ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲဆိုတာ..သစၥာမသိလုိ႔ေျပာတာပါ၊ နိဗၺာန္မျမင္ ခ်မ္းသာမသိ
တဲ့လူကေျပာတာ၊ ကံစီမံသလို ခံၾကယံုပဲဆိုေတာ့..ကိုယ့္စြမ္းရည္းတံုးတယ္၊ ကံကို အားကိုးတာသည္၊
အေသးဆိုးေသၿပီး အေနဆိုးေနရတဲ့..ဒုကၡသစၥာရခ်င္လို႔။ တစ္သံသရာလံုး (၃၁) ဘံုမွာ ဘဝမ်ိဳးစံုနဲ႔
ကိေလသာ အာ႐ုံေတြ..ခံစားခဲ့၊ အိုခဲ့၊ နာခဲ့၊ ေသခဲ့ နဲ႔..အ႐ုိးေတာင္လို ပုံေအာင္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ့
လွၿပီ၊ အခုလို ဘုရား အဆံုးအမနဲ႔ႀကံဳ၊ ဆရာေကာင္းနဲ႔ႀကံဳတဲ့ လူဘဝ ခဏတာကေလးမွာ..အေသမဦး
ခင္..အေသလြတ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို ဉာဏ္နဲ႔ျမင္ေအာင္ အားထုတ္ထားမွ..မိမိရဲ႕ဒုကၡသံသရာ စက္ရဟတ္
ႀကီး..အလည္ရပ္မယ္။ ခင္ဗ်ာတို႔သည္ ခႏၶာဝန္ကို ေၾကြးဆပ္လို႔မဝ ခႏၶာပြားေတြရဲ႕ ေၾကြးလည္းဆပ္လို႔
မဝၾကပါဘူး။ သာသနာတြင္းတရား အားထုတ္ၾကပါ၊ ဒါမွ ကၽြန္စရင္းမွ လြတ္ကင္းၾကမယ္၊ ဝိပႆနာ
ဉာဏ္တည္းဟူေသာ သာသနာတြင္းတရား ဝင္လာမွ..ေလာဘအေၾကာင္းသိလာမယ္၊ ေလာဘအ
ေၾကာင္းသိရင္ ေလာဘ၏ ကၽြန္အျဖစ္..ခံလိုစိတ္နည္းလာၿပီ။
ဒီခႏၶာ ဒုကၡသစၥာမွန္း မသိၾကလုိ..ေလာဘနဲ႔ လုပ္ေကၽြးေနၾကလို႔..ေလာဘရဲ႕ အျပစ္ေတြ ေဖာ္ေျပာျပ
ေနတာပါ၊ ဝိပႆနာအလုပ္ မလုပ္ဘဲနဲ႔ ေသသြားတဲ့ မသာဖိတ္ရင္..ကၽြန္မသာ အ႐ႈၾကြေတာ္မႈၾကပါလို႔
ဖိတ္ၾက။ ေလာဘရွိလွ်င္ အေလာဘသြင္းပါ၊ ဘုရးေပးတဲ့ အန္ေဆး ေသာက္ရလိမ့္မယ္၊ သမၼာဒိ႒ိ ဦးစီး
သည့္ မဂၢင္တရားနဲ႔ ႐ႈလိုက္မွ..ေလာဘတဏွာဟာ..အန္ထြက္သြားလိမ့္မယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ေန႔တဲ့
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြဟာ..တစ္ေန႔ကို ငရဲေရာက္ဖို႔ ဘဝေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ဘူး၊ စိတ္ကေလး
တစ္လံုး..ေစတနာကေလးတစ္ခု အပါယ္တစ္ခါေရာက္ဆိုေတာ့..စိတ္ေပါင္းကလည္း မေရမတြက္ႏိုင္
ဘူးဆိုေတာ့ကာ..အပါယ္ကတက္စရာမျမင္ဘူး။ တစ္ခါတေလမွလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ကေလးနဲ႔ ဒီကံေတြ
မွ်ရဲ႕လား၊ ဒါေတြကို ေခ်မႈန္းကန္းကြက္ၿပီး.."အေဟာသိကံ"ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာကေတာ့ မဂ္ပဲရွိတယ္။
ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ စုေဆာင္းထားတဲ့ အကုသိုလ္ကံေဟာင္းေတြလည္း၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ တစ္ႀကိမ္ေပၚ
