မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သာဓုတန္းက မေနပါနဲ႔

သမာဓိဆိုတာ ဒကာ ဒကာမေတြကို ႏွစ္ရက္ရွိၿပီေျပာထားေတာ့၊ ေၾသာ္ - တစ္ခုေသာ အာ႐ံုဆီသုိ႔ တည္ၾကည္မႈကို ဆိုတာကိုး မွတ္ပါ (မွန္ပါ့)၊ တည္ၾကည္မႈကို ဆိုသည္။ အဲဒီ တည္ၾကည္မႈေလး ရွိၿပီဆုိမွျဖင့္ သတိေလးဟာလည္း အားရွိလာတယ္၊ ပညာဟာလဲ ထက္လာတယ္လုိ႔မွတ္ပါ။

သမာဓိ တည္ၾကည္ရင္ သတိေလးလဲ အားရွိ၊ ပညာဟာလဲ ထက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ နိဗၺာန္သြားၾကတယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခ်မ္းသာျခင္းကို အလုိရွိလုိ႔ မအိုမေသ အၿမဲေနတဲ့ နိဗၺာန္ႀကီးကို ေရာက္ေအာင္ ဒကာ ဒကာမေတြ ေရာက္လုိတယ္၊ သြားလိုတယ္၊ ဆင္းရဲျခင္းမွ ကၽြတ္လြတ္လိုတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာေပၚလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိ တည္ၾကည္မႈရယ္၊ ဒီသတိ အားရွိမႈရယ္၊ ဒီပညာ ထက္ျမက္မႈရယ္ အေရး အႀကီးဆံုးပဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ၾကပါ။ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။

အဲဒါေတြ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဒကာ - ဒကာမေတြကို တစ္သက္လံုး ေကာင္းေအာင္သာ အသံုးကျဖင့္ ဒါေတြပဲ သံုးခ်ၾကရမွာပဲဆိုတာ မွတ္ၾကစမ္းပါ။

သမာဓိတည္ၾကည္ရင္

ေကာင္းၿပီ၊ ဒါျဖင့္ သမာဓိဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ သမာဓိတည္ၾကည္လာတယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ ျခင္ကိုက္တာလည္း မသိဘူး၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္တာလဲ မသိဘူး၊ အလုပ္တစ္ခုကို စူးစူးစိုက္စိုက္ သာ လုပ္ၾကည့္ပါ။ ျခင္ကိုက္တာ မသိဘူး၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္တာလဲမသိဘူး၊ အိုက္တာကိုလဲ မသိဘူး၊ ဘာျဖစ္ေနလဲ ဆုိရင္ အလုပ္တစ္ခုအေပၚ စူးစိုက္ေနလုိ႔ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

အလုပ္တစ္ခုကိုသာ စူးစိုက္ေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ျခင္ကိုက္၊ ၾကမ္းပိုးကိုက္၊ ေနပူ၊ ေလပူ ဒါ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ သိရဲ႕လား … (မသိပါဘူး)၊ အဲဒါ ဘယ္သူ႕သတၱိဆိုမလဲ (သမာဓိ သတၱိပါဘုရား)။

ဒါေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ မသိတာလဲ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ တစ္ခုေသာ အလုပ္အေပၚ စူးစိုက္ေနလုိ႔ပဲဘုရား မဆို ထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။

တစ္ခုေသာ အလုပ္ေပၚစိုက္ေနလုိ႔ဘုရားလုိ႔ ဆိုႏိုင္သလုိ၊ ဒီမွာလည္း ဒကာဒကာမတုိ႔ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့ ၀ိပႆနာ ေ၀ဒနာေပၚ၌ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိုက္သာေနမယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သႏၲာန္၌ ေညာင္းမႈလည္း မလာဘူး၊ ညာမႈလည္း မလာဘူး၊ ကိုက္မႈလည္း မလာဘူး၊ ခဲမႈလည္း မလာဘူး (မွန္ပါ့)။

ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ေပၚမွာသာ သမာဓိ တည္ၾကည္ေအာင္သာထား ကိုက္လိမ့္မယ္၊ ခဲလိမ့္မယ္၊ ေညာင္းလိမ့္မယ္၊ ညာလိမ့္မယ္ဆုိတာ မလာဘူး။

သမာဓိအား ညံ့သြားရင္

သမာဓိ ညံ့လုိ႔သြားတယ္ဆုိရင္ ဟုိက ကိုက္သလုိလုိ၊ ဒီက ကိုက္သလိုလို ျပင္လိုက္ဦးမွ ထင္ပါရဲ႕လုိ လုိ၊ ေဒၚအုန္းခင္ ဒီလုိ လာတတ္တယ္ မဂ္တုတုိ႔ လာတတ္တယ္၊ ေဒၚေရႊတုိ႔၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ အလုပ္တရားကို ေဟာေနတဲ့အတြက္ အလုပ္တရားသာ နားေထာင္ၾကပါ။

တုိ႔သည္ ဟိုျပင္ခ်က္ ဒီျပင္ခ်က္ ဟိုဟာကေလးက လာေႏွာင့္ယွက္၊ ဒီဟာကေလးက လာေႏွာင့္ ယွက္ေနတယ္။ အေႏွာင့္အယွက္ေတြက မ်ားလြန္းလုိ႔ လုပ္လုိ႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး (မွန္ပါ့)၊ ဘုန္းႀကီးကလဲ ေ၀ဒနာေပၚ သမာဓိ တည္ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ဥာဏ္ကေလးနဲ႔ အပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈၿပီး သတိကေလးထားလုိ႔၊ ဆရာ ဘုန္းႀကီးက ေျပာေတာ့ေျပာတယ္ တုိ႔ျဖင့္ အေႏွာက္အယွက္ေတြက မ်ားလုိက္တာလုိ႔ မဆိုပါနဲ႔ (မွန္ပါ့)။

အဲဒါ ဒကာ ဒကာမေတြ ေဘးကို ရမယ္ဖြဲ႕ေနတယ္၊ စင္စစ္ သမာဓိ အား ညံ့လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဘာညံ့ေနလုိ႔လဲ (သမာဓိ ညံ့ေနလုိ႔ပါဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ ေဘးကို ရမယ္မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႔ဆိုတာျဖင့္ အထူးပဲ ေမတၱာရပ္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)၊ ေဘးရမယ္ မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႔လုိ႔ အထူးပဲ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေတာ္ေတာ္က်င္ေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ဒကာသိုက္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ က်င္တာ က်င္းစကေနၿပီးသကာလ ေတာ္ေတာ္က်င္လာေတာ့ ထ,မွပဲ က်င္မွန္းသိေတာ့တယ္၊ မထ,ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေျခက်င္ေနလုိ႔ဆိုေတာ့ က်င္စကေလးက သူမသိခဲ့ပါဘူး၊ ေတာ္ေတာ္က်င္လုိ႔ အားရွိရွိ လာေတာ့ေကာ (မသိပါဘူး)။ ေတာ္ေတာ္က်င္လုိ႔ ႀကီးလာေတာ့ေကာ (မသိပါဘုရား)၊ မသိဘူး ဘာျဖစ္လုိ႔ တံုး ဆိုေတာ့ သူတစ္ခုခု အလုပ္လုပ္ေနလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ကိုင္း … မဆိုထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။

အဲဒီၾကားထဲ မင္းတုိ႔က ေလာကီအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ မထ,ႏိုင္မွ သိေတာ့တယ္။ အဲဒါ သမာဓိ အားႀကီးတဲ့ အလုပ္လုပ္တာ (မွန္လွပါဘုရား)။

ဒီမွာလည္း ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေလာကီမွာ သမာဓိ အားႀကီးသေလာက္၊ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ဒိျပင္အေပၚ၌ ေ၀ဒနာအေပၚ၌ သမာဓိအားႀကီး လိုက္မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ကြာ၊ တျခားေသာ အာ႐ံုေတြ အေႏွာင့္အယွက္ ေတြ လာတယ္ဘုရားလုိ႔ ဆုိစရာအေၾကာင္း မရွိဘူး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီေတာ့ အျခားေသာ အာ႐ံုေတြလာ စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ရ (မွန္လွပါဘုရား)။

သူမ်ားရမယ္မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႕

တပည့္ေတာ္တုိ႔က လုပ္ေတာ့ လုပ္တယ္ဘုရား သုိ႔ေပမယ့္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြက ျခင္ကကိုက္၊ ၾကမ္းပိုးကကိုက္နဲ႔ အိုက္တာနဲ႔ ဒိန္းဒိန္း၊ ဒိန္းဒိန္းနဲ႔ၾကားရ ျပဳရတာေတြက မေသးဘူးဘုရား (မွန္ပါ့)၊ ေၾသာ္ … သူ႕ဟာသူ ရမယ္ဖြဲ႕တာပါလား စင္စစ္အားျဖင့္ သူ႕သမာဓိ ည့ံလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။

သူမ်ား ရမယ္ဖြဲ႕ရင္ ဘာဆိုၾကမယ္  (သမာဓိညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ ေအး … သူမ်ား ရမယ္ဖြဲ႕လုိ႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္လိုက္ေပေတာ့။ သမာဓိ ညံ့လုိ႔သာ မွတ္ပါ (မွန္ပါ့)။

ဒါျဖင့္ ေနာက္ကို ဒီေန႔ညဘုရား အေႏွာင့္အယွက္ေတြက မ်ားလြန္းလုိ႔ တယ္ မ႐ႈရဘူးဘုရား၊ ျပန္စစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္စစ္ေဆးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒီေန႔ အေႏွာင့္အယွက္ ေတြ သိပ္မ်ားတယ္ဘုရား၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တယ္မရဘူး ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒါဘုန္းႀကီးတုိ႔က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီ၊ ဒီဒကာ ဒကာမေတြကို သမာဓိမတည္ဘူး၊ သမာဓိ ညံ့တယ္။ မေန႔ကေျပာတဲ့ သမာဓိေႃႏၵ မျဖစ္ဘူး မဆိုထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။

အဲဒါ အေႏွာင္အယွက္ေၾကာင့္လား? မိမိ သမာဓိ ညံ့လုိ႔လား? (မိမိသမာဓိ ညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ မိမိ သမာဓိ ညံ့တာကို ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔က ရမယ္မ်ား ဖြဲ႕လိုက္ေသးတယ္၊ ေတာင္က လိုလို၊ ေျမာက္ကလိုလို ဟိုဘက္က လာလုိ႔လုိလို၊ ဒီဘက္က လာလုိ႔လိုလို ေဒၚေရႊတုိ႔က ပရိယာယ္က မ်ားပါဘိနဲ႔ (မွန္ပါ့)။

မိမိသမာဓိ ညံ့တာကိုသိပါ

စင္စစ္ေတာ့ ဘယ္သူညံ့လုိ႔လဲ (သမာဓိ ညံ့လုိ႔ပါဘုရား)၊ မိမိ သမာဓိ ညံ့တာ၊ မိမိညံ့တာကို တျခားရမယ္ဖြဲ႕ၿပီး စြဲခ်က္မတင္လိုက္ပါနဲ႔လုိ႔ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ေျပာလိုက္ပါတယ္။

မိမိညံ့တာကို တျခား ရမယ္ဖြဲ႕ၿပီး စြဲခ်က္ မတင္လိုက္ပါနဲ႔ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ မိမိညံ့တာ သိပလား … (သိပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ မိမိညံ့တာကို မိမိ ပဓာနထားၿပီး သိပါ (မွန္ပါ့)။

ကိုင္း … အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ သမာဓိကို သတိထားၿပီး သမာဓိညံ့တာကို ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ၀ီရိယႏွင့္ယွဥၿပီး အားစိုက္လိုက္ေတာ့မယ္ကြ၊ ဒီသမာဓိကို တည္သထက္ တည္ေအာင္ဆိုၿပီး တစ္ဆင့္ တုိးၿပီးသကာလ ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ မေျပးရေစဘူးကြာ၊ ျဖစ္ပ်က္ေပၚမွတစ္ပါး ဘယ္မွ မေျပးေစရဘူးကြလုိ႔ အားစိုက္လိုက္ ၾကစမ္းပါ (မွန္ပါ့)။

သူမ်ားရယ္ရမယ္ဖြဲ႕ရင္ မိမိညံ့လုိ႔

အားစိုက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္က်လာေတာ့ ဒကာဒကာမတုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြကို သူကန္ထုတ္ပစ္ လိုက္တဲ့အတြက္ သမာဓိ အားရွိလာတဲ့အခ်ိန္၊ ဒကာစိန္ သူကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အတြက္ လာႏိုင္ေသးရဲ႕ လား (မလာႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ကေန႔ည ေဟာတဲ့တရားမွာ သူမ်ားရမယ္ဖြဲ႕တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဟူသေရြ႕ မိမိညံ့ မႈကို ေရွာင္ကြင္းတဲ့သေဘာသာျဖစ္တယ္။ ေဒၚအုန္းခင္ သူမ်ားရမယ္ဖြဲ႕ရင္ ဘာတံုး (မိမိညံ့မႈကို ေရွာင္ကြင္း တဲ့သေဘာပါဘုရား)။ မိမိညံ့မႈကို ဘာတံုး (ေရွာင္ကြင္းတဲ့သေဘာပါဘုရား)။ ေနာက္ကို ဒီလိုလဲ မေရွာင္ပါနဲ႔ ေတာ့။

ေၾသာ္ … ဒီအညံ့ကို ေနာက္ဆက္ၿပီးေတာ့ ၀ီရိယေရာ၊ ပညာေရာ ဂ႐ုစိုက္လိုက္မယ္၊ ဦးတုိက္လိုက္ မယ္ဆုိရင္ ဒကာဒကာမတုိ႔ မရေပဘူးလား (ရပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ကို ယေန႔ကစၿပီး သူတစ္ပါးကို ေရွာင္လႊဲၿပီးသကာလ စြဲခ်က္မတင္လိုက္ပါနဲ႔ဆိုတာ မတင္ရီ မေျပာထိုက္ဘူးလား (ေျပာထိုက္ပါတယ္ ဘုရား) ဒကာသိုက္ ေျပာထိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။

ဘုန္းႀကီးဆီတရား လုပ္ရတာ မလြယ္ဘူးလုိ႔ ေမာင္ထြန္းလိႈင္တုိ႔က ဆိုခ်င္ေသးလား (မဆုိခ်င္ပါဘူး ဘုရား)။

ညံ့မွန္းသိလုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ျပင္ေပးေနတာ

စင္စစ္ေတာ့ ကိုယ္ညံ့တာ ဆရာသမားတုိ႔က ညံ့မွန္းသိလုိ႔ျပင္ေပးတာ ဒကာစိန္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီေန႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ တယ္မ်ားပါဘုရား၊ ဒီေန႔ အေႏွာင္အယွက္ေတြ တယ္မ်ားပါဘုရား သမာဓိကို မရဘူးဆိုေတာ့ သူ႕ဟာ သမာဓိ႐ိုး႐ိုး ျဖစ္ေနတယ္၊ ဣေႃႏၵမထိုက္ဘူး (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဗိုလ္မထိုက္ဘူး၊ မဂၢင္ မထိုက္ဘူး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေျပာလံုးေထာက္တာ၊ ရိပ္မိၾကပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

ဒါျဖင့္ ကိုယ့္ဖုိ႔ကို ျပင္ေပးၾကပါဆိုတာ ဘုန္းႀကီးက ကူညီေပးလုိက္တယ္ ကိုင္း … ဒီတစ္ခါ ကားသံ ၾကားတယ္၊ သားေတြ သမီးေတြ ဆူသံၾကားတယ္၊ မင္းတုိ႔ ဆူသံ ပူသံေတြက သက္သက္ မာရ္နတ္ေတြပဲ၊ သက္သက္ မာရ္နတ္ေတြပဲ၊ မင္းတုိ႔ မာရ္နတ္ေတြ မလာခဲ့နဲ႔ကြ (မွန္ပါ့)။

ဒီတစ္ခါျဖင့္ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွ မလႈပ္ရေအာင္ တည္တည္တံ့တံ့ကိုပဲ ဣေႃႏၵထိုက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ သတိထားလုပ္လိုက္ဦးမယ္ကြ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ ေတာ့ဘူးကြာလုိ႔ ျပင္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ တစ္ဆင့္တက္သြားတယ္။ မတက္ေပဘူးလား (တက္ပါတယ္ဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္ျဖစ္ရင္အပါယ္ပိတ္ၿပီ

ေအး … ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သင္တယ္၊ အလုပ္သင္တယ္ ဆိုတာ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဟိုအလုပ္ၿပီး ဒီအလုပ္သင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ သမာဓိေလးက သမာဓိႀကီးျဖစ္ေအာင္၊ သမာဓိႀကီးကေနၿပီး သကာလ မဂၢင္ျဖစ္ေအာင္ သင္ေနရတာ။

ဒီသမာဓိတစ္ခုလံုးကိုပင္ ႐ုိး႐ိုးသမာဓိတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့) ဣေႃႏၵထိုက္တဲ့ သမာဓိတစ္မ်ိဳး၊ ဗိုလ္ထိုက္တဲ့ သမာဓိတစ္မ်ိဳး၊ မဂၢင္ထိုက္တဲ့ (တစ္မ်ိဳးပါဘုရား)၊ တစ္မ်ိဳးပဲတဲ့၊ သမာဓိကို ေလးမ်ိဳးေလာက္ ထားၿပီးသကာလ ေျပာေနရေတာ့ ေၾသာ္ … ကုိယ္ မဂ္ဖိုလ္ မရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္မတံုး ဆိုေတာ့ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုး ျဖစ္ေနလုိ႔ (မွန္လွပါဘုရား)။ သမာဓိေႃႏၵ ျဖစ္ေနလဲ နည္းနည္းနီးလာၿပီ၊ သမာဓိဗိုလ္ ျဖစ္လာလဲ ဒီထက္ပိုနီးလာၿပီ၊ သမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပါယ္တံခါး ပိတ္ၿပီ။

ဒါျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ တက္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီတစ္လံုးကိုပင္လွ်င္ အားစိုက္မႈ ပိုပိုေပးရမွာသကုိး ဆိုတာျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါ။ (မွန္ပါ့) အားစိုက္မႈ ပိုပိုေပးရတယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။

(တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ပါရေစဘုရား၊ အဖန္ဖန္ ပြားရတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပ်က္ကေနၿပီး ျပန္ရသလား ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ေရာက္ေအာင္ ၿပီးမွ ျပန္ရသလားဘုရား)။

အဖန္ဖန္ပြားတယ္ဆုိတာ

အဖန္ဖန္ပြားဆိုတာ ဒကာ ဒကာမေတြ ဥပမာ ဒကာစိန္ေအာက္က ဒုကၡေ၀ဒနာ ေပၚေနတယ္၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေပၚေနတာ့ ဒါေလးကို ဒကာစိန္က သမာဓိနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ကို စူးစိုက္ရမယ္၊ ပညာကလဲ အဲဒီဘက္ ကို ဦးတည္ရမယ္ (မွန္ပါ့)။

အဲဒီဥစၥာ ဦးတည္ၿပီး ေနလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေ၀ဒနာက ေပၚလိုက္၊ သူက ႐ႈလိုက္၊ သမာဓိ၊ ပညာက ႐ႈလိုက္ ေပါ့ဗ်ာ၊ ေ၀ဒနာက ေပၚလိုက္ ပ်က္လိုက္၊ ေ၀ဒနာက ေပၚပ်က္ လုပ္ပ်က္၊ သမာဓိ ပညာက ႐ႈလိုက္ (တင္ပါ့)၊ ဒီလိုခ်ည့္ေနတာကို အဖန္ဖန္ပြားတယ္လုိ႔ ဆုိတာ (မွန္လွပါဘုရား)။

အဲဒီလို အဖန္ဖန္ပြားေတာ့ ဒကာစိန္ ဘာတက္ရဦးမွာတံုးလုိ႔ မေမးပါနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္သည္ပင္လွ်င္ ဒကာစိန္ေရ သမာဓိ၊ ၀ီရိယ ရင့္လာလုိ႔ရွိရင္ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ၊ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ (တင္ပါ့)၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရာက ေျပာင္းသြားတာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ျဖစ္လာတာ (မွန္ပါ့)။

ဒါ မေျပာင္းနဲ႔ဦး။ ဒီအတိုင္းပဲ ဒီေနရာစိုက္႐ႈ စိုက္႐ႈရင္းမတၱနဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ ျမင္ေနတဲ့ ဥစၥာ ဒီထက္ဥာဏ္က သမာဓိ ပညာက မဂၢင္ ဆိုက္လာၿပီဆိုမွာျဖင့္ ဟာ သူတုိ႔ႏွစ္ခုပဲ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြပါလား လုိ႔ သူ႕ဟာသူ ေျပာင္းသြားတယ္။ သဘာက်ၿပီလား … (မွန္ပါ့)၊ ဒကာစိန္တုိ႔က မျပင္ရဘူးေနာ္ … (မွန္ပါ့)။

ျဖစ္ပ်က္ပဲ အဓိကထားပါ

ဒကာစိန္တုိ႔က အဓိကထားရမွာက ျဖစ္ပ်က္ပဲ အဓိကထားရမယ္ (တင္ပါ့) ျဖစ္ပ်က္အဓိကထားရင္ သမာဓိပညာက ဣေႃႏၵထိုက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ တက္လာလိမ့္မယ္၊ သူ႕ဟာသူေနာ္ (တင္ပါ့)။

ေနာက္ ဒကာစိန္ရ မဂၢင္ဆိုက္တာေတာ့ ဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္မလဲ (၀ိပရိဏာမဒုကၡ တက္လာမယ္ဘုရား)၊ အင္း-ဒီအတိုင္းျဖစ္ရမယ္ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျဖစ္လာလိမ့္မယ္ (မွန္ပါ့)။ အဲဒီလို အာ႐ံုက ေျပာင္းေျပာင္း ေျပာင္းေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ပထမ ဒီျဖစ္ပ်က္ ျပမယ္။ ေနာက္ျဖစ္ပ်က္ ရြံမုန္းၿပီး ၿငီးေငြ႕ ျဖစ္ပ်က္ကပဲျပမယ္၊ ေနာက္က်ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡလုိ႔ အာ႐ံုက ျပမယ္။ ဒကာစိန္က ျပင္မၾကည့္နဲ႔ ျပင္မၾကည့္နဲ႔ ဒီေနရာပဲ ၾကည့္ေန၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ ျပလာလိမ့္မယ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ေနာက္က်ေတာ့ ျပင္မၾကည့္နဲ႔။ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡသည္ပင္လွ်င္ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ ျဖစ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သူက ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡ ဒကာစိန္တုိ႔ သမာဓိ ၀ီရိယတုိ႔က မဂၢ လာျဖစ္မယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ပညာႏွင့္ သညာ

ကိုင္း - ဒကာစိန္က အာ႐ံုေပၚ မေျပာင္းနဲ႔၊ ျဖစ္ပ်က္ဆီသာတည့္ေန၊ သူ႕ဟာသူ ျဖစ္ပ်က္က အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာသြားလိမ့္မယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ကိုယ္က ျပင္ရမယ္လုိ႔ သြားမယူၾကနဲ႔။ ကိုယ္က ျပင္ရမယ္လုိ႔ သြားယူလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီဥစၥာ ဥာဏ္တက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သညာတက္တာ ျဖစ္သြား လိမ့္မယ္။ ဥာဏ္တက္ မျဖစ္ဘူး၊ သညာတက္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ နားလည္ၾကလား (နားလည္ၾကပါၿပီ ဘုရား)၊ နားလည္ၿပီေနာ္ (တင္ပါ့)။

၀ီရိယက ဇာတ္လိုက္

အဲဒီေတာ့ကို သမာဓိဆိုတဲ့ ဥစၥာဟာ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ တည္တယ္ သမာဓိေႃႏၵ ဆိုက္ေအာင္၊ သမာဓိဗိုလ္ဆို္ေအာင္ ဆိုျငားေသာ္လဲ ယေန႔မွတ္လိုက္။ ၀ီရိယ အကူအညီ ရတဲ့သမာဓိေႃႏၵ တစ္မ်ိဳး၊ ၀ီရိယ အႀကီးဆံုး အကူအညီရတဲ့ သမာဓိမဂၢင္ တစ္မ်ိဳး၊ အဲဒီေတာ့ ၀ီရိယက ေနရာတိုင္းမွာ ပင့္ေပးေနတာ ဒကာ ဒကာမေတြ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

၀ီရိယက ကူေပးရမယ္။ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုးက ၀ီရိယ အကူနည္းတယ္၊ သမာဓိေႃႏၵဆိုေတာ့ ၀ီရိယ နည္းနည္းရင့္မလာဘူးလား (လာပါတယ္)၊ ရင့္လာတာ ၾကာေတာ့ ၀ီရိယ အကူမ်ားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယက ဒီထက္ပိုႀကီးတယ္။

၀ီရိယသံုးမ်ိဳးေၾကာင့္ သမာဓိသံုးမ်ိဳး

အဲဒီေတာ့ သမာဓိက သံုးမ်ိဳးျပားတာသည္ ဘာေၾကာင့္ သမာဓိ သံုးမ်ိဳး ျပားရသလဲဆိုေတာ့ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳး ျပားလုိ႔ျပားတာ။ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးျပားလုိ႔ သမာဓိသံုးမ်ိဳး ျပားသည္၊ ဒီေန႔ည ဒါ အထူးမွတ္ပါ။

၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးျပားတဲ့အတြက္ (သမာဓိသံုးမ်ိဳး ျပားပါတယ္ဘုရား)၊ သမာဓိသံုးမ်ိဳးျပားတယ္ဆုိေတာ့ ၀ီရိယက ဇာတ္လိုက္ပါလားဆိုတာ ေပၚမလာဘူးလား (ေပၚလာပါတယ္ဘုရား)။

၀ီရိယသည္ကား ဆုိရင္ျဖင့္ ဣေႃႏၵ ထိုက္လာမယ္၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မင္းတုိ႔ ဂ႐ုပ္စိုက္လိုက္ဦးကြဆုိၿပီး ဂ႐ုစိုက္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ၀ီရိယက ဘာျဖစ္လာမလဲ (မဂၢင္ ျဖစ္လာမယ္)၊ မဂၢင္ ျဖစ္လာမယ္။ ဒါ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ၾကပါ။

သာမည ၀ီရိယ၊ အလတ္စား ၀ီရိယ၊ အႀကီးဆံုး ၀ီရိယ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ၀ီရိယ ကူသေလာက္ သမာဓိ ႀကီးၿပီလုိ႔မွတ္လိုက္။ သမာဓိ ႀကီးၿပီလုိ႔ မွတ္လိုက္၊ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

၀ီရိယႀကီးသေလာက္ ပညာႀကီးတယ္

၀ီရိယ ႀကီးသေလာက္ (သမာဓိ ႀကီးပါတယ္ဘုရား)၊ ၀ီရိယ ႀကီးသေလာက္ ပညာႀကီးတယ္။ ၀ီရိယ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးသလဲ (မွန္ပါ့)၊ ကိုထြန္းရင္ ၀ီရိယ အေတာ္အကူအညီလိုတယ္ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ၀ီရိယဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးေၾကာင္းေကာ သိပလား (သိပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိ ရင့္က်က္ေအာင္၊ ရင့္က်က္ေအာင္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယ အကူအညီေပၚမွာ အကုန္မွီေန တာပဲ (မွန္ပါ့)။

သမာဓိ ရင့္က်က္ေအာင္၊ ရင့္က်က္ေအာင္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယ အကူအညီေပၚမွာ အကုန္မွီေန တာပဲ (မွန္ပါ့)။

၀ီရိယ အလြန္႔အလြန္ အားစိုက္ရင္ သမာဓိသည္ပင္ မဂၢင္ ျဖစ္လာတယ္။ ၀ီရိယကလဲ မဂၢင္ျဖစ္လာ၊ သမာဓိကလဲ မဂၢင္ျဖစ္၊ ပညာကေကာဗ်ာ (မဂၢင္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အကုန္မဂၢင္ျဖစ္ကုန္ေရာ။

၀ီရိယေၾကာင့္ တစ္ခါတည္း ႀကီးပြားၿပီး သကာလ လုိရာခရီး ေရာက္တယ္ဆိုတာ ေမာင္ျမင့္တုိ႔ နားေထာင္ၾကည့္တာေပါ့ေနာ္။

မဟာမိတၱရဟန္း

ေရွးက ဘုရားလက္ထက္က ကႆကလိုဏ္ဂူဆိုတာရွိတယ္။ သာ၀တၳိျပည္မွာ ကႆကလိုဏ္ဂူ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီကႆက လိုဏ္ဂူထဲမွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ တရားဓမၼ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အရိယာ မျဖစ္ေသးဘူး (မွန္ပါ့)။

ဒီလိုပဲ ေ၀ဒနာေတြ႐ႈ၊ ခႏၶာ႐ႈေနတာပဲ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ႐ႈေနတာပဲ။ ႐ႈပင္႐ႈျငားေသာ္လည္း ဘာမွ မရီးမေပါက္ဘူး။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနတာကိုးကြ။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနေတာ့ မတူတုိ႔ ခရီးမေပါက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေလွ်ာ့ေပါ့လုပ္ေနေတာ့ ခရီးမေပါက္ဘူး ေဒၚအုန္းခင္ ရ၊ ေဒၚေရႊ (မေပါက္ပါဘူးဘုရား)။

သို႔ေသာ္လဲ သူရဲ႕အေၾကာင္းအက်ိဳးက ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့၊ ေန႔တိုင္းဆြမ္းခံသြားရာမွာ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က သားအမွတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္တယ္၊ (မွန္ပါ့) သားအမွတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္တယ္။

မယ္ေတာ္ႀကီး၏ သဒၶါတရား

ေဆးေလး၊ ဆြမ္းေလး (၁၁) ႏွစ္ေလာက္ ေလာင္းၿပီးေနေတာ့ သားအမွတ္နဲ႔လဲ ကုိးကြယ္ေတာ့၊ ဆြမ္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရၿပီးေနတာနဲ႔ မွန္မွန္ပဲ အားထုတ္ေနတယ္။ တစ္စ တစ္စ တက္လိမ့္မေဟ့ဆုိၿပီး မွန္မွန္ပဲ အားထုတ္တယ္။ ဆြမ္းခံျပန္လာလိုက္၊ အားထုတ္လိုက္ ဒီလိုခ်ည္းေနတာနဲ႔ ခရီးမေပါက္ဘူး (တင္ပါ့ဘုရား)။

တစ္ေန႔သ၌က်ေတာ့ တစ္ခါတည္း ဆြမ္းခံထြက္ျပန္တယ္။ ဆြမ္းခံထြက္ေတာ့ ခုနက သူ႕မယ္ေတာ္ ႀကီးကေတာ့ ဆြမ္းျပဳစုေနတဲ့ ဒကာမႀကီးမွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒါ မယ္ေတာ္ႀကီးက သူေတာထဲမွာ ေတာင္သူယာလုပ္ သြားမလို႔အထြက္၊ ရဟန္းကလဲ သပိတ္ပိုက္ၿပီး အိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀းအေရာက္၊ သူ႕သမီးနဲ႔ မေအနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ (မွန္လွပါ)။

ဘုန္းႀကီးလာရင္ဘာေလာင္းရမွာတံုး

အေမ ဒီေန႔ ဘာေလာင္းရမွာတံုး ေမာင္ဘုန္းႀကီးလာရင္ ဘာေလာင္းရမွာတံုး? ေအး … ဟိုေနရာမွာ ေထာပတ္ရွိတယ္၊ ဟိုေနရာမွာ ပ်ားရည္ရွိတယ္။ အဲဒီ ေထာပတ္ေတြ ပ်ားရည္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို၊ ဘယ္လိုလုပ္၊ ေထာပတ္ကို ဘယ္ဟာနဲ႔ ဘယ္ဟာေက်ာ္။ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ဆန္ဆိုတာ ဘယ္အနားမွာရွိတယ္၊ အဲဒါကို ငါ့သားလာလုိ႔ရွိရင္ ေလာင္းပါ။

ဒါေတြ သူက ၾကားတယ္၊ ရဟန္း အိမ္နားေရာက္လာၿပီ ေဟာဗ်ာ ၾကားတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ အေမ ဒါျဖင့္ အေမျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဒါေတြ သံဃာေတာ္ ေလာင္းလိုက္တဲ့ အခါ အေမ ျပန္လာေတာ့ ဘာေတြ စားမလဲ?။

အေမျပန္လာေတာ့ ဘာနဲ႔စားမွာလဲ

အို … မေန႔ကက်န္တဲ့ ဆန္ကြဲထမင္း၊ ပုန္းရည္ႀကီးရွိတယ္။ အင္း … အေမ့အတြက္ ညစာကို ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရမွာတံုး။ အိုးၾကြင္း အုိးကပ္နဲ႔ပဲ စားပါ့မယ္၊ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ငါ့အတြက္ကေတာ့ အထူးဂ႐ုမစိုက္နဲ႔။ က်န္တဲ့ဟင္းနဲ႔ က်န္တဲ့ဟာေလးနဲ႔ပဲ သံုးေဆာင္ စားေသာက္မယ္လုိ႔ဆိုေတာ့ ရဟန္းက ၾကားတယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

ဒီဆြမ္းသာမည စားလုိ႔မျဖစ္ဘူး

ရဟန္းက ဒီအနားေရာက္လာၿပီဆုိေတာ့ ၀ါးႏွစ္႐ိုက္သံုး႐ိုက္ကြာဆိုေတာ့ ၾကားတယ္၊ ၾကားေတာ့ ေၾသာ္ … သူ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဆန္ကြဲထမင္းဟင္းနဲ႔ စားမယ္၊ ဆန္ကြဲ ဆန္ညႇာေတြ ခ်က္စားမယ္၊ က်န္တဲ့ ဟင္းအုိးကပ္ ဒါနဲ႔ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္၊ ငါ့ေတာ့ သားအမွတ္နဲ႔ တစ္ခါတည္း ေထာပတ္ခ်က္လဲပါတယ္၊ ပ်ားသကာလဲပါတယ္၊ ဒါခ်က္ၿပီးေလာင္းလိုက္လုိ႔ မွာေနတာ ၾကားတယ္ (မွန္ပါ့)။

ဒီဆြမ္း သာမည စားလုိ႔မျဖစ္ဘူး၊ ဒီဆြမ္း ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ အဆိပ္စားမိသလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

