ဝဋ္ ၃-ပါးမွ ထုတ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ မဂၢင္ ၈-ပါးလုိ႔ဆိုလုိတယ္၊ မဂၢင္ ၈-ပါးဟာ ဝဋ္ ၃-ပါးမွ ဆန္တက္၍ နိဗၺာန္
ဘက္သို႔ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္ေၾကာင္းလမ္းေကာင္း လမ္းမွန္ ျဖစ္တဲ့တရားပဲ၊ ဒီမဂၢင္ ၈-ပါးက ဝဋ္ ၃-ပါးထဲမွ
သတၱဝါေတြကို ထုတ္ေဆာင္တယ္၊ ဒီလို ထုတ္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကထုတ္ေဆာင္ပါလုိ႔ ခိုင္းဖို႔မ
လိုဘူး၊ သူ႔ သေဘာ သူ႔ ဓမၼတာအတုိင္း ေဆာင္းသြားတာပဲ၊ ဝိပႆနာလုပ္ေတာ့ မဂၢင္ေတြဝမ္းထဲေရာက္
လာၿပီး၊ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို သူ႔သေဘာအတိုင္း ဝဋ္ ၃-ပါးမွ ထုတ္ေဆာင္ၿပီး နိဗၺာန္သို႔ပို႔ေပးတာပဲ၊
"မဂၢင္လမ္း ၂-မ်ိဳး" မဂၢင္လမ္းမွ အပါယ္ပို႔ေဆာင္တဲ့ မဂၢင္လမ္း၊ နိဗၺာန္ပို႔ေဆာင္တဲ့ မဂၢင္လမ္းရယ္လုိ႔ ၂-မ်ိဳးရွိ
တယ္၊ ထုတ္ေဆာင္တတ္တဲ့တရား ၂-မ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔မွတ္၊ ထုတ္ေဆာင္တဲ့တရားက အေကာင္းအဆုိး ၂-မ်ိဳး
ရွိေတာ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔က (၁) အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း အဆိုးတရားေတြကိုႀကိဳးစားရင္၊ အဲဒီတရားက ခင္ဗ်ားတို႔
ကို အပါယ္သို႔ ထုတ္ေဆာင္သြားမွာပဲ၊ (၂) နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေကာင္းတရားေတြကို ႀကိဳးစားရင္ အဲဒီ
တရားက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို နိဗၺာန္သို႔ ထုတ္ေဆာင္ေပးမွာပဲ၊ ဒါ"ဓမၼနိယာမ"လုိ႔ေခၚတယ္၊ "ဓမၼနိယာမ"ဆိုတာသူ႔
သေဘာနဲ႔သူေဆာင္သြားတယ္လုိ႔မွတ္၊ ေရွာင္လုိ႔ကြင္းလို႔မရဘူး၊ (၁) မေကာင္းတဲ့ တရားလုပ္ရင္ အပါယ္
သြားမွာပဲ၊ (၂) ေကာင္းတဲ့တရား လုပ္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္မွာပဲ၊ ဆုေတာင္းေနဖုိ႔မလုဘူး၊ ဆုေတာင္းလုိ႔မရဘူး၊
အလုပ္ကမွ ထုတ္ေဆာင္ႏိုင္တာကို ႏႈတ္နဲ႔ေျပာေနလုိ႔ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မရဘူး၊ "ဝဋ္ ၃-ပါး" ခင္ဗ်ားတုိ႔
ခႏၶာထဲမွာ ေဝဒနာေတြဟာ အၿမဲရွိေနတယ္၊ ဒီ ေဝဒနာေတြဟာ ၃-မ်ိဳးရွိတယ္၊ သုခေဝဒနာဆိုတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့
ေဝဒနာ၊ ဒုကၡေဝဒနာဆိုတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဆင္းရဲတဲ့ေဝဒနာ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာဆုိတဲ့ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကင္း
တဲ့ ေဝဒနာ၊ အဲ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ေဝဒနာ ၃-မ်ိဳးဟာ လွည့္ျဖစ္ေနတာပဲ၊ ျဖစ္ေတာ့ (၁) "သုခေဝဒနာ"ျဖစ္ရင္
"တဏွာ"ျဖစ္မယ္၊ (၂) "ဒုကၡေဝဒနာ"ျဖစ္ရင္"ေဒါသ"ျဖစ္မယ္၊ (၃) "ဥေပကၡာေဝဒနာ"ျဖစ္ရင္"ေမာဟ"ျဖစ္
မယ္၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာ ၃-ပါးကေနၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆုိတဲ့ ကိေလသာ ၃-မ်ိဳးျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီ ကိ
ေလသာ ၃-ပါးဟာ"ကိေလသာဝဋ္ "လုိ႔ေခၚတယ္၊ ဒီေဝဒနာ ၃-ပါးကို ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ကိေလသာ
ဝဋ္ ၃-ပါးျဖစ္မယ္၊ သုခေဝဒနာ..ခ်မ္းသာတယ္ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ တဏွာကလာတာပဲ၊ ဒုကၡေဝဒနာ..