လိုက္လို႔ရွိရင္..အကုန္"အေဟာသိကံ"ျဖစ္တယ္။ ဒီဘဝသာမက-ဘဝမ်ားစြာ လူသတ္သမားႀကီးျဖစ္လာ
ခဲ့တဲ့.."အဂၤုလိမာလ"လည္း မဂ္တစ္ခ်က္ေပၚလိုက္ေတာ့ ေၾကြးအကုန္ေၾကးသြားတာဘဲ။ ကိုယ္သြားရ
မယ့္ ငရဲကိုယ္တိုင္ျမင္ၿပီးသားေတာင္မွ.."မဂ္ဉာဏ္" "ဖိုလ္ဉာဏ္"ကတားႏိုင္တယ္၊ မဂ္တည္းဟူေသာ
သိမႈေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေၾကြးေဟာင္းေရာ...ေၾကြးသစ္ပါ အကုန္ေၾကေစပါတယ္။(ဒကာ ဒကာမတို႔)
ခႏၶာထဲျဖစ္ပ်က္ ဒုကၡသစၥာသာရွိတယ္၊ ဒုကၡသစၥာဆိုတာ ခႏၶာထဲမွာ ခႏၶာငါးပါး တစ္ပါးပါး ထင္ရွားျဖစ္
ေပၚတာပါ၊ နာတာလည္း ေပၚေပ်ာက္၊ ယားတာေလးလည္း ေပၚေပ်ာက္၊ ေကာင္းတာေလးလည္း
ေပၚေပ်ာက္၊ ခႏၶာတစ္ခုလံုး ေပၚေပ်ာက္ပဲရွိတယ္၊ ေကာင္းတာေလးလည္း ေကာင္းၿပီး ေပ်ာက္လိုက္နဲ႔
မၿမဲလို႔ ဒုကၡသစၥာ။ ၾကည္ေနတဲ့ မ်က္လံုးကလည္း ၾကည့္လိုက္ ပ်က္လိုက္နဲ႔ မၿမဲလို႔ ဒုကၡသစၥာဘဲ။
ပစၥဳပၸန္ကာလမွာ..စားစိတ္ေပၚေပၚ..ေတြးစိတ္ေပၚေပၚ..ေပၚခ်င္သေရြ႕ေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းပဲ။ ခႏၶာကိုယ္
က နဂိုက ဒုကၡသစၥာမို႔လို႔ ထြက္လာသမွ် ဒုကၡသစၥာပဲ။ အဲဒါ သိတာ သစၥာသိတာဘဲ၊ သစၥၥၥၥၥၥၥၥာသိၿပီးရင္..
ပြားသာေန၊ ဒီအသိရွိၿပီဆိုရင္..ေသျခင္းဆိုး မရွိေတာ့ဘူး။
နဂိုက ရွပ္နဲ႔ နာမ္ကို မိမိခႏၶာထင္ထားတာကိုက၊ အလြဲႀကီးလြဲေနတာ၊ ငါျမင္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့
ေျပာတာေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ ျမင္စိတ္ကျမင္တယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ အထင္ ငါျပဳတ္ပါေစ၊ အေျပာငါ
က်န္တာဟာ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ျမင္စိတ္က မ်က္လံုးထဲေပၚၿပီး..မ်က္လံုးထဲ ပ်က္တာပဲ။ ၾကားစိတ္ကေလး
လည္း ၾကားၿပီးၿပီးခ်င္း ပ်က္ေနတာပဲ။ ယားတာလည္း ယားသက္ရွည္လိုက္တာ မဆိုပါနဲ႔၊ ယားၿပီး ခဏ
ခဏပ်က္ေနတာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မျဖတ္တတ္လို႔ ခက္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ သႏာၱန္မွာရွိတဲ့ ဘယ္စိတ္မဆို
အခုေပၚ အခုပ်က္ပဲ။ ဘယ္စိတ္မွ မၿမဲဘူး၊ ခႏၶာထဲမွာ..အားကိုးစရာဆိုလို႔ တစ္ကြက္မွ မရွိဘူး၊ ဒါသိၿပီး
အပြားနဲ႔ ျဖဳတ္ရင္..ဘယ္ေတာ့မွ အပါယ္မက်ေတာ့တဲ့ မဟာေသာတာပန္၊ ေသာတာပန္ဆိုတာ ႐ုပ္နာမ္
ဓမၼသခၤါရေတြကို ငါ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္ဘူး၊ အနိစၥ၊ျဖစ္ပ်က္သာ ဟုတ္တယ္၊ ဒုကၡသစၥာသာ ျဖစ္တယ္လို႔..