ေလးမဂ္စလံုးမွမရရင္မထေတာ့ဘူး

ဟိုက သဒၶါက သိပ္ထက္သန္တယ္၊ သဒၶါထက္တယ္ဆိုေတာ့ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ စားလိုက္လုိ႔ ရွိရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟနဲ႔ စားမိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ကုိယ့္မွာ သံေတြခဲ စားရသလို ငါဒုကၡႀကီး လွလွရေခ်ရဲ႕ ဆိုၿပီးသကာလ သူ႕ကိုယ္သူ စဥ္းစားတယ္၊ သပိတ္ပိုက္ၿပီး ဆြမ္းခံလာတဲ့ ဥစၥာ ေဒၚသန္းေရ ျပန္ၿပီး ေက်ာင္း ျပန္တယ္ (မွန္ပါ့)။

ေက်ာင္းျပန္ၿပီးသကာလ သူ႔လုိဏ္ဂူထဲ သူျပန္၀င္တယ္၊ ဒီေန႔ေလးမဂ္စလံုးမွ မရလုိ႔ရွိရင္ မစားေတာ့ ဘူး၊ မထေတာ့ဘူး၊ ဒီဆြမ္း သာမညနဲ႔ စားထိုက္တဲ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ အရိယာမွ စားထိုက္တဲ့ ဆြမ္းျဖစ္ေန ေတာ့ အရိယာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္ မထေတာ့ဘူး၊ အရိယာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒီလို မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ မထဘူးဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ခ်လိုက္တယ္။

ေဒၚအုန္းခင္ေရ မထဘူးတဲ့။ ရိပ္မိၾကပလား (ရိပ္မိပါၿပီ) ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ မထဘူးဆိုတာ တယ္လာခဲတယ္ (မွန္လွပါ ဘုရား)။

၀ီရိယျပင္းထန္ေတာ့ပညာထက္လာတယ္

ေၾသာ္ … ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ အားလံုးက မထဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဟာလဲ၊ မရမထဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဟာလဲ ၀ီရိယ ျပင္းထန္ေတာ့ သမာဓိလဲ ထက္လာတယ္၊ ပညာေရာ (ထက္လာပါတယ္)။

ေအး … ဒါေၾကာင့္ ၀ီရိယ အကူအညီရမွ သမာဓိေတြလည္း ပိုမို အားရွိတယ္။

အဲဒီေတာ့ ခုနက ရဟန္းက တစ္ခါတည္း ပထမ ဒကာစိန္ ေျပာတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ကို႐ႈတယ္ (မွန္ပါ့)၊ သမာဓိေတြေကာ။ ၀ီရိယ တိုးတက္ၿပီး ႐ႈလိုက္ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ ဒီထက္ တုိးလိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။

ဒီထက္ တိုးၿပီးဥာဏ္နဲ႔ သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ တုိးလိုက္ျပန္ေရာ။ တိုးလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုက ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

၀ိပရိဏာမ ဒုကၡသစၥာ ဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာ လကၡဏာေပၚလာတယ္။ ေ၀ဒနာေလးက ဒုကၡသစၥာ လကၡဏာ ေပၚလာတယ္။ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတဲ့ လကၡဏာေလးေပါ့ (မွန္ပါ့)။

  

မဂ္ရတယ္ဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး

အဲဒီ လကၡဏာေလးနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔လဲ တည့္လာေရာ တစ္ခါတည္း မဂ္ရတယ္၊ မဂ္ရေတာ့ မဂ္ရတယ္ဆို တာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဥာဏ္နဲ႔ ဒီဥာဏ္တည့္တာ မဂ္ပဲဗ် (မွန္ပါ့)။

ဖ်တ္ဆိုေလးပဲ။ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြလဲ ခ်ဳပ္သြားေရာ တစ္ခါတည္း နိိဗၺာန္ျမင္ ဆိုေတာ့ ဒုကၡ၏ အဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ႀကီး ေပၚလာတယ္ (မွန္ပါ့)။

ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားေတာ့ ဆံုးတာ ျမင္ေအာင္ ျပန္စရတယ္။ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ကေန ျပန္စတယ္။ ႀကိဳးစားရင္းပဲ ဆိုၿပီး ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ တက္လာေရာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ က်ေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ၀ိပရိဏာမဒုကၡျမင္ၿပီး မဂ္၀င္လာၿပီး တစ္ခါတည္း နိဗၺာန္အာ႐ံုျပဳ လိုက္တာပဲ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ အဆံုးမွာ နိဗၺာန္ေတြ႕တယ္ (မွန္ပါ့)။

ႏွစ္မဂ္ရၿပီ ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားဦးမယ္

အဲဒီတြင္ သစၥာေလးပါး ထင္လိုက္ျပန္တယ္၊ ႏွစ္ခါရွိၿပီ မရေသးဘူး ႀကိဳးစားဦးမယ္၊ ေလးမဂ္ရမွ သူဆြမ္းစားမွာကိုးကြ (မွန္ပါ့)။

အမယ္ေလး တကယ့္ ကိုယ္ေတာ္ပါပဲလုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ဒကာသိုက္ေရ သာဓုတန္းက မေနနဲ႔ေနာ္ (မွန္လွပါဘုရား)။

သာဓုတန္းက မေနၾကနဲ႔

သာဓုတန္းကေတာ့ မေနနဲ႔။ ကိုယ္လဲ ဒီအတိုင္း လုပ္ရမယ္။ (မွန္ပါ့) ႏို႔မုိ႔ရင္ သာဓုေခၚၿပီး ျပန္သြားမွာစိုးတယ္ (မွန္ပါ့) ဟုတ္လား။ ဒီအထဲ သာဓုေခၚၿပီး ျပန္မည့္သူ ပါေသးလား (မပါပါဘူးဘုရား၊ ႀကိဳးစားလုပ္ပါ့မယ္ဘုရား)။

ေအး … သာဓုေခၚၿပီး ျပန္သြားမွာစုိးတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဒကာ ဒကာမေတြက သူမ်ား ေတာ္တာေတြ ေတြ႕ေတာ့ဟာ ေတာ္လိုက္တာ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု ဆိုၿပီး ကိုယ္မလုပ္ဘူး ေျပာျပတာ (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ဒီေန႔ ဘယ္လို ျပန္ၾကမွာလဲ (သာဓု မေခၚပါဘုရား)၊ သာဓု မေခၚဘူး၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ကို သာမ်ားက သာဓုေခၚေအာင္ က်င့္မယ္၊ ကိုယ္က သူမ်ားကို မေခၚဘူး။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက ေခၚရေအာင္ က်င့္မယ္။ ဒီလိုေနမွ ဟန္ေတာ့ မေပၚ့ (မွန္ပါ့)။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သာဓုကိုလဲ က်ဳပ္က မုန္းပါတယ္ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)။

သူမ်ားေတြ မဂ္ဖုိရတယ္ဆုိရင္ အင္း … ေတာ္လိုက္တာ၊ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ပီသလိုက္တာ၊ သံသရာအေရး ေမွ်ာ္ေတြးၿပီးသကာလ အင္မတန္မွ အေျမာ္အျမင္ႀကီးပါေပတယ္၊ သာဓု ေခၚလိုက္တာ တခ်ိဳ႕ျဖင့္ မဆံုးႏိုင္ဘူး (မွန္ပါ့)။

ဒါျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာၿပီ သူမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ကေတာ့ (ေသခ်ာပါၿပီ) ေသခ်ာပလား (ေသခ်ာပါၿပီဘုရား)၊ ဒီလိုမ်ား ေခၚဖူးခဲ့သလား ေဒၚအုန္းခင္ (ေခၚဖူးပါတယ္ဘုရား)။

သူမ်ားက သာဓုေခၚခ်င္ေအာင္ က်င့္ပါ

ဒကာ ဒကာမေတြ သူမ်ားကို သာဓုေခၚမလား၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚထိုက္ေအာင္ လုပ္မလား (ကိုယ္တိုင္ သာဓုအေခၚခံထိုက္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္ဘုရား)၊ အဲဒီက်မွ အမွန္ေနာ္ (မွန္ပါ့)။

ဒကာသိုက္ေရ ဘယ္လို လုပ္ၾကမွာတံုး (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚခံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဘုရား)၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သာဓု ေခၚထိုက္ေအာင္၊ သူမ်ားက ကိုယ့္ကို သာဓုေခၚခ်င္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ သူမ်ားကို ကိုယ္ကေခၚေနရင္ျဖင့္ ကိုယ္ေနာက္ဆုတ္တဲ့ သေဘာပဲ သက္ေရာက္တယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။

ဘုန္းႀကီးတရား ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူအမ်ား သာဓု မေခၚၾကဘူးလားဗ်ာ။ (အဲဒီကဲ့သုိ႔ ဘုန္းႀကီးအတု ယူၿပီး သကာလ ဒီအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဘုရား)။

ႀကိဳးစား ဒီအတိုင္းေပါ့။ အခု ကိုယ္ေတာ္ အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ၊ အခု ကိုယ္ေတာ္အတိုင္း ႀကိဳးစားရမယ္။

ရဟႏၲာျဖစ္သြားၿပီ

ဒါနဲ႔ပဲ စတုတၳမဂ္ က်ေအာင္ဆိုေတာ့ မဂ္ကုန္ေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဒကာစိန္ မဂ္ေလးမဂ္ရတယ္။ ေလးမဂ္ရ တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ မနက္က ဆြမ္းခံၾကြတဲ့အခ်ိန္။ ခုနစ္နာရီက တစ္ခါတည္း သူဂူေပါက္ပိတ္ၿပီး အားထုတ္ ေနတာ လိုဏ္ဂူေပါက္ ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရွစ္နာရီေလာက္ရွိၿပီ၊ တစ္နာရီနဲ႔ ေလးမဂ္ရတယ္။ တစ္နာရီ နဲ႔ ေလးမဂ္ရေတာ့ သူ႕ဂူေဒါင့္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က သိတယ္၊ ဒီကိုယ္ေတာ္ အေတာ္ခရီး ေပါက္ၿပီ၊ အေတာ္ခရီးေပါက္ၿပီ၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားၿပီဆုိၿပီး သူက ဂါထာေလး စပ္တယ္။

သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က ရွိခုိးတယ္

ပုရိသာဇည - ေယာက်္ားပညာရွိ၊ ေတ - အရွင္ျမတ္အား နေမာ - ရွိခုိးပါ၏။ နတ္က ရွိခိုးလိုက္တယ္။ ပုရိသာဇည ေယာက်္ားျမတ္၊ ေတ - အရွင္ျမတ္အား နေမာ - ရွိခိုးျခင္းသည္။ အတၳဳ - ျဖစ္ပါေစသတည္း အရွင္ဘုရား။ သူက ႏွစ္ဦးနဲ႔ ရွိခုိးရမွာကိုး။

ယႆ - အၾကင္အရွင္ဘုရား၏ ေတအာသ၀ါ - ထို အာသေ၀ါတရားတုိ႔သည္၊ ခီဏာ - ကုန္ပါၿပီ ဘုရား။ အရွင္ဘုရား အာသေ၀ါ ကုန္သြားၿပီ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။

ျမတ္ေသာအလွဴကို ခံထိုက္ၿပီ

သူ႕နတ္ကို ေခၚလိုက္တယ္။ မာရိသ - အခ်င္း မိတ္ေဆြနတ္တုိ႔ ယခုၾကြလာတဲ့ ယခုအားထုတ္မႈ ၿပီးဆံုးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဒကၡိေဏေယ်ာ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္သည္ အသိျဖစ္၏၀ါ - ျဖစ္ၿပီ။ အခုမွ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

အခုမွ အလွဴခံထိုက္တယ္ အို ဒကာမႀကီးက သူကေတာ့ျဖင့္ ေတာ္ေအာင္စားၿပီး။ အထက္ပုဂၢိဳလ္ကို ဒီလိုလွဴမယ္ဆိုတာ အခုမွ အလွဴခံထိုက္တယ္။ နတ္က နတ္ကေျပာတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဂူေဒါင့္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က တစ္ခါတည္း ထြက္လာတယ္။ အရွင္ဘုရား ဆြမ္းခံခ်ိန္ ရွိေသး တယ္ ၾကြပါဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

အရိယာ၏ထူးျခားခ်က္

ဒကာ ဒကာမေတြ ယေန႔ည ေျပာရမယ့္ တရားက ထူးလဲထူးပါေပတယ္။ ဘယ္လုိ ထူးသလဲဆို ေတာ့ အသားက ထန္းသီးမွည့္လို တက္လာတယ္။ အရိယ ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ (မွန္ပါ့) ထန္းသီးမွည့္ဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ ထန္းသီးမွည့္ေတာ့ ဒကာသိုက္တုိ႔ ျမင္ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ထိပ္နားက ၀ါေနတယ္။ ေအး … ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ အသားအေရေတြ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္လာတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

အသားအေရကထန္းသီးမွည့္ပလာ

အရိယာျဖစ္လာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ထန္းသီးမွည့္ကဲ့သုိ႔ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္လာတယ္။ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယတုိ႔ဟာ ၿငိမ္ေနတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယတုိ႔က ဘာျဖစ္သလဲ (ၿငိမ္ေနပါတယ္)၊ ၿငိမ္ၿပီး အသားအေရကေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ (ထန္းသီးမွည့္ကဲ့သုိ႔ ၀ါက်င့္က်င့္ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)၊ ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ ျဖစ္တယ္။

ဘယ္လုိပဲ ဟိုက ခၽြတ္ခၽြတ္၊ ဒီက ခၽြတ္ခၽြတ္သူက ေျခလွမ္းမပ်က္ဘူး။ ခပ္ေျဖးေျဖး ခပ္မွန္မွန္ သြားေလ့ရွိတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အသားအေရက ထန္းသီးမွည့္ပလာကဲ့သုိ႔ အခုျဖဴေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၀ါက်င့္က်င့္ လာရေတာ့မယ္။ မည္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္လာေတာ့ မည္းေပမယ့္လဲ မည္းၿပီးသကာလ သူက ေျပေျပျပစ္ျပစ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္ရမယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွာ၊ ကာယ၊ မ်က္လံုး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ ဒါေတြကလည္း အေတာ္တည္ၿငိမ္ၿပီး သကာလ လာတယ္။

အဲဒီလို တည္ၿငိမ္ၿပီး ေနရာက ထြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေစာေသးတယ္လုိ႔ ေနက အေစာခ်ည္းရွိ ေသးတာပဲဆုိၿပီး သကာလ သပိတ္၊ ပရိကၡရာေတြကိုလဲျပင္ တန္းေပၚက သကၤန္းကို ကပ်ာကယာယူၿပီး  ႐ံုၿပီး ဂူေပါက္ထြက္လာတယ္။

ရဟန္းဣေႃႏၵတည္ၿငိမ္တယ္

သမီးကလည္း ေမာင္လာ ခဲတယ္။ ယေန႔ နာရီ ေနာက္က်တယ္ဆိုၿပီး ျပဴတင္းေပါက္က လာလမ္း ကို ထြက္ေမွ်ာ္ေတာ့ သူက အင္း ခါတိုင္းလာပံုနဲ႔လည္း မတူဘူး ကေလးမေလးက၊ ရဟန္းဣေႃႏၵေတြလည္း သိပ္ရတယ္၊ အသားအေရေတြလည္း ေျပာင္းလာတယ္။ အင္း - ငါ၏ ေမာင္ေတာ္ေတာ့ျဖင့္ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရၿပီး ရေနၿပီလား? မရဘူးလား? သူေတာ့ ဘယ္သိမလဲ (မွန္ပါ့)။

ခါတိုင္းနဲ႔ မတူတာေတာ့ သိတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူတာေတာ့ သူသိတယ္။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ လာတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ ကေလးမေလးက ဆြမ္းေလာင္းၿပီး အေမမွာခဲ့တဲ့အတိုင္း ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီး သကာလ ဆြမ္းေလာင္းတဲ့အခါ ဟိုကလဲ ဆုေပးတယ္ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)။

ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေစသတည္း

“သုခိေတေဟာတု”။ ေတ - သင့္အား၊ သုခိ - ခ်မ္းသာျခင္းသည္၊ ေဟာတု - ျဖစ္ပါေစသတည္း။ ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေစတည္းဆိုၿပီး ၾကြသြားတာပဲ သူ႔ဂူသူ ျပန္ခဲ့တာပဲ။

သူ႔ဂူသူ ျပန္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ အေမႀကီးကလဲ ဆယ္နာရီ ေလာက္က်ေတာ့ သူေတာထဲက ယူသင့္တာယူ၊ ခုတ္သင့္တာခုတ္ၿပီး သကာလ ေတာသူေတာင္သားအတိုင္း ျပန္လာတာေပါ့ဗ်ာ (မွန္ပါ့)။

ငါ့သားက်န္းက်န္းမာမာရွိရဲ႕လား

ျပန္လာၿပီး သူက ဒိျပင္ဟာ မေမးဘူး၊ ေဟ့ ငါ့သားၾကြလာသလား? ၾကြပါတယ္၊ ၾကြလာေတာ့ ေလာင္းလိုက္ကဲ့လား? ေလာင္းပါတယ္၊ ဘာမ်ား ေျပာေသးသလဲ? ဘာမွ မေျပာပါဘူး။ သူ ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး က်န္းက်န္းမာမာ ရွိရဲ႕လား?။

အမေလး ခါတိုင္းလို မဟုတ္ဘူး၊ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူဘူး။

မ်က္လံုးေတြကလည္း အင္မတန္ တည္ၾကည္တယ္၊ နားေတြကလဲ အင္မတန္ တည္ၾကည္တယ္။ အသားအေရကလည္း ထန္းသီးမွည့္ ပမာကဲ့သုိ႔ပဲ တစ္ခါတည္း အင္မတန္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိတယ္၊ လႈပ္ရွားျခင္း ဘာမွမရွိဘူး။

