ယခုအခါ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စံုတုန္းျမန္ျမန္ မဂ္ဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ပါ၊ ေသမွာကို ေၾကာက္ရင္ မဂ္ဉာဏ္
ကိုရေအာင္ယူ၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရင္ ေသမင္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေသမင္းရွာမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္
ဝိပႆနာအလုပ္ကို မလုပ္ဘဲေနေနရင္ နင္ေသခ်င္လို႔လားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးပါ၊ မေသခ်င္ရင္ ခႏၶာ
၅-ပါးအေပၚမွာ ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡကိုသာ ႐ႈေပေတာ့၊ ဘုန္းႀကီးတရားကိုေတာ့ ကုသိုလ္
ရခ်င္႐ုံနဲ႔ မနာၾကနဲ႔ ရေအာင္လုပ္ၾကပါ။ ဝိပႆနာရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပံုကို ေျပာျပရဦးမယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဘိကၡဴနီမ ၅၀၀-က သြန္သင္းဆံုးမပါဥိီးဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ထားထာနဲ႔၊ အရွင္နႏၵက
ေဟာၾကားဆံုမတယ္၊ သူေဟာၾကားဆံုးမတဲ့တရားကေတာ့၊ ကိုယ္ရယ္၊ ေလရယ္၊ ေနရယ္၊ ဒီ ၃-ခုရွိေနမွ
"ဖႆ"ဆိုတဲ့ ေတြ႔ထိမႈျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ အခံဓာတ္၊ အဖိဓာတ္၊ အထိဓာတ္လို႔ေခၚတယ္၊ ဒီ ၃-မ်ိဳးေၾကာင့္
အေပၚဓာတ္ ေပၚလာတယ္။ ဒီေပၚလာတဲ့ အေပၚဓာတ္ဟာ အေၾကာင္း ၃-မ်ိဳးေၾကာင့္ေပၚလာတာ၊ ေဝဒနာ
ေပၚလာတာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚတာ၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ၊ ေနတို႔နဲ႔ လြတ္ေအာင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ၎တို႔
နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ေဝဒနာ ေပၚရမယ္၊ ေမႊးတယ္၊ နံတယ္၊ ေအးတယ္၊ ပူတယ္၊ ဆိုတာေဝဒနာေတြပဲ၊ ခႏၶာကိုယ္
ထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့"ကာယ ေဖာ႒ဗၺ ဖႆ ေဝဒနာ"(ကိုယ္၊ ေတြ႔ထိဖြယ္၊ ေတြ႔ထိမႈ၊ ခံစားရမႈ၊ )ေပၚတိုင္း
ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလို႔၊ အရွင္နႏၵက ေဟာလိုက္တယ္၊ ဥပမာျပရရင္ မီးထြန္းတဲ့အခါ ဆီ၊ မီးစာ၊ မီးေတာက္၊ ဒီ
၃-ခုေပါင္းမွ အလင္းေရာင္ထြက္လာတာလိုပဲ၊ ေဝဒနာဟာ မၿမဲတဲ့ အနိစၥ၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡ၊ အစိုးမရတဲ့
အနတၱ တရားေတြပဲလိို႔ ေဝဒနာေပၚတိုင္း ျဖစ္ပ်က္ကိုသာ ႐ႈၾကေပေတာ့။
စိတ္တစ္မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးေပၚတိုင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ႐ုပ္ကေလးတစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလဲတိုင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ၊
