၀ိသာခက အေမးသမား၊ ဓမၼဒိႏၷာက အေျဖသမား။ အေမးသမားက အနာဂါမ္လို႔ မွတ္ရမယ္။ အေျဖသမားက ရဟႏာၱမလို႔ မွတ္ရမယ္။
သကၠာယဒိ႒ိ
သူ ဒီေန႔ ဘာေမးသတံုးလို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ သကၠာယ ဒိ႒ိဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္သတံုး။ ဒါကို ေမးပါတယ္။ ၀ိသာခက ေမးလိုက္တယ္။ သကၠာယ ဒိ႒ိ၊ သကၠာယဒိ႒ိဆိုတာ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မလဲ။ ေမးလိုက္တဲ့ အခါ က်ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္ဖို႔ရာက ေရွးကေတာ့ အရိယာေတြ ရွိလို႔ အရိယာေတြ မဆည္းကပ္၊ မကိုးကြယ္လို႔။ အရိယာတရား မနာရလို႔ သကၠာယဒိ႒ိျဖစ္တယ္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ဒီလိုယူၾက သူေတာ္ေကာင္း တရားကို မနာရ မသိရလို႔ သကၠာရ ဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္ရမယ္ … (မွန္ပ့ါဘုရား)။ ေရွးအခါတုန္းကေတာ့ ရဟႏာၱေတြ ရွိေတာ့ ရဟႏာၱေတြ တရားကုိ မနာရ မျပဳရ အရိယာ သာ၀ကေတြ … (မွန္ပါ့)။ အခုေတာ့ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္း တရား မနာရလို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္ရမယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
အလြန္အေရးႀကီးတဲ့တရား
သူေတာ္ေကာင္းတရား မာနရၿပီ ဆိုမွျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိ ဆိုတဲ့ တရားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၀မ္းထဲမွာ အျမစ္မျပတ္ ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ တရားလို႔ မွတ္ၾကစမ္းပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သကၠာယဒိ႒ိေလာက္ အေရးႀကီးတာ မရွိဘူးေနာ္။ မွတ္ရမယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ သူေတာ္ေကာာင္းတရား မနာရလို႔ ရွိရင္၊ သပၸဳရိသာနံ အဒႆာ၀ီ သူေတာ္ေကာင္း တရားကို မၾကားရ မနာရလို႔ ရွိရင္ တစ္ခါတည္း သကၠာယဒိ႒ိက ဘယ္အခါမွ မျပဳတ္ဘူးဆိုတဲ့ ဥစၥာ မွတ္ထား ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိ သူေတာ္ေကာင္း တရားကို အခု ေဟာေတာ့မယ္တဲ့။ ခႏၶာငါးပါး မသိလို႔ ေပၚတဲ့ အခ်ိန္မွာ မသိလို႔ သကၠာယ ဒိ႒ိျဖစ္ရတယ္လို႔ မွတ္ထား … (မွန္ပါ့)။ ေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ မသိလို႔ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္ရ တယ္။ ေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ မသိလို႔ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ ေပၚတဲ့ အခ်ိန္က ဥပမာမယ္ ေတာင့္တယ္၊ တင္းတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေတာင့္တင္းတယ္။ ဟာ… ငါ ေတာင့္တယ္။ ငါတင္းတယ္ လို႔ဆိုေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား မနာရေတာ့ ၀ါေယာဓါတ္ကို ပင္လွ်င္ ငါေတာင့္တယ္။ ငါတင္းတယ္ ျဖစ္လာတယ္ … (မွန္ပါ့)။
သူေတာ္ေကာင္းတရား နာရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့၊ ဟာ .. ၀ါေယာဓာတ္ ေဖာက္ျပန္တာပဲ။ ဒီလို သိသြားရတယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ၀ါေယာဓာတ္ဆိုတာ ေဖာက္ျပန္တာပဲလို႔ သိသြားျပန္ေတာ့လည္း ဟင္ … ၀ါေယာဓာတ္၊ ၀ါေယာဓာတ္လို႔ သိေသာေၾကာင့္ သကၠာယဒိ႒ိ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါ ငါနဲ႔ မေရာေတာ့ဘူး။ ၀ါေယာဓာတ္ဟာ ၀ါေယာဓာတ္ပဲ … (မွန္ပါ့)။ ပူလာတယ္၊ ေအးလာတယ္။ ငါပူလာတယ္၊ ငါေအးလာျပန္ၿပီ၊ ငါ ခက္တာပဲ အစရွိသည္နဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားမနာရေတာ့ ေတေဇာဓာတ္ကို ငါထင္ လိုက္တယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။
ငါ့ အသားေတြ လႈပ္လာၿပီ။ ငါအသားေတြ ဘာမ်ား ျဖစ္ခ်င္လို႔လဲ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ သြက္ခ်ာပါဒမ်ား ေလျဖတ္ခ်င္လိ႔မ်ား အစရွိသည္နဲ႔ ဒီလိုေတြး ၾကတယ္။ စင္စစ္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါေယာဓာတ္က လႈပ္ၿပီးသကာလ ေနတာ။ ၿငိမ္ေနျပန္လဲ ၀ါေယာဓာတ္က ၿငိမ္ေနတဲ့ ဥစၥာကို ၀ါေယာဓာတ္ဆီ မေရာက္ဘဲနဲ႔ ငါလႈပ္တာ ဘာျဖစ္လို႔ ပါလိမ့္။ အဲဒီေတာ့ ၀ါေယာဓာတ္ကို ငါစြဲတယ္ေနာ္ …။
ဓာတ္ေလးပါးကို ငါစြဲေနတယ္
ဥပမာ ဆီးလြန္တယ္၊ ဆီးခ်ဳပ္တယ္။ ငါ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္မလဲ။ ဆီးကို ငါလုပ္တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ စင္စစ္ အာေပါဓာတ္ကို ငါလုပ္ေနတာ … (မွန္ပါ)။ သူေတာ္ေကာင္း တရားမနာရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ အားလံုး ငါခ်ည္း ျဖစ္ေနမွာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အဲဒီေတာ့ ႐ုပ္ကို ငါထင္လို႔ ရွိရင္လဲ သူေတာ္ေကာင္း တရား မနာရလို႔ ရွိရင္ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။
႐ူပံ အတၱေတာ သမႏုပႆတိ၊ ႐ူပ၀ႏံ ၱ၀ါ အတၱာနံ။ ႐ူပံ ႐ုပ္ကို၊ အတၱေတာ ငါဟူ၍၊ သမႏုပႆတိ ႐ႈေန၏။ ဒါ ငါပဲ၊ ငါေတာ့ ခက္တာပဲ၊ ငါေတာ့ ဒါနဲ႔ ေသရမွာပဲ။ အစရွိသည္နဲ႔ သကၠာယဒိ႒ိက သူေတာ္ေကာင္း တရားမနာရေတာ့ ဓာတ္ေလးပါးကို ငါလုပ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေ၀ဒနာကၡႏၶာဘက္က လာျပန္လဲ၊ နာျပန္လဲ ငါ၊ ယားျပန္လည္းငါ။ ငါ ယားကုန္ၿပီ၊ ငါ နာကုန္ၿပီ ဆိုလို႔ ရွိရင္လဲ သူေတာ္ေကာင္း တရား မနာရလို႔ ရွိရင္ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ ေပၚတာ မသိဘူး၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ ပ်က္တာလည္း မသိေတာ့ ဒါ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္ရမွာပဲ … (မွန္ပါ့)။
သညာကလည္း ငါ ေမ့တတ္လိုက္တာ။ ငါ ဘာျဖစ္တယ္ မသိဘူး၊ သညာေပ်ာက္သြားတယ္။ အၿပီးသတ္က်ေတာ့ … (မွန္ပါ့)။ သညာကေလး ရွိေနတာ သညာကေလးေပ်ာက္သြားေတာ့ ငါေမ့တယ္။ စင္စစ္ေတာ့ျဖင့္ သညာရွိေနလို႔ ရွိရင္ မွတ္တာက သညာက မွတ္တာကိုး။ ငါမမွတ္ပါဘူး။ ငါမွာ အမွတ္ သည္းေျခ မရွိဘူး။ သညာ ငါလုပ္ ပစ္လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ငါမွာ အမွတ္သည္းေျခ မရွိပါဘူးတဲ့။ ဒါ သညာ ငါလုပ္ ပစ္လိုက္တာ … (မွန္ပါ့)။ ေမ့သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ သညာ ခ်ဳပ္သြားတာကိုပင္ သူ မသိလိုက္ေတာ့ ငါ ေမ့ျပန္ၿပီ။ ငါ ဒီလိုသာေမ့ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့စီးပြားေရးနဲ႔ငါနဲ႔ ခက္ပါေသးရဲ ႔ ဆိုေတာ့ သညာေပ်ာက္သြား တာကို သူမသိ တဲ့အတြက္၊ သညာ ေပၚမႈ ေပ်ာက္မႈကိုလဲ သူမသိတဲ့အတြက္တဲ့ .. ဦးသံဒိုင္ေရ ဒါ ငါလုပ္ျပန္တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ငါေမ့သြားတယ္။ ငါ ေမ့သြားတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့၊ သညာေပ်ာက္သြားတာ … (မွန္ပါ့၊ သညာေပ်ာက္သြားတာပါဘုရား)။ ေပၚလာျပန္ေတာ့ သူတို႔က ငါမွတ္ထားတာ ဘယ္သူ ယူသြားပါလိမ့္။ သညာေပၚ လာျပန္ ေတာ့လဲ ငါ လုပ္ပစ္ လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။
သညာ ေပ်ာက္သြားေတာ့လဲ ငါ ေမ့ ေမ့လြန္းလွတယ္ ..ဆိုၿပီး ကိုယ့္ ကိုယ္ကို မ်ား စိတ္ဆုိးလိုက္ေသး … (မွန္ပါ့)။ ဟိုက သညာက အနတၱ သေဘာလို႔ ေျပာလိုက္တာ … (မွန္ပါ့)။ အနတၱ သေဘာ ေျပာလိုက္လို႔ ရွိရင္ သူက စိတ္ဆိုးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။ သခၤါရ ဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ကား လို႔ဆိုရင္ျဖင့္ ေ၀ဒနာ သညာမွတစ္ပါး ေစတနာတို႔ ထိနမိဒၶတို႔ ဒါေတြဟာ သခၤါရေတြပဲ … (မွန္ပါ)။ အို … ငါ အိပ္ခ်င္လိုက္တာ။ ငါ ငိုက္ ငိုက္ေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ထိနမိဒၶကို ငါထင္လိုက္တယ္။ သခၤါရကၡႏၶာ ငါထင္လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ)။ ဒါျဖင့္ သခၤါေရ အတၱေတာ သမႏုပႆတိ ဆိုေတာ့ ဥေစ ၦဒဒိ႒ိ ျဖစ္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သကၠာယဒိ႒ိလဲ ျဖစ္တယ္၊ ဥေစ ၦဒဒိ႒ိလဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဒကာ ဒကာမေတြက မွတ္ထားပါ … (မွန္ပါ့)။ ငါ့စိတ္ မစမ္းနဲ႔လို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္လည္း စိတ္ကို ၀ိညာဏကၡႏၶာ ငါထင္တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ငါစိတ္ ေဖာက္ျပန္ ေနတယ္ထင္တယ္ ဆိုေတာ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ စိတ္ကိုလဲ ငါလုပ္ျပန္တာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္း တရား မနာရလို႔ ရွိရင္ ပရမတ္ေတြ ေပၚတိုင္ ေပၚတိုင္း ဒိ႒ိျဖစ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ သူေတာ္ေကာင္း တရား မနာရရင္ … (ပရမတ္ေတြ ေပၚတိုင္း ေပၚတိုင္း ဒိ႒ိ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏာၱန္ ပရမတ္နဲ႔လဲ အတူတူ ေနရျပန္၊ ေပၚတိုင္းလဲ ဒိ႒ိျဖစ္ေနမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ငရဲအိုး မ်က္စပစ္ေနတာ တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္တံုး ေမးရင္ ဘယ့္ႏွယ္ ေျဖၾကမယ္ … (အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ပါဘုရား)။ အဲဒီေတာ့ ဓမၼဒိႏၷာက ေျပာလို႔ ဒီလို စြဲတာေတြဟာ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္ပါတယ္။
သကၠာယဒိ႒ိ မရွိတာေျပာပါ
ဒါျဖင့္ သညာ ငါစြဲတာေတြ၊ ေ၀ဒနာ ငါစြဲတာေတြ၊ ခႏၶာငါးပါး တစ္ခုခု ေပၚလာတိုင္း ငါ စြဲတာ သကၠာယဒိ႒ိဆိုတာ သေဘာက်တယ္ … (မွန္ပါ့)။ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိတာ ေျပာစမ္းပါဦးတဲ့။ သကၠာယဒိ႒ိဟာ ဘယ္လု မရွိတာတံုး… တဲ့။ ဓမၼဒိႏၷာက အုိ .. ဥပမာ ႐ုပ္ေပၚလာတယ္။ ခုနင္ကလိုပဲ ေတာင့္တယ္၊ တင္းတယ္ ေပၚလာတယ္။ အဲဒါကို ေနတံမမ ေနေသာ ဟသၼိ၊ နေမေသာ အတၱာငါ့ကိုယ္ ငါ့ဟာ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ ဘူးလို႔ ယူလိုက္လို႔ ရွိရင္ ဒါ သကၠာယ ဒိ႒ိ ျပဳတ္တာပဲ … (မွန္ပါ)။ ေ၀ဒနာကေလး ေပၚလာတာလဲ ငါ့ ကိုယ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ ဟာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ ဥစၥာလည္း မဟုတ္ဘူး ဒီလို ယူႏိုင္လို႔ ရွိရင္ ဒါဟာ သကၠာယ ဒိ႒ိ ျပဳတ္သြားတာပဲတဲ့ … (မွန္ပါ့)။ ဒါ ဓမၼဒိႏၷာ ရဟႏာၱမက ေဟာေနတာ … (မွန္ပါ့)။ ေ၀ဒနာေပၚ လာတာလဲ ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ ဟာ၊ ငါဥစၥာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဥစၥာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱပါပဲလို႔ ႐ႈႏိုင္လို႔ ရွိရင္လဲ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္သြားတာပဲလို႔ သူ႔ခင္ပြန္းသည္ကို ေဟာေနတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ စိတ္ေတြ ေပၚလာလဲ ဘယ္စိတ္ေပၚေပၚ ေၾသာ္ .. စိတ္ဟာ စိတ္ပဲ၊ ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ဟာ၊ ငါဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြသာ အစစ္ပဲလို႔ ဒီလို ေ၀ဖန္ႏိုင္လို႔ ရွိရင္လဲ သကၠာယဒိ႒ိ မျဖစ္ပါဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိ ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းက ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာ ထင္ရင္ … (သကၠာယ ဒိ႒ိ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။ ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူးထင္ရင္ … (သကၠာယဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ဘယ္အခါမဆို ၀ိပႆနာ ႏွလံုးသြင္းတဲ့ အခါက်လို႔ ရွိရင္ ဒီဥစၥာ ငါ့ကုိယ္လဲ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ဟာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ ဥစၥာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဓမၼ သေဘာအတိုင္း ေ၀ဒနာဓမၼျဖင့္ ေ၀ဒနာဓမၼ ေပၚၿပီး ပ်က္ေနတာပဲ ဆိုတာကို ဉာဏ္က ဦးတည့္ ၾကပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ဉာဏ္က ဦးတည့္လိုက္လို႔ ရွိရင္ေတာ့ သကၠာယ ဒိ႒ိ ျပဳတ္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။
သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မွန္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ..တဲ့ အပါယ္ေလးပါး ေတာ့ မက်တာ အမွန္ပဲ ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါ … (မွန္ပါ့)။ ေကာင္းၿပီ .. ဒါျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိကို ဓမၼဒိႏၷာ ဘယ္လိုတရားနဲ႔ ႐ႈမွ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္ပါလိမ့္မလဲ။ ဒါ ဆက္ေမးျပန္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ အို … သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္တယ္ဆိုတာ မဂၢင္ရွစ္ပါး နဲ႔ ႐ႈမွ ျပဳတ္တယ္။ အဲဒါ မွတ္ထားၾက … (မွန္ပါ့)။ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္တယ္ဆိုတာ ဘာတံုး …. (မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ႐ႈမွ ျပဳတ္တာပါဘုရား)။ ေကာင္းၿပီ..။ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ႐ႈမွ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ သေဘာက်ၿပီ။ ဒီ မဂၢင္ေတြဟာ အကြဲအျပား မရွိဘူးလားလို႔ တစ္ခါ ဆက္ေမး ျပန္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဟာ .. ရွိတယ္တဲ့။ သီလမဂၢင္၊ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ရယ္လို႔ ရိွေသးတယ္။ ဒါ မွတ္ထားရမယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ သီလ မဂၢင္၊ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္လို႔ မဂၢင္သည္ သံုးပါး ရွိတယ္လို႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြက မွတ္ထားရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ သီလ မဂၢင္၊ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္လို႔ မဂၢင္ ဘယ္ႏွစ္ပါး ရွိသတံုး … (သံုးပါးရွိပါတယ္ ဘုရား)။ သံုးပါး ရွိတယ္လို႔ မွတ္ထားၾကပါ။
သီလမဂၢင္
ႏို႔.. သီလမဂၢင္က ဘာတံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါ သမၼာ၀ါစာ သမၼာကမၼႏ ၱ သမၼာအာဇီ၀ သမၼာ၀ါစာဆိုတဲ့ ဥစၥာ မုသားမေျပာတာ သမၼာ၀ါစာ … (မွန္ပါ့)။ စကားဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မုသားၾကဥ္ေရွာင္ရင္ သမၼာ၀ါစာ။ ပါဏာတိပါတ, အဒိႏၷာဒါန, ကာေမသု မိစာၦစာရ ကို မက်ဴးလြန္ရင္ သမၼာကမၼႏ ၱ၊ လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ၿပီး အသက္မေမြးလို႔ ရွိရင္ သမၼာအာဇီ၀။ ဒါ သီလမဂၢင္ပါပဲ ေျဖလိုက္တယ္။
သမာဓိမဂၢင္
ေကာင္းၿပီ.. ဒါျဖင့္ သီလမဂၢင္ေတာ့ ေက်နပ္ပါၿပီ။ သမာဓိမဂၢင္ေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ပါး ရွိသတံုး… တဲ့။ အို… သမၼာ၀ါယမ, သမၼာသတိ, သမၼာသမာဓိေပ့ါ တဲ့။ ဟုတ္ၿပီ … ဓမၼဒိႏၷာ။ ဒါေတာ့ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ ဒီသံုးခု ျဖစ္ေနရသတံုး.. လို႔။ ဟာ … ဒီသုံးခု ျဖစ္ေနတာ တျခားမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ကိစၥတစ္ခုကို ၿပီးေအာင္မလုပ္ႏိုင္လို႔။ ဒါမွတ္ထားၾကပါ … (မွန္ပါ့)။ သံုးခုရွိေနတာ … (တစ္ခုတည္းနဲ႔ ကိစၥၿပီးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္လို႔ပါ ဘုရား)။ အဲ.. တစ္ခုတည္းနဲ႔ ကိစၥၿပီးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ သမာဓိ တည္ပါတယ္ဆိုမွျဖင့္ ၀ီရိယလဲ ပါဦးမွ။ သတိလဲ ပါဦးမွ တည္ႏိုင္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းၿပီ … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ၀ီရိယေကာ … (ပါဦးမွပါ)။ သတိေကာ … (ပါဦးမွပါ)။ အဲ ..ဒါမွ သမာဓိ တည္ႏိုင္တယ္တဲ့။ သမာဓိ တည္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ သမာဓိတည္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုေပမယ့္လဲ ၀ီရိယနဲ႔ သတိ မပါရင္ မတည္ႏိုင္ပါဘူး ဆိုၿပီး ေနာက္ သူတို႔ အာေဘာ္အတုိင္း အ႒ကထာ ဆရာက ဥပမာ ေပးလိုက္တယ္။ မမွီ႔တမွီပန္းကို ေကာင္းကင္မွာ၊ အထက္မွာ မမီ့တမီ ပန္းတပြင့္ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီ မမွီ႔တမွီ ပန္းတစ္ပြင့္ ရွိေနတဲ့ အခါ က်လို႔ရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ဆြတ္မလဲ တဲ့။ ဒီပန္းကုိ ခူးမလဲ။ တစ္ေယာက္က ကုန္းေပးရမယ္။ တစ္ေယာက္က ကုန္းတဲ့အေပၚမွာ တက္ရမယ္။ တစ္ေယာက္က ေဘးကေနၿပီး ပခံုးေပးရမယ္။ တက္တဲ့လူ လက္ကိုင္ဖို႔ … (မွန္ပါ့)။ ထို႔အတူပဲတဲ့။ တစ္ေယာက္က ကုန္းေပးရမယ္။ တစ္ေယာက္က အနားနားက ရပ္။ တစ္ေယာက္က အေပၚတက္ၿပီး ရပ္တဲ့လူ ပခံုကိုင္ၿပီးမွ လက္တစ္ဖက္က ေနၿပီး လိုတဲ့ ပန္းကို ဆြတ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ မမီ့တမီ ပန္းမွာ ဒီသံုးေယာက္ ေပါင္းမိမွ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ဣေႁႏၵ ရရ ဆြတ္ခူးႏိုင္မယ္ ဆိုတဲ့ ဥပမာ မွတ္ၾကရမယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။
ကဲ.. ဒါျဖင့္ မမီ့တမီ ပန္း ဆြတ္ပံုသည္ ဘာေၾကာင့္တံုး.. ဆိုေတာ့။ ရပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ပန္းမဆြတ္ႏိုင္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ကုန္းေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလဲ … (မဆြတ္ႏိုင္ပါ ဘုရား)။ အေပၚတက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေကာ … (ဆြတ္ႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား)။ အေပၚတက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ယိမ္းယိုင္ႏြဲ႔ေနမယ္ ဆိုလု႔ိ ရွိရင္လဲ မဆြတ္ႏိုင္ဘူး။ သေဘာက်ၿပီလား … ။
ပန္းတစ္ပြင့္ရဖို႔ သံုးေယာက္ကူရတယ္။ ထို႔အတူပဲ ..တဲ့။ ၀ိပႆနာ အလုပ္,လုပ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားမွာ သမၼာ၀ါယမ ဆိုတဲ့ ၀ီရိယမဂၢင္က ကုန္းေပးတဲ့ လူနဲ႔တူတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သတိဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ပခံုးေလးနဲ႔ အနားနားက ကပ္ၿပီး ရပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ တူပါတယ္ … (မွနပါ့)။ သမာဓိ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ကုန္းတဲ့ အေပၚတက္ၿပီး ခုနက ပခံုးကိုင္ၿပီး သကာလ ဣေႁႏၵရ,ရ အေပၚက ပန္းကို ဆြတ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ တူပါတယ္ … (မွန္ပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ပန္းတစ္ပြင့္ ရဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ကူရသလဲ … (သံုးေယာက္ကူ ရပါတယ္ဘုရား)။ သံုးေယာက္ကူမွ ပန္းတစ္ပြင့္ ရသလို ဒီမွာလည္း ၀ိပႆနာ အလုပ္ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဒီသံုးခု မပါလို႔ ရွိရင္ ျဖစ္ကို မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ သူတို႔သည္ သမာဓိ အၿခံအရံ ၀ီရိယနဲ႔ သတိဟာ သမာဓိ အားေပးမႈ တစ္ခုလို႔ မွတ္ၾကစမ္းပါ … (မွန္ပါ့)။ ၀ီရိယနဲ႔ သတိဟာ …. (သမာဓိ အားေပးမႈ တစ္ခုပါဘုရား)။
သမာဓိ အားေပးမႈ တစ္ခုဆိုေတာ့ ဒါက ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ေၾသာ္ .. ၀ီရိယလဲ ပါဦးမွကိုး။ သတိကလဲဲ ေဘးက ၿငိမ္ၿငိမ္ ပန္းဆြတ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုင္ရသလုိ ဒါမွ သမာဓိ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေပၚကေန ပန္းဆြတ္ႏိုင္သလို ကိုယ့္မွာလဲ ၀ိပႆနာ ႐ႈေတာ့မယ္ဆို ၀ီရိယ လႊတ္လို႔လည္း မရဘူး။ သတိမထားရင္လဲ … (မရပါဘုရား)။ သမာဓိ မပါလို႔ ရွိရင္လဲ ..တဲ့၊ အာ႐ံုက စိုက္ခနဲ၊ စိုက္ခနဲ႔ မသြားဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းၿပီ … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ သမာဓိ မဂၢင္ သံုးခု ရွိေနတဲ့ အေၾကာင္းဟာျဖင့္ ဒီဥပမာနဲ႔ပဲ ဦးသံဒိုင္ ရွင္းေလာက္ပါၿပီ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သမာဓိမဂၢင္မွာ သံုးေယာက္ေပါင္းမွ ကိစၥတစ္ခုၿပီးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သံုးေယာက္ေပါင္းမွ … (ကိစၥတစ္ခု ၿပီးပါတယ္ ဘုရား)။
ထို႔အတူပဲ ..တဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀ိပႆနာ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၌ သမာဓိ တည္ခ်င္လို႔ ရွိရင္ သတိကို လက္မလႊတ္နဲ႔၊ ၀ီရိယ မေလွ်ာ့နဲ႔ … (မွန္ပါ့)။ ဒါမွသာလွ်င္ သမာဓိ လိုရာပန္းကို ဆြတ္ႏိုင္သလို ခုနက အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဆိုတဲ့ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္၊ စိတ္ ျဖစ္ပ်က္ေတြကို သူ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မိေအာင္ ဖမ္းႏိုင္တယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သေဘာက်ၿပီ … (က်ပါၿပီ ဘုရား)။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဖမ္းႏိုင္တာသည္ သူတို႔ သံုးေယာက္ ေပါင္းမွ ကိစၥၿပီးတယ္ ဆိုတဲ့ဥစၥာ သံုခုေသာ ဓမၼ ေပါင္းမွ ကိစၥၿပီးႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ဥစၥာ မျမင္ေသးဘူး ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဒီသံုးခုထဲက တစ္ခုခုလို႔ မွတ္ေပေတာ့ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ မျမင္ေသဘူး ဆိုရင္ … (ဒီသံုးခုထဲက တစ္ခုခု လိုေနလို႔ ပါဘုရား)။