သူဉာဏ္ထဲမွာ၊ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိသြားတာ။
ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့ အဆံုးအမေတြဟာ..ပါဠိေတာ္က ဟာေတြခ်ည္းပဲ ဆံုးမေနတာ၊ ဒါ ဘုရားအဆံုးအမ
ခ်ည္းပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔သည္၊ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့တိုင္း လိုက္နာက်င့္ႀကံ ႀကိဳးကုတ္လို႔ရွိရင္..ေသာတာပန္၊
သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏာၱ..ဘယ္အခ်ိန္မဆို ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဆံုးမတဲ့ ဆရာကျဖင့္မလိုဘူး၊ လိုက္နာ
မယ့္ ပုဂၢိဳလ္လိုခ်င္လိုလိမ့္မယ္။ သူပဲငါပဲလို႔ အေျပာဟာ အေျပာပဲလို႔ သေဘာမထားဘဲ တကယ္တမ္း
မိမိထင္ေနတာဟာ..ငယ္မွတ္နာေနတာ အျမင္မွားေနတာ၊ အျမင္မွားေၾကာင့္ အပါယ္သြားရတာ၊ အျမင္
မွန္ ရတဲ့ေန႔ကစၿပီး အပါယ္တံခါး ပိတ္တယ္။ အျမင္မွားနဲ႔ ေသရင္ အပါယ္သြား၊ အျမင္မွန္ရင္ နိဗၺာန္သြား
ဒီႏွစ္လမ္းပဲ ရွိတယ္။ တစ္သံသရာလံုးကေတာ့ ကိုယ့္ဟာမဟုတ္တာကို..ကိုယ့္ဟာထင္တဲ့ စံုလံုးကန္း
မ်က္လံုးနဲ႔ လာခဲ့ၾကတာပဲ။ အပါယ္ေလးပါး ေခ်ာက္ေတြက..စံုလံုးကန္းက်ဖိို႔ ေခ်ာက္ေတြခ်ည္းဘဲ၊ (၃၁)
ဘုံ သခၤ်ဳိင္းဟူသေရြ႕ စံုလံုးကန္းသခၤ်ဳိင္း၊ ခင္ဗ်ာတို႔ကို မ်က္လံုးအမွန္မွ တပ္မေပးလို႔ရွိရင္ စံုလံုးကန္း
သခၤ်ဳိင္းရွာပဲ..ျဖစ္ေနၾကေတာ့မွာပါပဲ။
မိမိခႏၶာအစဥ္သည္ တစ္ဘဝႏွင့္ တစ္ဘဝ ပရမတ္အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆက္စပ္ေနတာ၊ အေၾကာင္းျပဳလုပ္
လို႔ အက်ိဳးေပၚတာပဲ။ တစ္သံသရာလံုးမွာ"မဂ္"ရတာကို မႀကိဳက္ခဲ့လို႔..အပါယ္ေလးပါး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္
ရာ ျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ အခု လူဘဝကိုေရာက္လာၾကတာဟာ..တရားေၾကာင့္ေရာက္လာၾကရတာပါ၊ မတရား
နဲ႔အခ်ိိန္ကုန္မယ္ဆို အရင္း႐ႈံးပါလိမ့္မယ္၊ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မေတာ္တဲ့အေၾကာင္း..ေကာင္းေကာင္းသိ
ၾကပါ၊ မသိတုန္းကေတာ့ မသိသလို ေနလာၾကတာ ကိစၥမရွိဘူး သိၿပီးတဲ့အခါၾကေတာ့ ျပင္ဖို႔ဆင္ဖို႔
အခ်ိန္အခါ ေရာက္ၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သနားရင္..ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္ပါ။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete