ဆရာသမားကို သကၤန္းကပ္တယ္။ ဒီသကၤန္းကို ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ မစီတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ကပ္ခ်င္ရတာတံုး၊ ေမးလိုက္တဲ့ အခါ က်လို႔ရွိရင္ျဖင့္ ေၾသာ္.. တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေကာင္းမႈတို႔၏ စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ယာေျမေကာင္း သဖြယ္ ေလွ်ာက္ရွာ ေနတာပါ ဘုရား။
နိဗၺာန္ရမည္ဟု ယံုၾကည္၍လႉဒါန္းပါ
အခု အရွင္ဘုရားတည္းဟူေသာ ဆရာသမားတည္းဟူေသာ လယ္ယာေျမကို ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဒီသံဃာ (၁၀၀)ေက်ာ္၊ ဆရာသမားကို တိစီ၀ရိတ္ကပ္တဲ့ ေစတနာဟာ လယ္ယာေျမ ေကာင္းကို စိုက္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အလုိ ရွိတဲ့ တပည့္ေတာ္တို႔၏ မအိုမေသ အၿမဲေနတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာႀကီးကို ရလိမ့္မယ္ဟု မုခ် ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ ဤသကၤန္း ကို လႉဒါန္း ပါသည္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒါက တစ္နံပါတ္၊ ယံုၾကည္တာ တစ္နံပါတ္ ရွိေသးတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ယံုၾကည္သဒၶါ ရွိလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ပညာေနာက္က လိုက္တယ္လို႔ ဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ။
ပညာက ေနာက္ကလိုက္ပါ
ပညာက ဘယ္လို လိုက္ရမလဲလို႔ ေမးလို႔ ရွိရင္ အခု ဒကာ ဒကာမေတြသည္ အခု ခႏၶာကုိယ္ကို ၀ိပႆနာ ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လုိက္ပါ လို႔ ဆိုတာ ေျပာရတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး အခု ထိုင္ၿပီး သကာလ ေနျငားေသာ္လည္း ဟိုဘက္ေစာင္းရ ဒီဘက္ေျပာင္းရဆိုတာ အားလံုး ဒကာ ဒကာမေတြဟာ မျငင္း သာေအာင္ဘဲ ေတြ႔ရတယ္။ ေၾသာ္.. ဒါဟာ ဘာပါလိမ့္မတံုး ဆိုေတာ့ ကာယိကဒုကၡ, ကိုယ္၏ဒုကၡ၊ စိတ္ကလည္း မခံသာမႈ ဆိုတဲ့ ေစတသိကဒုကၡ။ အဲဒီ ကာယိကဒုကၡ၊ ေစတသိကဒုကၡႀကီးက တပည့္ေတာ္တို႔ အလႉေပးၿပီး သကာလ ေနျငားေသာ္ လည္း ဒီဒုကၡႀကီးက တြန္းလွန္ပယ္ဖ်က္လို႔ မရပါဘူးဘုရား။ ကာယိကဒုကၡ၊ ေစတသိကဒုကၡေတြ တြန္းလွန္ပယ္ဖ်က္ လို႔ ရၾကရဲ ႔လား … (မရပါဘုရား)။
ဘယ္ေနရာမွာေနေန မလြတ္ဘူး
အလႉေပးေနျငားေသာ္လည္း မရပါဘူး။ အလႉေပးေနျငားေသာ္လည္း မရပါဘူး။ အဲဒီ ကာယိကဒုကၡ၊ ေစတသိကဒုကၡ ဒဏ္ခ်က္ေတြကို မစီႏွင့္တကြ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ အၿမဲ ခံေနရတယ္ … (မွန္ပါ့) အၿမဲခံရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေနေန မလြတ္ဘူး။ (၃၁) ဘံုထဲမွာျဖင့္ မစီတို႔၊ ဒကာသိုက္တို႔၊ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ ေနခ်င္တဲ့ ေနရာ ေနေပါ့။ ဒုကၡကပါေနတာပဲ၊ ဒီဒုကၡက ပါေနတယ္။
ဒုကၡသစၥာလို႔ ဆိုရမယ္
ေကာင္းၿပီ ..ဒါက ခဏခဏ ေျပာင္းလဲၿပီး သကာလ ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြ၊ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ ဒုကၡသည္ကားလို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒုကၡသစၥာ လို႔ ဆိုရမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒုကၡသစၥာလို႔ ဆိုရေတာ့ ဒီဒုကၡသစၥာႀကီးသည္ကား ခြဲမရ ခြာမရ ညေနကက ေျပာသလို တစ္ထမ္းတည္းထမ္း၊ တစ္ပိုးတည္းပိုးေနရာက၊ တစ္ေျပာင္းတည္း ေျပာင္းေနရတဲ့ ဥစၥာ ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား အားၾကသတံုး လို႔ ေမးတဲ့အခါက်လို႔ ရွိရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွ မအားဘူး ဆိုတာ အေျဖထြက္ လာမယ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့့္ ဒကာသိုက္တို႔၏ ခႏၶာ ကိုယ္ႀကီးသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွ မအားေအာင္ ေျပာင္းလြဲၿပီးသကာလ ေနရတယ္ဆိုသျဖင့္ ဒုကၡသစၥာမွ တစ္ပါး ဘာမွမရွိ ပါလား ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ … (မွန္ပါ့)။ ဒုကၡသစၥာမွ တစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးဆိုတာ ဆံံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၾကပါ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ခဏခဏပ်က္လို႔
အဲဒီကဲ့သို႔ ဒုကၡသစၥာမွ တစ္ပါး ဘာမွမရွိတဲ့ အေပၚမွ ဒီခႏၶာႀကီးသည္ကားလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အစာအဟာရ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဥတုရာသီ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသ အထည္အလိပ္ ဒါေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေနရတာ ခိုင္လို႔လား၊ မခုိင္လို႔လား၊ ပ်က္လို႔လား လို႔ ေမးလို႔ ရိွရင္ ခဏခဏပ်က္လို႔ ခဏခဏ အစားထိုးရတယ္။ အဓိပၸါယ္ မေရာက္ဘူးလား … (ေရာက္ပါတယ္ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ခဏ ခဏ ပ်က္လို႔ ခဏခဏ အစားထိုးေနရလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒီသံသရာအတြင္းမွာ ပ်က္တိုင္း အစားထိုးေနရမည့္ အလုပ္မွ တစ္ပါး ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ ဒကာသိုက္တို႔ ဘာရွိေသးသလဲ … (ဘာမွမရွိပါဘုရား)။ ဘာမွ မရွိဘူးေနာ္။ မစီ ဘာမွ မရွိဘူး။ ေၾသာ္ ..တို႔ အလုပ္ဟာ ဘာပါလိမ့္မတံုးလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာဉာဏ္နဲ႔ ေ၀ဖန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက် ေတာ့မွ ပ်က္ၿပီး အစားထိုး၊ အစားထိုးတာေတြပ်က္၊ ပ်က္ၿပီးေတာ့ အစားထိုး၊ ထိုးၿပီးသကာလ ထိုးထားတာေတြပ်က္ ၊ ပ်က္ျပန္ေတာ့ အစားထိုး က်ဳပ္တို႔မွာ ဒီအလုပ္မွ တစ္ပါး အျခားအလုပ္မ်ား ရွိေသးရဲ ႔လား …(မရွိပါဘူး)။
ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ
ပ်က္တာကလည္း ဒုကၡ၊ အစားထိုးတာလည္း … (ဒုကၡပါဘုရား)။ အစားထိုးတာလည္း ပ်က္ဖို႔ထိုးရတ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ကို အခု ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္စမ္းပါ။ အခုဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး သကာလေနေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမွ တစ္ပါး ဘာမ်ား ရွိေသးသလဲ … (ဘာမွ မရွိပါဘူး)။ ေၾသာ္ ..ဒါျဖင့္ လူ႔ဘ၀ ရၾကတယ္၊ နတ္ဘ၀ ရၾကတယ္၊ ျဗဟၼာဘ၀ ရၾကတယ္လို႔ ဒကာ ဒကာမေတြက ဘ၀ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စကားသာ ေျပာၾကတာ။ လူနတ္ျဗဟၼာ ဆုိင္းဘုတ္မွာသာ လူနတ္ျဗဟၼာ ထားလိုက္တယ္။ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡကေတာ့ ဘယ္သူမွ မထူးၾကဘူး … (မွန္ပါ့)။
လူရယ္နတ္ရယ္လို႔ ဆိုင္းဘုတ္သာ ဆြဲထားတာ
လူရယ္၊ နတ္ရယ္၊ ျဗဟၼာရယ္လို႔ေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ ကေလးေတာ့ ဆြဲထားတာေတာ့ ထူးတယ္ေပါ့ဗ်ာ၊ မထူးပါဘူး။ အတြင္း ထဲမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမွ တစ္ပါး ဘာရွိေသးသလဲ … (မရွိပါဘူး)။ အဲဒါျဖင့္ (၃၁)ဘံုတြင္ ေနေလသမွ် ႀကံဳေလသမွ်၊ ဆံုေလသမွ် ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒုကၡမွ တစ္ပါ ၾကံဳစရာ မရွိဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဟာ ေသခ်ာပါတယ္ … (ေသခ်ာ ပါတယ္)။ အဲဒီေတာ့ ခဏခဏျဖစ္၊ ခဏခဏပ်က္ အခု သီလယူၿပီးတဲ့ စိတ္ကေလး အကုန္ပ်က္ၿပီ … (မွန္ပါ့)။ တရားနာတဲ့ စိတ္နဲ႔ တရားနာေနတယ္။
တရားနာတဲ့စိတ္
တရားနာတဲ့ စိတ္ကလည္း အခု စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့ နာခဲ့တဲ့ စိတ္ကေလး ပ်က္လို႔ အခု အသစ္စိတ္နဲ႔ တရားနာေန ရတယ္ ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားတို႔အမွန္ သိၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အမွန္ သိၿပီးသား ျဖစ္ၿပီးေနေတာ့ စိတ္မွာလည္း အစားထိုးၿပီး တရားနာ ေနတယ္။ ႐ုပ္ကေကာ … (အစားထိုးၿပီး တရားနာေနပါတယ္)။ အစားထိုးၿပီး တရားနာေနတယ္။
အစားထိုးၿပီး တရားနာ
အစားထိုးၿပီး ေရစက္ခ်၊ အစားထိုး၍ တရားနာ၊ အမေလး ဒကာ ဒကာမတို႔ ခဏေတာင္မွ မခိုင္ပါလား … (မခိုင္ပါဘုရား)။ မခိုင္တာသည္ ပ်က္တယ္။ ပ်က္တာ ဘာသစၥာ ပါလိမ့္ … (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။ ေၾသာ္ .. ဒါျဖင့္ ဒုကၡသစၥာႀကီး ပ်က္ျဖစ္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာႀကီး တပည့္ေတာ္တို႔ အမွန္ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ျမင္တဲ့ ၀ိပႆနာ မဂ္ဉာဏ္ျဖင့္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဒီ၀ဋ္ႀကီး ကၽြတ္ခ်င္လြန္းလို႔ ဒီသကၤန္းကပ္ၿပီး ဒီ သံဃာ (၁၀၀) ေက်ာ္တို႔အား လက္ဖက္ေျခာက္တို႔၊ ဆပ္ျပာတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပါ့ေလ၊ သံုးေဆာင္ဖို႔ ဒါေတြ လႉဒါန္းျခင္းဟာ ဒုကၡ ကၽြတ္ခ်င္လို႔ ဒုကၡရြံ ႔လြန္းလို႔၊ ဒုကၡမုန္းလြန္းလို႔ ျဖစ္ပ်က္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဥစၥာ ဘယ္ေတာ့မွ အားမရေအာင္ပ်က္၊ ဘယ္ေတာ့မွ အားမရေအာင္ အစားထိုးေနရေတာ့ ၀ဋ္ေကာင္သက္သက္မွန္း သိျခင္းေၾကာင့္ ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကၽြတ္ခ်င္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ဆရာအား သကၤန္းကပ္ပါသည္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ် … (တင္ပ့ါ)။
ဘာမွ မရခ်င္ဘူး ၀ဋ္ပဲကၽြတ္ခ်င္တယ္
၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္လို႔၊ ဘာရခ်င္လို႔တံုး။ ဘာမွ မရခ်င္ဘူး။ ၀ဋ္ပဲ ကၽြတ္ခ်င္တယ္။ ဒါပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ ဘာရခ်င္လို႔တံုးလို႔ ေမးလို႔ ရိွရင္ ဘာမွ မရခ်င္ဘူး ၀ဋ္ပဲကၽြတ္ခ်င္တာ သက္သက္ပဲ။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္၊ မစီ ၀ဋ္ကေကာ ကိုယ္တိုင္ျမင္တာလား … (မွန္ပါ့)။ အစားထိုးလာ ခဲ့ၾကတာလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာ လာခဲ့ၿပီလဲ … (ၾကာပါၿပီဘုရား)။ အစားထိုးရတိုင္း ထိုးရတိုင္း ပ်က္ေနလုိ႔ခ်ည္း မွတစ္ပါး ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ ပ်က္လိုက္ အစားထိုးလိုက္၊ ပ်က္လိုက္ အစားထိုး လိုက္၊ ပ်က္လိုက္ အစားထိုးလိုက္ဆိုေတာ့ အစားထိုးလို႔ ဒကာသိုက္တို႔ ေဒၚေရႊတို႔က အစားထိုးလို႔ ရွိရင္ ၿပီးေရာဟဲ့လို႔ ေအာက္ေမ့မယ္။ အစားထိုးတာက ပ်က္ဖို႔က ပါၿပီးသကာလ သြားေတာ့ အစားထိုးၿပီး ပ်က္တယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ထိုးၿပီးပ်က္ပဲ။
ပ်က္စရာနဲ႔ အစားထိုးေတာ့ ပ်က္ျပန္တယ္
သူ႔မွာလည္း ဒုကၡေတြ ပါတာက တစ္မ်ိဳး၊ ဇရာ, မရဏ ႏွိပ္စက္တာက တစ္မ်ိဳး … (တင္ပါ့)။ ဤကဲ့သို႔ အစားထိုးတာေရာ ပ်က္စရာနဲ႔ အစားထိုးလုိက္ေတာ့ ပ်က္ျပန္တာပဲ။ ပ်က္ျပန္ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ အစားထိုးျပန္ေတာ့ ပ်က္ဖို႔ရာက ပါသြားတယ္။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ ယာယီ မပ်က္ခ်င္လည္း အပ်က္ပါ ေနေသာေၾကာင့္ ပ်က္ဒုကၡပဲ။ ပ်က္သြားတာလည္း ပ်က္စီးျခင္း ဒုကၡပဲဆိုေတာ့ ဘုရားက ဒုကၡေမ၀ဟိ သေမာၻတိ၊ ဒုကၡံတိ႒တိ ေ၀တိစ၊ နာညၾတ ဒုကၡာ သေမာၻတိ၊ နာညံ ဒုကၡာနိ႐ုဇၩတိ လို႔ ဘုရားက ေဟာတယ္။ ဒုကၡေမ၀ ဒုကၡတရားသည္သာ။ သေမာၻတိ မင္းတို႔ သႏၲာန္၌ျဖစ္၏။ ေၾသာ္ .. ဒုကၡေရာက္မွာ ပဲ ျဖစ္တာပဲ။ ဒုကၡံတိ႒တိ တဲ့။ ဒုကၡေမ၀ ဒုကၡတရားသည္သာ၊ တိ႒တိ ခဏေလးတည္တာပဲကြ။ ဒုကၡတည္ ေနတာတဲ့ကြ။