အဲ.. ျဖစ္ပ်က္ကို မျမင္ေသးပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ျဖင့္ ႐ႈေနတာ ၾကာၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ ေအာက္က ကုန္းေပးတဲ့ ၀ီရိယ နည္းေနတာ ရင္လည္း ျဖစ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေဘးကရပ္ၿပီး ပခံုးေလး ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို တစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ လက္ကိုင္ဖို႔ရာ … (မွန္ပါ့) အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ရင္လည္း အညံ့ ျဖစ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ သတိရင္လဲ ခ်ိဳ ႔ယြင္းေနရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမာဓိသည္ တဲ့.. ျဖစ္ပ်က္ ရွိရာသို႔ စိုက္ခနဲ၊ စိုက္ခနဲ မသြားဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ ရွိရာ စိုက္ခနဲ၊ စိုက္ခနဲ သြားခ်င္ရင္ ဒီသံုးခုလဲ အေရးႀကီးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ဒါေၾကာင့္ သမာဓိမဂၢင္ဆိုၿပီး ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ သတိ ၀ီရိယ ထည့္ရပါလိမ့္ မတံုး ဆိုေတာ့ ပန္းခူးတဲ့ ဥပမာနဲ႔ ျပလိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ သမာဓိမဂၢင္ဆိုၿပီး သမာဓိကေလး တစ္လံုးတည္း ေနပါေတာ့လား ဆိုေတာ့ အုိ .. သမာဓိ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ၀ီရိယကလဲဲ ေနာက္က တြန္းေပးမွ … (မွန္ပါ့)။ သတိကလဲ ဒီေနရာ ဆြတ္ပါ။ ဒီေနရာ ဆြတ္ပါ။ ဒီေနရာ ခူးပါ။ ဒီေနရာ ႐ႈပါဆိုတာ သူကလဲ အကူအညီ ေပးဦးမွ … (မွန္လွပါ)။ ရွင္းၿပီလား။
ခ်ိဳ ႔ယြင္းတာကို သိေအာင္လုပ္
ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ဆီကို စိုက္ခနဲ၊ စိုက္ခနဲ မသြာျခင္းဟာ ေၾသာ္ .. ဒီသံုးခု တစ္ခုခု၊ သံုးခု ေပါင္းမွ ျဖစ္တဲ့ ဥစၥာကို တို႔ တစ္ခုခု ခ်ိဳ ႔ယြင္းေနတယ္ ဆိုၿပီး သကာလ ခ်ိဳ ႔ယြင္းတာကို ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္ လုပ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ခ်ိဳ ႔ယြင္းတာ ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္လုပ္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္တဲ့ … ခင္ဗ်ားတို႔ အလိုရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ဆီသို႔ တဲ့၊ သမာဓိသည္ ဦးတည္ ပါလိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းၿပီေနာ္ … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင္ သမာဓိသည္ ဦးတည္ၿပီး သကာလ ေနလို႔ ရွိရင္ သူက ျမင္လားလို႔ ေမးေတာ့ သမာဓိဟာ ဒီေနရာနဲ႔ တည့္တာပဲ ရွိတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈကို ေတာ့ သူမက မျမင္ျပန္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ သတိက ျမင္သလား လို႔ ေမးေတာ့ သတိကလည္း ျမင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အကူအညီပဲ။ သမာဓိကို တည့္ေပးတာပဲ ရွိတာပဲ … (မွန္လွပါ)။ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈကိုေတာ့ သူက မျမင္ပါဘူး … (မွန္ပါ့)။ သမာဓိ ဒီလုိခ်င္တဲ့ ဘက္ကို စိုက္ထားတာကေလးက သမာဓိ… (မွန္ပါ့)။ ျဖစ္ပ်က္ သူက ျမင္သလားဆိုေတာ့ .. အုိ.. ျဖစ္ပ်က္ကိုေတာ့ ဉာဏ္ကမွ ျမင္ရမွာ။ သူနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ သတိျမင္သလားလို႔ ေမးေတာ့ သတိကလဲ မဟုတ္ဘူး။ အကူအညီပဲ။ သမာဓိကို တည့္ေပးတာပဲ ရွိတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ၀ီရိယေကာ မင္း ျမင္သလားလို႔ ေမးလိုက္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ၀ီရိယကလဲ သူခ်ည္းသက္သက္ မျမင္ပါဘူး။ ရွင္းပလား။
အလုပ္သမားမွာ အေရးႀကီးတယ္
ဒါျဖင့္ သူတို႔ သံုးခုသည္ သမာဓိကို သူတို႔ သံုးခုေပါင္းၿပီး အလုပ္,လုပ္မွ သာလွ်င္ အာ႐ံု တစ္ခုဆီသို႔ တည့္တာပဲ ရွိတယ္။ ၎အာ႐ံု ဘာျဖစ္ေနတယ္ သူတို႔က မသိၾကဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဒါေသေသ ခ်ာခ်ာ မွတ္ပါ … (မွန္ပါ့)။ အလုပ္သမားမွာ အေရး ႀကီးတယ္။ ဓမၼဒိႏၷာက ေျဖတာပါပဲ တဲ့။
ဒါျဖင့္ သမာဓိ မဂၢင္ သံုးပါး ရွိထိုက္ မရွိထိုက္ … (ရွိထိုက္ပါတယ္ဘုရား)။ သံုးခုေပါင္း မွပဲ ကိစၥတစ္ခု ၿပီးမွာပဲ … (မွန္ပါ့) ။ သံုးခု မေပါင္းလို႔ ရွိရင္ … (မၿပီးပါဘုရား)။ ၀ီရိယကလဲ ပန္းဆြတ္ ပုဂၢိဳလ္မွာ သူမမီေတာ့ ကုန္းေပးရတယ္။ သတိကလဲ ကုန္းေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ကေန ရပ္ၿပီး သကာလ အေပၚတက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ၿငိမ္ဆိမ္မွ၊ သေဘာက်ၿပီလား …. (က်ပါၿပီ)။ အေပၚ တက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ၿငိမ္ဆိမ္ မွသာလွ်င္ လိုရာပန္းကို သူသည္ မီႏိုင္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ပန္းတို႔၏ အေကာင္းအဆိုးကို ေရြးတတ္ သလားလို႔ ေမးတဲ့ အခါ က်ေတာ့ သမာဓိက ပန္းမီတာ ပဲ ရွိတယ္။ အေကာင္းအဆိုး မေရြးတတ္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဘာျဖစ္လို႔ တံုး။ သူက တည္ၾကည္မႈ တစ္ခုသာလွ်င္ ဒီအာ႐ံုရွိရာသို႔ တည့္ေပးတာပဲ ရွိတာပဲ။ သူက ထိုးထြင္းၿပီးသကာလ ေဟာဒါ အျဖစ္ပဲ။ ေဟာဒါ အပ်က္ပဲ။ ေဟာဒါက သခၤါရပဲ။ ေဟာဒါက … (အနိစၥပဲ)။ ဒါေတာ့ သူနဲ႔ မဆိုင္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ သူနဲ႔ မဆိုင္တာကို ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္တံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါက်လို႔ ရွိျဖင့္တဲ့ သူဟာ ပညာ မဂၢင္၏ အကူ အညီပဲလို႔ မွတ္ရမယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ပညာမဂၢင္၏ အကူအညီ ေပးတဲ့ တရားသံုးခု … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ဘာ.. အားေပးပါလိမ့္ … (ပညာမဂၢင္ကို အကူအညီ အားေပးပါတယ္ဘုရား)။ ပညာမဂၢင္ကို အကူအညီ ေပးတဲ့ တရားသံုးခု လုိ႔ မွတ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ ဓမၼဒိႏၷာ သိပါၿပီတဲ့။ သမာဓိ ဆိုတဲ့ ဥစၥာ.. ေၾသာ္ .. သံုးေယာက္ေပါင္းမွပဲ ကိစၥႀကီး တစ္ခုကို တည့္ေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ သတၱိရွိတယ္ ဆိုတာ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ပညာမဂၢင္ ေျပာစမ္းပါဦး ဆိုေတာ့။ အို .. သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ သမၼာသကၤပၸ ေပ့ါ။ ဒါပဲ ေျဖလိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။
ပညာမဂၢင္
သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ သမၼာသကၤပၸ ေပါ့လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ႏို႔.. ဘာျဖစ္လို႔ ပညာတစ္ခုတည္းမွာ သမၼာသကၤပၸက တြဲေနရ ေသးသလဲ လို႔ ေမးဖို႔ အခ်ိန္ ေရာက္လာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ မေရာက္ေသးဘူးလား … (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)။ ေရာက္ေတာ့ကို ဒီလုိပါတဲ့။ ဥပမာမယ္တဲ့ .. ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အေကာင္းအဆိုး ေရြးခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ဥပမာ မ်က္လံုးကေတာ့ ပါ,ပါရဲ ႔တဲ့။ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အေကာင္းအဆိုး ဆိုတဲ့ ဥစၥာကေတာ့ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ လွည့္လွန္ ေပးတဲ့ တရားတစ္ခု အကူအညီ လုိေသးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ ဥပမာမယ္ ဒီကေန မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္တြင္ သိရတယ္။ ဟိုတစ္ဖက္ ဘာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါ့မလား … (မသိပါဘုရား)။ ဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ လွန္ေပးတဲ့ ဥစၥာ မလိုဘူးလား … (လုိပါတယ္ဘုရား)။ လိုတယ္။ ေၾသာ္ ဒီဘက္က တစ္မ်ိဳး ပါလား။ ဒီဘက္က တစ္မ်ိဳးပါလား ဆိုတာလိုပဲ ..တဲ့။ သမၼာသကၤပၸက သူက ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ျမင္ကြင္းကို အကြက္ ေဖာ္ေပး တယ္ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီဘုရား)။ သမၼာသကၤပၸက … (ျမင္ကြင္းကို အကြက္ ေဖာ္ေပးပါတယ္)။
အဲ .. ျမင္ဖို႔ရာ အကြက္ေဖာ္ေပးတယ္။ ျဖစ္တဲ့ အကြကကိုလဲ သူေဖာ္ေပးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ပ်က္တဲ့အကြက္ကိုလဲ … (သူေဖာ္ေပး ပါတယ္ဘုရား)။ သူေဖာ္ေပး တယ္ဆိုေတာ့ သူေဖာ္ေပးတာက ပညာက စိုက္ၿပီး ၾကည့္တာပဲ … (မွန္ပ့ါ)။ သူက တစ္ဖက္တည္း ျပလို႔ ရွိရင္ သူကမွ လွန္ေလွာၿပီး သကာလ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ တို႔ကို အင္း.. ျဖစ္ပံုက တစ္မ်ိဳး၊ ပ်က္ပံုက တစ္မ်ိဳးလို႔ သူကမွ လွန္ေလွာ မျပလို႔ ရွိရင္ ပညာခ်ည္း သက္သက္ကလဲ လွန္ေလွာႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ ပညာကလဲ သူသည္ကား ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒါ ျဖစ္မႈနဲ႔ ပ်က္မႈ။ သူ ျဖစ္မႈ ျပထားရင္ ျဖစ္မႈပဲ ျမင္မွာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ပ်က္မႈ ျပထားရင္ … (ပ်က္မႈပဲ ျမင္မွာပါ ဘုရား)။ ဟိုက လွန္ေလွာေပး တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ သမၼာသကၤပၸ ရွိၿပီ ဆိုမွျဖင့္ ေၾသာ္.. ျဖစ္မႈက ဒီလိုပါလား၊ ပ်က္မႈက ဒီလိုပါလားလို႔ ဟိုက ဖလွယ္ေပးတဲ့ အတိုင္း ဒီကၾကည့္ရတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ အျဖစ္သာ ျမင္၍ အပ်က္မျမင္ေသး။ အပ်က္သာျမင္၍ အျဖစ္ မျမင္ေသး ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ သမၼာသကၤပၸ ညံ့တယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါၾက ပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ အျဖစ္သာ ျမင္၍ အပ်က္ မျမင္ေသးရင္ … (သမၼာသကၤပၸ ညံ့ပါတယ္)။ အပ်က္သာ ျမင္၍ အျဖစ္ မျမင္ေသးရင္ … (သမၼာသကၤပၸညံ့ ပါတယ္ဘုရား)။ သမၼာသကၤပၸညံ့ တယ္။ သမၼာက မွန္ကန္တာ။ သကၤပၸက လွည့္ၿပီး ႀကံစည္ေပးတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ဒီၾကည့္ကြက္ကို ေဖာ္ေပးတာ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒါက စာမွာ လာတဲ့ ဥပမာ။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေပးတဲ့ ဥပမာက ဒီလို မေပးပါဘူးတဲ့။ မ်က္မွန္မွာ ပါ၀ါ Power ထည့္ေပးပါ … (မွန္ပါ့)။ ပါ၀ါ Power ထည့္ေပး လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လူငယ္လိုပဲ သူျမင္လိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့) သေဘာက် ၿပီလား … (က်ပါၿပီ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ လူငယ္လိုပဲ သူျမင္တယ္ ဆိုေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးခ်ည္း သက္သက္ ျမင္သလား။ မ်က္မွန္ အကူအညီ ရမွ သူသည္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သလားဆိုတာ အကဲခတ္ပါ … (မ်က္မွန္အကူအညီ ရမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲ .. မ်က္မွန္ဆိုတဲ့ အကူအညီ ကင္းမဲ့ေနလို႔ ရွိရင္ သူသည္ ျမင္ေတာ့ ျမင္ပါရဲ ႔ ..တဲ့။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါၾက ၿပီလား … (ပါပါၿပီဘုရား)။
