ျခားကြာမယ္" ဒီကမာၻႀကီးမွာ...ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ အရုိး
ေတြ အသားေတြနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေျမႀကီး(၁၃)မိုင္
ေလာက္တက္ၿပီးမွ ဒီတရားမ်ိဳး ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ေပၚမယ္။ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါမ်ိဳး မႀကံဳႏုိင္ေတာ့ဘူး၊
ဘုရားက...ဝိပႆနာအက်ိဳးငွာ ပြင္လာတာ၊ကံစီ
မံသလို လိုက္နာေနရတဲ့၊ဒါန၊သီလ၊သမထ ဆိုတာ
က သာသနာတြင္း မဟုတ္ဘူး၊ေမတၱာ တစ္ေန႕
လံုးပို႔ေန...ျဖစ္ပ်က္ကို၊တစ္ခ်က္ျမင္တဲ့ ကုသိုလ္ကို
မမွီဘူး။
"ဧကာဟံ ဇီဝိတံ ေသေယ်ာ ပႆေတာ ဥဒယဗၺယံ"အသက္တစ္ရာ ေမတၱာပို႔ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထက္၊ျဖစ္ပ်က္
တစ္ခ်က္ျမင္ရသူက သာပါတယ္။ဒီအတိုင္းသာ သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရးေနာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္
သြားေနၾကမယ္ဆိုရင္ ေသရာ႒ာန ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ဘူး၊မေသရာ႒ာန သြားတဲ့နည္း...ရွာၾကပါ
နည္းယူၾကပါ၊ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ ဆိုတဲ့ ဥစၥာတိုက္တြန္းပါတယ္။ခႏၶာရလိုက္ေသလိုက္၊ခႏၶာရျပန္လိုက္
ေသျပန္လိုက္ဆိုတဲ့ အလုပ္ဟာ...လမ္းခြဲမရွာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အလုပ္၊ဝိပႆနာ အလုပ္ဟာ ဒကာ
ဒကာမတို႔။မေသရာသြားတဲ့အလုပ္၊အဲ...ဝိပႆနာဉာဏ္ ဝင္ခြင့္မရေလေလ ခင္ဗ်ားတို႔ ပစၥဳပၸန္မွာ..
အႏၱရာယ္ မကင္းတာ မ်ားေလေလ။ဒီတစ္ခါ ေသၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ေသစရာမရွိတဲ့ အလုပ္
သည္၊ဝိပႆနာ မဂၢင္အလုပ္ပဲ။ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ဘယ္သြားေနသလဲလို႔ အေမးထုတ္ပါ၊သူသည္
ပဋိသေႏၶေနတဲ့ေန႔ အခ်ိန္က စၿပီးသကာလ ေသရာ႒ာနသြားေနတယ္ဆိုတာ ဆံုျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။
အခ်ိန္မ်ားဆိုင္ေသးသလားလို႔ ေမးရင္...အခ်ိန္ေတြကျဖင့္ မဆိုင္းဘူးဆိုတာ သေဘာပါၾကၿပီးလား။
လမ္းခြဲမရွိေတာ့ဘူးလားလို႔...လမ္းခြဲရွာၾကရပါလိမ့္မယ္၊လမ္းခြဲရွာလို႔ရွိရင္ မိစာၦလမ္းလိုက္လို႔ရွိရင္၊
ေသရာ႒ာနဆီ သြားလို႔မဆံုးပါ၊သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ မဂၢင္လမ္းကိုလိုက္ၾကလို႔ရွိရင္ျဖင့္ မေသရာ ေရာက္
ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ သတိထားၾကပါ။
တရားနာ လာၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြ...ဘယ္္အက်ိဳးငွာ လာၾကသတံုးဆုိ၊မေသရာ သြားတဲ့နည္းကို
လိုခ်င္လို႔ တရားနာ လာၾကတယ္ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ၊မေသရာဆိုတဲ့ ဥစၥာသည္ လမ္းခြဲလိုက္
ပါမွ မေသရာရွိတယ္။အဲဒါေၾကာင့္ အင္မတန္ နစ္နာမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ေသခါနီး နိမိတ္ေတြ ထင္လာ
ေတာ့မွ ကိုယ္က်ိဳးနည္းၿပီဆိုရင္ ေကာင္းပါဦးမလား။ျဖစ္ပ်က္႐ႈထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက်ေတာ့ ဒကာ
