျခင္႐ံု
ဆင္ျခင္ေနရမယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါပလား …။ (ပါ- ပါၿပီဘုရား)
ဒါျဖင့္
ဖိုလ္နဲ႔နိဗၺာန္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဘယ္လိုဆန္႔က်င္ဘက္
ျဖစ္ပါသတံုး၊ သခၤတနဲ႔ အသခၤတကြာတယ္ …။ ရိပ္မိပလား …။ (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။
ကဲ
… ဒါျဖင့္ တရားနိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္
သခၤတကထြက္ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတက ထြက္တဲ့ ဥာဏ္ ရေအာင္လုပ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊
သခၤတထဲမွာရွိတဲ့ ဥာဏ္သည္၊ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သခၤတကို အာ႐ံုျပဳေနတဲ့ဥာဏ္သည္
မဂ္ဥာဏ္ မဟုတ္ေသး၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္သာ ျဖစ္သည္ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတက ထြက္သြားတဲ့
ဥာဏ္က်ေတာ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ဆိုပါ …။ (မွန္ပါ)။
သခၤတထဲတြင္
အာ႐ံုျပဳေနတဲ့ ဥာဏ္ကေတာ့ ၀ိပႆနာဥာဏ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတမွ
ထြက္သြားတဲ့ဥာဏ္ကေတာ့ … (မဂ္ဥာဏ္ - ဖုိလ္ဥာဏ္ပါ)၊ နိဗၺာန္အာ႐ံုျပဳသြားတဲ့
ဥာဏ္ကို ဆိုလိုသည္ …။ (မွန္ပါ)၊ ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာဥာဏ္နဲ႔ မဂ္ဥာဏ္၊
ဖုိလ္ဥာဏ္ ဘာထူးသတံုးဆိုတာ ကေလးကိုလဲ ယေန႔ရွင္းၿပီး ေျပာေပးမယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္သည္ သခၤတကုိသာ အာ႐ံုျပဳတယ္၊ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္၊
ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္နဲ႔ သခၤတ အနိစၥပါလားလုိ႔ အာ႐ံုျပဳတယ္၊ သခၤတနဲ႔
သခၤါရဆိုေတာ့ အတူတူပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤါရအနိစၥပါကလားလုိ႔ ႐ႈေနတာ
၀ိပႆနာဥာဏ္လုိ႔မွတ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ၀ိပႆနာဥာဏ္လဲ ဆံုးပါၿပီဆိုလို႔ရွိရင္
အသခၤတကို ေတြ႕ရမယ္၊ အသခၤတဆိုတာ နိဗၺာန္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာက်ပလား …။
(က်ပါၿပီ)။
အသခၤတဆိုတာ … (နိဗၺာန္ပါဘုရား)၊ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕ရမယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေတြ႕ရသတံုးဆိုေတာ့ သခၤတနယ္က လြတ္သြားပေကာ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ိပႆနာအဆံုးသည္ ဘယ္က်မွ ဆံုးပါသတံုးဆိုေတာ့
သခၤတ႐ႈစရာကုန္တဲ့ ဥာဏ္ေပၚလာလုိ႔ရွိရင္ ဆံုးၿပီလုိ႔ ေအာက္ေမ့ပါ …။
(မွန္ပါ)။
သခၤတ႐ႈစရာဥာဏ္
ကုန္သြားမယ္ဆုိလို႔ရွိရင္ အသခၤတကို အာ႐ံုျပဳတဲ့ ဥာဏ္ပဲ လာေတြ႕မယ္ဆို တာ
ေသခ်ာပါတယ္ …။ (မွန္ပါဘုရား)၊ သေဘာက်ပလား …။ (က်ပါၿပီ)။
ဒါျဖင့္
ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ ၀ိပႆနာ႐ႈေနတာ ၾကာပါၿပီ၊ ဘယ္ေတာ့မ်ား ဆံုးပါမတံုး …
ဆိုေတာ့ ကိေလသာမျခားလုိ႔ရွိရင္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သခၤတနယ္က ထြက္သြားတဲ့
ဥာဏ္လာလုိ႔ရွိရင္ ဆံုးေပါ့ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတနယ္ကထြက္တဲ့ ဥာဏ္ လာမွလဲ
ဆံုးတာကိုး …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
နိဗၺာန္သည္ကားလုိ႔ဆိုရင္ ဘယ္မွာေနသတံုးဆိုေတာ့ သခၤတမွာရွိတယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ က်ဳပ္တုိ႔က ဘယ္အထဲေနသတံုးဆိုေတာ့ သခၤတနယ္ထဲမွာ ေနတယ္ဆိုေတာ့
ေၾသာ္ … နိဗၺာန္ဆိုတာ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သခၤတထဲမွာ နိဗၺာန္ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေသးဘူး
…။ (မွန္ပါ)။
သခၤတထဲမွာ … (နိဗၺာန္ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေသးပါဘုရား)၊ အဲဒီအထဲမွာ ေတြ႕ရမည့္ နိဗၺာန္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဒိ႒ိနိဗၺာန္သာမွတ္ …။ (မွန္ပါ)။
သခၤတထဲမွာ
စားလုိ႔ေကာင္း၊ ေနလုိ႔ေကာင္း၊ ထိုင္လုိ႔ေကာင္း၊ သြားလုိ႔ေကာင္း၊
တဒဂၤခ်မ္းသာတဲ့ ကာမသု ခလႅိကာ ေယာဂကို နိဗၺာန္ယူလုိ႔ရွိရင္ ဒါဟာ
ဒိ႒ိနဲ႔ယူတဲ့ နိဗၺာန္ …။ (မွန္ပါ)၊ သေဘာပါပလား …။ (ပါ-ပါၿပီ)၊ စင္စစ္
နိဗၺာန္အစစ္ကေတာ့ျဖင့္ အသခၤတအဆံုးမွာသာ ရွိတယ္၊ သခၤတနယ္က ထြက္တဲ့
ဥာဏ္လာမွ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕မယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ကို သြားခ်င္ရင္ ဘယ္လမ္းက ထြက္ရမွာတံုး ေမးလုိ႔ရွိရင္ သခၤတနယ္က ထြက္ …။ (မွန္ပါ)၊
နိဗၺာန္ထြက္လမ္းကို ဘယ္က ထြက္ရမွာတံုး …။ (သခၤတနယ္က ထြက္ရမွာပါ)။
ဒါျဖင့္
သခၤတကိုမွ မသိေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဦးသံဒိုင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ …၊
ထြက္ေပါက္ကို ရွာမေတြ႕ဘူး …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတေတာင္ သူ မသိေသးဘဲကိုး …။
(မွန္ပါ)။
သခၤတမွ
မသိေသးဘူးဆိုေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတာ သခၤတ၊ ပ်က္တာက အနိစၥ၊ ဒါမွ မေတြ႕ေသးတဲ့
ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ သူ နိဗၺာန္ေရာက္လိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္လိုဆိုၾကမလဲ …။
(မရွိပါဘုရား)၊ ေဟာစရာအေၾကာင္း မရွိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပလား …။
(ေသခ်ာပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
… ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရွးဦးစြာ အကန္း ပုထုဇဥ္မွ အျမင္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေအာင္
လုပ္ပါဦး …။ (မွန္ပါ)၊ အျမင္ပုထုဇဥ္လုပ္ၿပီးသည္၏ အျခားမဲ့မွာ ဒကာ
ဒကာမတုိ႔ အလြန္ထင္ရွားတဲ့ အရိယာတုိ႔၏ အျမင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွ မဂ္ဥာဏ္ရမွာ၊
နိဗၺာန္ကို ျမင္ရမွာ၊ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။
ဒါျဖင့္
အႏၶပုထုဇဥ္၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လုိ႔ရွိရာ အႏၶပုထုဇဥ္ကေတာ့ သခၤတကို မျမင္ဘူး၊
ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္က သခၤတကို မျမင္ဘူး၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္က သခၤတကို ျမင္တယ္ …။
(မွန္ပါ)။
အဲဒီေတာ့
ပုထုဇဥ္အျဖစ္မွ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းခ်င္တဲ့အခါက်ေတာ့
အသခၤတျမင္လုိ႔ရွိရင္ အရိယာ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတကိုျမင္လုိ႔ရွိရင္
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ …။ (မွန္ပါ)၊ သခၤတေတာင္မွ မေတြ႕ေသးရင္ ေတာ့ အႏၶပုထုဇဥ္ …။
(မွန္ပါ)။
ေရြးတတ္ပလား
…။ (ေရြးတတ္ပါၿပီဘုရား)၊ သခၤတမွ မျမင္ေသးရင္ … (အႏၶပုထုဇဥ္ပါ)
သခၤတျမင္ရင္ … (ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ပါ)၊ သခၤတနယ္က
ထြက္တဲ့အျမင္ကိုျမင္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ … (အရိယာအျမင္ပါဘုရား)၊ သေဘာပါပလား
…။ (ပါ - ပါၿပီ)။
အဲဒီလို
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီအတိုင္းဆက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာမွတ္ထားပါ …။ (မွန္ပါ)၊