ျမင္ေတာ့ … (ျမင္ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ ပါဘုရား)။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ေတာ့ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျမင္ရေအာင္ ကုိယ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ ပါ၀ါ Power သူေပးတဲ့ မ်က္မွန္နဲ႔ ၾကည့္ … (မွန္ပါ)။ ၾကည့္လုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပင္ကိုယ္ ၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုးအတိုင္း ေရွးျမင္တုန္းက ရွိလာတဲ့ မ်က္လံုးအတိုင္း၊ မမြဲခင္က ရွိတဲ့ မ်က္လံုးအတိုင္း သူသည္ကား ဆိုလို႔ရွိရင္ မျမင္ေပဘူးလား … (ျမင္ပါတယ္ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ မ်က္မွန္က သမၼာသကၤပၸနဲ႔ တူတယ္ … (မွန္ပါ)။ မ်က္လံုးက သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ တူတယ္ … (မွန္ပါ)။ မ်က္မွန္နဲ႔ …(သမၼာသကၤပၸနဲ႔ တူပါတယ္ဘုရား)။ မ်က္လံုးနဲ႔ … (သမၼာဒိ႒ိ နဲ႔ တူပါတယ္ဘုရား)။ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ တူတယ္လို႔ မွတ္ထားေတာ့ ေၾသာ္ .. သူတို႔ ႏွစ္ခု ကင္းလို႔ မျဖစ္ပါလား … (မွန္ပါ့)။ ေပၚၾကၿပီလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။ သူတို႔ႏွစ္ခုလဲ … (ကင္းလို႔ မျဖစ္ပါဘုရား)။
တစ္ခုကင္းရင္ ဟိုက ေတာ္႐ံုပဲ ျမင္လိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)။ မ်က္လံုးနဲ႔တူတဲ့ သမၼာဒိ႒ိက ျမင္ကြက္ကို အမ်ားႀကီး ေဖာ္ေပး လုိက္မယ္ဆိုလို႔ ွရွိရင္ ျမင္စရာ ရွိတာ အကုန္ ျမင္မွာပဲ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါႀကပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ျမင္စရာ ရွိတာ အကုန္ မျမင္တဲ့ အခါက်လို႔ ရွိရင္ ဒကာ ဒကာမေတြက သမၼာသကၤပၸ အကူေပးလိုက္။ ၀ိတက္ကို … (မွန္ပါ့)။ ၀ိတက္ ဆိုတာ ႐ႈတဲ့ ဘက္မွာလဲ သူသည္ အားကူ ေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ ဒကာ ဒကာမေတြ ေၾသာ္ ပညာမွာလည္း အကူအညီပါဦးမွ … (မွန္ပါ့)။ သမာဓိမွာလည္း … (အကူအညီ ပါဦးမွပါဘုရား)။ အကူအညီ ပါဦးမွ … တဲ့။ ႏို႔ .. ျပန္လွည့္လိုက္၊ သီလ မဂၢင္က်ေတာ့ သူတို႔ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ သံုးပါး ျပားေနရ သတံုးလို႔ ေမးဖို႔ မလိုဘူးလား … (လုိပါတယ္ ဘုရား)။ အို .. သူတို႔က တစ္ခု လုပ္ေနရင္ ႏွစ္ခု မပါဘူး … (မွန္ပါ့)။
သီလမဂၢင္၏ထူးျခားခ်က္
တစ္ခုလုပ္ေနရင္ … (ႏွစ္ခု မပါ,ပါဘုရား)။ ဘာေၾကာင့္တံုး ဆိုေတာ့ သမၼာ၀ါစာကလဲ မုသာ၀ါဒ, ပိသုဏ၀ါစာ, ဖ႐ုသ၀ါစာ, သမၹပၸလာပ၊ လိမ္လည္ ေကာက္က်စ္မႈ ၾကဥ္ေရွာင္တယ္။ ၾကမ္းတမ္းမႈကို ၾကဥ္ေရွာင္တယ္။ ရယ္ေမာစရာ ေျပာဆိုမႈကို ၾကဥ္ေရွာင္တယ္၊ မဟုတ္ဘူးလား … (မွန္ပါ့)။ အင္း ..သူၾကဥ္ေရွာင္ပံုကတျခား … (မွန္ပ့ါ)။ သမၼာ၀ါစာက ၀စီကံ ေလးပါးသာ သူ ၾကဥ္ေရွာင္တယ္။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ သမၼာကမၼႏ ၱကလဲ ကာယကံ သံုးပါး ၾကဥ္ေရွာင္တယ္ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ျပဳလုပ္တာကိုက တစ္မ်ိဳးစီ ျပဳလုပ္ၾကတယ္ … (မွန္ပ့ါ)။ အဲဒီေတာ့ တစ္ခု လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို တစ္ခုက ၀င္ခြင့္ မရဘူး … (မရပါဘုရား)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ တစ္ခု လုပ္ေနတဲ့ အတြက္ကို … (တစ္ခုက ၀င္ခြင့္မရပါ ဘုရား)။ အဲ .. သမၼာကမၼႏ ၱ လုပ္ေနတဲ့ ပါဏာတိပါတ, အဒိႏၷာဒါန, ကာေမသု မိစာၦစာရ ဆိုတဲ့ သူ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနတုန္းကို သမၼာ၀ါစာက ၾကဥ္ေရွာင္စရာ တရား မပါျပန္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ပါေသးရဲ ႔လား … (မပါ,ပါဘုရား)။ သမၼာ၀ါစာ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနတုန္းကို သမၼာကမၼႏ ၱ ၾကဥ္ေရွာင္ စရာက ပါရဲ ႔လား … (မပါ,ပါဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔က နဂိုကိုက ကာယကံ, ၀စီကံ, မေနာကံ ျဖစ္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ သူတို႔က နဂိုက ဘာျဖစ္ေန သတံုး … (ကာယကံ, ၀စီကံ, မေနာကံ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား)။ ကာယကံ, ၀စီကံ, မေနာကံ ျဖစ္ေနေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္ပံု တူ လို႔သာ သီလလို႔ နာမည္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အလုပ္ မတူဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ေတာ့ျဖင့္ မဂၢင္ ရွစ္ပါးထဲမွာ သူတို႔ သည္ကားလို႔ ဆိုရင္ ေလာကီမဂၢင္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ တစ္ခါတေလ ငါးပါး၊ တစ္ခါတေလ ေျခာက္ပါး … (မွန္ပါ့)။ ေျခာက္ပါး ဆိုလုိ႔ ရွိရင္ သမၼာကမၼႏ ၱ ၀င္လာလို႔ရွိရင္ ဟိုႏွစ္ခုက ထြက္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာ ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ သမၼာကမၼႏ ၱ ၀င္လာလို႔ ရွိရင္ ဟိုႏွစ္ခု ထြက္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာ ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ သမာဓိနဲ႔ ပညာကေတာ့ တြဲ၀င္မယ္ဆို ၀င္ႏိုင္တယ္ … (မွန္ပါ့တရား)။ သီလမဂၢင္ သံုးပါးကေတာ့ တစ္ခုစီသာ ၀င္ေနေတာ့ ၿမဲရဲ ႔လား … (မၿမဲပါဘုရား)။ မၿမဲေတာ့ကိုတဲ့ သူတို႔က ကာယကံ ၾကဥ္ေရွာင္ေနရင္ ၀စီကံ, မေနာကံက မပါ ျပန္ဘူး။ မေနာကံ ၾကဥ္ေရွာင္ေနျပန္ေတာ့လည္း ကာယကံ, ၀စီကံက မပါျပန္ဘူး။ ပါၾကရဲ ႔လား … (မပါ, ပါဘုရား)။ မပါေတာ့ သူတို႔သည္ မၿမဲတဲ့ တရားေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ကေတာ့ျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အကူအညီ ေပးတယ္လို႔ မရွိဘူး …. (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ … (အကူအညီ ေပးတယ္လို႔ မရွိပါ ဘုရား)။ ေအး .. တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါး အကူအညီ ေပးတယ္လို႔ မရွိဘူး.. တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ကိုတဲ့ ဘာလို႔ အကူအညီ မေပးႏိုင္သတံုး ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္က ပန္းထိမ္တတ္တယ္။ တစ္ေယာက္ ယကၠန္း တတ္တယ္။ မဟုတ္ဘူးလား … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ တစ္ေယာက္က စက္ေမာင္းတတ္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ အကူအညီ ေပးၾက မလဲ … (မေပးႏိုင္ပါဘုရား)။ မေပးႏိုင္ဘူး။ ပန္းထိမ္သမားကို စက္ေမာင္းသမားက အကူအညီ ေပးရမွာကလည္း တျခားစီ … (မွန္ပါ့)။ စက္ေမာင္းသမားက ယကၠန္းခတ္ေနတဲ့ လူကို ပိုးမွ်င္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ေဖာက္ျပန္ ေနတာေတြ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ အကူအညီ ေပးရ မတံုး … (မေပးႏိုင္ပါဘုရား)။ အဲ… သူတို႔ ကလဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အကူအညီ မရိွဘူးတဲ့။ တစ္ေယာက္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ရွိရင္ ႏွစ္ေယာက္က ထိုင္ၾကည့္ေနတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ မဆိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ သည္ကားလို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ သီလမဂၢင္ေတာ့ ေခၚရပါတယ္ ..တဲ့။ ေခၚတာေတာ့ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ေခၚရသတံုး။ ၾကဥ္ေရွာင္တာေလး တစ္ခုပဲ တူတယ္။ အလုပ္က မတူဘူး … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အဆံုးမွာေတာ့ သြားတူတယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ အင္း.. မေနာကံ ၾကဥ္ေရွာင္တယ္။ ကာယကံ ၾကဥ္ေရွာင္တယ္။ ၀စီကံ ၾကဥ္ေရွာင္တယ္ ဆိုေတာ့ ၾကဥ္ေရွာင္ ပံုကေလး တစ္ခုပဲ တူတယ္ … (မွန္ပါ့)။ အလုပ္,လုပ္ေနတာက … (မတူပါဘုရား)။ မတူဘူးဆိုတာ ေသခ်ာ ၾကပလား … (ေသခ်ာပါၿပီ)။ အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနတဲ့ အခါမွာ သူတို႔ဟာက မပါႏိုင္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။ သူတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ မပါႏိုင္သတံုး ဆိုရင္ တစ္ခုပါလို႔ ရွိရင္ ႏွစ္ခု ထြက္သြားတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ ႏွစ္ခုစလံုး ၿပိဳင္၀င္တယ္လို႔ သူတို႔က မရွိဘူး။ ၀ိပႆနာ ႐ႈေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ … (မွန္ပါ)။ သေဘာပါၾက ပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။
ဘယ္က်မွ ၿပိဳင္၀င္မွာတံုး
ဒါျဖင့္ ဘယ္က်မွ ၿပိဳင္၀င္မွာတံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ တစ္ခါတည္း နိဗၺာန္ အာ႐ုံ ျပဳေတာ့မွပဲ ၿပိဳင္၀င္လာတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ႏို႔မဟုတ္ လို႔ရွိရင္ ၿပိဳင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ၀င္ဘူး ဆိုတာ မွတ္ထားပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီး ေျပာေနတယ္။ ဒကာ ဒကာမေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလ ကေတာ့ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုေတာ့ ဆိုတာပဲ။ အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိ ဆိုတာပဲ။ မုသာ၀ါဒါေ၀ရမဏိ ဆိုတာပဲ။ ကာယကံလည္း ေဆာက္တည္တယ္။ ၀စီကံလည္း ေဆာက္တည္တယ္။ မေနာကံ ကေတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆာက္တည္ရာ မရလို႔ ထားပါေတာ့။
သီလမၿမဲတာ အလုပ္မတူလို႔
အဲဒါေၾကာင့္ သီလဟာ မၿမဲဘူးဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ အလုပ္မတူ လို႔ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ရွင္းထားၾက … (မွန္ပါ့)။ အလုပ္က … (မတူလို႔ပါဘုရား)။ မတူဘူး။ ကာယကံ ၾကဥ္ေရွာင္တာနဲ႔ ၀စီကံ ၾကဥ္ေရွာင္တာနဲ႔ဟာ ဦးသံဒိုင္ တျခားစီ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔သည္ အနိယတ ေစတသိက္လို႔ သၿဂဳႋလ္မွာ ေရးတယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့) ။ ၀ိရတီေစတသိက္ လို႔လဲ ေရးတယ္။ အနိယတ ေစတသိက္ ဆိုတာ တစ္ခု၀င္ရင္ တစ္ခု မရွိဘူးေဟ့။ မၿမဲဘူးကြ … (မွန္ပါ့)။ ၀ိရတီေစတသိက္ ဆိုတာကေတာ့ ေပါင္းၿပီး ေခၚလိုက္တာ။ အကုန္ ၾကဥ္ေရွာင္တဲ့ တရားေတြ ကြတဲ့ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။ ဒါျဖင့္ ေၾသာ္ ..သူတို႔ ကေတာ့ျဖင့္ ထြက္၀င္ေပမယ့္ မဂ္အစစ္ ရမွပဲ ၿပိဳင္၀င္မွာပဲ ဆိုတာ ေစာေစာစီးစီး မွတ္ထားပါ … (မွန္ပါ့)။ မဂ္ရလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတလဲ မလြန္က်ဴး၊ မုသာ၀ါဒလဲ မလြန္က်ဴး၊ မိစာၦဒိ႒ိ ဆိုတာလဲ မလာေတာ့ဘူး။ သူက ပါဏာတိပါတ, အဒိႏၷဒါန, ကာေမသုမိစာၦစာရ ကာယကံသံုးပါး။ မုသာ၀ါဒ, ပိသုစ၀ါစာ, ဖ႐ုသ၀ါစာ, သမၹပၸလာပ ၀စီကံ ေလးပါး … (မွန္ပါ့)။ မေနာကံ ကေတာ့ျဖင့္ အဘဇၥ်ာ, ဗ်ာပါဒ, မိစာၦဒိ႒ိ ဒါ မေနာကံ သုံံးပါး … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႔ည ရွင္းရွင္းကေလး ေျပာလိုက္ေတာ့ သေဘာပါတဲ့ လူေတြ အားလံုးပဲ နားေထာင္ၾကပါ။ မိစာၦဒိ႒ိ တစ္လံုးပယ္လိုက္လို႔ ရွိရင္ အကုန္ သီလလဲ လံုသြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သမာဓိေကာ … (လံုသြားပါတယ္)။
ေၾသာ္..ဒါျဖင့္ ကာယကံလဲ လံုတယ္။ ၀စီကံလဲ လံုတယ္။ မိစာၦဒိ႒ိ တစ္လံုး ပယ္လိုက္တာနဲ႔ အဘိဇၥ်ာ, ဗ်ာပါဒ ေတြလဲ လံုဆိုေတာ့ သမၼာဒိ႒ိ မျဖစ္လာ သေရြ ႔ ကာလပတ္လံုး ဟာျဖင့္ သီလလဲ မၿမဲဘူး…(မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား… (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ သမၼာဒိ႒ိ မျဖစ္လာ ေသးသေရြ ႔ကာလပတ္လံုး … (သီလလဲ မၿမဲပါဘုရား)။