ခင္ဗ်ားတို႔ အဖို႔ အဘြားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္သလဲလို႔ ေမးရင္ အနိစၥ ေရာက္ကုန္ၿပီလို႔ေျပာၾကပါမယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔လဲ အနိစၥေတြက ေမြးခဲ့လို႔ အနိစၥေတြပဲ၊ ခင္ဗ်ာတို႔က ေမြးမယ့္ ကေလးေတြလဲ အနိစၥပဲ၊ သူတို႔
ကတစ္ဆင့္ေမြးမွာလဲ အနိစၥခ်ည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင္၊ ၾကား၊ နံ၊ စား၊ ထိ၊ သိ တိုင္းျဖစ္ပ်က္႐ႈပါ၊ ျဖစ္တာလဲ
ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡလို႔ ျမင္ေအာင္႐ႈပါလို႔ ရွင္နႏၵက ေဟာျပေတာ့ ဘိကၡဴနီမ (ရဟန္းမ) ၅၀၀-ဟာ
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏာၱေတြ အသီးသီးျဖစ္ကုန္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေဝဒနာ႐ႈရင္ တဏွာကုန္တယ္၊ တဏွာကုန္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။
႐ႈပံု႐ႈနည္းခ်ည့္ ေဟာေနပါတယ္၊ ႐ႈပံု႐ႈနည္း နားလည္တဲ့ လူေတြမ်ားၿပီ၊ ဒီ"ဖႆေဝဒနာ"တို႔ဟာေရာေန
ေတာ့၊ တစ္ခု႐ႈရင္ အကုန္ပါေတာ့တာပဲ၊ ဝိပႆနာအရာမွာ စိတ္ေပၚေပၚ ေဝဒနာေပၚေပၚ ျဖစ္တာနဲ႔ ပ်က္
တာလို႔သာ ႐ႈေပးဖို႔လိုပါတယ္၊ ကိုယ္ေပၚမွာ သုခ ေပၚေပၚ၊ ဒုကၡ ေပၚေပၚ၊ ျဖစ္တာနဲ႔ပ်က္တာပဲ ေပၚတာပါ၊
ဝိညာဏ္၊ နာမ္႐ုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေဝဒနာ၊ စိတ္ေစတသိက္၊ ႐ုပ္ေတြကိုလဲ ေပၚလာတိုင္းေပၚလာ
တိုုင္းသာေစာင့္႐ႈပါ၊ ႐ႈရင္ရြံ႕စရာ မုန္းစရာေတြပါကလားလုိ႔ ၿငီးေငြ႔တဲ့စိတ္ေတြေပၚလာေတာ့တာပါပဲ၊ ျဖစ္
ပ်က္ကိုသာ ႐ႈဖန္မ်ားလာရင္ ဉာဏ္ေတြအဆင့္ဆင့္ ရင့္သန္လာၿပီး ဒီ ခႏၶာႀကီးကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊
ရြံ႕မုန္းလာၿပီး ခႏၶာရဲ႕လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို သူႀကံစည္ေတာ့တာပဲ။ ဒါဟာ ဒုကၡပိုင္းျခားသိတဲ့ဉာဏ္ပဲ၊
ျဖစ္ျဖစ္သမွ်ဟာ ဒုကၡေတြခ်ည့္ျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္ပ်က္ကိုသာ႐ႈ၊ ျဖစ္ပ်က္မွ တစ္ပါး ဘာမွ်မရွိဘူး၊ ျဖစ္ေပၚၿပီး
ပ်က္တာခ်ည္းပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡသာ႐ႈၾက၊ သတိိ ပညာႏွင့္ ႐ုပ္ပ်က္ နာမ္ပ်က္တို႔ကို ၾကည့္
႐ႈေနလို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီးေနတာပါကလားလို႔ သိလားၿပီး ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခားသိလာရင္ မဂ္ဉာဏ္
ေပၚလာေတာ့တာပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ေဟာတယ္၊ ဝိပႆနာ မ႐ႈေသာသူဟာ အပါယ္ငရဲေဘးေတြနဲ႔ေတြ႔ရမယ္၊ ေသခါ
နီး သား သမီး လင္မယား ပစၥည္းခင္တြယ္တာေတြေၾကာင့္ အပါယ္ေဘးနဲ႔ နီးလြန္းလွတယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ဝိပႆနာဉာဏ္က မဂ္ဉာဏ္ကိုရေအာင္ေရာက္ေအာင္လုပ္ၾကရမယ္၊ ဝိပႆနာ ဉာဏ္က မဂ္ဉာဏ္ကူး