အႏၶလုိ႔ဆိုတာက ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ အႏၶလုိ႔ ကန္းေနပါလိမ့္မတံုးဆိုေတာ့
ကလ်ာဏမိတၱဆိုတဲ့ ဆရာသမား အမွီသဟဲ ေဟာေျပာျပသမည့္သူကို မေတြ႕ေသးရင္
ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကန္းတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းၾကပလား …။ (ရွင္းပါၿပီဘုရား)၊
အဲ … ကန္းေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကလ်ာဏမိတၱ - ျဖစ္ပ်က္ကို ျပတတ္တဲ့ဆရာကို
ရွာပါ။ ရွာလိုက္ေတာ့ အႏၶာက ကလ်ာဏသြားၿပီးျဖစ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ ျဖစ္ပလား
…။ (ျဖစ္ပါၿပီဘုရား)။
ဒါက
အႏၶကလ်ာဏ သြားျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ခင္ဗ်ားတုိ႔၊
ရွင္သာရိပုတၱရာတုိ႔၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔ဟာ သူတုိ႔သိဥၥည္း ဆရာႀကီးဆီမွာ
ရွိတုန္းက အႏၶပဲ၊ အဲဒီတုန္းက …။ (မွန္ပါ)၊ ေနာက္က် ေတာ့ ရွင္အႆဇိနဲ႔
ေတြ႕ေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ကလ်ာဏပဲ သြားျဖစ္တယ္ …။ (မွန္ပါ)၊ မကြာဘူးလား …။
(ကြာပါတယ္ဘုရား)၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ကို အႏၶက ေျပာင္းယူတာ။ ကလ်ာဏမွ အရိယာ
ျဖစ္လာတယ္ …။ (မွန္ပါ)။
အႏၶက
ေျပာင္းလာေတာ့ ရွင္အႆဇိနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပထမကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ျဖစ္၊
ေနာက္က်ေတာ့ ေသာတာပန္တည္ေတာ့ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္မွ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ မေရာက္ဘူးလား
…။ (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)။
အႏၶပုထုဇဥ္ကို
ကလ်ာဏမိတၱ ကင္းေနလုိ႔သာဆိုပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းၾကပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)၊
ဒါျဖင့္ တိဟိတ္မရွားပါဘူး၊ ကလ်ာဏမိတၱ မေတြ႕လုိ႔သာ အႏၶျဖစ္ေနရတာ …။
(မွန္ပါ)၊ ကလ်ာဏမိတၱနဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ျဖစ္မွာပဲ …။
(မွန္ပါ)၊ မျဖစ္ေနဘူးလား …။ (ျဖစ္ပါတယ္)။
အဲဒါ
ဘုရားလက္ထက္ ခၽြတ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ ေမာင္သစ္တုိ႔က ေတြးေတြး၊
ဦးသံဒိုင္တုိ႔က ေတြးေတြး၊ အစကေတာ့ အကန္းခ်ည္းပဲ၊ အကန္းထဲမွာ ပထမဆံုး
လူ႕ျပည္မွာျဖင့္ ဘုရားတစ္ပါးတည္း အျမင္စ, ေပၚလာတာပဲ …။ (မွန္ပါ)၊
အကန္းေတာထဲမွာ သြားၿပီး ငါသည္ တရားစည္ႀကီး ျမည္ဟည္းေအာင္
တီးရလိမ့္ဦးမည္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာထားတာပဲ
…။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္
… အႏၶပုထုဇဥ္ဆိုတဲ့အတိုင္း အႏၶပုထုဇဥ္ဆိုရင္ အဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ဒိြဟိတ္
ပုဂၢိဳလ္ေတြလုိ႔ ဒီလိုခ်ည္း မယူလိုက္နဲ႔ …။ (မွန္ပါ)၊
ကလ်ာဏမိတၱမေတြ႕ခင္သာ၊ ေတြ႕သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း တိဟိတ္ဆုိရင္
ဘာျဖစ္သြားသတံုး …။ (ကလ်ာဏမိတၱ ျဖစ္ပါတယ္)၊ အႏၶမွ ကလ်ာဏျဖစ္လာတယ္ …။
(မွန္ပါ)၊ ကလ်ာဏက ကလ်ာဏအတိုင္း ႀကိဳးစားသြားလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔
အရိယာအျမင္ ျဖစ္မယ္ …။ (မွန္ပါ)။
ဒါျဖင့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္လဲ ၀ီစိကိစာၦ မလာပါနဲ႔၊ မေတြကခင္ျဖစ္တဲ့ အျဖစ္ဆိုတာ မွတ္ပါ …။ (မွန္ပါ)၊ ရွင္းပလား …။ (ရွင္းပါၿပီ)။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။
No comments:
Post a Comment