ဒီအလုပ္ဟာျဖင့္ မလုပ္မျဖစ္တဲ့အထဲမွာ..အႀကီးက်ယ္ဆံုး အလုပ္ႀကီးပဲ။ ခင္ဗ်ာတို႔ကို..အင္မတန္ ကိုယ္
က်ဳိးႀကီးနည္းမွာစုိးလို႔ အလုပ္ခိုင္းေနတာ မွတ္ပါ၊ တစ္သက္မွ တစ္ခါ..တစ္သံသရာမွ တစ္ခါဆိုသလို၊
ဒီလို နက္နက္နဲနဲ တရားေတြကို.. ၾကားရတာပါေနာ္၊ အင္မတန္ဂ႐ုစိုက္လိုက္ၾကစမ္းပါ။ အသုဘပို႔တိုင္း
သူေတာ့ေသၿပီ ငါေတာ့ မေသရာရွာမယ္ဆိုတဲ့စိတ္..လာကိုမလာဘူး၊ ခင္ဗ်ာတို႔က ဒုကၡမျပတ္မွ ေန
တတ္တယ္၊ ေသခ်င္းထပ္မွ ေနတတ္တယ္၊ မပူရတဲ့ဘဝ မေသရတဲ့ဘဝ..တစ္ခါမွ မေတြ႔ခဲ့ၾကရပါဘူး။
လူဆိုတာ ဒီလိုပဲ ရွာေဖြစားေနရတာပဲလို႔..ေျပာေနတာဟာ ရွာစားတဲ့ဘက္ပဲ နားလည္တာကို၊ မရွာဘဲ
ခ်မ္းသာေနတဲ့ဘက္ကို..နားမလည္ေတာ့..ကိုယ္နားလည္တာပဲ အသားယူေျပာေနတာ၊ ရွားစားရတဲ့
ကိစၥရွိရင္..မရွာပဲၿပီးတဲ့ ကိစၥလည္းရွိရမယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ ခ်မ္းသာစစ္ မသိေသးဘူး..ဒုကၡသစၥာ ခ်မ္းသာကိုသာ သိၾကတယ္၊ မသိေတာ့ ေျပာသံၾကား
နဲ႔..ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တင္းထိမ္ေနတာလည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္၊ ကိုယ့္ႏွိပ္စက္ေနတာ ႐ုိးရာႏွိပ္စက္
ေနတာ၊ ႐ုိးရာႏွိပ္စက္တာကို မေတာ္လွန္ႏိုင္ပဲျဖစ္ေနလို႔..ပင္ပန္းတာေတြကို ထံုးတမ္းနဲ႔ ဖံုးပစ္လိုက္ေတာ့
သစၥာေပ်ာက္သြားတယ္၊ ထံုးတမ္းကလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ထားတဲ့ ထံုးတမ္းဆင္းရဲသက္ရွည္ေန
ၾကတာ ထံုးတမ္းေတြဖံုးေနလို႔...ကုသိုလ္ရ႐ုံ သုဂတိေလာက္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တဲ့၊ ကာယကံ သံုးပါး၊ဝစီကံ
ေလးပါး၊ မေနာကံသံုးပါး တစ္မ်ိဳး။ အပါယ္ေလးပါး ပိတ္တဲ့၊ ကာယကံ သံုးပါး၊ ဝစီကံေလးပါး၊ မေနာကံ
သံုးပါး တစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့၊ ဒို႔အေမ ဒို႔အေဖေတြ၊ ဒို႔အဖိုး ဒိုအဖြားေတြ ေသးသြားၾကရွာၿပီ၊ တရားႏွစ္မ်ိဳးရွိ
ေၾကာင္း သိမသြားၾကရရွာဘူး။ ဒီထက္ အထက္တန္းရွိတဲ့ တရားေတြ၊ ေမွ်ာ္လို႔လည္းမၾကည့္ဘူး၊ မွန္း
လို႔လည္း မရဘူး၊ နာသြားတယ္၊ ႐ိုးရာေက်ာ္ၿပီး သကာလ၊ ထိုးထုိးထြင္းထြင္း သိရမယ့္ တရားပါကလား
လို႔႔၊မွတ္ရမယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္ေနတဲ့ ခ်မ္းသာက ပုပ္ရိေနတဲ့ ေခြးသားကို..ဠင္းတႀကိဳက္တဲ့ ခ်မ္းသာမ်ိဳး..ဘုရားက
ၿငိမ္းေအးတဲ့ သႏၱိသုခ ႀကိဳက္ေစခ်င္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က သုခေဝဒနာ ႀကိဳက္ေနၾကတယ္..ခင္ဗ်ားတို႔
အလြဲႀကီးလြဲေနတာကို..ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာပါ။(၁) အပါယ္လမ္းက ဆင္းရဲလမ္း။(၂) သုဂတိလမ္း
က..ေခတၱ အပန္းေျဖတဲ့လမ္း။(၃) မဂၢင္လမ္းဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ေပၚေနတုန္း..ေအးခ်မ္းတဲ့ နိေရာဓ
သစၥာဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ဆီ သြားၾကပါ၊ လမ္းတကာ့ လမ္းထဲမွာ..မဂၢင္လမ္းသာ ခ်မ္းသာကို အဆံုးပို႔တယ္။
ေရာက္ဖူးတဲ့သူကလည္း သာယာလို႔ ျပန္ေခၚတာ။ ဘုရားက..သူတစ္ပါးစိတ္အကဲခတ္ရတာ မွားေသာ္
ရွိ မွန္ေသာ္ရွိတဲ့ ကိုယ့္စိတ္သႏာၱန္ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကို..ကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔ အကဲခတ္ရတာကမွ..အမွန္ရမယ္
