၁။ "ႏွလံုးသြင္းမွန္တယ္" ဆိုတာ အေရးၾကီး ပါတယ္ ။ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို ့ဆိုတာက (အားထုတ္မွ) သမထ ၀ိပႆနာက်င့္ၾကံေနမွ မွန္မွာ ကိုး။ သို ့ေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို ့ထင္ေနတာက အိမ္မွာ၊ အလုပ္မွာ သားနဲ ့ သမီးနဲ ့စီပြားေရးနဲ ့ ေန ေနတုန္း ႏွလံုးသြင္းမွန္မယ္လို႔ထင္ေနသကိုး။ ဘယ္လိုလုပ္ ႏွလံုးသြင္းမွန္နိဳင္ပါ မလဲ။
သမာဓိက မတည္၊ စိတ္က ဟိုေျပးလိုက္ ဒီ ေျပးလိုက္နဲ ့၊ ခႏၶာ ငါးပါးမွာ ေပၚသမ်ွ ကို "ငါ" လို ့ထင္ ေနတဲ ့ (ဒိ႒ိ)ရွိ ေနသမ်ွ ႏွလံုးသြင္းအမွန္ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မလာပါဖူး။ ဒါဟာ "ငရဲမ်ိဳးေစ့" ပါ။ ဒါအင္မတန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
၂။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဒိ႒ိ ဘယ္ကလာပါသလဲ လို ့ၾကည့္ရင္ျဖင့္ ခႏၶာမွာ ေပၚေနတဲ႔ ေ၀ဒနာကို ႏွလံုးသြင္းမွားနဲ ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ ဆိုတာ ေပၚလာလို႔ပဲ။ ေ၀ဒနာ က "ငါ" ျဖစ္၊ သညာ ကလည္း သိတယ္ "ငါ"တတ္ တယ္ ဆိုျပီး) " ငါ" ျဖစ္ ေနျပန္ ေရာ မဟုတ္လား၊ ဒီလို တစ္ေန႔လံုး၊ တစ္သက္လံုး ထင္မွတ္မွား ေနတာဟာျဖင့္ ငရဲ မ်ိဳးေစ့ ေပါက္ ေစတာပဲ။ ဒီလို " ဒိ႒ိ" ပါေနသ၍ ုျပဳသမ်ွကံေတြ ဟာလည္း "၀တၱကံ" ေတြ ပဲ ရေနမွာ။ ဒီလိုသာ ဆိုရင္ျဖင့္ ဒိ႒ိ နဲ ့ ၀တၱကံ စီမံ ရာ ခံေနရမွာ ပါပဲ။ အထက္ခဏေနရေပမဲ ့ အရွိန္ကုန္ရင္ ေအာက္ (အပါယ္) ျပန္က်ေနမွာပါပဲ။ ဒီ အပါယ္ ဘယ္သူ ကဆြဲခ်လည္း၊ တရာခံက ဒိ႒ိ။ မိမိ သေဘာနဲ ့ မ်ားဘယ္တံုးကေနခဲ့ရလို ့လဲ၊ သားေတြ သမီးေတြနဲ ့ မခြဲခ်င္ေပမဲ ့ ခြဲရ ေသရ၊ "ဒိ႒ိ" က အပါယ္ဆြဲခ်တာ ခံၾကရျပန္တဲ ့ သံသရာ ခရီး သည္ေတြကိုး။
၃။ ဒါ ေၾကာင့္ ဒီ "ဒိ႒ိ" ျပဳတ္ဖို ့ အေရးမၾကီးေပ ဘူးလား-ဒကာ၊ ဒကာ မတို ့ "ဥာဏ္ နား" ၾကီးၾကီး နဲ ့ နား ေထာင္ၾကပါ"။
ျမတ္စြာဘုရားက သမၼာဒိ႒ိ မဂၢင္ မွ တစ္ပါး အားကိုးစရာ မရွိဟု မေဟာခဲ့ေပဘူးလား။ ႏွလံုးသြင္းမွန္မွ သမၼာဒိ႒ိ က ျဖစ္ မွာ မဟုတ္လား၊ ႏွလံုးသြင္းမွားသေရြ႕ကေတာ့ မိစာၦဒိ႒ိထဲ က မထြက္နိဳင္ပါဘူး။
"ဒိ႒ိ" ျပဳတ္ဖို ့ ဘာေၾကင့္ အေရးၾကီးလည္းဆို ေတာ့ ဒီ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ရင္ ၀ီစိ ကိစၦာ ပါ တြဲျပဳတ္ တယ္၊ ဒီ ႏွစ္ခု ျပဳတ္ရင္ ျဖင့္ ငရဲမ်ိဳးေစ့ျပဳတ္၊ အပါယ္တံခါးပိတ္ျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒိ႒ိျပဳတ္ဖို ့က တရားကိုက်င့္ၾကံမွ ၊ အားထုတ္မွရမွာ၊ တရားကို က်င့္ၾကံမွ ႏွလံုးသြင္းမွန္မယ္၊ ႏွလံုးသြင္းမွန္မွ ငရဲမ်ိဳးေစ့ ျပဳတ္မွာ။