ဒိ႒ိပယ္ႏိုင္မွ သီလၿမဲတယ္
ကဲ.. သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္သြားၿပီ။ အစစ္ ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သီလဟာ ၿမဲၿပီ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာတဲ့ အတိုင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္စဥ္ အတိုင္း ဒိ႒ိ ပယ္ႏိုင္ရင္ သီလၿမဲတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ မပယ္ႏိုင္ေသးရင္ … (သီလမၿမဲပါဘုရား)။ ဒိ႒ိဟာ သီလ ပ်က္ေစတာလဲ ဒိ႒ိပဲ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)။ သမာဓိ ပ်က္ေစတာလဲ … (ဒိ႒ိပါဘုရား)။ ၀ိပႆနာ ပ်က္ေစတာလဲ … (ဒိ႒ိပါဘုရား) ။ ဒိ႒ိပဲ။ ေသာတာပန္တည္ သြားေတာ့ ၊ ဒိ႒ိတစ္လံုးပယ္ရင္ ၀ိစိကိစာၦ အလုိလို သြားတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)။ အဲဒီေတာ့ သူ တစ္လံုး ပယ္လိုက္လို႔ ရွိရင္ သီလကလဲ ၿမဲတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သမာဓိကလည္း … (ၿမဲပါတယ္ဘုရား)။ ပညာကလည္း … (ၿမဲဲပါတယ္ ဘုရား)။
ပညာဆိုေတာ့ သူက သမၼာဒိ႒ိ ၀င္လာကတည္းက မိစာၦဒိ႒ိ ကလည္း ေျပးရတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါၾက ပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။ ေၾသာ္..ဒါျဖင့္ မဂၢင္ ရွစ္ပါးမွာ ငါတို႔သည္ကား လို႔ ဆိုရင္ျဖင့္ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း မွာျဖင့္ ဒီ ဒိ႒ိ မျပဳတ္သေရြ ႔ ကာလပတ္လံုး ဘယ္သီလ မွလဲ အားကိုးလို႔ မရေသးပါ ကလား … (မွန္ပါ့)။ ေပၚလာတယ္ … (ေပၚပါတယ္ ဘုရား)။ ဘယ္သီလမွ … (အားကိုးလို႔ မရေသးပါ ဘုရား)။ အားကိုးလို႔ မရဘူး။ ပ်က္ႏိုင္တာ ခ်ညး္ပဲ… (မွန္ပါ့)။ မိစာၦဒိ႒ိ ရွိေနရင္ …(ပ်က္စီးႏိုင္ တာခ်ည္းပါဘုရား)။ ပ်က္စီး ႏိုင္တာခ်ည္း ပဲ ဆိုေသာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ အေသအခ်ာ မွတ္ပါတဲ့။ သီလ ၀ိသုဒၶိ ျဖစ္႐ံုနဲ႔ ဘာမွ မလံုေလာက္ ေသးဘူး ဆိုတာ မွတ္ထားရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ လံုေလာက္ လုိ႔ ရွိရင္ ဒိ႒ိ ၀ိသုဒၶိလို႔ ေနာက္ထပ္ ဘုရား ေဟာဖို႔ မလိုဘူး … (မွန္ပါ့)။ လုိေသးသလား … (မလိုပါဘုရား)။ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။ သီလ၀ိသုဒၶိ ၿပီးေတာ့ ဒိ႒ိ ၀ိသုဒၶိ ဘုရားေဟာတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔ ေဟာပါလိမ့္။ အို ..ငါ ေဟာရမယ္ ကြတဲ့။ ဒီဟာ က်င့္စဥ္တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)။ သီလ ၀ိသုဒၶိၿပီးရင္ ဘာေဟာ ရမတံုး … (ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိ ေဟာ ရပါမယ္ဘုရား)။ ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိ ေဟာရမယ္တဲ့။ ဘာ ေၾကာင့္တံုး ဆိုေတာ့ သီလ၀ိသုဒၶိနဲ႔က ဘာမွ အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္တဲ့ တရားက မပါ ေသးဘူးကြ တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိက က်န္ေနေသးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိေၾကာင့္ အပါယ္ က်ရတာကိုး..။
ဧရကပတၱ နဂါးႀကီး
ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိကို ဦးသံဒိုင္ တက္ရလိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)။ မတက္ရင္ … (မျဖစ္ပါဘုရား)။ မျဖစ္ဘူး ..တဲ့။ ဟို ..ဧရကပတၱ တို႔ ၾကည့္ပါလား။ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေသာင္း ရဟန္းတရား ျဖဴစင္ပါတယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ သို႔ေသာ္လည္း ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေတာ့ကို ခုနင္က သံသယကုကၠဳစၥ က ေနၿပီးေတာ့ တိရစာၦန္ဘံု တြန္းခ်လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ တြန္းခ်လိုက္တယ္။ ဒါ..ဒိ႒ိမျပဳတ္လို႔ …(မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ မျပဳတ္တဲ့အတြက္ နဂါး ျဖစ္ရ ရွာတယ္။ တိႆရဟန္းႀကီး သန္းျဖစ္ရတယ္။ ဒါ ဒိ႒ိ မျပဳတ္လို႔ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိသာ ျပဳတ္ရင္ သန္းျဖစ္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး … (မရွိပါဘုရား)။ မရွိဘူးတဲ့။ ႏို႔.. သီလ မရွိဘူးလား ဆိုေတာ့ သီလေတာ့ သူ အႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္း ႀကိဳးစားထားတာ … (မွန္ပါ့) သို႔ေသာ္ ဒိ႒ိက မျပဳတ္ေသးေတာ့ ၀ိစိကိစာၦ ကုကၠဳစၥေတြက လာေတာ့ တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ သူ႔ အေဖာ္ေတြကိုး … (မွန္ပါ့)။ အဲဒါ ဒိ႒ိရွိလို႔ ဒါေတြလာတာ …(မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိမရွိရင္ … (မလာပါဘုရား)။
သီလနဲ႔ စိတ္မခ်ရေသး
အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ ယေန႔ အေရးတႀကီး ေျပာလာတာက ဒကာ ဒကာမတို႔ ဒိ႒ိ ျဖဳတ္ၾကေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ သီလနဲ႔ စိတ္မခ်ရေသးဘူး … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ သီလနဲ႔ … (စိတ္မခ် ရေသးပါ ဘုရား)။ အႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္း အားထုတ္ ထားတဲ့ သီလဟာ ဒိ႒ိ ရိွေနတာနဲ႔ ဦးသံဒိုင္ ခုနင္က နဂါးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘုရား ေက်ာင္းေတာ္မွာ ေနတဲ့ တိႆရဟန္းႀကီးဟာ တစ္ခါတည္း ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသး တာနဲ႔ စုေတသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း သန္း သြားျဖစ္တယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ မျဖစ္ဘူးလား … (ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။ ဒါေတြကို ေထာက္ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခါ က်ေတာ့ ေၾသာ္ … စတူဟာ ပါေယဟိစ ၀ိပၸမုေတၱာ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္တယ္ ဆိုတာ ဒိ႒ိ ျပဳတ္မွ ပါလား … (မွန္ပါ့)။ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။ အပါယ္ေလးပါး လြတ္ဖို႔ဆိုတာ … (ဒိ႒ိျပဳတ္မွ ပါ)။ ဒိ႒ိ မ်ိဳးေစ့လို႔ ဘုန္းႀကီးက ေန႔တိုင္း လိုလို ေျပာတဲ့ဥစၥာက ခင္ဗ်ားတို႔ ရွင္းသြားၿပီ … (ရွင္းသြားပါၿပီ)။ ရွင္းသြားၿပီတဲ့။
သကၠာယဒိ႒ိ အရင္ခြာ
ဒါျဖင့္ ဒီ့ျပင္ အလုပ္တဲ့။ ဘယ္ အလုပ္ကို တို႔ ပိုမိုၿပီး အေရးတႀကီး ခြာရမလဲ၊ ရွင္းရမလဲ လို႔ ေမးလို႔ ရွိရင္ ဒိ႒ိပဲ … (မွန္ပါ့)။ သကၠာယဒိ႒ိ၊ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ ဘုရား)။ သကၠာယဒိ႒ိ ခြာၿပီးလို႔ ရွိရင္ သႆတ ဥေစ ၦဒလဲ မလာဘူး … (မွန္ပါ့)။ သေဘာ ပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ သကၠာယ မျပဳတ္ေသး လို႔ရွိရင္ ပြားလာတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ သႆတ ရင္လဲ လာပစ္လိုက္တာပဲ။ ဥေစ ၦဒရင္ေကာ … (လာပါတယ္ဘုရား)။ ဒါ ဘယ္သူက မူတည္လိုက္ တာတံုး … (သကၠာယက မူတည္ တာပါဘုရား)။ ဒြါသ႒ိ ဒိ႒ိေယာ ဥပၸဇၨမာနာ သကၠာယဒိ႒ိ ပမုေခေန၀ ဥပၸဇၨႏိ ၱ တဲ့၊ အ႒ကထာက … (မွန္ပါ့)။ ဒြါသ႒ိ ဒိ႒ိေယာ ေျခာက္ဆယ့္ ႏွစ္ ပါးေသာ ဒိ႒ိတို႔သည္၊ ဥပၸဇၨမာနာ ျဖစ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္၊ သကၠာယ ဒိ႒ိ ပမု ေခေန၀ သကၠာယ ဒိ႒ိ အဦး ရွိသျဖင့္ သာလွ်င္၊ ဥပၸဇၨႏိ ၱ ျဖစ္ကုန္၏..တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ ေျခာက္ဆယ့္ ႏွစ္ပါးေသာ ဒိ႒ိဟာ သူရွိလို႔ ျဖစ္လာတာ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
အေရးႀကီးတာသူ
ေျခာက္ဆယ့္ ႏွစ္ပါးေသာ ဒိ႒ိတို႔သည္ … (သကၠာယဒိ႒ိေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္)။ ေအး..ဒါေၾကာင့္ ဒြါသ႒ိ ဒိ႒ိေယာ ဥပၸဇၨမာနာ သကၠာယဒိ႒ိ ပမုေခေန၀ ဥပၸဇၨႏိ ၱ သကၠာယ ဒိ႒ိ ေခါင္းေဆာင္ ရွိမွ ျဖစ္တယ္ကြ .. တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ သီလကေလး ေဆာက္တည္ယံုနဲ႔ ၀မ္းထဲလဲ ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးေတာ့ ေၾသာ္ … ငရဲ မ်ိဳးေစ့ ငါ့၀မ္းထဲ ရိွေသး တယ္မွတ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါၾကပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဒါန ျပဳ႐ံုနဲ႔ ၀မ္းထဲလဲ သကၠာယ ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးရင္ ငါ့ ၀မ္းထဲ ငရဲ မ်ိဳးေစ့ ရိွေသးတယ္မွတ္ … (မွန္ပါ့)။ ျပဳတ္ပလား ၊ ငရဲမ်ိဳးေစ့ … (မျပဳတ္ေသးပါ ဘုရား)။ မျပဳတ္ေသး ေတာ့ကို မထမမဂ္မွာ အ႒ကထာ ဆရာမ်ား ဖြင့္တာ သိပ္ေကာင္းတယ္. ပထမမဂ္ ဟာကြာ … ဘာေၾကာင့္ နိဗၺာန္ရတယ္ ဆိုတာ ငါ ရွည္ရွည္ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒိ႒ိ ျဖဳတ္လို႔ ရသြားတာေဟ့ … (မွန္ပါ့)။ ကဲ ..မရွင္းၾက ေသးဘူးလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ ပထမ မဂ္ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ရသတံုး … (ဒိ႒ိ ျပဳတ္လို႔ ရပါတယ္ ဘုရား)။ ပထမ မဂ္ ရျခင္း၏ အေၾကာင္း ဟာျဖင့္ ဒီ့ျပင္ ဟာေၾကာင့္ ရတယ္ မင္းတို႔ မယူနဲ႔တဲ့။ ဒိ႒ိနိေရာေဓာ နိဗၺာန္ ပဲကြတဲ့ … (မွန္ပါ့့)။ ဒိ႒ိ ခ်ဳပ္လို႔ ရသြားတာ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ မခ်ဳပ္ရင္ … (မရပါဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ထပ္ျပန္ တလဲလဲ ေျပာတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ မယူဘဲနဲ႔ ေၾသာ္ .. အေရးႀကီးတာ သူပါလား ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ပါ … (မွန္ပါ့)။ ဘယ္လို မွတ္ၾကမယ္ … (အေရးႀကီးတာ သူပါဘုရား)။ အေရးၾကီးတာ သူပါလား။ သူ မျပဳတ္ေသး သေရြ ႔ ကာလ ပတ္လံုးျဖင့္ အင္း .. ငါ့သီလ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးကိုပဲ ငါ့ အားကိုး ရွိၿပီ ဆိုတာ မ်ိဳးကို မယူပါနဲ႔ … (မွန္လွပါ)။ ငါ့့ ဒါန အေတာ္ ခရီးေပါက္ေနၿပီလို႔ သူမျပဳတ္ဘဲနဲ႔ မယူလိုက္ပါနဲ႔ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ တစ္ေန႔က ေျပာသလိုပဲ ေကာင္းကင္ပ်ံတက္တဲ့ ငွက္ အဆိပ္ပါသြားရင္ ျပန္က်မယ္လို႔ … (မွန္ပါ)။ လန္႔ပ်ံ သာပ်ံမယ္။ အက် မလြတ္ဘူး … (မွန္လွပါ)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ လန္႔ပ်ံေတာ့ … (အက် မလြတ္ပါ)။ ျမားကေလးနဲ႔ ပစ္လိုက္တဲ့ အခါ အဆိပ္ကေလးက ထိသြားေတာ့ လန္႔ေတာ့ ပ်ံႏိုင္တာေပါ့။ အဆိပ္ ကေလးက ျပန္႔မွ မျပန္႔ ေသးဘဲ … (မွန္ပါ့)။ မျပန္႔တဲ့ အခ်ိန္ ပ်ံႏိုင္တယ္။ ျပန္႔တဲ့ အခ်ိန္ ျပန္က်မယ္။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ ဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘာကို အေရးတႀကီး ျဖဳတ္ရမယ္ဆိုတာ … (သကၠာယဒိ႒ိ အေရးတႀကီး ျဖဳတ္ရ ပါမယ္ ဘုရား)။ သကၠာယဒိ႒ိ အေရး တႀကီးျဖဳတ္ … (မွန္ပါ့)။
သကၠာယဒိ႒ိ ျဖဳတ္နည္း