တဲ့၊ စိတ္ကို႐ႈဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ ေပၚလာတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္႐ႈလို႔ စိတ္ေတြ႔ေနရင္..ပ႒မဆင့္
ေတာ့၊ အေတာ္ေနရာက်ၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ပါ၊ ဝမ္းေျမာက္စရာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး..ေအာက္ဉာဏ္ပဲ
ရွိေသးတယ္။ စိတ္ကို႐ႈလို႔ စိတ္ရဲ႕ မရွိမႈကိုေတြ႔မွ အထက္ဉာဏ္ ျဖစ္ပါတယ္၊
႐ုပ္႐ႈပ္လို႔..႐ုပ္ေတြ႔ေနေသးရင္..စိတ္႐ႈလို႔ စိတ္ေတြ႔ေနေသးရင္..ဒုဗၺလ ဝိပႆနာ အားေသးတယ္၊
႐ုပ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတဲ့ လကၡဏာေတြ႔တယ္၊ စိတ္၏ မရွိမႈသေဘာ ေတြ႔ျမင္ၿပီဆိုမွ ဒါ ဗလဝ
ဝိပႆနာ အားႀကီးတယ္၊ ေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာ ေပ်ာက္သြားတာ၊ ဒါကိုသာ ဉာဏ္နဲ႔မိေအာင္
အကဲခတ္ပါ၊"ဟုတြာ အဘာဝေတၱန အနိစၥ"ဆိုတာ ရွိရာက ေနၿပီးေတာ့..ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကို၊
ျမင္ေအာင္ ႐ႈမွတ္ရမွာ၊ အ႐ႈခံ စိတ္သည္ ဒြါရ (၆) ေပါက္တြင္ ေပၚသည္၊ ႐ႈဉာဏ္သည္ မေနာဒြါရတြင္
ေပၚသည္။ ႐ႈခံလည္း ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈဉာဏ္လည္းျဖစ္ပ်က္၊ ဧည့္သည္ ဧည့္သည္ခ်င္း ႐ႈရမွာ၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုး
တာျမင္မွ ႐ႈဉာဏ္ဟာ..မဂၢင္ ရွစ္ပါးစလံုး ျပည့္ၿပီး "မဂ္ဉာဏ္"ကိုယ္ပိုင္ရမွာ၊ ဝိပႆနာ႐ႈရေသာ
ခႏၶာသည္..ေန႔တိုင္းရွိေနတဲ့ အတံုးအခဲခႏၶာႀကီးကို ဆိုလိုရင္းမဟုတ္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အတံုးအ
ခဲႀကီး ျမင္ေနရင္..ပညတ္အျမင္ သမထ ျဖစ္သြားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အခုေပၚတဲ့ ခႏၶာသိမွသာ
ဒါ နိဗၺာန္ ေရာက္တဲ့အသိေပၚမွာ။ အေမေမြးတဲ့ ခႏၶာငါးပါးက ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့တာ..တစ္တိုတစ္စမွ ပါမလာ
ေတာ့ဘူး၊ အရင္ကပါလာတဲ့ ခႏၶာလည္း မဟုတ္၊ အေၾကာင္းကင္းသလားဆိုေတာ့လည္း မကင္းဘူး။
ဝိပႆနာ႐ႈရတယ္ဆိုတာ ဘာကို႐ႈရမွာလဲ ေအာက္ေမ့တယ္၊ လက္စသတ္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ဧည္
သည့္ခႏၶာ ျမင္ေအာင္လို႔ ႐ႈရတာကို၊ ဧည္သည့္ခႏၶာကို မမိလိုက္ဖူးဆိုရင္..အပ်က္ကိုေတာ့ မိေအာင္
ၾကည့္၊ အျဖစ္ကို မမိလိုက္ရင္ ရွိေစေတာ့ အပ်က္ကိုေတာ့ မိေအာင္ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္၊ အျဖစ္ႏွင့္အပ်က္
ႏွစ္ခုတြင္၊ တစ္ခုခုကိုေတာ့ မိေအာင္ဉာဏ္နဲ႔ဖမ္းရမယ္၊ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ေသးငယ္တဲ့ သားၿမီးဖ်ား ျမားနဲ႔မွန္
ေအာင္ ပစ္ႏိုင္သလို ခ်က္တိုင္းမလြဲ တပ္ခနဲ႔..တပ္ခနဲ႔ သိမ္ေမြ႔တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြကို
ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ၊ ခႏၶာသည္ ပရမတ္ ႐ုပ္ပရမတ္ နာမ္ပရမတ္၊ ပရမတ္တို႔သည္..မည္သည့္အခါ
မွ် လိမ္ညာေကာက္က်စ္ၿပီး မေျပာဘူး၊ ဒီေတာ့ ခႏၶာသေဘာ ခႏၶာအေျပာကို..ကိုယ္က သတိထား
ဝီရိယစိုက္၊ ပညာနဲ႔ ႐ႈလိုက္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာပဲ။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
No comments:
Post a Comment