ဒကာမေတြ ဘာမွ မပူပါနဲ႔တဲ့။ေသခါနီးမွာလည္း ေသာတပန္တည္ႏိုင္တယ္၊ဒါေၾကာင့္...ခင္ဗ်ားတို႔
ကိုကယ္မယ့္ယူမယ့္ဟာျဖင့္ "မဂ္"ပဲလို႔...ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပါ။
အခု လူ႔ဘဝ ကိုယ္သားနဲ႔ ကိုယ္မယားနဲ႔ ကိုယ္ပစၥည္း ကိုယ္စည္းစိမ္နဲ႔ ကိုယ့္တိုက္ကိုယ့္တာ
ကိုယ့္ကားေလးနဲ႔ ေပ်ာ္မေနဘူးလား၊ေတာ္ေသးရဲ႕ဆိုတာလာမယ္၊သူမ်ားနဲ႔စာရင္ ေတာ္ေသးရဲ႕
ဆိုတာ မသံုးၾကဘူးလား၊ဘာထင္သလဲနဲ႔၊ေရာက္ရာဘဝ မေပ်ာ္ဘူးလား၊ေပ်ာ္ေနၾကတာပါဘဲ။
ခင္ဗ်ားတို႔ ေပ်ာ္ပံုက...က်ဳပ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက၊ရန္ကုန္မွာ လံခ်ားဆြဲေျပးေနတဲ့ ကုလားေတြ
ေတာ္ေသးရဲ႕ အိႏၵိယနဲ႔စာရင္ ေတာ္ေသးရဲ႕။ဟိုမွာ(၆)ျပား၊ဒီမွာ တစ္က်ပ္၊ေတာ္သာေတာ္ေနရ
တယ္သူ႕မွာ ေနပူက်ဲက်ဲ ကတၱရာေစးပူေပၚ ေျပးရတယ္၊ဒါ တဏွာက ေခ်ာ့ထားတာ။
သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ ေဆြနဲ႔ မ်ိုဳးနဲ႔ တိုက္နဲ႔ ကားနဲ႔ေနရတဲ့အခါက်ေတာ့၊ငါ့ေတာ္ေသးရဲ႕နဲ႕ ဘဝထဲေပ်ာ္
ေနတယ္၊ဪ ဠင္းတနဲ႔ ေခြသား ေပ်ာ္ေနပါကလား၊ရတဲ့ပစၥည္းက ေခြသား၊ကိုယ္က ဠင္းတသ
ေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္၊ဒီအထဲေပ်ာ္ေနၿပီ၊ေဘးက အျမင္က်ယ္တဲ့ ပုုဂၢိဳလ္က ၾကည့္ေတာ့ ဠင္းတ
စားရတာ ေခြသား ေပ်ာ္စရာ တစ္ကြက္မွ မရွိဘူးဆိတာ အင္မတန္ မထင္ရွားဘူးလား။
ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳက္ေနတာ ဒုကၡႀကိဳက္ေနတာ မီးခဲႀကီးကိုင္ေနရတာကို ေအးတဲ့သေဘာမ်ိဳး၊
ေက်နပ္သာယာေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္၊သစၥာမသိတဲ့ အဝိဇၨာနဲ႔ ရမ္းလိုခ်င္-ရမ္းခင္
ခ်င္တဲ့ တဏွာကိုခင္ဗ်ားတို႔က မိတ္ေဆြလုပ္ေနၾကတာ၊ႏြားသတ္သမားကို ႏြားက...မိတ္ေဆြ
လုပ္ၿပီး ေက်းဇူးရွင္ထင္သလို ျဖစ္ေနၿပီ၊သတ္မွာက အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာ၊သူနားက မခြာႏိုင္တာက
က်ဳပ္တို႔ ပုထုဇဥ္ လူမိုက္ေတြ။
ႏြားေသခါနီးမွ အသားတုိးေအာင္ ေကၽြးတာကို...ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေကၽြးတာမွတ္ေနတယ္၊
အဲသည္ေလာက္ ဆိုးဝါးတဲ့ ဥစၥာကို၊ဒီ ဒိ႒ိ ေျပာတာ နားေထာင္ေနမယ္ဆိုရင္၊ဒီထက္ အ၊
ဒီထက္ ထူ၊ဒီထက္ ပိန္းတာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ဒါေၾကာင့္ ျပင္ၾကပါဦးဗ်ာ။
လူ႔ျပည္ ဆုေတာင္းတာ ေျမႀကီး ႀကီးပြားဖို႔၊နတ္ျပည္ဆုေတာင္းတာ အေသထပ္ဖို႔
ျဗဟၼာ့ျပည္ ဆုေတာင္းတာ မသာႀကီးခ်ဖို႔၊ခႏၶာရွိသေရြ႕ ဒုကၡ ရွိတယ္၊ခႏၶာမရွိမွ ခ်မ္းသာမွာ
ဘဲဆိုတာ၊ရဲရဲတင္းတင္းမွတ္ရမယ္၊လွဴရင္ ဒီခႏၶာ ဒုကၡ သစၥာႀကီး မရခ်င္လို႔လို႔...ဆိုၿပီး
ေတာ့လွဴပါ၊နိဗၺာန္ရွာလို႔ရွိရင္ျဖင့္၊ဘယ္ေလာက္ရွာရွာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ
ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္းငွာ
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းအျဖစ္ျဖင့္
တည္ရွိပါေစသတည္း ။ ။
အရွင္ဉာဏဓဇ
No comments:
Post a Comment