ဒုကၡျဖစ္၍ ဒုကၡ ပ်က္တာပဲ ရွိတယ္
ဒုကၡေမ၀ ဒုကၡတရားသည္သာလွ်င္၊ နိ႐ုဇၩတိ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ ခ်ဳပ္သြားတာ ဘယ္သူတံုးဆိုေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားတာ။ နာညၾတ ဒုကၡာသေမာၻတိ။ ဒုကၡာ ဒုကၡကို၊ အညၾတ က်ဥ္ထား၍၊ သေမာၻတိ ျဖစ္တဲ့ တရားဟာ မင္းတို႔ ရွာခ်င္သလို ရွာကြ။ မင္းတို႔ ခႏၶာကိုယ္ ထဲမွာ ဒုကၡမွ တစ္ပါး ျဖစ္ေနတဲ့ တရား မရွိပါဘူးတဲ့။ နာညံဒုကၡာနိ႐ုစၩတိ၊ ဒုကၡာ ဒုကၡကို၊ အညၾတ က်ဥ္ထား၍။ နိ႐ုစၩတိ ခ်ဳပ္ေသာတရားသည္၊ နတၳိ မရွိပါဘူး။ ဒုကၡခ်ဳပ္တာ ပဲရွိတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡျဖစ္တာနဲ႔ ဒုကၡ ခ်ဳပ္တာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏၲာန္မွာ ဒါနဲ႔ပဲ ေနရေတာ့ ဒါျဖင့္ ဒီဟာႀကီးကိုျဖင့္ ျဖစ္တာလည္း ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလည္း ဒုကၡ ဆိုရင္ျဖင့္ ဒကာသိုက္တို႔၊ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ ဘယ္မွာသာလွ်င္ အသိညာဏ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ မကၽြတ္ခ်င္စရာ ဘယ္မွာ ရွိမလဲ … (မရွိပါဘုရား)။
ဆရာကေပးတဲ့ အသိညာဥ္
အဲဒီေတာ့ ဒီအသိညာဥ္ကေလး သည္ကား ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဆရာသမား ေပးတဲ့ အသိဉာဏ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ကုိယ္တိုင္ ယံုၾကည္ၿပီး သကာလ နာပါမ်ားလို႔ ရတဲ့ ေၾသာ္.. ဒုကၡျဖစ္ၿပီး ဒုကၡပ်က္ေနတာမွ တစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အသိဉာဏ္ကေလး။ ဒါကေလးသည္ ဒုကၡျမင္တဲ့ ဉာဏ္ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္ကေလး၊ ၀ိပႆနာ မဂ္ဉာဏ္ကေလးလို႔ မစီတို႔ မွတ္ရမယ္ … (တင္ပါ့)။ ၀ိပႆနာမဂ္ ဉာဏ္ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ၀ိပႆနာ မဂ္ဉာဏ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒီမဂ္ဉာဏ္ဟာ ဘာကို ျမင္သတံုး ဆိုေတာ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡကို ျမင္တယ္။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ဘာျမင္သလဲ … (ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡကို ျမင္ပါတယ္ဘုရား)။
ေနာက္ဘ၀မ်ား ဘာျဖစ္ခ်င္ေသးသတံုး
ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡကို ျမင္ေတာ့ မင္းတို႔ေဟ့ ေနာက္ဘ၀မ်ား ဘာျဖစ္ခ်င္ေသးသတံုး ေမးလို႔ရိွရင္ ပယ္လိုက္ၾကၿပီ။ ျဖစ္တာဒုကၡလည္း သိၿပီေကာ။ မဟုတ္ဘူးလား … (ဟုတ္ပါတယ္)။ ေနာက္ဘ၀ ဘာျဖစ္ခ်င္ေသးသတံုး ဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္ခ်င္ ေသးသတံုး ဆိုတာလည္း လာရေတာ့မွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္။ ဘာမွ မပ်က္ခ်င္ ေျပာလို႔ ရွိရင္ အျဖစ္အပ်က္ လြတ္တဲဲ့ ေနရာသာလွ်င္ ဒုကၡသိမ္း၍ ၿငိမ္းတဲ့ ေနရာလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါေတာ့။ အျဖစ္ အပ်က္ မရွိတဲ့ ေနရာသည္သာလွ်င္ ဒုကၡသိမ္း၍ ၿငိမ္းတဲ့ ေနရာ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါၿပီ)။
လူ႔ခႏၶာႀကီးရတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ အခု လူ႔ခႏၶာလို႔ သမုတိသစၥာနယ္ကေနတဲ့ လူခႏၶာႀကီးရတယ္။ လူခႏၶာႀကီး ရေတာ့ လူလို႔သာ ဆိုင္းဘုတ္ဆြဲၿပီး သကာလ ေနတာ အတြင္းမွာ အျဖစ္ဒုကၡနဲ႔ အပ်က္ဒုကၡ မွတစ္ပါး ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူေကာ၊ မရွိတဲ့လူေကာ၊ အလတ္စားေရာ၊ အမြဲေရာ ထူးၾကေသးရဲ ႔လား … (မထူးပါဘုရား)။ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး … (မရွိဘူး)။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက သေဗၺသခၤါရ ဒုကၡကို ေဟာထားသားပဲ … (တင္ပါ့)။ သေဗၺသခၤါရာ ဒုကၡက အလံုးစံု ဒုကၡသာ ရွိတယ္ကြ … (မွန္ပါ့)။ မင္းတို႔က ႀကံဖန္ၿပီး ေတာင္းမေနနဲ႔ …(မွန္ပါ့)။ အေကာင္းေရြးမေနနဲ႔ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္၊ ေက်နပ္ ပလား … (ေက်နပ္ပါၿပီ)။ မစီတို႔က အေကာင္းမ်ား ေရြးခ်င္ေနလား … (မေရြးခ်င္ပါဘူး)။ ရွိေကာ ရွိရဲ ႔လား … (မရွိပါဘူး)။
၃၁ဘံုထဲမွာ အေကာင္းဆိုလို႔ မရွိ
အေကာင္းေရြးခ်င္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အယုတ္တမာတရား ၀င္လာလို႔သာ ၃၁ ဘံုထဲမွာ အေကာင္းေရြးမွာေပါ့ … (မွန္ပါ့)။ အမွန္တရားဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာမဂ္ ၀င္လာလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ၃၁ဘံု ထဲမွာ အေကာင္းဆိုလို႔ ျမဴမွ်မရွိဘူးလို႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ …(တင္ပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ ၃၁ဘံုမွာျဖင့္ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡဆိုတဲ့ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းပဲ။ အဲဒါဉာဏ္နဲ႔ ျမင္ၿပီး သကာလ အခု ေလွခါးက တက္လာတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ေတြ ဘာမွ ရွာမေတြ႔ဘဲနဲ႔ အသစ္နဲ႔ အသစ္ ဒုကၡႀကီးနဲ႔ ထုိင္ေနရတာ … (တင္ပါ့)။ အသစ္ဒုကၡ ႀကီးကလည္း ခဏခဏပဲ ပ်က္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ အခုဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီဒုကၡ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ခ်င္လြန္းလို႔ ဒီဆရာသမားကို ဒီသံဃာေတြကို လႉတန္းတဲ့ သေဘာပဲဆိုေတာ့ ဒုကၡျမင္လို႔ ဒုကၡေၾကာက္လို႔ ဒုကၡရြံလို႔ လႉတဲ့အလႉ လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် … (မွန္လွပါဘုရား)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီဘုရား)။
အခုျမင္တဲ့ ဉာဏ္က ပို႔ေစသတည္း
မစီ ဘာလုပ္ဖို႔ လႉတဲ့အလႉလဲ … (ဒုကၡေၾကာက္လို႔ပါ)။ ဒုကၡရြံလို႔၊ ဒုကၡရြံမုန္းၿပီး ဒုကၡကို ေၾကာက္လြန္းလို႔ ဒုကၡ ကၽြတ္လြတ္ ေစတဲ့ ေနရာဌာနကို တပည့္ေတာ္ အခုျမင္တဲ့ ဉာဏ္က ပို႔ပါေစသား၊ ပို႔ေစသတည္း။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆုမေတာင္း ပါနဲ႔။ ဒုကၡ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္ကိုက ခင္ဗ်ားတို႔ ဆုမေတာင္းလည္း ပို႔မွာပဲ … (ပို႔မွာပါဘုရား)။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို လႉတဲ့ အလႉသည္ ဒုကၡ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ လႉတဲ့အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ၀ိပႆနာမဂ္ဉာဏ္နဲ႔ လႉတဲ့အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ အရိယာ အလႉ … (တင္ပါ့)။
အရိယာတို႔၏အလႉ
ကဲ ... မၿခံဳ၊ ဘယ္သူ႔အလႉတံုး … (အရိယာအလႉပါ)။ အရိယာတို႔၏ အလႉ အရိယာတို႔၏ အလႉျဖင့္ ဘယ္၀ဋ္မွ မလာေတာ့ဘူး။ ၀ိပါက၀ဋ္၊ ကိေလသ၀ဋ္၊ ကမၼ၀ဋ္ ဆိုတဲ့ ၀ဋ္သံုးပါး ကၽြတ္တဲ့အလႉလို႔ မစီ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ရမယ္ …(မွန္လွပါဘုရား)။ ၀ဋ္သံုးပါးကၽြတ္တဲ့အလႉ ရွိမွ ရခဲတာကို ဒကာသိုက္ရ။ ဒီအလႉမ်ိဳးက … (တင္ပါ့)။ လႉရခဲပါတယ္တဲ့ ၀ဋ္သံုးပါး ကၽြတ္တဲ့အလႉ။ ေကာင္းၿပီ ဒါျဖင့္ ၀ဋ္သံုးပါက ဒုကၡသစၥာ၊ ကၽြတ္ခ်င္တဲ့ဉာဏ္က မဂၢသစၥာ … (မွန္ပါ့)။
မဂၢသစၥာနဲ႔ လႉတဲ့အလႉ
ေၾသာ္ .. ဒါျဖင့္ ဒီဉာဏ္ ဦးစီးၿပီး လႉေတာ့ကုိ မဂၢသစၥာနဲ႔ လႉတဲ့အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ နိဗၺာနံ မဂၢတိ ဂေ၀တီတိ မေဂၢါ။ နိဗၺာနံ ဂစၧတီတိ မေဂၢါ ဆိုသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ အခုျမင္တဲ့ ဉာဏ္ကေလး ဒီဉာဏ္နဲ႔ အလႉျဖစ္ေလ ေသာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ အလႉသည္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္မွ တစ္ပါး၊ ဘယ္မွ သူရြက္ေဆာင္၍ မသြားေတာ့ ဘူးလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ယုံၾကည္လိုက္ပါ … (မွန္ပါ့)။
ဒုကၡၿငိမ္းခ်င္တဲ့ အလႉမို႔ အဖိုးတန္တယ္
ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္လိုက္ပါ။ ဒုကၡၿငိမ္းခ်င္တဲ့ အလႉကိုးဗ်… (မွန္လွပါဘုရား)။ တယ္အဖိုးတန္ပါလား … (တန္ပါတယ္)။ အဲဒီေတာ့ကာ ၀ိပႆနာဉာဏ္၊ မဂ္ဉာဏ္ ဦးစီးၿပီး သကာလ လႉတဲ့ အလႉျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ဉာဏ္သည္ မဂၢသစၥာ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီမဂၢသစၥာနဲ႔ ဒုကၡျဖတ္တာသည္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဉာဏ္ မို႔လို႔ ျဖတ္လို႔ ရတာ။ အျခား သေဘာနဲ႔ ျပတ္ပါတယ္ ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဉာဏ္နဲ႔ ျမင္လိုက္ေတာ့မွ ျပတ္တာ။ ဉာဏ္နဲ႔ ျမင္လိုက္ေတာ့မွ ျပတ္ၿပီး သကာလ လာေတာ့၊ ၾကည့္စမ္းပါလား။ ေလွခါးက ဆရာဘုန္းႀကီးကို သကၤန္းကပ္မလို႔ တက္လာတာေတာင္မွ စိတ္ေတြဟာ ဒုကၡေရာက္ၿပီး သကာလ အခု အစားထိုးႀကီးနဲ႔ သကၤန္းကပ္ေနရတယ္ ဆိုတာ ကိုေပါက္ေက်ာ္ လြဲရဲ ႔လား …(မလြဲပါဘုရား)။ မလြဲေတာ့ မင္းတို႔သည္ ဒါႀကီးမွ ဒီေသခါနီး ဘ၀မွာ ခဏခဏ ေသတဲ့ဘ၀ကိုမွ မကၽြတ္ခ်င္လို႔ ရွိရင္ မင္းတို႔ေလာက္ အ,တာ၊ မင္းတို႔ေလာက္ ႐ူးတာ ဒကာသိုက္ မရွိေတာ့ဘူး … (မရွိေတာ့ပါဘုရား)။
ေနာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေသခ်င္ေသးလို႔
ေန႔တိုင္ျဖစ္ အခါခါ ေသလာတာခ်ည့္ပဲ ဥစၥာ၊ ေနာက္မ်ား ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေသခ်င္ေသးလို႔မွ တစ္ပါး ဘာမွ ဆရာ ဘုန္းႀကီး ေဟာစရာ မရွိဘူး … (မွန္ပါ့)။ ရိပ္မိၾကပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ဒါျဖင့္ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ အေသလြတ္ေနရာကို ေရာက္ပါရေစ ဆိုတဲ့ဥစၥာ၊ အေသျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေသလြတ္ကို ႀကိဳက္တယ္။ အေသ မျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေသလြတ္ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ အလကား ေျပာတာ … (မွန္ပါ့)။ အလကားေျပာတာ။
တ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္တဲ့ အလႉ မပါတာမ်ားတယ္
ဒါေၾကာင့္ အလႉေပါင္း တစ္ေထာင္၊ အလႉေပါင္း တစ္သိန္းမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္တဲ့ အလႉ မပါဘူးလို႔ ဆရာ ဘုန္းႀကီး ေျပာတာ အေသအခ်ာ မွတ္ … (မပါ,ပါဘူးဘုရား)။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္က လႉတန္းခဲ့တာေတြ ေပါ့ဗ်ာ။ အလႉေပါင္း တစ္ေထာင္၊ အလႉေပါင္း တစ္ေသာင္းမွာ ယခုလို ခႏၶာႀကီး ဉာဏ္ေရာက္ၿပီး ေဟာဒီလို ေတြ႔ရတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ ဒုကၡ ဆိုတဲ့ ဒုကၡ၀ဋ္ႀကီးမွ ယခု တပည့္ေတာ္ ျမင္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ယခုကၽြတ္ခ်င္လို႔ ယခု လႉတာပါဘုရား။ အဲဒီ ၀ဋ္ ကၽြတ္ခ်င္လို႔ သကၤန္းကပ္တာ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဉာဏ္ဦးစီးတဲ့ အလႉ ဆိုတာ မေသခ်ာဘူးလား … (ေသခ်ာပါတယ္)။ ဒါျဖင့္ ဒီဉာဏ္သည္ကား လို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ မဂၢပစၥေယာလို႔ မွတ္လိုက္ .. (တင္ပါ့)။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္၊ မဂၢပစၥေယာ … (မွန္ပါ့)။ မစီ ဘာတဲ့လဲ … (မဂၢပစၥေယာပါဘုရား)။
၀ဋ္ထဲက ထြက္ေျမာက္ေအာင္ သူကပို႔ေပးမယ္