ငါ့သားရဟႏၲာျဖစ္ၿပီ

ဒကာမႀကီးက ရိပ္မိတယ္။ ဟာ ဒါျဖင့္ ငါ့သား ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီ သာသနာၿမဲၿပီ၊ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ဒကာမႀကီးဟာ အင္မတန္ ၀မ္းသာသြားတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

အဲဒီေတာ့ အခုနက ပုဂၢိဳလ္မွာ ဒီဒကာမႀကီးေတြရဲ႕ ေျပာဆိုသံ ၾကားသျဖင့္ ခုနက လွဴတဲ့ ဆန္ကြဲထမင္း၊ ပုန္းရည္ဟင္းနဲ႔ အိုးကပ္ ဖင္ကပ္နဲ႔စားၿပီး ငါ့သား လာလုိ႔ရွိရင္ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ပ်ားသကာလေတြ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္။ ငါဆန္ကြဲစားမယ္။ သူ႕ကို ေကာင္းေပဆိုတဲ့ ဆန္႔ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ယူေလာင္းဆိုေတာ့ ငါ သာမညနဲ႔ မစားထိုက္ဘူး။ အရိယာျဖစ္မွ စားထိုက္တယ္ဆိုၿပီး တစ္နာရီပဲ ႀကိဳးစားလိုက္တာ ေမာင္ထြန္းလႈိင္၊ တစ္နာရီနဲ႔ၿပီးတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ၀ီရိယ ျပင္းထန္တာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

အဲဒီေတာ့ ဒကာ - ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ီရိယ ျပင္းထန္ရင္ သမာဓိ အားရွိတယ္ ဆိုတာေကာ ယံုၾကည္ၿပီလား (ယံုၾကည္ပါၿပီဘုရား)။ ပညာထက္ျမက္မယ္ ဆုိတာေကာ (ယံုၾကည္ပါၿပီဘုရား)။

လယ္ေျမေကာင္း

ေအး … အခု ကိုယ္ေတာ္က ကႆကဂူမွာ ေနေတာ့ မဟာမိတၱရဟန္း (မွန္ပါ့)၊ မဟာမိတၱရဟန္း ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ဂူက ကႆကဂူ၊ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က မဟာမိတၱရဟန္း (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ၾကည့္စမ္း။ သူမ်ား ဆြမ္း၊ ကြမ္းေတြကို ေတာ္ေအာင္ေတာ့ မစားဘူး။ ဒကာ - ဒကာမေတြ လယ္ေကာင္း၊ ေျမေကာင္း မွတ္ၿပီး ဒီအေပၚမွာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တယ္။ လယ္မေကာင္းရင္ မစားေသးဘူးကြ၊ အရိယာလယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ လယ္ေကာင္း လုပ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ကိေလသာ အညစ္ အေၾကး မရွိတဲ့ လယ္ျဖစ္ေအာင္ (တင္ပါ့)။

ဒီလမ္းေကာင္းမွာ ဒကာ ဒကာမေတြ မ်ိဳးေစ့စိုက္လိုပ္ရလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ လူ၊ နတ္၊ နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာ ခ်မ္းသာတည္းဟူေသာ အပင္ေတြ ေပါက္ေရာ ဒီလိုမွ ငါစားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလဲ (မွန္ပါ့)။

မင္းတုိ႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရင္ရတာပဲ

မင္းတုိ႔လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရတာပဲ၊ မင္းတုိ႔လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရင္ ရတာပဲ၊ ကိုယ့္အတန္းနဲ႔ကိုယ္ ရတာပဲ။

မင္းတုိ႔လည္း သားေတြ မယားေတြက ရွိၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်က္ၿပီး ေကၽြးတယ္။ ေၾသာ္ … သူတုိ႔ သဒၶါတရားဟာလဲ မေသးလွဘူး၊ သူတုိ႔က သဒၶါတရားနဲ႔ ေကၽြးေတာ့ ကိုယ္က ေလာဘနဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အပါယ္မီး ထေတာက္႐ံုပဲရွိတယ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ၿငိမ္းေအာင္ လုပ္ၿပီး စားလိုက္မယ္ဆို ျဖစ္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)။

ဒကာသိုက္ မျဖစ္ဘူးလား (ျဖစ္ပါတယ္)၊ ဒီလိုစားခ်င္တဲ့စိတ္ မေပၚဘူးလား၊ ေဒၚေရႊ ခ်က္ေကၽြးတာ ကို (မွန္ပါ့)၊ ေဒၚေရႊကလည္း ထုိ႔အတူပဲ ငါ့အိမ္မွာ ညီမေလးေတြ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေနတာ သူတုိ႔က သဒၶါတရားနဲ႔ ဟုတ္လား၊ ဒါေလး စားပါဦး၊ ေသာက္ပါဦး၊ ဒါေလးဟာ အေတာ္ကို ရွာႀကံၿပီး ခ်က္ထားတာ ဆိုတာ မပါဘူးလား (ပါပါတယ္ဘုရား)။

သုိ႔ေသာ္လဲ ေလာဘ ေဒါသနဲ႔ စားလုိ႔ရွိရင္ ေကာင္းပါ့မလား (မေကာင္းပါဘူး)၊ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကိုယ္ခ်က္တာ ဘာေက်းဇူးတင္စရာ ရွိသလဲ၊ ဒီလို လာေသးတာဗ်၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က (မွန္ပါ့) ခုနကဘက္ကို မသြားဘူး။

ခုနက ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ျပင္လိုက္တာနဲ႔ပဲ အားလံုး ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သူကိုယ္တိုင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ မည္မွ်ေလာက္ အဖိုးတန္တယ္ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ လုိေသးသလား (မလိုပါဘုရား)။

သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယျပင္းျပတာ

သူ႕ကို သူမ်ား တိုက္တြန္းတာလား။ သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယ ျပင္းျပတာလား (သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယ ျပင္းျပတာပါဘုရား)။ အင္း သူ႕ဟာသူ ၀ီရိယျပင္းျပၿပီး သကာလ လာတဲ့အတြက္ (မွန္ပါ့) ျပင္းျပတာကလဲ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒကာမႀကီးတုိ႔ ေျပာသံဆိုသံနဲ႔ တကယ့္ သကၠစၥနဲ႔ အင္မတန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းနဲ႔ေတြ႕တယ္။

သူေတာ္႐ံု စားၿပီးသကာလ သူ႔သား ခရီးေပါက္ဖုိ႔အေရးကိုသာ အားေပးေနတယ္ ဆိုတာက မေသခ်ာဘူးလား (ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား)။

အရိယာအျဖစ္နဲ႔ စားလိုက္မွသာလွ်င္ စားထိုက္တဲ့အျဖစ္ကို သူ႔ဥာဏ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဒီဂူထဲက မထေတာ့ဘူး။ မဂ္ေလးတန္မွ မရ၊ မထဘူးကြာ ေသပေစဆိုေတာ့ ရတာပဲ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။

အဲဒီေတာ့ တရားကလဲ အမွန္ပဲ၊ ၀ီရိယကလဲ ျပင္းျပမယ္၊ အဓိ႒ာန္ခ်က္အတိုင္းပဲ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီဒကာ ဒကာမေတြလဲပဲ ရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ စမ္းလဲ ၾကည့္ၾကပါဦး (မွန္လွပါဘုရား)။

မစမ္းခင္က ေၾကာက္ေနလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ေသခ်ာစမ္းရင္ အေသအခ်ာျဖစ္မယ္။ ဟုတ္ဖူးလား  ျဖစ္ဖုိ႔ရာ အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ခဏခဏ ေျပာတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)၊ မေျပာဘူးလား … (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။

သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း၊ ဟုတ္ၿပီလား၊ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားရေအာင္ က်င့္ျခင္း (မွန္ပါဘုရား)။ ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုရင္ ေသာတာပန္ တည္ရပါတယ္။ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ကလာတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါ တယ္ဘုရား)။

တရားနာျခင္းရယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား၊ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္း၊ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း၊ တရားအထိုင္ မွန္ကန္စြာက်င့္ျခင္း။ ဤအဂၤါေလးပါးအတိုင္း ျပည့္စံုရင္ ဘာျဖစ္ရမတံုး … (ေသာတာပန္ တည္ပါတယ္ဘုရား)။

ေသာတာပန္တည္ရမယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ တရားနာျခင္းလည္း ရွိတယ္၊ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းေကာ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)၊ ဒီလို ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းကလည္း တစ္နံပါတ္ ျပည့္စံုတယ္၊ တရားနာျခင္း ႏွစ္နံပါတ္ ျပည့္စံုတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အနိစၥေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျမင္တဲ့ဥာဏ္ေကာ မမွန္ဘူးလား … (မွန္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲဒါ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းျခင္း အဲ့ဒါေလးကို ထပ္ျပန္တလဲလဲ အနိစၥေတြနဲ႔ခ်ည့္ ဥာဏ္နဲ႔တြဲေန ေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ စတုတၳ အလုပ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။

အနိစၥနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔ မခြဲေအာင္ တြဲေနလုိ႔ရွိရင္ ဒါ စတုတၳအခ်က္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ အဲဒီအခ်က္ ညီညြတ္လုိ႔ရွိရင္ ေသာတာပန္ တည္ရမယ္လုိ႔ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာလိုေနတယ္ဆိုတာ စတုတၳအခ်က္ ကေလးလိုေနတာ … (မွန္ပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ေဒၚအုန္းခင္ ဘာလိုတယ္ ထင္သတံုး စတုတၳအခ်က္ လိုပါတယ္ဘုရား။

အဲ့ဒီ စတုတၳအခ်က္ကေလးကိုသာ အားတက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြက တကယ္တမ္း ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ေသာတာပန္တည္တဲ့ အဂၤါမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာတာ ေလးခ်က္ေတာင္ ေဟာေသာေၾကာင့္ ေလးခ်က္နဲ႔ညီညြတ္ရင္ ရရမယ္ဆိုသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ေကာ စိုးရိမ္စရာ ရွိရဲ႕လား … (မရွိေတာ့ပါဘူးဘုရား)၊ မရွိဘူးေနာ္။

ဒါေၾကာင့္ အားလံုး ဒကာဒကာမေတြ …

ဒုိ႔သည္ပါရမီထူး၊ ဘုန္းကံထူးေတြ

ဒုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ပါရမီထူး ဘုန္းထူးကံထူးေတြပလား၊ ဒီပါရမီထူး ဘုန္းထူး ကံထူးေတြကို သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရးေတြက အလြဲသံုးစားနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္တဲ့အတြက္ ေသာတာပန္ ျဖစ္မည့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မ်က္ရည္က်ဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္ (မွန္လွပါဘုရား)၊ ဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)။

ကိစၥၿပီးရမည့္ဘ၀ႀကီး

ကိစၥၿပီးရမည့္ ဘ၀ႀကီး အဂၤါစံုေနတာကိုး။ မစံုဘူးလား (စံုပါတယ္ဘုရား)၊ အဂၤါစံုၿပီးသကာလ ဘ၀က ေတာင္းခံခဲ့တဲ့ဆု၊ အားထုတ္ခဲ့တဲ့ သတၱိေတြက ဒီမွာ စံုၿပီးေတာ့ အက်ိဳးမေပးေသးဘူးလား (ေပးပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီအက်ိဳးေပးႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အေကာင္းအက်ိဳးေပးတဲ့ အထဲက အလြဲအသံုး ခ်ေနလို႔ခက္တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

အက်ိဳးေပးကေတာ့ မစံုဘူးလားဗ်ာ (စံုပါတယ္) ဆရာေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းျခင္းေကာ၊ တရားနာျခင္း ေကာ၊ အနိစၥေလးေတြ ဆရာသမား ေျပာထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေ၀ဒနာအနိစၥေလးေတြ ျဖစ္ပ်က္ကေလး ေတြ မျမင္ၾကဘူးလားဗ်ာ (ျမင္ပါတယ္)။

ထပ္ျပန္တလဲလဲ ပြားမႈကေလးေတြ လုိတယ္။ အဲဒါေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ မပြားႏိုင္ပါလိမ့္မတံုးလုိ႔ ေမးတဲ့ အခါ သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရး ႐ႈပ္လုိ႔ (မွန္ပါ့)။

ေတာင္တက္ရတဲ့အက်ိဳး နပ္ေအာင္လုပ္ပါ

အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနာက္တုန္းက ဒီေတာင္ေရာက္ေအာင္ တက္မယ္ဆိုၿပီး ဒီေတာင္တက္ၿပီးခါမွ ဒီေတာင္ေပၚက်မွ ကိုယ္အလိုရွိတဲ့ သစ္သီးေတြကို ခူးၿပီး ဆြတ္ၿပီး မစားရလုိ႔ ရွိရင္လဲ ေတာင္တက္က်ိဳး နပ္ပါ့မလား (မနပ္ပါဘူးဘုရား)။

ဒီမွာလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပါယ္ေရာက္ေနရာက လူ႔ျပည္ေတာင္ႀကီး တက္လာၾကတယ္။ တိရိစာၦန္ျပည္ က လူ႔ျပည္ေတာင္ႀကီး တက္လာၾကၿပီးသကာလ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္တည္းဟူေသာ အသီးေတြကို ဆြတ္မဟဲ့၊ စားမဟဲ့၊ ခူးမဟဲ့ဆိုၿပီး တက္လာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္ (မွန္ပါ့)။

ျပင္ခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး

ဒီေတာင္ေပၚ ေရာက္မွ ခပ္ငိုင္ငုိင္နဲ႔ ခပ္မိႈင္မိႈင္ လုပ္ေနေတာ့ မတူေရ ေတာ္ပါ့မလား (မေတာ္ပါ ဘုရား) ဒီတစ္ခါ ဘယ့္ႏွယ္လဲ၊ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ျပင္ၾကရအံုးမယ္။ ဟုတ္ပလား။ ျပင္ခ်ိန္ကလဲ ဘုန္းႀကီးက ေျပာခ်င္တယ္။ ေဒၚအုန္းခင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က နည္းနည္းက်န္တယ္။ သိပ္ျပင္ခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲ။ ျပင္ရင္းမတၱနဲ႔ အဖ်က္အဆီးေတြကမ်ားတယ္။ ဒီက ျပင္ရင္ ဟိုက ပ်က္တတ္တယ္ ဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)။

ကပ်ာကယာျပင္ပါေတာ့

ဒကာစိန္တုိ႔ အတြက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီကျပင္ရင္ ဟိုကပ်က္ေတာ့တာပဲဆိုတာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ) အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျပင္ခ်ိန္ သိပ္မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ကပ်ာကယာ ျပင္ၿပီးေတာ့ အခုန ကိုယ္ေတာ္လုိ တစ္နာရီနဲ႔ အၿပီးလုပ္မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနရာက်မယ္ ဟုတ္ပလား (မွန္လွပါဘုရား)။

ဒီထက္ ရက္ပိုသြားလုိ႔ ဒီ့ထက္ ရက္ရွည္သြားလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ မရဏမင္းကလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို မင္းတုိ႔က အရြယ္ေကာင္းတုန္းက လုပ္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခုမွ ျပာေလာင္ခတ္ရမလားဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းျဖတ္၊ အသက္ သတ္မယ္ (မွန္ပါ့)။

အဲဒီေတာ့ မရဏမင္းကလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔အေပၚမွာ သူကႏိုင္တုန္းရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္မရေတာ့ သူ႕ေတာ္လွန္ႏိုင္တဲ့အေရးက ေ၀းတယ္ … (ေ၀းပါတယ္ဘုရား)။

ခုေတာ့ျဖင့္ … ကိုင္း … မင္းမလာခင္ တုိ႔ကဦးေအာင္မင္းကို ပယ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိေအာင္ ဆိုၿပီး သကာလ တကယ္တမ္း သမာဓိကို သမာဓိညံ့မယ္ဆုိရင္ ၀ီရိယ ကူကူၿပီးသကာလ တစ္ခါတည္းေပးလုိ႔ … (မွန္လွပါဘုရား)၊ ဒီတစ္ခါ ဒီထက္ တည္ၾကည္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဒီထက္ တည္ၾကည္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ ၀ီရိယ နဲ႔ ပင့္ပင့္ေပးလိုက္ကြာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

ဒီပန္းစီး မမႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ … အုိး …. ေနာက္က ပုဂၢိဳလ္က မင္းက ေလးေလးနဲ႔ ဒါမ မႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မင္း ပ်င္းဖ်င္းလြန္းတယ္ ဒကာစိန္ ဟိုဘက္က သိပ္ကုန္းမလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပါသြားတာေပါ့ … (မွန္လွပါဘုရား)။ နဂိုကေတာ့ သူမမႏိုင္ဘူး ညည္းေနတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟုတ္ၿပီ လား။

ေနာက္က်ေတာ့ မင္းဒါႀကီး ရွက္စရာေကာင္းတယ္ကြာ အားထုတ္ကြာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဆိုေတာ့ ဒကာစိန္ ပါမသြားေပဘူးလား … (ပါသြားပါတယ္ဘုရား)။

ေၾသာ္ … ဒါျဖင့္ ခုနတုန္းက မတုန္းက ဒီ သမာဓိေတြ ဘာေတြနဲ႔ ကိုင္ထားတာပါပဲ … (မွန္လွပါဘုရား)။