ဆင္းရဲတယ္ မေက်နပ္ဘူးဆိုရင္ ေဒါသကတစ္ခါတည္းလာတာပဲ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာ..ခ်မ္းသာဆင္းရဲ မသိ
ဘူးဆိုရင္ ေမာဟ (အဝိဇၨာ) လာတာပဲ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာဟာ ခႏၶာကိုယ္ထဲေရာက္တဲ့အခါ အင္မတန္ သိမ္
ေမြ႔တယ္၊ သိမ္ေမြ႔ေတာ့မသိလုိက္ဘူး၊ မသိလုိက္ေတာ့ ေမာဟလာတယ္။
ေဝဒနာ ၃-ပါး ေပၚလာတာကို ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိက္ရင္ ကိေလသဝဋ္ျဖစ္လာတယ္၊ ေဝဒနာ ၃-ပါးဟာ ခင္ဗ်ား
တုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ခဏခဏ အေျပာင္းအလဲနဲ႔ (တစ္လွည့္စီ) အဆက္မျပတ္ အခ်ိန္မေရြးေပၚလာေနတယ္၊ ဒါ
ေတြကို ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိက္တဲ့မတြက္ တဏွာ (ဥပါဒါန္) ေဒါသ အဝိဇၨာ ဆိုတဲ့ ကိေလသဝဋ္ လာတာပဲ၊ ကိေလ
သဝဋ္ လာရင္ ကမၼဘဝ သခၤ ါရဆိုတဲ့ ကမၼဝဋ္ လာမွာပဲ၊ ကမၼဝဋ္လာရင္ ခႏၶာ ၅-ပါး"ဇာတိ"ဆိုတဲ့၊ ဝိပါကဝဋ္
လာပါလိမ့္မယ္၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာကို ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလိုက္တဲ့အတြက္ "ကိေလသဝဋ္ ကမၼဝဋ္ ဝိပါကဝဋ္"ဆိုတဲ့
ဝဋ္ ၃-မ်ိဳးဟာ ဆက္တုိက္လာေတာ့တာပဲ၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာမ႐ႈတဲ့အတြက္ ဝဋ္သုံးပါးလည္ရတယ္လုိ႔မွတ္၊
ဇာတိဆုိတဲ့ ဝိပါကဝဋ္ထဲ ေရာက္ရင္ေတာ့"အိုမႈ..ဇရာ၊ နာမႈ..ဗ်ာဓိ၊ ေသမႈ..မရဏ ဆိုတဲ့ ဆင္းရဲမႈေတြဟာ
ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒုကၡဝဋ္ႀကီးထဲ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ဒီဝဋ္တြင္း ေရာက္ေနတာဆုိ
ေတာ့၊ "ဝဋ္ေကာင္"အစစ္ေပါ့၊ ဝဋ္ေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ဝဋ္ေကာင္မွန္း မသိေတာ့
ဝဋ္မကၽြတ္ခ်င္ၾကဘူးေပါ့၊ ဝဋ္မကၽြတ္ခ်င္လုိ႔ေပါ့..သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနၾက
တာ၊ ဒီေတာ့ ဒီဝဋ္အတြင္းမွ ထုတ္ေဆာင္ေပးမယ့္ တရားကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ရွာသင့္ၿပီ၊ မရွာရင္ဝဋ္ဆင္းရဲ
တြင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ထြက္လမ္း..ထြက္ေပါက္ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔မွတ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔
ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝဋ္ေကာင္းမွန္းမသိေတာ့၊ အိမ္မွာ စားကာေသာက္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေနၾကတယ္၊ ဒီလုိ
ေနတာဟာ ေဟာဒီ ေဝဒနာ ၃-ပါးျပည့္စံုေအာင္ႀကိဳးစားေနတာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခက္တယ္၊ အနာေပါက္လို႔
ေပါက္မွန္းမသိဘူး၊ (ေဝဒနာ ၃-မ်ိဳး ေပၚတာဟာ အနာေပါက္တာ) အခုၾကည့္၊ ေဝဒနာ ၃-ပါးကို ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈ
တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ဝဋ္ ၃-မ်ိဳးလာတယ္၊ ေရွးဦးစြာ ကိေလသဝဋ္လာတယ္၊ ဒီ ကိေလသဝဋ္ေၾကာင့္ ကမၼဝဋ္ျဖစ္
တယ္၊ ကမၼဝဋ္ေၾကာင့္ ဝိပါကဝဋ္ဆိုတဲ့..ဇာတိ..ပဋိသေႏၶ အပါယ္ဇာတိျဖစ္တယ္၊ အပါယ္မွာ ပဋိသေႏၶေနရ
တယ္၊ ဒါျဖင့္ဒီ တရားေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို အပါယ္သို႔ ထုတ္ေဆာင္ပို႔ေပးတာပဲ၊ သူ႔သေဘာနဲ့သူ ထုတ္
ေဆာင္ပို႔ေပးတာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အိမ္ေနေပမယ့္ ေမ့ေနေပမယ့္ ဒီတရားေတြက မေမ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အိပ္ေနေပ
မယ့္ ေမ့ေနေပမယ့္ ဒီတရားေတြက မေမ့ဘူး၊ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီ ဓမၼသေဘာကို
ေရွာင္လို႔ တိမ္းလုိ႔မရဘူး၊ အပါယ္ပို႔မယ့္တရားကေတာ့ ပို႔မွာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ဝဋ္ဒုကၡအေၾကာင္း မသိေတာ့
လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ကုိ ဆုေတာင္းၾကတယ္၊ ဒါ တဏွာ ေလာဘနဲ႔ေတာင္းေနတာ၊ တဏွာစခန္းဖြင့္ေနတာ၊
တဏွာဆုိတာက ကိေလသဝဋ္၊ ဒီေတာ့ နတ္ျပည္ဆုေတာင္းတာဟာ ကိေလသဝဋ္လုပ္တာပဲ၊ ဆုေတာင္း
တဲ့အခါ ေစတနာကံကလဲ ပါလာေတာ့..ကမၼဝဋ္လုပ္တာလဲ ျဖစ္တယ္၊ ကုိင္း..ကိေလသဝဋ္ ကမၼဝဋ္ပါေတာ့
ဝိပါကဝဋ္ဟာ ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး၊ ကုသိုလ္ကံ အရွိန္ကုန္ေတာ့ အပါယ္ေရာက္ျပန္တာပဲ၊ အပါယ္ ၄-ပါး
ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔"ေနအိမ္"ပဲ၊ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ဆိုတာ အလည္လာၿပီး ခဏေနတာပဲ၊ ကဲ..ခင္ဗ်ားတို႔ ဝဋ္ ၃-ပါး
အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိၿပီ၊ ေနာက္က ဒါေတြမသိလို႔ မိုက္ခဲ့တာေတြလဲ မ်ားလွၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေနာက္
က မိုက္ခဲ့တာေတြကိုေၾကာက္မေနပါနဲ႔၊ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး၊ မဂ္ဆိုက္ေအာင္သာလုပ္၊ မဂ္ဆိုက္ရင္ေနာက္
ကအမွားေတြဟာ အေဟာသိကံျဖစ္သြားမယ္၊ အက်ိဳးမေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ မုဆိုးႀကီးေတြ အဂၤုလိမာလလို လူ
သတ္သမားႀကီးေတြဟာ မဂ္အလုပ္လုပ္သြားတာနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္သြားတယ္၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕
ေနာက္က အမွားေတြ မိုက္မဲမႈေတြ႔ဟာ အေဟာသိကံျဖစ္သြားတယ္၊ ဒီေတာ့ ဒီမဂ္အလုပ္ဟာ လုပ္သင့္တဲ့
အလုပ္ဆိုတာ ေျပာဖို႔မလုိေတာ့ဘူး၊ ဒါကိုမလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာေတာ့ ဝဋ္ ၃-ပါးလာမွာပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
က်ေတာ့ ဒီဝဋ္ ၃-ပါးက ကၽြတ္သြားမယ္၊ ဆန္တက္သြားမယ္၊ ဒါဟာ နိဗၺာန္ဘက္သို႔ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္
ေၾကာင္း လမ္းေကာင္းအစစ္အမွန္ျဖစ္တဲ့ တရားပဲ၊ ေရွးက ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီတရားမ်ိဳးမနာဖူးဘူး၊ မနာဘူးေတာ့
မသိဘူး၊ မသိေတာ့မ႐ႈျဖစ္မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ မ႐ႈျဖစ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ ဝဋ္သင့္ၿပီ၊ ဝဋ္ထဲမွာ လွည့္လည္ေနခဲ့တာပဲ၊
ဝဋ္သင့္ေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သြားရင္းလာရင္း ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔..အိုမႈ..နာမႈ..ေသမႈႀကီးနဲ႔ တဲြလ်က္ပါေနတယ္
ခြဲလုိ႔မရဘူး၊ အခုဝဋ္သင့္ေနပါလ်က္၊ ဝဋ္သင့္မွန္း သိပါလ်က္နဲ႔၊ ဝဋ္မွထြက္တဲ့တရားကို ျဖည္းျဖည္းမွ လုပ္
မယ္ဆုိရင္ေသပြဲ ျပတ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မဟုတ္ေတာ့ ဒီထက္မိုက္တာ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့၊ ေရွးက ဝဋ္မွ
ထြက္ေၾကာင္းတရားမနာခဲ့ရလို႔ မလုပ္ခဲ့ရေတာ့..ဝဋ္ေတြဟာ ႐ႈပ္ေပြလိမ္ေနတာပဲ၊ အခုလဲ ဝဋ္မကၽြတ္ေသး
ဘူး၊ ဒီေတာ့ အခုသိတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဝဋ္ျပတ္ေအာင္လုပ္မွပဲဆိုတာကို ယေန႔စိတ္ေျပာင္းမွအဖိုးတန္မယ္၊
နက္ျဖန္မွ စိတ္ေျပာင္းရင္ ည မရဏ..ေသမင္းဝင္လာရင္ ခက္မယ္၊ အခုတရားနာၿပီး အခုစိတ္ေျပာင္းၿပီး အခု
လုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါ၊ အခ်ိန္ဆြဲမေနနဲ႔။
ကဲ...ဝဋ္ကၽြတ္တဲ့ အလုပ္ဆုိတာ တျခားမဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့အလုပ္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ
ေဝဒနာ ၃-ပါး လွည့္ျဖစ္ေနတယ္၊ လွည့္ေပၚေနတယ္၊ ဒီေတာ့ ေဝဒနာကို ႐ႈ၊ ေပၚရာကို႐ႈဆိုေတာ့..နာရင္ ဒုကၡ
ေဝဒနာ၊ ေကာင္းရင္ သုခေဝဒနာ၊ မေကာင္း တေကာင္းဆိုရင္ ဥေပကၡာေဝဒနာ၊ သူေပၚတဲ့ေနရာမွာ သူရွိမ
ရွိ ႐ႈေပး၊ ေဝဒနာ ေပၚတိုင္းေပၚတုိင္း ႐ႈလုိက္တဲ့အခါ ေဝဒနာမရွိေတာ့ဘူး၊ ခ်ဳပ္ပ်က္သြားၿပီ၊ ပ်က္သြားတဲ့အ
ခါမွာ ပ်က္ၿပီလုိ႔ သတိထားရမယ္၊ ဒီေတာ့"သတိထား၊ ဝီရိယစိုက္၊ ပညာနဲ႔႐ႈေပး"ဒီ ၃-ပါးလက္ကုိင္ထား၊ သ
တိရွိရင္ သမာဓိဟာ ပါတာပဲ၊ သတိထား ဝီရိယစိုက္ဆုိရာမွာ သမာဓိလဲ ပါၿပီးသားျဖစ္တယ္၊ ဒါဟာ"သမာဓီ
မဂၢင္ ၃-ပါး"ပါပဲ၊ ပညာနဲ႔ဆိုေတာ့"ပညာဟာသမၼာဒိ႒ိပဲ"ပညာပါရင္"သမၼာသကၤပၸက"လဲ အၿမဲတြဲေနပါတယ္၊
ဒါဟာ"ပညာမဂၢင္ ၂-ပါး"ပဲ၊ ေဝဒနာျဖစ္ပ်က္႐ႈရာမွာ..ဒီမဂၢင္ ၅-ပါးက အၿမဲရပါတယ္၊ ေဝဒနာကို ရွိမရွိ႐ႈလုိက္
ေတာ့ မရွိတာေတြ႔တယ္၊ မရွိတာသည္ အနိစၥပဲ၊ ဒီမရွိတာသိတဲ့အခါမွာ ခုနကမဂၢင္ ၅-ပါးဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္
ေပၚလာတယ္၊ မရွိမွန္းသိတဲ့အခါမွာ၊ မရွိတာက အနိစၥ၊ သိတာက မဂၢ၊ ဪ...အနိစၥဆိုတာ ရွိၿပီး မရွိတာ၊
ခုနကေပၚတယ္၊ အခုၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီလုိ ေဝဒနာျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာကို ေနာက္က႐ႈတဲ့တရား
ဟာ မဂၢမဂ္ပဲ၊ ဒီလုိ႐ႈေတာ့ ဝမ္းထဲ ဒီမဂ္ေရာက္ၿပီ၊ မဂ္ေရာက္လာေတာ့ ဒီမဂ္ဟာ ဝဋ္မွဆန္တက္ၿပီ နိဗၺာန္
ဘက္သို႔ ထုတ္ေဆာင္ေပးတာပဲ၊ ဒီမဂၢင္ ၅-ပါးမလာရင္ ဝဋ္ ၃-ပါးမ်ိဳးလာမယ္၊ ႐ႈလုိက္လုိ႔ မဂ္ေရာက္လာ
ေတာ့၊ ဝဋ္ ၃-ပါးဟာ လာခြင္မရေတာ့ဘူး၊ ဝဋ္လာခြင့္မရေအာင္လုပ္ေတာ့..ဒီမဂ္ဟာ ဝဋ္မွဆန္တက္သြား
ၿပီ၊ ထြက္သြားၿပီး ဝဋ္ကုိျဖတ္ပစ္လုိက္ၿပီ၊ ျဖတ္ေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္တာေပါ့၊ ဒီလုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိ႔ မဂ္မလာရင္၊
ဝဋ္ ၃-ပါးလာမယ္၊ ဝဋ္သင့္မယ္၊ ဝဋ္ထဲမွာ အဝိုင္းေျပးေနမွာပဲ၊ ႐ႈတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ မဂ္လာေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္တာ
ေပါ့၊ ဒီေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္တယ္ဆိုတာ ဒီလုိ အလုပ္လုပ္မွရမယ္၊ ဝဋ္မွကၽြတ္ရပါလုိ၏လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိ႔ေတာ့
ဝဋ္မကၽြတ္ႏိုင္ဘူး၊ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္သာ ဆုေတာင္းလုိ႔ရတာ၊ နိဗၺာန္က်ေတာ့ ဆုေတာင္းလုိ႔ မရဘူး၊ ျဖစ္
ပ်က္႐ႈတဲ့အလုပ္..လုပ္ယူရမယ္၊ အခုေဝဒနာ႐ႈလုိ႔ ဝဋ္ကၽြတ္တာ ဝဋ္ျပတ္တာ၊ ဒီေတာ့ ဆုေတာင္းကိုပယ္ ႐ႈမႈ
ကိုသန္ေပးပါ၊ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ဝဋ္ကၽြတ္တယ္၊ အကာလိေကာ..အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတယ္၊
ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔ မဂ္လဲလာေရာ ဝဋ္ ၃-ပါး လာခြင့္မရေတာ့ဘူး၊ ဒါ အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတာပဲ၊ ဒိ႒ဓမၼ..လက္
ငင္းအက်ိဳးေပးတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ ကိုယ္တုိင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈ႐ုံပဲ ရွိတယ္၊ ေဝဒနာကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရမယ္၊