မဂၢပစၥေယာ - ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳမွာပဲ။ ေဟာ.. မဂၢပစၥေယာ -၀ဋ္ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အခု ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ေလး ဦးစီးၿပီး လႉတဲ့အလႉက ၀ဋ္ထဲက ထြက္ေျမာက္ေအာင္ သူပို႔ ေပးပါမယ္တဲ့ … (တင္ပါ့)။ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ ရွိတဲ့ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ကေလးက ခင္ဗ်ားတို႔ ႐ႈတဲ့ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ကေလးက ၀ဋ္ထဲက ထြက္ေျမာက္ေအာင္ သူပုိ႔ ေပးပါမယ္လို႔ တာ၀န္ယူ ပါတယ္ … (တင္ပါ့)။ ဘာျဖစ္လို႔ တာ၀န္ယူသလဲ လို႔ ဆရာဘုန္းႀကီးက ဘာျဖစ္လို႔ တာ၀န္ယူသတံံုးလို႔ ေမးတဲ့ အခါက်လို႔ ရွိရင္ျဖင့္တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မၿမဲေသာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ပို႔ေပးပါလို႔ ခုိင္းရသလား။ အကုသိုလ္ ကံေတြက ပို႔လိုက္တာလား … (အကုသိုလ္ ကံေတြက ပို႔လိုက္ တာပါ)။ ခင္ဗ်ားတို႔ ပို႔ေပးပါလို႔ ခိုင္းလို႔လား … (မခုိင္းပါဘူး)။ သူ႔ကို သူ႔၀မ္းထဲ ကိန္းေနတဲ့ ဒီအကုသိုလ္ ၀မ္းထဲ ကိန္းေနတာ။ ဒီအကုသိုလ္ကပဲ ပို႔လုိက္တာ … (မွန္ပါ့)။
၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့ နိဗၺာန္ပဲပို႔မယ္
အခု မဂၢပစၥေယာဆိုတဲ့ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡ ျမင္ေနတဲ့ ဉာဏ္ကလည္း ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားျဖစ္ေလ ေသာေၾကာင့္ ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတရား ၀မ္းထဲ ကိန္းေနေသာေၾကာင့္ ေဟ့ .. မင္းဘယ္ပို႔ေပး လို႔ ခိုင္းဖို႔ လိုေသးသလား … (မလို ပါဘူး)။ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့ နိဗၺာန္ပဲပို႔မယ္ … (တင္ပါ့)။ အကုသိုလ္ လုပ္ေတာ့ ဆုမေတာင္းဘဲနဲ႔ အကုသိုလ္က ပို႔လိုက္သလို ဒီမွာ လည္း ဒုကၡသစၥာကို ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡႀကီးကို ျမင္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ လႉတဲ့အလႉက ျမင္တဲ့ ဉာဏ္ကေလးက ၀မ္းထဲမွာ ကိန္းၿပီး ေနေသာေၾကာင့္ သူကမဂၢပစၥေယာ ျဖစ္သြားတယ္ … (တင္ပါ့)။ သေဘာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။
ေမာင္မင္းႀကီးက ဘယ္မ်ားပို႔မွာတံုး
မဂၢပစၥေယာဆိုေတာ့ ဒီ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ရာ ကိုသာလွ်င္ သူကပို႔တတ္တဲ့ တရား … (တင္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ ကိေလသ၀ဋ္၊ ကမၼ၀ဋ္၊ ၀ိပါက၀ဋ္ ဆိုေတာ့ ၀ဋ္သံုးပါးမွ ကၽြတ္ရာ လြတ္ရာကို ပို႔တတ္တဲ့ တရား၊ အခု ၀မ္းထဲမွာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေမာင္မင္းႀကီး ဘယ္ပို႔မွာတံုးလို႔ ေမးမေနနဲ႔ … (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။ ဧကာယေနအယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ၊ ဘိကၡေ၀ ရဟန္းတို႔၊ အယံမေဂၢါ မင္းတို႔ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡတို႔ကို ျမင္တဲ့ မဂ္သည္၊ ဧကာယေနာ တစ္ေၾကာင္းတည္းႏွင့္ နိဗၺာန္ ပို႔၏ … (မွန္ပါ့)။ မေဟာဘူးလား … (ေဟာပါတယ္)။ အဲဒါ ဒီေလာက္ေသခ်ာေနေတာ့ ေၾသာ္ တို႔ဆရာ ဘုန္းႀကီးက အခုလမ္းျပေနတယ္။ တို႔ အလႉသည္ကား ဆိုရင္ သူမ်ားအလႉ (၁၀)သိန္းကုန္ လႉတဲ့အလႉ ေတြနဲ႔ေတာင္ မတူေသးပါလား။ (၁၀) သိန္းကုန္က အျခား ကုသိုလ္ေတြ သိန္းေပါင္း (၁၀) သိန္းေပါင္း (၂၀)ေတြမွာ အကုသိုလ္က ပါေနတာ၊ ၀ိတက္ေတြက ပါမယ္၊ ခႏၶာက ဉာဏ္ေရာက္က မပါဘူး။
ကုန္ကူးတစ္မ်ိဳး
မပါေတာ့ ဟိုဥစၥာက ပိုင္းျခားကုန္ကူး တစ္မ်ိဳးလို႔ မွတ္လိုက္တာေပါ့။။ မ႑ပ္ႀကီး ေဆာက္ၿပီးသကာလ ဘ၀ကို ေတာင့္တၿပီး လႉတဲ့အတြက္ မစီ ကုန္ကူးတစ္မ်ိဳးပဲ … (တစ္မ်ိဳးပါဘုရား)။ ပြဲ႐ံုႀကီး ခင္ဗ်ားတို႔ အိမ္မွာ ေဆာက္ထားၾကတာပဲ။ ဒါကုန္ကူးတာ တစ္မ်ိဳးပဲ … (ကုန္ကူးတာ တစ္မ်ိဳးပါ)။ ဟိုမ႑ပ္ႀကီး ေဆာက္ၿပီး ကူးတာေကာ … (ကုန္ကူးတာတစ္မ်ိဳးပါ)။ ကုန္ကူးတာ တစ္မ်ိဳးပဲ ဆိုတာ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ အဲဒါေတြ ကုန္ကူးတစ္မ်ိဳး ဆိုတဲ့ဥစၥာ၊ ဒါ ၀မ္းေျမာက္လို႔ ရွိရင္ကြာ လူခႏၶာ အျဖစ္မွ နတ္ခႏၶာ အျဖစ္နဲ႔ ရေအာင္လို႔ ကုန္ကူးလိုက္တာ … (မွန္ပါ့)။ လူခႏၶာ အျဖစ္မွ ျဗဟၼာခႏၶာ အျဖစ္ႀကီး ရေအာင္ ကုန္ကူးလိုက္တာ … (မွန္ပါ့)။
တဏွာခိုင္းတဲ့အလုပ္
ဤကဲ့သို႔ ကုန္ကူးတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ အဲဒါသည္ကားလုိ႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ ဉာဏ္အလုပ္လား၊ လိုခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ ေလေသာေၾကာင့္ တဏွာအလုပ္လား ဆိုတာ ေမးၾကည့္ပါဦး … (တဏွာအလုပ္ပါ)။ အမယ္ေလး ဒါလႉတာတဲ့။ တဏွာ ခိုင္းတဲ့ အလုပ္လုပ္ေပးတယ္။ လႉတယ္လို႔လည္း လုပ္ေသးရဲ ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ မုသားျဖစ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေသေသခ်ာ ခ်ာ ျဖစ္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္တာေပါ့။ ခိုင္တာက တဏွာေနာ္ … (မွန္ပါ့)။
လႉတာလုပ္ၿပီးဖိတ္တယ္
ခိုင္းတာက တဏွာခိုင္းတဲ့ ဥစၥာ၊ ခင္ဗ်ာတို႔က ဖိတ္တာ လႉတာလုပ္ၿပီး ဖိတ္တယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ႐ူးမ်ား ႐ူး သလားကြ … (မွန္ပါ့)။ မ႐ူးဘူးလား … (႐ူးပါတယ္ဘုရား)။ မစီေရ ႐ူးတဲ့ ပံုမ်ားကိေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ …(မွန္ပါ့)။
ေဆးကုလို႔ မရတဲ့ အ႐ူးမ်ိဳး
ေအး … ႐ူးလိုက္တာက တန္းႀကီးထဲကက ေပါ့ဗ်ာ။ အ႐ူးတန္း အႀကီးထဲက က်ေနတာပဲ။ ေဆးကုလို႔ မေပ်ာက္တဲ့ အ႐ူးမ်ိဳး ထဲက ျဖစ္ေနတယ္ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ တဏွာ ခိုင္းတာလဲ လုပ္ေသးရဲ ႔၊ အလႉႂကြပါလို႔လည္း ဖိတ္ေသးရဲ ႔။ သာဓုေခၚ ရေအာင္လို႔ ဖိတ္လိုက္ေသးတယ္။ အတူတကြ တရားနာ ရေအာင္လည္း ဖိတ္လိုက္ ေသးတယ္ဆိုေတာ့ ခိုင္းတဲ့ အလုပ္က ကုန္ကူး အလုပ္ … (မွန္ပါ့)။
ရမ္းေတာင္းမွန္းေတာင္း
နိဗၺာန္ဆိုတာက ခင္ဗ်ားတို႔က ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး …(မေရာက္ဘူးပါဘုရား)။ မေရာက္ဘူးတဲ့ဟာ ဆရာသမားကလည္း နိဗၺာန္ေတာင္းလိုက္၊ နိဗၺာန္ေတာင္းလိုက္ ဆိုလို႔သာ ေတာင္းတာ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ သည္ ရမ္းေတာင္း မွန္းေတာင္း … (မွန္ပါ့)။ ရမ္းေတာင္း မွန္းေတာင္း ဆိုသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ရမွာလည္း မဟုတ္ … (မွန္ပါ့)။ ဟုတ္ဘူးလား။ ဒီဒုကၡႀကီး ကၽြတ္ခ်င္လို႔ ဆိုေတာ့ျဖင့္ ဒီဒုကၡကို ကုိယ္တိုင္မျမင္လား …(ျမင္ပါတယ္)။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ ကၽြတ္တာကို ဘာေခၚ ၾကမလဲ။ နိဗၺာန္ … (နိဗၺာန္ပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡေတာ့ အျမင္သား ေပါ့ဗ်ာ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ ပုထုဇဥ္ ဉာဏ္နဲ႔ေတာ့ နိဗၺာန္ မျမင္ဘူးတဲ့။ မွန္းဆၿပီးသာ သူေျပာေနတာ။ ဒုကၡကၽြတ္ရ ပါလို၏ ဆိုမွ ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ျမင္လို႔ ကၽြတ္ခ်င္တာ ေသခ်ာတယ္ … (ေသခ်ာပါတယ္)။ ေသခ်ာၾကေတာ့ ဒါနိဗၺာန္ ရတာပဲ မဟုတ္လား … (ရပါတယ္)။
ဉာဏ္ကဒုကၡကၽြတ္ခ်င္တယ္
ဒါျဖင့္ ဒီျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡႀကီးမွ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ သကၤန္းကပ္တယ္။ သံဃာေတြကုိ ဆြမ္းအလႉ အတန္း လႉတဲ့ အလႉသည္ ဒုကၡႀကီးမွ ကၽြတ္ျခင္း လြတ္ျခင္းကို တပည့္ေတာ္တို႔သည္ တကယ္ျမင္လို႔ ကၽြတ္ေအာင္ လြတ္ေအာင္ လုပ္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ စြန္႔ျခင္း၊ ႀကဲျခင္း၊ ေပးကမ္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား ဆိုေတာ့ ဘာေတာင့္တ ေသးသလဲ … (ဘာမွ မေတာင့္တ ပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ ကၽြတ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္း ဆိုေတာ့ ဒါဉာဏ္ စခန္း သက္သက္ပဲ … (မွန္ပါ့)။ တဏွာ နည္းနည္းမွ မပါဘူး … (မပါ,ပါဘူး)။ မပါဘူး။ မပါဘူး။
တဏွာက ဒုကၡေပးတယ္
တဏွာနည္းနည္း မွမပါဘူး။ ဒုကၡကၽြတ္ခ်င္တာ၊ တဏွာကေတာ့ ဒုကၡေပးသမားကို … (မွန္ပါ့)။ ဉာဏ္ကေတာ့ ကၽြတ္ခ်င္ သမား … (မွန္ပါ့)။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡ ကၽြတ္ခ်င္တဲ့ အလႉပြဲ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မစီတို႔ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔ အားႀကီး အဖိုးတန္တယ္ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။ အားႀကီး အဖိုးတန္သြားၿပီ။ မင္းတို႔ကေတာ့ သားရွင္ျပဳတုန္းကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ငါသာဓု မေခၚ ပါဘူး။ မစီ သာဓု မေခၚလို႔ ၀မ္းနည္းသလား … (၀မ္းမနည္းပါဘူး)။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒကာ ဒကာမေတြ မသိ မလိမၼာေသးခင္က မွားၿပီး သကာလ ထားတဲ့ အျပစ္ေတြကေတာ့ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ မနည္းလွဘူး …(မနည္းပါဘုရား)။ မနည္းဘူးေနာ္ … (မနည္းပါဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ ယခုေတာ့ျဖင့္ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡႀကီး ကာယိကဒုကၡ၊ ေစတသိကဒုကၡႀကီး၊ ေနာက္လာလတၱံ႔ျဖစ္တဲ့ ဇာတိဒုကၡႀကီး၊ ဇရာဒုကၡႀကီး၊ ဗ်ာဓိဒုကၡႀကီး၊ မရဏဒုကၡႀကီး ညေနက ေဟာတဲ့အတိုင္း သူေသေကာင္ ထမ္းတဲ့ အလုပ္ႀကီး … (မွန္ပါ့)။ ညေနက သူေသ ေကာင္ ထမ္းရ တယ္ဆိုတာ မစီတို႔ ၾကားလိုက္တယ္ … (ၾကားပါတယ္ဘုရား)။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္လည္း ၾကားလိုက္တယ္ … (ၾကားပါတယ္ဘုရား)။
မိုက္တာက ပါလိုက္ေသးတယ္
ေအး..အဲဒါႀကီးကိုမွ ဆုေတာင္းသြား ယူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အ႐ူးနဲ႔ အမိုက္ ႏွစ္ခုစလံုး စံံုလို႔ ျဖစ္ လိမ့္မယ္ … (စံုလို႔ပါဘုရား)။ အ႐ူးခ်ည့္ သက္သက္လည္း သြားမေတာင္းဘူး … (မွန္ပါ့)။ မိုက္တာကလည္း ပါလိုက္ေသးတယ္ … (ပါ,ပါတယ္ ဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ဒြန္းစ႑ား၊ သုဘရာဇာ အျဖစ္ ဆုေတာင္းယူတာ မစီေရ ႔။ ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ေငြလည္းကုန္ေသးတယ္။ မသာ လည္း ထမ္းရေသးတယ္။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ … (အ႐ူးထတာပါ ဘုရား)။ အ႐ူးထတာ။ ေဒၚေရႊ ဘာျဖစ္ေန တာလဲ … (အ႐ူးမိုက္ျပေနတာပါဘုရား)။ ႐ူးမိုက္ျဖစ္ေနတာ။ အဲဒါကေတာ့ ယခုလို ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ ႀကံဳမွသာလွ်င္ အ႐ူးမွန္း သိ အမိုက္မွန္းသိတာဗ်ာ။
အေလာင္းေျပာင္းထမ္းတာ
အမေလး၊ ႏို႔မို႔လို႔ ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔က က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ပူစရာ မရွိဘူးတဲ့။ ေနာက္ဘ၀ဆိုရင္ ေကာင္းစားဖို႔သာ ရွိပါတယ္။ သူေကာင္းစားတာက မသာတံုးႀကီး … (မသာတံုးႀကီးပါဘုရား)။ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ သူေကာင္းစားတာ ဘာပါလိမ့္ … (မသာတံုးႀကီးပါ)။ အေလာင္းေျပာင္းထမ္းတာ။ မစီ ထမ္းခ်င္ေသးသလား … (မထမ္းခ်င္ ပါဘူးဘုရား)။ ရွက္ၾကပါေတာ့ ဗ်ာ။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေကာ … (တင္ပါ့)။ ရွက္ၾကပါေတာ့။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ပါေတာ့ဗ်ာ။
မသာႀကီးမ်ား ထမ္းခ်င္ေသးလား
