မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ထဲမွာ ဆိတ္လို႔နာတာေတြ၊ ယားတာေတြ၊ အဲဒီဟာေတြကို၊ ကံကျပဳျပင္ထားလို႔ ခႏၶာကိုယ္ကျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္၊ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ ကိုယ္ ဒါေတြဟာ ဘာပါလိမ့္မလဲဆိုေတာ့၊ သူမ်ားျပဳျပင္ထားေသာေၾကာင့္၊ သခၤါရတရားပဲလို႔ မွတ္လိုက္တာေပါ့၊ ကံ သခၤါရက ျပဳျပင္ထားတယ္။
ကံကျပဳျပင္မႈေၾကာင့္ ေပၚေနေသာေၾကာင့္ သူ႕ကို၊ သူမ်ားျပဳျပင္သလိုျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ သခၤါရတရားလို႔ မွတ္ထားၾကပါ။
ဥတုက အခုနည္းနည္းၾကမ္းလာေတာ့၊ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ ႐ုပ္ေတြမွာအပူ႐ုပ္ေတြျဖစ္ၿပီးသကာလ စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့ ေဒါသစိတ္ေတြလဲ ေပၚလာၾက၊ တခ်ိဳ႕ေသာ႐ုပ္ေတြဟာလည္း ဥတုျပဳျပင္ထားပါသလား၊ တခ်ိဳ႕ေသာ စိတ္ေတြဟာလည္း ဥတုေၾကာင့္ေဖာက္ျပန္လာတဲ့စိတ္ေတြပါလားဆိုရင္ လြဲပါ့မလား၊ ဥတုသခၤါရေပါ့။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ၊ စားလို႔ေကာင္းလို႔ ဝၿဖိဳး၊ မ်က္လံုးေတြဘာေတြၾကည္လာတယ္၊ ဆိုတာေကာ မရွိဘူးလား၊ အာဟာရသခၤါရက
ျပဳျပင္တယ္၊ စိတ္ေကာင္းတာနဲ႔ ႐ႊင္လို႔၊ ၾကည္လို႔၊ အဲဒါေတြက်ေတာ့ စိတ္သခၤါရကျပဳျပင္ထားတာ။
ခႏၶာငါးပါးက သခၤါရခႏၶာကိုယ္၊ ျပဳျပင္လို႔ေပၚေနတာ၊ ျပဳျပင္တဲ့တရားက ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရေပါ့ဗ်ာ၊ ျပဳျပင္လို႔ေပၚတာက ခႏၶာငါးပါး၊ ခႏၶာငါးပါးသည္သခၤါရတရား၊ သခၤါရခႏၶာဆိုတာ အေၾကာင္းေလးပါးက ျပဳျပင္လို႔ေပၚတဲ့ ခႏၶာငါးပါး၊ ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္ဆိုင္ဒီအထဲမွာ မပါဘူးလို႔မွတ္ထားလိုက္ၾကပါ။
ဒကာ ဒကာမေတြ၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ က်ားေလးေခ်ာင္း ေထာင္ေနရတယ္၊ ဥတုက်ား၊ အာဟာရက်ား၊ စိတ္က်ား၊ ကံက်ားဆိုတဲ့ က်ားေလးေခ်ာင္းေထာက္ေနရတဲ့ အိမ္နဲ႔အတူတူပဲ၊ ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္ဆိုင္ဆိုတာ မပါေသာေၾကာင့္အနတၱတရား မွတ္လိုက္တာေပါ့။
သခါၤရတရားဟူ၍ အခုကစၿပီးမွတ္ထားပါတဲ့၊ ဒကာ ဒကာမတို႔ ေခတၱခ်ည့္ပဲ၊ ခဏေပၚလိုက္ ခဏေပ်ာက္လိုက္၊ ခဏေပၚလိုက္၊ ခဏေပ်ာက္လိုက္နဲ႔၊ ေပၚတာလည္း ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ေပ်ာက္တာလည္းမဆိုင္ဘူး၊ အဲဒါေတြ သိထားေတာ့မွ ေဩာ္ . . .သခၤါရတရားဟာ ခိုင္ၿမဲမႈမရွိပါလား။
ကိုယ္ပိုင္ကိုယ္ဆိုင္ဆိုတာ တစ္ခုမွမပါေတာ့ ကံကမသာ ျဖစ္လိုက္ေတာ့ဆိုရင္၊ မသာျဖစ္ရတယ္၊ ဥတုကမသာျဖစ္လိုက္ေတာ့ဆိုရင္၊ မသာျဖစ္ရတယ္၊ အာဟာရကသာျဖစ္လိုက္ပါဆိုရင္ေကာ မသာျဖစ္ရ၊ စိတ္က မသာျဖစ္လိုက္ပါဆိုရင္ေကာ မသာျဖစ္ရတယ္၊ သူမ်ားစီမံသလို ခံ႐ုံးေပါ့။
ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မလဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး အငွားထိန္းၿပီး အငွားေက်ာင္းေနၾကတာကိုး။