အားထုတ္မႈလုိေနတယ္

သို႔ေသာ္ ဘာလိုေနသတံုးဆိုေတာ့ အားထုတ္မႈလိုေနတယ္။ ၀ီရိယျပင္းျပမႈ လိုေနတယ္။ အခုလဲ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘာေလးလုိေနသလဲဆိုေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔ ရိပ္မိေလာက္ပါၿပီ။ ဘာလို ေနသလဲ (၀ီရိယ လိုေနပါတယ္)၊ ၀ီရိယလိုေနပါတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။

အဲဒီေတာ့ ၀ီရိယ လိုေနတယ္ဆိုေတာ့ ၀ီရိယေလးကို အားကိုးလိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သတိမွာလဲ ပိုမွာပဲ၊ သမာဓိမွာလဲ ပိုမွာပဲ။ ပညာမွာေရာ (ပိုမွာပါဘုရား)။

ရ ထားတဲ့အခြင့္အေရး မယူပဲမေနပါနဲ႔

အဲဒီေတာ့ ဒီလို ထားလိုက္ၾကပါ။ ၀ီရိယအေပၚ ထိန္းႏိုင္တဲ့၊ ကိုင္ႏိုင္တဲ့လူ၊ ၀ီရိယရွိတုန္း ဘုန္းပိုင္ ကံပိုင္တဲ့လူ၊ ဒီရထားတဲ့ အခြင့္အေရးကို မယူဘဲ မေနပါနဲ႔။ ၀ီရိယ အားႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရွိရမလဲလုိ႔ ႀကိမ္းလိုက္ပါ။ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)၊ ႀကိမ္းၿပီး တကယ္တမ္း ႀကိဳးစား (မွန္လွပါဘုရား)။

ႀကိမ္းၿပီး ထိုင္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ ထုိင္ေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး တကယ္တမ္း ႀကိဳးစားမွ ခရီးေပါက္မယ္။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

ခင္ဗ်ားတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔ေတာ့ ေဆး၀ါးက တစ္မ်ိဳး၊ ေရာဂါထူတာက တစ္မ်ိဳး၊ ေျပာပဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး၊ ဒါ … သူေလွ်ာ့ၿပီ (မွန္ပါ့) အဲဒါ လူႀကီး ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြေနာ္။ လူႀကီး လူက်ယ္ေတြ (မွန္ပါ့)။

အသက္ ကေလးကလည္းႀကီးလာၿပီ။ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရတာ ေရာဂါထူတဲ့အခ်ိန္မွာ လာေတြ႕ရေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ နာလိုက္တာ။ အဲဒါ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ၿမိဳ႕သံုးေပါ့ဗ်ာ။ စင္စစ္မေတာ့ မလုပ္ဘူး ေျပာတာ။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ၿမိဳ႕သံုးကယဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္တယ္

ကိုင္း … ဒီအသြားေတြလဲ မလာခဲ့နဲ႔၊ ဒီၿမိဳ႕သံုးေတြက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေနာက္ဆုတ္အသြား (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီၿမိဳ႕သံုးမ်ိဳးသံုးခ်င္သလား။ (မသံုးခ်င္ပါဘုရား)၊ အဲဒီၿမိဳ႕သံုး အသံုးေတြ ျဖဳတ္မွ ၿမိဳ႕သံုးက ယဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္တာ (မွန္လွပါဘုရား)။

ကဲ … ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အသက္အရြယ္ကလဲႀကီးတယ္။ ဒကာစိန္ ေလာကီမွာေတာ့ ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး ေပါ့ကြာ ေတြ႕လိုက္မယ္ေဟ့ မေျပာဘူးလား (ေျပာဖူးပါတယ္)၊ အဲဒီေတာ့ ႏြားအိုတြက ဘာလုပ္မလဲ? ေဒၚအုန္းခင္  ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒီအတိုင္း ေတြးရမယ္၊ ဒီလို မေတြးလုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလား (မျဖစ္ပါဘူးဘုရား) မျဖစ္ဘူး။

အဲ … မတူ တုိ႔ေတြ မရီတုိ႔ သူေတြက်ေတာ့ ေဟ့မင္းတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက လူအစဥ္ထားၿပီးသကာလ ဟိုလူ တစ္ခ်က္ပစ္၊ ဒီလူ ေသနတ္နဲ႔ တစ္ခ်က္ပစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဒုိ႔ေတာ့ ေခ်ာ္စရာကို မရွိဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးတယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။

မာရ္နတ္မင္းက ၉၆-ပါးေသာ လက္နက္ တစ္ခုခုနဲ႔ ကိုင္ပစ္လုိ႔ရွိရင္ တုိ႔ အရင္ ထိမယ္ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ လိုေသးလား။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ အို … ခႏၶာကိုယ္ အထည္ႀကီးတယ္။ ဟုတ္ပလား (မွန္ပါ့)။

အင္း … ဒီအထဲတုိ႔ အလြယ္ဆံုးပါလား .. . (မွန္လွပါဘုရား)။ ျမန္ျမန္ လုပ္လိုက္မွ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ရွင္းၿပီမုိ႔လား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

ခုနက ႏြားပ်ိဳထဲ ပါသြားၿပီ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ႏြားအိုေတြေကာ မပါေသးဘူးလား … (ပါပါတယ္ ဘုရား)။ ဆင္ေျခမ်ားလဲ ေနဦးမွာလား … (မလဲပါဘူးဘုရား)။ မလဲဘူး။

ဒီဆင္ေျခက ေဒၚခန္႔ လဲခ်င္လည္း လဲတတ္တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ျဖင့္ အားအင္ဗလကလည္း ခပ္ခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔ ဟုတ္လား၊ ထိုင္တယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္အ႐ိုးနဲ႔ ကိုယ္က အင္မတန္နာတယ္။ ထိုင္တာေတာင္ ေနရာ ေရြးရေသးသလုိလို၊ ဒီလိုဟာေတြက မမ်ားဘူးလား … (မ်ားပါတယ္ဘုရား)။

အၿပီးသတ္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္လုိ႔ပဲ … (မွန္လွပါဘုရား)။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ဒီလို အားေပးရမယ္တဲ့ ကိုင္း … ၀ီရိယစိုက္တယ္။  ၀ီရိယဆိုတာသည္ကားလုိ႔ဆိုရင္ တစ္ခါတည္း … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သတိကိုလည္း အားေပး၊ သမာဓိကိုလည္း အားေပး၊ ပညာကိုလည္း အားေပးေတာ့ သူက အားမေပးႏိုင္တဲ့ တရားကို ရွိေသးရဲ႕လား … (မရွိပါဘူးဘုရား)။

မရွိေတာ့ကို တဲ့ တုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သူမ်ားက လဲတယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အနည္းငယ္ ေလာက္သာ၊ သူတုိ႔သည္ကားလုိ႔ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အသားအေရေလး ရွိေသးလုိ႔ သူက တစ္လစားလုိ႔ရွိရင္ အသားအရည္က ဆင္ပိန္ ကၽြဲ … (မွန္ပါ့)။

တုိ႔ကေတာ့ျဖင့္ တစ္ခါတည္း ထိတ္ခနဲ ေသဖုိ႔ရာကမ်ားတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အားကအရင္ ျပတ္မယ္။ ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားရမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။

လူပိန္က်ေတာ့ အားအင္ျပတ္မွာစိုးတာနဲ႔ … (ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားရမွာပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ ပိန္လည္း မလြတ္ဘူး၊ ၀လည္းမလြတ္ဘူး၊ ပ်ိဳလည္းမလြတ္ဘူး။

ေဒၚအုန္းခင္ ေရ … ေသျခင္း တရားက ဒီလိုပဲ ပါၾကတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္သူ႔ ေလ်ာ့ေစ်းေပးေနဖုိ႔ လိုေသးသတံုး … (မလုိပါဘူးဘုရား)။

အဲ့ဒီေတာ့ လုိရာမေရာက္ေသးသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး လူပိန္ကလည္း ဒီအတိုင္း အားထုတ္ရမယ္။ လူ၀ေတြကေကာ … (ဒီအတိုင္း အားထုတ္ရမွာပါဘုရား)။ အားထုတ္ရမွာခ်ည္းပဲ၊ ဒီ ၀ီရိယ ျပင္းျပဖုိ႔ အေရးကို တစ္ခါတည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခုေျပာတဲ့ သံုးနည္းနဲ႔သာ မွတ္ၿပီးသကာလ ျမန္ျမန္ႀကိဳးစားလိုက္ပါ … (မွန္လွပါဘုရား)။

မႀကိဳးစားသင့္ဘူးလား … (ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္ဘုရား)။ ကိုင္း … ဒီထက္ ႀကိဳးစားေစခ်င္လုိ႔ တုိက္တြန္းနည္းတစ္မ်ိဳး ေျပာပါဦးမယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကံေကာင္းလုိ႔ အသက္ရွည္ေနတာဆိုတာ လူတိုင္းပါးစပ္မွာ ႏႈတ္တတ္ေနယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ကံေကာင္းလုိ႔ အသက္ရွည္ေနၾကတာဘုရား ေနာ္ ဆိုတာ လူတိုင္းပါးစပ္မွာ ႏႈတ္တက္ ေနတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ကံက ဘယ္တုန္းကတံုးလုိ႔ ေမးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဘ၀ကေပါ့ဘုရား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ေနာက္ဘ၀ ကံတခု အစိတ္သား က်န္ေတာ့လား၊ ငါးဆယ္သား က်န္ေတာ့လား၊ တစ္မတ္ သားေလာက္က်န္ေတာ့လား လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိသလား … (မသိပါဘူးဘုရား)။

မသိေတာ့ သူေျဖာင့္ေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သြားႏိုင္၊ လာႏိုင္ဦးမွာပဲ … (မွန္လွပါ့ဘုရား)။ သူကလည္း တစ္မတ္သားက ညက ကုန္ေတာ့ကို အိပ္တဲ့ေနရာက မထႏိုင္ဘူး၊ ည ကုန္သြားလုိ႔ရွိရင္၊ အိပ္တဲ့ ေနရာက ထႏိုင္ေသးရဲ႕လား … (မထႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။

သူကုန္သြားတာနဲ႔ ဒီလူမွာ ဘိုင္းဘုိင္းမလဲဘူးလား … (လဲပါတယ္ဘုရား)။ သူက ထမင္းစားရင္း ကုန္သြားေတာ့ ထမင္း ပထမတစ္လုပ္ ထည့္ရေသးတယ္။ ေနာက္တစ္လုပ္မွာ သူ႔ကံ ကုန္သြားေတာ့ ပန္းကန္ျပားထဲက ဟာေတြနဲ႔ ဒီအတိုင္း ဒီေနရာ ေသပြဲ၀င္လိုက္ရတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။

ထမင္းစားရင္းနဲ႔ က်န္တဲ့ ပန္းကန္ျပားထဲလည္း ထမင္းက တစ္ျခား၊ ေသတဲ့လူကတစ္ျခား၊ ဒီလို ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာက အတိတ္ကံေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေနတာ၊ အတိတ္က အစိတ္သား ရွိေတာ့လား၊ ငါးဆယ္သားရွိေတာ့လား၊ တစ္မတ္သား၊ တစ္ပဲသား ရွိေတာ့လား၊ ကုန္လုၿပီလား ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိရဲ႕လား … (မသိပါဘူးဘုရား)။

မသိေတာ့ ဒီလို တြက္ရတယ္၊ ဒီလိုတြက္ရတယ္ အင္း … ဖႆ လာတာ အေတာ္ၾကာၿပီ၊ ကုန္လု ၿပီ၊ မၾကာေသးဘူးလား … (ၾကာပါၿပီဘုရား)၊။ (၇၀) ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ (၇၀) လံုး ဖႆ လာရတဲ့အခါက်ေတာ့ ကုန္လုၿပီဆိုတာ တြက္ဖုိ႔ မလိုေတာ့ဘူး၊ ကုန္လုၿပီဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဟုတ္လား … (မွန္လွပါဘုရား)။

ဥပမာ (၄၀)၊ (၅၀) ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေကာ၊ (၄၀)၊ (၅၀) တန္ ဖႆ ေနရေတာ့ တုိ႔လို (၄၀)၊ (၅၀) ေတြ ကံကုန္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ တုိ႔လည္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ မသိဘူး၊ ကုန္လုၿပီ ထင္ပါရဲ႕၊ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္မွ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ေရွ႕တစ္လွမ္းသြားရင္း ကံကုန္သြားရင္ေသတယ္ ေဒၚအုန္းခင္ရ (မွန္ပါ့)။ ေနာက္တစ္လွမ္း ကံကုန္သြားရင္ ေရွ႕တစ္လွမ္းဆက္ လွမ္းႏိုင္ေသးရဲ႕လား … (မလွမ္းႏိုင္ပါဘူးဘုရား)။ တစ္ခါတည္း ပို႔လိုက္တယ္။ မလဲေသးဘူးလား … (လဲပါတယ္ဘုရား)။

အဲ့ဒီေလာက္ ေသျခင္းတရားက ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ ေနာက္ကံ ကံ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အတင့္ရဲၿပီးသကာလ၊ ဟုတ္လား ေလာကုတၱရာအလုပ္ ေျဖးေျဖးမွ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အတင့္ရဲမေနလိုက္ပါနဲ႔  … (မွန္လွပါဘုရား)။

အတင့္ရဲရင္ ေသပြဲဦးမယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပိလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ အတင့္ရဲေန လိုက္ရင္ ဘယ္ႏွယ့္ဆိုၾကမတံုး … (အေသပြဲဦးမွာပါဘုရား)။

အေသပြဲဦးမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း ေသမလုိ႔လာတဲ့အထဲမွာ ပြဲေလးခံ႐ံု က်န္ေတာ့တယ္၊ ပစၥည္းက အလွဴေပးဖုိ႔ ျပည့္စံုကုန္ၿပီဘုရား၊ ရက္ကန္႔သတ္ဖုိ႔ လုိေတာ့တယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာလဲ ေသစရာေတြက ဘယ့္ႏွယ့္တံုး … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ ျပည့္စံုေနၿပီ၊ ရက္ကေလးလုိေတာ့ တယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အဲ့ဒီေတာ့ ရက္ကေလးလုိေတာ့တယ္လုိ႔ ဆိုတာလည္း ေဒၚအုန္းခင္ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါၿပီ ဘုရား)။ ရက္ကေလးလုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဒီရက္အတြင္း ေပ်ာ္ပါရေစဦးလုိ႔ ဆိုခ်င္ေသးသလား … (မဆိုခ်င္ပါဘူးဘုရား)။

မဆိုခ်င္ပါနဲ႔ အေသလြတ္ရာကို ဒီရက္အတြင္း ရွာပါေတာ့မယ္လုိ႔ ဒကာစိန္ ရွာလိုက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟုတ္ၿပီလား။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္က ႏႈတ္တက္ေနၿပီဆိုတာ ရိပ္မိၿပီလား … (ရိပ္မိပါ ၿပီဘုရား)။

ႏႈတ္တက္တာေပါ့ဗ်၊ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းကိုက္ျပ၊ ေတာ္ၾကာ လည္နာျပ၊ ရင္နာျပလိုက္၊ ေလထိုးျပလိုက္၊ မူးျပလိုက္၊ ေ၀ျပလိုက္၊ ထိုးထုိးၿပီးျပလိုက္၊ ဟိုကထုိးသလိုလို ဒီကထုိးသလိုလို ခ်ခ်င္တဲ့ ေနရာ ေျခခ်လိုက္တဲ့အခါ ဒီကထိုးသလိုလို ခ်ခ်င္တဲ့ေနရာ ေျခခ်လိုက္တဲ့အခါ ဟိုဘက္ေခ်ာ္က်သလိုလို ဟုတ္ဖူးလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက အတိမ္းအေစာင္းခံသလား … (မခံပါဘူးဘုရား)။

မခံေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲ့ဒါ မရဏမင္းက လက္နက္စမ္းတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဟိုဟာကေလးနဲ႔ ပစ္စမ္းလိုက္၊ ဒီဟာေလးနဲ႔ ပစ္စမ္းလိုက္၊ မင္းတုိ႔ ခိုကိုးရာ ရွာရင္ရွာ၊ မရွာရင္ ဗိုင္းဗိုင္းလဲေအာင္ ပစ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ခုိကုိးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice ေပးေနၾကတာ … (မွန္လွပါဘုရား)။

ေဒၚအုန္းခင္ ဘာတံုး … (ခိုကုိးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice  ေပးေနတာပါဘုရား)။ ခိုကိုးရာရွာဖုိ႔ ႏို႔တစ္ Notice ေပးေနၿပီ ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊ ဒီထဲတရားနာတဲ့ ဒကာဒကာမေတြေကာ တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေကာ အတူတူပဲ  … (မွန္ပါဘုရား)။ ႏို႔တစ္ Notice ရၿပီးသားေတြ၊ မရေသးဘူးလား … (ရပါတယ္ဘုရား)။

ဆံျဖဴတဲ့ လူဟာလည္း မင္းေသေတာ့မယ္ ေျပာတာပဲ၊ သြားႀကိဳးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေကာ … (ေသေတာ့မွာပါ ဘုရား)။ အေရတြန္႔လိပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေကာ … (မင္းေသရမွာပါဘုရား)။ မင္းေသေတာ့မယ္ ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ခ်ည့္ ပဲ ဆိုတာ ေသေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါတယ္ဘုရား)။