မသာႀကီးမ်ား ထမ္းခ်င္ ေသးသလားလို႔ ေမးတဲ့အခါ ေမးၾကည့္။ မေမးဘူးလား … (ေမးပါတယ္ဘုရား)။ နတ္ခႏၶာ ဆိုတာက လူ႔ခႏၶာထက္ ႀကီးတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူခႏၶာထက္ ႀကီးတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ နတ္ျပည္ ေရာက္သြားေတာ့ ဘာထမ္း ရမွာ တံုး … (နတ္ခႏၶာထမ္းရမွာပါဘုရား)။ နတ္ခႏၶာဆိုေတာ့ မသာေသးလား။ မသာႀကီးလား … (မသာႀကီးပါဘုရား)။ ေတာ္ ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္။ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ေတာ္ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ မစီရ … (မွန္ပါ့)။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ခင္ဗ်ား တို႔က ဂုဏ္မယူ ပါနဲ႔ေတာ့ … (မွန္ပါ့)။
ဂုဏ္မယူပါနဲ႔ေတာ့
ဂုဏ္မယူ ပါနဲ႔ေတာ့။ မသာႀကီးမ်ား ျဖစ္ခ်င္ေသး သလား … (မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး)။ ျဗဟၼာဆိုေတာ့ကို ခုနက ေျပာတဲ့ ဒီကေန ေက်ာက္ဆည္ေလာက္ ရိွပါတယ္၊ ဆိုတာေပါ့ဗ်ာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီး၊ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ခႏၶၶာကိုယ္ႀကီး အဲ.. ျဗဟၼာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ျဗဟၼာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလည္း အသုဘပဲ မဟုတ္လား … (မွန္ပါ့)။ အသုဘႀကီး ျဖစ္ၿပီး သကာလ အသုဘက ဒုကၡသစၥာႀကီး မဟုတ္လား။ အဲဒီ အသုဘ ဒုကၡသစၥာႀကီးနဲ႔ ထမ္းရမွာေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ ေၾကာက္လြန္းလို႔ ဘုရား … (မွန္ပါ့)။
ဉာဏ္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္
မသာထမ္း ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္၊ ဒုကၡႀကီးတည္း ဟူေသာ ခႏၶာ၀န္ႀကီး ထမ္းရတဲ့ ဘ၀မွ ကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္ လို႔ ယခုကဲ့သို႔ သကၤန္းကပ္ၿပီး သကာလ ကၽြတ္လို လြတ္လိုေသာ ဉာဏ္နဲ႔ကို၊ တကယ္ ကပ္တာပါဘုရားလို႔ ဆိုတာ ဉာဏ္နဲ႔ကို ခႏၶာကို ၾကည့္လိုက္ပါ … (မွန္ပါ့)။ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ၾကည့္စမ္း။ အသုဘေတြ က်င္ႀကီး ရွိရဲ ႔လားလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀မ္းဗိုက္ထဲ ေမးရင္ ဘယ့္ႏွယ့္ ေျဖၾကမလဲ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ က်င္ငယ္ေတြ ရွိရဲ ႔လား … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ ေသြး၊ ျပည္၊ သလိပ္ေတြေကာ … (ရွိပါတယ္ဘုရား)။ အမယ္.. ဒါႀကီးထမ္းၿပီး ဒီေက်ာင္းေပၚ တက္လာ ခဲ့ၾကတာေပ့ါ … (တင္ပါ့)။ ဒါႀကီးထမ္းၿပီး ဒီေက်ာင္းေပၚတက္လာ ခဲ့ၾကတယ္။ ေၾသာ္ …ခင္ဗ်ားတို႔သည္ကား လို႔ ဆိုရင္ ေက်ာင္းကေတာ့ အသက္မရိွလို႔သာ နိဗၺာန္ကေတာ့ျဖင့္ ဒီလိုလူကို လက္မခံဘူး … (လက္မခံပါဘုရား)။ အသုဘ ကိုးဗ် … (မွန္ပါ့)။ အသုဘကိုး။ ဒုကၡသစၥာကိုး။ လက္ခံ ပါ့မလား … (လက္မခံပါဘုရား)။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကို ခင္ဗ်ားတို႔က ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါ၊ ခႏၶာ ဇာတ္သိမ္းပံု ဇာတ္သိမ္းခ်က္ … (မွန္ပါ့)။ အသုဘခႏၶာႀကီး ပါသြားလို႔ ေတာ္ပါ့မလား … (မေတာ္ပါဘူး)။
နိဗၺာန္မွာ ဘာခႏၶာမွ မရွိဘူး
ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ ဘာခႏၶာ ရွိသတံုးလို႔ ဒကာသိုက္က ေမး,ေမး၊ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္က ေမး,ေမး၊ ေဒၚေရႊတို႔က ေမး,ေမး မစီတို႔က ေမး,ေမး၊ ေမးခ်င္တာကေမး။ ဘာခႏၶာမွ မရွိဘူး မွတ္ပါ … (မွန္ပါ့)။ ရွိရင္ အသုဘ ရွိေနဦးမွာပဲ … (မွန္ပါ့)။ အသုဘ ရွိရင္ မသာထမ္း ဘ၀က ကၽြတ္ၿပီလို႔ ဆိုလို႔ ရလား … (မရပါဘုရား)။ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္တို႔ ဘုရား ယခု ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း လမ္းၫႊန္တဲ့ အတြက္ ဤကၽြတ္ျခင္း လြတ္ျခင္း ကိုျဖင့္ မုခ် က်က္သေရ မဂၤလာမရွိတဲ့ အသုဘ ခႏၶာ၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးျဖင့္ ကၽြတ္လို လြတ္လိုေသာ ဆႏၵ ျပင္းျပၿပီး သူ႔ကို ရြံ ႔လြန္းလို႔ ေဟာဒါႀကီးကိုျဖင့္ အခုစလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အခုသည္ ဉာဏ္နဲ႔ အခုစလို႔ ရလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အခုျဖတ္ခ်င္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ဆရာသမား သကၤန္း ကပ္ပါတယ္ ဘုရား လို႔ ေျပာင္းလိုက္။ အခုစလို႔ ရရင္ အခုျဖတ္ၾကည့္ ဟုတ္ဖူးလား … (မွန္ပါ့)။ သို႔ေသာ္လည္းတဲ့ အခု ျဖတ္ခ်င္လို႔ ရွိရင္ အခု ျဖတ္ခ်င္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ပဲ လႉပါတယ္ ဆိုေတာ့ စ‘မရတာက ခင္ဗ်ားတို႔။
၀ိပါက၀ဋ္ေကာင္
ဘာျဖစ္လို႔ စ မရေသး သတံုး ဆိုေတာ့ ၀ိပါက၀ဋ္ေကာင္၊ ၀ဋ္မကၽြတ္ေသးဘူး … (၀ဋ္မကၽြတ္ ေသးပါဘုရား)။ သေဘာက် ပလား … (က်ပါၿပီ)။ ဘာေကာင္းတံုး ခင္ဗ်ားတို႔… (၀ိပါက၀ဋ္ေကာင္ပါ)။ ၀ဋ္ေကာင္ ၀ဋ္မကၽြတ္ေသးေတာ့ ဘာနဲ႔ တူေန သတံုးဆိုေတာ့ ေန႔လည္ကပဲ ပံု႐ိုင္း႐ိုင္းနဲ႔ ႏိႈင္းလုိက္ ရတယ္ … (မွန္ပါ့)။ ေခြးေတြဟာ လည္ပင္း ျပတ္ေလာက္ေအာင္ အနာႀကီး ေပါက္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ တို႔က ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မစီတို႔ ေဒၚေရႊတို႔က ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီေခြး ေသလည္းမေသႏိုင္ဘူး။ ၀ဋ္ႀကီးလိုက္တာ။
အသုဘႀကီးနဲ႔အထမ္းသမား
အနာနဲ႔သူ ခြဲမရ ရွာပဲကိုး … (မွန္ပါ့)။ ေခြးနဲ႔ အနာနဲ႔ ခြဲရရဲ ႔လား … (မရပါဘူး)။ လူမွာကေတာ့ အသုဘႀကီးနဲ႔ အထမ္းသမား နဲ႔ ခြဲရသလား … (မရပါဘူး)။ ေခြးအနာႀကီးလိုပဲ ၀ဋ္ႀကီးေနလိုက္တာ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ။ ရိပ္မိပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ မင္းဘ၀က ေသးသလား … (မေသးပါဘုရား)။ မေသးဘူးကြ။ ေခြးအနာသာ မင္းတို႔က ျမင္ေနတာ။ ေခြးအနာသာ ျမင္ေနတာ မစီတို႔ လူစုက လူနာ အျပစ္မသိဘူး။ အျပစ္ျမင္ၿပီလား … (ျမင္ပါၿပီ)။ ထမ္းထားတာကလည္း သုဘလား အသုဘလား … (အသုဘပါ)။ အသုဘမွာလည္း (၉၆)ပါးေသာ အနာေတြက ေပါက္လ်က္ပဲ မို႔လား … (ေပါက္လ်က္ ပါပဲ)။ အမေလး … ဆိုးလွခ်ည္လားဗ်ာ။
နိဗၺာန္က ဒါမ်ိဳးလက္မခံ
အဲဒီေတာ့ နိဗၺာန္က ဒါမ်ိဳးလက္ခံပါ့ မလား … (လက္မခံပါဘူး)။ အသုဘခႏၶာကိုယ္ ဒုကၡခႏၶာကိုယ္ ေမာင္ေပါက္စီ လက္မခံဘူးကြ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္တို႔ ဘုရား ဒါျဖင့္ လက္ရွိဟာႀကီး ဟာျဖင့္ အေတာ္႐ုပ္ဆိုးလုိ႔ အေတာ္ အက်ည္းတန္ ေနပါၿပီ။ အဲဒါႀကီးကို အသုဘခႏၶာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာ ႀကီးကိုျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ပဲ အခုကိုယ့္ကိုယ္ ကိုျမင္ပါၿပီ။ အသုဘနဲ႔ ဒုကၡသစၥာ သာရွိတယ္ ဆိုတာ ျပန္ၾကည့္လိုက္စမ္း။ အသုဘနဲ႔ ဒုကၡသစၥာ မွတစ္ပါး ဘာရွိသလဲ … (ဘာမွ မရွိပါ ဘူး)။ က်င္ႀကီးအိမ္ထဲ ဉာဏ္နဲ႔ သြားၾကည့္လိုက ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လိုက္ က်င္ႀကီးပဲ ရွိတယ္။ က်င္ငယ္ အိမ္နား ခႏၶာထဲ ျပန္ၾကည့္လိုက္စမ္း … (က်င္ငယ္ပဲရွိတယ္)။ သလိပ္အိမ္ထဲ သြားၾကည့္လိုက္စမ္း … (သလိပ္ပဲ ရွိပါတယ္)။ ေသြးပဲ ရွိတာပဲ။ ႏွာေခါင္းထဲ သြားၾကည့္၊ ႏွပ္ပဲ ရွိတာပဲ။ ပါးစပ္ထဲ သြားၾကည့္ တံေတြးပဲ ရွိတာပဲ။ မဟုတ္ဘူးလား … (ဟုတ္ပါတယ္)။
တင့္တယ္တဲ့ သုဘ မပါဘူး
ဘယ္ဟာသည္ သုဘဆိုတဲ့ တင့္တယ္တာ ပါရဲ ႔လား … (မပါပါဘုရား)။ မပါေတာ့ ဒီ အသုဘႀကီးနဲ႔ ေနရတာနဲ႔ အၾကည့္ မွားပါၿပီ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္လွပါၿပီ။ ဒီအထဲကပဲ တစ္နာရီ၊ တစ္မိနစ္၊ တစ္စကၠန္႔မွ မသာေလာင္း ေသေနတာကလဲ ရပ္ကဲ့လား … (မရပ္ပါဘုရား)။ ႐ုပ္နာမ္ ေသေနတာကေကာ … (မရပ္ပါ)။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ မစီတစ္ေယာက္ ေသျပန္ၿပီ။ ဟုိက မစီ၊ သည္ကထိုင္တဲ့ဆီ ပါရဲ ႔လား … (မပါ,ပါဘူး)။ အင္း ခုနက ဒီ မစီ တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္သြားသတံံုး ေမးလို႔ရွိရင္ ေသၿပီဘုရာ့။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္သြားသလဲ … (ေသသြားပါတယ္)။ အနိစၥေရာက္တယ္။ သေဘာက် ပလား … (က်ပါတယ္)။
ဒီထက္ႀကီးတဲ့ ဒုကၡမရွိဘူး
အဲဒါေတြ အေသလည္း မျပတ္ အသုဘကလည္း တရစပ္၊ အေသမျပတ္ အသုဘတရပ္စပ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡထက္ ႀကီးတာမ်ား ခင္ဗ်ားတို႔ ခြဲလို႔လည္း မရဘူး။ ခြာလို႔လည္း မရဘူး။ ထမ္းလည္း ထမ္းရေသးတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီ့ထက္ႀကီးတဲ့ ဒုကၡ ရွာၾက စမ္းပါဦး။ ေပၚၾကပလား … (ေပၚပါၿပီ)။ ဒီ့ထက္ႀကီးတဲဲ့ ဒုကၡမ်ား ရွိေသးသလား … (မရွိပါဘူး)။ အမယ္ေလး.. ဒါကို ဒကာ ဒကာမေတြက ေဖာ္ထုတ္ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကုိယ့္ဉာဏ္ထဲ ေရာက္သြားေတာ့မွ ဟုတ္ပါလား ဆိုတဲ့ ဉာဏ္ မလာ ဘူးလား … (လာပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီဉာဏ္ကေလး နဲ႔မွ ခင္ဗ်ားတို႔ အသုဘနဲ႔ ဒုကၡသစၥာျမင္တယ္။ အဲဒီ အသုဘ ဒုကၡသစၥာ ႀကီးနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မတြဲပါရေစနဲ႔။ ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္ပါရေစနဲ႔။ ဉာဏ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် … (မွန္ပါ့)။ အေတာ္ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ အင္မတန္ အေရးႀကီးလို႔ ေျပာေနတယ္။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ဒီအေရး မေသးဘူးေနာ္ … (မေသး ပါဘုရား)။ မေသးဘူး။ မေသးဘူး။
ဒုကၡလြတ္ခ်င္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔လုပ္
မင္းတို႔ တစ္သံသရာလံုး မ်က္စိလည္ၿပီး၊ ေမွာက္မွားၿပီး ေခ်ာက္က် လာခဲ့ၾကတာ မစီ။ အခုု ေျဖာင့္ေပးေနတာ … (မွန္ပါ့)။ ေျဖာင့္ေပးေနတာ။ ဒုကၡလြတ္ခ်င္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ လုပ္လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဒီဉာဏ္သည္ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွတစ္ပါး ဘယ္မွ ေက်းဇူး မျပဳဘူး ဆိုတာ ဘုရားက မဂၢပစၥေယာေဟ့။ ထြက္ေျမာက္ရာကိုသာ ေက်းဇူးျပဳတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရွင္းသလဲ ေက်နပ္ ပလား … (ေက်နပ္ပါၿပီ)။ ဒါျဖင့္ ဒီသံသရာႀကီးကို ဒုကၡသစၥာ အသုဘခႏၶာ … (မွန္ပါ့)။ ဒုကၡသစၥာ၊ အသုဘခႏၶာႀကီး နဲ႔ မတြဲခ်င္ မဆက္ခ်င္လို႔ ဒီသကၤန္းကို ဆရာသမားကို ကပ္တာ … (မွန္ပါ့)။ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ အသုဘခႏၶာနဲ႔ ခြဲလို၊ စြန္႔လိုတဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ လႉတဲ့ သကၤန္းပါဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာင္းပါ။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ေျပာင္းၿပီးၿပီလား … (ေျပာင္းၿပီးပါၿပီ)။ ဒုကၡသစၥာ အသုဘခႏၶာနဲ႔ တြဲပိုက္မႈကို လံုး၀ရြံလြန္းလို႔ မုန္းလြန္းလို႔ ဒီသကၤန္းကို ဆရာသမားအား ရြံတဲ့ဉာဏ္နဲ႔ ကပ္ပါတယ္ ဘုရား၊ လြတ္ပါေစသား ဆိုၿပီးေတာ့ ရြံတဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ကပ္ျခင္း လႉျခင္း ျဖစ္ပါသည္လို႔ မစီ ေျပာင္းေပးပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာင္းေနာ္။ ယီးတီးယားတား မေျပာင္းနဲ႔။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာင္းမွ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေကာ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေျပာင္းမွ။ ဟန္ေလးပန္ေလး မလုပ္နဲ႔ကြ … (မွန္ပါ့ဘုရား)။