ငါရွိလို႔၊ နင္တို႔ လူခ်င္းတူ သူခ်င္းမွ်မွ်၊ အေၾကာင္းညီၫြတ္ေနတာ၊ ငါမရွိရင္ သိရစ္လိမ့္မယ္၊ ႁကြားလံုးေတြ ထုတ္ေနလိုက္တာ၊ သူကိုယ္တိုင္မွာ ငါဆိုတာမပါဘူး၊ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကို ငါထင္ၿပီး အ႐ူးထလာတဲ့အခါ ႁကြားလာတာပဲ၊ ဉာဏ္ပညာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ အ႐ူးထျပန္တာဟလို႔၊ ဝိပႆနာ ဉာဏ္ဦးစီးၿပီးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္လို႔ ဆိုစရာအကြက္ပါေသးလား။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ခႏၶာကိုယ္၊ သူမ်ားျပဳျပင္ထားတဲ့ သခါၤရ ခႏၶာကိုယ္၊ မပိုင္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ဆိုရင္ေကာ လြဲသလား၊ ေကာင္းၿပီ ဒါျဖင့္ ကိုယ့္စြမ္းရည္လား၊ေနာက္ေၾကာင္း၏ စြမ္းရည္းလား၊ ယခုေနႏိုင္ၾကတာ၊ ေနာက္ေၾကာင္းစြမ္းရည္သတၱိေနာ္။
သခၤါရတရား မသိလိုက္တာတြင္ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ တစ္ခါတည္းခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာခင္တဲ့ တဏွာလဲလိုက္ာတာပဲ။
သခၤါရလို႔ မသိကတည္းက အနတၱမသိဘူး၊ အနတၱမသိလိုရွိရင္ လွည့္ေပေတာ့ အတၱဝင္ေတာ့မွာပဲ၊ အတၱဒိ႒ိ မဝင္ေပဘူးလား၊ အတၱဒိ႒ိဝင္လာရင္ ခင္တဲ့ေလာဘေကာ . . .လာမွာပါ၊ မာနေကာ . . .လာမွာပါ၊ သခၤါရမသိမႈေၾကာင့္ ပ ပဥၥတရား ေတြပြားရတယ္။
ဒကာ ဒကာမတို႔ ဥပကႀကီးဘုရားနဲ႔လက္ဦးစြာေတြ႕တယ္ေနာ္၊ ဘုရားကိုသူကအင္း . . .ဣေႁႏၵလဲေကာင္းတယ္၊ အေရာင္အဆင္းေတြနဲ႔ ဘယ္သူ႕တပည့္တုန္းေမးတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ဘုရားက ငါ့မွာဆရာမရွိပါဘူးကြာ၊ မာရ္ငါးပါးေအာင္တဲ့ အနႏၱဇိနဆိုတာငါပဲလို႔ေျပာေတာ့၊ ေဩာ္ . . .ဟုတ္ေလမွာပဲ၊ ထူးလည္းထူးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဆိုၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားတာရွိတာပဲ . . .မကၽြတ္ဘူး၊ သုဘဒ္က ဥပကနဲ႔ဆာ၀ါတို႔၏သား၊ သုဘဒ္က ပညာေလးကပါလာေတာ့၊ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေမးခ်င္တဲ့ စကားသံုးခြန္းရွိတယ္။
(၁) ေကာင္းကင္မွာသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေျခရာထင္သလား၊ (၂) ဘုရားသာသနာမွတစ္ပါး တျခားေသာ သာသနာမွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏာၱျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕လား၊ (၃) သခၤါရတရားဟာ ၿမဲတယ္လို႔ရွိရဲ႕လား ကုသိနာ႐ုံျပည္ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာန္မွာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူမယ္ဆိုတာ သူၾကားတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ေတြးစရာက ေဩာ္ . . . ပရိနိဗၺာန္ျပဳမွာကိုေတာင္ ထားၿပီးေစာင့္သကိုးလို႔ မဆိုထိုက္ဘူးလား၊ ဆိုထိုက္ပါတယ္။