ထမင္းကေလး အစားပ်က္လာရင္ေကာ … မင္းေသေတာ့မယ္ ပါဘုရား)။ ေခါင္းကေလး ကိုက္လာရင္ေကာ … (မင္းေသေတာ့မယ္ ပါဘုရား)။ ေအး … ဒါ မရဏမင္းက လက္နက္စမ္းၿပီး သကာလ မင္း သတိထား၊ မင္းသတိထား ဟုတ္လား … (မွန္ပါ့)။

သားေရး၊ သမီးေရး စီးပြားေရး မင္းအေရးႀကီးေနတာ သံုးစရာ ရွာရင္ရွာ၊ မရွာရင္ ေနာက္ ဆရာလဲ ပစ္မယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစားမဆိုနဲ႔။ ဘုရားေတာင္ မွန္ေအာင္ ပစ္ႏိုင္တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ ဘုရားေတာင္ ခႏၶာရွိတုန္းက်ေတာ့ သူ႕လက္တြင္းမွာ ေခါင္းစင္းေသရတယ္။ ဒကာစိန္ေရ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါတယ္)။

ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ႐ႈျဖစ္ေအာင္႐ႈပါ

ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္ကို မ႐ႈရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္ၿပီလား (ေရာက္ပါၿပီဘုရား)၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရာက္တယ္ (မွန္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ အခုလူသစ္ေတြလည္းပါေတာ့ ေ၀ဒနာ ကေလးဟာ ထြက္ထြက္ၿပီးသကာလ ေနေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ ေဒၚအုန္းခင္ ေတြ႕ရတယ္။

ကဲ - ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ မ်က္လံုးမွာ ဘာေ၀ဒနာေပၚတယ္ (ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာပါဘုရား)၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာမွာ (ဥေပကၡ ေ၀ဒနာပါဘုရား)၊ ေပၚတဲ့စိတ္ကေလး ဥေပကၡာသာမွတ္လိုက္။ ကိုယ္ေပၚက်ေတာ့ သုခ၊ ဒုကၡ ေ၀ဒနာ။ ဟဒယ ၀တၳဳ ေပၚက်ေတာ့ (သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡ ေ၀ဒနာပါဘုရား)။ ေအး … နားမလည္တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ ၀မ္းထဲမွာေပၚတာ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ သုခ ဒုကၡခ်ည္းေပါ့ဗ်ာ။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ ဘုရား)။

ေသာေ၀ဒနာ ပရိညာယ တဲ့ ေသာ - ပုဂၢိဳလ္သည္။ ေ၀ဒနာ - ေ၀ဒနာကို။ ပရိညာယ ပိုင္းျခား၍ သိ၏။ သံယုတ္ ပါဠိေတာ္မွာ ဘုရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ေ၀ဒနာ ပိုင္းျခားလိုက္တာပဲ (မွန္ပါ့)။

ေ၀ဒနာကိုေရွးဦးစြာပိုင္းျခားရမယ္

သူ႕ေနရာ သူသိၿပီ မဟုတ္ဘူး။ ေ၀ဒနာေတြ ေရာေနေသးလား (မေရာပါဘုရား)၊ မေရာပါဘူး။ ကိုယ္ေပၚမွာ သုခ၊ ဒုကၡ ဆုိျငားေသာ္လဲ သုခေပၚရင္ ဒုကၡမေပၚဘူး။ ဒုကၡေပၚရင္ (သုခ မေပၚပါဘုရား)။

ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡာ ေပၚႏိုင္တယ္ ေျပာတာပဲ။ ေပၚတာကေတာ့ တစ္ခုပဲရွိ တယ္။ သံုးခုၿပိဳင္ ေပၚႏိုင္ရဲ႕လား (မေပၚႏိုင္ပါဘုရား) ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေသာ ေ၀ဒနာ ပရိညာယ ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္။ ေ၀ဒနာ ေ၀ဒနာကို ပရိညာယ ေရွးဦးစြာ ပိုင္းျခားရမယ္။

ဘာနဲ႔ပိုင္းျခားရမွာတံုး

ဒါ့ေၾကာင့္ အခုေျပာလိုက္တဲ့ တရားေလးဟာလဲ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေ၀ဒနာ ရွိတယ္လုိ႔ ေ၀ဒနာ ပိုင္းျခားလိုက္တယ္ (မွန္ပါ့) အဲဒီေတာ့ ေသာေ၀ဒနာပရိညာယ ဆိုတာ ေ၀ဒနာကို ပိုင္းျခားပါ။ ဘာနဲ႔ပိုင္းျခားရမတံုးဆိုေတာ့ သမာဟိေတာ သမၸဇာေနာ သမာဓိ ပညာနဲ႔ ပိုင္းျခားရမယ္ (မွန္ပါ့)။

ေ၀ဒနာေပၚဆိုတာ အဲဒီေ၀ဒနာကို သမာဓိက တင္ျပမွ၊ ပညာက ေၾသာ္ ဒီမွာ ဒုကၡ၊ ေၾသာ္ ဒီမွာ ဥေပကၡာ၊ ေၾသာ္ ဒီမွာ သုခ၊ သမာဓိ ပညာက ညႊန္ျပမွာ (မွန္ပါ့) ႏို႔မုိ႔ရင္ ေ၀ဒနာက ပိုင္းျခားတယ္ ဆိုျငား ေသာ္လည္း ကံမွတ္ျဖစ္မယ္။ ကံမွတ္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ သမာဓိပညာနဲ႔ အခုမ်က္လံုး ေပၚတယ္ဆို။ သမာဓိက အဲဒီမ်က္လံုးညႊန္ေတာ့ ပညာက အဲဒီ ၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္ - ေဟာဒါ ေ၀ဒနာပါလားလုိ႔ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔တြဲလႊတ္စမ္းပါ

အဲဒီေတာ့ သမာဟိေတာ သမၸဇာေနာ တဲ့။ သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ တြဲတြဲလႊတ္စမ္းပါ။ ဘုရား၏ တပည့္သားေတြ ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိနဲ႔ ပညာတြဲတြဲလႊတ္စမ္းပါ။ ေ၀ဒနာ ေပၚတဲ့ေနရာကို သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

ေ၀ဒနာေပၚတဲ့ေနရာ ဘယ္သူ႕တြဲ လႊတ္ရမလဲ (သမာဓိနဲ႔ ပညာတဲြလႊတ္ရပါမယ္)၊ ေအး သမာဓိနဲ႔ ပညာ တြဲလႊတ္ရမယ္ မ်က္လံုးထဲ ဘာေ၀ဒနာေပၚတယ္ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပၚတယ္။ အဲဒါ ဘာပါလိမ့္မတံုးလုိ႔ သမာဓိ ပညာကေမးတာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိနဲ႔ ပညာနဲ႔ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ေမးလိုက္လုိ႔ရွိရင္ ေၾသာ္ ဒါေလးဟာ မ်က္လံုးထဲမွာ တစ္ျခား မဟုတ္ပါလား၊ ေ၀ဒနာပါလား ေအး … ငါ သူျပဳတ္သြားပါၿပီတဲ့ ဒီေနရာမွာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာပါလား၊ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာေလးပါလားဆိုေတာ့ ငါ မျပဳတ္လုိ႔ ခံႏိုင္ေသးရဲ႕လား (မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘုရား)။

“သေတာ ဗုဒၶႆ သာ၀ေကာ ေ၀ဒနာစ ပဇာနာတိ၊ ေ၀ဒနာ နဥၥ သမၻ၀ံ။” ေ၀ဒနာကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ၊ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ေပၚတိုင္း ေပၚတိုင္း ၾကည့္ေပးရမယ္။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

ေ၀ဒနာရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုသိပါ

ေ၀ဒနာနဥၥ သမၻ၀ံတဲ့။ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္းေလးလဲ ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ေ၀ဒနာသိတယ္ ဆိုကတည္းက ဒိ႒ိကြာၿပီ၊ ေ၀ဒနာျဖစ္ေၾကာင္းသိေတာ့ ဒကာ - ဒကာမတုိ႔ တစ္ခုခုန႔ဲ မထိဘဲနဲ႔ျဖင့္ နာတယ္။ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လာပါ့မလား (မလာပါဘူး)။

လွ်ာလယ္မွာ ဟင္းေလးနဲ႔ မဘိဘဲနဲ႔ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ မလာဘူး လွ်ာလယ္မွာ ေပၚႏိုင္ပါ့မလား (မေပၚႏိုင္ပါဘုရား)။ အစပ္ကေလးနဲ႔ မထိဘဲနဲ႔ စပ္တဲ့ေ၀ဒနာ ေပၚႏိုင္ပါ့မလား (မေပၚႏိုင္ပါဘူး ဘုရား)။

ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္

အဲဒီေတာ့ ထိလို႔ ေပၚတယ္ဆိုေတာ့ ေ၀ဒနာ နဥၥသမၻ၀ံ။ ေ၀ဒနာ နဥၥ - ေ၀ဒနာ၏ သမၻ၀ံ ျဖစ္ေၾကာင္း ကို ပရိဇာနာတိ - သိရမယ္ ဆိုထားတယ္။ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာလဲ သိတယ္၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ပထမ ေ၀ဒနာသိ၊ ေနာက္ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္းသိ (မွန္ပါ့)၊ ေ၀ဒနာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ (ဖႆေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္) ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္ဆိုတာလဲ ရွင္းမေနဘူးလား (ရွင္းပါတယ္)။

ေအး ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူခဲနဲ႔မထိဘဲနဲ႔ ေျခဖ၀ါးေပၚမွာ သူမနာပါဘူး၊ ခဲနဲ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးလိုက္တာက ဖႆ၊ ေပၚလာတဲ့ နာလံုးေလးက ေ၀ဒနာ။ ဆက္သြယ္ေပးတာက ဘယ္သူတံုး (ဖႆပါ)။ ေအး - နာလာတာက (ေ၀ဒနာပါ)၊ ဒါျဖင့္ ထိတာနဲ႔နာတာ တစ္ခ်က္တည္းပဲ (မွန္ပါ့)၊ ထိတာနဲ႔ နာတာ တစ္ခ်က္တည္းပဲဆိုတာ သိသျဖင့္ ထိလုိ႔ နာတာကျဖင့္ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ (မွန္ပါ့)။

ဖႆခ်ဳပ္ရင္ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တယ္

ဖႆနိေရာေဓာ ေ၀ဒနာနိေရာေဓာ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)၊ ဖႆ ခ်ဳပ္ရင္ေကာ (ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီကဲ့သုိ႔ အေစာႀကီးက ဒကာ ဒကာမေတြ ႏွလံုးသြင္းထားလိုက္ပါဦး။ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ဧတာ - ဤတရားတုိ႔သည္ နိ႐ုဇၥ်ႏၲိ - ခ်ဳပ္ကုန္၏ ။ ဆံုးေအာင္ လုပ္လိုက္ရမယ္။ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေ၀ဒနာ ကေလးကို ျဖစ္ပ်က္ေတြ႕ၿပီ ဆုိၾကပါစို႔၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြက ေနာက္က်ေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ကေနၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေတြ႕ရတာလဲ ဒုကၡလုိ႔ ဥာဏ္သည္ မေျပာင္းဘူးလား (ေျပာင္းပါတယ္)။

ေနာက္က်ေတာ့ သူ႔ထက္ေျပာင္းၿပီး ေၾသာ္ - ျဖစ္ပ်က္ဆိုတာ ၀ိပရိဏာမဒုကၡႀကီးပါလားလုိ႔ မသိေပဘူးလား (သိပါတယ္ဘုရား)၊ သိလည္း သိၿပီးေရာ ဒီေ၀ဒနာကေလးဟာ ေဒၚသန္းေရ ခ်ဳပ္သြားတယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ေတာ့ သုခေပၚရတယ္

အဲဒီ ေ၀ဒနာေလး ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ေ၀ဒနာဟာ ဒုကၡသစၥာ မဟုတ္ဘူးလား (ဟုတ္ပါတယ္)၊ ေ၀ဒနာ ဟာ ဒုကၡသစၥာေလး… ဒုကၡသစၥာေလး ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ဒီေနရာမွာ သုခေပၚရတယ္၊ မေပၚေပဘူးလား (ေပၚပါတယ္)၊ ေအး - သုခေပၚရတယ္။

အဲေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ခ်င္လုိ႔ ခ်ဳပ္ရတာလား ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုက ဥာဏ္က ထက္ထက္၊ ထက္ထက္လာေတာ့ ၀ိပရိဏာမဒုကၡႀကီးသည္ မခ်ဳပ္ရေပဘူးလား (ခ်ဳပ္ရပါတယ္ဘုရား)။

၀ိပရိဏာမ ျဖစ္ၿပီးသကာလ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီက ခ်ဳပ္သြားတာက ဒုကၡသစၥာ၊ ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ေအး - ဒီခ်ဳပ္သြားတဲ့ အဆံုးေလးက (နိေရာဓသစၥပါဘုရား)၊ ျဖစ္ပ်က္ အဆံုးေလးက ဒုကၡႆ အႏၲံ ကရႆတိ (မွန္ပါ့)။

နိေရာဓသစၥာနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔သာက်န္မယ္

ဒုကၡ၏ အဆံုးေလးက ဘာတဲ့ (နိေရာဓသစၥာပါဘုရား)။ အဲဒီ နိေရာဓသစၥာနဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔ တင္က်န္ေနရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ သမုဒယ သစၥာကေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒါေပၚကတည္းက သူေသ ေနတာ (မွန္ပါ့)၊ သူ႕အတြက္ ဘာကေလးမ်ား လိုေနေသးလဲ (မလိုပါဘူး)၊ ဆုေတာင္းဖုိ႔ေကာ လုိေသးလား (မလိုပါ ဘူး) မဂ္ေပၚဖုိ႔သာ လုိတယ္ (မွန္ပါ့)။

ေအး - ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡ၏အဆံုးျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဒုကၡျမင္ရင္ ဒုကၡ၏အဆံုးေတြ႕မွာပဲ (မွန္ပါ့)။

ပုရြက္ဆိတ္တန္း ဥပမာ

ေလာကီဥပမာ ဘုန္းႀကီး ေျပာလိုက္ပါ့မယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပုရြက္ဆိပ္တန္းႀကီးဟာ လမ္းေပၚမွာ တန္းေနတယ္ ဒကာစိန္ (မွန္ပါ့)၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႕တြင္းထဲ ၀င္တယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒကာစိန္ ေဘးကေန မေျပာင္းနဲ႔။

ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ၾကည့္ေန ၾကည့္ေနတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အခါက်ေတာ့၊ တြင္း ထဲ၀င္သြားေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ျမင္ရေသးရဲ႕လား (မျမင္ရေတာ့ပါ)။

ဘာျပဳလုိ႔တံုး (ဆံုးသြားလုိ႔ပါဘုရား)။ မဆံုးခင္ကေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္တန္းႀကီး ျမင္ရတယ္၊ ဆံုးသြားေတာ့ (မျမင္ရေတာ့ပါဘုရား)။

ဒီမွာလည္း ထုိနည္းတူပဲ ပထမတုန္းကေတာ့ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡေတြ ျမင္ျမင္ ျမင္ျမင္ေနတာပဲ။ ေနာက္ ဒီဒုကၡေတြ ဆံုးသြားေတာ့ ေအး ဒီေနရာ ပုရြတ္ဆိတ္ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ မျမင္ဘူးလား (မွန္ပါ့)၊ ပုရြက္ဆိတ္အရွည္ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္မရွိတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီမွာလဲဒုကၡေတြ အကုန္ဆံုးသြား ေတာ့ ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕ရတယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

ဒုကၡမရွိတာနိဗၺာန္

ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားေတာ့ ဘာေတြ႕သလဲ (ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)၊ ဒုကၡမရွိတာ ေတြ႕တယ္တဲ့၊ ကိုင္း - ဒုကၡမရွိတာ နိဗၺာန္၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မရွိမွန္း သိတာက မဂၢသစၥာ၊ ေအး - အဲဒါ ဒုကၡအဆံုးမွာမွ ေတြ႕တယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

အဲဒီ ဒုကၡအဆံုး ေရာက္ေအာင္ ႐ႈၾကလုိ႔ရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာ ဒကာမေတြသည္ ဒုကၡအဆံုး နိေရာဓသစၥာ၊ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ ဒုကၡအဆံုး ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးျမင္တာက (မဂၢသစၥာပါဘုရား)၊ မဂၢသစၥာပါ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)။

သမုဒယ၏ အရွိန္ကုန္လုိ႔ဒုကၡဆံုးတာ

မဂၢသစၥာလာတာသည္ ဒုကၡအဆံုး (မွန္ပါ့)၊ ဆံုးခ်င္တိုင္း ဆံုးရတာလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ သမုဒယ၏ အရွိန္အေစာ္ အာႏုေဘာ္ ကုန္လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ သမုဒယခ်ဳပ္လုိ႔ သူခ်ဳပ္တာ (မွန္ပါ့)။

ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သမုဒယႀကီး ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဟိုမွာလဲ တစ္ခါတည္း ဒုကၡအဆံုးကေလး ေပၚလာတယ္၊ ဒါေလးေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။ ဒကာသိုက္ (မွန္လွပါဘုရား)။

မဂ္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေပၚတယ္

ဒါေလး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ၊ ေဒၚအုန္းခင္ ဒါေလး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး၊ ဒီဒုကၡ ဆံုးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဒီက သမုဒယ ခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မဂ္ေပၚတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္းပဲ (မွန္ပါ့)။