ေငြဖလားနဲ႔ ေငြခရားနဲ႔
မင္းတို႔ မ႑ပ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က ေငြဖလားနဲ႔ တစ္ေယာက္က ေငြခရားနဲ႔ ကိုင္တဲ့ အခါမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ဒီဥစၥာက တကယ့္ ခႏၶာငါးပါး ေပၚမွာမွ ဟိုဟာက ဟန္ေရစက္ခ်ေတြ။ ဟုတ္ဘူးလား … (မွန္ပါ့)။ ဒါေတြကမွ အလကား ဟာေတြ … (မွန္ပါ့)။ တကယ္တန္းဆိုေတာ့ ဉာဏ္ေရာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ အလကား တစ္ေယာက္တည္း ေငြဖလားႀကီးနဲ႔၊ ေရခရားနဲ႔၊ ဟိုဘက္ တစ္ေယာက္ကလည္း ေငြဖလားနဲ႔ ေရခရားနဲ႔။ အံမယ္ မစီတို႔ ဒါေတြက အလကားဟာေတြေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ ဒီ အထဲမွာ ဟန္က လုပ္ခ်င္ေသးတာကိုး။ ဟန္ပါမေနဘူးလား … (ပါေနပါတယ္)။
ဟန္ပါေနရင္ ဉာဏ္မပါဘူး
အဲဒီေတာ့ ဟန္ပါေနကတည္းကိုက ဉာဏ္မပါဘူး ဆိုတာပါပဲ … (မပါပါဘူး)။ ေသခ်ာပလား … (ေသခ်ာပါတယ္)။ အလကား လုပ္ေနတာ … (မွန္ပါ့)။ အလကား လုပ္တာ၊ အလကားလုပ္တာ။ ကဲ ..ဒါျဖင့္ ေနရာက်ပလား … (က်ပါၿပီ)။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ အသုဘခႏၶာႀကီးကို တကယ္ကၽြတ္လိုတဲ့ ဉာဏ္။ ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)။ ဉာဏ္ေပၚ လို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔သည္ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ဦးစီး၍ ၀ိ၀ဋၬဒါန၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္တယ္။ ၀ိပႆနာ ဦးစီးေပးလိုက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၀ိ၀ဋၬဒါန မစီ ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္တယ္။ ရွင္းၿပီလား … (ရွင္းပါၿပီ)။ ဒါျဖင့္ ခႏၶာျပန္ၾကည့္ ပါဦးကြ။ သူ႔ကို ခ်စ္စရာ၊ ခင္စရာ၊ ၾကင္နာစရာ တစ္ပဲသားမ်ား ရွိရဲ ႔လား … (မရွိပါဘုရား)။ ေၾသာ္ ..ဒါျဖင့္ မရွိေတာ့ ဒီခႏၶာႀကီး အသုဘဒုကၡ ျဖစ္ၿပီး သကာလ ပ်က္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ကၽြတ္လို လြတ္လိုတဲ့ ဉာဏ္ေပၚပလား … (ေပၚပါၿပီ)။ အဲဒီလို ကၽြတ္လိုတဲ့ ဉာဏ္ေပၚတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းသကၤန္း ကပ္ရမယ္။ ေပၚပလား ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ … (ေပၚပါၿပီ)။ မစီေကာ … (ေပၚပါၿပီ)။ ကဲ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ လာ..ကပ္လွည့္။ တပည့္ေတာ္တို႔ လႉဒါန္းေသာ ကုသိုလ္ကံသည္ အသုဘ ခႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီး၊ ျမင္ေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကၽြတ္လို လြတ္လိုတဲ့ စိတ္ ျပင္းျပသည္ ျဖစ္၍ ဒုကၡ၀ဋ္မွ ကၽြတ္လိမ့္မည္ဟု ဧကန္ယံုၾကည္ေသာ သဒၶါ ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဧကန္ ျမင္ေသာ ပညာျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ လႉဒါန္းပါသည္ အရွင္ဘုရား ..ကဲ..ကပ္။
လႉပံုတန္းပံုကို ေျပာျပမယ္
ေရစက္မခ်ခင္ အလႉရွင္ ဒကာ ဒကာမေတြကို လႉပံု တန္းပံု ေျပာျပမယ္ ဆိုတာ နားေထာင္ၾကဖို႔ပါ။ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးသည္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးၿပီး သကာလေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရွင္သာရိပုၱရာ၊ ရွင္ ေမာဂၢလာန္ အမႉးရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက နကုလမာတာ တို႔ဆီမွာ သြားၿပီး သကာလ ဆြမ္း၊ သကၤန္း အစရွိသည္ တို႔ကို အလႉခံ သြားၾကတယ္။ အလႉခံသြားၾကတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက တရားစခ်င္တာနဲ႔ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ က်န္ရစ္တဲ့ ရဟန္းေတြကိုေမးတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္တို႔ ဘယ္မ်ား ႂကြၾကသတံံုးကြ။ ေ၀လုကန္ ေရၾကည္မွာ နကုလမာတာ၊ နကုလပီတာတို႔ ဆြမ္း အႏုေမာဒနာ ျပဳတယ္။ အဲဒီႂကြသြားၾကတယ္ ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒါျဖင့္ကြာ သူတုိ႔ ႂကြသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
ဘယ္လိုေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရမွာလဲ
ဟိုက လႉတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း ေစတနာ သဒၶါတရား ေကာင္းၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား အက်ိဳးအာနိသင္ မ်ား ခံစားရမွာပါလိမ့္မလဲလို႔ ရဟန္းေတြ ေမးလိုက္တယ္။ ရဟန္းေတြက အရွင္ဘုရားတဲ့ အရွင္ဘုရား ေျပာမွ ေဟာမွ သိရမည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္မ်ားျဖင့္သည္ အက်ိဳးေပးကို ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ အက်ိဳးေပးမယ္လို႔ မေလွ်ာက္ႏိုင္ မထားႏိုင္ ျဖစ္ၿပီး သကာလ ေနပါတယ္ဘုရားလို႔ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။
ဘုရားက တာ၀န္ယူလိုက္တယ္
ေအး.. ဒါျဖင့္ ငါပဲ မင္းတို႔ သိေလာက္ေအာင္ ေဟာၾကားၫႊန္ၾကားေပးမယ္လို႔ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက တာ၀န္ ယူလိုက္တယ္။ ကိုင္းကြာ .. ငါေဟာေတာ့မယ္တဲ့။ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္မွာ အဂၤါသံုးပါးေဟ့။ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္မွာ အဂၤါသံုးပါးေဟ့။ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္မွာ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးလဲ … (အဂၤါသံုးပါးပါဘုရား)။ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ဘက္ ကေကာ … (အဂၤါသံုး ပါးပါ)။ အဂၤါသံုးပါး မစီ မွတ္မိၿပီ။
အလႉေပးပုဂၢိဳလ္
ကိုင္း.. ဒါျဖင့္ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္က စၿပီး သကာလ ငါတရားေဟာမယ္ ဆိုၿပီး ဘုရားက ေဟာလိုက္တယ္။ မလႉမီ ေရွးအဖို႔ ကာလက ပုဗၺေစတနာကလည္း ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မျခံရံျခင္း တစ္ပါး။ ပုဗၺေစတနာမွာလည္း၊ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္တဲ့ ေစတနာ မွာလည္း ဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးသကာလ ေၾသာ္ ဆရာသမား အရွင္ဘုရား အေနကဇာတင္ၿပီး သကာလ တရားဓမၼေတြ ႏွလံုးသြင္းၿပီး သကာလ ေနျခင္းေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာ ေစတနာလည္း အင္မတန္ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာလည္း မင္းတို႔ဘက္က တစ္ခုလံုေလာက္ၿပီ။ နက္ျဖန္က်ျပန္ေတာ့လည္း သံဃာေတြ ထိုက္တန္တဲ့ လႉဒါန္းၿပီးသကာလ ဆြမ္းကြမ္းေတြ ကပ္ၾကမွာက အဲဒီ အခ်ိန္မွာလည္း မုဥၥေစတနာ လို႔ေခၚတဲ့ လႉဆဲေစတနာ လို႔ေခၚသည္။ အဲဒီ ေစတနာ အခ်ိန္မွာျဖင့္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ေအာင္ပြဲ ယူလို႔ ေအာင္စဲပါလားလို႔ မင္းတို႔ အျပင္လင္မယားက ေအာက္ေမ့ၾကရမယ္။ ေၾသာ္ ..ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာသေတြခ်ည္း အညစ္အေၾကးေတြ …(မွန္ပါ့)။
၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔သိ
ဒီအလႉကို သိတတ္တဲ့ ကမၼႆကတဉာဏ္၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြနဲ႔ သိေလေသာေၾကာင့္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ အလႉ ျဖစ္ေအာင္ မင္းတို႔က နက္ျဖတ္လည္း ႏွလံုးသြင္းရမယ္။ ဒီေန႔လည္း နက္ျဖန္လႉ ရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး သကာလ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ႏွလံုးသြင္းၾကပါလို႔ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္တယ္။ ဒီေန႔ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ၾက။ မေမ့မေလွ်ာ့ အားထုတ္ၾက။ နက္ျဖန္လႉတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တည္းဟူေသာ အညစ္အေၾကး တရားေတြကို တို႔သည္ လႉတာဟာ ေအာင္ပြဲယူတာပါလား။ သူတို႔ ႏိုင္နင္းတဲ့ ေအာင္ပြဲ ယူတာပါလား။ နက္ျဖန္လည္း ၀မ္းသာၾကရမယ္။
ေအာင္ပြဲယူၿပီး ၀မ္းသာရမယ္
ေနာက္လူေတြနဲ႔ သံဃာေတြ ဆြမ္းေတြ၊ ဘာေတြ ေကၽြးၿပီးသည့္ အျခားမဲ့၌လည္း အင္း.. ကိေလသာ ရန္သူကို ေအာင္ပြဲ ယူၿပီး ေလၿပီ ဆိုၿပီး သကာလ ၀မ္းသာၾကရမယ္။ ဒါျဖင့္ မလႉမီကလည္း ကိေလသာရန္သူ ေအာင္ပြဲယူရမွာေၾကာင့္ ၀မ္းသာ ေပါ့ကြာ။ လႉခိုက္အခ်ိန္မွာလည္း ကိေလသာရန္သူ ေအာင္ပြဲ ယူရတဲ့အတြက္လည္း ႏိုင္ေပၿပီ ဆိုၿပီး သကာလ ၀မ္းသာၾကပါလို႔ သတိေပးတယ္။ လႉၿပီးတဲ့ အခါမွာလည္း ကိေလသာ ရန္သူ ေအာင္ပြဲ ယူၿပီးေလၿပီလို႔ မင္းတို႔ အၾကင္ လင္မယားက ၀မ္းေျမာက္ရမယ္ ဆိုေတာ့ ၀မ္းေျမာက္စရာ သံုးခ်က္ပါသြားတယ္။
ဒီတစ္ခါအႏိုင္ယူၿပီ
မလႉမီ ၀မ္းသာမႈ ကိေလသာ ရန္သူ ေအာင္ပြဲ ယူလို႔ ၀မ္းသာမႈ တစ္နံပါတ္၊ လႉဆဲအခိုက္ အတန္႔လည္း ကိေလသာ ရန္သူ ေအာင္ပြဲ ယူရတဲ့အတြက္ အင္း…ဘ၀ သံံသရာမ်ား အ႐ံႈးခ်ည္း ေပးလာခဲ့ရတာ၊ ဒီတစ္ခါ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း အကူအညီနဲ႔ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတည္း ဟူေသာ အညစ္အေၾကးေတြ အႏိုင္ယူၿပီး မင္းတို႔ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ေခ်မႈန္း ပစ္လိုက္ၿပီ။ လႉဒါန္းေပးကမ္းတဲ့ ကမၼႆကတဉာဏ္နဲ႔ ေခ်မႈန္းပစ္လိုက္ ၿပီဆိုၿပီးသကာလ လႉတဲ့ အခိုက္အတန္႔ မွာလည္း ၀မ္းသာေနရမယ္။ လႉၿပီးတဲ့ အခါ က်လို႔ ရိွရင္ ကိေလသာ ရန္သူေတြ ဒီတစ္ခါျဖင့္ ဘ၀ သံသရာက အ႐ံႈးေပးလာခဲ့တာေတြ ဒီတစ္ခါျဖင့္ မ႐ံႈးဘဲနဲ႔ ေအာင္ပြဲယူၿပီးေလၿပီ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မင္းတို႔ အၾကင္ လင္မယားက ၀မ္းသာရမယ္ ဆိုေတာ့ မင္းတို႔ဘက္ သံုးခ်က္ ၀မ္းသာရမယ္။ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကေတာ့ ငါတို႔လဲ ဆရာသမားျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သံဃာေတြ လည္း ဆံုးမၿပီးသကာလ၊ သြားမယ္တဲ့ နက္ျဖန္ လႉၾက,တမ္းၾက, ေပးၾက, ကမ္းၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုရားထဲမွာပဲ လႉမယ္ တမ္းမယ္ ေျပာထားေတာ့ လႉမည့္ တန္းမည့္ အခ်ိန္မ်ာ သံဃာေတြ ႏွလံုးသြင္းမႈကို ငါေျပာထားမယ္။ သံဃာဘက္ ကလည္း အဂၤါသံုးပါးရွိမယ္တဲ့။ အလႉခံဘက္ ကလည္း သံုးပါး။ သံုးပါးက ဘာပါလိမ့္မတံုး ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေကာင္းတယ္။
အလႉခံပုဂၢိဳလ္
သို႔ေသာ္ အလႉခံဆဲမွာ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကင္းေအာင္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ႀကီး လုပ္ေနျပန္လို႔ ရွိရင္လည္း အရိယာမ်ိဳးေစ့ လႉတာပဲ ေအာက္ေမ့ရမယ္။ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္နဲ႔ က်င့္ျခင္းနဲ႔လည္း ႀကံဳရမယ္ ေနာ္။ ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရမယ္။ ေဒါသကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္။ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ မင္းတို႔က လႉရမယ္ ဆိုေတာ့ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲေပါ့။ ေဒါသ ကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္။ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ လႉရလို႔ ရွိရင္လည္း မစီတို႔က အဖိုးတန္မယ္။ ဒီအဖိုးတန္မႈဟာေတာ့ ဆရာသမားက နက္ျဖန္ သံဃာေတြ ဆံုးမ ၿပီးသကာလ ဒီစိတ္ကို ေမြးၾကပါ။ ကိုယ့္ခႏၶာႀကီးကို ၀ိပႆနာနဲ႔ ႐ႈၿပီး သကာလ ေနဆဲ အခိုက္အတန္႔မွာ မင္းတို႔က လႉဘြယ္ တန္းဘြယ္ေတြ ကပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႔မွာ က်င့္ဆဲအျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳေနတဲ့အခါ ကပ္လိုက္ရတာ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ရာဂ ကင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ လႉရတဲ့ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားတယ္။
