ေငြရရင္ ေပ်ာ္ေနတာသည္ ကိေလသာရူး ျဖစ္ေနတာဟုလည္း ဆိုသည္။ တဏွာခိုင္းတာ လုပ္ျပီး ဉာဏ္ခိုင္းေသာ သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္ မလုပ္ဘဲေနလွ်င္ မ်က္စိလည္ေနျခင္း ျဖစ္ပုံကို ျပသည္။ တဏွာအလိမ္မိေနတာ ျဖစ္ပုံကို ျပသည္။ ေရာဂါ ေရာက္ေသာအခါ မေသရေအာင္ ဆရာေကာင္း ေဆးေကာင္းရွာျပီး ေငြကုန္ခံ ကုသသည္။ အလွဴေပးေသာအခါ မ႑ပ္ၾကီးထိုးျပီး လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ဆုေတာင္းျပီး ေသေဘးကို ဆုေတာင္းသည္ဟု ေထာက္ျပသည္။ တဏွာ အလိမ္ခံရပုံ ျဖစ္သည္။ က်န္းမာေတာ့ အေသရွာသည္။ မက်န္းမာမွ အေသလြတ္ရာ ရွာသည္ဟု ဆိုသည္။
ခႏၶာကိုယ္ၾကီးသည္ ဒုကၡခႏၶာၾကီး ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ရွုရမည္။ ထိုခႏၶာကို မလိုခ်င္ေအာင္ မုန္းေအာင္ ၾကည့္ရမည္။ ဉာဏ္မရွိခင္က ဒီခႏၶာကို ငါ့ဟာဟု ေျပာသည္။ ဆရာေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔ျပီး ဉာဏ္အျမင္ ရေသာအခါ ဤခႏၶာ ဒုကၡသစၥာဟု သိသည္။ ဒုကၡသစၥာသည္ သိမ္းပိုက္ရမည့္ အရာမဟုတ္ ပစ္ထားခ့ဲရမည့္ အရာသာ ျဖစ္သည္။ ဒုကၡသစၥာၾကီးကို ငါ ငါ့ဥစၥာ ထင္ေနခ့ဲၾကသည္။ သာသနာတြင္းမွာ လူမျဖစ္သေရြ႕ ဆရာေကာင္း မေတြ႔သေရြ႕ အျမင္မွန္ မရႏုိင္။ ငါဆိုတာက ဒိ႒ိ ငါ့ဥစၥာဆိုတာက တဏွာ ျဖစ္သည္။ ဒီခႏၶာၾကီးကို တဏွာဒိ႒ိႏွင့္ စြဲျပီးေသလွ်င္ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္အရ ဒိ႒ိဦးစီးေသာ ကံျဖစ္၍ အပါယ္ အက်ဳိးေပးသည္။ ငါက ဒိ႒ဳပါဒါန္ ငါ့ဥစၥာက ကာမုပါဒါန္ ျဖစ္သည္။ ဥပါဒါန္ႏွင့္ ေသလွ်င္ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘဝ ဘဝပစၥယာ ဇာတိ ဇရာ မရဏ ေသာကပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ခႏၶာခ်ည္တိုင္မွာ ေခါင္းစင္းျပီး ေသရျခင္းျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ပါသည္။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္ၾကီးက ခႏၶာကိုခ်ည္တိုင္ တဏွာကၾကိဳး အဝိဇၨာဒိ႒ိက လည္ပတ္(ငါစြဲ) ပုထုဇဥ္၏ အျဖစ္ကို ျပသည္။ ဒိ႒ိလည္ပတ္၍ ခႏၶာခ်ည္တိုင္မွာ တဏွာၾကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံေနရပုံကို သရုပ္ေဖာ္ျပသည္။ ဝိပႆနာ မလုပ္တ့ဲပုဂၢိဳလ္ ငါ ငါ့ဥစၥာစြဲ မျပဳတ္တ့ဲ ပုဂၢိဳလ္မွာ အပါယ္ပဲ ျဖစ္ေနရသည္။ လြတ္ခ်ငိလွ်င္ တဏွာၾကိဳးႏွင့္ ဒိ႒ိလည္ပတ္ကို ျပတ္ေအာင္ လုပ္ရမည္။
လည္ပတ္ႏွင့္ ၾကိဳးျပတ္ေအာင္ လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ စိတ္ကိုျဖစ္ေစ ေဝဒနာကိုျဖစ္ေစ ျဖစ္ပ်က္ ဝိပႆနာ ရွုရမည္။ တဏွာၾကိဳးျပတ္ ဒိ႒ိလည္ပတ္ ျပတ္လွ်င္ ပုထုဥ္ဘဝက လြတ္ျပီ။ အရိယာဘဝကို ေရာက္ျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္ေလးပါး တစ္ပါးပါးကို ရွုရမည္ဟု ဆုံးမထားသည္။
~ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ~
No comments:
Post a Comment