မွာ အပါယ္ငရဲေဘးမွလြတ္ၾကမယ္၊ ေသာတာပန္မ်ားဟာ ေသရမွာမေၾကာက္ၾကေတာ့ဘူး၊ အပါယ္ငရဲ
ဆိုတဲ့ေအာက္သံသရာေဘး မက်ေရာက္ေတာ့လို႔ မေၾကာက္ၾကတာ၊ မဂ္ဉာဏ္ေရာက္မွ ဒီေဘးကလြန္
ၿပီး(လြတ္ၿပီး) လားရာဂတိၿမဲမယ္။ ဘုရားေတာင္မွ တရားက်င့္မွ ဘုရားျဖစ္ရတယ္၊ ဘုရားေေတာင္ တရား
ကို ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ေသးတယ္၊ ေရွးတုန္းက တကၠသိုလ္ျပည့္ရွင္ ပကၠဳသာတိ မင္းႀကီးဟာ ဤတရား ရတ
နာကို ရတနာအမွန္ဧကန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ထီးနန္းကိုစြန္႔ၿပီး တကၠသိုလ္ကခြာ၍ ဘုရားရွင္ထံ
အေရာက္သြားရန္ ရည္းမွန္းၿပီး ၁၉၂-ယူဇနာေဝးတဲ့ ခရီးခဲႀကီးကို ထီးမေဆာင္းဖိနပ္မစီးဘဲ ဇြဲႀကီးစြာျဖင့္
ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးခံလ်က္ သြားေလရာ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္၌ ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ေရာက္ၿပီး တရားနာယူက်င့္သံုး
တာနဲ႔ ကၽြတ္တမ္းဝင္းသြားတယ္၊ ဒီေတာ့အဲဒီ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီး ကိုႏွလံုုးမူၿပီး မင္းတို႔ႀကိဳးစားၾကပါလို႔
သတိေပးပါတယ္။
အဲဒီ ပကၠဳသာတိ မင္းကို ေဟာတဲ့တရားကေတာ့၊ ပထဝီဓာတ္၊ အားေပါဓာတ္၊ ေတေဇာဓာတ္၊ ဝါေယာ
ဓာတ္၊ အာကာသဓာတ္၊ ဝိညာဏဓာတ္ လို႔ဓာတ္ေျခာင္ပါးရွိတယ္၊ ဓာတ္ဆိုတာ သူ႔သေဘာသူလုပ္၊ သူ႔
သေဘာ သူေဆာင္တာပဲ၊ လူတို႔ရဲ႕သေဘာကို မလိုက္ဘူး၊ သတၱဝါဆိုတာ ဒီဓာတ္ ၆-ပါးအစုအေဝးႀကီးပဲ။
ဒီဓာတ္ ၆-ပါးဟာသူ႔သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာပဲ၊ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္တာပဲ၊ ဒီလုိ
ဓာတ္ ၆-ပါးရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ သေဘာကိုျမင္ေအာင္႐ႈ၊ သတၱဝါဆိုတာ ဓာတ္ေကာင္၊ ဓာတ္စု၊ ဓာတ္ခဲပါလား၊
သူ႔သေဘာ သူ ေဆာင္ေနတာပါလား၊ မိမိအလို မလိုက္ပါကလား၊ အစိုးမရပါကလား၊ အနတတၱတရား
ပါကလား လို႔ဓာတ္ေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးယိုယြင္း ပ်က္စီးေနပံုကို အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ မျပတ္မလပ္
ထင္ျမင္လွ်င္ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီးလို မဂ္ဖိုလ္ကို ရက္တိုတိုနဲ႔ရမွာမို႔၊ ဓာတ္ ၆-ပါးကိုသာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၾကေပ
ေတာ့ ဒကာ ဒကာမတို႔။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
မုိးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢရိပ္သာ
ပင္မသံေဝဇနိယဌာန
အမရပူရၿမိဳ႕ ။ ။
No comments:
Post a Comment