ေဒါသကင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေဒါသကင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ လႉရတဲ့အတြက္ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္မွာလည္း စင္ၾကယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လႉဒါန္း ရတဲ့ အေျခအေနေတြ ေရာက္သြားတယ္။ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္လည္လႉတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ အလြန္႔အလြန္ ေက်းဇူးမ်ားတယ္ ဆိုတာ မွတ္ရမယ္။ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲအခ်ိန္နဲ႔ ႀကံဳေအာင္ ငါကပဲ ရြက္ေဆာင္ ေပးပါ့မယ္ေနာ္။ ေဒါသကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္လည္း ငါကပဲ သံဃာေတြကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ရြက္ေဆာင္ေပးမယ္။ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေအာင္ သံဃာေတြကို ငါကပဲ တိုက္တြန္းေပးပါ့မယ္။ အဲ.. ထိုကဲ့သို႔ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ၊ ေဒါသကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ၊ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ။ ဒီလို ေစတနာ သံုးတန္ျပထမ္းတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြရဲ ႔ အလႉသည္ကား လို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဘုရားက အင္မတန္ အက်ိဳးေပး သန္တယ္ေဟ့လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ေနာ္။
ဘုရားက အက်ိဳးေပး သန္တယ္လို႔ ေဟာလိုက္တယ္
ဘယ္မွာ အက်ိဳးေပး သန္သလဲ ဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႔ အက်ိဳးေပးဟာကြာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ အက်ိဳးေပး မယ္ဆိုတာ ငါ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး မင္းတို႔ကို ေျပာျပမယ္။ ေဟာျပတယ္။ မင္းတို႔ နားေထာင္ဆိုၿပီး သကာလ ဘုရားက ေျပာျပတယ္။ ေဟာျပတယ္။ ဘယ္လို ေဟာျပသတံုး ဆိုတဲ့အခါ က်ေတာ့ အလႉေပး ပုဂိၢဳလ္ဘက္ကလည္း …
(၁)။ ပုဗၺေစတနာမွာလည္း ကိေလသာ ရန္သူေအာင္ပြဲယူလို႔
(၂)။ မုဥၥေစနတာ လႉတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာ ကိေလသာရန္သူ ေအာင္ပြဲယူလို႔
(၃)။ ပရေစတနာအဆင့္မွာလည္း ကိေလသာ ရန္သူေအာင္ပြဲ ယူၿပီးၿပီလို႔ စိတ္ထဲက ထားၿပီး သကာလ လႉတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္မယ္။
သမုဒၵရာေရဥပမာ
အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ရဟန္းေတြ ဘက္ကလည္း ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲအခ်ိန္၊ ေဒါသကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲအခ်ိန္၊ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲအခ်ိန္မွာ မင္းတို႔ လႉလိုက္ရလို႔ ရွိရင္ မင္းတို႔ဘက္က သံုးပါးကလည္းညီ၊ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း သံုးပါးကလည္း ညီမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ကြာတဲ့ မဟာ သမုဒၵရာေရႀကီးဟာ အင္မတန္ မ်ားျပားပါတယ္။ ရဟန္းတို႔ အဲဒါ မင္းတို႔သာမွတ္ၾကေပေတာ့။ ခြက္နဲ႔ ခ်င္မယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ မဟာသမုဒၵရာေရမွာ ခြက္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ရွိတံုး ဆိုရင္ မင္းတို႔ ဘယ့္ႏွယ္ေျဖ ၾကမတံုး။ တပည့္ေတာ္တို႔ မေျဖတတ္ပါဘူး ဘုရား။ ခြက္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ ရမလဲလို႔ ေမးလို႔ ရွိရင္ အမ်ားႀကီး ရမယ္သာ ေျဖႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္ ဆိုေတာ့ သမုဒၵရာ ေရခြက္နဲ႔ ခ်င္ရင္ ခြက္အမ်ားႀကီးသာ ရမယ္ ဆိုတာေျပာႏိုင္မွာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ လို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး။
သမုဒၵရာေရ ေရတြက္လို႔မရ
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္သမုဒၵရာေရ အင္မတန္ မ်ားေသာေၾကာင့္ ဆိုတာ မင္းတို႔ သိၾကမွာပါပဲ။ အဲဒီ သမုဒၵေရ ခြက္နဲ႔ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွစြာေသာ ခြက္ေတြသာ ရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးသာ ေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ အတြက္ မစီတို႔ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္တို႔က အင္း..တို႔ အလႉသည္ကား လို႔ ဆိုရင္ မ်ားမ်ားႀကီး အက်ိဳးေပးမွသာ ဘုရားေဟာကပါလားလို႔။ သမုဒၵရာေရ, ေရတြက္လို႔ မရသလို ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္က သံုးပါး၊ လႉတဲ့ပုဂၢိဳလ္က သံုးပါးနဲ႔ ညီညြတ္ၿပီး လႉတဲ့ အလႉဟာ အမ်ားႀကီး ရလိမ့္မယ္လို႔ ငါဘုရားေဟာတယ္တဲ့။ လႉတဲ့အခ်ိန္မွာျဖင့္ ကိုယ့္ခႏၶာကို ၀ိပႆနာ ႐ႈၿပီး သကာလ ေနဆဲအခိုက္ အတန္႔မွာ လႉရသည္ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲပုဂၢိဳလ္လို႔ ဆိုထိုက္တယ္ကြ။ ေဒါသကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္လို႔ ဆိုထိုက္တယ္ကြ။ ေမာဟကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္လို႔ ဆိုထိုက္တယ္ကြ။
မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေပးမယ္
ဒါေၾကာင့္ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အဂၤါသံုးပါးနဲ႔ညီၿပီး အလႉခံပုဂၢိဳလ္ကလည္း အဂၤါသံုးပါး နဲ႔ ညီလို႔ရွိရင္ မႏိႈင္းယွဥ္ ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေပးမယ္။ သမုဒၵရာေရ, ခြက္ေပါင္းမည္မွ် ရတယ္ဆိုတာ မေရတြက္ႏိုင္သလို ခြက္အမ်ားႀကီးသာ ရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ခ်ႏိုင္သလို ဒီအလႉသည္ကား ဆိုရင္ မႀကံဳဘူးတဲ့ အလႉ၊ အက်ိဳးအင္မတန္မ်ားမည့္ အလႉပဲ ဆိုတဲ့ ဥစၥာ မင္းတို႔ အလႉရွင္ ဒကာ ဒကာမေတြက ေၾသာ္ .. ဒီအလႉသည္ကား တယ္ထူးျခားပါကလား ဆိုတာ မစီ မွတ္ထားရမယ္ေနာ္။ ကိုယ့္ဘက္က ဘယ္ႏွစ္ခုတံုး … (သံုးခုပါ)။ ကုိယ့္ဘက္က သံုးခု ရဟန္းဘက္ကေကာ … (သံုးခုပါ)။
ရဟန္းေတြဘက္ကို ဘုန္းႀကီးတာ၀န္ထား၏
ရဟန္းေတြ ဘက္က သံုးခုက ဘုန္းႀကီးတာ၀န္ယူၿပီး ႏွလံုးသြင္း ခုိင္းလိုက္မယ္ေနာ္။ မင္းတို႔ ဘက္ကေတာ့ အခု ဆရာသမား သင္ထားတဲ့အတိုင္း ႏွလံုးသြင္းမႈ ၿမဲၾကပါေစ ဆိုတာကို ငါက ယေန႔ည သတိေပးလိုက္ တယ္ေနာ္ … (မွန္ပါ့)။ အဲဒီေတာ့ ဒီအဂၤါ သံုးပါး အလႉေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဘက္က အဂၤါသံုးပါး၊ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္က အဂၤါသံုးပါး ညီညြတ္ၿပီး သကာလ လႉတဲ့ အလႉဟာ မင္းတို႔ ဘယ္အခါမွ မလႉဘူးေသးဘူး။ ေတာ္ေအာင္နဲ႔သာ ၿပီးၿပီး သကာလ လာၾကတယ္ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီတစ္ခါ အလႉသည္ကားဆိုရင္ ေဘးက သိန္းကုန္ ေသာင္းကုန္ လႉတာေတြထက္ ပိုမိုၿပီး သကာလ ေက်းဇူးမ်ားလိမ့္ မယ္လို႔ မင္းတို႔ အလႉရွင္မ်ားက အင္း .. ဆရာေကာင္း ကပ္မိတဲ့အတြက္၊ အင္း .. ရဟန္းဘက္က လိုတာေတြကို ေရွးက တို႔က မသိခဲ့ဘူး။ တို႔ဘက္က လိုတာေတြလည္း မသိခ့ဲဘူး ဆိုေတာ့ အခုကုိယ့္ဘက္ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ဘက္က လိုတာမ်ားကို ဆရာသမား တစ္ဦးက ဒီေန႔ ႏွလံုးသြင္းထားရမယ္ ဆိုသျဖင့္ မင္းတို႔ သိထားႏွင့္ၿပီ။
အရိယာမ်ိဳးေစ့ကို လႉတဲဲ့အလႉ
အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း ရာဂကင္းေအာင္ က်င့္ဆဲျဖစ္ေအာင္၊ ေဒါသကင္းမႈ က်င့္ဆဲျဖစ္ေအာင္၊ ေမာဟကင္းမႈ က်င့္ဆဲ ျဖစ္ေအာင္ ဒါကိုလည္း ငါက နက္ျဖန္ ဆံုးမ သြန္သင္လို႔ ရွိရင္ ဒီသံဃာေတြဟာ ႏွလံုးသြင္းၾကလိမ့္မယ္။ ႏွလံုးသြင္းၾကေတာ့ အရိယာ မ်ိဳးေစ့ကို လႉတဲ့ အလႉျဖစ္တယ္လို႔ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ မစီတို႔က မွတ္ရမယ္ေနာ္။
သားရွင္ျပဳတုန္းက အလႉနဲ႔ မတူဘူး
ဒါက ကိုယ့္ဘက္က သံုးပါး အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း သံုးပါးဆိုေတာ့ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးကို ေပးႏိုင္တယ္လို႔ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးသည္ နကုလမာတာတို႔ အလႉပြဲႀကီးမွာ ဒီတရားကို ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးက ေဟာသည္ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ေၾသာ္ တို႔သည္ကားလို႔ ဆိုရင္ ဒီေန႔ ဒီကာလ ဆရာသမားဆီ ဤကဲ့သို႔ လာလုပ္ရတာ သည္ ေရွးက သားရွင္ျပဳတုန္းကနဲ႔ ျခားနားေနပါေပါ့လား ဆိုတာ မစီေပၚလာလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဘက္က သံုးပါးကလည္း အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ ခုနက ရဟန္းေတြဘက္က သံုးပါးဆိုတာ မပါဘူးကြ။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ပါ,ပါ့မလား … (မပါ, ပါဘူး)။ မပါဘူးတဲ့။ ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့။
ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ႏွလံုးသြင္းပါ
အခုေတာ့ ဆရာသမားက အလႉခံပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း ကိုယ္ေတာ္တို႔ ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး အနိစၥေရာက္ပံု ေတြ ခဏႏွလံုးသြင္းပါ။ ေဒါသကင္းေအာင္လည္း၊ ေမာဟကင္းေအာင္လည္း ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီး ခဏခဏ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုလည္း ႏွလံုးသြင္းပါ။ ႏွလံုးသြင္းၿပီး အလႉခံပါ ဆိုလုိက္သျဖင့္ မင္းတို႔ အရိယာမ်ိဳးေစ့ကို လႉရတဲ့ အေျခအေန မေရာက္လားကြာ … (ေရာက္ပါတယ္)။ အရိယာ မ်ိဳးေစ့ကို လႉရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ေၾသာ္ ဒါက အ့ံၾသစရာပဲ။ ဒီေနရာ ဒီလိုလုပ္မွ ဒီအဓိပၸါယ္က မစီ ေရာက္မွာကိုး … (မွန္ပါ့)။ ဟိုမ႑ပ္ေပၚတင္ တက္ၿပီး သကာလ သူကလည္း တစ္ေမွာင့္ ဆရာလုပ္လို႔ လြယ္ပါ့မလား … (မလြယ္ပါဘုရား)။ မလြယ္ေတာ့ မင္းတို႔ဘက္က အဂၤါ သံုးပါး ညီညြတ္ထားေစကာမူ ဆရာေတြဘက္က အလႉခံဘက္က မညီညြတ္ျပန္လို႔ ရွိရင္လည္း မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးက မေပးျပန္ဘူးေနာ္။
မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့အက်ိဳးေပးမည့္အလႉ
အဲဒါေၾကာင့္ အခုဘ၀ အလႉသည္ကား ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ မင္းတို႔ အၾကင္လင္မယားမွာ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ျခင္း၊ အလႉခံပုဂၢိဳလဘက္ကလည္း ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ကိုေတာ့ ငါကပဲ တာ၀န္ယူၿပီး သကာလ လုပ္ခိုင္ရလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေပးမည့္ အလႉႀကီးဟာ ျဖစ္ရေတာ့မယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ဆိုတဲ့ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ ခ်မ္းသာႀကီးလည္း ရေအာင္ လႉတဲ့ အလႉပြဲႀကီး ျဖစ္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ ယေန႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားပါ။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။
ရွာမွရွားတဲ့အလႉ
ေကာင္းၿပီ ဒါျဖင့္ ဒီအလႉမ်ိဳးသည္ကား ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ ရွာမွရွားေနေတာ့မွာ။ မင္းတို႔ဘက္က လြယ္တယ္ ထားဦးေတာ့။ သံဃာေတြဘက္က လြယ္ဖို႔ရာလည္း လြယ္ၾကပါ့မလား … (မလြယ္ပါဘုရား)။ ဒီဘက္က ဆရာတစ္ေယာက္ တည္းကေန ၾသဇာနဲ႔ ေပးၿပီး သကာလ လုပ္ခိုင္းမွ ရမွာေပါ့။ သူတစ္လူ၊ ငါတစ္မင္းနဲ႔ ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဒီလို ညီညြတ္ေအာင္ မစီ လြယ္ပ့ါမလား … (မလြယ္ပါဘူး)။ အဲဒီေတာ့ တစ္ဘက္ လံုးလံုး ခ်ဳိ ႔တဲ့ၿပီ မဆိုႏိုင္ဘူးလား … (ဆိုႏိုင္ပါတယ္)။ မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ဘက္က လံုးလံုးခ်ဳိ ႔တဲ့တယ္။ သံဃာဘက္က ခ်ိဳ ႔တဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ရမယ္ကြ။ မင္းတို႔ နားမလည္မႈဆိုရင္ မင္းတို႔ဘက္က ခ်ိဳ ႔တဲ့တာပဲ။ သို႔ေသာ္ မင္းတို႔ဟာ မဆံုးေအာင္ လႉခဲ့တန္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ဟန္မရ၊ ဟုိဘက္ကလည္း ဟန္မရ။ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ ဘက္ကလည္း ဟန္မရ။ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း ဟန္မရဆိုေတာ့ အင္း.. ဒါသည္ကားလို႔ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ အက်ိဳးေပး ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ႀကီးက ဒါက်ေတာ့ မေဟာဘူးေနာ္။ သိပ္မ်ားလိမ့္မယ္လို႔ မေဟာဘူး။ အခုေျပာတာက လႉတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း အဂၤါသံုးပါး ညီၿပီး၊ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း အဂၤါသံုးပါး ညီညြတ္ရင္ မႏႈိင္းယွဥ္တဲ့ အက်ိဳးကို ေပးမယ္ေနာ္။
အလြန္ႀကီးက်ယ္တဲ့အက်ိဳးေပးမယ္
ဘာနဲ႔မွ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ မရတဲ့ အက်ိဳးေပး၊ သမုဒၵရာေရ, ခြက္နဲ႔ျခင္လို႔ရွိရင္ ခြက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုသည္ကဲ့သို႔ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရလိမ့္မယ္လို႔ ေဟာႏိုင္တယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ကန္႔သတ္ မေဟာႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ အလြန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အက်ဳိးေပးမယ္လို႔ ဘုရားက မေဟာဘူးလား … (ေဟာပါတယ္)။
ပစၥည္းကုန္တာ မကုန္တာ လိုရင္းမဟုတ္
အဲဒီေတာ့ ဒီအလႉပြဲသည္ သာမည အလႉလို႔ ဆိုရင္ မရေတာ့ဘူး။ အလြန္ အေၾကာင္ညီညြတ္တဲ့ အသိဉာဏ္ ဦးစီးၿပီး သကာလ ႏွစ္ဘက္ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ရတဲ့ အလႉပြဲႀကီးပဲလုိ႔ ဆိုသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔သည္ ပစၥည္းကုန္တာ မကုန္တာ လိုရင္း မဟုတ္ဘူး။ အဂၤါေျမာက္တာက လိုရင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အလြန္႔ အလြန္ႀကီး က်ယ္ ခမ္းနားတဲ့ အက်ိဳးေပးရမယ္ ဆိုတာကို ယေန႔မွ စၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။
ႏွစ္ဘက္အေၾကာင္းညီညြတ္ဖို႔လိုသည္
ဒါ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္ သလဲ … (တန္ပါတယ္ဘုရား)။ အဖိုးတန္တယ္တဲ့။ ဒီ ေရစက္ခ်ေတြလည္း ဒါမပါေသး ပါဘူး။ ခုဟာက ေနာက္ကို ဘာအလုပ္ လုပ္,လုပ္။ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ညီညြတ္ေအာင္ ဆရာေတြ ဘက္ကလည္း ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ အေရးဟ။ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ညီညြတ္ေအာင္လုပ္႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အလႉခံဘက္က ညီညြတ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ကလည္း မစီ အေရးႀကီး ေသးတယ္။ အဲဒါဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သတိထားမႈႏွင့္ တကြ သိမႈ ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွလည္း ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ရဲ ႔ ဒါဟာ လုပ္မွ ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ။ ဒီအတိုင္းတင္ပဲ သကၤန္းကပ္ၿပီး ဒီအတိုင္း အလႉခံၿပီး ျပန္သြားတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးဆိုရင္ျဖင့္တဲ့ ခုနက ေျပာတဲ့ အက်ိဳးေပးမ်ိဳး ရႏိုင္ပါ့မလား … (မရႏိုင္ပါဘူး)။ တစ္ဘက္ခ်ိဳ႔ ၿပီေနာ္။ အဲဒီေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ တိုတုိ ေျပာၾကပါစို႔ဆိုေတာ့ ႏွစ္ဘက္ခ်ိဳ႕အလႉေတြ မ်ားေနတယ္ မစီ။ ဒါကဲ့ရဲ ႔တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ႏွစ္ဘက္ခ်ိဳ႕ေတြက ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ မမ်ားလား … (မ်ားပါတယ္ဘုရား)။
၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းတဲ့အလႉ
အဲဒါျဖင့္ အခုအလႉကေတာ့ျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ေကာင္း ျဖစ္မည့္ အလႉျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးေပးမယ္။ ေက်းဇူးႀကီးကို တို႔သည္ကား ဆိုလု႔ိ ရွိရင္ ကိုယ္ပိုင္ကိုယ္တုိင္အျဖစ္နဲ႔ ရရေပေတာ့မယ္ ဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ ၀မ္းေျမာက္ စရာေကာင္းတဲ့ အလႉပဲ ဆိုတာကို ဒီတရားနာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အကုန္မွတ္ရမယ္ … (မွတ္ပါတယ္)။ မွတ္ေတာ့ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ေတြဘက္က ဘယ္ႏွစ္ပါးတဲ့… (သံုးပါးပါ)။ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ဘက္ကေကာ … (သံုးပါး)။ အဲဒီသံုးပါး ညီၫြတ္မွ အက်ိဳးေပး သန္တယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာ မွတ္ပါ။စ္
တစ္ဘက္ခ်ိဳ႕ေနရင္ အက်ိဳးေပးေလ်ာ့တယ္
တစ္ဘက္ဘက္ ခ်ိဳ႔ေနရင္ အက်ိဳးေပးေလ်ာ့တယ္လို႔ မွတ္ပါ။ ရွင္းပလား … (ရွင္းပါၿပီ)။ တယ္… အဖိုးတန္သြားၿပီကြာ။ ကဲ … ေရစက္ခ်မယ္။ ေရစက္ခ်တဲ့အခါလည္း တရားပါ သြားလို႔ နားေထာင္ၾက။ ေရွ ႔ပိုင္းက တရားေျပာလိုက္ၿပီ။ စိတ္ထက္သန္ ေအာင္ ေျပာလိုက္ၿပီ။
ေရစက္ခ် တရားေတာ္
ဘေႏၲ - အရွင္ဘုရား။ မယံ - အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္။ ရာဂါဒီဟိ - ရာဂအစရွိေသာ။ ဧကာဒသဂၢီဟိ - ဆယ့္တစ္ပါးေသာမီးတို႔ျဖင့္။ ပရိပီဠိတံ - လြန္ကဲညႇင္းဆဲ ႏွိပ္စက္၍ ေနတတ္ထေသာ။ ဒီဒကာ ဒကာမေတြ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ျဖင့္ ဆယ့္တစ္ မီး ေလာင္ေနတယ္လို႔ မွတ္ရမယ္။ မင္းတို႔မွာ ရာဂမီး၊ ေဒါသမီး၊ ေမာဟမီး၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆမီး၊ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏမီး ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွာ ဆယ့္တစ္မီးေလာင္ေနတယ္။ အလႉေပး ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဘာျဖစ္ေနပါ လိမ့္ မတံုးဆိုေတာ့ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ စဥ္းစားလိုက္။ ေၾသာ္ .. ေလာဘမီးေတြလည္း တို႔ ေန႔တိုင္းေလာင္ေနပါတယ္။ ေဒါသမီးေတြ ကလည္း ေန႔တိုင္းေလာင္ေနတယ္။ ေမာဟမီးေတြကလည္း ေန႔တိုင္းေလာင္ေနတယ္။ ေသာကဆိုတာ စိုးရိမ္မႈကလည္း ေန႔တိုင္း ေလာင္ေနတယ္။ ပရိေဒ၀ဆိုတဲ့ ၀မ္းထဲ မခ်ိမဆန္႔ျဖစ္ၿပီး သကာလ ေနတာေတြကလည္း ေန႔တိုင္းလိုလို ေတြ႔ၿပီး ေနရတာ။ ဒုကၡမီးဆိုတာ ကိုယ္ေပၚ ကာယိကဒုကၡေတြ၊ ကိုယ္ေပၚထင္ရတဲ့ ေနပူခံ၊ မိုးရြာခံ တင္ရတြယ္ရ၊ ကာယိကဒုကၡမီး၊ ေစတသိက ဒုကၡမီး စိတ္ထဲကေတာ့ မေက်မနပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ဟာေတြ အမ်ားႀကီးပါရတယ္။
မီး(၁၁)မီးၿငိမ္းေအာင္လို႔လႉပါတယ္
ေသာကပရိေဒ၀မီး၊ ဒုကၡေဒါမနႆမီး၊ ဥပယာသမီး၊ ဇာတိမီး ဆိုတာလည္း ေလာင္လ်က္၊ ဇရာမီးဆိုတာလည္း ဒီေရစက္ခ်မွာ ေလာင္လ်က္၊ ဗ်ာဓိမီး၊မရဏမီးေတြကလည္း ေလာင္လ်က္ ျဖစ္ၿပီး သကာလ ေနေသာေၾကာင့္ ေၾသာ္…တို႔သည္ကားလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ (၁၁)မီး ေလာင္တဲ့အထဲမွာ ဆရာသမားေတြ ကယ္တင္ရမွာ ပါလား။ (၁၁)မီးေတြကို ၿငိမ္းေအာင္လို႔ တို႔ အလႉ, လႉမွာပါလားလို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္။ (၁၁)မီး ၿငိမ္းခ်င္လို႔ (၁၁)မီး အေလာင္ဓါတ္ကို ၿငိမ္းသတ္ခ်င္လို႔ (၁၁)မီး အေလာင္ဓာတ္ေတြကို အျမစ္ ျဖတ္ခ်င္လို႔ လႉတဲ့ အလႉလို႔ ေအာက္ေမ့ၾကရမယ္။
(၁၁)မီး ဇာတ္သိမ္းခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉ
ဘာအလႉပါလိမ့္ကြာ … (ဆယ့္တစ္မီးၿငိမ္းခ်င္လို႔)။ ဆယ့္တစ္မီးေလာင္စာေတြကို ၿငိမ္းသတ္ခ်င္လို႔ လႉတဲ့ အလႉ၊ ဆယ့္တစ္မီး ဇာတ္သိမ္းခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆံုးျဖတ္ခ်္ခ်ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံသာရဘယံ - ခ်ားရဟတ္ ပမာ ခ်ာခ်ာပတ္၍ တျဖစ္တည္း ျဖစ္၍ေနေသာ သံသရာ ေဘးႀကီးကို ေၾသာ္ .. သံသရာ ေဘးႀကီးကလည္း ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ … (မွန္ပါ့)။
သံသရာေဘးသင့္ေနတယ္
ဆယ့္တစ္မီးေလာင္ေနတဲ့ ခႏၶာႀကီးဟာ သံသရာေဘးသင့္ေနေသးတယ္ဆိုတာလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။ သံသရာေဘးက ဘာတံုးဆိုေတာ့ အခု ပဋိသေႏၶေနတာသည္ ေတာ္ၾကာ ပဋိသေႏၶ ေနၿပီးအုိလာသည္။ ေတာ္ၾကာ နာလာသည္၊ ေတာ္ၾကာ ေသလာသည္။ ေတာ္ၾကာ ေသတာက ေတာ္ၾကာ ၀ဋ္မကၽြတ္ေသးရင္ ပဋိသေႏၶ ျပန္မေနရဘူးလား … (ေနရပါတယ္)။ ပဋိသေႏၶ ျပန္ေနရျပန္ေတာ့ အိုနာေသက မလာဘူးလား … (လာပါတယ္)။ ေသၿပီး,ၿပီးေတာ့ ဘယ္ဆက္သြားသလဲ။ ပဋိသေႏၶ ဆက္ၿပီးေတာ့၊ ေၾသာ္ .. သံသရာႀကီးဟာ ဒီလို လည္ေနတာပါလား။ အဝိုင္းႀကီး လည္ေနတာပါလားလို႔ မွတ္ရမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သံသရာရထား ခ်ားရဟတ္ပမာ ခ်ာခ်ာပတ္၍ တျဖစ္တည္း ျဖစ္၍ေနတဲ့ သံသရာ ေဘးႀကီးကို အတိဘီတာ - အလြန္တရာ ေၾကာက္ၾကပါကုန္သည္ ျဖစ္၍ မင္းတို႔ အခုအခ်ိန္ ေၾကာက္ပစ္လိုက္ပါတဲ့။
သံသရာေဘးမသင့္ပါေစနဲ႔ေတာ့
ဒီေဘးႀကီးသင့္ေနတာျဖင့္ ေနာက္ကို မသင့္ပါရေစနဲ႔ေတာ့။ ဒီအလႉဒါနနဲ႔ ဒီ၀ိပႆနာကပဲ ဒီသံသရာ စက္ရဟတ္ႀကီးကို ၀ိပႆနာဉာဏ္၊ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ပဲ ငါတို႔သည္ ျဖတ္ပါေတာ့မယ္။ ဒီဟာႀကီးကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလို႔ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္ကေလး ေပၚလာရမယ္ေနာ္။ သံသရာႀကီး လည္ေနတာကြာ၊ ေသလိုက္၊ ပဋိသေႏၶေနလိုက္၊ အိုလိုက္၊ နာလိုက္၊ ေသလိုက္၊ ပဋိသေႏၶ ေနလိုက္ဆိုေတာ့ ဒီအ၀ိုင္းႀကီး လွည့္ေနတာပါလား။ အဲဒီ့ အ၀ိုင္းႀကီးေပၚ၌ မလွည့္ခ်င္လို႔ လႉတဲ့ အလႉေပါ့ဗ်ာ။ ရိပ္မိၾကပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။
အ၀ိုင္းမေျပးခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉ
အ၀ိုင္းေျပး မေျပးခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉႀကီး။ အ၀ိုင္းႀကီး ေၾကာက္လြန္းလို႔ ေနာက္ဘ၀ မေျပးခ်င္လို႔ လႉတဲ့ အလႉႀကီး။ ရိပ္မိၾက ပလား … (ရိပ္မိပါၿပီ)။ ဆယ့္တစ္မီး သိမ္းခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉကြ။ သံသရာ အ၀ိုင္းႀကီးမွာ မေျပးခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉကြ။ သေဘာက်ၿပီလား … (က်ပါၿပီ)။ မွတ္ထားၾကပါ။ သံသရဘယံ - သံသရာတရား ခ်ားရဟတ္ေပၚမွာ ခ်ာခ်ာလည္ ပတ္၍ တျဖစ္တည္း ျဖစ္၍ေနတဲ့ သံသရာေဘးႀကီးကို။ အတိဘီတာ - ေၾကာက္ၾကပါကုန္သည္ျဖစ္၍ ဆယ့္တစ္မီး ေလာင္တာလည္း ေၾကာက္လွပါသည္ ဘုရား။ ဒါႀကီး လြတ္လိုလို႔ လႉပါသည္ဘုရား။
ေမာလြန္းလို႔ မေျပးပါရေစနဲ႔
သံသရာ အ၀ိုင္းႀကီးမွလည္း ေမာလြန္းလို႔ မေျပးပါရေစနဲ႔ေတာ့။ ဒီသံသရာ အ၀ိုင္းေျပးမွ ျပတ္ခ်င္လြန္းလို႔ လႉတဲ့ အလႉ ပါဘုရားလို႔ အခု ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ သံသရာေဘး ဆယ့္တစ္မီးေလာင္တာ၌ ၿငိမ္းသတ္ခ်င္လို႔ လႉပါတယ္ ဘုရား။ သံသရာ အ၀ုိင္းေျပးမွလည္း ကၽြတ္လြတ္ခ်င္လို႔ အေျပးဇာတ္သတ္ခ်င္လို႔၊ အေျပးဇာတ္ ရပ္ခ်င္ သတ္ခ်င္လို႔ လႉတဲ့ အလႉ ပါဘုရား အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္းၾက။ အဲဒီေတာ့ သံသာရဘယံ သံသရာအ၀ိုင္း ခ်ားရဟတ္ေပၚမွာ ခ်ာခ်ာပတ္၍ ေနေသာ သံံသရာ ေဘးႀကီးကို တပည့္ေတာ္တို႔။ အတိဘီတာ အလြန္တရာ ေၾကာက္ၾကပါ ကုန္သည္ ျဖစ္၍။ တေတာ - အလံုးစံု သံသရာ ၀ဲဂယက္မွ။ မုတၱာ - ကင္းလြတ္ရ ကုန္သည္ျဖစ္၍။ နိဗၺာနံ - ဆယ့္တစ္မီးတို႔၏ ၿငိမ္းရာ သံသရာ အ၀ိုင္းႀကီးမွ ဇာတ္သိမ္းရာ ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ျမတ္ႀကီးကုိ။
အ၀ိုင္းေျပးမွ စခန္းသတ္ရာ နိဗၺာန္
နိဗၺာန္ဆိုတာက ဘာပါလိမ့္မလဲ ဆိုေတာ့ ဆယ့္တစ္မီး ၿငိမ္း၍ သိမ္းတာနိဗၺာန္ အ၀ိုင္းေျပးမွ စခန္းသတ္ရာ နိဗၺာန္။ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဘာပါလိမ့္မလဲဆိုရင္ ဆယ့္တစ္မီးၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္၊ သံသရာ အ၀ိုင္းေျပးမႈ ႀကီးမွ မေျပးရဘဲနဲ႔ ကၽြတ္လြတ္ သြားတာသည္ နိဗၺာန္။ သံသရာ အ၀ိုင္းေျပး ဆိုတာသည္ ေန႔စဥ္ပဲ အိုလိုက္, နာလိုက္, ေသလိုက္ ဆက္ၿပီး ပဋိသေႏၶ ေနၿပီးသား အုိနာေသမႈက လာျပန္။ အိုနာေသလာေတာ့ ေနာက္ ပဋိသေႏၶက ဆက္လာျပန္ေတာ့ ထြက္ေပါက္ မရွိေအာင္ဘဲ အ၀ိုင္းနဲ႔ ေျပးေနရတဲ့ အျဖစ္ႀကီးမွလည္း တပည့္ေတာ္တို႔ ကၽြတ္လို လြတ္လိုလို႔ ဒီသံဃာေတြကို ဒီဆြမ္းေတြ ဒီထိုက္တန္တဲ့ ၀တၳဳေတြ လႉျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေၾကာက္လြန္းလို႔ လႉတဲ့အလႉ
ဒါႀကီး ဆယ့္တစ္မီး ၿငိမ္းခ်င္တာကလည္း ဧကန္ပါဘုရား။ အ၀ိုင္းေျပးမွလည္း မုခ်၊ လြတ္ခ်င္၊ ကၽြတ္ခ်င္ တာလည္း ဧကန္ ပါပဲ ဘုရား။ ဒီႏွစ္ခု ေၾကာက္လြန္းလို႔ ရြံ ႔လြန္းလို႔၊ မုန္းလြန္းလို႔ တပည့္ေတာ္တို႔ လႉတဲ့ အလႉပါဘုရားလို႔ အလႉရွင္ေတြ စိတ္ေျပာင္းလိုက္ပါ။ နိဗၺာနံ - ဆယ့္တစ္မီးတို႔၏ ၿငိမ္းရာကို ရည္စူး၍ ျပရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ျမတ္ႀကီးကို။ သစၧိကရဏတၱာယ - မၾကာမတင္ ေစာလ်င္ကူးေျမာက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳပါရျခင္း အက်ိဳးငွာ တပည့္ေတာ္တို႔။
ျမန္ျမန္နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္
ျမန္ျမန္ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ဒီ ဆယ့္တစ္မီးလည္း ျမန္ျမန္သိမ္း၊ အ၀ိုင္းေျပးလည္း ျမန္ျမန္ရပ္၊ အဲဒါကိုသာ အဓိက ထားပါတယ္ ဘုရားဆိုေတာ့ ေၾသာ္ … ဆယ့္တစ္မီးၿငိမ္းရာနိဗၺာန္။ အ၀ိုင္းေျပးမွ ကၽြတ္ရာသည္ နိဗၺာန္။ အင္း .. ဒီနိဗၺာန္ႀကီးကိုသာ တပည့္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မလိုခ်င္ဘူးဘုရား။ ဒါပဲ လိုခ်င္ပါတယ္။ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္တာရယ္၊ မီးၿငိမ္းခ်င္တာရယ္ ဒါပဲလိုခ်င္လို႔ ဒါကိုသာ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ လႉျခင္း,တန္းျခင္း, ေပးျခင္း, ကမ္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
မီးၿငိမ္းတဲ့ အလႉ၊ ၀ဋ္ျပတ္တဲ့အလႉ
ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာ ရန္သူေအာင္ပြဲ ယူေနတာ ဒီပစၥည္းေတြ ကိေလသာ မခင္တြယ္ဘဲနဲ႔ အ၀ိဇၨာ တဏွာေတြကို တိုက္ထုတ္ၿပီး သကာလ လႉတဲ့ အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ေၾသာ္ တို႔အလႉသည္ မီးၿငိမ္းတဲ့ အလႉ ၀ဋ္ျပတ္မည့္ အလႉ ပါလားဆုိတဲ့ ဥစၥာ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ရမယ္။ နိဗၺာနံ - ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ျမတ္ႀကီးကုိ (၀ါ) ၀ဋ္တကာတို႔၏ ကၽြတ္ရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ျမတ္ႀကီးကို။ သစၧိကရဏတၳာယ - မၾကာမတင္ ေစာလ်င္ ကူးေျမာက္ အေထာက္ရ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳပါ ရျခင္း အက်ိဳးငွာ။ ဉာဏစကၡဳနာ - ဉာဏ္ပညာစကၡဳျဖင့္။ ဂေ၀သေႏၲာ - ရွာမွီးသည္ ရွိေသာ။ ဘိကၡေ၀ - သံသရာေဘး ဘယာေတြးဆ ႐ႈေမွ်ာ္ေလ့ ရွိၾကကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔။ ပုညံံ - မင္းတို႔ ျပဳတဲ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ဟူသမွ်သည္။ သုခံ - နိဗၺာန္ျမတ္ႀကီးကို။ ဧကန္ ေရာက္မွာဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္လိုက္ပါ။
အလႉက သာမည အလႉမဟုတ္
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆရာသမားေတြ ယံုၾကည္မႈကို တုိက္တြန္းရပါသတံုးလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဒီဒကာ ဒကာမေတြ လႉတာက သာမည အလႉမွ မဟုတ္ဘဲ ရာဂ, ေဒါသ, ေမာဟ ကင္းခ်င္လို႔ လႉတဲ့အလႉ။ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ၿငိမ္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို လႉတဲ့ အလႉ၊ ၿငိမ္းေအာင္က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လႉတဲ့ အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မုခ်တို႔သည္ ဒုကၡျပတ္ရာ ဆယ့္တစ္မီးသိမ္း၍ ၿငိမ္းလိမ့္မည္ ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္တဲ့ ကမၼႆကတဉာဏ္နဲ႔ အလႉ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ လႉတဲ့ အလႉ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ မၿငိမ္း မရွိပါဘူးဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။ သစၧိကရဏတၳာယ - မၾကာမတင္ ေဆာလ်င္ ကူးေျမာက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳပါ ရျခင္း အက်ိဳးငွာ။ ဉာဏစကၡဳနာ - ဉာဏ္ပညာစကၡဳျဖင့္။ ဂေ၀သေႏၲာ - ရွာမွီးၾက ကုန္သည္ ရွိေသာ္။ ဘိကၡေ၀ - သံသရာေဘး ေတြးဆ႐ႈေမွ်ာ္ေလ့ ရွိၾကကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔။ ပံုညံ - ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ ဟူသမွ်သည္။ သုခံ - နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ျမတ္ႀကီးကို။ ဇေနတိ - ျဖစ္ေစတတ္၏။
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေပးႏိုင္တယ္
ဣတိ - ဤသို႔။ ၀ုတၱံ - သံုးလူ႔ဆရာ ေစာသတၱာသည္ ေကာင္းစြာေဟာၾကားတဲ့ စကားရပ္ကို။ မနသိကတြာ - ေကာင္းစြာ ႏွလံုး ႏွစ္ၿခိဳက္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါ ကုန္သည္ျဖစ္၍၊ ေၾသာ္ ..နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို တကယ္ေပးေစ ႏိုင္တယ္လို႔ ဘုရားက ေဟာေသာေၾကာင့္ တကယ္ရမယ္ဆိုရင္ တကယ္ယံုၾကည္ လိုက္စမ္းပါ။ တကယ္ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါ … (မွန္လွပါဘုရား)။ ဣမာနိ ပိ႑ပါက ခါဒနိယ ေဘာဇနိယာဒီနိ - ဤဆြမ္း ခဲဘြယ္ေဗာဇင္ ခ်ိဳခ်င္ အရသာ တို႔ကိုလည္းေကာင္း။ ဗုဒၶံ႐ူပံ - ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ အလားတူျဖစ္တဲ့ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို။ နာနာပုဂၢလာနံ - တည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ အထူးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏။ အတၱာယ - ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ရန္ အလုိ႔ငွာ။ တိေ႒ယ်ာမ - တပည့္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ ကိုးကြယ္ပါ၏ အရွင္ဘုရား ႐ုပ္ပြားႀကီး လႉဒါန္းပါ၏ အရွင္ဘုရား။
လယ္ေျမေကာင္း၌ မ်ိဳးေစ့စိုက္ျခင္း
အထာပရံ - ထို႔ျပင္မွတစ္ပါး။ ဣမာနိ ပိ႑ပါတ ခါဒနိယ ေဘာဇနိယာ ဒီနိ - ဤဆြမ္းခဲဖြယ္ေဘာဇင္ ခ်ိဳခ်င္ အရသာတို႔ကို။ သံဃႆ အာရာမိက - သံဃိက ျဖစ္တဲ့ သံဃာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တို႔ကို တရားဓမၼ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အား၊ သီလရွင္အား။ ေဒမ - အရိယာႏြယ္ေတြ ရည္မွန္း၍ တပည့္ေတာ္တို႔က အရိယာတည္း ဟူေသာ လယ္ေျမေကာင္း၌ ေစတနာတည္း ဟူေသာ မ်ိဳးေစ့စိုက္ျခင္း အားျဖင့္ လႉဒါန္းပါ၏ အရွင္ဘုရား။
နိဗၺာန္ကူေျမာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳရပါလို၏
ဘေႏၲ - အရွင္ဘုရား။ မယံ - အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္။ ဣပိနာဒါနပုေညန - ဤကဲ့သို႔ တည္ထားကိုးကြယ္ရေသာ ဥဒၵိႆ ေစတီ ဥဒၵိႆ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို တည္ထား ကိုးကြယ္ လႉရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း။ ပိ႑ိပါတခါ ဒနိယေဘာဇနိယ - အစရွိသည္တို႔ကို လႉရ တန္းရ ေပးရ ကမ္းရတဲ့ ကုသိုလ္ကံ ေစတနာ တို႔ ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း။ မယံ - တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို႔သည္။ အဇာတႎ - ပဋိသေႏၶ မေနရာ စင္စစ္ျဖစ္ေသာ။ အဇရံ - မအိုရာ စင္စစ္ျဖစ္ေသာ။ အမတံ - မေသရာ စင္စစ္ျဖစ္ေသာ။ သီ၀ံ - ဇာတိ,ဇရာ, ဗ်ာဓိ, မရဏ စသည္ ေထာင္ေသာင္း ေဘးအေပါင္းတို႔၏ ေကာင္းေကာင္းႀကီးၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ျမတ္ႀကီးကို။ ဣစၧိတ၀ေရန - အလိုရွိအပ္ ေတာင့္တအပ္ ေသာ ဆုျမတ္အေပါင္းျဖင့္ (၀ါ) ဆုျမတ္အေပါင္းႏွင့္။ သစၧိကေရယ်ာမ - မၿငိဳမျငင္ ေစာလ်င္ ကူးေျမာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳရ ပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါလို၏
ဒီတရားကို ေ၀ရတဲ့အတြက္ လႉဒါန္းေပးကမ္း ရတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔၏ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ၿငိမ္းေအာင္ က်င့္ေနတဲ့ မဂ္ဉာဏ္သည္ စင္စစ္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရ ပါလို၏ အရွင္ဘုရား။ ဘေႏၲ - အရွင္ဘုရား။ ဣမႆ - ဤေကာင္းမႈ ကံ၏။ ဘာဂံ - အဖို႔ကို။ ဂုဏ၀ိသ၀႒ တရာနံ - ဂုဏ္ေက်းဇူးအားျဖင့္ အထူးႀကီးမား လွေပကုန္ေသာ။ မာတာပီတုနဥၥ - မိခင္ ဖခင္တို႔အား လည္းေကာင္း။ အာစရိယနဥၥ - ဆရာသမားတို႔အား လည္းေကာင္း။ ဣမာသဥၥ ပရိသာနံ - ယခုအစည္းအေ၀း သို႔ ေရာက္လာၾက ကုန္ေသာ ပရိတ္သတ္တို႔အား လည္းေကာင္း။ အ၀ေသသာနံ - ႂကြင္းက်န္ၾက ကုန္ေသာ။ ဧကတႎသဘေ၀ - သံုးဆယ့္တစ္ဘံု၌။ စရႏၲာနံ - က်င္လည္ေျပးသြား၍ ေနၾက ကုန္ေသာ။ သဗၺသတၱာနဥၥ - အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါ အေပါင္းတို႔အား လည္းေကာင္း။ ဘာေဇယ်ာမ - ေရစက္သြန္းခ် အမွ် ေပးေ၀ပါကုန္၏။
အညီအမွ် ရၾကသည္ ျဖစ္ပါေစ
ေတသတၱာ - ထိုသတၱ၀ါ အေပါင္းတို႔သည္။ အေမွဟိ - အကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္။ သမံ - ထပ္တူထပ္မွ်။ ပုညဘာဂံ - ကုသိုလ္အစု ေကာင္းမႈ အဖို႔ကို။ အဘိတြာ - အညီအမွ် ရၾကသည္ ျဖစ္၍။ သုခိတာ - ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ရွိၾကကုန္သည္။ မုဒိတာ - ပီတိ ေမာက္လႊမ္း၍ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ ရွိၾကကုန္သည္။ ဘ၀ႏၲဳ - ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ကဲ.. အမွ်ေ၀။
အမွ် … အမွ် … အမွ် … ယူေတာ္မူၾကပါ ခင္ဗ်ား ..။
သာဓု … သာဓု … သာဓု …။
No comments:
Post a Comment