၄။ ဒကာ၊ ဒကာမတို ့ သင္ျပေပးမဲ့ ဆရာသမားေကာင္းနဲ ့ေတြ႕တံုး လုပ္ၾကည့္ၾကပါ၊ သမာဓိ တည္ေအာင္ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို သိေန ေအာင္ၾကည့္ ၾကည့္ပါ။ ဒီလို သမာဓိ တည္လာျပီဆိုရင္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ယားတာ၊ နံတာ၊ စိတ္ေတြ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေတြးတာ၊(ခႏၶာ ငါးပါး) မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ထင္ထင္ ရွားရွားသိလာလိမ္ ့မယ္။ အဲ့ဒီ ျဖစ္ေနတာ၊ ပ်က္ေနတာ ေဖါက္ျပန္ ပ်က္ဆီးေနတာ ပါလားလို႔ ျမင္လာပါလိမ့္ မယ္၊
အဲ ဒါ ကို "ဥာဏ္မ်က္လံုးနဲ ့ ျမင္တယ္" လို ့ ေခၚ တယ္။
ဒါ ကိုႏွလံုး သြင္းမွန္တယ္လို ့ ေခၚတယ္။ ဒီလို ႏွလံုးသြင္းမွန္မွ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ နဲ ့ အျခားမဂၢင္ ေတြပါ တြဲေပၚတယ္။ ဒါမွ ငရဲမ်ိဳးေစ့ျပဳတ္မွာ။
ဒကာ၊ ဒကာမတို ့ ဒီလို ငရဲမ်ိဳးေစ့ (အပါယ္ တံခါးပိတ္) ျပဳတ္ဖို ့ကေတာ့ က်င့္မွရမယ္။ မက်င့္ဘဲနဲ ့ေတာ့ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေန ့စဥ္ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို ့ က်င့္ရမွာ မဟုတ္လား၊ ဒီလို က်င့္ရင္ျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းမွန္ရင္ျဖင့္ ခႏၶာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေတြ ေပၚလာတာကို ဥာဏ္နဲ ့ ျမင္လာမွာ (မေပၚပါနဲ႔လို ့ တားလို႔မရပါ ဒကာ၊ ဒကာမတို ့၊ မရပါဘူး)၊ ဒီလို ၾကည့္ပါ မ်ားလာရင္ ျဖင့္ မုန္းလာမွာ၊ ေနာက္ဆံုး အဆံုး (သမၼာဒိ႒ိ မဂၢင္ ေတြ ေပၚမွာမို ့) အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ တရားေတြ ထင္ျပီး မဂ္တရား ဖိုလ္တရားက မေ၀းပါဘူးလို႔ မွတ္ပါ။
၅။ ဒါေၾကာင့္ မိစာၦဒိ႒ိျပဳတ္ဖို ့၊ အပါယ္တံခါးပိတ္ဖို႔ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔က က်င့့္မွရမယ္ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ မဂၢင္ဆိုတာ အလုပ္ အက်င့္ကိုေျပာတာ။ ဒကာ၊ ဒကာမတို ့ ႏွလံုးသြင္းမွန္တဲ႔အလုပ္၊အက်င့္နဲ႔သာ ခႏၶာၾကည့္လို႔ရွိရင္ျဖင့္ မဂၢင္သည္ ဒုကၡသစၥာ ကိုလည္း စြန္႔ေပးမယ္၊ နိရာဓသစၥာဆီလည္း အေရာက္ပို႔ေပးမယ္၊ အပါယ္သြားတတ္တဲ့ အကုသိုလ္ကံ၊ ကိေလသာေတြကိုလည္း ျဖတ္ေပးမယ္၊ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ဥာဏ္ေတြေပၚေစ၍ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေစတယ္။
ကိုင္း ဒကာ၊ ဒကာ မတို ့ ဒီ အလုပ္ -လုပ္သင့္ သလား၊ လုပ္ထိုက္သလား၊ မလုပ္ထိုက္ဘူးလား၊ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾက။
No comments:
Post a Comment