သကၠာယဒိ႒ိျဖဳတ္နည္းက တစ္ခုေသာ ဓမၼကေလး ေပၚလာလို႔ ရွိရင္ အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱေတြပဲ။ ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီလို ခင္ဗ်ားတို႔ သူ အနိစၥ ျပလို႔ ေၾသာ္ ... ဒါေၾကာင့္ မာနစင္ ရတယ္။ ဒုကၡျပရင္ ေလာဘစင္တယ္။ အနတၱ ျပရင္ ဒိ႒ိစင္တယ္။ သေဘာက် ၿပီလား … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ သူျပဳတ္သြား လို႔ရွိရင္ ပပဥၥက ျပဳတ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ သကၠာယ ဒိ႒ိ ျပဳတ္သြားရင္ … (ပပဥၥျပဳတ္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲ .. ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ႐ႈႏိုင္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ျဖစ္ပ်က္ တရားေတြကို ငါ့ ကိုယ္လဲ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဟာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဥစၥာလဲ မဟုတ္ဘူး ႐ႈႏိုင္ရမယ္။ ႐ႈႏိုင္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒါ သပၸဳရိသာနံံ အဒႆာ၀ီ ဆိုတဲ့ အတိုင္း သူေတာ္ေကာင္းကို မျမင္ေသးဘူး ဆိုျငား ေသာ္လဲ ဒီလို ႐ႈတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား ျမင္သြားၿပီ … (မွန္ပါ့)။ ေပၚၾကၿပီလား … (ေပၚပါၿပီ ုဘုရား)။ သူေတာ္ေကာင္း တရား ျမင္သြားပါၿပီတဲ့။ ဒါျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ တရားကျဖင့္ မရွိဘူး ဆိုတဲ့ ဥစၥာ သူ ျဖဳတ္ၿပီးလို႔ ရွိရင္လဲ ဥပမာ … ဦးသံဒိုင္တုိ႔ မွတ္စရာက ခင္ဗ်ားတို႔ အိပ္ေန၊ သု႔ကို တကယ္သာ မဂ္နဲ႔ ျဖဳတ္ၿပီး သကာလ အိပ္သာေနေတာ့ သူမရွိလို႔ ရွိရင္ အထက္ နိဗၺာန္ကို တားမည့္ တရား ကို မရွိဘူး … (မရွိပါဘုရား)။
အထက္နိဗၺာန္ေတြကို … (တားမည့္တရား မရွိပါဘုရား)။ သကဒါဂါမ္ျမင္တဲ့ နိဗၺာန္၊ အနာဂါမ္ ျမင္တဲ့ နိဗၺာန္၊ ရဟႏာၱျမင္တဲ့ နိဗၺာန္၊ နိဗၺာန္ကလည္း ရွိေသးတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီ နိဗၺာန္ေတြကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မတားဘူး။ သူ႔ဟာသူပဲ တက္သြား တာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ကိုယ္ကလည္း အားထုတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကလဲ ေပၚလာတာပဲ။ မေပၚပါနဲ႔ ဆိုလို႔ မရဘူး။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ ၿပီးသား လူက … (မွန္ပါ့)။ သူ႔ဟာသူ ေပၚသြားတာ။ အထက္မဂ္ ေတြကို၊ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကို အထက္မဂ္ ရေၾကာင္း တရား ေဟာပါဦးလို႔ မလိုဘူးတဲ့။ ဒိ႒ိျပဳတ္ ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘာျဖစ္လို႔တံုး။ ေသာတာပတၱိမဂ္သာ ရျခင္း၏ အေၾကာင္း ေလးပါး ေဟာတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ သကဒါဂါမိမဂ္ ရျခင္း၏ အေၾကာင္းေလးပါးလို႔ ဘုရားက မေဟာေတာ့ ပါဘူး… (မွန္ပါ့)။ အနာဂါမိမဂ္ ရျခင္း၏ အေၾကာင္း၊ ရဟႏာၱျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း …(ေလးပါးလို႔ မေဟာပါ ဘုရား)။ အဲ … ေသာတာပန္ ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသာ ေလးပါး ေဟာပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ေသာတာပန္ ျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းေလးပါး
သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းရမယ္။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ တရားနာ ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ႏွလံုးသြင္း ေကာင္းရ မယ္ … (မွန္ပါ့)။ အပ်က္နဲ႔ မဂ္နဲ႔ ကိုက္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒါ ဘယ္မွာ ေဟာတာတံုး။ ေသာတာပန္ တည္ျခင္း အေၾကာင္း ေဟာတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သကဒါဂါမ္ တည္ျခင္း၏ အေၾကာင္း ငါ မေဟာပါဘူးတဲ့ … (မွန္ပါ့)။ အနာဂါမ္ တည္ျခင္း အေၾကာင္း … (မေဟာပါဘုရား)။ ရဟႏာၱ ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း … (မေဟာပါ ဘုရား)။ ေလးပါးရွိ ေသးတယ္ကြ။ ေလးပါး ရွိေသးတယ္ကြနဲ႔ ထပ္ထပ္ မလာဘူး … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ လာရဲ ႔လား … (မလာပါ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ေသာတာပန္ တည္တာ ကလဲ ဒိ႒ိ ျပဳတ္လို႔ တည္တာ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ရင္ ယေန႔ ထူးထူးျခားျခား မွတ္ပါ၊ ၀ိစိကိစာၦ မက်န္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ရင္ … (၀ိစိကိစာၦ မက်န္ပါ ဘုရား)။ အဂၤုတၱိဳရ္မွာ ေသေသ ခ်ာခ်ာ လာတယ္။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ၀ိစိကိစာၦ မက်န္ပါ ဘူး တဲ့။ စာမွာသာ ေရးထားတာပါတဲ့။ ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ ၀ိစိကိစာၦ အလိုလို ျပဳတ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာ ပါ,ပလား … (ပါ,ပါ ၿပီဘုရား)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ရင္ … (၀ိစိကိစာၦ အလိုလို ျပဳတ္ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲ.. ၀ိစိကိစာၦ အလိုလို ျပဳတ္တယ္လို႔ မွတ္ထားလိုက္ ပါဆိုေတာ့ ေၾသာ္.. ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိ ျပဳတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ အထက္ က်င့္စရာ ဘယ္ႏွစ္ပါး ရွိေသးသတံုးလို႔ မေမးနဲ႔ေတာ့ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္တယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ သူ႔ဟာသူ ႏိႈးေဆာ္ သြားတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ရဲရင့္သြားတယ္
ကဲ ...တစ္ခါ ေ၀သာရဇၨပေတၱာ .. ဆိုတဲ့ ဥစၥာက ရဲရင့္ သြားတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ က်ေတာ့လဲ သူသည္ အထက္မဂ္, အထက္ဖိုလ္သာ လဲေလ်ာင္းရာ ရွိေတာ့တယ္ ဆိုတဲ့ ဥစၥာက ဘုရားက ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ရင္ အထက္မဂ္, အထက္ဖိုလ္သာ သူရဖို႔ ရွိေတာ့တယ္။ မရပါနဲ႔ လို႔ တားရင္ေကာ … (မရပါဘုရား)။ မရဘူးတဲ့။ ဒါျဖင့္ နဂို တားထားတာ ဒိ႒ိပဲ … (မွန္ပါ့)။ မေပၚ ေသးဘူးလား … (ေပၚပါၿပီ ဘုရား)။ နဂို တားထားတာ … (ဒိ႒ိပါ ဘုရား)။ ကဲ ..အားလံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ ဒိ႒ိ အေရးႀကီးပံုကို မဂ္ေလးပါးနဲ႔ ဆင္ျပလိုက္ေတာ့မွ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒိ႒ိ ပယ္ၿပီးသား ျဖစ္ေတာ့ အထက္မဂ္သာ လဲေလ်ာင္းရာ ရွိေတာ့ တယ္လို႔ ဘုရားက ေဟာ လိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေသာတာပန္ တည္ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္မ်ား … (အထက္မဂ္သာ လဲေလ်ာင္းရာ ရွိပါ ေတာ့တယ္ဘုရား)။ အထက္မဂ္သာ ရဖို႔ ရွိေတာ့တယ္ ေျပာတာ။ စာလိုသံုးလို႔ လဲေလ်ာင္းရာ ရွိေတာ့ တယ္ေျပာ ေနတာ … (မွန္ပါ့)။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆိုေတာ့ သူဟာ အထက္မဂ္ သာလွ်င္ သြားဖို႔ ရွိေတာ့တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ျခင္းသည္ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္မို႔ ရဲ,ရဲ တင္းတင္း ေဟာတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ရွင္းၾကပလား … (ရွင္းပါၿပီ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဘာ အေရးႀကီး ပါလိမ့္ … (သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္ဖို႔ အေရး ႀကီး ပါတယ္ ဘုရား)။ ေအး.. သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သကၠာယ ဒိ႒ိ ျပဳတ္လို႔ ရွိရင္ သကဒါဂါမ္ ျဖစ္ရ ပါလို၏ ဆုမေတာင္းနဲ႔ … (မွန္ပါ့)။ အနာဂါမ္ ျဖစ္ရ ပါလုိ၏… (ဆုမေတာင္း ရပါဘုရား)။ ဆုမေတာင္းနဲ႔ ဒီမဂ္က ေဆာင္သြားလိမ့္မယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရဟႏာၱ ျဖစ္ေအာင္လည္း သူပဲ ေဆာင္ေတာ့မယ္..။
၀ါသာခါ ခုႏွစ္ဘ၀
ဒါျဖင့္ မဂ္ ေလးခု စလံုးမွာ ဒကာ ဒကာမတို႔ တားႏိုင္တာ ကျဖင့္ ဒိ႒ိပဲ … (မွန္ပါ့)။ မဂ္ေလးခု စလံုး တားႏိုင္တာ … (ဒိ႒ိပါ ဘုရား)။ သူ႔လဲ ပယ္ ၿပီးပါေရာ အထက္မဂ္ေတြ အတြက္ တရားအားထုတ္စရာ၊ ပယ္စရာ၊ ဒီ့ျပင္ ဟာေတြကို ရပ္နားၿပီး သကာလ ကိုယ္ေနခ်င္သလို ေနတန္ ေနရမယ္။ ေနာက္ဆံုးပိတ္တစ္ေန႔ ေနလို႔ မရတဲ့ဆီ ျပန္ေရာက္တယ္… (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါ ပလား … (ပါ,ပါၿပီ)။ ၀ိသာခါ ကိေလာ ထူေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မို႔ ခုနစ္ဘ၀ ကေန ခုနစ္ဘ၀ထက္ ပိုေနလို႔ ရေသး သလား ဆိုေတာ့ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္မို႔ ေနလို႔ကို မရဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါ ၿပီဘုရား)။ ေကာင္းၿပီ ..၊ ဒါျဖင့္ ဘာအေရး ႀကီးသတံုး … (ဒိ႒ိျပဳတ္ဖို႔ အေရး ႀကီးပါတယ္ ဘုရား)။ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ေပၚလာၾကၿပီ … (ေပၚလာပါၿပီ ဘုရား)။ ေကာင္းၿပီ ..၊ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ခ်င္လို႔ ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ လြယ္ပါတယ္။ ပရမတ္ ေတြ႔တိုင္း, ေတြ႔တိုင္း ေၾသာ္ .. ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ႐ႈ,႐ႈေပး … (မွန္ပါ့)။ ပရမတ္ကေလး တစ္ခု ေတြ႔တိုင္း, ေတြ႔တိုင္း … (ငါ့ကုိယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ႐ႈေပးရ ပါမယ္ ဘုရား)။ အဲ.. ငါ့ကိုယ္ ဆိုတာ တဏွာ၊ ငါ့ဟာ ဆိုတာ မာန၊ ငါ့ဟာ မထိနဲ႔ လာတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ မာန ေျပာလိုက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ငါ့ဥစၥာ ဆိုတာက တကယ္ သိမ္းပိုက္ တာမို႔ ဒိ႒ိ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ တစ္ခုေသာ တရားထဲကို ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကေလးဟာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာ သက္သက္ပဲလို႔သာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဉာဏ္ထဲမွာ ႐ႈေနၾကမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္တဲ့၊ ဒါ ဒိ႒ိ မျဖစ္တာပဲ လို႔ ဓမၼဒိႏၷာက ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေဟာတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ သေဘာပါၾကပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဒိ႒ိ ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ ထင္ေနလို႔ ဒိ႒ိျဖစ္တာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။
ဒိ႒ိ မျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ဒီတရား ကေလးဟာ ငါ့ကုိယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ ေနတံမမ ေနေသာဟမသၼိ နေမ ေသာအတၱာ လုိ႔ ပါဠိ လိုဆိုတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ ျမန္မာလို ျပန္ေတာ့ ငါ့ကိုယ္, ငါ့ဟာ, ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူႏိုင္လုိ႔ ရွိရင္ ဒါ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ၿပီ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိတင္ မကဘူး။ တဏွာေရာ မာနေရာ ေရာျပဳတ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါၾက ပလား … (ပါ,ပါၿပီ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဘာအေရး ႀကီးပါလိမ့္ မလဲလို႔ ေမးတဲ့ အခါ က်လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒီေန႔ည တရားမွာ ဒိ႒ိ ျဖဳတ္ဖို႔ကို အေရးတႀကီး ေျပာတာပဲ … (မွန္ပါ့)။