ဒါျဖင့္ ဒုကၡရယ္ ဒုကၡအဆံုးရယ္ ကိေလသာ ေသတာရယ္ မဂ္ေပၚတာရယ္ တစ္ၿပိဳင္တည္း (မွန္ပါ့)၊ တစ္ၿပိဳင္တည္းေနာ္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အဲဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားထုတ္ၾကည့္ပါ၊ အားထုတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡ ရေအာင္သာ အားထုတ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒုကၡအဆံုး ေတြ႕လိမ့္မယ္၊ ဒုကၡလည္း ေတြ႕မယ္၊ ဒုကၡအဆံုး လည္း ေတြ႕မယ္ (မွန္ပါ)။

အပူဓာတ္ၿငိမ္းသြားတယ္

ဒုကၡက ဒုကၡသစၥာ၊ အဆံုးက နိေရာဓသစၥာ ဟုတ္လား၊ ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ ၿငိမ္းတာက သမုဒယ ေသတာ။ သမုဒယ ေသတဲ့အခါ အပူဓာတ္ ၿငိမ္းသြားတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

ဒါေၾကာင့္ ေရအိုးတစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာင္းဘိသကဲ့သို႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေအးရမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေအးေအာင္ ေရအိုးတစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာင္းဘိသကဲ့သုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ ေအးရမယ္လုိ႔ ပဏၰာသက႒ကထာ ဖြင့္လိုက္တယ္ (မွန္ပါ့)။

အဲဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာမဂၢင္ ျဖစ္တုန္းကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို အာ႐ံုျပင္တယ္။ ၀ိပရိဏာမဒုကၡ မျမင္ဘဲနဲ႔ ၀ိပရိဏာမ ဒုကၡအဆံုး သြားျမင္တယ္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

၀ိပရိဏာမဒုကၡ အဆံုးသြားျမင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ ဒုကၡ၏အဆံုးကို သြားျမင္တယ္။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ၏ အဆံုးဆိုတာ နိေရာဓသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးျမင္တာက မဂၢသစၥာ (မွန္ပါ့)။

မဂ္စစ္ လကၡဏာ

မဂၢသစၥာလည္း ၀င္ပါေရာ ဒကာ ဒကာမတုိ႔၊ လူ ေသာတာပန္ျဖစ္ရင္ ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာေတြ ဟာ ေလးပိုင္းတစ္ပိုင္း ၿငိမ္းတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္ရင္ အကုန္ၿငိမ္းတယ္ ဆိုေတာ့ ေအးမလား မေအးဘူးလား (ေအးပါတယ္ဘုရား)။ အပူဓာတ္ ၿငိမ္းေတာ့ ဘာျဖစ္မလဲ ထင္သလဲ (ေအးပါတယ္)။

ႏွလံုးကိုၿငိမ္းေအးျခင္းလကၡဏာ

ႏွလံုးကို ၿငိမ္းေအးျခင္းလကၡဏာ ရွိတယ္။ မဂ္က မဂၢသစၥာလာရင္ ႏွလံုးေအးရမယ္၊ ေဒၚအုန္းခင္ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ေနာ္။

မဂၢသစၥာ မဂ္စစ္လာရင္ ဘာျဖစ္ရမလဲ (ႏွလံုးေအးရပါမယ္ဘုရား)၊ ႏွလံုးေအးရမယ္တဲ့ ႏွလံုးေအးသြားမယ္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ ေအးတာေလးသည္ကား ဆုိရင္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ကိေလသာ အပူမီးၿငိမ္း၍ ေအးသည္ (မွန္ပါ့)။

ဓာတ္ေတာ္ေတြက်လာမယ္

ကိေလသာ အပူမီးၿငိမ္းလုိ႔ ေအးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ မသာကိစၥ လွခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ပါ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး ႀကိဳးစားလိုက္လို႔ ရဟႏၲာအျဖစ္ကို ေရာက္မယ္ဆုိရင္ မသာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သူမ်ား ကိုးကြယ္ရာျဖစ္မယ္၊ ဓာတ္ေတာ္ေတြ က်လာလိမ့္မယ္ (တင္ပါ့ဘုရား)။ သူမ်ားတံေတြး ေထြးတဲ့ အဆင့္ ေရာက္ေသးရဲ႕လား (မေရာက္ပါဘူး) ဓာတ္ေတာ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုအိမ္က ပူေဇာ္ခ်င္၊ ဒီအိမ္က ပူေဇာ္ခ်င္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဖိုး မတန္ဘူးလား (တန္ပါတယ္ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ဒီအတိုင္း ေသၾကမယ္ဆိုတာ ဓာတ္ေတာ္ မက်ႏိုင္လုိ႔ ေတာ္ၾကာ ေဖာင္းၾကြလာလုိ႔ ေခြးေတြ ဘာေတြ ေရာက္လာလုိ႔ရွိရင္ အင္မတန္ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ အဓိပၸါယ္ေရာက္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အေသလည္းမလွ၊ အေနလည္းမလွ ဒီလိုျဖစ္မွာ မစုိးရိမ္ရဘူးလား (စိုးရိမ္ရပါတယ္ ဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္ဖိလုပ္စမ္းပါ

အဲဒါျဖင့္ သမာဓိမဂၢင္ ဖိလုပ္စမ္းပါ။ ဒါ တိုက္တြန္းတာေနာ္ (မွန္ပါ့)၊ သမာဓိမဂၢင္ကို ဖိလုပ္စမ္းပါ။ ဖိလုပ္သြားလုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ ခုန မသာဖိတ္စာလဲလွ၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးလဲ ဓာတ္ေတာ္က်လုိ႔ အမ်ားပူေဖာ္ၾကမယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ဒီအတိုင္းသာ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ မသာကိစၥကလဲ အနံ႔မသာ ၾကြေတာ္မူပါဟုတ္လား။ ဒါဆို ခႏၶာကိုယ္ႀကီး လဲ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ႏွာေခါင္းပိတ္မွာဗ်၊ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ဖြီဖြမ္နဲ႔ လာေသး တာဗ် (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ႏွာေခါင္းပိတ္တာလဲ က်က္သေရ မရွိလုိ႔၊ ဖြီဖြမ္လုပ္တာေကာ (က်က္သေရမရွိလုိ႔ပါဘုရား)၊ အဲဒီလို ေသခ်င္ၾကသလား (မေသခ်င္ပါဘူးဘုရား)၊ ဟုတ္ကဲ့လား ခင္ဗ်ားတုိ႔က (ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)။

ဘယ္ေလာက္ပင္ လွေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျပင္ဆင္ျငားေသာ္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းကို ဘယ္ေလာက္ ျပင္ဆင္ထားျငားေသာ္လည္း အနံ႔က်ေတာ့ မထြက္ေအာင္ မျပင္ဆင္ဘူး ဆင္ႏိုင္ၾကရဲ႕လား (မဆင္ႏိုင္ပါဘုရား)။

မဂ္ဥာဏ္ဖုိလ္ဥာဏ္ရေအာင္လုပ္ပါ

အဲဒါျဖင့္ အနံ႔မထြက္ေအာင္ မဆင္ႏိုင္ၾကလုိ႔ရွိရင္ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရေအာင္လုပ္ပါ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အဲဒီေတာ့ လူေသမွ အရွက္ကြဲရတာ နာတယ္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီလူ ရွင္တုန္းက အလုပ္မလုပ္ခ်င္လုိ႔ (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အခု ဟန္လုပ္ေနသေရြ႕ အဲဒီက်ေတာ့ အကုန္းေပၚမလာဘူးလား (ေပၚလာပါတယ္ ဘုရား)။

အခုေတာ့ ဖီးကာ လိမ္းကာ ျပဳျပင္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရွိရင္ ရွိသလို ၀တ္ၾက၊ ဆင္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္လား ေတာ္ေတာ္ၾကာ က်ေတာ့ ေပၚလာၿပီ နံလိုက္တာ ဒီမသာႏွယ္ ဆုိးလိုက္တာကြာ မေျပာၾကဘူးလား (ေျပာပါတယ္ဘုရား)။

ေအး … ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိေတာ့ အ႐ုပ္ဆိုးတာေတြ မျဖစ္ေစနဲ႔ ဦးတင္ေမာင္ သမာဓိ၊ သမၼာသမာဓိ နဲ႔ ပညာမဂၢင္နဲ႔ ေနရာတိုင္း တြဲထည့္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဖိုးတန္မယ္ (မွန္လွပါဘုရား)။

ဒကာသိုက္ေရ ဒီဥစၥာ အေရးမႀကီးဘူးလား (ႀကီးပါတယ္ဘုရား)၊ ကိုင္း ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ႀကိဳးစားစမ္းပါ ႀကိဳးစားၾကစမ္းပါ။ ႀကိဳးစားလုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မုခ် ခရီးေရာက္မယ္။ ဟုတ္လား မုခ် ခရီးေရာက္မယ္ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ

ကဲ … ဒါျဖင့္ ေရွးဦးစြာ သမာဓိယူ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ုိးလုပ္။ ေနာက္က်လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒုတိယ တစ္ဆင့္ တက္ေပး၊ ဒါဣေႃႏၵ တက္ေအာင္လုပ္ေပးတာ (မွန္ပါ့)၊ တတိယအဆင့္က်ေတာ့ မဂၢင္ရေအာင္ လုပ္မေဟ့ (မွန္ပါ့)။

ဒီလုိ ေျပာင္းလိုက္လုိ႔ရွိရင္ မဂၢင္လမ္းေပါက္ၿပီးသကာလ ေမာင္ထြန္းလိႈင္ တစ္ခါတည္း အေသလွ ေရာ (မွန္ပါ့)၊ အေသလွမယ္တဲ့ တစ္ခါတည္း ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ပူေဇာ္လိုက္ပါ၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

ကဲ … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ေဟာသတံုး (သံုးမ်ိဳးပါဘုရား)။ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ိုးတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)၊ သမာဓိပညာ ဒီထက္ အလတ္စား ျမင့္တက္လာေအာင္ လုပ္မႈတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)၊ အခုထက္ အထက္တန္းက်က် မဂၢင္ဆိုက္ေအာင္ လုပ္မႈတစ္မ်ိဳး (တင္ပါ့)။

အဲဒီလို လုပ္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဖိတ္စာလဲ လွဟုတ္လား၊ ဓါတ္ေတာ္လဲက်ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အဖုိးတန္သလဲ (တန္ပါတယ္ဘုရား)။

ဖိတ္စာလည္းလ် ဓာတ္ေတာ္လည္း က်

ဖိတ္စာလဲလွ ဓာတ္ေတာ္လဲက် ဆိုေတာ့ကြာ ေမာင္ထြန္းလိႈင္ ဘာေျပာစရာ ရွိမလဲ။ အခုေတာ့ ဖိတ္စာလွတာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရးဖုိ႔သာ လွရတာကိုးဗ်။

ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္။ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ေတြက်ေတာ့ နတ္ရြာစံတယ္။ အလကားေရးတာ ဒီဥစၥာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ အလကား ေရးတာ ဒီဥစၥာ လွေအာင္ေရးတာပါ။

တကယ္လွခ်င္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ပညာနဲ႔ သမာဓိကို မဂၢင္ဆိုက္ေအာင္သာ လုပ္ပစ္လုိက္ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါျဖင့္ သူမ်ားက မေျပာလည္း လွေနတာပဲမဟုတ္လား။ သူမ်ားက မေျပာလဲ ဓာတ္ေတာ္က က်ေနတာပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ဒီလမ္းသည္ကားလုိ႔ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အေနလဲေကာင္းတဲ့လမ္း အေသလည္းေကာင္းတဲ့လမ္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့လမ္း ဟာျဖင့္ ရွိေသးရဲ႕လား (မရွိပါဘူးဘုရား)။

ဒီလမ္းဟာ ခုနပံုနဲ႔ ေသႏိုင္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ ဘယ္ၾကြပါလိမ့္လုိ႔ ေမးမေနနဲ႔ ဘယ္မွမၾကြဘူး။ ဘယ္ဘံု ဘယ္ဌာနမွ မၾကြဘူး၊ ဘံုဌာနေတြၾကြရင္ မသာျဖစ္ဦးမွာကိုး (တင္ပါ့)။

ဘယ္မွမၾကြဘူး။ ၾကြေသးရဲ႕လား (မၾကြပါဘုရား)၊ ဒုကၡေတြ ဟူသေရြ႕ အေသဇာတ္လမ္းသိမ္းလုိ႔ ၿငိမ္သြားတယ္သာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။

သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္

ကိုင္း - ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ သမာဓိမဂၢင္ ပညာမဂၢင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ အေရးကို လုပ္လိုက္ၾကစမ္းပါလုိ႔ ဒီေန႔အေတာ္ေျပာရတယ္။

ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပထမေတာ့ျဖင့္ မ်က္လံုးက ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာေပၚတယ္၊ နားမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ႏွာေခါင္းမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာေပၚတယ္)၊ လွ်ာမွာ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ေပၚပါတယ္)၊ ကိုယ္ေပၚမွာ (သုခ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာေပၚပါတယ္)၊ သုခ၊ ဒုကၡ။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဟဒယ၀တၱဳေပၚမွာ (သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡာ ေပၚပါတယ္)။

အဲဒါေပၚတဲ့အခါ ေရွးဦးစြာ သမာဓိကလဲ ညံ့တယ္၊ ပညာကလဲ ညံ့တယ္ဆုိရင္ ေပၚတိုင္း ေမာင္ထြန္းလိႈင္ မေတြ႕ဘူး (မွန္ပါ့)၊ မေတြ႕ပဲနဲ႔ သမာဓိ၊ ပညာကညံ့ေနတယ္ ေနာက္က်ေတာ့ တက္လိုက္ပါ။ မေပၚေပမယ့္ ေပၚေအာင္ အမိဖမ္းမဟလုိ႔ ဣေႃႏၵထိုက္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။ အားတက္ေပး လိုက္ဆိုတာပါပဲ (မွန္ပါ့)။

ျဖစ္ပ်က္သာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္

အဲဒီကဲ့သုိ႔ အားစိုက္ေပးလုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘယ္ဟာ ေပၚေပၚ မိလာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ မ်က္လံုးေပၚလဲ မိၿပီ။ ေ၀ဒနာလား? ျဖစ္ပ်က္လား ေမးလိုက္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ပဲ ေတြ႕ရမွာပဲ။

ဘာေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေပၚၿပီး ခ်ဳပ္သြားတယ္၊ ေနာက္မေနာဒြါရ၀တၳဳလဲ ျဖစ္ပ်က္သာ ျမင္ေတာ့တယ္၊ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာသာ ျမင္ေတာ့တယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

အဲဒီလို ေနရာတိုင္း မိၿပီဆုိမွျဖင့္ အားလံုး ဒကာ ဒကာမေတြ မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ တစ္ဆင့္တက္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေနာ္။

တစ္ဆင့္တက္ဖုိ႔ က်န္ေတာ့တယ္၊ တစ္ဆင့္ တက္ဖုိ႔ က်န္ေတာ့ေနရာတိုင္းမွာ မိလာၿပီဘုရား၊ ေ၀ဒနာေတြ ပ်က္တိုင္း ပ်က္တိုင္း မိၿပီဘုရား၊ ဘယ္ေနရာေပၚေပၚ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဥာဏ္က အုပ္မိၿပီဘုရား (မွန္ပါ့)။

မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ

ဒီလုိဆုိရင္ျဖင့္ ေမာင္ျမင့္တုိ႔ မေလွ်ာ့နဲ႔ေတာ့ ဣေႃႏၵထိုက္လာၿပီ ရင့္လာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ ပါရမီ ခုနနဲ႔ တူေသးရဲ႕လား (မတူေတာ့ပါဘုရား) မတူေတာ့ဘူး ပါရမီရင့္လာၿပီ (မွန္ပါ့)။

ဘုရားက ဒါကို ပါရမီဆိုေတာ့ ေဟ့မင္းတုိ႔က တစ္ဘ၀က၊ တစ္ဘ၀ကို ပါရမီ လုပ္ေနလုိ႔ ခက္ေနတာ၊ ႐ုိး႐ုိးကေန ဣေႃႏၵထိုက္၊ ဣေႃႏၵကေန မဂၢင္ထိုက္၊ ဒါကို ပါရမီဆုိတာ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

ပါရမီရဲ႕ အဓိပၸါယ္

ဒါေၾကာင့္ ပါရမီကိုလဲ ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)။ ႐ုိး႐ုိးသမာဓိပညာက ဣေႃႏၵထိုက္တဲ့ သမာဓိပညာ။

ဒီထက္တစ္ခါ ရင့္လာလုိ႔ရွိရင္ မဂၢင္ထိုက္တဲ့ သမာဓိပညာဆိုေတာ့ သူတုိ႔ဟာသူတုိ႔ အဆင့္ဆင့္ရင့္ မသြားဘူးလား (ရင့္သြားပါတယ္)၊ အဲဒါကို ပါရမီဆိုတာပဲ (မွန္လွပါဘုရား)။

ပါရံ မယတိ ဂစၧတီတိ ပါရမီရဲ႕ အဓိပၸါယ္က နိဗၺာန္ဟူေသာ ကမ္းတစ္ဘက္ကို သြားတတ္တယ္ (၀ါ) ေရာက္တတ္တယ္ (မွန္ပါ့)၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ သြားတာ ပါရမီပဲ (မွန္ပါ့)။

နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္သြားတာ ပါရမီပဲဆိုေတာ့ မင္းတုိ႔ တတိယမဂၢင္ဆိုက္လာတာဆိုတဲ့ အခါက် ေတာ့ သူမသြားဘူးလား သြားမလား (သြားပါတယ္)၊ နိဗၺာန္အာ႐ံု ျပဳသြားၿပီ မေရာက္ေသးဘူးလား (ေရာက္သြားပါတယ္ဘုရား)။

တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ရင့္လာတာပါရမီ

အဲဒါ ဘယ္က တက္လာသတံုးဆိုေတာ့ သမာဓိပညာ ႐ုိး႐ုိးက ဣေႃႏၵတက္လာခဲ့တာ။ ဣေႃႏၵက တစ္ဆင့္တက္ၿပီး မဂၢင္တက္ လာတာ၊ ေနာက္ထပ္ တက္လာတာ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒါ ၾကည့္စမ္း တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္တုိးတက္လုိ႔ ရင့္လာတာ မဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္)။

အဲဒီလို ရင့္လာတာ ဘာေခၚၾကမယ္ (ပါရမီေခၚပါတယ္ဘုရား)။ အဲ … ပါရမီဆိုတာ ဒါကိုေခၚတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ပါရမီ ရင့္လာၿပီလုိ႔ သံုးတဲ့အခါလည္း သံုးရတယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပါရမီရင့္လာတယ္ ဆိုတဲ့ဥစၥာက တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀ ရင့္လာတယ္လုိ႔ ဘုရားတုိ႔၏ နမူနာထားၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေျပာတာ  (မွန္ပါ့)၊ စင္စစ္မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါလုပ္စထက္ အခုရင့္လာတာ အခုထက္ေနာက္ကို ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ပိုရင့္လာတာ အဲဒါ ဘာေခၚၾကမယ္ (ပါရမီပါဘုရား)။

ပါရမီဆိုတာ တစ္ဘ၀တည္းကိုဆုိတာ

ပါရမီဟာ တစ္ဘ၀တည္းကို ဆိုလိုက္တာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ အခုစၿပီးအားထုတ္တာထက္ အေတာ္ခရီးေကာ ေပါက္မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ ေနာက္တစ္ခါ ႀကိဳးစားလိုက္ရမယ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီ့ထက္ႀကိဳးစားလို႔ ဒီထက္ေပါက္လို႔ရွိရင္ သမၼာမဂၢင္လမ္းဆိုေတာ့ နႏၵိယလမ္း ေသခ်ာၿပီ (မွန္ပါ့)၊ နႏၵိယလမ္း မေရာက္ေသးဘူးလား၊ ေရာက္ပါၿပီ၊ ဘာျပဳလုိ႔ ေရာက္ႏိုင္တာတံုးဆိုတာ ဒကာသိုက္ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ) ေအး … သမာဓိ ရင့္လုိ႔။

အားထုတ္မႈေပၚမူတည္တယ္

ဒကာ ဒကာမတုိ႔ သမာဓိရင့္လာလုိ႔ဆိုတာ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။ အားထုတ္မႈေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္ (မွန္ပါ့)၊ ပထမ အားထုတ္စက ႏုတယ္၊ ေနာက္ထပ္အားထုတ္မႈက (ရင့္လာပါတယ္)၊ ေနာက္ ဒီထက္အစြမ္း ကုန္ အားထုတ္လိုက္ေတာ့ ဒီထက္ ရင့္ရင့္လာရင္ ကိစၥၿပီးတာပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။

အဲ … က်ဳပ္ေတာ့ ျဖစ္မထင္ပါဘူး၊ စမ္းစမ္းေတာ့ ၾကည့္တာပဲ ျဖစ္မထင္ပါဘူး ဆိုတာ ပထမ ပါရမီလဲ မရွိဘူး။ ဒုတိယ ဣေႃႏၵ ထိုက္တဲ့ပါရမီ ျဖစ္ႏိုင္ေသးရဲ႕လား (မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘုရား)၊ တတိယ မဂၢင္ ဆိုက္တာက်ေတာ့ ေ၀းၿပီ၊ ဒီလို မေနဘူးလား (ေနပါတယ္)။

အဲဒီေတာ့ ဒကာ ဒကာမတုိ႔က လုပ္ေတာ့ လုပ္စမ္းၾကည့္တယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ဖမ္းဖမ္းၾကည့္တယ္၊ သူ႕ကိုေကာင္းေကာင္းမေတြ႕ဘူး၊ မေတြ႕ေတာ့ က်ဳပ္ပါရမီ ညံ့လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕တဲ့။ သူ႕မွာ မလုပ္ရေသးဘူး။ ပါရမီကို မစရေသးဘူး။ နင္းကန္ေျပာေနတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)၊ ပါရမီစရၿပီလား (မစရေသးပါ ဘုရား)။

ပါရမီ မစရေသးခင္က ညံ့ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္ ဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္ကို ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ေဟာမလဲ (မွန္ပါ့)၊ သူ႕အတြက္ ဒကာစိန္ ဘယ္လိုရမွာလဲ (မေဟာဘဲ ပစ္ထားတာ ေအးပါတယ္ဘုရား) (ရယ္ၾကသည္)။

သာ၀ကမွာ ပါရမီလုိ႔ မေဟာဘူး

ကိုင္း … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ပါရမီဆိုတာသည္ မိမိ စ,လုပ္တာသည္ ပါရမီစ,ေတြ႕တာပဲ (မွန္ပါ့)၊ ဒုတိယ ျမင္ထင္လာတာသည္ ပါရမီအလတ္စား ျဖစ္လာတာပဲ (မွန္ပါ့)၊ တတိယ အစြမ္းကုန္ ဒုကၡ ပိုင္းျခားႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ပါရမီရင့္ၿပီ (မွန္ပါ့)။ ကဲ … ေဒၚအုန္းခင္ႀကီး ပါရမီအေၾကာင္း ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီ)၊ ဒကာသိုက္ေကာ (ရွင္းပါၿပီ)။

ပါရမီ႐ိုး႐ိုးသည္ကား ဆိုလုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာမွမလိုဘူး သာ၀ကမွာ၊ ပါရမီလုိ႔ကို မေဟာဘူး။ သာ၀ကမွာျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္သေခ်ၤ ဘယ္တစ္သေခ်ၤလုိ႔ကို မေဟာဘူး။ အခု အလုပ္ေပၚမွာ မူတည္တာပဲ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုဒီဘ၀နိဗၺာန္ သြားခ်င္တယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ အခု အလုပ္လုပ္ပါ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ တက္ေအာင္လုပ္၊ ဒါပါရမီပဲ။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီ)၊ အတိတ္ေတြ ဘာေတြ ေဆာင္ေနဖုိ႔ မလုိဘူး (မွန္ပါ့)၊ အတိတ္ေတြ ဘာေတြ ေဆာင္ေနဖုိ႔ မလုိဘူးဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ။ အခုလုပ္ အခု ရတယ္ဆိုတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အခုလုပ္ရင္အခုရတယ္

အဲဒီေတာ့ အခုလုပ္ အခုရတယ္ဆိုတာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေဟာရွာသားပဲ၊ “အကာလိေကာေဟ့” လုိ႔ မလာဘူးလား (လာပါတယ္ဘုရား)၊ အကာလိေကာ အခုလုပ္ရင္ အခုအက်ိဳးေပး ၏တဲ့၊ အကာလိေကာ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)၊ ဘာတဲ့တံုး (အခုလုပ္ရင္ အခုအက်ိဳးေပးပါတယ္ ဘုရား)။

ဒါျဖည္းျဖည္းမွ ယူရမယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္သလား (မဆိုခ်င္ပါဘူးဘုရား)၊ မဆိုခ်င္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ အကာလိေကာလုိ႔ ဘုရားက ေဟာပါရက္သားနဲ႔၊ အခုလုပ္ရင္ အခုရတယ္ ေဟာပါရက္သားနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အကာလိက ျဖစ္တဲ့ တရားဂုဏ္ေတာ္ႀကီးက တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တရားအတိုင္း အက်ိဳး ေပးမယ္ (မွန္ပါ့)။

အကာလိေကာဆိုတာ တရားဂုဏ္ေတာ္ႀကီးထဲက မဟုတ္လား (ဟုတ္ပါတယ္)၊ အဲေတာ့ အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာ အခုလုပ္ အခုရတယ္လုိ႔ မေျပာဘူးလား (ေျပာပါတယ္)။

ေနရစ္ေနတဲ့အထဲ တံုးထိုးေပးေနတာ

ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေရနစ္ေနရတဲ့အထဲ ဘုန္းႀကီးက တံုးထိုးေပးေနတယ္။ မျမဳပ္ႏိုင္တဲ့တံုးႀကီး (မွန္ပါ့)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရားတဲ့ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ေရက နစ္ေနတဲ့အထဲ တံုးထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚအုန္းခင္ႀကီးတုိ႔က ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရားလုိ႔ ေရထဲက ေျပာေနရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ထက္ ႐ူးတာ မိုက္တာေကာ (မရွိပါဘုရား)။

ဒီက နစ္လုေနလုိ႔ တံုးထုိးေပးတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘယ္လိုေျပာသတံုး (ျဖည္းျဖည္းမွ ပို႔ပါဘုရား)၊ ျဖည္းျဖည္းေပးပါ ဘာျဖစ္လုိ႔တံုး (ေသခ်င္လုိ႔ပါဘုရား)၊ ေသခ်င္ေသးလုိ႔ (မွန္ပါ့)။

ဒီမွာလဲ ဒကာ ဒကာမေတြ မလုပ္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ့္ႏွယ္ဆိုၾကမယ္ (ျမဳပ္ခ်င္ေသးလုိ႔ပါဘုရား)၊ ေအး … ျမဳပ္ခ်င္ေသးလုိ႔ ေျမာခ်င္ေသးလုိ႔ မဆုိထိုက္ဘူးလား (ဆိုထိုက္ပါတယ္ဘုရား)၊ ကဲ … ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

မဂၢင္ေဖာင္ေပၚ အျမန္တက္ပါ

ခင္ဗ်ားတုိ႔ သံသရာပင္လယ္ထဲမွာ ျမဳပ္လုျမဳပ္ခင္ေနတာ (မွန္ပါ့)၊ ဒီသံသရာႀကီးထဲမွာ ျမဳပ္လုျမဳပ္ခင္ ေနၾကတာ အဲဒီအထဲမွာ ဘုန္းႀကီးက မဂၢင္ေဖာင္ႀကီး၊ မဂၢင္တံုးႀကီး ထိုးေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မွန္လုိ႔ရွိရင္ ျမန္ျမန္တက္ဖုိ႔ မေကာင္းဘူးလား (ေကာင္းပါတယ္ဘုရား)။

ျမန္ျမန္ထက္ထက္ ေကာင္းတာကို ခင္ဗ်ားတုိ႔က ပါးစပ္က ေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ တစ္စ တစ္စ လုပ္ရမွာပဲ (တင္ပါ့)၊ တံုးထိုးေပးေနတဲ့ဥစၥာ ဘာတံုး (အရင္စလို လုပ္ရမွာပါ)၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကပ္ကပ္ သပ္သပ္ ဥပမာႀကီး ထုတ္ထားတယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့မေနနဲ႔ဦး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္စဥ္က ဒီထက္ဆိုးတယ္။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျဖစ္စဥ္က ဒီထက္ဆိုးတယ္ မဟုတ္လား ေဒၚေရႊက (ဆိုးပါတယ္ဘုရား)၊ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

ဒါျဖင့္ ႀကိဳးစားတာပဲ ျဖစ္ကို မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဟ … မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဘာလုပ္ေနတံုး ေမးရလိမ့္မယ္။ ဟုတ္လား (မွန္ပါ့)၊ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ေနၿပီလား ေမးပါ (မွန္ပါ့)။

လာေမးရင္ ဒီက ဘယ္လို ဘယ္လိုလုပ္ ဘယ္လိုကိုင္ဆိုရင္ ျဖစ္ရမွာပဲ။ ျဖစ္ရမွာေပါ့ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)၊ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ ဒီေန႔ ခရီးသည္ကားဆိုရင္ အလြန္လြယ္ကူတဲ့ ခရီးဆိုတာ သေဘာက် ပလား (က်ပါၿပီ)။

နိဗၺာန္မွတစ္ပါးဘယ္မွသြား

အဲဒါေၾကာင့္ “နိဗၺာနံ ဂစၧတီတိ မေဂၢါ” မေဂၢါ - မဂၢသစၥာသည္။ နိဗၺာနံ - နိဗၺာန္သုိ႔။ ဂစၧတီတိ - သြားတတ္၏။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္သာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ နိဗၺာန္မွတစ္ပါး ဘယ္မွမသြားဘူး၊ ဒကာသိုက္ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲ (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီေတာ့ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ျဖစ္ေအာင္ ဒကာဒကာမတုိ႔က သမာဓိ ႐ုိး႐ုိးက ဒီထက္ သမာဓိ ႀကီးေအာင္လုပ္ (မွန္ပါ့)၊ ဒီထက္ပိုၿပီး ဒီထက္ႀကီးေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ မရဘူးလား (ရပါတယ္ဘုရား)။

အဲဒီေတာ့ ဆင္ကေလး မ, သလုိသာ မ, ပါတဲ့ (မွန္ပါ့)၊ ငယ္ငယ္တုန္းက မ, လာတာ ဥပမာမယ္ ဆင္က ခြက္ (၃၀) ရွိတဲ့ ဆင္ကေလး ဟုတ္လား၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေန႔တိုင္း က်င့္သားရလာတဲ့အခါ ခြက္ (၅၀) ရွိလာလဲ မ, ႏိုင္မွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ့)၊ ခြက္ (၁၀၀) ရွိေတာ့လဲ မ, ႏိုင္မွာပဲ (မွန္ပါ့)။

ဘာတံုးဆိုေတာ့ က်င့္္သားက တျဖည္းျဖည္း ေရွ႕တုိးတုိးသြားတာ အေလးခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ တုိးတုိး မ, ႏိုင္တာပဲ (မွန္ပါ့)။

မွတ္ခ်က္  (ခြက္ ၁၀ - ၁၀ ပိႆာ)။

သမာဓိ၊ ပညာရင့္ေအာင္သာလုပ္ပါ

ဒီမွာလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိပညာကို အစကသာ တည္ေထာင္ (မွန္ပါ့) တည္ေထာင္ၿပီး ရင့္ေအာင္ သာလုပ္။ ရင့္ေအာင္သာ လုပ္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔သည္ ခင္ဗ်ားတုိ႔၏ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ေအာက္လမ္း မသြားေတာ့ဘူး (မွန္ပါ့)၊ အေပၚလမ္းကိုသာ သြားမယ္၊ မ,ႏိုင္မယ္ ခ်ီႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီ)။

အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေအာက္လမ္း မသြားခ်င္ပါဘူး။ အေပၚလမ္းပဲ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ႀကိဳက္ပါတယ္ ဆိုရင္ တစ္စ တစ္စ ခုနက အတိုင္းပါပဲ ႐ႈ႐ႈၿပီး တက္ပါ။ ႐ႈ႐ႈၿပီး ဒီေန႔ တစ္နာရီလုပ္လိုက္၊ နက္ျဖန္က် တစ္နာရီခြဲ၊ သန္ဘက္ခါက်ရင္ ႏွစ္နာရီေလာက္ အားထုတ္ပါ။

အဲဒီလို တက္တက္ တက္တက္ သြားမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမ်ား ကိေလသာ ရန္သူကင္းသြားတယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ သမာဓိနဲ႔ ပညာတက္လာေတာ့ ေကြးတဲ့လက္ ဆန္႔သေလာက္နဲ႔ ဗက ျဗဟၼာႀကီးဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ေကြးတဲ့လက္ဆန္႔သေလာက္ ၾကာတယ္ (မွန္ပါ့)။

ဘယ္ေလာက္မ်ား သတၱိထက္တဲ့ မဂၢင္လဲဆိုတာ ေျပာဖုိ႔လိုေသးလား (မလိုပါဘူးဘုရား)၊ အဲဒီေတာ့ သည္အထက္လမ္း သြားလုိလုိ႔ရွိရင္ ဒါလုပ္ၾကပါ မဟုတ္ဘူးလား (မွန္ပါ့ဘုရား)၊ ဟာ - တပည့္ေတာ္တုိ႔က နဂိုကိုက ေအာက္လမ္းသမားေတြထင္ပါရဲ႕ ဆိုလို႔ရွိရင္ မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အဲဒီေတာ့ “ေရ၀တီ” လမ္းႀကိဳက္သလား?။ “နႏၵိယ” လမ္း ႀကိဳက္သလား? (နႏၵိယလမ္း ႀကိဳက္ပါတယ္ဘုရား)။

“နႏၵိယ”လမ္းႀကိဳက္လုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒကာ - ဒကာမတို႔ ရင့္ေအာင္ လုပ္မွ “နႏၵိယ” လမ္းျဖစ္မွာ ရိပ္မိပလား (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။

အႀကီးစားေရာက္မွ ကိစၥၿပီးမယ္

ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သမာဓိ ႐ိုး႐ိုး၊ ပညာ႐ိုး႐ိုး တစ္မ်ိဳး၊ အလတ္စားျဖစ္တဲ့ သမာဓိ ပညာတစ္မ်ိဳး၊ အႀကီးစား ျဖစ္တဲ့ သမာဓိ ပညာတစ္မ်ိဳး (မွန္ပါ့)၊ အဲဒီ အႀကီးစားေရာက္မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကိစၥၿပီးမယ္။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။

http://www.mogokinsightny.org/publications/ 

ဆိုဒ္မွ ထပ္ဆင့္ယူ၍မွ်ေဝပါသည္