ေဝဒနာကို ျဖစ္ပ်က္မျမင္..ျမင္ေအာင္ၾကည္၊ ျဖဳန္းကနဲ လုပ္စပုဂၢိဳလ္မွာ မျမင္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ေဝဒနာ႐ႈတဲ့အခါ
ေဝဒနာဟာျဖစ္ၿပီးခ်ဳပ္သြားတယ္၊ အဲဒီ ေဝဒနာခ်ဳပ္တာကို ေနာက္ကဉာဏ္ကေနၿပီး ဪ..ျဖစ္ၿပီးခ်ဳပ္သြား
တာပါလားလုိ႔ သိရင္ေတာ္ၿပီး၊ ျဖစ္ပ်က္ဟာျမန္လြန္းေတာ့ ျဖစ္တုန္းပ်က္တုန္းမွာ မသိမျမင္ဘူး၊ (ေဝဒနာ)
ျဖစ္ၿပီးပ်က္ၿပီးမွ သိ..ျမင္ႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္၊ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ မဂ္ ကိုင္ေအာင္လုပ္၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ မဂ္လာၿပီ၊
နည္းနည္းခ်ဲ႕ျပမယ္၊ ေဝဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္ရာမွာ၊ တဏွာဆိုတဲ့"ကိေလသဝဋ္"ဟာ ဟဒယဝတၳဳေပၚမွာ
ေပၚပါတယ္၊ "ကမၼဝဋ္"ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲ ဟဒယဝတၳဳေပၚမွာ ေပၚပါတယ္၊ "ဝိပါကဝဋ္"ဆိုတာလဲ ဟဒယ
ဝတၳဳနဲ႔ကပ္ၿပီး ပဋိသေႏၶေနတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဝဋ္ ၃-ပါးဟာ ဟဒယဝတၳဳေပၚမွာပဲက်က္စားတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္
ပ်က္႐ႈတဲ့အခါ၊ မဂ္ဟာလဲ ဟဒယဝတၳဳေပၚမွာပဲ ေပၚတယ္၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔ မဂ္လာၿပီဆိုရင္ ဟုိဝဋ္ေတြ
မလာေတာ့ဘူး၊ မလာရင္ ဝဋ္ကၽြတ္တာေပါ့၊ ဝဋ္ကၽြတ္တယ္ဆိုတာ..ဝဋ္မလာေအာင္ တားလုိက္လုိ႔ဝဋ္မလာ
တာကို ေခၚတာ၊ (၁) "ယထာဘူတဉာဏ္" အခုျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ဉာဏ္ဟာ ဝဋ္ကၽြတ္ျခင္း၏ အစဉာဏ္ပဲရွိ
ေသးတယ္၊ (ေဝဒနာ) မရွိတာ မရွိမွန္းသိေသာေၾကာင့္၊ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲရွိေသးတယ္၊ ဒီဉာဏ္
ကို"ယထာဘူတဉာဏ္"လုိ႔ေခၚတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ မဂၢင္ ၅-ပါးဟာ ယထာဘူတဉာဏ္ပဲ၊ ဒီဉာဏ္ရရင္ ခင္
ဗ်ားတုိ႔ စူဠေသာတာပန္ဆိုတာ ဒီေဇာနဲ႔ေသမွ ဒီဘဝသာအပါယ္စိတ္ခ်ရတာ၊ ေသခါနီးမွာ တစ္ျခားေဇာေတြ
ဝင္လာရင္ စိတ္မခ်ရေသးဘူး၊ စိတ္မခ်ရေသးတဲ့ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒါကိုသိပ္အားမကုိးပါနဲ႔၊
စိတ္ခ်ရေအာင္ ဆက္လုပ္ပါအံုး၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္႐ုံနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔အံုး၊ တစ္ဆင့္တက္အံုးလုိ႔ သတိေပးပါ
တယ္။ (၂) "နိဗၺိဒါဉာဏ္"ဘာတစ္ဆင့္ တက္ရမလဲဆိုေတာ့ ဒီ ျဖစ္ပ်က္ မုန္းေအာင္႐ႈပါ၊ နိဗၺိဒါဉာဏ္ဆိုတာ
ျဖစ္ပ်က္ (ဒုကၡသစၥာ) ကုိၿငိးေငြ႔မုန္းတီးလာတဲ့ဉာဏ္ကို ေျပာတာ၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာရင္"နိဗၺိဒါဉာဏ္"ေရာက္