ဒိ႒ိ ဘယ္မွာ ကပ္သလဲ
ဒိ႒ိ ဘယ္မွာ ကပ္ေနပါ လိမ့္မတံုးလို႔ တစ္ခါ ဆက္ေမးေတာ့ ဒိ႒ိက ခႏၶာမွာ ကပ္တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိက … (ခႏၶာမွာ ကပ္ေန ပါတယ္ဘုရား)။ ခႏၶာမွာ ဘယ္လို ကပ္သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုလဲ တစ္ခါ ထပ္ထုတ္ ရဦးမယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ ခႏၶာ ေၾကာင့္ ဒိ႒ိ ျဖစ္တာကိုး … (မွန္ပါ့)။ ခႏၶာ အ၀ိဇၨာ ဖေႆာစ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ ခႏၶာေၾကာင့္ ဒိ႒ိ ျဖစ္တာ … (မွန္ပါ့)။ ေကာင္းၿပီ။ ဒီ ခႏၶာမွာ ဘယ္လို ကပ္ေနတံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါ က်လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ သူက ဒိ႒ိ ႐ိုး႐ိုးမွ မဟုတ္ဘဲ ဒိ႒ိဳပါဒါန္ လို႔ ဆိုထား တာကိုး …(မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား …. (က်ပါၿပီ)။ ဒိ႒ိက ႐ိုး႐ိုးလား၊ ဒိ႒ိဳပါဒါန္လား … (ဒိ႒ိဳပါဒါန္ပါဘုရား)။ ဒိ႒ဳပါဒါန္လို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီခႏၶာထဲမွာ ေ၀ဒနာျဖင့္ ေ၀ဒနာထဲမွာ၊ သညာျဖင့္ သညာထဲမွာ၊ စိတ္ျဖင့္ စိတ္ထျမွာ သူသည္ကား လို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အဲဒီမွာ အႏုသယ သေဘာနဲ႔ ဒီခႏၶာထဲမွာ စူး၀င္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက် ပလား … (က်ပါၿပီ ဘုရား)။ ဒီ ခႏၶာထဲမွာ … (စူး၀င္ေနပါတယ္ ဘုရား)။ စူး၀င္ ေနတယ္ ဆိုေတာ့ သူ စူး၀င္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ သူ စူး၀င္ေနတာ သိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ေၾသာ္.. ဒါ ငါပဲ, ဒါ ငါပဲ ဆိုၿပီး ေ၀ဒနာလာလဲ သူက ငါသြားၿပီး စူးတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ သညာ လာလဲ ငါ သြားၿပီး စူးတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ငါ ဒိ႒ိက သြား,သြား စူးတယ္ … (မွန္ပါ့)။
အဲဒီေတာ့ စူးစရာ မရွိေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔က လုပ္ဖို႔ အေရႀကီးတယ္ …(မွန္ပါ့)။ သူ စူးစရာ မရွိေအာင္ လုပ္ဖို႔က ဘာပါ လိမ့္မတံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ပရမတ္ ကေလးေတြကို ပရမတ္ ျဖစ္တဲ့ ေ၀ဒနာ ကေလးေတြကို ၀ိညာဏကၡႏၶာ ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးေတါကို သြားစူး စရာ ေနရာ မရွိေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔က ျမင္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ သူ စူးစရာ ေနရာ မရွိေအာင္ ျမင္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ လုိရင္းေတာ့ ဒါေတြ မခိုင္တာ ျမင္ရင္ အခု ခ်က္ခ်င္း ပ်က္သြားတာ ျမင္လို႔ ရွိရင္ သူ မစူးဘူး … (မွန္ပါ)။ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပ်က္သြားတာ။ မျမင္ရင္ေတာ့ … (စူးပါတယ္ ဘုရား)။ စူးေနတာပဲ … (မွန္ပါ့)။
ဒိ႒ိျဖဳတ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ
ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိ ျဖဳတ္ခ်င္လို႔ ရွိရင္ ဒီဟာ ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေလေလ၊ ျဖစ္ပ်က္ ျမန္ေလေလ၊ ႐ႈလိုက္တဲ့အခါ ေ၀ဒနာကေလး ႐ႈလိုက္လည္း ျဖစ္ပ်က္၊ ေနာက္ေ၀ဒနာလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတာပဲ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဒိ႒ိ ၀င္ခြင့္ မရဘူး … (မွန္ပါ့)။ သူ ၾကာေနလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ တစ္ခါတည္း နာတာရွည္ ျဖစ္ေနလို႔ ရွိရင္ ငါ ခက္ၿပီ ဆိုတာ တစ္ခါတည္း မျဖတ္ႏိုင္လို႔ ၀င္လာတာ … (၀င္လာ ပါတယ္ ဘုရား)။ နာတာရွည္ ျဖစ္ေနေတာ့ … (မျဖတ္ႏိုင္လို႔ ၀င္လာပါတယ္)။ မျဖတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့ ။ ေ၀ဒနာဟာ တစ္ခုၿပီးမွ တစ္ခု ျဖစ္တာကိုး … (မွန္ပါ့)။ တစ္ခုခ်ဳပ္ၿပီးမွ တစ္ခုျဖစ္၊ တစ္ခုခ်ဳပ္ ၿပီးမွ တစ္ခု ျဖစ္ေတာ့ကို ဉာဏ္က မထိုးႏိုင္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ တစ္ခါတည္း ငါေနတာ ၾကာလွၿပီ။ ဒီ ဒိ႒ိ ရွိက အကုန္ ၀င္ထိုးတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ငါ ေကာင္းစားေနတာကို ၾကာလွၿပီ။ ဒါ မျဖတ္ႏိုင္လို႔ ျဖစ္တာ … (မွန္ပါ့)။ သႏ ၱတိ မျဖတ္ႏိုင္လို႔ ဆိုတာ ေသခ်ာ ပလား … (ေသခ်ာပါၿပီ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိ တစ္ခု ေပၚတိုင္း၊ တစ္ခု ေပၚတိုင္း ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္ပ်က္ကို ခဏကေလး ျဖစ္ၿပီး ခဏကေလး ပ်က္တယ္ ဆိုတဲ့ ဥစၥာကို ျမန္ျမန္ ၾကည့္ႏိုင္ လို႔ရွိရင္ ဒိ႒ိျပဳတ္ တာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ျမန္ျမန္ မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖင့္ … (ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးပါဘုရား)။ ဒိ႒ိ မျပဳတ္ပါဘူး ဆိုေတာ့ ေၾသာ္.. ဒိ႒ိဟာ ခႏၶာမွီေနတာကို၊ ခႏၶာ ခိုင္ၿမဲတယ္ ထင္ေနလို႔ သူမွီေနတာ … (မွန္ပါ့)။ မခိုင္ၿမဲတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လို႔ ရွိရင္ သူ ျပဳတ္တာပဲ … (မွန္ပါ့) ။ သေဘာပါ ပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒီ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ခဏကေလး ခဏကေလး ခဏမွ်တည္တဲ့ ဓမၼကေလး၊ ခဏမွ်တည္တဲ့ ဓမၼကေလးလို႔ ျမန္ျမန္ ခင္ဗ်ားတို႔ စိပ္ေအာင္ ၾကည့္ပါ … (မွန္ပါ့)။ စိပ္ေအာင္ ၾကည့္ရင္ ျပဳတ္ေတာ့မယ္သာ မွတ္ေပေတာ့ … (မွန္ပါ့)။ စိပ္ေအာင္ ၾကည့္ရင္ … (ျပဳတ္ေတာ့မွာ ပါဘုရား)။ ျပဳတ္ေတာ့ မွာပဲ ဆိုတာ မေသခ်ာဘူးလား … (ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိသည္ ဘယ္မွာ ကပ္ေနသတံုး … (ခႏၶာမွာ ကပ္ေန ပါတယ္)။ ခႏၶာမွာ ဘယ္လို ကပ္ေန ပါလိမ့္မတံုး ဆိုေတာ့ ခႏၶာကို တာရွည္ တယ္ ထင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ကပ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ခႏၶာကို … (တာရွည္ ထင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ကပ္ပါတယ္)။ တာရွည္တယ္ ထင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ က်ဳပ္ေ၀ဒနာေလး ၾကာလွၿပီ ဆိုရင္ ဒိ႒ိ ၀င္ၿပီ … (မွန္ပါ့)။ က်ဳပ္ေ၀ဒနာ ၾကာလွၿပီ ဆိုရင္ … (ဒိ႒ိ ၀င္ပါ ၿပီဘုရား) ။
ျဖစ္ပ်က္စိပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္
ဒါ ၾကာရွည္တယ္ ထင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ဒိ႒ိ၀င္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ အခု ျဖစ္ၿပီး အခု ပ်က္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ၀င္ခြင့္ကို မရဘူး … (မရပါဘုရား)။ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒိ႒ိသည္ ဒကာ ဒကာမတို႔ ျဖစ္ပ်က္ စိပ္ဖို႔ အေရး ႀကီးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘယ္လို မွတ္ၾကမယ္ … (ျဖစ္ပ်က္ စိပ္ဖို႔ အေရးႀကီး ပါတယ္ဘုရား)။ ျဖစ္ပ်က္စိပ္ဖို႔ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္ တဲ့။ ျဖစ္ပ်က္ မစိပ္ေသး လို႔ ရွိရင္ ဒိ႒ိ ၾကားခိုမွာပဲ … (ခုိမွာပါဘုရား)။ မခိုေပဘူးလား … (ခုိပါတယ္ ဘုရား)။ ဒိ႒ိ ၾကားခိုလို႔ ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ စိတ္ မခ် ရေသးဘူး … (မွန္ပါ့)။ အပါယ္ေလးပါးကို … (စိတ္မခ်ရပါ ဘုရား)။ ၾကားေတာ့ မခိုဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္က စိပ္ လာၿပီ ဆိုလို႔ ရွိရင္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ က်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ စိပ္ပလား..ျဖစ္ပ်က္စိပ္ ပလား ဆိုတာ။ ဦးသံဒိုင္ ေမးသံ ၾကားတယ္ မဟုတ္လား … (ၾကားပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒါ ဘာေမးတယ္ ထင္သတံုး။ ၾကားခိုမွာ စိုးလို႔ ေမးတာ …(မွန္ပါ့)။ ခုိမွာ စိုးလို႔ ေမးတာ … (မွန္ပါ့)။ ဒိ႒ိ ခုိမွာစိုးလို႔။ ဒိ႒ိက နည္းနည္း တာရွည္တယ္ ထင္ရင္ ခုိတာပဲ … (မွန္ပ့ါ)။ ဒိ႒ိက ဒီထဲ ၀င္ခိုတာပဲ။ ေ၀ဒနာထဲ ၀င္ခိုလိုက္။ ႐ုပ္ထဲ ၀င္ခိုလိုက္။ ခႏၶာ ငါးပါး တစ္ပါးပါးထဲ ၀င္ခိုလိုက္။ မခိုေပ ဘူးလား … (ခိုပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီလို ခိုလိုက္တာသည္ ျဖစ္ပ်က္ မစိပ္ ေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာျဖင့္ ခုိဆဲပဲ ရွိေသးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဟာ .. တစ္ကိုယ္လံုးဘုရား…အပ္သြားခ် စရာ မရွိပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ျဖင့္ ခႏၶာ၏ ပင္ကိုယ္ သေဘာ ခႏၶာက ပင္ကို ျဖစ္ပ်က္ ရွိတာကိုး … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီ ခႏၶာ၏ ပင္ကို ျဖစ္ပ်က္ သေဘာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔က မေနာနဲ႔ ႐ႈၿပီး သကာလ ဉာဏ္ထဲမွာ တစ္ခါတည္း ဘယ္ေနရာမွ အပ္သြားခ် စရာ မရွိေအာင္ အကုန္အပ်က္ခ်ည္းပဲ။ ျဖစ္လုိက္ ပ်က္လိုက္မွ တစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးဆို ဘယ္ေနရာမွ သူမခိုေတာ့ဘူး။
သမၼာဒိ႒ိ အားေကာင္းရင္
အဲဒီ ကဲ့သို႔ ျဖစ္ပ်က္ စိပ္လာလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ မိစာၦဒိ႒ိ အားနည္းသြား တဲ့အတြက္ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္လာလို႔ ျဖစ္ပ်က္ စိပ္လာတာ မွတ္ … (မွန္ပါ့)။ မိစာၦဒိ႒ိက … (အားနည္းသြား ပါတယ္)။ သမၼာဒိ႒ိက … (ထက္လာပါတယ္)။ သမၼာဒိ႒ိက ထက္လာလို႔ ျဖစ္ပ်က္ စိပ္တယ္ … (မွန္ပါ့) နဂိုက အစိပ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘယ္ေတာ့မွ ခႏၶာထဲမွာ အက်ဲ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့့)။ မွတ္မိ ၾကပလား … (မွတ္မိပါၿပီဘုရား)။ ခႏၶာထဲမွာ … (နဂိုက အစိပ္ပါ ဘုရား)။ နဂိုက မ်က္စိ တစ္မွိတ္၊ နာမ္က ကုေဋ တစ္သိန္း ဆိုေတာ့ စိပ္ေရာေပါ့ဗ်ာ … (မွန္ပါ့)။ ျဖစ္လုိက္ ပ်က္လိုက္ ကုေဋ တစ္သိန္း … (မွန္ပါ့)။ ႐ုပ္က ကုေဋ ငါးေထာင္ ေက်ာ္ဆို ေတာ့ မစိပ္ဘူးလား၊ စိပ္သလား … (စိပ္ပါတယ္ ဘုရား)။ နဂိုက အစိပ္ … (မွန္ပါ့)။ နဂိုက အစိပ္။ ခုနက ဒိ႒ိက ဖံုးေနလို႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ သမၼာဒိ႒ိ ၀င္ခြင့္ မရလို႔ ျဖစ္ပ်က္ က်ဲေနတာ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။
မိစာၦဒိ႒ိ အားေကာင္းရင္