အဲဒါမွတ္ထားၾကတဲ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀ိပႆနာ႐ႈၿပီးသကာလ၊ ဥပမာ-ေသမည့္ေဝဒနာလာတယ္ဆိုၾကပါစို႔၊ လူတိုင္းေသမည့္ ေဝဒနာေတာ့လာမွာပဲ အဲဒီေဝဒနာကို ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈၿပီး၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးသြားလို႔ရွိရင္ျဖင့္ နိဗၺာန္ျမင္ေနလို႔ရွိရင္ျဖင့္မေသေသးဘဲ ေစာင့္လို႔ရတယ္၊ အေသကို အထိုက္အေလ်ာက္တားထားႏိုင္ပါတယ္။
သုဘဒ္က ဘုရားကိုယ္တိုင္ခၽြတ္မွ ကၽြတ္တမ္းဝင္မည့္ဗုဒၶေဝေနယ်ဆိုတာ ဘုရားလဲသိျမင္ေတာ္မူတယ္၊ သူ႕ကို မခၽြတ္ရေသးလို႔ရွိရင္ ပရိနိဗၺာန္စံလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။
အားငယ္စရာ ႏွလံုးမသာစရာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာမွမရွိဘူး၊ ပ်င္းေတာ့မပ်င္းဘူး၊ ဖ်င္းတယ္ဆိုပါေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ဖ်င္းတာကို ကုေပးႏိုင္ပါတယ္၊ ပ်င္းတာကိုေတာ့ျဖင့္ မတတ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္-- ေအးလြန္းပူစြ၊ ေစာစြမိုးခ်ဳပ္၊ ဆာဝ႐ုပ္နဲ႔၊ လုပ္ရအမႈ၊ ျပဳအံ့ကိစၥဆိုတဲ့-လူမိုက္မ်ားေအာင္းတဲ့ေခ်ာင္း ဆယ့္ေျခာက္ေခ်ာင္ရွိတယ္။
ေအးရင္လဲ ေအးေခ်ာင္ခိုလိုက္တာပဲ၊ မလုပ္အားေသးပါဘူးတဲ့၊ ပူျပန္ေတာ့လည္း ပူေခ်ာင္ခို၊ ေစာျပန္ေတာ့ေကာ ေစာေခ်ာင္ခို၊ မိုးခ်ဳပ္သြားေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေခ်ာင္ခို၊ ဆာျပန္ေတာ့ေကာ၊ ဆာေခ်ာင္ခို၊ ဝ ေတာ့ေကာ ဝ ေခ်ာင္ခို၊ ဘယ္မွာမွရွိေသးရဲ႕လား အလုပ္ခ်ိန္မပါေတာ့ဘူး၊ လြန္ကုန္ၿပီ၊ အဲဒါဘုရားက ေသခ်ာေဟာတယ္။
ေကာင္းၿပီ . . .သုဘဒ္ရဟန္းႀကီးက က်ဳပ္တို႔ကို အကုန္အားေပးသြားတယ္(၁) ေကာင္းကင္မွာ ေျခရာရွိသလားဆိုေတာ့ . . .မရွိဘူး(၂) တျခားေသာအဆံုးအမေတြနဲ႔၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏာၱမျဖစ္ႏိုင္၊ (၃) သခၤါရတရားဟာ မၿမဲဘူး။
ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတို႔ သခၤါရတရားဆိုတာ ခႏၶာငါးပါးကိုဆိုတယ္၊ အဲဒါေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ မၿမဲတာကေလးကို ၾကည့္ေန၊ ေဟာ . . .ေပၚလာျပန္ၿပီ၊ မၿမဲဘူး၊ ဟာ . . .ေပၚလာျပန္ၿပီ၊ ျဖစ္ၿပီ ပ်က္ျပန္ၿပီလို႔သာ႐ႈေန၊ ေဝဒနာႀကိဳက္တဲ့လူ ေဝဒနာေနာ္၊ စိတ္ႀကိဳက္တဲ့လူ စိတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္ႀကိဳက္တဲ့လူ ႐ုပ္႐ႈပါ၊ ဓမၼာႏုပႆနာႀကိဳက္တဲ့လူက သစၥာခ်ည့္႐ႈေန၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡခ်ည့္႐ႈေန၊ အဲဒီကဲသို႔ ႐ႈေနလို႔ရွိရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘယ္ခါမဆို ကိစၥၿပီးတယ္။
ကဲ . . .ယေန႔ ဒီတြင္ ေတာ္ၾကဦးစို႔။ သာဓု . . .သာဓု . . .သာဓု
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။
No comments:
Post a Comment