ၿပီ၊ ခုနကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တယ္၊ အခုဟာက ျဖစ္ပ်က္မုန္းတယ္၊ ဒီလုိဉာဏ္ ၂-ပါးထူးျခားတယ္၊ ဒီေတာ့
ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တဲ့ဉာဏ္ထက္ ျဖစ္ပ်က္မုန္းတဲ့ဉာဏ္က ပိုထက္သန္တယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ဉာဏ္လာၿပီးမွ ျဖစ္
ပ်က္မုန္းတဲ့ဉာဏ္ ရလာတာကိုး၊ ျဖစ္ပ်က္မျမင္ဘဲနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္မုန္းတဲ့ဉာဏ္ မလာႏုိင္ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဒီဉာဏ္ ၂-
ဉာဏ္တြင္ အရင္ယထာဘူတဉာဏ္တုန္းက"ကိေလသဝဋ္"အၾကမ္းစားေလာက္ပဲျဖတ္တယ္၊ အခု နိဗၺိဒါ
ဉာဏ္က ကိေလသာအႏုစားကိုပါ ဆက္ျဖတ္တယ္၊ ဒီလုိ ဉာဏ္ ၂-ဉာဏ္ အထူးကိုမွတ္ပါ၊ နိဗၺိဒါဉာဏ္လာ
လုိ႔ရွိရင္ ၿငီးေငြ႔လ်က္နဲ႔ မၾကည္ခ်င္ပဲနဲ႔ ၾကည့္ေနရတာပဲဆိုေတာ့၊ အင္း..ဒီဟာမရွိရင္ ေကာင္းေလစြ၊ ဒီဟာမွ
ကၽြတ္လြတ္ရင္ ေကာင္းစြဆိုတာေတြ လာတယ္၊ အဲဒါအျပင္"မုၪိၥတုကမွ်တာဉာဏ္" (ဒုကၡမွ လြတ္လုိတဲ့
ဉာဏ္) တို႔လဲ အလုိလုိတက္လာတာပဲ၊ ဒီဉာဏ္ေတြဟာ အလုိလုိအက်ဳံးဝင္သြားလုိ႔ တည့္ေျပာဖုိ႔မလုိပါဘူး။
(၃) "မဂ္ဉာဏ္"ျဖစ္ပ်က္ကိုမုန္းလ်က္နဲ႔ေပ႐ႈ၊ ႐ႈရင္းမတ္တတ္နဲ႔ပဲ မုန္းၿပီးေတာ့၊ အင္း ဒါႀကီးကိုေတာ့ျဖင့္ မလုိ
ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလုိ႔လာမယ္၊ ဒီေဝဒနာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့တဏွာနည္းနည္းမွမရွိလုိ႔ မလုိခ်င္တာ၊ နည္းနည္းေလး
ရွိ..နည္းနည္းေလးလုိခ်င္တယ္၊ ငါ..ငါ့ဥစၥာဆုိတဲ့ တဏွာတို႔၊ ဒိ႒ိတို႔လဲ နည္းနည္းမွမရွိေတာ့ဘူး၊ ဝိစိကိစာၦႅလဲ
နည္းနည္းမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒါျဖင့္ မလုိခ်င္တဲ့မဂ္ေပၚတဲ့အခါက်ရင္ တဏွာလဲမရွိ၊ ဒိ႒ိလဲမရွိ၊ ဝိစိကိစာၦလဲမရွိ
တဲ့အတြက္၊ တဏွာဝိစိကိစာၦတို႔ စြမ္းရည္သတၱိကျဖစ္ေစတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဝဒနာကၡႏၶာႀကီးဟာ ေပ်ာက္ထြက္
သြားတယ္၊ အေၾကာင္းေပ်ာက္လုိ႔ အက်ိဳးေပ်ာက္သြားတယ္၊ အဲဒါ မီးေသလုိ႔ အခိုးမရွိတာဘဲ၊ အေၾကာင္းကိ
ေလသဝဋ္ ပ်က္သြားတာနဲ႔ အက်ိဳးေဝဒနာကၡႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီးဟာ တစ္ခါတည္းမလုိခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာေပ်ာက္
သြားတယ္။
ဒီေတာ့ ဝိပါကဝဋ္ခႏၶာႀကီး..ဒုကၡသစၥာခႏၶာႀကီးဟာ မလုိခ်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ (မဂ္ဉာဏ္ဝင္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ) ႐ႈ
ရင္းမတ္တတ္နဲ႔ ေပ်ာက္ထြက္သြားတယ္၊ မဂ္ဆုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ မဂၢင္ ၈-ပါး ျဖစ္လာတယ္၊ မဂၢင္ ၈-ပါး
ဆိုတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ေပၚလာရင္..ေဝဒနာကၡႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီး ခ်ဳပ္သြားၿပီး၊ အဲဒီေနရာမွာ သုခနိဗၺာန္ အစားထိုး
ဝင္လာတယ္၊ ရွိတဲ့မဂ္ဉာဏ္က သုခနိဗၺာန္နဲ႔သြားေတြ႔တယ္၊ အစားထိုးတာ သုခနိဗၺာန္၊ အစားထုိးတာျမင္
တာကမဂ္ဉာဏ္၊ ခ်ဳပ္သြားတာက ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ အဲဒီ မဂၢင္ ၈-ပါး လာေတာ့မွ အပါယ္ကိေလသ
ဝဋ္၊ အပါယ္ေရာက္မယ့္ ကမၼဝဋ္၊ အပါယ္မွာ အထည္ႀကီးေတြျဖစ္မယ့္ ဝိပါကဝဋ္..ဒီဝဋ္ေတြ အျမစ္နဲ႔တကြ အ
ကုန္ကၽြတ္သြားတယ္၊ ခုနက ယထာဘူတဉာဏ္ နိဗၺိဒါဉာဏ္ ၂-ခုက ဝဋ္ ၃-ပါးကို အေပၚယံက ျဖတ္ခ်တယ္
အျမစ္မျပတ္ဘူး၊ ယထာဘူတဉာဏ္က အေပၚယံကျဖတ္ၿပီး၊ နိဗၺိဒါဉာဏ္က အျမစ္နားကျဖတ္တယ္၊ မဂ္
ဉာဏ္က်မွ အျမစ္ပါ ျဖတ္တာ၊ ဒီေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္တဲ့တရား အစစ္ဟာမဂၢင္ ၈-ပါးပဲ၊ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မဂၢင္တ
ရားဆိုတာ ပြားမ်ားရတဲ့ ပြားယူရတဲ့"ဘာေဝတဗၺ"တရားပဲ၊ ေလာကီ ဝိပႆနာ မဂၢင္ကလဲ ဘာေဝတဗၺပဲ၊
ေလာကုတၱရာမဂၢင္လဲ ဘာေဝတဗၺပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဆုိတာ ႐ႈပြားယူရတာ၊ ႐ႈပြားမယူရင္ မရဘူး၊ ႐ႈပြားရာ
မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ဉာဏ္ ၃-ဉာဏ္နဲ႔ တက္ရမယ္၊ (၁) ယထာဘူတဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္တယ္၊ (၂) နိဗၺိဒါဉာဏ္
ကလဲ ျဖစ္ပ်က္ကုိပဲျမင္တယ္၊ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ..မုန္းလဲ မုန္းတယ္၊ (၃) မဂ္ဉာဏ္
က်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို မျမင္ေတာ့ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္မရွိတာကိုသာ ျမင္တယ္၊ ျဖစ္ပ်က္မရွိတာ ျမင္တယ္ဆိုသျဖင့္
ဒီ အနိစၥဟူသေရြ႕ကို လုံးဝမျမင္၊ ဒုကၡဟူသေရြ႕ လံုးဝမျမင္၊ အနတၱဟူသေရြ႕ လံုးဝမျမင္ေတာ့ဘူး၊ အနိစၥ
ဒုကၡ အနတၱ ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္တို႔၏ ျဖစ္ပ်က္ေတြကို ဒီ မဂ္ဉာဏ္က မျမင္ေတာ့ဘူး၊ မခိုင္ၿမဲတာ မျမင္ေတာ့ဘူး
ခုိင္ၿမဲတာပဲ ျမင္တယ္ဆိုေတာ့..ခိုင္ၿမဲခ်မ္းသာတဲ့ နိဗၺာန္ကိုသာ ျမင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီမဂ္ဉာဏ္ရမွ အပါယ္
၄-ပါး စိတ္ခ်ရမယ္၊ ဒီဉာဏ္မွမရေသးရင္ အပါယ္ ၄-ပါးဟာ ကိုယ့္အိမ္လုိ႔မွတ္ပါ၊ ဒီမဂ္ဉာဏ္သာ ခင္ဗ်ားတုိ႔
ထာဝရအားကိုးရာရွိေတာ့တယ္၊ တျခား တရားေတြကေတာ့ ခဏယာယီေလာက္တာအားကိုးလုိ႔ရမွာ။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢင္ရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။ ။
No comments:
Post a Comment