မိစာၦဒိ႒ိ အားေကာင္းေနရင္ ျဖစ္ပ်က္ က်ဲေနတယ္။ သမၼာဒိ႒ိ အားေကာင္းလာရင္ … (ျဖစ္ပ်က္ စိပ္ပါတယ္ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ သူတို႔ ႏွစ္ခုဟာ စစ္ ထိုးဘက္ပဲ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ သူတို႔ ႏွစ္ခု ဘယ့္ႏွယ္ဆို မလဲ … (စစ္ ထိုးဘက္ ပါဘုရား)။ စစ္ထိုး ဘက္တဲ့၊ တစ္ေယာက္က ႏိုင္င္ က်ဲသြားတယ္။ တစ္ေယာက္က ႏိုင္လို႔ ရွိရင္ … (စိပ္သြား ပါတယ္ ဘုရား)။ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္ လိမ့္မတံုး မေတြးပါနဲ႔ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါ ပလား… (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ယေန႔ ဘာျဖစ္ လိမ့္မတံုး။ ခါတိုင္း ျဖစ္ပ်က္ေတြ ေတြ႔တယ္။ ယေန႔ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္။ ေၾသာ္ … မိစာၦဒိ႒ိ ႀကီးစိုး ေနတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ နက္ျဖန္က်ေတာ့ စိပ္ လာတယ္။ ေၾသာ္ မိစာၦဒိ႒ိ အားနည္းၿပီး သမၼာဒိ႒ိ အားေကာင္း လာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာ ပါပလား … (ပါ,ပါတယ္ ဘုရား)။ အဲဒါ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ဦးသံဒိုင္ လိုေသးသတံုး … (မလိုပါ ဘုရား)။ မလိုေတာ့ဘူးတဲ့။ မိစာၦဒိ႒ိ အားေကာင္းရင္ ျဖစ္ပ်က္ က်ဲတယ္ … (မွန္ပါ့)။ တစ္နည္း ေတြ႔ကို မေတြ႔ဘူး … (မွန္ပါ့)။ က်ဲ႐ံုတင္ဆို နည္းနည္း ခံသာပါေသးတယ္။ တစ္နည္း ေတြ႔ကို မေတြ႔ ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။ သမၼာဒိ႒ိ အားေကာင္း လာလို႔ ရွိရင္လဲ ထိုင္ကတည္းက ျဖစ္ပ်က္ေတြ စိပ္လာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ထိုင္ကတည္းက … (ျဖစ္ပ်က္ေတြ စိပ္ လာပါတယ္)။ နဂို ရွိကို သိတယ္ … (မွန္ပါ့)။
ကိုယ့္ဉာဏ္မွီသေရြ ႔ ကုိယ္မီရင္ ၿပီးတယ္
နဂိုက ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္က ကုေဋတစ္သိန္းတဲ့။ ပ်က္စီး ေနလိုက္တာ။ စိတ္ဆိုရင္ ေစတသိက္ ပါသြားၿပီ … (မွန္ပါ့)။ ႐ုပ္ကလည္း ကုေဋ ငါးေထာင္ေက်ာ္ တဲ့။ ဒါေလာက္ေတာင္ ပင္ကိုယ္သေဘာကလဲ ရွိပါတယ္ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ ဒါေတြ ျမင္မွ နိဗၺာန္ ေရာက္မွာလား လို႔လဲ တစ္ခါ ခင္ဗ်ားတို႔က ေမးခ်င္လဲ ေမးမွာေပါ့ေလ … (မွန္ပါ့)။ ေမးရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘုန္းႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႔ အားေပ်ာ့ သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒီဟာ မျမင္ေပမယ့္ ရပါတယ္။ ကိုယ္ဉာဏ္မီသေလာက္ ကိုယ္ မိရင္ ၿပီးတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ မိစာၦဒိ႒ိ မ၀င္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ သမၼာဒိ႒ိ ျမင္သေလာက္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒါ မဂ္ဆိုက္ ဖိုလ္ဆိုက္ ျဖစ္ပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဟိုဟာက သိၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ အျမင္ကို ေဟာထားတာလို႔ မွတ္ပါေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ မ်က္စိ တစ္မွိတ္ ကုေဋတစ္သိန္း စိတ္ေတြ ပ်က္ေနတယ္။ နာမ္ဓမၼေတြ ပ်က္ေနတယ္။ ႐ုပ္ဓမၼက ကုေဋ ငါးေထာင္ေက်ာ္ ပ်က္ေနတာကြ။ အို ေဟာမွာပဲတဲ့။ သူ ပင္ကိုယ္ သေဘာကို ျမင္လို႔ ေဟာတာ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ပင္ကိုယ္ သေဘာကို ျမင္လို႔ ေဟာတာပါပဲ။
ကိုယ့္သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ကိုယ္ေနရင္ ၿပီးတယ္
သို႔ေသာ္ ..က်ဳပ္တို႔က ျမင္ရမွာလားဆိုေတာ့ ဒါ က်ဳပ္တို႔ ျမင္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီး,ၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ ျမင္တဲ့ အျမင္ … (မွန္ပါ့ ဘုရား)။ မဟုတ္ဘူးလား … (မွန္ပါ့)။ အသစ္ ပုဂၢိဳလ္ ျမင္တဲ့ အျမင္က ဒါ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ကိုယ္ စိပ္ေန ရင္ ၿပီးတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါ ၾကပလာ … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ကိုယ့္ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ … (ကိုယ္ စိပ္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ ဘုရား)။ ၿပီးတာပဲ..တဲ့။ ဟိုဟာက သမၼာဒိ႒ိ အစြမ္းကုန္နဲ႔ တစ္ခါတည္း အရဟတၱမဂ္ သမာဒိ႒ိကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာတာ … (မွန္ပါ့)။ ဟိုဟာက ၿပီး,ၿပီးသား ပုဂိၢဳလ္ အျမင္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အခု က်ဳပ္တို႔ ျမင္ရမွာက မၿပီးေသးေသာ ပုဂိၢဳလ္ အျမင္။ ကိုယ့္ အဆင့္ ကိုယ္ ကိုက္သြားရင္ မဂ္ ဆိုကတာပဲ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ ေ၀ဖန္တတ္ ၿပီလား … (ေ၀ဖန္တတ္ ပါၿပီဘုရား)။
အဲဒီေတာ့ သူမ်ားက စာတတ္ၿပီး စာကုိ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ေမးလိမ့္မယ္။ မင္းတို႔ မ်က္စိ တစ္မွိတ္ကေလး ကုေဋ ငါးေထာင္ေက်ာ္ ျမင္ရဲ ႔လား။ မင္းတို႔ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တယ္ ဆိုေသာျငားလည္း ဟုတ္လား မ်က္စိ တစ္မွိတ္ ကုေဋ တစ္သိန္း ျမင္ပါရဲ ႔လား လို႔ ေမးလို႔ ရွိရင္ အင္း…ပုထုဇဥ္ကေန တက္တဲ့ အျမင္ကို သူမေမးပဲနဲ႔ အရိယာ ျဖစ္ၿပီးမွ ျမင္တဲ့ အျမင္ ေမးတာ လို႔မွတ္ … (မွန္ပါ့)။ ကိုယ္က ေ၀ဖန္တတ္ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ပုထုဇဥ္ တို႔၏ အျမင္ကေနၿပီး အရိယာ အျမင္ကို တက္ ရမွာကိုး … (မွန္ပ့ါ)။ အရိယာ ျဖစ္ၿပီးမွ ျမင္တဲ့ အျမင္ကို ပုထုဇဥ္က လိုက္ေနရမယ္ ဆိုရင္ နဂိုကတည္းက အရိယာ ကေလး ေမြးရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ မေမြးရဘူးလား … (ေမြးရပါတယ္)။ အဲဒီ အျမင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မယူနဲ႔ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက် ပလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။ ေကာင္းၿပီ၊ ဒါျဖင့္ ဘာေၾကာင့္ ဒီအျမင္ မျမင္ႏိုင္ သတဲ့တံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါ က်ေတာ့မွ က်ဳပ္တို႔မွာ သမၼာဒိ႒ိက တစ္ခ်က္။ ဒီျမင္စိတ္ေတြက ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့ ဘ၀င္စိတ္ေတြက သိန္း, သန္း လာေသးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား) သိန္း,သန္း ခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သမၼာဒိ႒ိက တစ္ခ်က္လာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ က်ဳပ္တို႔က ဘ၀င္ အမ်ားႀကီး ျခားႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ စိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ျခားႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ အျမင္နဲ႔ ဒါေတြ စိပ္ေနရင္ ၿပီးတာပဲ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ က်ဳပ္တို႔ ဉာဏ္မီ သေလာက္ က်ဳပ္တို႔ စိပ္ရမယ္။ သေဘာပါ ပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။ ဟုိမွာ ဘ၀င္ ႏွစ္ခ်က္ျခားၿပီး ဘုရားျမင္တဲ့ အျမင္ကို လာေမး ေနလို႔ေတာ့ မရဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရွင္သာရိ ပုတၱရာက ဘ၀င္ ဆယ့္ ေျခာက္ခ်က္ေလာက္ ျခားၿပီး သူျမင္တာပဲ … (မွန္ပါ့)။ အရင္ျမင္တယ္။ ေနာက္ ဆယ့္ ေျခာက္ခ်က္ ေလာက္ျခားၿပီး တစ္ခါ ျမင္ျပန္တယ္ ဆိုေတာ့ ဒါက သူတို႔ အျမင္ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာ က်ပလား … (က်ပါၿပီ ဘုရား)။ က်ဳပ္တို႔ ပုထုဇဥ္ ကေတာ့ကိုတဲ့ ျမင္တယ္။ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ကို။ ဒီၾကားထဲမွာလဲ ဘ၀င္ေတြ သိန္း,သန္း ျခားပစ္ လုိက္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ၿပီးေတာ့မွ တစ္ခါ ျမင္တယ္။ ဒါ ဘ၀င္ျခားတာ အျပစ္ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဘာေၾကာင့္ ဘ၀င္ ျခားတာ အျပစ္ မရွိတံုး ဆိုေတာ့ ကိေလသာ မဟုတ္လို႔ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာပါပလား … (ပါ,ပါၿပီဘုရား)။
ဘ၀င္ျခားတာ အျပစ္မရွိ
ဘ၀င္ျခားတာ … (ကိေလသာ မဟုတ္လို႔ပါ)။ အျပစ္မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ အျပစ္ မရွိဘူးတဲ့။ ကိေလသာ ျခားရင္ အျပစ္ ရွိတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ဘ၀င္ျခားရင္ … (အျပစ္ မရွိပါဘုရား)။ အျပစ္ မရွိဘူး ဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးက အဂုၤတၱိဳရ္ က်ေတာ့ ေဟာလိုက္တယ္။ ကိေလသာ မျခားလို႔ ရွိရင္ကြာ မနက္ အားထုတ္ရင္ ညေန ရပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။ တစ္ခါတည္း ေဟာတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘ၀င္ျခားတာ သူမပါဘူး။ ပါေသးသလား … (မပါ,ပါဘုရား)။ အဲဒါေတြကို ဗဟုသုတ အျဖစ္နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ မွတ္မွ သာလွ်င္ ႏို႔မဟုတ္ရင္ အလကားေနရင္း ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္တာ ေမးရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျဖတတ္ မွာ မဟုတ္ဘူး … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အခုေတာ့ ေျဖတတ္ ၿပီလား … (ေျဖတတ္ပါၿပီဘုရား)။ ေျဖတတ္ ၿပီတဲ့။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ ရွင္သာရိပုတၱရာ အျမင္၊ ဘုရား အျမင္ေတြ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တို႔က ဘ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီး ျခားေနတယ္ ဆိုကတည္းက ခင္ဗ်ားတို႔ ရိပ္မိေရာေပ့ါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ဘ၀င္ အမ်ားႀကီး ျခားေနတယ္ ဆိုကတည္းက ဒီၾကားမွာ တစ္ခါ ျမင္တယ္။ ဘ၀င္ေတြ႔။ တျခားေသာ စိတ္ေတြက အမ်ားႀကီး ျခားလိုက္တယ္။ ကိေလသာ ေတာ့မဟုတ္ဘူး … (မွန္ပါ့) ။ ကိေလသာေတာ့ မဟုတ္ဘူး … (မွန္ပါ့)။ ထံုးစံအတိုင္း စိတ္က လာေသးတယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ထံုးစံအတိုင္း စိတ္က လာၿပီး ေနာက္တစ္ခါ တစ္ခါ ျမင္တယ္။ ဒါကိေလသာ ျခားသလား၊ မျခားဘူးလား … (မျခားပါဘုရား)။ ကိေလသာ မျခားဘူး။ ကိေလသာ မဆိုင္ဘူး။ ဒီဥစၥာ ဘ၀င္ျခားတာ … (မွန္ပါ့၊ဘ၀င္ျခားတာပါဘုရား)။ ဟုတ္ပလား … (မွန္ပါ့)။ ဘ၀င္ျခားတာ ဘုရားက ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘာအျပစ္မွ မရွိသတံုး ။ ဒါက သူ႔ထံုးစံ ျခားတာတဲ့။ ဒါ နိယာမ တဲ့ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။ ကိေလသာ ျခားရင္ေတာ့ ျဖင့္ မင္းတို႔ အရေႏွးမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဘ၀င္ ျခားတာက ေတာ့ ကိုယ့္ မ်ိဳး႐ိုး ဒိြဟိတ္မို႔ ဒြိဟိတ္ဘ၀င္၊ တိဟိတ္မို႔ တိဟိတ္ ဘ၀င္ ျခားေန တာကေတာ့ ဒါက သူ႔ နိယာမ သေဘာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ပယ္လို႔ မရဘူး … (မွန္ပါ့)။ ကိေလသာ ျခားလို႔ ရွိရင္ေတာ့ မရဘူးလို႔ ေဟာပါတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီဘုရား)။ လုပ္ေကာ လုပ္တတ္ရဲ ႔လား … (လုပ္တတ္ပါတယ္ ဘုရား)။
ကဲ … ယေန႔ ဒီတြင္ ေတာ္ၾက ဦးစို႔
သာဓု … သာဓု … သာဓု
No comments:
Post a Comment